"εγώ πάντως δεν είμαι τελείως μαλάκας..το πουτανάκι του Μάνου ..η Βικτώρια..μας πλήρωσε για κανονικό πήδημα.. ..καλά εγώ της το έπαιξα γυριστή και της είπα οτι την πήδηξε..αλλά είπα στον Ιάσωνα να μην την αγγίξει.."

Ο Μάνος σφίγγει τις μπουνιές του..νιώθει τις φλέβες του να πιέζουν τους κροτάφους του..η Ανδρομάχη τον κοιτά στα μάτια..το κινητό ακουμπισμένο στο κρεβάτι συνεχίζει να παίζει την συνομιλία..

Ακούγεται το γέλιο του Αρίστου..κι έπειτα συνεχίζει να μιλά..

"Η πουτάνα του μου πήρε την μηχανή..και τον Ιάσωνα τον καβάτζωσε καλά..στην τελική δεν έκανα κάτι κακό..η μικρή είδηση δεν πήρε..την είχα στείλει με αυτό που την έδωσα να πιει..να φανταστείς μου έλεγε και ευχαριστώ γιατί νόμιζε πως της πήγα φάρμακο.."

Ο Μάνος χτυπά δυνατή κλωτσιά στο κρεβάτι και η Ανδρομάχη τραντάζεται..

"Κάνε υπομονή Μάνο..και κουράγιο ..έχει συνέχεια.." του λέει η Ανδρομάχη και ανάβει τσιγάρο..

Πριν μια ώρα έπαιξε την συνομιλία και στην Ανθή..εκείνη δεν είπε τίποτα..άκουγε ανέκφραστη..είπε απλά κάτι που δεν το κατάλαβε η Ανδρομάχη..πως τώρα πάτσισε με την Βικτώρια και πως δεν της χρωστά..

Παρεμβάλλονται γέλια και τα όργανα της ορχήστρας στην συνομιλία..ακούγεται κάτι να ρωτάει η Ανδρομάχη και η φωνή του Αρίστου δεν ακούγεται καλά..αλλά σε λίγο η φωνή του ξεχωρίζει ολοκάθαρα πάνω απο την βουή της δεξίωσης..

"..το καλύτερο είναι πως μου τον πήρε στο στόμα η Βικτώρια τρείς φορές..Ανδρομάχη τον παίρνει όλο..με τρέλανε η τύπισσα..να δεις που γι αυτό την παντρεύτηκε ο μαλάκας..τον έχει τρελάνει στην πίπα..αλλιώς δεν εξηγείται να παντρευτεί τέτοια καργιόλα.."

Ο Μάνος ασυναίσθητα κουνά το κεφάλι  και σφίγγει τα δόντια του..εκείνος έχει δίκιο..πήγε και παντρεύτηκε την μεγαλύτερη ρουφιάνα που κυκλοφορούσε εκεί έξω..

"Το πιο ωραίο είναι αυτό που μου είπε ο Ιάσωνας..η μικρή όσο την χαιδολογούσε..έβλεπε μάλλον όνειρο και.."

Ακούγεται το γέλιο του Αρίστου..

"..εκείνη τον αγκάλιαζε τον Ιάσωνα και έλεγε συνέχεια το ίδιο όνομα..θα γελάσεις Ανδρομάχη..ξέρεις τί έλεγε..? Έλεγε συνέχεια ..Μάνο.."

Ο Μάνος παίρνει το κινητό στα χέρια του και το εκτοξεύει στον τοίχο απέναντι..ακούγεται ένα γρύλισμα να βγαίνει απο μέσα του και σηκώνει τις μπουνιές του ψηλά..δεν ξέρει αν πρέπει να σκοτώσει και τους τρεις ή...ή...να χτυπήσει τον ίδιο..

Κοιτά την Ανδρομάχη..

"Η Μάντυ το ξέρει?" της λέει κοφτά..

