<<Όταν το δεις να μην μιλήσεις. Μια κουβέντα και θα σου καταστρέψω τη ζωή,εκείνη που κάθε μέρα σου καταστρέφω μα ετούτη τη φορά θα την αποτελειώσω. Ο μόνος λόγος που σου γράφω είναι για να μάθεις γιατί σε χτυπάω κάθε μέρα,γιατί σου παίρνω τα χρήματα όταν έχω τόσα ,γιατί σε λίγο καιρό δε θα αντέχεις και θα ψάχνεις άλλο σχολείο. Τις προάλλες έξω από το σχολείο ήρθαν οι γονείς σου. Σε αγκάλιασαν και οι δύο τους σφικτά και τότε ήταν που σε σιχάθηκε όλο μου το είναι. Εμένα ποτέ δεν με αγκάλιασαν οι γονείς μου. Είχαν πάντοτε αγκαλιά κάποιον χαρτοφύλακα,φορούσαν πάντοτε ένα χαμόγελο ψεύτικο σε δύο πρόσωπα ψυχρά. Οι δικοί σου είχαν εσένα και έλαμπαν από ευτυχία. Και εσύ έλαμπες επίσης. Δεν γουστάρω να είσαι ευτυχισμένος ρε. Θα πληρώσεις εσύ για τη ζωή που μου πήραν μέσα από τα χέρια κι ας μην φταις,ας είναι μια αδικία που δεν θα τιμωρηθεί ποτέ. Κι εσύ δεν θα τολμήσεις να μιλήσεις,ποτέ σου δεν θα μιλήσεις. Ακόμα κι αν σε παρακινούν γονείς,καθηγητές,κανάλια θα κρατήσεις το στόμα σου κλειστό ειδάλλως θα γίνεις πιο άσπρος από αυτό το θρανίο. Μην μιλήσεις>>
Αυτό το γράμμα γράφτηκε από κάποιον θύτη σε ένα θρανίο. Το άφησε κάτω από το θρανίο του θύματος,μα ποτέ δεν χάρηκε κάποιας ανάγνωσης,το θύμα μετακόμισε πια μακριά.