Χρυσή σκόνη πέφτει από ψηλά
Σκεπάζοντας το χάλκινο τοπίο με τα γυμνά γέρικα δέντρα.
Απροειδοποίητα.
Φωτίζοντας το σκότος της ασέληνης νύχτας.

Σε φωνάζω μα οι λέξεις ηχούν ως αντίλαλος της μεθυστικής ερωτικής παραζάλης...
Που πια αποφάσισες να πάψεις να αισθάνεσαι για μένα...

Ανάβω τσιγάρο...
Τα δάκρυα εξατμίζονται στην επαφή με το καπνό...
Μα ωστόσο τα μάτια παρέμειναν κόκκινα...
Να μου θυμίζουν το χθεσινό ξενύχτι...
Την χθεσινή πάλη...

Αναρωτιέμαι πώς κίαν με θυμάσαι.
Νύχτωσε περιμένω την αυγή...
Σου εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο.
Να προσέχεις..
Είμαι εδώ να
σε αγαπάω...

Η αυγή όλο χαράζει και οι στιγμές γίνονται δευτερόλεπτα στην απεραντοσύνη του χρόνου...
Έμεινα να επιθυμώ την συνέχεια του ταξιδιού μαζί σου...

Με αγάπη.
Άλεξ.❤