Λίγες μέρες μετά

"Η Ανδρομάχη θα είναι στα οικονομικά..εσύ με το όνομα σου θα γεμίσεις όλο το αθλητικό κέντρο..θα γίνει χαμός..εγώ στις προπονήσεις..θα έχει πισίνες..γήπεδα ποδοσφαίρου..θα γίνει τέλειο..συνεταιράκια φίλε"

Ο Μάνος κουνά το κεφάλι του καταφατικά στον Νάσο..οι φίλοι του δεν το πιστεύουν το θαύμα που έγινε..ο Μάνος είναι άλλος άνθρωπος..όταν τους κάλεσε η Ανθή στο σπίτι δεν περίμεναν να τον δούνε τόσο καλά..ευδιάθετο και..

Η Ανδρομάχη κοιτά τον Νάσο και του κάνει νόημα να σταματήσει να μιλά. Κοιτά τον Μάνο που είναι αφοσιωμένος εδώ και ώρα να κοιτά την Ανθή στο βάθος..παίζει πιάνο..δεν νομίζει να άκουσε κουβέντα απο τα σχέδια τους..

"Εμείς να πηγαίνουμε.." λέει η Ανδρομάχη και κάνει νόημα στον Νάσο που  του περιγράφει τώρα το αρχιτεκτονικό σχέδιο..δεν καταλαβαίνει τίποτα αυτός ο άνθρωπος..η ατμόσφαιρα..δεν τους παίρνει να κάτσουν άλλο εδώ μέσα..έχουν μια ζωή να χαρούν τον φίλο τους..

"Κάτσε ρε Ανδρομάχη..εδώ μιλάμε.."λέει ο Νάσος καθώς ο Μάνος γυρίζει το κεφάλι στην Ανδρομάχη.

"Μην αποχαιρετήσετε την Ανθή..έχει κονσέρτο σε ένα μήνα..πρέπει να μελετήσει πολύ στο πιάνο της.." τους λέει με σιγανή φωνή. 

Του χαμογελάνε..φαίνεται..τόσο..ερωτευμένος..

Του χτυπούν την πλάτη..τον αγκαλιάζουν μια ακόμη φορά και τον αφήνουν μόνο στον καναπέ..το βλέμμα του πλανάται στα δάχτυλα της..στο λαιμό της..είναι όμορφη..είναι..το κορίτσι του..και θέλει..διστάζει..αλλά..θα πρέπει να ανακαλύψουν το δρόμο τους..εκείνος είναι ο άντρας..η Ανθούλα ξέρει πως διστάζει..

Η Ανθή σταματά να παίζει και τρίβει τα χέρια της..κοιτά προς το καθιστικό..πότε φύγανε όλοι?

"Όταν σε άκουγα μικρή να παίζεις.." της λέει με βαθιά φωνή..εκείνη τον κοιτάζει..τον Μάνο της..

"Ήθελα να ήμουν δίπλα στο πιάνο σου..να σε αγγίζω και.."  σταματά..η Ανθή του χαμογελά ντροπαλά.

"Αφού ήμουν μικρή.." του απαντά παραπονιάρικα αλλά εκείνος την κοιτάζει σοβαρός..

"Μικρή..ναι..αλλά κι εκείνα τα φορέματα που φορούσες..κουνιόσουν..και ..έτσι πολύ..χαριτωμένα.." δεν κρατιέται γελάει.Γιατί εκείνη έχει κοκκινήσει. Αλλά αλήθεια του άρεσαν πολύ τα φορέματα της..ε..ήταν πανέμορφη..τι να λέμε..

"Αν μπορούσα να σηκωθώ..τώρα θα ήμουν εκεί..και.."

"Και?" του λέει καθώς σηκώνεται απο την θέση της..περπατά σε εκείνον με αργά βήματα..γιατί ξέρει..γιατί κι εκείνη θέλει..απλά δεν ήξερε αν είναι έτοιμος ο Μάνος να δοκιμάσουν..

Τον πλησιάζει και την τραβά απο το χέρι απότομα..πέφτει στην αγκαλιά του.

Κοιτάζονται..ο Μάνος δαγκώνει το χείλος του..δεν χορταίνει να κοιτάζει την γυναίκα του ..είναι δική του..πάντα θα είναι..

Η Ανθή νιώθει..τον Μάνο..σίγουρα πάντως δεν είναι παράλυτος σε κάποιο μέρος..γιατί..νομίζει πως τον νιώθει..κοκκινίζει και σκύβει το κεφάλι..ο Μάνος της σηκώνει το πηγούνι..την κοιτάζει..

