"Ωραίος.." ψιθύρισε ο Μάνος όταν την είδε να μένει μόνο με την μαύρη μπίλια. Άπαξ και πήρε στα χέρια της την στέκα , δεν την άφησε. Δεν έχασε ούτε ένα χτύπημα.

Η Μάντυ τον κοίταξε στα μάτια και κατευθείαν αυτοδιορθώθηκε.

"Δηλαδή ωραία..ε..μπράβο εννοώ" δεν μπορούσε να την ψυχολογήσει. Ήταν περίεργη τύπισσα η Μάντυ..πολύ σοβαρή..πολύ ανέκφραστή..πολύ μυστήρια. Κοίταξε τον Αρίστο που έβραζε απο τα νεύρα του. Δεν ξέρει να χάνει και πόσο μάλλον απο γυναίκα.

Η Μάντυ χαιδεύοντας την στέκα της έκανε το γύρο του τραπεζιού κοιτώντας την μαύρη μπάλα. Ήθελε να βρει το τέλειο χτύπημα. 

"Χτύπα την άσπρη δεξιά και θα επιστρέψει στην μαύρη απέναντι..δεν θα βγει διαφορετικά.."

Ο Μάνος αυθόρμητα ξεστόμισε και η Μάντυ τον κοίταξε απορημένα. Δεν είχε σκεφτεί αυτό το χτύπημα.

Ο Μάνος σηκώθηκε απο την θέση του, άφησε την μπύρα του και πήγε απο πίσω της.

"Σκύψε" της είπε και έσκυψε απο πάνω της για να της δείξει το χτύπημα. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή καθώς ένιωθε το μυώδες κορμί του στην πλάτη της.

"Σκύψε κι άλλο , δεν την βλέπεις καλά.." πραγματικά για λίγα χιλιοστά αν δεν έσκυβε περισσότερο η άσπρη μπάλα θα έφευγε αλλού.

"Καλά μαλάκας είσαι?" λέει ξενερωμένος ο Αρίστος καθώς βλέπει τα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα της Μάντυς. Τέτοια κάνει και τις έχει στα πόδια του. Και το ωραίο είναι πως δεν το κάνει και σκόπιμα.

"Γιατί ρε.." πάει να πει ο Μάνος , αλλά η φράση του μένει μετέωρη. Η Μάντυ ασθμαίνει δίπλα του και τα μάγουλα της έχουν πάρει φωτιά. Δεν το σκέφτηκε όταν την πλησίασε..φαίνεται σκληρό καρύδι για να μασάει απο ένα άγγιγμα..αλλά αυτή η τύπισσά φέρεται σαν αθώα έφηβη που δεν την έχει αγγίξει άντρας.

"Ε..συγνώμη .." λέει ψιθυριστά στο κορίτσι δίπλα του και σηκώνεται απότομα.

Δεν κάνει μαλακίες όταν έχει σχέση με άλλην και άσε που δεν θα ενδιαφερόταν ποτέ να μπλέξει με μια γυναίκα τέτοιου είδους.

Αυτός γούσταρε θηλυκά..πριγκίπισσες που λέει και ο φίλος του ο Βαγγέλης. Απο αυτές που λικνίζονται και γελάνε με χάρη, που έχουν λεπτεπίλεπτα χέρια , καμπύλες και φοράνε φορέματα και κοιτάζουν τρυφερά ..αυτή η τύπισσα είναι άλλη κατηγορία..άνετα θα την έκανε παρέα σαν φιλαράκι..αν μη τι άλλο δεν είναι άμπαλη. Θα ήθελε να την παίξει κι εκείνος ένα γύρο, αν δεν έπρεπε να φύγει για να κοιμηθεί. Πρωταθλητής έγινε γιατί ξέρει απο πειθαρχία και πρόγραμμα.

Σκύβει η Μάντυ και τα χέρια της τρέμουν. Χτυπά άτσαλα την μπάλα, η άσπρη βρίσκει την μαύρη αλλά μπαίνουν και οι δυο μπάλες μέσα καροτσάκι.

Ακούει τον Αρίστο να γελά.

"Αυτά παθαίνεις αν ακούς τις συμβουλές του γόη.." λέει με κακεντρέχεια και βάζει το μπουφάν του.

