Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω Την άρια ;

Μ-"Τι κάνεις εσύ εδώ ;"

Α-"Έκπληξη γλυκέ μου "

Την παρακολουθώ που κατεβάζει το όπλο και κάθεται στην πολυθρόνα μου.

Α-"Πες μου Μάριε γιατί ταλαιπωρεις την καημένο τον Πάρη ;"

Μ-"Τι εννοείς ;"

Α-"Να σβήνει τις γόπες πάνω στον Γιώργο ; Δεν λέω ποτέ δεν τον συμπάθησα τον Γιώργο , αλλά τον Πάρη μμ ήταν πολύ καλός μαζί μου "

Μ-"Απλά πες μου τι θέλεις. Και πώς μπήκες εδώ μέσα ;"

Α-"Τι για Τους άχρηστους έξω λες , όντως τώρα που το είπες καινούργιοι είναι Δεν τους έχω ξανά δει ;" δεν της απαντάω απλα την αγριοκοιταζω ."Πφφφ καλααα . Μπήκα από πάνω , έμενα εδώ πίστευες οτι άμα ήθελα δεν θα μπορούσα να βρω τρόπο να μπω.Παντώς τα σκυλιά σου δεν κάνουν πολύ καλή δουλεία ."

Μ-"Μια χαρά είναι ."

Α-"Ο αλήθεια !" σηκώνεται όρθια και αρχίζει να φωνάζει .

Με το που μπαίνουν μέσα οι δύο άντρες του καθαρίζει και τους δύο . Τρέχω και της αρπάζω το όπλο ένω πέφτω από επάνω της για να μην μπορεί να κουνηθεί .

Μ-"Είσαι παλαβή ; Τι κάνεις ;"

Α-"Απ' ότι φαίνεται δεν ήταν τόσο καλοί όσο έλεγες " δεν είναι η Άρια που θύμαμαι αυτή . Η Άρια που ήξερα ήταν αθώα , αδύναμη αυτή εδώ είναι ..γυναίκα .

Μ-"Τελείωσα μαζί σου ."

Βάζω το όπλο μπροστά στο κεφάλι της και εκεί που ήμουν έτοιμος να της ρίξω κάνει κάτι που δεν περίμενα ποτέ να την δω να κάνει , αλλά ταυτόχρονα κάτι που το ήθελα πάρα πολύ .Παίρνει ένα πονηρό ύφος και βάζει το όπλο στο στόμα της , τα χάνω στην αρχή και μια κάψα που ειχα κρύψει μέσα μου βαθύα για πολύ καιρό άρχισε να εμφανίζεται πάλι . Κουνάω το κεφάλι μου να με συνεφάιρω , με καταλαβαίνει και βγάζει την γλώσσα της , εικόνες αρχίζουν να ξεπετάγονται μπροστά μου . Σηκώνομαι τρέχοντας από πάνω της , πετάω το όπλο στο καναπέ και κοντοστέκομαι μπροστά στο παράθυρο προσπαθόντας να βρω τα λογικά μου ξανά .

Την ακούω που σηκώνεται και βηματίζει κοντά μου .

Α-"Τι έπαθες Μαρικούκο ;"

Μ-"Μην με πλησιάζεις ." ακουμπάει το χέρι της πάνω μου και καταλαβαίνω τι θέλει , για μια στιγμή χάρηκα λέω επιτέλους αυτό που περίμενα τόσο καιρό , αλλά μου έσκασε σαν κεραμίδα στο κεφάλι , τόσος καιρός , πέρασε τόσος καιρός σιγά μην περίμενε εμένα , Θυμώνω , της αρπάζω το χέρι και την σπρώχνω μέχρι τον απέναντι τοίχο και την χτυπάω βίαια πάνω . Πόνεσε και το κατάλαβα απο τον τρόπο που έκλεισε τα μάτια της .

Α-"Μα τι κάνεις ;"