"Μην ντρέπεσαι τον άντρα σου..γαμώ..εγώ για σένα..πεθαίνω λέμε.."

της λέει και της βάζει το χέρι της πάνω στο καβάλο του.

Δεν τον κοιτάζει..

Αλλά το χέρι της ξεκουμπώνει το τζην του και γλιστρά στο φύλο του..ένας αναστεναγμός ακούγεται απο τον Μάνο..

"Κοίτα με.." της λέει με βαθιά φωνή..

"Δεν θα είναι εντυπωσιακό  ως προς τις στάσεις..αλλά..δεν θα είναι ένα στα γρήγορα..θα κρατήσει πολύ..πολύ ώρα..το ονειρεύτηκα τόσες και τόσες φορές.." της λέει και βαθαίνει το φιλί του..

Τα χέρια του χαιδεύουν την γοργόνα ..τα στήθη της..τα μακριά μαύρα μαλλιά της..την καθοδηγεί..της δίνει ρυθμό και ένταση..την νιώθει..

Και η Ανθή τον φιλά ασταμάτητα ..χάνεται στο βλέμμα του..της κρατά τα χέρια..είναι μαζί σε αυτό..της ψιθυρίζει πως την αγαπά..

και η μικρή Ανθούλα στέκει στην άκρη του καναπέ..και κοιτά με ντροπή τον όμορφο Μάνο και κοκκινίζει..είναι δικός της ..το αγόρι των ονείρων της..

..η Μάντυ τον κοιτά στα μάτια και του δείχνει πόσο γενναία υπήρξε..και πόσο δεν ήξερε..πως μια γυναίκα μπορεί..να νιώσει έτσι..με έναν άντρα όταν κάνει έρωτα..

και η Ανθή..η Ανθή δακρύζει απο ευτυχία καθώς αγκαλιάζει τον άντρα που αγάπησε τόσο..τον Μάνο της ..απο πάντα..για πάντα..

Μέχρι το ξημέρωμα τα κορμιά τους θα έσμιγαν

..σε πολλές στάσεις..

θα ζευγάρωναν οι ματιές τους..τα χέρια τους ..οι ψυχές τους..

Της χαιδεύει τα μαλλιά..είναι γυμνοί και κουρασμένοι..

"Ανθή.." της λέει ξαφνικά μέσα στην σιωπή αλλά δεν μιλάει. Την κοιτάζει. .τρέμει..ο Μάνος της..κι εκείνη τρέμει..την σφίγγει στην αγκαλιά του δυνατά..

"Κι εγώ Μάνο μου..πολύ" του λέει καθώς κλείνει τα μάτια της.

.....................................

Έξι μήνες μετά

"Κορίτσι μου θα πάω στην λαική..ο Βαγγέλης ξέμεινε απο χέρια .." 

Ο Μάνος φοράει τις φόρμες του και το μπουφάν του ως απάνω κουμπωμένο.

"Μην φύγεις ..έρχομαι κι εγώ.." λέει η Ανθή καθώς τρέχει στο πάνω όροφο..να φορέσει..το γαλάζιο φόρεμα της..

Και ο Μάνος την περιμένει κάτω..με το κουτάκι στην τσέπη του..της επιφυλάσσει διπλή έκπληξη..

..

Στην λαική τους πλησιάζουν και τους χαιρετούν χαρούμενα..κι ας κάνουν πως δεν προσέχουν το αναπηρικό καροτσάκι του..φαίνονται τόσο ευτυχισμένα..

Ένας φίλος των πατεράδων τους..πλησιάζει και τους αγκαλιάζει..

"Και το έλεγα Μάνο στον πατέρα σου..να δεις πως το παλλικάρι σου ..του έλεγα..τραβά καψούρα με την κόρη του Αναστάση..το ξέρανε και αυτοί..συμπέθεροι φωνάζαν ο ένας τον άλλον.."

Ο Μάνος χαμογελά στην Ανθή. Τους είχε ακούσει..και θύμωνε πάντα..γιατί ντρεπόταν..που ..όντως του άρεσε η Ανθούλα..

Πετάγεται και η γυναίκα με τα λαχανικά απο δίπλα..

"Εμ..το αγόρι τα έχανε όποτε σε έβλεπε Ανθούλα..θυμάσαι νεύρα που είχε όταν του το λέγαμε?" λένε και γελάνε όλοι μαζί.

