Τώρα.
Εύα ,26 ετών

Ο κόσμος στριφογυριζει την ώρα που πέφτει το νερό πάνω μου.
Επιτέλους είχα βγάλει το φόρεμα που φορούσα τόσες ώρες .

Το κεφάλι του Ορφεα ,είναι χωμένο ανάμεσα από τα πόδια μου και η γλώσσα γρήγορα περνάει πάνω από τη κλειτοριδα μου ενώ προσπαθώ να κρατήσω ισορροπία στο ντουζ.
Έχει γονατίσει στο πλακάκι .
Δεν με αφήνει να ανάσανω.

Εκείνος όπως και εγω,προσπαθεί να ξεχασει όλα όσα μάθαμε τις προηγούμενες ώρες.

Μπαίνοντας στο σπίτι λίγη ώρα πριν κανεις μας δεν μιλούσε.
Στο μυαλό μας έτρεχαν οι σκέψεις .

Ο Αχιλλέας έφυγε απευθείας στη λέσχη.
Δύο λεπτά αργότερα δύο αμάξια ήρθαν και πάρκαραν ακριβώς στο δρόμο μας.
Δύο μαύρα βανακια.

Η Ολιβ είχε ενεργήσει πολύ γρήγορα μόλις την πήρα τηλέφωνο βγαίνοντας από το σπίτι της Ελεανας.

Έπρεπε να αυξηθεί η ασφάλεια στο σπίτι.
Έστω μέχρι να βρούμε κάπου αλλού να πάμε μέσω της οργάνωσης.

Ο Μιχαηλίδης αν δεν το είχε κάνει ήδηη, ργά ή γρήγορα θα ξεφουρνιζε την αλήθεια για τη Ξένια.
Ειμασταν στόχος όχι πως δεν ειμασταν από την αρχή.Αλλα δεν τολμούσε να μας πλησιάσει κανεις

Τώρα όμως.
Είχαμε αυτό που ήθελαν απεγνωσμένα.
Δεν ξέραμε τι θα γινόταν.
Με όλη τη κοινότητα από πίσω μας και πόσο μάλλον με εκείνον τον τύπο ,τον Βαλεντιν ήταν αβέβαιο το τι θα συνέβαινε.
Είχε ξεκλειρισει την αδελφότητα όταν  ήταν έφηβος
Από τη συνάντηση μας ήξερα στο πετσί μου πως θα είναι μεγάλος μπελάς αν ξανά έπεφτε στον δρόμο μου.

Αν μάθαινε ο Γιάννης για τη Ξένια δε θα άφηνε κανένα περιθώριο.Σιγουρα θα τον χρησιμοποιούσε.
Άλλωστε και ο Βαλεντιν ήθελε το χάρισμα για τους δικούς του λογους.
Που ποιος ξέρει τι ηταν.
Ίσως οι ίδιοι με το Γιάννη ίσως απλά ήθελε να βγάλει λεφτά από όλο αυτο κρατώντας την αιχμάλωτη.

<<Γαμωτο ναι εκει,>>τον προσταζω καθώς πιάνει με τα χερια του τους γλουτούς μου και με πιέζει πάνω του

Οι κινήσεις του είναι γρήγορες και ατσαλες .
Με κατσπαραζει ολόκληρη.

Όλη ένταση πρέπει να φύγει.
Όλο το σύννεφο πρέπει να φύγει.

Ξέρω πως το μυαλό του κάνει εκατό στροφές αυτή στιγμή.

Φοβάται πως θα πάθω εγώ και το μωρό κάτι.Προσπαθει να σκεφτεί τρόπους να το αποτρέψει.
Αλλά μόνο ένας υπάρχει.
Πρέπει να πεθάνουν όλοι.

Ένα δάχτυλο μπαίνει μέσα μου χωρίς προειδοποίηση.
Έπειτα ένα δεύτερο.
Κάνει κυκλικές κινήσεις χτυπώντας το πιο ευαίσθητο σημείο μου μέσα,τραβοντας την ηδονή μου .

Το νερο πεφτει πάνω μας.
Ζεστό.
Όταν τα μάτια του σηκώνονται να με κοιτάξουν,οι σταλες πέφτουν πάνω του.
Κλείνει τα βλέφαρα του και μου χαμογελάει.
Της παρατηρώ που πέφτουν στο μέτωπο του και κυλάνε προς τη μύτη του και έπειτα πέφτουν στα χείλη του .

Τυχερές σταλες

Φέρνω το χέρι μου στα μαλλιά του και τον τραβω ελαφριά προς τα πίσω.
Θέλω να δω το όμορφο του προσωπο.
Θέλω κάθε μέρα να το κοιτάω.
Τα όμορφα του μπλε μάτια.
Το ροζ στα μάγουλα του όταν ανάβει.
Θέλω να νιώθω τα χείλη του.
Τη γλώσσα του.
Το γαμημενο σκουλαρικι.

Κάμανεις δεν θα με πάρει από αυτόν.
Δεν θα το αφήσω.

<<Είσαι όμορφο αγόρι,>>του λέω λαγνα και εκείνος μειδιάζει.<<Τόσο ομορφο και δικό μου >>.

Στο άκουσμα των λέξεων μου σφίγγει του γλουτούς και του τραβω λίγο περισσότερο το κεφάλι προς τα πίσω.

<<Θα είσαι καλό αγόρι και θα με πηδηξεις;>>

<<Απαιτητική σε βρισκω,>>του σφίγγω τα μαλλιά.
<<Αου βρε Ομορφη>>αναφωνεί και πάει να πιάσει το χέρι μου.
Το πιάνει απότομα και σηκώνεται.

Έρχεται σε απόσταση αναπνοής.

<<Με πονέσες Όμορφη,>>λέει μέσα από τα δόντια.

<<Συγγνώμη,>>χασκογελαω καθώς με το ένα του χέρι σηκώνει τα χέρια μου και τα κλειδώνει πάνω από το κεφάλι μου.
Με το άλλο μου σηκώνει το πόδι στη μέση του.
Σφραγίζει τα χείλη του με τα δικά μου και χωρίς προειδοποίηση μπαινει μέσα μου.

Νιώθω το σώμα μου να προσκρούει,με κάθε ώθηση του ,πάνω στο πλακάκι.
Πονάω.
Αλλά δεν με νοιάζει
.
Αρχίζει και βγάζει μικρούς πνιχτους ήχους ηδονής και μπαίνει πιο βαθιά μέσα μου .

Η γλώσσα μου συναντά τη δικη του.
Ο κόσμος όλος γύρω χάνεται και είμαι μόνο εγώ και αυτός.
Αυτός και εγώ .Εμείς.

Δεν θελω να πάθει κάτι.
Δε θέλω κάνεις να πάθει κάτι.
Θέλω όλα να τελειώσουν.
Να είμαστε μόνο εμείς.

Ψυθιριζει μέσα στο αυτι μου αφού σπάει το φιλί,λογια αγάπης και ασυνάρτητε λέξεις που πνίγονται από τις μικρές κραυγες του.

Δεν χρειάζεται να τις καταλάβω.Τον νιώθω τι θέλει να πει.
Πάντα τον νιώθω.

Σηκώνω και το άλλο μου πόδι γύρω από τη λεκάνη του.Με τα χερια του με στηριζει για να στηριχτώ γυρω του.
Τον πιέζω να μπει πιο βαθιά μέσα μου.
Νιώθω τα τοιχώματα μου να ανοίγουν και να γεμίζω από εκείνον
Και θέλω και άλλο.

