Πολλές νύχτες παραμονευω στην άκρη του δρομου και τις κοιτάζω. Σκέφτομαι να κανω την τελειωτική κίνηση, αλλα φοβάμαι μην χασω τον ελεγχο. Νιωθω σαν άγριο ζώο. Ειμαι αιμοδιψης και πρέπει να επιβιωσω. Πρέπει να το τολμήσω, αλλα η πρωην ανθρώπινη φύση μου, με διατάζει να σκεφτώ περισσότερες εναλλακτικές. Να μην σκορπισω άδικα τον θάνατο. Ισως όχι πανω σε αυτές.

Μια φασαρία στη γωνία του καταγωγίου, μου τραβαει την προσοχή. Ο άντρας που ειναι στην πόρτα του μαγαζιου, πέφτει κατω αιμόφυρτος,καθώς η παρέα των νεαρών που μολις απέρριψε, αντέδρασε. Πλησιάζω περπατώντας γρήγορα,οταν η ασφαλεια του μαγαζιού βγαινει εξω και αρχιζει καυγά. Οι νεαροί έχουν μαχαίρια και οπλα. Έτσι καταφέρνουν να μπουν στο μαγαζι,καθως η ασφάλεια ηταν μονο δυο τύποι. Τους ακολουθησα προσεκτικά. Φαινονταν γνωστοί με το αφεντικό, αφού μόλις τους ειδε πάγωσε στη θεση του.

«Γεια σου αφεντικό. Τελικα δεν μας ειπες πότε ξεκινάμε δουλειά;»
Του ειπε ο ενας νεαρός γελώντας φαινομενικα,ομως η απειλή στο βλέμμα του ηταν ολοφάνερη. Ταυτόχρονα η κάνη του όπλου του, ξεπροβαλλε διακριτικά ανάμεσά τους,σημαδεύοντας τον μεγαλύτερο άντρα.

«Γιατί επιτέλους δεν με αφήνετε ήσυχο; Δεν εχω πειραξει ποτέ κανέναν απο τα αφεντικά σας. Δεν ήθελα να λερωσω το μαγαζί μου. Πείτε τους θα σκεφτω μια τιμή για πώληση του μαγαζιού.Δεν μπλεκω με τις δουλειές σας. Προτιμώ να φύγω απο εδώ»

Ήρθε η ώρα να πάρω τον ελεγχο στα χερια μου. Το μαγαζί ειχε αδειάσει μετα απο τους πυροβολισμούς,καθώς το πλήθος το εγκατέλειψε τρέχοντας. Το μυαλό μου έτρεχε σε χιλιάδες σκέψεις τόση ωρα. Η λυση, με εβγαζε απο το κλουβί μου και με έφερνε ξανα στην επιφάνεια. Στον κόσμο των ζωντανών.

Εβηξα κάνοντας αντιληπτή την παρουσία μου.

«Με συγχωρείτε που σας διακόπτω κύριοι,αλλα εχω μια πρόταση να κανω στον κάτοχο του Letsplay.»

«Απο που ξεφύτρωσες εσυ; Ποιος νομίζεις οτι εισαι;» Ειπε με αναίδεια ο νεαρός αρχηγός της συμμορίας,ενω οι άλλοι γελούσαν,θεωρώντας οτι ειμαι ενα ακόμη εύκολο θυμα.

«Ειμαι αυτος που δεν μπορεις να βλαψεις. Ειμαι αυτος που θα έπρεπε να τρεμεις οταν τον αντικρίζεις»

«Τρελός ειναι ο τύπος!» είπε ενας απο την συμμορία.

«Αφεντικό,αν με προσλάβεις για ασφαλεια του μαγαζιου,θα καθαρίσεις μια για πάντα απο αυτους. »

«Και πως θα το κανεις αυτο; Θα φας το κεφάλι σου άνθρωπέ μου.»

«Ωραια μια δοκιμή θα σε πεισει. Ασε μας μονους, κλεισε την πόρτα και αμα ανοιξω εγω με προσλαμβανεις.»