η Μάντυ..το κορίτσι που σε αυτό το δωματιάκι πρώτη φορά μπήκε βιαστικά μέσα της..η κοπέλα που έτρεμε σε κάθε άγγιγμα του..όπως έτρεμε την μέρα που του είπε σ'αγαπώ..κι εκείνος..κι εκείνος ο γελοίος την κατηγόρησε για τον Ιάσωνα..σφίγγει τα δόντια του καθώς χιλιάδες μνήμες ξεχύνονται μπροστά του..κλείνει τα μάτια..δεν μπορεί να τις αντικρύσει..όλα τώρα μοιάζουν τόσο διαφορετικά..

Θυμάται να του λέει σ'αγαπώ κι εκείνος να της λέει πως αρραβωνιάστηκε..γαμώτο..γαμώτο..μουρμουρίζει και κοιτά το πάτωμα..προσπαθεί να χωρέσει στο νου του τι έγινε μόλις..την ημέρα που είχε πυρετό..της είχε μιλήσει τόσο άσχημα..εκείνη έδειχνε πως δεν καταλαβαίνει..γιατί δεν ήξερε..τίποτα δεν ήξερε..εκείνη ..έλεγε το όνομα του..

Σφίγγει την μπουνιά του και χτυπά με δύναμη τον τοίχο..το χέρι του βγάζει αίμα αλλά εκείνος δεν πονάει..μια τρικυμία οργής σαρώνει κάθε αίσθημα..και μέσα στο παφλασμό των σκέψεων ..η μορφή της αναδύεται..η μορφή της Μάντυ να πονά καθώς μπαίνει μέσα της με βία..ήταν ..ήταν η πρώτη της φορά..δεν πήγε με άλλον άντρα..της φέρθηκε..εκείνη θα τρόμαξε τόσο πολύ..όλα..όλα τα έκανε λάθος..

Το κεφάλι του πάει να σπάσει..

Περπατά μηχανικά πάνω κάτω στο μικρό δωμάτιο..σχεδόν κάνει σβούρες γύρω απο τον εαυτό του..θέλει να τα σπάσει όλα ..και πρώτα το κεφάλι του..εκείνη του είπε πως δεν έκανε τίποτα με τον Ιάσωνα..επέμενε..επέμενε και του έλεγε οτι τον αγαπά..και έτρεμε..έτρεμε γαμώ όπως κάθε φορά που μπήκε μέσα της με την βία..ποτέ..ποτέ δεν της χάρισε τίποτα τρυφερό..έχει δίκιο που εξαφανίστηκε..έχει δίκιο να μην τον θέλει..εκείνος ..εκείνος δεν της άξιζε ..το κεφάλι του μέσα..θα σπάσει..

Κοιτά το ρολόι του.

Ξέρει που είναι ο Αρίστος..

Πάει να βγει απο το δωματιάκι και σταματά απότομα.

Κοιτά την Ανδρομάχη.

"Η Μάντυ σε ρώτησα αν ξέρει.."

"Ξέρει Μάνο..την άκουσε την συνομιλία..και είπε πως δεν θέλει να έχει σχέση με κανέναν..πως τελείωσε για εκείνη αυτό.."

Κουνάει το κεφάλι του με κατανόηση..ασφαλώς και τελείωσε..δεν θέλει καμία σχέση με κανέναν τους..ούτε με αυτόν..και καλά κάνει..

"Πες της..πες της πως ο Μάνος λέει..πως πήρε εκδίκηση για εκείνην..πως θα το πληρώσουν ..όλοι.."

Η Ανδρομάχη τον χτυπά στην πλάτη. Ο Μάνος ..φαίνεται χαμένος..

Την κοιτά θλιμμένα..

"Βασικά ..γάμησε το ..μην της πεις τίποτα..ας την αφήσουμε ήσυχη..να ζήσει....και..ευχαριστώ Ανδρομάχη.."

Φεύγει με νευρικά βήματα ..καβαλά την μηχανή του και σε λίγο είναι έξω απο το στέκι. Μπαίνει μέσα και στο βάθος βλέπει τον Αρίστο να μιλά με την σερβιτόρα..