Τον θέλω ολοκληρωτικά.
Αν με κάποιο τρόπο γινόμαστε, ένα αυτή τι στιγμή δεν θα με ενοιαζε να υπαρξω και έτσι.

<<Γαμωτο,>>ψελλίζει καθώς επιταχύνει.
Μόνο το νερό και τα κορμιά μας ακούγονται.

Μέχρι να μας κοπεί η ανάσα εκείνος μπαίνει μέσα μου γρήγορα.
Ώσπου ο οργασμός ακινητοποιεί το κορμί μας.

Με φιλα απαλά στα χείλη, βγαίνει από μέσα μου και επειτα από το ντουζ.

Δεν λέει λέξη και πλησιάζει τον νεροχύτη.
Απλώνει τα χέρια του και κρατιέται.
Οι μύες του στη πλατη τεντώνονται από την ένταση.
Εγώ με αργά βήματα βγαίνω έξω .
Βρεγμένη χωρις να πάρω πετσέτα τον πλησιάζω και τον αγκαλιάζω από πίσω.

Είναι ζεστός.
Το κορμί του τρέμει.
Τον κοιτάζω μέσα από τον καθρέφτη που έχει γεμίσει υδρατμούς.
Είναι λυπημένος .
Πονάει και εγώ θέλω να του πάρω τον πόνο.

Τα δάχτυλα του σφίγγουν περισσότερο το μάρμαρο .
Τον φιλώ στον ωμο.

<<Όλα θα πάνε καλα Ορφεάκο μου.
Εγώ και εσύ το έχουμε. Δεν θα αφήσω να μας συμβεί κάτι,>>και το εννοώ.

<<Το ξερω>>

<<Έλα πρέπει να ντυθούμε να κατέβουμε κάτω στα παιδιά.Και να φάμε και τίποτα>>.
Ήταν ήδη μεσημέρι.
Είχαμε χάσει τον χρόνο στην Ελεανα.

Είχαμε περάσει και από εστιατόρια για να ενημερώσει τους υπαλλήλους του και να φροντίσει να αυξήσει την ασφάλεια και εκεί .

Το διό και στις δομές έκανε και ο Αχιλλέας.
Δεν ξέραμε που θα χτυπήσουν.

Το χέρι του ήρθε στο δικό μου.
Γυρισε το κορμί του.
Μου χάιδεψε το πρόσωπο .Έσκυψε και τα χείλη του ακούμπησαν γλυκά τα δικά μου.

Πριν φτάσουμε σπίτι αποφασίσαμε όλοι πως δεν θα κάναμε τίποτα.
Δεν θα πηγαίναμε στις δουλειές μας .
Γενικά δεν θα δίναμε σημείο ζωής στον έξω κόσμο.

Όταν μπήκαμε στο σπίτι στον καναπε καθόταν η Σοφία που έτρεξε αμέσως να αγκαλια την Ηρώ.
Τα αγόρια της είχαν επιστρέψει.

<<Μοιάζεται όλοι σαν να πέσατε πάνω σε ναρκοπεδιο ,>>είπε ο Αλεξ και γέλασε.

Τον κοίταξα απότομα και ένωσε τα φρύδια.

<<Σκατα κατι εγινε,>>είπε ο Παρης.

<<Προετοίμασε τους ,>>είπα μόνο και γουρλωσε τα μάτια.

<<Εννοείς πως;>>
Είπε ο Παρης.

<<Αυτό που κατάλαβες>>.

<<Αλλά δεν ξέρουμε που είναι το->>
Συνέχισε ο Αλεξ.

<<Απλά προετοίμασε τους.Και Αχιλλέα,>>γυρισα και τον κοίταξα ενημέρωσε τους για ότι έγινε δεν έχω δύναμη.Θελω να πάω να κάνω μπανιο>>.

Εγνεψε .
Έδωσε ένα φιλί στην Ηρώ και της είπε να ανέβει πάνω.

Ο Παρης έβγαλε το τηλέφωνο του και σηκώθηκε να μιλήσει.Δεν είχα ιδέα αν αυτοπου έκανα ήταν σωστό.
Αν ήταν να τους βοηθήσω.
Αν ήταν να δημιουργήσω έναν στρατό μαζί τους έπρεπε να δράσω.
Με νησί ή χωρίς νησί.

Η πόρτα από το υπόγειο ανοιξε και ο Αγγς βγήκε ντυμένος πια και πιο νορμάλ με το πιρεξ στα χέρια.
Πήγε και το άφησε στον νεροχύτη.

Έπειτα γύρισε και μας κοίταξε.

<<Ωραία γυρίσατε από το ταξίδι στη Μέση γη μικρά μου χομπιτ.Και από όσο βλέπω δεν ήταν και ευχάριστο>>.

Ο Μάρκος έκανε ένα βήμα μπροστά.

<<Ηξερες...Ήξερες και δεν είπες τιποτα.Οχι πως περίμενα να πεις την αληθεια.Γιατι;>>Του είπε νευριασμενα.

<<Εγώ να ξέρω τι;>>
Έκανε τον αδιαφορία.
<<Εγώ δεν ξερω τιποτα,>>μειδιασε.

<<Τι στο καλό Αγη;Τι θες επιτελους;>>
Του φώναξε ο Αχιλλέας.

<<Πολλές ερωτήσεις και βαριέμαι,>>Ο Αχιλλεας πήγε να επιτεθεί αλλά τον σταμάτησα.

Καθώς τον κοιτούσε παρατήρησα πως είχε σκιστεί και το άλλο του φρύδι και έτρεχε αίμα.

<<Α,αυτό,>>είπε καθώς πέρασε το χέρι του απο πάνω.<<Ο αδερφός μου ήρθε ξανά , κάναμε μια όμορφη πολιτισμένη κουβέντα ,>>γελασε.<<Ηταν διασκεδαστικο.
Σας αφήνω έχω πολλά να κανω>>.

Ο ψηλός πάλι είχε κάνει το θαύμα του.
Η πόρτα του ήταν ακόμα κλειστεί όμως και δεν τον έβλεπα να έβγαινε σύντομα.

<<Σαν τι να κοιτάς τους τοιχους;Εδω έχουμε πρόβλημα. Θα έρθουν για τη Ξένια και->>πήγε να πει ο Μάρκος αλλά ήδη είχε κλείσει τη πόρτα από το υπόγειο. <<Καμία βοήθεια;Τιποτα.Τι σκατα πάει στραβά μαζί του.Νομιζα πως ήθελε να την προστατεύσει με τον δικό του τρόπο βέβαια.Πως την ήθελε για εκείνον.Αλλα τώρα φενεται σαν μην τον νοιάζει καθόλου.Πως αλλάζει έτσι γρήγορα; >>.

Ο Αγης δεν ειχε σταθερότητα.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι σκεφτόταν.
Τι ηθελε με τη Ξένια.
Να την πάρει για εκείνον;
Να καταστρέψει τη κοινότητα;
Ίσως να ήθελε να της κανει το ίδιο όπως ο Γιαννης.
Γιατί έλεγε πως ήθελε να χτισει βασίλειο.
Από την άλλη στις κουβέντες του ,είπε πως το σκοτάδι και το φως κυριαρχούν μαζί το κόσμο.
Μαζί.
Δύο.
Όχι ένας.
Τι στο καλο;

Και επιτέλους πρέπει να βρούμε αυτό μυστικό του
Ίσως με αυτό κάπως να αλλάξει.
Και κάπως μα μας βοηθήσει.
Γιατί ναι δεν επρόκειτο να του το έδινα αν δεν ήξερα πως θα ειμασταν ασφαλής.
Πως θα ήταν ασφαλής το μυστικό του.

