Οι δύο γυναίκες κοιτάζονται με νόημα. Ενα ερώτημα ταλανίζει το μυαλό τους. Είναι δυνατόν να πέσανε τοσο εξω;

«Ρε Μαρινα μου, ειμαι σίγουρη οτι αυτος ηταν. Εκείνος στο απεναντι τραπέζι που σε κοιταζε έντονα και μετα έπεσε -και καλά τυχαία-πάνω σου. Θυμασαι;»

«Ναι.Αλλά ειπε πως εφημερευε και δεν γευματισε εκει χθες. Πως να τον διαψευσω;»

«Το αλλο παλι για την περιοδο που ειπε; Παρ'όλο που φαινόταν αβέβαιος για την αιτία πόνου,δεν είπε να το ελέγξουν. Δεν τον εμπιστεύομαι. »

«Όντως φερόταν παράξενα.Με κοίταζε περίλυπος και ενοχικος.»

Οι ώρες πέρασαν με τις δυο κοπέλες να συζητούν ,μέχρι που τις πήρε ο Μορφέας στην τρυφερή αγκαλιά του.

Το ρολόι έδειχνε δέκα και είκοσι,όταν ένα τσούρμο γιατροί εισήλθαν στο δωματιο, για την εξέτασή της.
Η Μαρίνα ανακάθισε και με μια γρήγορη ματιά, αντιληφθηκε την απουσια του. Ανακουφιστηκε, γιατι ειχε την άνεση, να λυσει τις απορίες της,χωρίς να δημιουργηθεί παρεξήγηση.

«Καλημέρα σας»είπανε οι κοπέλες και η Ανθη,αποχωρησε απο την αίθουσα.

Καλημέρισαν και είδαν την καρτέλα ασθενούς, που κρεμόταν στο κάτω μέρος του κρεβατιου.

«Δεσποινίς, πως νιώθετε σήμερα; Ειχατε μηπως ταση για εμμετο;»είπε ο αρμόδιος γιατρός.

«Καλυτερα ειμαι τώρα. Μονο που απο χθες γιατρέ, ποναω χαμηλα στην γεννητικη περιοχη. Συν οτι το πρωι, ειδα δυο σταγόνες αιμα.»

Πηρε ξανα την καρτέλα,σαν να εψαχνε κατι . Έπειτα σημείωσε με το στυλό του και την τοποθέτησε ξανά πίσω.

«Η εμμηνος ρύση σας μηπως είναι;»

«Ειχα πριν μιαμιση εβδομάδα,οπότε αποκλείεται.»

«Μηπως υπάρχει εγκυμοσυνη;»

«Ουτε έγκυος είμαι,δεν εχω καθόλου σεξουαλικες σχεσεις.»

«Ποτε παρατηρήσατε την αιμορραγία;»

«Σήμερα αμέσως μόλις ξύπνησα.»

«Ενημερώσατε χθες τον γιατρό για τον πονο;»

«Φυσικά. Μου ειπε οτι μάλλον η εμμηνος ρύση μου,ερχεται νωρίτερα εξαιτίας των φαρμάκων.»

Οι γιατροί κοιτάχτηκαν με απορια μεταξύ τους.

«Θα κατεβείτε κατω, στον γυναικολόγο για εξέταση.Πρέπει να βεβαιωθούμε οτι θα σταματήσει η αιμορραγία και να βρούμε τι την προκαλεσε. Μπορεί να είχατε κάποια κύστη.»

Ολοι εκτός από έναν νεαρό νοσοκομο, αποχώρησαν.

«Δεσποινίς θα σας οδηγήσω στο γυναικολόγο. Θα φέρω καροτσάκι και θα περιμένω πεντε λεπτα,να ετοιμαστειτε»

«Ευχαριστώ πολύ,αλλα δεν χρειαζομαι καροτσακι.»

«Πρεπει,για να προληπτικούς λόγους. Θα βρισκομαι εξω απο το δωματιο»

Μολις η αίθουσα άδειασε, ηταν σε αναμμένα κάρβουνα. Η Ανθη πέρασε μεσα και με την πρώτη ματιά, αντιλήφθηκε την ανησυχία της φίλης της.

«Κατι συμβαίνει. Δεν είμαστε τρελες τελικα!»

« Τι σου είπαν;»

Της ειπε καθε λεπτομέρεια της συζήτησης,αλλα και των κινήσεων που παρατηρησε.

«Μάλιστα. Αρα όντως ο γιατρός χθες  φερθηκε αντιεπαγγελματικά. Ισως  προσπαθει να καλυψει καποιο λαθος του.»

«Ετσι δείχνουν ολα. Πρέπει να ετοιμαστω. Δεν εχω τιποτα για να πλυθω. »

«Να σου δώσω σαπουνι.»

«Παλι με σωζεις φιλεναδα!»

Πλυθηκε τοπικά και βγήκε απο το δωμάτιο,πανω που ο νοσηλευτής σταμάτησε για να την παραλάβει.
Φθασανε στο ιατρείο που βρισκόταν στο ισόγειο και ευτυχώς δεν χρειάστηκε να περιμενουν. Ο νοσηλευτής έδωσε στον γιατρό ενα εγγραφο,πριν τους αφήσει μόνους.

«Περίεργη περίπτωση. Πειτε μου το ιστορικό σας.»

«Δεν εχω εξεταστει ξανα σε γυναικολογο. Δεν ξερω τι θέλετε να σας πω ακριβως.»

«Ημερομηνία τελευταίας περιόδου,αλλεργίες,χαπια που παιρνετε,παθησεις,  αν εχει καποιος κοντινος συγγενης καποια ασθενεια. Το γενεαλογικό δέντρο εχει την σημασία του. »

«Μια του μηνος τελευταία περίοδος. Οχι δεν έχω καποια ασθενεια, ο πατερας μου εχει πιεση και ειμαι παρθένα.»

«Ωραία. Σπάνιο στις μέρες μας,ειδικά σε μια όμορφη κοπέλα, να ειναι παρθένα. Μπράβο σας.»

«Ο πατέρας μου ειναι κληρικός,οπότε έμαθα να σέβομαι την θρησκεία κατα  γράμμα,οσο δύσκολο και αν ειναι.»

«Τα συγχαρητήρια μου και πάλι δεσποινίς.Λοιπόν πατε στο παραβάν να γδυθείτε απο την μέση και κάτω.»

Η Μαρίνα κατακόκκινη απο ντροπή, ξάπλωσε εκεί που τις υπέδειξε ο γιατρός. Έβαλε τα πόδια στις υποδοχές και απεφευγε να τον κοιτάζει.Της έδειξε την κάμερα αριστερά της ,καθώς της εξηγούσε τι βλέπανε.

«Εδώ είναι ο κόλπος σας και τα τοιχώματα και εδώ θα έπρεπε να είναι κανονικά, ο παρθενικός υμένας.»

«Τι εννοείται γιατρέ;»

«Εννοώ δεσποινίς μου πως δεν έχετε παρθενικό υμένα και αν κρίνω απο τα εναπομείναντα ευρήματα, αυτές τις μέρες χάσατε την παρθενιά σας.»

«Αυτο αποκλείεται.»

Σοκαρισμενη ντυθηκε και αρχισε να κλαίει. Μήπως έγινε κάποιο λάθος; Καποια ανωμαλία εκ γενετής;