Έκλεισα τα μάτια μου Και τον πυροβολησα. Όταν τα άνοιξα μετά από λίγο Ο άντρας Ήταν ακόμα όρθιος όμως σχεδόν αμέσως άρχισε να βγάζει αίμα από το στόμα του και έπεσε κάτω νεκρός. Έμεινα Έτσι ακριβώς όπως ήμουν , δεν μπόρεσα να κουνηθω δεν ήξερα τι να κάνω. Ο Γιάννης μπήκε στο δωμάτιο μετά από λίγο λαχανιασμένος.

Γ-"Τι έκανες;"έπιασε τον Μάριο από την μπλούζα του.

Μ-"Κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει και αυτό. Προτιμουσες να γίνει στο πεδίο μάχης ; Δεν το νομίζω "

Γ-"Και αυτό το θεωρείς καλύτερο ; Κοίτα Τι έκανες ;"..."Άρια . Άρια με ακούς ; Δεν ανταποκρίνεται "

Μ-"Από το σοκ είναι θα της περάσει "

Γ-"Άρια δώσε μου το όπλο .Πρέπει να κάνουμε κάτι "

Ξεφυσιξε λίγο και ήρθε μπροστά μου προσπάθησε να μου κατεβάσει το όπλο αλλά αντισταθηκα. Ήρθε κοντά στο αυτί μου τόσο ώστε να ακουμπάνε τα χίλια του πάνω μου σε κάθε λέξη και μου είπε."Το ξέρω ότι μπορείς , αλλά πάρε ανάσες " τον κοίταξα και του έδωσα το όπλο. "Μπράβο το κορίτσι μου "

Α-"Γιατί το έκανες αυτό ;"

Μ-"Ήθελες να σκοτώσεις κάποιον και σου έδωσα κάποιον να σκοτώσεις. "

Α-"Δεν ήμουν έτοιμη !"

Μ-"Θα έπρεπε να είσαι. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί και σταματά να κάνεις σαν κοριτσάκι ποια , ωρίμασε "

Τον κοίταξα για λίγο αλλά , δεν μπόρεσα , βασικά δεν ήθελα να τον βλέπω άλλο.

Α-" Γιάννη πάρε με από εδώ "

Μ-"Που πας ;"

Α-"ΚΑΠΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ "

Μ-"Εδώ θα μείνεις "

Α-"ανάγκασε με"

Σήκωσε το όπλο του και σημάδεψε τον Γιάννη .

Μ-"Άμα κανείς άλλο Ένα βήμα θα σκοτώσω Τον φιλαράκο σου " έκανα ένα βήμα μπροστά και του είπα εξίσου δυνατά

Α-"Όχι Μάριε , άμα είναι να σκοτώσεις κάποιον αυτή θα ειμαι εγώ. " με κοίταξε λίγο και γύρισε το όπλο πάνω μου. "Ώστε Έτσι ; Ε ΛΟΙΠΟΝ ΡΙΞΕ ΜΟΥ" όπλισε αλλά μέχρι εκεί "ΕΙΠΑ ΡΙΞΕ ΜΟΥ "αλλά και πάλι δεν έκανε τίποτα. Πήγα κοντά του τόσο ώστε να ακουμπάει το όπλο πάνω στο στέρνο μου και του είπα τα ίδια λόγια που μου είχε πει κάποτε "Μην σημαδευεις κάποιον αν δεν σκοπεύεις να του ρίξεις "

Πήρα τον Γιάννη από το χέρι και βγήκαμε απο το σπίτι ,απέξω επικρατούσε ο ίδιος πανικός με μέσα , πτώματα παντού. Προσπάθησα να μην τα πολικοιταζω αλλά ήταν παντού. Μέσα σε δευτερόλεπτα άρχισα να πανικοβάλλομαι ανέβηκα πάνω στην μηχανή και αγνοησα τον Γιάννη που μου φώναζε.

Έτρεχα στους δρόμους όσο ποιο γρήγορα μπορούσα. Ξαφνικά εικόνες από τα πτώματα άρχισαν να ξεπετάγονται μπροστά μου. Το μυαλό άρχισε να θολώνει όπως και η όραση μου. Ένα αυτοκίνητο πετάγεται Και με χτυπάει , το αμάξι χτύπησε σε ένα δέντρο και Εγώ με την μηχανή μου έπεσα πάνω σε μια βιτρίνα. Σηκώθηκα με δυσκολία. Τα χέρια μου με πονούσαν κομμάτια από γυαλιά είχαν καρφωθεί στο δέρμα μου και αίμα στάζει στο κεφάλι μου. Πάω κοντά στο αμάξι και βλέπω δυο ενήλικες μπροστά και ένα παιδί πίσω. Τρέχω στο παιδί και κοιτάζω Τον σφυγμό του. Ήταν νεκρό. Δεν το πιστεύω σκότωσα ένα παιδί , όχι όχι δεν μπορεί να έκανα κάτι τέτοιο.