Ο Βαγγέλης παίζει μπιλιάρδο..κοιτά τον φίλο του και αυτόματα αφήνει την στέκα κάτω..

"Τι έγινε?" του φωνάζει αναστατωμένος..δεν έχει δει τον φίλο του ποτέ έτσι..ούτε όταν παίζει αγώνα..κάτι κακό θα συμβεί..το νιώθει..

Τρέχει προς το μέρος του και πάει να βάλει το χέρι πάνω στον Μάνο κι εκείνος τραβιέται νευρικά..το βλέμμα του είναι καρφωμένο πάνω στον Αρίστο..θα φτύσει αίμα.. . Και αυτός και ο Ιάσωνας και η καργιόλα που παντρεύτηκε..

Ο Αρίστος γυρνά το βλέμμα του προς τον Μάνο..εκείνος τον κοιτάζει αγριεμένος και ήδη έχει σηκώσει τις μπουνιές του..

"Την πουτάνα σου ρε Ανδρομάχη.." ψιθυρίζει ο Αρίστος..αν δεν ήταν μεθυσμένος εκείνο το βράδυ , τίποτα δεν θα έλεγε σε εκείνη..το φελέκι του..το φοβόταν αυτό..νιώθει να τον λούζει κρύος ιδρώτας..

Σηκώνει τα χέρια του αμυντικά μπροστά απο το πρόσωπο του..

"Ρε Μάνο..δεν την πήδηξα..ένα τσιμπούκι μου πήρε..και ξέρω απο πρώτο χέρι πως δεν είμαι ο μόνος..τώρα τι θα γίνει θα σκοτώσεις όλους όσους πήδηξαν την Βικτώρια? θα πεθάνει η μισή πόλη.." του λέει καθώς τον κοιτά ανάμεσα απο τα χέρια του.

Ο Μάνος τον αρπάζει και του γυρνά το χέρι πίσω απο την πλάτη. Πλησιάζει το πρόσωπο του και του γρυλίζει στα μούτρα..

"Αυτό..είναι..για την Μάντυ..κάτι για να την θυμάσαι για πάντα.." του λέει και με το πρώτο κιόλας χτύπημα του σπάει την μύτη.

Απο μακριά η Ανδρομάχη ακούει τις σειρήνες των περιπολικών..πηγαίνουν προς το στέκι τους..ξεφυσάει..ήξερε πως θα γίνει αυτό..αλλά δεν το μετανιώνει που του τα είπε.

Την ίδια ώρα σε ένα άλλο σημείο της πόλης

Ο Ζώης κοιτά τα χέρια της Ανθής..

"Πόνεσε?" της λέει τρυφερά.

Του γνέφει αρνητικά..αν και πόνεσε..όχι σωματικά..

Σηκώνεται και κοιτάζει το είδωλο της στον καθρέπτη..βγάζει την μπλούζα της και στέκει ακίνητη. Τα μπράτσα της ίσα που έχουν μια σκιά..εκεί που κάποτε υπήρχαν τα τατουάζ της..

"Ο γιατρός είπε πως με μια ακόμη συνεδρία laser θα εξαφανιστεί και η σκιά απο τα τατουάζ.."

της λέει ο Ζώης και την αγκαλιάζει.

Ξέρει τι σκέφτεται η φίλη του..

"Πάντως..χάρη δεν της χρωστάς που σε απελευθέρωσε απο την φυλακή..ήταν μεγάλη ατιμία αυτό που έκανε ..και ο Μάνος τώρα που έμαθε την αλήθεια για εκείνη..ε..λογικά θα την χωρίσει..ίσως ..ίσως αν μιλούσατε.."