Μ-"Δεν θέλω να με ακουμπάς το καταλαβαίνεις ; Δεν σε θέλω .Έγω θέλω την παλία την Άρια , αυτή με την αγνή ψυχή , την μικρή μου , το κοριτσάκι μου . "
Είχα θυμώσει δεν ήθελα ούτε να την κοιτάζω, μεχρι που έσκυψε στο αυτί μου και μου είπε ."Δώσε μου αυτό που θέλω και θα καταλάβεις ότι είμαι ακόμα το κοριτσάκι σου . Δεν μπορώ να περιμένω άλλο." Και τότε το κατάλαβα . Ωρμάω πάνω στο χείλια της και την φιλάω λέμαργα όπως και εκείνη . Βγάζουμε τα παπούτσια μας , της αφαιρώ την μπλουζα και το παντελόνι αφήνοντάς την με τα εσώρουχα , πηδάει πάνω μου και ανεβαίνω στο δώματιο μου την πετάω στο κρεβάτι . Σηκώνεται και έρχεται κοντά μου τόσο που άκουγα την ανάσα της . Βγάζει γρήγορα το πουκάμισο μου και περνάει τα δάχτυλα της στα μαλλια μου ανακατευοντας τα και τραβόντας τα κάτι που με άναψε ακόμα περισσότερο. Πάει αργά χαμηλά και μου ξεκουμπώνει το παντελόνι , την βοηθάω να το βγάλει και ορμάω στα χείλια της . Όσο την φιλάω της βγάζω τα εσώρουχα και τώρα είναι πλήρος εκτεθημένη μπροστά μου , κατεβάζω το μποξεράκι μου και καθώς περνάει το χέρι της πάνω από τους κοιλιακούς μου ακουμπάει το μοριό μου , κοκκινήζουν τα μάγουλα της , ντρέπεται και ανοίγει τα μάτια της , αμέσως βλέπω μπροστά μου το κοριτσάκι που ζούσε μαζί μου μερικά χρόνια πριν , για να μην κολλώσει την φιλλάω και την νιώθω να χαλαρώνει , αρχίζω να γίνομαι ποιό απαιτητικός πάνω στο σώμα της και έκει που πάω να κάνω την κίνηση μου με ξανά σταματάει , θυμώνω αλλά προσπαθώ να μην της το δείξω για να μην με αφήσει την μέση .

Μ-"Τι έγινε πάλι Άρια "

Α-"Να ήθελα να σου πω .. πρόσεχε "

Καταλαβαίνω αμμέσως την ανησυχία της , αλλά , πως θα μπορέσω να συγκρατηθώ έτσι όπως είμαι τώρα . Δεν ξέρω τι να της πω οπότε απλά κουνάω θετικά το κεφάλι μου . Παίρνω μια μεγάλη ανάσα για να χαλαρώσω και κάνω επιτέλους την κίνηση μου , σφύγγει τα μάτια της και γραπώνει τα νύχια της μέσα στο δέρμα μου . Σιγά σιγά επιταχύνω , την ακούω να κλαψουρίζει λίγο αλλά πλέον δεν μπορώ να συγκρατηθώ , στην συνέχεια .. λοιπόν την συνέχεια μπορείτε να την φανταστείτε και μόνοι σας .

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

Πριν περίπου 11 ώρες πέθανε ο Chester Baniggton βασικός τραγουδιστής του συγκροτήματος Linking Park. Αγαπημένος μου τραγουδιστης , όπως αγαπημένη μου είναι και η μουσική του. Αυτοκτόνησε , στο διαμέρισμα του στο Λονδίνο , κρεμάστηκε. Άφησε πίσω του τέσσερα παιδιά δύο συζύγους και ένα τεράστιο ποσό ανθρώπων που Τον αγαπούσε όσο τίποτε άλλο , τους θαυμαστές του. Έφυγε στην ηλικία 41 χρονών . Πόσο εύκολα μπορεί να φύγει μια ανθρώπινη ζωή και για ποιον λόγο ; Δεν μπορούμε να ήμαστε σίγουροι μόνο ο ίδιος ξέρει , λέγετε όμως οτι είχε μπλέξει με αλκοόλ και ναρκωτικά , πέθανε στην προσπάθεια του να τα πολεμήσει. Νίκησαν , και έτσι τόσος Κόσμος βυθίστηκε στο πένθος. Στόματα κλειστά μα φωνές ακούγονται από όλον τον κόσμο , από παντού η ίδια ερώτηση "ΓΙΑΤΙ ?" . Δεν μπορώ να σας περιγράψω την θλίψη μου , μεγάλωσα με τα τραγούδια του από Δημοτικό , ακόμα και την ώρα που μου το,είπαν άκουγα ένα Από τα τραγούδια του το "in the end", Ένα από τα Ποιο δημοφιλές του τραγούδια. Νιώθω λες και 8 χρόνια από την ζωή μου πέθαναν μαζί με αυτόν , μεγάλωσα με τα τραγούδια του , τα άκουγα οπότε ήμουν προβληματισμενη , μου δημιούργησαν χαρακτήρα , Κάθε τραγούδι και Ένα μάθημα ζωής. Τον λατρεψαμε, τον αγαπήσαμε , και τώρα τον χάσαμε. Καλό παράδεισο Chester Baniggton , Rest in peace 20~07~2017 Θα μας λείψεις. 😢😥😞