Παντα ήμουνα πρόσχαρος άνθρωπος και ζουσα μια ζωή χριστιανική. Πολλές φορές πλήρωσα γι'αυτό,χάνοντας ανθρώπους απο δίπλα μου. Δεν ήθελα να αγιάσω,ομως τιμουσα τον πατερα μου που ειναι ιερέας και μου έδειξε απο τα γεννοφάσκια μου, την σημασία της αγαπης του θεού και της ενάρετης ζωής.
Δεν ξενυχτουσα,δεν έπινα -παρα μονο λιγο κρασάκι καποιες σπάνιες φορές- και,μια φορα την εβδομάδα εβγαινα για φαγητό με την μοναδική φίλη μου. Δεν ερωτεύτηκα ποτέ πριν-δεν ήθελα κιόλας- ,για να μην μπω στον πειρασμό να ατιμάσω το κορμί μου.

Ολα πήγαιναν καλα μεχρι εκείνο το βράδυ,δύο μήνες πριν. Ημουν σαν ζωντανή νεκρή απο την στιγμή που κατάλαβα τι μου συνέβη.
Δεν κοιμόμουνα,δεν έτρωγα, δεν μιλούσα. Μονο έκλαιγα. Έκλαιγα γιατι με ατιμασε.Εκλαιγα γιατι τοσα χρόνια εγω κρατούσα την αγνότητα μου δωρο για τον αντρα που θα με αγαπήσει και θα με παντρευτει με όλες τις τιμές.

Όμως πλέον ειμαι ξανα όρθια,η δοκιμασία περασε και εγω ειμαι μια διαφορετική Μαρίνα. Αρχισα ξανα να εργάζομαι,να κυκλοφορώ με την φίλη μου και τωρα πια δεν ειχα τίποτα να προστατέψω. Οι νύχτες δεν με φοβίζουν, ούτε και οι προσκαιροι έρωτες. Είμαι μια γυναίκα που δεν διαφερω απο τις συνομηλικες μου.

Σήμερα η Ανθή μου πρότεινε να παμε σε ενα μπαράκι, κοντα στο εστιατόριο που πηγαίναμε για φαγητό. Η σκεψη να τον πετυχω εκει με ενθουσίασε στιγμιαία, ομως το ξανασκεφτηκα. Αποκλείεται να συμβεί αυτο,αφου τον ψάχνει η αστυνομία δυο μηνες και δεν θα πήγαινε στο στομα του λυκου.
Εβαλα σεξι μαυρα εσώρουχα με ζαρτιερες, ενα μινι κολλητό μαύρο φορεμα,βάφτηκα έντονα και ισιωσα τα μαλλιά μου αφήνοντας τα κατω. Σίγουρα ειχα αλλάξει τοσο που ούτε εγω δεν θα με αναγνωριζα.

Το μπαρακι τελικά ηταν ενας πολυ λιτος και ζεστος χωρος με γηινα χρώματα και μερικες τιρκουαζ πινελιες. Η Ανθη ελεγε οτι ειναι πιο βολικο να κάτσουμε σε τραπεζι ομως δεν μου χαλασε το χατήρι και κατσαμε στο μπαρ. Μόλις με ειδε να κάθομαι σταυροποδι και οι ζαρτιερες να ξεχωρίζουν με κοίταξε θυμωμένη.

«Γιατι Μαρίνα μου; Τι θα κερδισεις με αυτη την αλλαγη;»

«Εχω χάσει οτι είχα ιερό,πλεον δεν με ενδιαφέρει το σώμα μου. Θα το χρησιμοποιώ απο εδω και μπρος για τον σκοπο μου»

«Που είναι ποιος;»

Ενα χαμόγελο σιωπηλό και γεματο μυστήριο πρόβαλλε στα χειλη μου,ως μοναδική ειλικρινής απάντηση στην ερώτησή της. Αυτό είναι το μοναδικο μυστικό που δεν θα μοιραστώ μαζι της.

«Να περνάω καλα και ίσως να τυλιξω εναν ομορφο κυριο»

«Και οι αξιες σου; Οσα πιστευες; Επειδή ....έγινε αυτο που εγινε....Άλλαξαν όλα;Μαρίνα μου θυμασαι τι έλεγες; Να έχουμε καθαρο το κορμί για να μην λερωθει η ψυχή. Να μην το χρησιμοποιούμε απερίσκεπτα.»

«Αφου τωρα πια μολύνθηκε...»

«Δεν του δόθηκες. Αρα εσυ δεν αμαρτησες. Δεν θα πληρωσεις εσυ τα λαθη άλλων.»

«Σε αυτο έχεις δικιο,αλλα παρόλα αυτά η ψυχη μου μολύνθηκε με μισος. Πλέον δεν εχω σταλα αγνοτητας πανω μου.»

«Οι περιστασιακές σχεσεις δεν σε βοηθανε.Αυτα ειναι επικίνδυνα μονοπάτια και ελπίζω να μην μετανιώσεις στο τέλος για τις πράξεις σου.»

Κοιτούσα γύρω μου ,μέχρι που ενα αντρικο βλέμμα με αιχμαλώτισε για αλλη μια φορά....Δεν μπορεί να ειναι τυχαίο.....

Γεια σας! Παιδευτηκα καιρό να γραψω κάτι απο την πλευρά της πρωταγωνίστριας...Εσεις γιατι πιστεύετε έγινε αυτη η αλλαγη στη συμπεριφορά της;
Ποιός είναι αυτός που την κοιταζει;