"Είναι αλήθεια όλα.." της λέει καθώς την κοιτά ..ξαφνικά πολύ σοβαρά..πλησιάζει η ώρα..

...

Η Ανθή κοιτά απο μακριά το καφενεδάκι του πατέρα της..

Της πιάνει το χέρι..την κοιτάζει στα μάτια..

"Θέλεις κορίτσι μου να πάμε να το δούμε?" 

Του γνέφει καταφατικά.

"Πολύ Μάνο μου.."

Πηγαίνουν παρέα..απο πίσω ακολουθεί ο Βαγγέλης..

Ανοίγει την πόρτα η Ανθή..

Η μυρωδιά του καφενείου είναι ίδια ..έχει τόσα χρόνια να μπει εδώ..σχεδόν βλέπει τον πατέρα της να κάθεται στο βάθος ..πίσω απο τον μπουφέ και να της χαμογελά..και του χαμογελά κι εκείνη..είναι σίγουρη πως είναι ήσυχος πια για εκείνη ..τώρα έχει τον Μάνο της..και την αγαπά πολύ..το νιώθει..τόσο πολύ..

Γυρνά το κεφάλι έκπληκτη..μπαίνει μέσα στο καφενεδάκι και κοιτά τα πρόσωπα ..

Είναι όλοι στριμωγμένοι σε δυο τραπέζια..την κοιτάζουν με χαμόγελο..γυρνά και κοιτά τον Μάνο με απορία..δεν καταλαβαίνει..

Της χαμογελά..

"Έπρεπε να μοιραστώ την χαρά μαζί τους..γιατί είναι μεγάλη.." 

Τον κοιτά σαστισμένα..κι έπειτα κοιτά την Ανδρομάχη..την κυρία Σταματία..τον Ζώη..την Μυρτώ..τον Δημήτρη..τον maestro..πιο δίπλα ο Αντώνης της χαμογελά κι αυτός..

"Τι συμβαίνει?" τους λέει γιατί όλοι δείχνουν σαν να περιμένουν κάτι..

"Τα καλύτερα κοριτσάρα μου.." της φωνάζει η Ανδρομάχη που ήδη δείχνει συγκινημένη.

"Βαγγέλη..ξέρεις εσύ.." του λέει ο Μάνος και με μια κίνηση βοηθά τον φίλο του να σηκωθεί απο το καροτσάκι..στέκεται όρθιος μπροστά στην Ανθή..

Εκείνη φέρει τα χέρια της στο στόμα απο έκπληξη..

"Μάνο.." ψελλίζει..πότε μπόρεσε να σταθεί όρθιος?

"Γιατί δεν μου είπες?" πάει να τον αγκαλιάσει και την σταματά με το χέρι του.

"Άργησα να το κάνω αυτό..απλά ..γιατί ήθελα να το κάνω όρθιος στα δυο μου πόδια.."

"Τι να κάνεις Μάνο μου?"

Η Ανδρομάχη κλαίει σαν μωρό παιδί..γυρνά και την κοιτάζει η Ανθή ..τι συμβαίνει?

"Κάποτε..σε αυτό το μικρό καφενεδάκι..πριν πολλά χρόνια ..μου είχες κάνει μια ερώτηση κορίτσι μου  όμορφο..θυμάσαι?" 

Η Ανθή τον κοιτά σαστισμένη..έχει σοκαριστεί που τον βλέπει όρθιο..ποιά ερώτηση..κι έπειτα θυμάται..όταν ήταν δέκα χρονών του ζήτησε να την παντρευτεί..

Τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα..δαγκώνει το χείλος της ..

"Ήρθε η ώρα αγάπη μου..να σου κάνω την ίδια ερώτηση.."

Κάνει νόημα στον Βαγγέλη..τον βοηθά να γονατίσει..καθώς η Ανθή κλαίει..πολύ..

Βγάζει το κουτάκι απο το μπουφάν του..

Οι πατεράδες τους ..στέκουν κάπου ψηλά και αγκαλιάζονται..

"Ανθή..." την κοιτά σοβαρός..η καρδιά του χτυπά σαν τρελή..

"θέλεις κορίτσι μου..να σε παντρευτώ? ξέρεις με βέρα και νυφικά και παπά.."

Η Ανθή δεν απαντά..χαμηλώνει το χέρι της στην κοιλιά της..του χαμογελά.

