Έχετε νιώσει ποτέ το αίμα να ανεβαίνει καυτό στο κεφαλι σας απότομα που ειστε σίγουροι οτι  θα πεταχτεί απο τα αυτια σας;
Ετσι ακριβώς νιώθω οσο αυτο το τέρας -στη κυριολεξία- έχει το θράσος να μου λεει για συγχώρεση και αγάπη.
Αυτός που με βίασε! Με την ιδια ευκολία μου πέταξε τα λόγια αγάπης του. Δίχως ίχνος ντροπής.

«Πως τολμάς; Δεν ειναι κουμπί η συγχώρεση να το πατήσω να ξεπεράσω αυτο που μου έκανες! Πως μπορει ενα τέρας σαν εσένα να αγαπήσει; Ξερεις τι σημαίνει αγαπη; Δεν με ξερεις καν! Θέλω να φύγω απο εδώ μεσα τώρα»

«Δεν πρόκειται να το κουνήσεις απο εδω μέσα.»

«Βλέπω βγαλαμε γρήγορα την μασκα της αγάπης. Πως θα με εμποδίσεις; Θα με δεσεις; Θα με βιαζεις μεχρι να πεθανω; »

«Σταμάτα επιτέλους!»

«Αλλιως τι; Θα μου πιεις το αιμα; Ξερεις κατι; Δεν φοβάμαι! Ετσι και αλλιως μονο το σωμα μου εμεινε ζωντανό. Την ψυχη μου την σκοτωσες οταν με βιασες. Παρτο και αυτό να ξεμπερδεύουμε. »

Κολλησα το λαιμο μου στο στομα του και περιμενα καρτερικά τον θάνατό μου,ομως δεν ερχοταν η λύτρωση.
Δεν αντέχω αλλο!

«ΕΛΑ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ;;; ΔΑΓΚΩΣΕ ΜΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ!»

Ούρλιαζα και αυτός έστεκε ακίνητος. Η ανάσα του στο λαιμό μου έπεφτε με ένταση και αναγούλιαζαν τα σωθικά μου απο την αηδία. Μονο αυτο μπορώ να νιώσω για εναν ζωντανό νεκρό που ρουφώντας τις ζωές άλλων κρατιέται στα ποδια του.

«Δεν μπορώ να σε σκοτώσω το καταλαβαίνεις;»

Γύρισα να τον αντικρύσω και τα κόκκινα δακρυσμένα μάτια του με άφησαν έκπληκτη. Κλαίνε οι νεκροί; Εγώ ξέρω μόνο οσοι εχουν ψυχή δακρύζουν για να ξεπλυνουν τον πόνο της.

«Δεν είμαι τέρας. Είμαι βρυκόλακας. Νιώθω και εγώ. Συγγνώμη για ολα οσα έκανα. Συγγνώμη για οσα λεω και δεν δέχεσαι. Είναι όμως η αλήθεια μου και δεν θα την κρύψω.

«Εσυ μπορείς να κατανοήσεις οτι εγώ δεν σε δέχομαι; Οχι σαν σύντροφό μου,ουτε να σε βλέπω τυχαία δεν μπορώ. Πονάω όταν σε αντικρίζω. Σκέφτομαι πόσο άνανδρα μου φέρθηκες. Ειμαι κόρη παπά και μεγάλωσα σκεπτόμενη να μην κανω λάθη οπως οι κοπέλες της γενιάς μου. Ήθελα να ζω ενάρετα και ο μόνος άντρας που θα αγαπήσω να είναι αυτος που θα του δωθώ. Πες με καλη χριστιανή και πολυ ρομαντική. Δεν με ενδιαφέρει τι σκέφτεσαι αλλα μου γκρεμισες τα όνειρά μου. Σκεφτόμουν την έκπληξη που θα ένιωθε ο άντρας που θα έβρισκε μια κοπέλα παρθένα στην ηλικια μου και το πόσο θα σεβόταν εμένα και την σχέση μας. Σίγουρα δεν θα έφθανε μόνο αυτο αλλά θα ήξερε οτι διάλεξε μια σοβαρή και επιλεκτική κοπέλα.»

Κοίταζα το πάτωμα γιατί δεν μπορούσα να αντικρίσω τα ματια της. Ένιωθα το φορτίο βαρυ στους ώμους μου. Κατέρριψα ολη την κοσμοθεωρία της.Δεν θα καταφέρω ποτέ να με συγχωρέσει.

«Θέλω να μεινεις λιγο ακόμη εδώ. Εκει εξω κινδυνεύεις απο τους ανθρώπους που εμπλεξες και απο την βρυκόλακα που πηγε να σε δαγκώσει. Δεν θα σε πιέσω για τίποτα αλλα παντα θα ελπίζω για την συγχώρεση σου. Ντρέπομαι για οσα έκανα και μακάρι να γυρνούσα τον χρόνο πίσω,στο σημείο που κολλησα το βλεμμα μου πανω σου καθως ετρωγες στο εστιατόριο και να τολμούσα να κερδίσω την αγαπη σου σαν αντρας που τιμα τα παντελόνια που φοράει.»

Γεια σας!
Θελω να μου πειτε τις εντυπώσεις σας!