Ανεβαίνω στην μηχανή μου και τρέχω , φτάνω σε ένα μοτελ , κατεβαίνω και ζητάω ένα δωμάτιο από την ρεσεψιόν η κοπέλα που βρίσκεται Εκεί μου λέει να καλέσει ασθενοφόρο , αρνούμαι και επιμένει αρχίζω και θυμώνω Πιάνει το τηλέφωνο , της λέω να το κλείσει αλλά δεν με ακούει , βγάζω το όπλο και της Ρίχνω. Κοιτάζω τον πίνακα και βλέπω να λείπουν άλλα 3 κλειδιά. Δωμάτιο 345 , 872 και 365 ανεβαίνω στο πρώτο είναι δυο άντρες Κοιτάζω το κρεβάτι πάνω που είναι γεμάτο με κοκαΐνη

Α-"Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ ;" καταλαβαίνω ότι πλέον ξέρω τι γίνεται εδώ και βάζει το χέρι του να τραβήξει όπλο αλλά τον καθαρίζω το ίδιο και τον άλλον. Μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα.

Προχωράω Στον διάδρομο Ένα ζευγάρι βγαίνει έξω και με βλέπει με το όπλο , Τους σκοτώνω και αυτούς , δεν μου φαίνεται τόσο δύσκολο πλέον.
Έμεινε άλλο ένα δωμάτιο ακούω πόρτα Στην είσοδο κάτω , τρέχω κάτω και βλέπω έναν άντρα να τραβάει μια κοπέλα από τα μαλλιά. Ρίχνω μια στον αέρα και βγάζει το όπλο του.

Αν-"Τι θες ;

Α-"Ήθελα ένα δωμάτιο"Τον πυροβολω
Και Πάω κοντά στην γυναίκα που κλαίει.

Γ-"θα με σκοτώσεις ;" της απαντάω ότι δεν είναι κάτι προσωπικό και Την σκοτώνω.

Τρέχω μέσα και αφού περιποιηουμαι τις πληγές μου όπως όπως , Ανεβαίνω στην μηχανή μου και φεύγω ...

. . . .

(3 χρόνια μετά )
Μεριά Μάριου

Τοκ τοκ

Μ-"Τι θέλετε ;"

Π-"Θέλουμε να μάθουμε πότε θα κάνουμε ένα διάλλειμα. Ψάχνουμε τον Χρήστο καιρό Τώρα , γιατί είναι τόσο σημαντικό;"

Μ-" γιατί μου την δίνει δεν θέλω να μπλέκεται άλλο στις δουλειές μου εντάξει. Θέλεις κάτι άλλο ;"

Π-"Όχι αφεντικό "

Πόσο μου αρέσει που έχω πάλι την κυριαρχία νόμιζα ότι την είχα χάσει για λίγο τίποτα όμως δεν χάνεται πραγματικά.

Σηκώνομαι από την πολυθρόνα μου. Θα πάω σπίτι μου βαρέθηκα εδώ.
Βγαίνω έξω και όπως περνάω από τα δωμάτια εκπαίδευσης βλέπω Τον Γιώργο να κάθεται Και να κάνει τσιγάρο όσο οι άλλοι προπονούνται.

Πάω κοντά του και ξέρω βηχω , γυρνάει και με βλέπει , πανικοβαλεται και σηκώνεται όρθιος Αλλά τον καθησυχαζω και του λέω 'κάτσε καλέ δεν έγινε κάτι ' ξανά κάθεται Και Τον κλωτσαω στο κεφάλι , πέφτει το πάτωμα και τον ξανα κλωτσαω στο στομάχι και μετά στο πρόσωπο. Οι άλλοι σταμάτησαν και μας κοίταζαν "ΕΊΠΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΉΣΕΤΕ?" αμέσως όλοι γύρισαν στην προπόνηση και φώναξα τον Πάρη που Είναι ο ποιο μαλακός. Του έδωσα ένα πακέτο τσιγάρα και του είπα "καπνισε Τα και σβηνε τις γόπες πάνω του , καπνισε τα όλα " μου απάντησε ένα μάλιστα αφεντικό Και αφού έσβησε το πρώτο τσιγάρο πάνω του έφυγα αλλά πρώτα του είπα "αύριο θα μετρήσω τα καψίματα και άμα δεν είναι όλα Κάποιος Δεν θα ζήσει να δει την οικογένια του.

Μπήκα στο αμάξι μου και ξεκίνησα για το σπίτι μου , Όταν έφτασα συνάντησα τα μαντροσκυλα μου απέξω , Μου άνοιξαν την πόρτα και μπήκα μέσα , ήρθε ο Μπρούνο στα πόδια μου και αφού τον χαιδεψα έβγαλα το σακάκι μου όταν άκουσα έναν ήχο από όπλο όταν οπλίζει δίπλα στο κεφάλι μου ...

Δεν θα ανέβαζα κανονικά σήμερα αλλά το κάνω μόνο και Μόνο για να σας πω ότι αλλάζω την φωτογραφία της πρωταγωνίστριας . Μπορεί και να μην σας νοιάζει αλλά εντάξει 😂