Γιατί δεν ξεχνώ τι είναι ο Αγης.
Μπορεί να ζούσε μαζί μας όλο το διάστημα και να ήταν φρόνιμος.
Αλλά είχε σκοτώσει κόσμο.
Κόσμο που δεν είχε κάνει τίποτα.
Ήταν καταζητουμενος παντού.
Εγδαρε ζωντανούς ανθρώπους τπυ έκανε κουκλες.
Ήταν κατασυρροη δολοφόνος.
Και ας μη ξεκινήσω να μετράω το τι ειχε κάνει για την οργάνωση.

Βγήκαμε από το μπάνιο για να ντυθουμε.
Ο Ορφέας προχώρησε προς το κρεβάτι.

Το βλέμμα του έπεσε πάνω στο γράμμα που είχα αφήσει στο κομοδίνο.

Σκουπιζα τα μαλλιά μου ,με τη πετσετα ,όταν ήρθα κοντά του.

<<Τι είναι αυτο;>>
Με ρώτησε.

<<Το τελευταίο γράμμα της Εμιλι>>.

<<Σου εγραφε γράμματα;Και γιατί δεν το ανοιξες;>>

Το πήρε στα χέρια του.

<<Είναι λίγο βαρύ,>>το επεξεργαστηκε.

<<Ναι πολλα .Εγραφε ολοι τη ζωη μας μεσα.Ηταν το αντιο της και το ξυπνημα για εμενα για να ζησω,>>του χαμογελασα.<<Δεν ξέρω γιατι δεν το ανοιξα αυτο.Το βρήκα στον πάτο από το κουτί.Ηταν κρυμμενο>>.

Με κοίταξε με απορία.
Τα δάχτυλα του άρχισαν να το ανοίγουν..

Έβγαλε το χαρτί από μέσα και έτσι όπως το κρατήσε, στο πάτωμα έπεσε ένα κλειδί.
Το σχήμα του ήταν αρκετά παλιό.
Σττρογγυλό σχήμα στο ένα άκρο ,μακρύ με τέσσερις εσοχές στο τέλος του.
Παλιό μέταλλο.
Εσκυψα και το πήρα ,καθώς ο Ορφέας διάβαζε το γράμμα.

Το έφερα στα δάχτυλα μου και το κοίταξα από όλες τις γωνίες.
Τι δουλειά είχε ένα κλειδί μέσα στο φακελο;
Δεν το είχα ξαναδεί.

<<Να πάρει η ευχή,>>ψελλισε.

<<Τι εγινε;>>
Μου απλωσε το χαρτί ώστε να το διαβάσω.
Μόλις ξεκίνησα με τις πρώτες λέξεις κατάλαβα τι ηταν.

"Belle.

Ξέρω ξέρω.Θα πεις πάλι γραμμα;
Τα διάβασα όλα.
Αλλά αυτό είναι το τελευταίο το υπόσχομαι.

Εύχομαι να κατάφερα αυτό που ήθελα με τα υπόλοιπα και να σε έκανα να αλλάξεις γνώμη.Να μη θελεις να με ακολουθήσεις και να ζήσεις.
Εύχομαι να βρήκες το φως.

Αλλά...
Ξέρεις σε τι κόσμο ζούμε.
Ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπισεις.

Πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα έχεις ανακάλυψη την πραγματική σου ταυτότητα και το ποιο είναι το πεπρωμένο σου.

Ξέρω πως είναι χάλια και δε θα το θες.
Αλλά για κάποιο λόγο γίνονται όλα.
Αν ο λόγος βέβαια είναι να καταστραφεί όλη η κονοτητα σε παρακαλώ κάντο.
Είσαι δυνατή.

Θέλω να τους δω να καίγονται ουρλιάζοντας στην κόλαση.
Αν υπάρχει βέβαια.
Αν δεν υπάρχει εύχομαι εκεί που θα πάω να τους πετύχω.
Θα τους κάνω εγώ τη ζωή κολαση.

Τώρα άκου όμως.
Χριστίνα απευθύνομαι σε εσενα.
Όσο και να μη το θες αυτο το όνομα είναι κομμάτι σου.Είσαι και τα δύο.
Μη ρωτήσεις πως το ξέρω.
Απλά το ξέρω.

Είναι το θετικό αν έχεις μεγαλώσει ανάμεσα από τα τέρατα,σε εμπιστεύονται και μαθαίνεις τα μυστικά τους.
Πηγαίνεις σε μέρη που δεν επιτρέπονται να πας.
Βλέπεις πράγματα που δεν πρέπει να δεις.
Αλλά εκείνοι δεν παίρνουν χαμπάρι πως είσαι λύκος ντυμενος πρόβατο.

Εύχομαι να μπορούσα να δώσω εγώ το τελικό χτύπημα ,αλλά ξερεις ειμαι νεκρή και τα φαντασματα δεν μπορουν να κάνουν και πολλα.
Αυτο τώρα ομως που θα σου πω είναι ένα βήμα.

Συγγνώμη που στο εκρυβα τόσα χρόνια απλά δεν ήσουν ετοιμη.
Ίσως πίστευα πως δεν θα χρειαστεί και πως θα ζούσαμε μια ζωή μέχρι τα γεραματα.
Αλλά δες που φτάσαμε.
Γαμω το Τρίγωνο μου.

Τώρα όμως για να έχεις βρει αυτό το γράμμα και να το διαβάσεις είσαι πιο έτοιμη από ποτέ.

Γι'αυτο θα σου δώσω ένα τελευταίο δώρο.

Χρησιμοποιείσε το με το σωστό τρόπο.

Μακάρι να μάθαινε ο Γιάννης πως ήμουν εγώ αυτή που σου άνοιξα τις πόρτες.

Ας μη με έπαιρνε στο κωλονήσο μαζί.
Ήθελε να δω την αυτοκρατορία τους από μέσα.
Γιατί πίστευε πως θα εμένα για πάντα μαζί του.
Έλεγε πως με αγαπουσε.
Ηλιθιος,δεν ξέρει από αγάπη ακόμα και αν αυτή του δάγκωνε τον κωλο.

Να είσαι προσεκτική όμως.
Αυτά τα αγόρια είναι καταστροφικά και επικίνδυνα.

Πάρε τον θρόνο σου Χριστίνα.
Σου αξίζει και εγώ θα είμαι κάπου εκεί να σε χειροκροτώ.

Όμορφη μου Χριστίνα.
Όμορφη μου Εύα.
Σε αγαπώ τόσο πολυ και δε θα σταματήσει ποτέ αυτό"

Δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια μου όταν ο Ορφέας μου φίλησε το μέτωπο.

<<Ξέρουμε που ειναι,>>είπε.
<<Είσαι ετοιμη;>>

<<Γεννήθηκα ετοιμη>>.
Βλέποντας τις συντεταγμένες δεν το πίστευα.

28. 89. 8._1 .29 890

Τις πληκτρολογησα στο κινητό.

Ολιβ.
Είναι αυτό που νομιζω;Που τις βρηκες;

Εγώ.
Ναι.Η Εμιλι.
Ετοιμαστείτε. Πες μου που είναι όταν το βρεις.

Ολιβ.
Roger.Copied that.

Μπορεί να έρχονταν η κοινοτητα για εμάς ανά πάσα στιγμή.
Αλλά ένα ήταν σίγουρο.
Ο,τι και να γινόταν θα γινόμουν ο χειρότερος τους εφιάλτης.
Δεν θα έφερνα απλά τον πόλεμο.
Θα έφερνα την αποκάλυψη πάνω στα κεφάλια τους.

