Πέντε μήνες μετά

Η Ανθή κοιτιέται στον καθρέπτη του δοκιμαστηρίου..κοιτά το φόρεμα πάνω της..κάνει στροφή και κοιτά το πίσω μέρος..κοιτιέται πάλι απο μπροστά..φέρνει τα χέρια της στο στόμα έκπληκτα χαρούμενα..χαιδεύει το ύφασμα..είναι αλήθεια..σε λίγες μέρες θα γίνει το όνειρο της πραγματικότητα..ο maestro στο κονσέρτο που θα πραγματοποιηθεί της ανέθεσε να παίξει μόνη της το δεύτερο μέρος..αυτή στην σκηνή μόνη με το πιάνο της..

"Βγές επιτέλους να σε δω " της φωνάζει ο Ζώης έξω απο το δοκιμαστήριο..έχουν απο το πρωί που ψάχνουν φόρεμα για το κονσέρτο..

Η Ανθή ανοίγει το δοκιμαστήριο και περπατώντας με προσοχή στις ψηλοτάκουνες γόβες της στέκεται μπροστά του. 

"Μου αρέσει πολύ νομίζω αυτό.." του λέει και χαμογελά διάπλατα.

Είναι σε ίσια γραμμή , μπλε σκούρο , ως το γόνατο και το ύφασμα στο φως ιριδίζει απαλά. Την κάνει να φαίνεται οτι λάμπει ολόκληρη..αν και χωρίς αυτό η Ανθή λάμπει..είναι μια γοητευτική κοπέλα..οτι και να βάλει..

Ο Ζώης της χαμογελά και την βάζει στην αγκαλιά του.

"Είσαι πανέμορφη κορίτσι μου..είμαι περήφανος για σένα..για την δύναμη σου..για το ταλέντο σου..για το οτι σε έχω στην ζωή μου.." της φιλά το χέρι και κάνει ένα βήμα πίσω να την κοιτάξει καλύτερα.

"Βρήκαμε το φόρεμα λοιπόν για την μεγάλη βραδιά σου.." της λέει καθώς γυρνά και κοιτά ξαφνιασμένος τον γοητευτικό άντρα που κοιτά εντυπωσιασμένος την Ανθή.

"Υπέροχη δεσποινίς μου.." της λέει με βραχνή φωνή καθώς σηκώνει τα γυαλιά μυωπίας του λίγο πιο ψηλά στην μύτη του.

Ο Αντώνης είναι διευθυντής στην παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου ..αλλά πάντα ξεκλέβει χρόνο για την σχέση του..πάνω απ'όλα ο έρωτας..βαθιά ρομαντικός και ονειροπόλος απο μικρό παιδί..

Σκύβει και φιλά αδέξια στο στόμα τον Ζώη..τον αγαπά..απλά καμιά φορά όταν είναι έξω ..διστάζει να τον φιλήσει..ο Ζώης δεν έχει μιλήσει ακόμη στον παππού του για εκείνους..και δεν θέλει να το μάθει απο τρίτους..αλλά θα τον περιμένει..για όσο εκείνος χρειάζεται για να νιώσει δυνατός και περήφανος για εκείνους..

Ο Ζώης  κοιτά το χέρι του Αντώνη και το βλέμμα του σκοτεινιάζει. Εκείνος κρατά μια εφημερίδα..δεν θέλει η φίλη του να την δει..δεν θέλει να μάθει για τον Μάνο πριν το κονσέρτο της..αν και η Ανθή έχει σταματήσει να μιλά για εκείνον..αυτός ξέρει..να διαβάζει τις μεγάλες σιωπές της καθώς σκύβει πάνω απο το πιάνο χωρίς να παίζει..

Όχι δεν πρέπει να το μάθει..είναι μέρες χαράς για εκείνη..

Του παίρνει διακριτικά την εφημερίδα απο το χέρι..με σκοπό να την εξαφανίσει..το άρθρο είναι στο εξώφυλλο..

"Άρχισες να διαβάζεις εφημερίδα? " του λέει ο Αντώνης και την τραβά προς το μέρος του..

"Θα σου την δώσω αν την κερδίσεις πρώτα.." λέει ο Αντώνης και του χαμογελά γοητευτικά.

"Αχ βρε Αντώνη ..όχι τώρα τέτοια ..δώσε την.." πάει να πει όταν η Ανθή σταματά να χαμογελά.

Τραβά απο το χέρι του Αντώνη την εφημερίδα..

Ο Ζώης ξεφυσά και δαγκώνει το χείλος του..κοιτά τον Αντώνη απογοητευμένος..

"Τι έκανα πάλι?" του λέει έκπληκτα αλλά στην στιγμή γυρνά το κεφάλι του προς την Ανθή.

"Ανθή ..Ανθή είσαι καλά?" της λέει ανήσυχος ..η κοπέλα έχει χλωμιάσει και κοιτά παγωμένα την εφημερίδα.

Ο Ζώης την αγγίζει τρυφερά στον ώμο..

"Ο παππούς μου λέει πάντα..όταν δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι ..απλά το αποδέχεσαι..και το αφήνεις Ανθή ..και αυτό να κυλήσει.."

Η Ανθή δαγκώνει το χείλος της και διορθώνει μηχανικά ένα τσουλούφι απο τα μακριά μαλλιά της..

"Ο παππούς σου Ζώη έχει δίκιο.." του λέει και αφήνει κάτω την εφημερίδα.

Στο εξώφυλλο η φωτογραφία του Μάνου και της Βικτώριας ..και απο κάτω ο τίτλος με μαύρα γράμματα..παντρεύονται αύριο..

Το ίδιο βράδυ

"Θα ανάψω το τζάκι.." λέει ο Αντώνης και κοιτά τον Ζώη κάνοντας του νόημα.

