Το επόμενο πρωινό..

Ο Μάνος κλείνει το ξυπνητήρι του πριν χτυπήσει και ανακάθεται στο κρεβάτι. Η Βικτώρια αναδεύεται στα σεντόνια και τον πιάνει αγκαλιά απο την μέση.

"Μμμ..που πας τόσο πρωί? κοιμήσου..όλο το βράδυ πάλευες με τα σεντόνια , μάτι δεν έκλεισες..συμβαίνει κάτι?"

Ο Μάνος σηκώνεται και φοράει την φούτερ του .

Πραγματικά όλο το βράδυ δεν έκλεισε μάτι..σκεφτόταν συνέχεια..

"Πρέπει να πάω στης μάνας μου ..της υποσχέθηκα πως θα περάσω πριν απο την προπόνηση..κοιμήσου εσύ..έχεις ώρα ακόμη για το γραφείο.."

Η Βικτώρια σηκώνεται πάνω καθώς βλέπει τον Μάνο να κουμπώνει το παντελόνι του. Κοιτά το γυμνασμένο σώμα του και δαγκώνει ασυναίσθητα τα χείλη της..εντάξει ο Μάνος δεν είναι να τον κυκλοφορεί και πολύ στα μέρη που πηγαίνει..έχει δίκιο ο πατέρας της..αλλά δεν μπορεί και να ξεκολλήσει..

Κολλάει το κορμί της πάνω του και βάζει τα χέρια κάτω απο την μπλούζα του.

"Χθες ήσουν κουρασμένος και δεν ήθελες..δεν σ'αφήνω να φύγεις αν δεν με πηδήξεις μωρό μου.."

Ο Μάνος της βγάζει τα χέρια απο την μπλούζα του.

Νιώθει πολύ μαλάκας που χθες..η Βικτώρια τον περίμενε κι εκείνος..δεν αξίζει να της φέρεται έτσι..σε καμία γυναίκα δεν αξίζει..

"Βιάζομαι.." της λέει χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει.

"Ένα στα γρήγορα?" του λέει καθώς του ξεκουμπώνει το τζην.."σε νιώθω σκληρό.."

του λέει και πιάνει την στύση του στα χέρια της

"Ρε μωρό μου ..με περιμένει η κυρά -Σταματία..όπως κι εσένα κάποια στιγμή..θέλει να σου κάνει το τραπέζι και όλο το αναβάλλεις.."

Τον τρελαίνει που σνομπάρει την μάνα του..αν τον αγαπά όπως λέει , θα έπρεπε να σέβεται πιο πολύ την οικογένεια του. 

"Τώρα για την μάνα σου θα μιλάμε?" του λέει καθώς επιταχύνει το ρυθμό στο χέρι της.

"Ξεκόλλα είπα βιάζομαι.."

Γονατίζει και τον κοιτά απο χαμηλά.

"Γι αυτό πιστεύω έχεις χρόνο..κάτι για να με θυμάσαι .." του λέει και τον βάζει ολόκληρο στο στόμα της.

Ο Μάνος κλείνει τα μάτια του και γέρνει το κεφάλι πίσω..ναι..αυτό..αυτό το θέλει..ίσα για να ξεθολώσει..

..

"Φεύγω εντάξει?τα λέμε το βράδυ" της λέει και της αφήνει ένα βιαστικό φιλί στα χείλη. 

"Δεν ξέρω ρε μωρό μου..έχω και δουλειά.." του λέει καθώς κουμπώνει την φούστα της.

Εκείνος δεν της απαντά κάτι..στο μυαλό του τον καίει μια άλλη ερώτηση..

"Βικτώρια με την Ανθούλα..είχαμε κανένα νέο?"

"Αμάν ρε Μάνο..με την Ανθούλα σου..σου είπα αν επικοινωνήσει με το δικηγορικό γραφείο θα σου το πω..τι κόλλημα τραβάς με αυτή την υπόθεση? Και τώρα που αποφυλακίστηκε θα την νταντεύεις?"

