Σκέψεις νεφελώδεις , χάνονται στην επαφή με τον αέρα...
Αργά ,στιγμιαία...
Στριφογυρίζουν ύστερα διαλύονται..
Σαν το χορό του καπνού από ένα μισοσβησμενο τσιγάρο...
Σαν το τελευταίο χορό της κουρδιστης μπαλαρίνας...
Αυτό το χαμόγελο στα γδαρμένα σου χείλη...
Πόσους καημούς άραγε να μου έσβησε;
Ακούω τον ήχο της σιωπής σου...
Πόσο πιο πλήρης από το ανούσιο ανοιγοκλεισιμο στομάτων...
Πήρα μαζί μου σακίδιο πραγμάτων...
Μα ότι κιαν πήρα τίποτα δεν θα μεκανε πλούσιο...
Γιατί απλά κατάλαβα ...
Ότι ο πλούτος μου εχάθη...