"Τα λέμε αύριο φίλε..Μάντυ θα σε πάω σπίτι" ανακοινώνει ο Αρίστος που βιάζεται να νιώσει το πουλί του να χύνει στο στόμα της. Την παίρνει χαλαρά και απο κώλο. Αυτό το ξυρισμένο κεφάλι της τον έχει καυλώσει τόση ώρα..και όπως έσκυβε για να βάλει τις μπάλες..και πενηντάρικο θα της δώσει αν είναι έξυπνη..

" Άραξε..θα πάω με τα πόδια.."

λέει η Μάντυ και κουμπώνει την ζακέτα της.

Ο Μάνος ένιωσε τον δισταγμό της. Ο Αρίστος γενικά δεν το έχει και πολύ με τις γυναίκες. Αν και κατά καιρούς βρίσκει απο καμία αλλά πάντα τα κάνει πουτάνα.

"Δεν μας καταδέχεσαι?" της λέει ειρωνικά και η Μάντυ του ρίχνει ένα παγερό ύφος.

"Δεν γουστάρω λέμε.." του απαντά και βάζει την ζακέτα της.

Βγάζει ένα χαρτονόμισμα και το αφήνει κάτω απο την μπύρα της.

"Κερασμένη αστέρι μου" λέει ο Αρίστος που έχει ήδη σκεφτεί να ανεβάσει το ποσό στα εκατό ευρώ. Αλλά θα απαιτήσει να την πάρει απο πίσω.

"Είπαμε δεν γουστάρω" του λέει ανέκφραστα και φορά την κουκούλα της.

"Την κάνω ..ήταν ..ήταν καλά" λέει χωρίς να κοιτάξει κάποιον απο τους δυο άντρες και πάει να φύγει. Της κάνει νεύμα ο Μάνος και την αποχαιρετά. Δεν λέει να της πει να την επιστρέψει αυτός με την μηχανή , ο Αρίστος είναι ζορίλλας σε αυτά..θα τον έπρηζε οτι πάει να του φάει την γκόμενα και ποιός τον ακούει. Αν και μαλακία να φύγει μόνη..δεν πήρε και το μπουφάν του. Αλλά που να φύγει με τον παπάρα τον Αρίστο..

Λίγο πριν στρίψει στην μεγάλη διασταύρωση για το σπίτι της μάνας του, γυρνά κατεύθυνση με την μηχανή του.

Επιταχύνει και με το βλέμμα του σαρώνει τους άδειους δρόμους. Δυο λεπτά μετά την βλέπει να περπατά με γρήγορο ρυθμό μόνη της. Έχει τα χέρια στις τσέπες και δείχνει να κρυώνει.

Σταματά μπροστά της τρομάζοντας της.

"Μην με περάσεις για κανέναν πέφτουλα..δεν έχω τέτοια πρόθεση..αλλά θα αρρωστήσεις αν το κόψεις μόνη."

Τον κοιτά ανέκφραστη. Τα μάγουλα της κοκκινίζουν και νιώθει να ζεσταίνεται.

Ο Μάνος την κοιτά και αναρωτιέται πως ένα τέτοιο αλητάκι μπορεί και ντρέπεται τόσο εύκολα.

Αφού την βλέπει να μην μιλάει, βγάζει το μπουφάν του και της το πετά. 

"Έχω και να κοιμηθώ..έλα να το σχολάσουμε το θέμα..που είναι το σπίτι σου?"

της λέει ήρεμα και την βλέπει να το φορά με σκυμμένο κεφάλι.

"Στο γυμναστήριο την πέφτω.." 

"Ψυχικό και εσύ της Ανδρομάχης ε? είναι τζιμάνι σε αυτά.."

Δεν του απαντά τίποτα. 

Ανεβαίνει πάνω στην μηχανή και προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω της χωρίς να τον πιάσει απο την μέση. Δεν θα τολμούσε ποτέ να τον αγγίξει. Και μόνο που είναι πάνω στην μηχανή του νιώθει την απόλυτη ευτυχία.

Ο Μάνος χαμογελά αμυδρά..το κορίτσι πίσω του πάει να το παίξει αλάνι ότι δεν φοβάται τις μηχανές..έτσι για να την πειράξει επιταχύνει απότομα μόνο για να την κάνει να γραπωθεί απο πάνω του.