Ο Μάνος επιχείρησε τον πρώτο καιρό που μπήκε η Ανθούλα στην φυλακή να την επισκεφτεί αλλά εκείνη αρνήθηκε..ποτέ δεν πίστεψε οτι σκότωσε τον πατέρα της..και είχε δίκιο..χάρη στον Δημήτρη και την Μυρτώ, δυο απίστευτους δικηγόρους που δουλεύουν μαζί με την Βικτώρια αποδείχτηκε 4 χρόνια μετά την πουστιά που της έπαιξε η μάνα της. Ο Μάνος έχωσε χοντρά το χέρι στην τσέπη αλλά αποδείχθηκε οτι άξιζε.

"Σε λίγο θα σε ανακηρύξουν εθνικό ευεργέτη της φυλακής με τόσες δωρεές που έκανες..καλά αυτή η Ανθή πρέπει να προσκυνά το χώμα που πατάς..αν δεν ήσουν εσύ ακόμη θα ήταν πίσω απο τα κάγκελα.."

"Ναι άλλα τώρα δεν ξέρω που βρίσκεται..και η Ανθούλα είναι μικρή..χωρίς γονείς ..ποιός ξέρει πως τα βγάζει πέρα γαμώτο.."

Οι πατεράδες τους ήταν καλοί φίλοι..εννοείται πως πάντα την είχε στο νου του..ποτέ δεν μπόρεσε να πιστέψει πως εκείνη η μικρή πριγκίπισσα με τα γαλανά ματάκια θα σήκωνε μαχαίρι να σκοτώσει τον πατέρα της..όταν έπιασε λεφτά στα χέρια του..φρόντισε να μην της λείψει τίποτα..και ας μην ήξερε εκείνη ποιός τα έδινε..όταν γνώρισε όμως την Βικτώρια..εκείνη βρήκε τους κατάλληλους ανθρώπους για να ελευθερώσουν την Ανθούλα..και μόνο γι αυτό θα την ευγνωμονεί αιώνια..και αυτός ο παπάρας χθες βράδυ..μαλακία ..χοντρή μαλακία να το κάνει αυτό στην Βικτώρια.

"Και σταμάτα να την λες Ανθούλα..ο Δημήτρης που την επισκεπτόταν μου μετέφερε την εικόνα ενός αγοροκόριτσου..μην ανησυχείς και είναι σκληρό καρύδι..θα επιζήσει εκεί έξω και χωρίς την βοήθεια σου"

"Δεν την ξέρεις γι αυτό μιλάς..είναι ..είναι ..πολύ ευαίσθητο κορίτσι..πρέπει να την άκουγες να παίζει πιάνο..ήταν..ήταν .."

"Με έχεις ζαλίσει με αυτό το πιάνο..απορώ πως δεν την γάμησες αφού γούσταρες τόσο τις καντάδες της!"

"Σου είπα πως ήταν μωρό..τι μαλακίες λες τώρα? και γιατί πρηζώνεσαι κάθε φορά που μιλάω για εκείνην?"

Ειλικρινά..η Ανθούλα ..η Ανθούλα ήταν 13 ή 14 ετών όταν την είδε τελευταία φορά..ήταν ένα μωρό..ένα όμορφο μωρό με γαλανά ματάκια..που τον κοιτούσε και έλιωνε..θυμάται που τον κορόιδευαν όλοι για εκείνη..η Ανθούλα..που να είναι..κάθε τετάρτη την άκουγε να παίζει στο πιάνο..το ίδιο τραγούδι..μελαγχολικό..ρομαντικό..της έμοιαζε..θα ήθελε να ξανακούσει εκείνο το τραγούδι..το έπαιζε για εκείνον..δεν του έχει συμπεριφερθεί ποτέ τόσο τρυφερά μια γυναίκα..κι ας ήταν μωρό..

θα ήθελε να την ξαναδεί..

"Πρηζώνομαι γιατί δεν αντιλαμβάνεσαι πως εκφράζεσαι για εκείνην..όταν μιλάς για εκείνη..κάνεις λες και.."

"Ξεκόλλα ..σου είπα οτι είναι ένα μωρό..και θα ήμουν μαλάκας αν δεν την βοηθούσα..και ο πατέρας μου αν ζούσε το ίδιο θα έκανε.."