Του γνέφει αρνητικά και χαμογελά στο είδωλο της. Νιώθει τόσο παράξενα που δεν έχει τους αετούς στα χέρια της..σαν να πέταξαν μακριά..κάπου ψηλά στον ουρανό..έτσι θα σκέφτεται πάντα τα σημάδια της αγάπης της..δυο πουλιά που τα είχε παρέα για χρόνια..να την συντροφεύουν στην αγάπη της..αλλά πρέπει να ανοίξει το κλουβί..πρέπει να πετάξουν ελεύθερα..

"Ζώη δεν με αγαπάει..εκείνη επέλεξε..δεν το προσπάθησε..απλά την επέλεξε..δεν .."

Κοιτάει τον Ζώη. Ξεφυσά.

"Ας μην το συζητάμε καλύτερα.." 

Ναι αυτό είναι το καλύτερο..να μην μιλά για εκείνον..να μην τον σκέφτεται..μόνο να κοιτά μπροστά και να παίζει..να παίζει μουσική..τίποτα άλλο..

Κοιτά το σημείο της καρδιά της..

Νιώθει έναν μικρό αετό να έχει φωλιάσει εκεί μέσα..εκείνος αρνείται να ανοίξει τα φτερά του..με εκείνον θα γεράσει ..το ξέρει..απλά κάποια πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν..αλλά το αποδέχτηκε..

Καθώς βγαίνουν απο την κλινική η Ανθή συγκρούεται με έναν άντρα..

Τον κοιτά σαστισμένη για ένα λεπτό..κι έπειτα τον αγκαλιάζει..σφιχτά..κι έπειτα την κοπέλα που έχει στο πλευρό του..

"Δημήτρη..Μυρτώ.." τους λέει και τους χαμογελά συνέχεια..έχει τόσο καιρό να τους δει..τα δυο τελευταία χρόνια ήταν δίπλα της στην φυλακή σε οτι ήθελε..εκτός απο την Βικτώρια ..σε αυτούς οφείλει την αποφυλάκιση της..υπήρξαν όχι μόνο δικηγόροι της αλλά και φίλοι..

"Ανθή!" αναφωνούν κι εκείνοι χαρούμενα καθώς την περιεργάζονται ενθουσιασμένοι..

Σε λίγο κάθονται όλοι μαζί σε ένα καφέ..η Ανθή τους λέει για τον maestro και το κονσέρτο..η Μυρτώ και ο Δημήτρης της ανακοινώνουν πως περιμένουν το πρώτο τους παιδί..φαίνονται τόσο αγαπημένοι..πάντα ήταν..

"Πάντως θα σας χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη..και σε εσάς και φυσικά και στην Βικτώρια.." τους λέει και το ζευγάρι κοιτιέται παραξενεμένα και γελά.

"Σε αυτήν την ανεκδιήγητη γιατί να χρωστάς ευγνωμοσύνη? Σε άλλον πρέπει να πεις τα ευχαριστώ..που πλήρωνε και έκανε τα πάντα για να βγεις έξω.."λέει η Μυρτώ και ο Δημήτρης της κάνει νόημα να μην μιλήσει.

Ο Μάνος τους είχε πει να μην πούνε κάτι στην Ανθούλα..

"Έλα βρε Δημήτρη..τόσος καιρός πέρασε..εγώ θα το πώ.." γυρνά και κοιτά την απορημένη Ανθή.

Δεν χρωστά ευχαριστώ στην Βικτώρια? Μα αν δεν πλήρωσε εκείνη..ποιός μπορεί να ενδιαφέρθηκε για εκείνη?

"Ο Μάνος Πετρίδης..ένας παιδικός σου φίλος νομίζω ήταν? ..Δημήτρη..τι μας είπε οτι οι πατεράδες τους ήταν καλοί φίλοι..έτσι δεν είναι?"

Ο Δημήτρης όμως δεν της απαντά..τρέχει και δίνει νερό στην Ανθή..που σε μια στιγμή έχει χλωμιάσει ..

"Μπορείς..να μου πεις Μυρτώ..πάλι το όνομα?" λέει με δυσκολία..καθώς ο αετός που κρύβει στην καρδιά της φτερουγίζει μέσα της..