Λίγες μέρες αργότερα

Ο Μάνος κοιτά για μια στιγμή μονάχα πίσω του..κοιτά το μικρό κελί και το ράντζο που κοιμόταν για δυο μέρες..ο νους του γυρόφερνε την Μάντυ..αλλά και την Ανθούλα..πως άντεξε μικρό κορίτσι 4 χρόνια κλεισμένη σε ένα τέτοιο κελί? μια μικρή πριγκίπισσα με γαλάζιο φόρεμα..πάντα την έχει στην μνήμη του φυλαγμένη έτσι..να περπατά στην λαική..στο βαρυχειμωνιά ..με ένα λεπτό φόρεμα..μοβ χείλη..να τρέμει και να τον κοιτά..4 χρόνια φυλακή..τόσο άδικα..

Ο Δημήτρης στην είσοδο του αστυνομικού τμήματος τον περιμένει εδώ και λίγη ώρα..τον κοιτάζει απο μακριά..ο Μάνος περπατά χαλαρός ..νιώθει σίγουρα καλύτερα..τώρα που ξέρει πως ο Αρίστος και ο Ιάσωνας είναι στο νοσοκομείο..άξιζε και η μήνυση και η φυλακή..

"λοιπόν ..έτοιμος να αναπνεύσεις καθαρό αέρα?" του λέει και τον χτυπά στην πλάτη.

"έτοιμος.." του λέει σοβαρά.

Έτοιμος και για να αντικρύσει την Βικτώρια.

Στην αρχή..αν την πετύχαινε..δεν ξέρει τι θα έκανε..φοβόταν τον ίδιο του τον εαυτό..το οτι τον χώσανε στο κελί ήταν οτι καλύτερο..μπορεί να τρελάθηκε εκεί μέσα..αλλά μετά όλα τακτοποιήθηκαν μέσα του καθώς η οργή του καταλάγιαζε..

Το μόνο που θέλει είναι να μην χάσει άλλο χρόνο μαζί της. Αηδιάζει και στην σκέψη της. Ούτε να την βρίσει δεν γουστάρει..συχαίνεται που στάθηκε δίπλα της και την παντρεύτηκε..αηδία ρε..τίποτα άλλο..ούτε θυμό για το σίχαμα..

Περπατάνε οι δυο άντρες με σταθερό ρυθμό προς το αυτοκίνητο. Ο Δημήτρης κανόνισε την εγγύηση και όλες τις εκκρεμότητες..σε λίγο οι δρόμοι τους θα χωριστούν αλλά όχι πριν κάνει αυτό που του ζήτησε η Ανθή.

"Μάνο..είδα την Ανθή.." 

Εκείνος ξυπνά απο την σκέψη που έκανε τα βήματα του να βουλιάζουν στην άσφαλτο..

"Η Ανθούλα? την βρήκες? που είναι ? είναι καλά?" λέει με μια ανάσα στον χαμογελαστό Δημήτρη..

Κάτι του λέει πως αυτοί οι δυο..η Ανθή και ο Μάνος..αυτοί κάτι έχουν παραπάνω απο αυτό που φανερώνουν..

"Η Ανθή είναι καλά..ευτυχισμένη..νομίζω.."

Του λέει και κοιτά τον Μάνο που ακινητοποιήθηκε στην μέση του δρόμου και τον κοιτάζει με ανυπομονησία.

"Θα με σκάσεις ρε Δημήτρη? που είναι? χρειάζεται κάτι?" τον ρωτά επιτακτικά..

Τουλάχιστον την Ανθούλα δεν την απογοήτευσε..της στάθηκε όσο μπορούσε με κάθε δύναμη που είχε..κι ας αρνήθηκε εκείνη να την επισκεφτεί στη φυλακή..εκείνος δεν πέρασε μέρα που δεν προσπάθησε να την προστατεύσει..

"Ξέρει Μάνο. Της είπε η Μυρτώ τα πάντα και.."

Δεν προλαβαίνει να αποσώσει την κουβέντα του , ο Μάνος συνοφρυώθηκε..δεν ήθελε η Ανθούλα να νιώθει σε κανέναν υποχρέωση..

"Τι είπε? θα ήθελε  να με συναντήσει? εγώ θα ήθελα πολύ να την ξαναδώ μετά απο τόσα χρόνια..την άφησα κοριτσάκι ..τώρα θα πρέπει να είναι.."

"Ναι Μάνο. Είναι μια όμορφη γυναίκα που μου ζήτησε να σου μεταφέρω τις ευχαριστίες της.."

Ο Μάνος δεν ξέρει τι περίμενε να ακούσει..αλλά..πίστευε πως..ήταν βέβαια και μικρή..και η φυλακή θα την έχουν κάνει άλλο άνθρωπο..ίσως η Ανθούλα όπως την έχει στην μνήμη του να μην υπάρχει κάν..