"Είναι καλά?" του λέει άηχα και του δείχνει την Ανθή να κοιτά μια παρτιτούρα..

"Θα γίνει.." του λέει και τον φιλά στοργικά..είναι υπέροχος σύντροφος..νοιάζεται για την Ανθή κι αυτός πολύ..

Ο Αντώνης κουβαλά ξύλα και ο Ζώης αλλάζει συνέχεια τραγούδια στο ραδιόφωνο

"Ζώη!" αναφωνεί η Ανθή..

"άφησε αυτό το τραγούδι..θέλω να το ακούσω.." του λέει και χαμογελά..θλιμμένα..απο εκείνα τα χαμόγελα που δεν έχουν ρίζες..γι αυτό σβήνουν γρήγορα..

Ψιθυρίζει τους στίχους του τραγουδιού..

αν μ'αγαπάς ..δεν θα 'χει γκρίζο πουθενά για να κοιτάς..παρ'όλαυτά  κι οτι αν έχω φανταστεί δεν θα ρθει ... θα ναι χαμός θα σκοτεινιάσει όλο το φως ....θα σβηστεί... ίσως γιατί για μενα  ο κόσμος είσαι  εσύ ...μονάχα εσύ..

https://youtu.be/a6wrDQl3vtU

Μια εβδομάδα μετά

Η  Ανδρομάχη βάζει το κινητό της στην τσέπη της .

Πρέπει να γίνει. 

Ξέρει που θα τον βρεί.. πηγαίνει συχνά και κάθεται εκεί μόνος του για ώρα..

Παραιτήθηκε και απο το να την πιέζει να του πει που είναι η Ανθή..όλα τα δοκίμασε..αλλά η Ανδρομάχη δεν του είπε τίποτα..θέλει το κορίτσι της μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και θα την έχει..

Αλλά αυτό..κοιτάει το κινητό της και πάλι..

αυτό ο Μάνος οφείλει να το μάθει..έστω κι ας είναι αργά..

Ανεβαίνει στον πάνω όροφο του γυμναστηρίου και πλησιάζει το παλιό δωμάτιο της Ανθής..

Ανοίγει την πόρτα και βλέπει τον Μάνο ξαπλωμένο στο μικρό κρεβάτι να κοιτά τον τοίχο ανέκφραστος..

"Υποτίθεται οι νεόνυμφοι ..δείχνουν πιο ευτυχισμένοι.."

Δεν της απαντά . Ούτε την κοιτάζει.

"Αύριο πετάτε για Παρίσι?" του λέει ίσα γιατί δεν ξέρει πως να του ξεφουρνίσει το επόμενο..

Εκείνος συνεχίζει να κάθεται αμίλητος..έχει τα μάτια του καρφωμένα στο μικρό γραφείο..τα θυμάται τα χέρια της να στηρίζονται στην ξύλινη επιφάνεια..να μπαίνει μέσα της..αν ήξερε..αν ήξερε πόσο λίγο χρόνο είχαν..αλλά και πάλι..εκείνη ποτέ δεν τον αγάπησε..όσο..

"Μάνο ..θέλω να σου μιλήσω .." του λέει πιο σοβαρά η Ανδρομάχη και κάθεται δίπλα του στο κρεβάτι.

Την κοιτάζει. Το ξέρει αυτό το ύφος..κάτι έγινε.

"Η Μάντυ? είναι καλά?" της λέει αναστατωμένος..την έβαλε να ορκισθεί πως αν είχε ποτέ πρόβλημα σε κάτι η Μάντυ θα του το έλεγε..μόνο έτσι ηρέμησε και δεν συνέχισε να την πιέζει να του αποκαλύψει που πήγε εκείνη..στην τελική..αφού δεν θέλει να του πει η Μάντυ..δεν μπορεί και να κάνει πολλά γι αυτό..εξάλλου..αυτός έκανε την επιλογή του...όπως κι εκείνη..δεν ξαναγύρισε ποτέ γι αυτόν..τον ξέγραψε έτσι απλά..

"Εκείνη είναι καλά..τώρα πια..το θέμα είσαι εσύ αγόρι μου..έχεις το φίδι στο σπίτι σου και δεν έχεις πάρει είδηση..λυπάμαι που βρήκα αποδείξεις τόσο αργά μόνο.." 

"Τι σκατά προσπαθείς να μου πεις Ανδρομάχη ? " της λέει και σηκώνεται πάνω αναστατωμένος.

Εκείνη ξεφυσά.

"Θέλω ..θέλω να μου υποσχεθείς πως δεν θα κάνεις καμία ανοησία.." του λέει και τον κοιτά αυστηρά.

Το φοβάται πολύ αυτό..την αντίδραση του..αλλά θα τα μάθει όλα και απο πρώτο χέρι..

"ΜΙΛΑ ΓΑΜΩ" της λέει φωνάζοντας. Κάτι έχει γίνει..και δεν θα του αρέσει..

"Είσαι παλληκάρι Μάνο..και στην ζωή ..μαλακίες γίνονται..όπως αυτή αγόρι μου.." του λέει τρυφερά και βγάζει το κινητό απο την τσέπη.

Πατά το play και σε λίγο ακούγεται η ηχογραφημένη συνομιλία..

Πρώτα μιλά η Ανδρομάχη..αλλά μετά μιλά μόνο ο Αρίστος..ακούγεται μεθυσμένος..στο βάθος ακούγεται η μουσική της δεξίωσης του γάμου..αλλά ακούγεται καθαρά ..αυτό που περιγράφει..

Ο Μάνος..ο Μάνος ανοίγει τα μάτια του διάπλατα..δεν..δεν μπορεί να είναι αλήθεια..