Άραγε..θα την αναγνώριζε αν την έβλεπε ξανά? Σίγουρα..είχε τόσο όμορφα μακριά μαύρα μαλλιά..γαλανά μάτια..φορούσε όλο κάτι κορδέλες ..τώρα θα είναι 18 ετών..άραγε να τον θυμάται?"

Ασυναίσθητα το μυαλό του γλίστρησαν στα μάτια της Μάντυ..

Και ξεφύσηξε αγχωμένος.

"Τα έχω κάνει σκατά"

"Τι είπες?"

"Τίποτα..φεύγω .."

.............................

Το ίδιο απόγευμα

"Ανδρομάχη πετσέτα" φωνάζει ο Μάνος που τρέχει ο ιδρώτας παντού στο κορμί του. 

"Τι έχεις πάθει σήμερα Μάνο? Το έχεις ξεκοιλιάσει το σάκο του μποξ.." του λέει ο προπονητής του και τον βλέπει να χτυπά στο σάκο μια ακόμη πιο δυνατή κλωτσιά. Και γενικά απο την στιγμή που ξεκίνησε την προπόνηση , στέκεται αμίλητος και σφυροκοπά ανελέητα.

"Υπάρχει πρόβλημα? Η μάνα σου? Η Βικτώρια?" του λέει σιγανά ο Νάσος . Τον προπονεί χρόνια..ξέρει όταν δεν είναι καλά.

"Μια χαρά είμαι..πετσέτα δεν έχω..ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΠΕΤΣΕΤΑ ΓΑΜΩ"

Η Ανδρομάχη πηγαίνει κοντά του και τον πετά στα μούτρα μια πετσέτα

"Να σου πω αγορίνα μου όμορφη..πρώτον δεν θα ξεσπάς τα νεύρα σου πάνω μου, δεύτερον δεν θα ουρλιάζεις σαν τον μαλάκα στο γυμναστήριο μου και τρίτον γιατί φωνάζεις σήμερα εμένα για τα πάντα? Η Μάντυ δεν είναι για αυτές τις δουλειές?"

Ο Μάνος στο άκουσμα του ονόματος της γυρνά και την κοιτά . Είναι στην άλλη άκρη του γυμναστηρίου. Εκτός απο ένα νεύμα απο μακριά δεν έκανε κανείς απο τους δυο κίνηση να πλησιάσει τον άλλον.

Η Μάντυ τον κοιτά για ένα δεύτερο και κατεβάζει το βλέμμα στην σκούπα..δεν έχει τολμήσει να πάει κοντά του..τον ντρέπεται τόσο πολύ..τα μάτια της είναι πρησμένα απο το κλάμα ..όλο το βράδυ έκλαιγε..ξημερώματα κατάφερε να κοιμηθεί..

"Σου μιλάω ρε ,απάντα!" λέει η Ανδρομάχη όταν πιάνει το βλέμμα του Μάνου να κοιτάει αινιγματικά την Μάντυ στο άλλο άκρο του γυμναστηρίου.

Κοιτά και την Μάντυ που ξαφνικά έχει ζαρώσει και κοιτά ξανά τον Μάνο.

"Βρε μαλάκα.." του λέει χαμηλόφωνα

"Μην υποψιαστώ οτι το κοριτσάκι το.." πάει να πει και ο Μάνος την κοιτά θυμωμένος.

"Δουλειά σου εσύ" της το κόβει και χτυπά μια δυνατή κλωτσιά στο σάκο του μποξ.

"Μάλιστα.." μονολογεί η Ανδρομάχη και πάει καρφί στην Μάντυ.

Ο Μάνος τις παρακολουθεί απο μακριά.

Η Ανδρομάχη κοιτά την Μάντυ και βλέπει πως τα μάτια της είναι πρησμένα απο το κλάμα.

"Ο παπάρας φταίει?"

"Όχι..Όχι Ανδρομάχη αυτός είναι καλός..εγώ..εγώ ήπια και..τίποτα δεν έγινε..όλα καλά"

Ο Μάνος ξεφυσά κοιτώντας τις δυο γυναίκες να μιλάνε έντονα. Ώρα είναι τώρα να κάθεται η Μάντυ και να λέει δεξιά και αριστερά οτι την πήδηξε. Δεν τα γουστάρει αυτά.

Όσο βλέπει τις δυο γυναίκες να μιλάνε , νιώθει ο θυμός να τον πνίγει.

