Η Δέσποινα μη περιμένοντας να με δει εκει με κοιταζε ανήσυχα. Σκεφτόμουν μια δικαιολογία γρήγορα και της απαντησα.

«Ζαλίζομαι λιγακι και ανεβηκα να μου παρουν την πιεση. Δεν βρηκα κανεναν μεσα. Αν εχεις χρόνο,μπορεις να μου την μετρησεις;»

«Φυσικα.Τι ρωτας ανθρωπε μου; Παμε στο ιατρείο μου.»

Επνιξα ενα γελακι και την ακολούθησα. Σιγα μην εχανε την ευκαιρια. Απο την πρωτη χρονια που γνωριστηκαμε ως ειδικευομενοι, με γλυκοκοιταζει. Στην περίπτωση που οντως ήμουν άνθρωπος, δεν θα αφηνα το κορμακι της σε ησυχια.

Μου παιρνει την πίεση και με κοιταζει  με γουρλωμένα μάτια.
«Νομίζω πως δεν πρέπει να φυγεις»

«Ποσο εχω;»

« 5,5 με 8. Απορω πως ανεβηκες τις σκαλες μεχρι εδω.»

«Ε παλι καλα, λιγο επεσε. Εχω χαμηλη πιεση,γιατι απο μικρος εκανα αθλητισμό και μεχρι τώρα που ειμαι ανενεργος,απο συνήθεια προπονουμαι.»

«Τι αθλημα εκανες;»

«Καταδυσεις»

Ενιωσα λιγο αμηχανα, καθώς έβλεπα το πονηρο βλεμμα της να παρατηρεί εξονυχιστικά το κορμί μου.

«Ετσι εξηγείται τετοιο κορμί.»

Νομίζω πως παραπηρε θάρρος. Εχει πλησιασει πολυ το προσωπο της στο δικο μου, η ρομπα της ειναι ανοιχτη και το πλουσιο στηθος της με προκαλει να το αγγιξω. Δεν αντέχω να εισπνεω το αρωμα της,με ερεθίζει. Πρέπει όμως να φυγω αμεσως, να παρω το τεστ απ τον αναλυτη και να επιστρεψω στα καθήκοντά μου,αφου σημερα θα διανυκτερευσω.

«Δέσποινα κάνε πίσω τώρα. Μην προκαλείς την τυχη σου.»

Σαν να συνήλθε και τραβηχτηκε απότομα. Αλλα οχι,αυτό που έβλεπα δεν ηταν συνειδητοποίηση οτι ξεπερναει τα ορια, ουτε ντροπή, αλλα πεντακαθαρος θυμός.

«Βύρωνα, μηπως οι φημες ισχύουν τελικα;»

Δεν καταλαβα το ειρωνικό υπονοούμενο της. Καιγομαι να ρωτησω τι κουτσομπολια λενε για εμενα,αλλα ισως να μην έχουν βαση τα λόγια της και να προσπαθει να με μειωσει για να τονωθει το εγω της.

«Εχω σοβαροτερα πράγματα να ασχοληθώ, πιο αληθινά»

«Δεν θες να διαψεύσεις τις φήμες δηλαδή οτι εισαι ομοφυλόφιλος;»

Την κοιτάζω εκνευρισμένος και απαξιώ να της απαντήσω. Προσπαθώ να σηκωθω απο την καρεκλα,αλλα με ακινητοποιεί με ενα απότομο καθισμα της πανω στον καβαλο μου.

«Αχ. Εισαι και άγαρμπη γαμώτη σου»

«Έπρεπε να βεβαιωθώ πριν φύγεις.»

«Για ποιο πράγμα; Δεν εχω να αποδείξω τίποτα σε κανένα. Σηκω.»

Αρχισε να λικνίζεται αισθησιακά πανω στον καβάλο μου και αισθανομαι να χάνω τελειως τον ελεγχο. Εγειρα πισω το κεφάλι μου,κλεινοντας ερμητικα τα ματια. Η στύση μου ειναι σκληρή,τοσο που με ποναει και η Δέσποινα δεν δειχνει έλεος. Βογκαω απο ηδονη,  καθώς νιώθω να χωνει το χερι της μεσα στο εσωρουχο μου και να με αγγίζει εντονα.

«Εισαι προικισμενος πολυ.»

«Μηπως εντελει αυτο ηθελες να τσεκάρεις;»
Ειπα με δυσκολια ,γελώντας.

«Οχι αυτή η απορία γεννήθηκε αφου ελυσα την πρώτη. Ειχες στυση πριν κατσω πανω σου,αρα σε ερεθισα. Δεν εισαι γκει.»

