Μαρίνα

Είχα αποκοιμηθεί σχεδόν μισή ώρα και το λεωφορείο έφθανε στο προορισμο μου. Κατέβηκα γρήγορα και κατευθύνθηκα στο σπίτι μου που ευτυχώς απείχε μόλις δέκα λεπτά από το ΚΤΕΛ. Φθάνοντας το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ξεφορτωθώ τα ρουχα μου για να κάνω ντουζ. Ένιωθα να καίγομαι ολόκληρη σαν να περνουσε καυτή λάβα από το κορμί μου. Η σκέψη μου ήταν σε εκείνον παλι και με έπιανε ταχυπαλμία. Ακόμη και τόσο μακριά του είμαι σίγουρη πως κάπως με επηρεάζει και αισθανομαι έτσι. Εγώ τον σιχαινομουν, δεν είναι λογικό να  φαντασιωνομαι οτι με αγγίζει αυτός που με βίασε.
Βάζω σε μια σακούλα τα ρουχα που φορουσα με σκοπό να τα πεταξω μετά στα σκουπίδια. Εκείνος μου τα αγόρασε και δεν θέλω να τον σκέφτομαι. Επιβαλλεται να κάνω κάτι σαν αποτοξίνωση.

Περιποιήθηκα τον εαυτό μου και μπήκα στα δικά μου ρουχα ξανά.
Πήρα την σακουλα και έφυγα να την πετάξω και έπειτα να ψωνισω τρόφιμα. Φθάνοντας έξω από την οικοδομή όμως με περίμενε μια έκπληξη....

Βύρωνας

Επέστρεψα απελπισμένος στο σπίτι και έψαχνα μήπως τελικά γυρισε.
Κάτι που ήξερα πως είναι απίθανο αλλά ήθελα να ζήσω αυτή την ψευδαίσθηση.
Δεν έμενε άλλη επιλογή. Κάλεσα τον Άρη για βοήθεια, καθώς μόνο αυτός μπορουσε να βρει τα ίχνη της.
Ευτυχώς δέχθηκε και την ίδια μέρα το απόγευμα ήρθε.

-Κοντεύω να τρελαθώ.
-Πες και ένα γειά ρε παλιοφιλε
-Η χαιρετούρα μας έλειπε τώρα.
-Ώπα. Τι παίζει; Γιατί τόση απελπισία;
-Ξέρει τι είμαι, που μένω με σιχαίνεται και έφυγε πάνω που νόμιζα ότι ερχόμασταν πιο κοντά.
-Της είπες ότι είσαι βρυκόλακας; Είσαι  τόσο ανεγκέφαλος;
-Έπρεπε να ξέρει για να καταλάβει κάποια πράγματα εξάλλου μια διαγραφή μνήμης δεν είναι κάτι δυσκολο για εμάς.
-Και αν το έχει πει και αλλού;
-Συνελθε Άρη... Θα τη  περάσουν για παράφρων. Ποιος θα την πιστέψει;
- Ναι αλλά και παλι πρεπει να προσεχουμε.
-Άρη την γουστάρω και έπρεπε να γνωρίζει γιατί της φέρθηκα σαν μαλάκας.
-Οταν ειναι έρωτας στη μέση δεν υπάρχει λογική τελικά.
-Ξεκινάμε επιτέλους;
-Φυγαμε.

Δεν πέρασαν πανω απο δυο ώρες και ειμασταν κάτω από το διαμέρισμα της. Ευτυχώς η οσμή του Άρη βοήθησε, καθώς η μυρωδιά της Μαρίνας,έμεινε σαν ίχνος πισω της.
Χτυπαγα το κουδούνι της χωρίς να με νοιάζει πως θα με αντιμετωπίσει και δίχως να συγκεντρωσω την σκεψη μου.

-Παρακαλώ;

Ήμουν τόσο συγχισμενος που δεν ήξερα τι να πω. Ένα γεια σου εγώ είμαι; Το μυαλό μου δεν λειτουργούσε και η φωνή μου πηρε τον λόγο μόνη της.

-Είσαι καλά;

-Φυγε

-Μόνο πες μου ότι είσαι εντάξει και φευγω.

-Ναι είμαι και μην σε ξαναδώ μπροστά μου για να είμαι καλυτερα.

Η πορτα άνοιξε και μια ξανθιά κοπέλα εξαγριωμένη με εσπρωχνε προς την οικοδομή και με χτυπουσε. Όταν είδα το προσωπο της παγωσα. Ήταν η φίλη της Μαρίνας.

-Καθίκι! Οχι  πουθενα δεν θα πας εδώ κάτσε έρχεται η αστυνομία να σε μαζέψει.

-Ωπα κοπελιά ηρεμησε!
Ο Άρης είχε νευριάσει με την επιθετική συμπεριφορά της Ανθής.

-Μπα; Έχεις και σωματοφυλακα κάθαρμα;

Δεν μπορουσα να αρθρωσω λέξη και η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη, όταν η Μαρίνα βρέθηκε μπροστά μου και η αστυνομία έξω από την οικοδομή.
Το μόνο που ήθελα ήταν μια αγκαλιά μαζί της γι'αυτό και έτρεξα καταπάνω της.

Τρομαξε με την κίνηση μου. Πήγε να ξεφύγει αλλά την αγκάλιασα σφιχτά.
-Μην με φοβάσαι γαμωτο! Πες μου τι θες να κάνω; Να βγώ να με συλλάβουν;

-Κάνε ότι θεωρείς πιο σωστό.
-Μαρίνα το πιο λάθος και το πιο σωστό το έκανα μαζί σου και τώρα θα κάνω κάτι ακόμη  που πρεπει να σκεφτείς σοβαρά.

Γονάτισα μπροστά της έπιασα το χέρι της.
-Παντρεψου με! Είσαι η μοναδική γυναίκα που ποθησα τόσα χρόνια. Είσαι ότι πιο αγνό έχω δεί. Είσαι το φως που φωτίζει τα σκοτάδια μου και μου δίνει ελπίδα. Εσυ είπες πως ήθελες η πρώτη σου φορά να είναι με τον άντρα σου. Θα γίνω αυτός εγώ λοιπόν με τον σωστό τρόπο, με αγάπη. Βλέπω πως με κοιτάς τελευταία.Δεν είναι η ιδέα μου πως νιώθεις κάτι για εμενα, σωστά;

-Που ξέρω ότι δεν με εχεις κανει εσυ να αισθάνομαι έτσι;
Έχω σοκαριστεί θέλω χρόνο. Δεν ξέρω τι νιώθω.
-Μπορεί να μην ξέρεις αλλά κάτι νιώθεις και αυτο έχει σημασία για εμένα.
Θα βγω έξω να παραδωθω. Θα με βρεις στη φυλακή και θα μου δώσεις την απάντησή σου. Θέλω κάτι όμως σήμερα από εσένα για να πάρω κουράγιο και να αντέξω οποία απόφαση και αν πάρεις.

-Τι θελεις;

-Φίλα με και ας είναι το μοναδικό φιλί που θα μου δώσεις.

Αγάπες! Ξέρω έχω χαθεί αλλά έχω έλλειψη χρόνου και έμπνευσης. Δεν μου έλεγε το βιβλίο τι θέλει μέχρι σήμερα να συμβεί. Δεν έχω ποτέ γραμμένο κεφάλαιο, απλα μπαίνω διαβάζω τι έγραψα και οι σκέψεις μπαίνουν στη σειρά και γίνονται προτάσεις. Σας φιλω και ελπίζω συντομα να μου μιλήσουν οι πρωταγωνιστες ξανά.