Οι περισσότεροι συμμορίτες ειχαν λυθεί στα γέλια, ενω ο αρχηγός τους με κοιταζε με ανυπομονησία.
«Καλα τζαμπα θα σου βγει. Παρτον απο τώρα,ετσι και αλλιώς δεν θα προλάβει να πληρωθεί. »

«Αγόρι μου δεν θα βγεις ζωντανός απο εδω. Ξανασκεψου το.Θα περιμένω λιγο δίπλα με τα κορίτσια,μηπως αλλάξεις γνώμη.» Βγηκε σκυφτός σαν να κουβαλουσε βάρος στους ωμους του και, ρίχνοντας μου μια τελευταία ματια, εκλεισε την πορτα.

Ο συμμοριτης ηρθε κοντα μου χλευάζοντάς με.
«Δεν μας λες ψιψινα,τι θα μας κανεις και δεν θες να σου αντιγράψουν τις κινήσεις; Η εισαι ντροπαλός και θες κλειστη πορτα;»

Δεν προλαβα να απαντήσω, καθως 3 πιστόλια με σημάδεψαν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Δεν ειχαν χρόνο για χασιμο φαίνεται. Ούτε εγω αντεχω αλλο την πεινα μου. Παγωσα τον χρόνο. Τους αφοπλισα και τους εδεσα. Ολους εκτός απο εκείνον.Τον αρχισυμμοριτη. Αυτός θα γινόταν το πρώτο γευμα μου.

Τα τρομοκρατημένα βλέμματά τους οταν ο χρονος επανήλθε, μου επιβεβαιωσαν πως αντιλαμβάνονται οτι δεν εχουν απέναντί τους εναν τρελό.

«Τώρα που φαντάζομαι σας λύθηκε η απορία της κλειστής πορτας,ωρα να παιξουμε με το αφεντικό σας την γατα με το ποντίκι.» Με τα δοντια μου να εχουν μεγεθύνει  τοσο ωστε να προεξέχουν,πλησιαζα τον αρχισυμμοριτη ,ο οποίος εκανε μεταβολη για να τρεξει να σωθεί.

Τον αφησα να απομακρυνθεί λιγα μετρα ,πριν βρεθω γαντζωμενος πανω του με το αιμα του να γεμίζει το στομάχι μου,ξεδιψωντας με. Τα ουρλιαχτά των συμμοριτων που προσπαθουσαν μάταια να λυθούν,με εκαναν να γελάσω υστερικα.

Μολις τελείωσα μαζι του, φορτωθηκα το τομαρι του και βρεθηκα κοντα τους. Παγωσα τον χρόνο και τους οδήγησα εκτός του κτηρίου στο αμαξι μου. Πεντε λεπτα μετα, φθασαμε σε μια αποθήκη βρυκολακων. Εκει αποθηκεύουμε τα αιματα σε ειδικά ψυγεία/δεξαμενες. Υπαρχουν  ειδικα μηχανήματα αιμοληψίας,ακομη και  αποτεφρωτηριο. Τουλάχιστον οι επόμενες μερες δεν θα με ξαναεβρισκαν νηστικό.

Πηρα τον δρομο επιστροφής για το μαγαζί και πλησιασα το αφεντικό του Letsplay,που ηταν διπλα στις πόρνες. Με κοιταζε εξεταστικα με την απορια ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
«Σε αφησαν να φυγεις....» ψιθύρισε.

Χαμογέλασα αχνά απαντώντας του: «Ξεμπερδεψες οριστικά απο αυτούς τουλάχιστον.Αυριο θα ερθω να μιλησουμε για την δουλεια.»

Μη πιστεύοντας με,μπηκε στο μαγαζί και να ξεκινησε να ψάχνει για τα πτώματα.
«Δεν θα βρεις τιποτα,κανω καλα την δουλειά μου.» φωναξα και εφυγα περνωντας την πιο ομορφη ξανθια πόρνη μαζι μου.