Γεράσιμος

Όταν ο Θεός σου δίνει παιδιά θέλεις να γίνεις πρότυπο γονέα και τα παιδιά σου να είναι ευγενικά, ταπεινά, γεμάτα αρετές και να σε γεμίζουν περηφάνεια. Πίστευα,πως η κόρη μου είναι μια ευσεβής χριστιανή,που δεν θα με κάνει ποτέ,να σκύψω το κεφάλι απο ντροπή και να ζητήσω  συγχώρεση από τον κύριο.
Δυστυχώς όμως οι επιλογές της βασανίζουν όλη την οικογένειά μας, εδώ και αρκετούς μήνες. Δεν ξέρω αν έχω χάσει κάθε ελπίδα για να την βάλω ξανά στον δρόμο του κυρίου, ούτε εάν δέχεται  να την αγκαλιάσω ξανά σαν πατέρας της. Αγαπώ τόσο πολύ το παιδί μου, που αν χρειαστεί θα βγάλω τα ράσα. Γιατί πως τα τιμώ αν έχω αποτύχει τόσο πολύ με την οικογένειά μου; Κόρη παπά και να έχει εξώγαμο; Η θρησκεία δεν το δέχεται. Οι πιέσεις είναι αρκετές από τον περίγυρό μου. Είμαι όμως γονιός και πρώτα με ενδιαφέρει να είναι ευτυχισμένο το παιδί μου.
Η αμαρτία της είναι μεγάλη, μου την εξομολογήθηκε εκείνο το βράδυ που έμαθα ότι θα γίνω παππούς.....

Ήταν θύμα κάποτε αλλά έγινε και αυτή θύτης....

Η Άννα δεν ξέρει τίποτα... Νιώθει και εκείνη άβολα με την κατάσταση της κόρης μας και σήμερα επαναλήφθηκαν  οι ίδιοι καυγάδες...

«Θέλω την κόρη μου κοντά μου! Να την βοηθήσω! Να της σταθώ! Με χρειάζεται! ΜΑΣ χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ τώρα! »

«Μόνο εκείνη μπορεί να διορθώσει τα λάθη της παπαδιά. Εδώ είμαστε μαζί και την περιμένουμε, αλλά πρώτα θα ζητήσει συγχώρεση. »

«Από εμάς; Από τον Θεό;»

«Απο τον Θεό ζήτησε παπαδιά, άλλος έχει σειρά.»

«Σου εξομολογήθηκε κάτι πάτερ;»

« Εγώ σαν πνευματικός της δεν μπορώ να σου απαντησω. Εκείνη ξέρει τι εννοώ.»

« Μην είσαι σκληρός Γεράσιμε... Σε λίγο θα γεννηθεί το εγγόνι μας. Είναι μόνη της.... »

«Σε παρακαλώ Άννα, εσύ σαν μάνα κάνε ότι πιστεύεις καλύτερο για εκείνη, αλλά στο σπίτι μας δεν την δέχομαι πίσω,όσο έχει εκκρεμότητες. »

--------------------------------------------------------

Άρης

Κάθε φορά με εκπλήσσουν αυτοί οι δύο.... Η μία να μας λέει ότι δεν ξέρει ποιανού είναι το παιδί, ο άλλος είναι σίγουρος πως δεν είναι δικό του ... Τα έχω χάσει ειλικρινά! Η δε γυναίκα της ζωής μου,κρατά σιγή ιχθύος... Αρχίζω να πιστεύω πως όντως δεν γνωρίζει κάτι..
Εν τω μεταξύ η κουμπαρούλα ξέρει οτι διαβάζω την σκέψη και πάντα εκείνη την ώρα που συζητάμε το επίμαχο θέμα,σκέφτεται το πάτερ ημών και δεν αντέχεται με τίποτα!!!!!

Έχω τέτοια ένταση και αγωνία που πηγαινοέρχομαι ασταμάτητα στον διάδρομο εδώ και μισή ώρα και οι νοσοκόμες ρωτούν αν γεννάμε!

«Βρε λουλούδι μου, πες μου αλήθεια τι ξέρεις! Κοντεύω να σπάσω τα πλακάκια! »

«Ασε με ρε Άρη! Δεν έχω ιδέα! Δεν βλέπεις ότι χάλασα το γαλλικό μου; Τζάμπα πηγαν τόσα λεφτά! Ελπίζω να βγεί και αυτός ο τρισκαταρατος που έχει κατσικωθεί εκεί μέσα και έχασα την εξέταση του πνευματικού μου παιδιού! Λες να έχουμε καμία εξομολόγηση;»

«Και πρόταση γάμου μην σου πώ! Αυτός απορώ όμως πως θα μπεί στην εκκλησία να παντρευτεί; Θα εξατμιστεί»

«Σιγά μην γίνει θρησκευτικός γάμος!»

«Θέλω να είμαστε από μια μεριά να δούμε να το ξεστομίζει αυτό στον παπα Γεράσιμο χαχαααααα»

Κάπου μέσα στα γέλια μας,είδα να βγαίνει ο Βύρωνας απο το δωμάτιο, αρκετά μπερδεμένος και να περπατάει γρήγορα προς το δωμάτιο των αιμοληψιών. Πήγα να τον ακολουθήσω αλλά μου έκανε ένα αρνητικό κοφτό νεύμα...
Κάτι σοβαρό θα είχε συμβεί και πάλι δεν θα μάθω τίποτα!