Κατεβήκαμε κάτω στο σαλόνι μετά από λίγο.
Ο Παρης κοιτούσε το μήνυμα που μου είχε στείλει η Ολιβ με την τοποθεσία.
<<Είναι στην Ισπανία >>

<<Πορτογαλία συγκεκριμένα. Κοντά στο νησί του Forte de São João Baptista(Οχυρό του Ιωαννη Βαπτιστη).
Δεν υπάρχει στους χάρτες πουθενά ,>>προσθεσα.

<<Εκει είναι ο Αναστασης μου;Ίσως και ο Ελι;>>Ρώτησε η Σοφία.

<<Ναι μικρή πιθανον>>.

<<Πάμε να τους σκοτώσουμε ολους εκει και να τους φερουμε πισω,>>είπε και πηγε να φύγει με φορα.

Ο Άλεξ την άρπαξε από το χέρι και την έριξε στην αγκαλιά του.

<<Ει,δεν είναι δικαιο,>>διαμαρτυρηθηκε .

<<Μη βιάζεσαι δαιμονακι.Δεν μπορούμε να πάμε έτσι χωρίς να είμαστε προετοιμασμενοι.Το νησί είναι δύσβατο.
Το οχυρό τεράστιο και γύρω γύρω έχει δέντρα και γκρεμούς.
Είναι καλά φυλαγμένo.Αν δεν προσέξουμε είμαστε νεκροί από τη στιγμή που θα πατήσουμε το πόδι μας>>.

<<Έχει δίκαιο.Και τώρα που έγινε η εξεγερση,φαντάζομαι πως έχουν αύξηση την ασφάλεια τους, >>είπε ο Ορφέας και ο Παρης εγνεψε.

<<Θα είναι δύσκολο να μπούμε μέσα>>.

Έβγαλα το κλειδί από τη τσέπη του παντελονιού μου.

<<Τι είναι αυτο;>>
Ρώτησε καθώς το άφηνα στα χέρια του.
Το κοίταξε καλά καλά και έπειτα γουρλωσε τα μάτια.
<<Που το βρήκες αυτο;Αλεξ κοιτα>>.

<<Δεν έχει σημασια που το βρήκα.Ξερεις τι ανοίγει και που ;>>

<<Ναι γαμωτο είναι μια κρυφή πόρτα ανάμεσα από τα βράχια στη στεριά.
Συνήθως από εκεί παλια έμπαιναν τα πιο σημαντικά πρόσωπα όταν επισκεπτόταν το νησί αλλά και από εκεί ξεφορτονωμασταν οποιον πέθαινε. Αλλά δεν τη χρησιμοποιούν πλέον. Αυτό γινόταν τότε που ερχόντουσαν με βάρκες. Τώρα απλά προσγειόνωνται από τον αέρα.Και εμείς τους νεκρούς τους καίμε πλέον γιατί πολλοί είχαν ξεβραστει από το νερό σε διάφορα μέρη από τη θάλασσα και κινήθηκαν υποψιες στους ντοπιους>>.

<<Εννοείς πως από εκεί θα μπορέσουμε να μπούμε χωρίς να μας καταλαβουν;>>

<<Ναι και δεν θα το περιμένουν.Θα πρέπει βέβαια να καλύψετε τα ίχνη σας γιατί έχει ραντάρ και πιανει οτιδηποτε έρχεται προς το νησί >>.

<<Αυτό δεν είναι πρόβλημα, >>μειδιασα.

Επιτέλους κάτι πήγαινε καλά για εμάς.
Ήταν ένα κομμάτι του παζλ που έμπαινε στη θέση του.

<<Ποτε θα παμε;>>Με ρώτησε.

<<Όσο πιο γρήγορα γίνεται.Θα μας ενημερώσει η Ερη>>.

Ο Ορφέας λίγα λεπτά αργότερα ετοίμαζε φαγητό.

Ο Αχιλλεας είχε επιστρέψει και η Ηρώ με τον Μάρκο είχαν κατέβει από το δωμάτιο .

Στρώσαμε να φάμε.
Το απόγευμα ειχε ερθει και ο ήλιος είχε ήδη δύσει.

Μισούσα τον χειμώνα που σκοτείνιαζε πιο γρήγορα.
Ένιωθα σαν τον σκοταδι βιαζόταν να μας πνίξει.

<<Χτύπησα αλλά δεν άνοιξε.Δεν ξέρω αν εχουν φάει και τίποτα,>>είπε με λυπημένη φωνή η Ηρώ κοιτοντας προς τις σκάλες.

<<Μην ανησυχείς κουτάβι μου.
Ο Γαβριήλ μπορεί να είναι ξεροκεφαλος αλλά δεν επρόκειτο να μην το φρόντιζε αυτό,>>της έπιασε το χέρι.

Είχαμε στρώσει στο σαλόνι για να είμαστε όλοι μαζί.

Τα ζωντανά είχαν κάτσει τριγύρω και μαρκαραν το φαγητό.

<<Ήρεμα Σκυλλα,>>τη μαλωσα καθώς γλειφο ταν βλέποντας το κοτόπουλο και πηγαινε να αρπάξει ύπουλα.
Κλαψουρισε και έκανε πίσω.
<<Καλο κοριτισι>>.

Το καπκεικ καθόταν διπλα απο τον Ορφεα.
Ο Σπιθας με τη Χάρυβδη γλυκοκοιταζαν και αυτά το τραπέζι αλλα δεν τολμούσαν να απλώνουν τις πατούσες τους.
Ένα δικαιο το είχαν γιατί και εμενα μπυ είχαν σπάσει τη μύτη χωρίς να με κάνουν να αηδίασα.

Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά από πριν.
Αλλά υπήρχε λίγο χαρά έστω και μικρή μετά την εύρεση του νησιού.
Ο Αχιλλέας ανακουφίστηξρ οτα τον ενημερώσαμε.

<<Είναι κάτι και αυτό.Αν όλη οι κοινοτητα είναι εναντίον μας ,όλα τους παρακλάδια, χρειαζόμαστε βοήθεια από παντού.Εχω προετοιμάσει τα παιδια στη λέσχη.Ο Μπιλ επικοινωνεί με την Ερη και όλα ετοιμάζονται>>.

Το κινητό μου δονηθηκε.

Δάφνη

Πιστεύεις πως μπορεί να είναι και ο δικός μου εκει;

Εγώ

Ναι ελπίζω.

Δάφνη.
Σε ευχαριστώ.

Εγώ.
Μην ευχαριστείς .Πάμε να πάρουμε τα παιδιά μας πίσω.

Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά μόνο στη σκέψη πως θα τον είχα πίσω.
Το μικρό μου αγόρι.
Ανυπομονούσα να τον αγκαλιάσω.
Ανυπομονούσα για τους επόμενους μήνες.
Θέλω όλα να πάνε καλά και να τα έχω και τα δύο μαζι μου.

Σίνη θα φέρουμε τον αδερφό σου πίσω.

<<Είσαι ετοιμη;>>Με ρώτησε ο Αχιλλέας την ώρα που έτρωγα μια πατάτα.
Το στομάχι μου διαμαρτυρηθηκε ευχάριστα.

<Πρεπει να είμαι έτοιμη.Δεν έχω επιλογή,>>του χαμογέλασα.
Το να μην είμαι δεν επιλογή.
Έπρεπε να το κάνω.

<<Θα την ακολουθήσουν;>>
Ρώτησε τον Παρη .

<<Οι περισσότεροι ναι.Οι υπόλοιποι ίσως χρειαστούν λίγη παρότρυνση>>

Ο Αλεξ ετριψε τις γροθιές του και γέλασε.