"Αυτό λοιπόν είπε μόνο?" αυτό..δεν είναι οτι περίμενε το ευχαριστώ..απλά περίμενε..οτι θα ήθελε να τον δει..ξέρει πως δεν είχαν σχέσεις οι δυο τους..πως πάντα σε όλη της την ζωή την απόπαιρνε..και της μιλούσε άσχημα..και ξέρει και το λόγο που γινόταν αυτό μετά απο κάποιο σημείο.. 

Δεν ξέρει γιατί..αλλά απο μικρή τον εκνεύριζε..η επιμονή της να κολλάει πάνω του..οτι όλοι του έκαναν πλάκα ..αλλά..όταν η Ανθούλα..μπήκε στα 14..κάτι άλλαξε..είχε το ίδιο κοριτσίστικο σώμα..χωρίς καμπύλες ..χωρίς στήθος..αλλά το βλέμμα της..το βλέμμα της είχε αλλάξει..όταν τον κοιτούσε..το βλέμμα της είχε κάτι απαλό που τον σαγήνευε και ήθελε για λίγο να νιώσει το άγγιγμα της..

Τα δάχτυλα της λεπτεπίλεπτα..έτρεμε κάθε φορά που την πλησίαζε..αυτός ήταν αντράκι εκείνα τα χρόνια..γυρνούσε με διάφορες..δεν του πέρασε απο το νού ποτέ..ποτέ έστω να υπαινιχθεί κάτι..τον πατέρα της Ανθούλας τον σεβόταν..κι εκείνο άλλωστε ήταν μικρό..και ..ήταν μονάχα λίγες στιγμές που ο νους του ολίσθαινε ερωτικά για εκείνη την μικρή ..

Ώσπου εκείνη ξεκίνησε να κρύβεται..πίσω απο τις κουρτίνες..του απέδειξε πως ήταν ένα μωρό..γέλασε με την σκέψη του πως για μια στιγμή εκείνος την σκέφτηκε ...κάπως διαφορετικά..

Όμως όταν  ξεκίνησε εκείνη να παίζει  μουσική..τότε..τότε..κάτι άλλαξε..όλα θύμιζαν ίδια μέσα του..έκανε έρωτα στην κοπέλα του..πήγαινε για μπύρες με τους φίλους του..όλα ίδια..εκτός την στιγμή εκείνη που η μουσική της..πάντα η ίδια μουσική..έφευγε απο το δωμάτιο της..και τον συναντούσε..

Και τότε..μόνο για τότε..για μια στιγμή..σκεφτόταν να ήταν στο πλάι της..δίπλα απο το πιάνο της και να πιέζει εκείνη τα πλήκτρα..κι εκείνος να γδύνεται δίπλα της..να στέκεται γυμνός..και να την πιέζει πάνω του..κι εκείνη να τρέμει απο ντροπή..και πόθο.. 

Ναι..για μια στιγμή της εβδομάδας πάντα η ίδια η σκέψη..να είναι ο πρώτος της..

Ο Δημήτρης παρατηρεί τον Μάνο να χάνεται στις σκέψεις του..σχεδόν ξέχασε την παρουσία του..το κάνει και η Ανθή αυτό..

"Μου είπε επίσης οτι θέλει να σε συναντήσει Μάνο.."

Του λέει και ο Μάνος ανασηκώνει ξαφνιασμένα τα μάτια του απο τις σκέψεις του..

"Είπε οτι θέλει να με συναντήσει?" 

Ο Μάνος χαμογελάει..η Ανθούλα γυναίκα..θα το δει κι αυτό..

"Ναι..αύριο παίζει η συμφωνική στο μέγαρο και θα κάνει και το ντεπούτο της μια νέα πιανίστρια..θα πάμε με την Μυρτώ να την ακούσουμε..και.."

"Θα είναι και η Ανθή μαζί σας ε? " κουνάει το κεφάλι του και χαμογελά..τουλάχιστον την αγάπη της για την μουσική την έχει ακόμα..ίσως κάτι να έχει μείνει απο την Ανθούλα σε αυτή την νέα γυναίκα..

Ο Δημήτρης του χαμογελάει διάπλατα.

"Ναι ..η Ανθή θα είναι εκεί και θέλει να σε συναντήσει ..και να σε ευχαριστήσει για όλα ..αν και .."

"Τι?"ρωτάει ο Μάνος έκπληκτα

"Αν και Μάνο ..απόρησε για ποιό λόγο τα έκανες όλα αυτά για εκείνη..δεν μπορούσε να το καταλάβει..της φάνηκε ..περίεργο.."

Ο Μάνος δαγκώνει το χείλος του και ξαναλέει το ίδιο που είπε τόσες φορές όλα αυτά τα χρόνια.

"Οι πατεράδες μας ήταν καλοί φίλοι..είχα την υποχρέωση." απαντά μηχανικά και ο Δημήτρης του χαμογελά για ακόμη μια φορά..διάπλατα.