Γαμώτο το έλεγα πως δεν θέλω μπλεξίματα..θα λέει οτι την πήδηξα μεθυσμένη και την παράτησα γαμώ..που είναι και αλήθεια..

Ξαναχτυπά μια δυνατή κλωτσιά στο σάκο και σκουπίζεται με την πετσέτα.

Βλέπει την Μάντυ να απομακρύνεται και να πηγαίνει στην μικρή αποθήκη. Χωρίς να το πολυσκεφτεί την ακολουθεί.

Η φωνή της Ανδρομάχης ακούγεται απο πίσω του 

"Άσε ήσυχο ρεμάλι το κορίτσι"

"Αι γαμήσου Ανδρομάχη" της λέει χωρίς να γυρίσει το κεφάλι και με ορμή μπαίνει στην αποθήκη. Την βλέπει να τακτοποιεί τις πετσέτες και ξαφνιασμένη της πέφτουν όλες κάτω.

Την πλησιάζει και την κοιτά στα μάτια.

"Δεν γουστάρω να μιλάς για μένα..νόμιζα πως ξηγηθήκαμε.."

"Δεν ..δεν είπα τίποτα Μάνο.."

"Σε είδα γαμώ την μαλακία μου με την άλλη να τα λέτε..ποιός ξέρει τι της είπες ..έχω σχέση γαμώ και αυτό που έγινε χθες δεν σήμαινε τίποτα με ακούς? ήταν το τίποτα.."

Η Μάντυ σκύβει το κεφάλι.

"Ναι Μάνο..το ξέρω..συγνώμη..ποτέ δεν θα έλεγα κάτι.."

Ο Μάνος την βλέπει να κλαίει και χώνει μια κλωτσιά στο ντουλάπι.

"Σου είπα να μην το κάνεις αυτό..σταμάτα να κλαίς.."

"Συγνώμη Μάνο..δεν το θέλω..αλήθεια.."

"Και σταμάτα να μου ζητάς συγνώμη γαμώ την μαλακία μου πάω να τρελαθώ όλη μέρα.."

Η Μάντυ σηκώνει το κεφάλι. Τον κοιτάζει και σκουπίζει τα δάκρυά της.

"Δεν..δεν είσαι καλά? συμβαίνει κάτι?" του λέει τρομαγμένη.

Ο Μάνος ξεφυσά.

"Τίποτα που σε αφορά.."

Τι να πει..οτι την σκέφτεται όλη μέρα? αλλά είναι σίγουρος πως του συμβαίνει γιατί απλά δεν την πήδηξε και του έμεινε..αν την πηδούσε μια φορά..θα του περνούσε..αλλά αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί.

"Δεν ξέρω τι να πω.." ψελλίζει η Μάντυ ξανά.

"Ωραία τότε μην λες τίποτα..και σε κανέναν..συνεννοηθήκαμε?"της λέει κοφτά.

Του γνέφει καταφατικά και δαγκώνει τα χείλη της για να μην ξανακλάψει.

Ο Μάνος ανοίγει την πόρτα και κάθεται ακίνητος.

Γυρνά το κεφάλι και την κοιτά.

Ξεφυσά.

"Εσύ..εσύ είσαι καλά? θέλω να πω..πονάς?απο χθες?"

Του γνέφει αρνητικά.

Αλλά όντως πονάει. Δεν ξέρει αν είναι φυσιολογικό η Μάντυ. Δεν έχει κάποιον να ρωτήσει.

"Να ξέρεις είναι φυσιολογικό αν πονάς..θα σου φύγει η αίσθηση..όσο περνά η ώρα..εντάξει?"

Της λέει και εκείνη κοιτά χαμηλά.

"Κοίτα με γαμώ.."

Τον κοιτάει. 

...

Και την κοιτά και αυτός.

..

Και δεν μιλάνε.

Και η καρδιά της Μάντυ χτυπά δυνατά.

Και ο Μάνος νιώθει την δική του καρδιά να χτυπά περίεργα..

Τι σκατά..

Ξεφυσά.

"Δεν θα ξαναγίνει!" της φωνάζει σχεδόν και βγαίνει έξω απο την αποθηκούλα.