<<Κατάλαβα,>>στροβηλισε τα μάτια του ο Αχιλλέας.

Ο Ορφέας έτρωγε σκεπτικός.
Κόντευε να χαρακωσει το πιάτο με το πιρούνι του καθώς προσπαθούσε να πιάσει τα κομμάτια κοτόπουλου.

<<Πρεπει να κάνουμε κάτι με τον Γαβριήλ.Δεν γίνεται να μη μας πιστεύει είναι επικίνδυνο,>>είπε έπειτα.

<<Μικρε τον ξέρεις πως είναι.
Αλλά είτε το πιστεύει είτε όχι.Δεν θα επιτρέψει σε κανεναν να βλάψει τη Ξένια, >>συνέχισε ο Αχιλλέας.

<<Ναι αλλά και εκείνη πρέπει να μάθει την αληθεια.Νομιζει πώς τρελαίνεται .Δεν ξέρει για όλο αυτο ετσι;>>
Κοίταξα τον Μάρκο.

<<Όχι,από όσο συζητήσαμε μια μέρα μαζί της με την Ηρώ δεν γνωρίζει τίποτα.
Ούτε για την αδελφότητα .Όλο αυτό με τον αδερφό της και τη μάνα της τις ήρθες απότομα.
Η Ασπασία την είχε πολύ προστατευμενη.
Δεν ήξερε καν πως ήταν αλλουνού παιδί πόσο μάλλον για το χάρισμα.Και όλη αυτή η συζήτηση εγινε πριν σκάσει στα μούτρα μας αυτό και χειροτερεύσει>>.

<<Μπροστά μου δεν ανέφερε καν πως περνούσε ολο αυτο το βάσανο με τις παραισθησεις ,>>είπε η Ηρώ.
<<Αλλά καταλάβαινα πως κατι κρυβει.Δεν ξέρω αν μάθει την αλήθεια πως θα αντιδράσει και αν γίνει χειρότερα ,αλλά και εγώ θεωρώ πως πρέπει να της το πουμε>>.

<<Όχι,>>ήχησε η φωνή του Γαβριήλ από τις σκάλες.
Φορώντας μόνο μια φόρμα γκρι ,ξυπόλυτος και χωρίς μπλούζα.
Φαινόταν σκατα αν τον παρατηρούσε καλύτερα.
Αλλιώς...
Αύξησε το γυμναστήριο δικαιο είχε ο Ορφέας.

Γυρίσαμε προς το μέρος του.

<<Τι οχι Γαβριήλ;Δεν γίνεται να μη ξέρει.Δεν γίνεται να νομίζει πως είναι άρρωστη.Πηγαμε από την Ελεανα .Η Ασπασία της είχε πει τα πάντα και τα έγραψε στο βιβλίο της.Ολη η κοινοτητα τη ψάχνει ειδικά τώρα που ο Μιχαηλίδης...>>

Ο Γαβριήλ κατέβηκε τις σκάλες αργά.
Έξω είχε ήδη νυχτωσει.

<<Μπορεί να κανει ό,τι θελει ο μαλακας.Αλλα πρωτα θα περασει απο εμενα.>>
Ρώτησε και το πρόσωπο του σκληρυνε.

<<Γαβριήλ,ο Μιχαηλίδης την έχει ασχημα πιστεύουμε πως έχει πάει στον Γιάννη να ζητήσει βοήθεια.Θα τα ξεράσει.όλα.Και μας εχει ηδη στη μπουκα Ο Γιάννης δεν ξέρει πως η Ξένια είναι...>>.

Ο Γαβριήλ εσφιξε τις γροθιές του.

<<Είναι επικίνδυνο Γαβριήλ πρεπει να της πεις την αληθεια.Πρεπει να είναι προετοιμασμενη,>>συνέχισε ο Ορφέας.

<<Δεν ξέρω τι νομίζεται αλλά η Ξένια δεν είναι αυτό που πιστεύουν εκείνοι, ούτε εσείς,>>είπε νευριασμενα.

<<Γιατί το αρνείσαι ρε πουστη μου;Εντάξει είναι βαρύ όλο αυτό και δυσκολο να το χωνεψεις. Αλλά Γαβριήλ είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Μπορεί να μη το πιστεύεις αλλά η κοινοτητα το κάνει και την θέλει για να την ...>>

<<Για να την τι;>>

Τα παιδια κοιταχτηκαν μεταξύ τους δεν ήμουν σίγουρη αν έπεφτε αυτή η βόμβα το τι θα γινόταν.

<<Γαβριήλ,>>του είπε ηρεμα.
<<Ξέρεις τις μαλακιες που κανουν>>.

<<Να την τι;>>Ξαναρωτησε με υψωμενη τη φωνή.

<<Να τη θυσιασουν Γαβριήλ,>>είπε ο Ορφέας και εκείνος πάγωσε.
Έπειτα για κάποιο λόγο κοίταξε προς το υπογειο.

<<Και όχι μόνο αυτή.Χρειαζονται και τα κορίτσια.Ξερω είναι παρανοϊκό αλλά πιστεύουν πως έτσι θα πάρουν το χαρισμα και θα κυριευσουν τον κόσμο,>>Σηκώθηκε ο Ορφέας και πηγε μπροστά του.
<<Γαβριηλ,σε ξέρω μπορεί να είσαι ξεροκεφαλος αλλά σκέψου λίγο.Οπου υπάρχει καπνός υπαρχει και φωτια.
Επειδη εσυ δε θες να την δεις δεν σημαίνει πως δεν υπαρχει>>.

Εκεινος τον κοιτούσε σαν να ήταν χαμένος.

<<Πως είναι;>>Ρώτησα για να τον ξυπνήσω.

<<Κοιμάται ακόμα.Ηταν δυνατό αυτό που τις έδωσε η Ολιβ.Ευχαριστω>>.

Χαμογέλασα.

<<Θα πρέπει να συνεχίσει τα φάρμακα της ομως...>>συνεχισε

Ο Ορφέας του έπιασε το χέρι.

<<Τι;>>
Τον ρώτησε.

<<Είναι και κάτι αλλο>>
Ο Γαβριήλ δεν μίλησε απλά τον κοίταξε.

<<Πώς να στο πω.Η Ελεανα μας είπε πως αυτό που έχει η Ξένια δεν θα...θα βελτιωθεί...στο τέλος θα ...>>κομπιαζε τις λέξεις.

Το πρόσωπο του Γαβριήλ σκοτείνιασε περισσότερο.

Έκανε ένα βήμα πίσω.

<<Πως ξερεις πως δεν λεει ψεμααα η μαλακισμενη και πως δεν ειναι ολα ενα σχεδιο του Γιαννη και αυτο.>>.

<<Γαβριηλ οποίος είχε αυτό το χάρισμα δεν άντεξε>>.

<<Δεν είναι χάρισμα. Είναι απλά ειναι άρρωστη.Πως γινεταο να πιστευεται σε ολο αυτο.Δεν υπαρχει αλλος κοσμος.Περιεργα πλασματα.Ελαφια.Θεοι.Ειδικα αυτος.Αν υπήρχαν ολα αυτα γιατι πρεπει να περναμε αυτα που περναμε;Που ηταν ο Θεός οταν σου συνέβησαν αυτα Ορφεα;Πουθενα .Απων .Γιατι δεν απετρεψε να συμβει αυτο στη Ξενια;Απαντησε μου;Ολα απλα είναι ιστορίες>>φώναξε ξανά.