«Συγχαρητήρια. Κερδισες ενα βράδυ μαζι μου αλλα,σε μιση ωριτσα. Πρέπει να κατεβω κατω στην ασθενή. Αργησα κιόλας. Συμβιβάζεσαι με αυτο;»

Ενιωσα την απογοήτευση της. Περιμενα να με βρισει,ομως η απαντηση της με εξέπληξε.

«Συμβιβαζομαι με οτι μου δινεις,χρονια τωρα. Ετοιμάσου να με ικανοποιησεις επειτα απο τοσα χρονια αναμονης. Εστω για ενα βράδυ θα εισαι δικος μου.»

Ενα φιλι ηταν η σφραγίδα για την υπόσχεση που δωσαμε. Εφυγα γρηγορα απο εκει. Το κεφαλι μου εκαιγε απο τύψεις. Πώς τα καταφερα έτσι σήμερα; Γιατί πληγωνω την Δέσποινα; Γιατι δεν κοίταξα το ιστορικό της κοπελας πριν; Αν εγινα η αιτια να αποβαλλει; Τσεκαρα την εξεταση κυήσεως, αλλα έπρεπε να περιμενω αρκετα. Κατεβηκα στο δωμάτιο που νοσηλεύεται. Δεν ξερω αν ξαναειχε αιμορραγια στο ενδιάμεσο. Έχει μπλοκαρει το μυαλο μου και δεν εχω ιδεα πως θα αιτιολογησω την αιμορραγία.

Φθανω εξω απο την πόρτα του δωματίου,την χτυπαω ενω παιρνω μια βαθιά ανασα. Παγωνω οταν ερχομαι αντιμέτωπος με το βλεμμα της φιλης της. Οχι! Την τυχη μου,σημερα! Απεφυγα το έκπληκτο της υφος και στραφηκα στην ασθενη,που με κοιταζε ζαλισμενη ακομη.

«Γεια σας. Συγνώμη που αργησα να ενημερωσω. Η πλυση στομαχου ολοκληρωθηκε με επιτυχία. Αν νιωσετε καποια αναγουλα ή καψιμο στο λαιμο και στο στομαχι, ειναι φυσιολοαγικό. Φταίει το φαρμακο και τα σωληνάκια που χρησιμοποιησαμε.Αυριο το πρωι θα παρετε εξιτήριο.»

«Γιατρε πονάω χαμηλα στην κοιλια και πιο κατω.Τι μπορει να συμβαίνει;»

«Υπάρχει πιθανότητα να ειστε έγκυος;»

«Οχι βέβαια,ειμαι ανύπαντρη»

Με παραξενεψε το υφος της.  Προσβλήθηκε,αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί.Στην εποχη μας ειναι φυσιολογικό να εχουμε επαφες πριν τον γαμο.Συνειδητοποιησα πόσο πολύτιμη ηταν για την κοπελα, η παρθενια που της πηρα και κατεβασα ενοχα το κεφαλι μου.

«Παρενέργεια απο το φαρμακο υποθέτω. Σπανια μπορει να ερθει γρηγοροτερα η εμμηνος ρύση.
Λοιπόν κυριες μου,καλο σας βράδυ.»

Ξερω ότι η απάντηση μου ήταν ευκολο να διαψευστεί,αλλα φαινόταν αληθοφανής.

«Γιατρε,να σας κανω μια ερωτηση ασχετη;»

Η φιλη της με κοιταζει έντονα,καθώς μου απευθύνεται.

«παρακαλώ»

«Στο μπερμπον ρεστοράν,εδω πιο κατω, έχουν ποιοτικο φαγητο;»

«Δεν ειχα ποτε παραπονο. Ολα ειναι εξαιρετικα.»

«Σας ειδαμε εκει σημερα,νομιζω»

«Αποκλείεται,σήμερα δεν πρόλαβα να γευματισω επειδη εφημερευω! Πρέπει να αποχωρήσω ομως τωρα. Θα ξαναπερασω το πρωί»

Χαμογελασα βεβιασμένα και εφυγα.

Ανεβηκα αλαφιασμενος τα σκαλοπάτια. Εφθασα στα μικροβιολογικα και τσεκαρα την εξέταση. Οντως το τεστ ηταν αρνητικό. Το εξαφανισα πεταγοντας στο νεροχύτη το δειγμα και το μπουκαλάκι στο κάδο. Ηρεμησα οσο ηταν δυνατον και προσεκτικά προχωρησα ως το ιατρειο της Δέσποινας.

«Εισαι έτοιμη;»