----------------------------------------------------------
Δέσποινα

Η Δέσποινα τον κάλυψε αρκετή ώρα,παριστάνοντας ότι είχε λιποθυμήσει και τον είχαν με ορό για μισή ωρίτσα ξαπλωμένο. Περίμενε να επιστρέψει για να του προσαρμόσουν στο σαγόνι το εξάρτημα που θα έχει παρέα για καιρό και είχε αρχίσει να αγχώνεται, γιατί σε λίγο θα ερχόταν ο ορθοπεδικός να τον εξετάσει και να κάνει την τοποθέτηση....
Ακόμα δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο Βύρωνας είχε ερωτευτεί την κοπέλα που βίασε και πως τελικά εκείνη έδειξε ενδιαφέρον γι'αυτόν μετά απ'όσα της έκανε! Είχε χάσει πάσα ιδέα γι'αυτόν τον άνθρωπο και από την άλλη η καρδιά της δεν άντεχε να μην τον βοηθήσει μόλις της το ζήτησε. Η ώρα όμως περνούσε και η Δέσποινα φοβόταν μήπως πρόδωσε την εμπιστοσύνη της για ακόμη μια φορά και τώρα θα της στοίχιζε και την δουλειά της και την ελευθερία της!

Ο Βύρωνας σταμάτησε τον χρόνο και κατάφερε να μπει στο δωμάτιο χωρίς να γίνει αντιληπτός. Πρίν επαναφέρει τον χρόνο, στάθηκε ένα λεπτό να χαζεύει την Δέσποινα που ήταν θλιμμένη με μάτια πλημμυρισμένα με δάκρυα έτοιμα να κυλήσουν στα μάγουλα της.

Ξεπάγωσε τον χρόνο και στάθηκε λίγο πιο πίσω της.
Η Δέσποινα σκούπισε γρήγορα τα μάτια της μόλις τον αντιλήφθηκε.

«Πως το κάνεις αυτό και δεν σε ακούω όταν μπαίνεις;»

Πήρα χαρτί και στιλό και άρχισα να της γράφω....

«Αν είχα αγαπήσει εσένα όλα θα ήταν αλλιώς... Τίποτα δεν σου έλειπε....
Όσο για την πόρτα... Υπαρχει εξήγηση,όπως και για την χαμηλή μου πίεση και τις φιάλες αίμα που εξαφανιζόταν κατά καιρούς...»

« Πως συνδέονται όλα αυτά τα άσχετα μεταξυ τους δεν καταλαβαίνω....»

«Δέσποινα μην τρομάξεις,αλλά ο λόγος που απέφευγα τις επαφές γενικότερα είναι πως είμαι βρικόλακας....»

«Με δουλεύεις;;;»

Όπως πάντα έκανα μια επίδειξη της ταχύτητας μου για να καταλάβει πως δεν αστειεύομαι. Έχει καταντήσει γραφικό αυτό. Όπως και η αντίδραση όλων που δεν ξέρουν κατά που να τρέξουν να κρυφτούν.

Της πέταξα το χαρτί για να το διαβάσει αφού τώρα είχε σταθεί κοντά στη πόρτα, για να νιώθει πιο ασφαλής.

«Έι χαλάρωσε άλλωστε είχα την ευκαιρία μου να σε ρουφήξω λιγάκι πριν κάτι μήνες και δεν το έκανα.»

«Θα κρατώ τις αποστάσεις μου καλού κακού... Ξέρω πως δεν θα μου έκανες κακό αλλά νιώθω άβολα... Αλήθεια έχω φρικάρει... »

Είχα αρχίσει να διασκεδάζω με την αντίδραση της μέχρι που ο γιατρός μπήκε στο δωμάτιο και ευτυχώς για εμένα ήταν από τους νεοπροσληφθέντες.

-----------------------------------------------------------

Μαρίνα

Ένα μεγάλο βάρος έφυγε από πάνω μου όταν του ζήτησα συγνώμη και του εξήγησα τι συνέβη εκείνη την νύχτα, πρίν φύγω από την κρυψώνα του.
Ήταν λες και του πέταξα βράχο πάνω του, έβλεπα την έκφραση του να αλλάζει,να μπερδεύεται να μην ξέρει πως να αντιδράσει.... Εκείνο το "εγώ σ'αγαπώ και θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ" ,που μου είπε φεύγοντας, ήταν για εμένα η χειρότερη αντίδραση! Θα ήθελα να με βρίσει, να το συζητήσουμε και να το λύσουμε επιτόπου. Είμαι εγωίστρια , το ξέρω πως δεν γίνεται να έχω προσδοκίες για τόσο ήπιες συνέπειες των πράξεών μου. Δεν το έκανα από εκδίκηση! Δεν με άφησε να του εξηγήσω! Γαμώτο!!!!

Είναι κανείς εδώ;;;; Αυτή την φορά τρεις μήνες έκανα να γράψω κεφάλαιο! Οι ανανεώσεις είναι αργές το ξέρω! Δυσκολεύομαι παρα πολυ να μπω στη διαδικασία της συγγραφής, αλλά δεν τα παρατάω, θα τα καταφέρω. Νομίζω πώς μπαίνουμε σε τελική ευθεία και δεν θα έχει πάνω απο τρία κεφάλαια ακόμη. Νομίζω όμως...ποτέ δεν ξέρεις....