Ο ψηλός φαινόταν πως πάλευε με το. ευατο του και πως δεν ήξερε τι να κανει.

<<Ξέρω πως είναι δύσκολο να το χωνεψεις.Αλλα θα βρούμε κάτι θα προσπαθήσουμε να την πάμε στους καλύτερους δεν θέλω και εγώ να το πιστέψω πως δεν....>>

Ο Γαβριήλ γονατησε στις φτερνες του.

Έσκυψε το κεφάλι.

<<Τιποτα δεν βοηθάει, >>είπε χαμηλόφωνα.

<<Τι;>>
Τον ρώτησε ο Ορφέας.

Σήκωσε το βλέμμα του ηττημένος.

<<Τιποτα δεν βοηθάει .Προσπάθησα τα πάντα.Η μάνα της προσπάθησε τα πάντα.Ολο χειροτερεύει. Από τότε ειδικά που έπεσε από το άλογο μικρή γίνεται και χειρότερα.
Τα φάρμακα τη κρατάνε σταθερή αλλά για πόσο δε ξερω.Επηρεαζεται το φαγητο της.Η διαθεση της.Το βλέπω...
Και μετά από εκείνη τη νύχτα ..Προσπαθώ να βρω μια λογική λύση σε όλα αυτά.Γι'αυτο συγγνώμη αν δεν πιστεύω τις ιστορίες σας .Δεν με νοιάζει ούτε εκείνοι τι πιστεύουν. Ας έρθουν.Ξερεις πως παντα θα κανω αυτο που πρεπει.Θα περάσουν πάνω από το πτώμα μου για να την παρουν.Να βρουν κάποια άλλη για τα σχέδια τους>>

Σηκώθηκε όρθιος όλο το σώμα του είχε τεντωσει.
Πήγε προς τον πάγκο της κουζίνας και ακουμπήσε τα χέρια του.

<<Δε θα της πείτε τίποτα.Θα προσπαθήσω να της το πω εγώ .Είναι σε ευάλωτη κατάσταση φοβάμαι πως θα παρεκτραπει ,>>ετριψε το πρόσωπο του.

<<Γαβριήλ, >>πήγε να μιλήσει ο Αχιλλέας.

<<Κουβέντα.Τιποτα δεν θα της πείτε, ούτε για το χάρισμα ,ούτε για τη θυσία. Τίποτα το ακούσατε;Δεν είναι σταθερή. Δεν θέλω να συμβεί οτιδήποτε σε εσάς και σε κανεναν>>.

<<Τι σκατα εννοείς με αυτό;Δεν έχει κάνει τίποτα ,>>του φώναξε ο Γαβριηλ

<<Ακομα>>.

<<Τι στον πουτσο.Απλα μιλα μπορεί να μπορούμε να βοηθησουμε>>.

Ο Γαβριηλ περπατούσε πέρα δοθε και έτριβε το πρόσωπο του.

<<Σου ειπα τίποτα δεν βοηθάει.Πρεπει απλά να είναι σε ύφεση ,ήρεμη.Αλλιως δεν ξέρει τι κάνει.Βλαπτει τον ευατο της και γίνεται βίαιη..Δεν θέλω να κάνει κάτι...>>

<<Γαβριήλ γιατί δεν έλεγες τόσο καιρό κάτι γαμωτο σου.Και το περνούσες μόνος σου;>>
Του είπε ο Αχιλλέας.

<<Γιατί είναι δική μου ευθύνη.Της υποσχέθηκα πως θα είμαι εκεί ό,τι και να συμβει .Και τα έκανα σκατα και έγινε χειρότερα...>>
Ξεφυσηξε.<<Εγώ πρέπει να το διορθώσω όχι εσεις>>.

<<Είναι φίλη μας.Δεν γίνεται να καθόμαστε απλά και να μη κάνουμε απολύτως τιποτα,>>παρέμβει η Ηρώ.

Εκείνος δεν απάντησε.

<<Σε παρακαλώ λογικεψου λίγο.Πονας φίλε μου,το βλέπω.Φοβασαι πως θα την...,>>πήγε να πει ο Ορφέας.

<<Μη τολμήσεις να πεις τη λέξη.Δεν θα πάει πουθενά. Πάντα το φρόντιζα αυτό.
Ξέρεις τι έκανα για εκεινη καο θα το ξανά έκανα αλλες εκατο αν χρειαζοταν>>

Ο Ορφέας έκανε βήμα και κοίταξε τον Αχιλλεα.

<<Δεν χρειάζεται να συμβεί το ίδιο,>>του είπε εκείνος.

Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλούσαν και κοίταξα την Ηρώ.

<<Τι εννοεις;>>
Ρώτησε εκείνη.

Ο Μάρκος της έπιασε το χέρι.
<<Τι έκανε Μαρκο;Ξερεις;>>

<<Περίπου ναι>>.

Ο Ορφέας ξεφυσηξε.<<Γαμω τη τρέλα μου.Πηγε φυλακή για εκεινη,>>είπε έπειτα.

<<Οριστε;Πως το εννοείς αυτο ;Δεν πήγε φυλακή επειδή του έριξαν το φταίξιμο για τη φωτιά και όχι στον Αγη;>>
Κοίταξε τον Αχιλλεα.

<<Γαβριήλ,>>τον προσταξε ο Αχιλλέας.

Εκείνος γύρισε τη πλάτη και ετριψε το πρόσωπο του.

<<Εκείνη τη νύχτα στο σπίτι των γονιων μου .Ο Αγης τους είχε δέσει γιατί είχε πάει με τη Ξένια και ετοιμαζόταν να φύγει.Την είχε αρπάξει για να την πάει στο Γιάννη ως αντίποινα προς εμένα.
Τους είχε στο υπόγειο δεμένους. Εγώ έφτασα εκεί την ώρα που είχε αρπάξει φωτιά το σπίτι και έτρεξα μέσα να βρω τη Ξένια.Ηταν σε άθλια κατάσταση. Φωναζε και ουρλιαζε.Στο χερι της κρατουσε ενα ματωμενο μαχαιρι που το ειχε για αμυνα.Ειχε τραυματισει τον Αγη καονστεκοταν ακίνητη μέσα στο σαλόνι με τη φωτιά γύρω της. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι έλεγε μέχρι που ψελλισε πως ήταν οι γονείς μου κατω.Επρεπε να μην ηταν στο σπιτι αλλα ειχαν γυρισει πιο νωρις απο την εξοδο τους.Νομιζα πως ο Αγης είχε βάλει τη φωτιά.Τον πρόλαβα την ώρα που το έσκαγε.Ηξερα πως ήταν απειλή του Γιάννη ολο αυτό.Φοβηθηκα.Με τα αποτυπωματα της στο μαχαίρι. Τους νεκρούς γονείς μου.Φοβηθηκα πως ο Γιάννης θα το χρησιμοποιούμε εναντίον της.Και φυσικά ο Μιχαηλίδης δεν θα έδινε δεκάρα για τη κόρη του για να τη σώσει.Θα ελεγαν πως τρελαθηκε και πηγε να το σκασει με τον Αγη .Και έτσι το πήρα πάνω μου όταν έφτασε η αστυνομία.Απλα τους είπα πως κανγαδισαμε με τους γονείς μου και έχασα τα λογικά μου και...Δεν χρειάστηκε να τους πείσω πολύ.Με έναν αδερφό έτσι πιστευαν και εγω πως θα κατεληγα καποια στιγμη το ίδιο και με ολες τις παρανομιες που ειχα στους ωμους μου.Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό.Εκεινη ακόμα ήταν σε άθλια κατάσταση,οταν την έβγαλα έξω, αναστατωμενη και ο χειροτερος μου φόβος επιβαιωθηκε όταν μου είπε πως....>>.

