Αϋπνία...
Πονοκέφαλος....
Μέθη....
Πανικός....
Ειμαι ψυχολογικά και σωματικά ένα ράκος....

Ο φόβος και η ξεφτίλα που νιώθω με έχουν σχεδόν νικήσει. Για να εκδικηθώ εκείνον και να ηρεμήσει η ψυχή μου,αφησα εναν αλλον να με βρει εύκολη λεία για εκμετάλλευση.

Τρεκλίζοντας πηγαίνω το άδειο μπουκάλι στη κουζίνα και μου ετοιμάζω ενα δυνατό πικρό καφέ για να συνέλθω. 
Επινα ολη νύχτα πανικόβλητη ότι θα κανει πράξη τις απειλές του. Ειναι σαν να επαναλαμβάνεται η πραξη που με οδήγησε σε αυτο το τέλμα,απο μια αλλη εκδοχή της που την νιώθω χειρότερη απο την προηγούμενη. Ο πλήρης εξευτελισμός μου θα είναι το αποτέλεσμα της πράξεώς μου.

Αν πάλι δεχθώ τι πρόκειται να μου συμβει; Νομίζω θα είναι χειρότερο απο τον ψυχολογικό βιασμό που θα υποστώ. Χειρότερο απο την κατακραυγή και την κοροϊδία που θα υποστώ. Πρέπει να εχω ολα τα δεδομένα στα χερια μου πριν αποφασίσω το οτιδήποτε.
Οι σκεψεις μου με εχουν στοιχειώσει μέχρι που παιρνω την απόφαση να του τηλεφωνήσω.

«Τι πρεπει να κανω;»

«Χαιρομαι που το πηρες απόφαση. Θα παραλαβεις το βράδυ εναν φάκελο με τις λεπτομέρειες. Στις εννιά να εισαι στην είσοδο και το σημαντικότερο.... ντυμένη σαν πόρνη.»

«Θελω τον φάκελο νωρίτερα. Δεν εχω αποφασισει αν θα το κάνω γιαυτο θελω να ξερω που με μπλέκεις»

«Δεν υπάρχει επιλογή τέτοια.»

«Τοτε δεν το κάνω»

«Τότε στελνω το DVD αμέσως στον μπαμπά σου.»

«ΟΧΙ! ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ!»

«Τότε....Ξέρεις τι πρέπει να κανεις!»

Μου το έκλεισε....

Εννια η ώρα κατεβαίνω στην είσοδο,πολυ εντονα βαμμενη για να μην αναγνωριζομαι εύκολα,ντυμένη με ενα τοπακι μαυρο,κοκκινη υπερβολικά κοντη φούστα,διχτυωτο καλσον και κοκκινες γόβες.

Εντοπιζω ενα αμαξι σταματημένο λιγο πιο κάτω ,το οποίο μόλις  εφθασα στο πεζοδρόμιο ηρθε μπροστα μου. Ο Σωτηρης άνοιξε το παράθυρο και επιτακτικά ειπε να μπω μεσα.

«Θα ήσουνα περιζήτητη πόρνη....Τραβας το βλέμμα. Αυτο βοηθάει να πετύχεις το σκοπο μας ευκολότερα. Ανοιξε αυτον τον φάκελο»

Τον κοίταζα με απέχθεια οσο μου μιλουσε τοσο αισχρά. Γιατι δεν φεύγω; Εκανα λάθος που υπεκυψα στον εκβιασμό του. Οι γονείς μου θα με καταλάβουν για το λαθος μου,οχι όμως για την δειλία μου. Απο περιέργεια ανοίγω τον φάκελο. Ετσι κ αλλιώς το αμάξι δεν ειναι εν κινήσει τώρα και προλαβαίνω να φυγω τρέχοντας. Μέχρι που το αμαξι παίρνει μπρος και ολα παγώνουν. Τα ματια μου κοιτάζουν το προσωπο στη φωτογραφία και μια ένεση. Δεν υπάρχει πλέον επιστροφή.

«Δουλευει πορτα στο μαγαζι διπλα απο την πιατσα. Εχει ξεπαστρεψει σχεδον ολες τις ομάδες των βαρονων ναρκωτικών.  Θα παριστάνεις την πόρνη. Θα μπεις σε δυο αμάξια με τις πινακιδες που θα σου στειλω σε μήνυμα. Θα πατε μια βόλτα να νομίζει πως εκανες πιάτσα. Θα εχεις και τα τυχερα σου.»

«Αυτο να το ξεχασεις! Δεν θα κανω σεξ με κανεναν. Να το ξεκαθαρίσεις αυτο,αλλιώς δεν κανω τιποτα»

«Ενταξει παρθενοπη θα τους πω να εχουν μαζεμένα τα χερακια τους. Οταν περασει αρκετα η ωρα και ειναι για κλείσιμο τα μαγαζια...κανε πως ζαλιστηκες και θες την βοήθειά του να πας λιγο πιο κατω στο σπιτι σου. Εκει κοντά εχει ενα παρκάκι,θα στο δειξω τώρα καθως φθάνουμε. Μολις απομονωθειτε θα του κανεις την ένεση. Δεν ειναι αρκετή να τον σκοτώσει αλλα θα τον παραλύσει τοσο ώστε να τελειώσω μαζι του μια και καλη»

Καταλαβαίνω οτι φθασαμε οταν μου έδειξε το παρκάκι. Μετα απο λιγο κατέβηκα απο το αυτοκίνητο και πηρα το δρομακι που μου υπέδειξε με τα πόδια εως το μαγαζι που κάνουν πιατσα οι πόρνες.

Εκει με υποδέχθηκε ένας κύριος και με σύστησε στις υπόλοιπες κοπέλες ως η καινούργια.
Δεν προλαβα να ξεδιαλύνω τις σκέψεις μου γιατι η εικόνα του εγκλωβίστηκε στο βλέμμα μου. Το μίσος μεσα μου θεριεύει. Αυτο που θα γινει σήμερα το νιώθω σαν θεια δική.

Χαμογελαω με μια σκέψη καρφωμένη στο μυαλό μου.
« Επιτέλους θα εκδικηθώ τον βιαστή μου.»