"Ρε Ανθούλα ..μην μου ρίξεις άκυρο μπροστά σε όλους.." της λέει τρυφερά..την βλέπει πόσο συγκινημένη είναι..

"Μίλα γαμώ.." της λέει χαμογελώντας γοητευτικά..

"δεν ξέρω αγάπη μου.." του λέει και ο Μάνος αυτόματα χλωμιάζει. Αυτό δεν το περίμενε..αφού οι δυο τους..

"Ρε κοριτσάρα θα μας τον στείλεις αδιάβαστο το αγόρι μας! πες ρε ναι μην τα κάνει λίμπα όλα!" φωνάζει η Ανδρομάχη καθώς ο μαέστρο την κοιτά σοκαρισμένος.

"Ρε μωρό μου..γιατί μου κάνεις πλάκα? πες ναι γαμώ..αφού πεθαίνω για σένα λέμε.."

Τον κοιτάζει σοβαρή.

Το νιώθει του έρχεται εγκεφαλικό..κάτι συμβαίνει..σηκώνεται πάνω..τι σκατά? η Βικτώρια πάντως είναι φυλακή και ο πατέρας της ..ξεμπέρδεψαν με αυτούς..

"ΜΙΛΑ ΓΑΜΩ ΤΙ ΕΓΙΝΕ " της λέει αναστατωμένος..

"Απλά Μάνο μου..δεν ξέρω ..ίσως.."

"ΙΣΩΣ?"

"Ίσως να το αργούσαμε λίγο ..δεν θα μου μπαίνει και το νυφικό..καταλαβαίνεις.." του λέει κοκκινίζοντας και σκύβει το κεφάλι. 

Αλλιώς είχε σχεδιάσει να του το πει..αλλά ας κάνει και αυτή μια έκπληξη..

Στο μαγαζί ακούγονται χειροκροτήματα..πέφτουν πάνω τους και τους φιλάνε..

"Πως? Δηλαδή?" λέει εκείνος σαστισμένος και την κοιτά.

"Τι πως βρε παπάρα " του λέει η Ανδρομάχη..

"Το έλιωσες έξι μήνες το κορίτσι..έχετε κλειστεί στο σπίτι και δεν βγαίνετε έξω..ρωτάει και πως"

Τα μάτια του Μάνου φωτίζονται..πάει να την σηκώσει ψηλά..αλλά δεν μπορεί..ακόμη..αλλά την κρατά στην αγκαλιά του σφιχτά..και το πρόσωπο του στο στήθος της κρυμμένο..ίσα να μην δούνε οι άλλοι οτι εκείνος κλαίει απο χαρά..και συγκίνηση..

Αλλα η Ανθούλα τον νιώθει..και τα δάκρυα και την καρδιά του που πάλλεται πάνω στο κορμί της..

Τρεις καρδιές ..μια αγκαλιά..

Ένα χρόνο μετά

Ο Μάνος πλένει τα πιάτα.

Η Ανθή τον πλησιάζει αργά και τον αγκαλιάζει απο πίσω..

"Αν γκρινιάξεις πάλι οτι δεν τα κάνω καλά.."

πάει να της πει αλλά εκείνη τον κόβει ανυπόμονα.

"Ένα στα γρήγορα? Το μωρό κοιμήθηκε.." του λέει και ο Μάνος την σηκώνει και την βάζει στον πάγκο..

Την φιλά..

"Με τρελαίνεις γαμώ πολύ.." βαθαίνει το φιλί του ..της πιάνει το στήθος κάτω απο την μπλούζα..

"Επίσης..σε πόσο καιρό θα κάνουμε έρωτα ξανά όλο το βράδυ? όπως παλιά?"

της λέει και της σηκώνει το φόρεμα ψηλά..

"όταν φύγει για σπουδές?" του λέει και του ξελύνει την ζώνη..

"γαμώ..το φοβόμουν οτι θα το έλεγες.."

 της λέει και σκύβει το κεφάλι για να την μυρίσει..την Ανθούλα του..

"Σ'αγαπώ Ανθή" της ψιθυρίζει σοβαρός καθώς μπαίνει μέσα της..

"τόσο πολύ.."

ΤΕΛΟΣ

....................................

Κορίτσια μου..είμαι συγκινημένη..

Σας ευχαριστώ για την παρέα..νιώθω πως μαζί γράψαμε την ιστορία της Ανθής και του Μάνου..χαίρομαι που το μοιραστήκαμε όλο αυτό..