Ο Ορφέας με τον Αχιλλεα κοιταχτηκαν.
<<Γαβριήλ άφησες κάτι απέξω δεν ειναι;Δεν το έκανες μόνο για να μην την κατηγορίσουν;>>

<<Σου είπε τι;>>
Ψελλισε η Ηρώ.

Εκείνος δεν απάντησε.

<<Εγώ έβαλα τη φωτια,>>ξάφνου η φωνή της Ξενιας ακούστηκε από τις σκάλες.

Τα κεφάλια μας γύρισαν απότομα.

Ο Γαβριηλ γουρλωσε τα μάτια.

<<Μη,>>της είπε.

<<Ξένια,>>ψελλισε η Ηρώ.

Ο Γαβριήλ την πλησιασε.

<<Καλά είμαι Γαβριήλ,>>χαμογέλασε δειλά.<<Εγώ έβαλα τη φωτια.Εγω σκότωσα τους γονείς του.Δεν τον ειδα να παλευει με τον αμΑγη οταν ξυπνησα .Ειπα ψέματα γιατι δεν ηξερα πως να δικαιολογησω ότι έκανα. >>.

<<Ξένια,>>σηκώθηκε ο Μάρκος.

<<Όχι Μάρκο.Πρεπει να το πω.>>

<<Δεν ήξερα τι έκανα, >>κατέβηκε τις σκάλες.

<<Δεν έκανες τίποτα.Εκεινος ...>>
Πήγε να της πει ο Γαβριήλ.

<<Μη θρεφεις το ψέμα για να με κάνεις μα αισθανθώ καλυτερα,>>μας κοίταξε. <<Είχα ένα επεισόδιο από όλη τη κατάσταση.Δεν είχα πάρει και τα χαπια.Και....και...εγώ έβαλα τη φωτιά για να φοβησω τον Αγη να φυγει ..αλλα δεν υπολογισα πως...ούτε κουνήθηκα να τους σώσω παρόλο που ....που τους άκουσα να μου ζητάνε βοήθεια...>>

Η φωνή της λύγισε και ο Γαβριήλ την πήρε αγκαλιά.

<<Είναι ασυγχώρητο θα μπορούσα να τους βοηθήσω,>>έβγαλε ένα λιγμο.

Ο Μάρκος πήγε δίπλα της και της χαιδεψε τη πλάτη.

<<Ξένια,>>λύγισε η φωνή της Ηρως.
<<Γιατί δεν είπες τιποτα τόσο καιρο;>>

Σήκωσε το κεφάλι της από το στερνο και σκούπισε τα δάκρυα της από το στερνο του Γαβριήλ.

<<Φοβόμουν.Φοβομουν πως αν
μαθευτεί θα με βλέπατε αλλιώς ,πως θα...Θεέ μου δεν ξέρω>>.

Κοίταξε τον Γαβριήλ.

<<Πώς μπορείς να με κοιτας στα μάτια μετά από όλο αυτο δεν ξέρω,>>του είπε.

<<Δεν φταις εσυ>>.

<<Εγώ φταίω και το ξέρεις.Θα μπορούσα να....Γαμωτο, >>ξεφυσηξε.

Ο Ορφέας ήρθε δίπλα μου και μου ψυθιρισε στο αυτί.

<<Πιστεύεις όπως και εγώ πως...>>

Κουνησα το κεφάλι.

Σίγουρα εκείνη τη μέρα είχε πάθει ακριβώς το ίδιο με τη προηγούμενη νύχτα.
Και φυσικά αν ίσχυε αυτό δεν εφταιγε εκείνη.

<<Ήμουν σκληρή μαζί σου πριν για τον Παναγιώτη,>>του είπε έπειτα.
<<Έκανες ο,τι μπορουσες,>>τον κοίταξε με δάκρυα στα μάτια.
<<Πώς ειναι;>>.

<<Σταθερός,>>της χαμογέλασε.
<<Μίλησα με τον Άρη πριν και το γιατρο>>.

<<Αυτό ειναι καλο .Πολύ καλό.Θελω να πάω να τον δω>>.

<<Τώρα ξύπνησες.Πρεπει να φας κάτι να κάνεις ένα μπάνιο και μετα θα σε παω>>.

<<Ενταξει>>

<<Εχω ένα ακόμα παστιτσιο στη κατάψυξη .Γιατι απο ότι βλεπεις δεν περισεψε κατι,>>εδειξε το τραπεζι,<<Εδω τα παιδια ,>>κοιταξε τη Σοφια και τα δυο αγορια.<<Δεν τα προλαβαινεις,>>

<<Αφου μαγυρευεις τελεια ξανθουλη,>>ειπε ο Αλεξ.

Ο Ορφεας στριφογυρισε τα ματια προχωρώντας στο ψυγείο.
<<Αν δεν το έφαγε και αυτό ο Αγης,θα στο ετοιμασω>>της είπε.

Έριξε ένα βλέμμα στον Γαβριήλ σαν να του έλεγε πρέπει να της πεις την αλήθεια.
Και έπρεπε για να είναι προετοιμασμενη αλλά δεν ξέρω αν ήταν το σωστό

Η Ξενια μας κοίταξε για λίγο και χαμογέλασε.

Ήταν χάλια
Χλωμή με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια.
Περπατούσε αργά.Φορουσε ένα τζιν που φαινόταν πως άρχιζε να κολυμπάει μέσα του.

Πώς δεν το είχαμε παρατηρήσει πιο νωρις;

Και ένα άσπρο κοντομάνικο.
Γαμω τη τρέλα μου αλήθεια ξεθωριαζε.
Τα μαλλιά της τα είχε πιασμένα κοτσίδα.

Ο Ορφέας έβγαλε από τη κατάψυξη ένα ταπερακι με παστίτσιο και το έβαλε σε ένα πιάτο στο φούρνο μικροκυματων.

<<Μάρκο τι θα κανουμε;>>
Ρώτησε η Ηρώ.

Ο Αχιλλέας σηκώθηκε καθώς χτύπησε το κινητό του.

<<Καπως θα τη βοηθησουμε όπως πάντα>>.

<<Αν πάθει κάτι δεν θα το αντέξω.Δεν μπορώ να τη χάσω.Μπορουν να πάρουν εμενα αλλά δε θα αφήσω να της συμβεί τιποτα.Ευα πρέπει να κάνουμε κάτι,>>με κοίταξε.
Τα σκυλιά πήγαν δειλά δειλά προς τη Ξένια.
Ήταν φοβισμένα από την προηγούμενη νύχτα.
Η Ξένια όμως εσκυψε στις φτερνες της,χαμογέλασε και τα έκανε νόημα με το χέρι να τη πλησιάσουν.

<<Τόσο καλά ζωάκια,.Μπράβο.Συγγνωμη για πριν.Δε θα σας εκανα ποτέ κακό,>>είπε καθώς την πλησίαζε και το καπκεικ.

Ο Σπιθας πήγε αργά να τη μυρίσει σαν να ήθελε να δει αν είναι η Ξένια στα αλήθεια.

<<Πορτοκαλι κανέλα μυρίζει πάλι. Όχι πως μύριζε χάλια πριν.Αλλα ήταν διαφορετικό.Πολυ καθαρό σαν μην είχε άρωμα,>>είπε η Σοφία χαμογελώντας και ο Αλεξ της ανακάτεψε τα μαλλιά στο κεφάλι.

Ο Σπιθας με το που τον χαιδεψε άρχισε να κουνάει την ουρά του και να γυρνάει τη κοιλιά του για χάδια.