Η Μάντυ αντανακλαστικά τον σφίγγει πάνω της.

Και ο Μάνος που είναι έτοιμος να την πειράξει για την αντίδραση της..ξαφνικά σιωπά. Κοιτά τα λεπτεπίλεπτα μακριά δάχτυλα της να είναι πάνω στο στήθος του. Και απλά συνεχίζει να οδηγεί. Αυτή την φορά με χαμηλή ταχύτητα. Πολύ χαμηλή.

Αλλά η Μάντυ δεν θα κατεβάσει τα χέρια. Απο το όνειρο.

"Φτάσαμε" λέει ο Μάνος κι εκείνη του επιστρέφει το μπουφάν.

Εκείνη δεν φεύγει. Κάθεται ακίνητη και κοιτά τα σκισμένα σταράκια της.

Εκείνος κοιτά τα παλιά παπούτσια της, τα φαρδιά ρούχα της, το ξυρισμένο κεφάλι της, την ουλή στο μάγουλο.

Πάει ασυναίσθητα να την πιάσει και η Μάντυ τραβιέται. 

"¨ολα καλά φιλαράκι..είπαμε δεν είμαι πέφτουλας..ίσως λίγο αδιάκριτος..την ουλή πως την απέκτησες?"

Γιατί ενδιαφέρεται? Θα έπρεπε ήδη να είναι σπίτι και να κοιμάται. Άσε που δεν πήρε μαζί του κινητό και η Βικτώρια μπορεί να τον έχει πάρει. Δεν γουστάρει να δίνει αφορμές, του αρέσει να είναι ξηγημένος.

"Για τον ΠΑΟΚ" του λέει και ο Μάνος μένει για λίγο με το στόμα ανοιχτό.

"Πλακώθηκα με μια γαβρίνα και μου άφησε αναμνηστικό..είχαμε μια διαφωνία για ένα πέναλντι"

Ναι..Η Μάντυ φανατικά έβλεπε όλους τους αγώνες της ομάδας του Μάνου. Τους έβλεπε όχι γιατί της άρεζε αλλά γιατί ήξερε πως κάπου μακριά της κι εκείνος βλέπει τον αγώνα. Ένιωθε την προσμονή του σε κάθε φάση, φανταζόταν τα νεύρα του στην κόκκινη κάρτα και με τα χρόνια φανατίστηκε και την αγάπησε την ομάδα του. Την ομάδα της.

Είχε χτυπήσει και έναν δικέφαλο αετό στο μπράτσο της. Όχι γιατί αγαπούσε τόσο τον Παοκ όσο γιατί αγαπούσε να κάνει τα πράγματα που έκανε ο Μάνος.

Και ο Μάνος είχε ένα τατουάζ στο δεξί του μπράτσο με τον δικέφαλο και στο αριστερό έναν αετό. Όπως η Μάντυ.

"Δικιά μου είσαι ? " της λέει χαρούμενος , γιατί δεν ξαναείδε άλλη γυναίκα να έχει παίξει ξύλο για τον Παοκ. 

Βέβαια δεν ήταν ακριβώς γυναίκα η τύπισσα απέναντι του..ήταν ..ήταν η Μάντυ. Μια κατηγορία μόνη της.

Δεν το σκέφτηκε πολύ ώρα η Μάντυ. Ήθελε να του το δείξει σαν μικρό παιδί που έκανε κάτι ωραίο και ήθελαν να της πούνε μπράβο.

Έβγαλε την ζακέτα της και σήκωσε το ένα μανίκι της μπλούζας της.

Ο Μάνος προς στιγμήν έμεινε έκπληκτος.

Η τύπισσα είχε τατουάζ το σύμβολο της ομαδάρας.

"Ρε..φιλαράκι..δεν θα το πιστέψεις..αλλά" της λέει καθώς σηκώνει και αυτός το μανίκι του.

"Έχω το ίδιο! ρε είσαι αδέρφι.."

της λέει καθώς βλέπει το αδύνατο κορίτσι να κοκκινίζει για ακόμη μια φορά.

Παράξενο τυπάκι..σκέφτεται καθώς κοιτά πιο προσεκτικά τα γαλανά μάτια της.