<<Καλο αγόρι,>>είπε γελωντας η Ξένια.
Προς έκπληξη μου είδα και τα δικά μου να γυρνάνε κοιλιά.

<<Πουτανακια,>>γελασα.
Σε εμενα ποτέ δεν το έκαναν αυτό.

Ο Ορφέας έβαλε στο φούρνο το παστιτσιο για λίγα λεπτά έπειτα και μετά το έβγαλε πάνω στον πάγκο της κουζίνας.
Ο Γαβριήλ έβγαλε ένα αναψυκτικό και μια σαλάτα ετοιμη σε ένα γυάλινο μπόλι.

Δεν άφηνε από τα μάτια του τη Ξένια.
Ήταν βαρύ όλο αυτονπου συναιβει.
Αλλά κάτι μου έλεγε πως δεν ήταν όλη η αλήθεια.Ο Γαβριήλ δεν ένιωθε μίσος για τη Ξένια.Και ας μάλωναν συνέχεια.Δεν της το κρατούσε.
Αλλά η Ξένια παρόλο που έπρεπε να το δεχτεί πως ο Γαβριήλ την είχε συγχωρέσει δεν το έκανε.Κατούσε άμυνα. Και δεν ήταν επειδή δεν ένιωθε πράγματα για εκείνον.
Όλοι το βλέπαμε αυτό.
Κάτι άλλο συνέβαινε.

<<Το ξέρω μικρή,>>συνεχισα για να
απαντησω στην Ηρω.<<Κατι θα κανουμε.Αλλα πρώτα πρέπει να πάμε κάπου ασφα->>

Σταμάτησα καθώς ένας ήχος από έξω ακούστηκε δυνατά.

<<Το ακούσατε αυτο;>>
Είπε η Ηρώ καθώς όλοι έψαχναν να βρουν απο που ερχοταν.

Η Ξένια σταμάτησε να τρώει ,τα αγόρια στέκονταν ακίνητα.

Ο ήχος ξανά ακούστηκε.
Τα σκυλιά αρχησαν να γαβγίζουν.

<<Τι στον πουτσο είναι αυτο;>>Άφησε το ακουστικο ο Αχιλλέας. <<Μπιλ θα σε πάρω μετά κάτι συμβαινει>>.

Ο ήχος ξανά ήχησε.
Αργός
Ερχόταν ολο και πιο κοντά.
Τέσσερις φορές με παύση.

Και το αίμα μου πάγωσε καθώς κατάλαβα που τον είχα ξανά ακούσει.

Όχι, όχι, όχι.

<<Κάποιος σφυρίζει,>>είπε η Ξένια..

Ο Παρης με τον Αλέξανδρος γουρλωσαν τα μάτια απότομα και σηκωθηκαν.
Ο παρης έπιασε το πιστόλι του που εκρθμυβε στο πίσω μέρος τπυ παντελονιού του.

<<Την πουτσησαμε,>>ψελλισε ο Αλέξανδρος.

<<Τι συμβαινει;>>
Ρώτησε η Σοφία.

<<Δαιμονακι ίσως χρειαστεί να γίνεις εντελώς κούκου όπως στην αρένα,>>της είπε ο Παρης.

<<Μπορω;>>
Της εγνεψε και εκείνη μειδιασε.

Το βλέμμα μου συναντήθηκε με τον Ορφέα απότομα.

<<Σκατα ,>>.φώναξε.<<Παρτε τα όπλα σας τώρα>>.

<<Τι συμβαινει;>> Φώναξε ο Αχιλλεας,>>

<<Οπλα τωρα ,>>του γρυλισα.

Κοίταξα τον Γαβριήλ το πρόσωπο του είχε χλωμιασει.
Σαν να με κατάλαβε τι ήθελα να του πω. Επειτα κοίταξε τη Σοφία.

<<Σοφία πάνε κάτω και φερε ξερεις τι,>>έβγαλε το κλειδι από τη τσέπη του.

<<Αληθεια θα με αφήσεις να παίξω μαζί τους;Εισαι ο καλυτερος αδερφουλης στον κοσμο,>>χτύπησε παλαμάκια χοροπηδωντας.
Έτρεξε κοντά του.

<<Ναι.Βιάσου,>>εκείνη πήγε να φύγει και την έπιασε από το μπράτσο έσκυψε στο αυτί της.

<<Τι;>>φώναξε σαστισμενη.
<<Είσαι σιγουρος;>>

<<Απλά καντο,>>της φώναξε.
Και τις έδωσε κάτι ακόμα στο άλλο χερι

<<Είσαι τρελός, >>τον κοίταξε και σήκωσε τα χέρια ψηλά.
Άρχισε να βαδίζει προς το υπογειο γρήγορα.
<<Τρελός.Αλλα τι να πω;Τα γονίδια στο σόι μας φταίνε >>.

Τα γαμημενα οπλα ήταν πάνω.
Είδα τον Ορφέα να τρέχει προς τις σκάλες.
Ο Αχιλλέας ελεγε κατι γρηγκρα στην Ηρώ και τον Μάρκο.

<<Πάρτε τα ζώα και τρέξτε στο αμάξι θα σας καλυψω,>>πληκτρολογουσε ταυτόχρονα έντονα κάτι στο κινητό.
Έπειτα έβαζε το ακουστικό στο αυτί.

<<Γαμωτο γιατί δεν απαντάνε αυτοί έξω, >>φώναξε και με κοίταξε.

Η ασφάλεια.
Γαμωτο γιατί δεν ήτανε δω η ασφάλεια; Αν αυτός που πίστευα ήταν έξω θα έπρεπε να είχε περάσει από μπροστά τους.
Θα μας ενημέρωναν .
Θα ακουγόταν κάτι.

Εκτός αν...
Ω Θεέ μου...

<<Αχιλλέα,δεν μπορω να σε αφησω,>>πήγε να πει η Ηρώ.

<<Ηρώ άκουσε με μια φορά,>>της φώναξε αναστατωμενος.
<<Ορφέα τη Μέδουσα, >>φώναξε προς τις σκάλες.

<<Γαβριήλ, τι συμβαινει ;>>
Τον ρώτησε η Ξένια ξαφνιασμενη.

<<Μείνε κοντά μου.Τιποτα δε θα συμβει>>

Ο απόλυτος πανικός επικράτησε.
Το αίμα μου άρχισε να βράζει.
Ο Ορφέας αργούσε ενω ολα ματω πηγαξναν πολύ γρήγορα.

Και ο γαμημενος ήχος πλησίαζε πιο κοντά.

Τέσσερις φορές ξανά, ήχησε το σφύριγμα.
Ήταν ακριβώς απέξω.

<<Την πουτσισαμε το ξανά λέω,>>είπε ο Αλεξ.

<<Ας τους να έρθουν,>>του είπα και τον κοίταξα.Αν ήθελαν να παίξουμε αυτό το παιχνίδι θα το παίξουνε,αλλά με τους δικούς μας όρους.
Κανεις δεν βλάπτει την οικογένειά μας.
Πάνω από το πτωμα μου.

Σίνη η μαμά θα σε αναστατώσει λίγο.
Απλά κρατήσου από ό,τι μπορείς.
Μπορείς να με κάνεις να ξεράσω για τιμωρία μετά.

<<Αυτό ειναι το πνεύμα ,>>μου χαμογέλασε σαρδονια ο Άλεξ

Άκουσα τα βήματα του Ορφέα στις σκάλες αλλά...

Τα φώτα από το σπίτι έσβησαν.
Σκοτάδι.