Τώρα.
Εύα,26 ετών.

Αν η κόλαση και ο παράδεισος ήταν ένα αληθινό μέρος, θα ήταν αυτή η στιγμή.

Κρατώ σφιχτά την κούπα με το τσάι μου και προσπαθώ να πιω.Ας μη σχολιάσω πως πίνω τσάι .Ένας μήνας έχει περάσει από τότε που έμαθα πως είμαι έγκυος.Προσπαθουσα να χωνέψω το πως όλο αυτό είχε συμβεί από το πουθενά και δεν ειχα καταλαβει τιποτα.Ο οργανισμος μου λειτουργουσε περιεργα μετα απο την επέμβαση και ο κυκλος μου ηταν σχεδον ανυπαρκτος ,οποτε δεν μου ειχε κανει εντύπωση πώς εκείνο το διαστημα δεν ηταν στα καλα του.

Εχω τσακίσει ό,τι υπάρχει από γεύση, σε αυτή τη μαλακία.Τα φρούτα του δάσους ήταν πολύ γλυκά.Το φασκόμηλο μια αηδία.Το λεμόνι θεοξινο.Το μόνο που ανεχομουν ήταν το χαμομήλι και το μαύρο. Κατέληξα στο τελος στο μαύρο.
Ο Ασαχι έκανε πάρτι όταν μηλισαμε στο τηλέφωνο και του είπα πως πίνω τσάι.
Ήταν η καλύτερη απόφαση που έχω πάρει για τη ζωή μου ,σχολίασε όλο χαρά. Γα δωρο σχεδιαζε να μου φερει μια κουτα τσάι. Βέβαια μετά κλαψουριζε για την Ερη που τον είχα ξανά γραμμένο, αλλά τέλος πάντων.
Αυτό το μωρό κόντευε να με ξεκάνει από τώρα.
Μα τσαι;
Ο Ορφέας επαθε μεγάλο σοκ όταν του ζήτησα να μου φέρει το πρωί που ξυπνήσαμε μετά το ρεβεγιον .

<<Έχεις πυρετο;>>
Με ρώτησε σαστησμενος.

<<Ναι τσάι.Μη ρωτήσεις γιατί. Το μωρό μάλλον έχει περίεργα γουστα>>.

<<Η Σινη;>>Πετάχτηκε από το κρεβατι γυμνός ,με γουρλωμενα ματια και έτρεξε στη πόρτα.
Θέλω να δω τη φάτσα αν το παιδί δεν βγει κορίτσι. Τι κόλλημα έχει φαει;
<<Τσάι θέλει το κορίτσι μου;Τσάι θα του φέρω,>>φώναζε καθώς έτρεχε στο διάδρομο να κατέβει κάτω.

<<Τα μάτια μου γαμω το φελεκι μου.Φορα κανένα βρακι,>>άκουγα τον Αχιλλέα που του φωναζε απο τον διαδρομο .

Από τότε κάθε βράδυ μου είχε μια κούπα ζεστή με μαύρο τσάι στο κομοδίνο.

Ήταν πολύ γλυκός και τρυφερός όλο το διάστημα μου έκανε όλα τα χατίρια.
Ακόμα και τα νεύρα μου τα καλαμιές.
Γαμώ τις ορμόνες μου γαμώ.
Και τώρα που λέμε για ορμόνες.
Η λίμπιντο είναι στο Θεό.
Με αποτέλεσμα κάθε τρεις και λίγο να του ορμαω. Άλλους εφτά μήνες έτσι φοβάμαι πως θα τον αφήσω στον τόπο.
Και αυτός ο σαρδαναπαλος το εκμεταλλευται.
Τι περίμενα και εγώ κάτι αλλο;

Όπως και τωρα που βρίσκομαι σε μίτινγκ στην εταιρεία του Αχιλλέα και προσπαθώ να συγκεντρωθω σε αυτά που λένε οι ηλιθιοι επενδυτές. Αλλά δεν μπορώ.

Γιατί εκείνος είναι κάτω από το τραπέζι που ευτυχώς είναι μεγάλο και βρίσκομαι στην άκρη του έχει ανασηκωσει τη φούστα μου και με γλύφει.

Θα τον σκοτώσω.
Εγώ φταίω που του έστειλα πως πεινούσα και μετά από λίγη ώρα ,λιγο πριν το μίτινγκ ήρθε με ένα σορό ταπερ με φαγητό.Γιατι φυσικά δεν με αφήνει να τρώω βλακειες.
Μόνο από τα δικά του χερια .

Πως ξέφυγε η κατάσταση ετσι χαμπαρι δεν πήρα.

Δαγκωνω το εσωτερικό από το χειλος μου, καθώς ο ηλιθιος επενδυτης με την φαλάκρα και τα γυαλιά ,προσπαθεί να με πείσει πως θα έπρεπε να μας δώσει πολύ λιγότερα για το καινουργιο λογισμό.
Ο Ορφέας εκείνη την ώρα γυρίζει τη γλώσσα του κυκλικά πάνω στην κλειδαριά μου.
Κρατιέμαι να μη πνιγώ από τη γουλια μου και μου ξεφύγει κανένας περίεργος ήχος και προδοθω.Τπυ σφίγγω με τα πόδια μου το κεφάλι μπας και πάθει ασφυξία και σταματήσει αλλά αυτός συνεχίζει ακομα πιο έντονα.
Έχω βρέξει την καρέκλα σε τέτοιο βαθμό που δεν ξέρω πως θα σηκωθώ.

<<Θέωρω πως το λογισμικο σας ,ως αρκετά καινούργιο αποτελεί ριψοκίνδυνη επένδυση,>>συνεχίζει ο βλακας από την δεξιά πλευρά και αρχίζει και με εκνευρίζει.

Το καινούργιο λογισμικό ιδέα του Αχιλλέα και του Φιλλιπου θα αποτελούσε καινοτομία για την εποχή μας.
Θα έδινε τη δυνατότητα σε εταιρίες να διευρύνουν το δίκτυο τους .
Να ελεγχουν τα πάντα μέσα από αυτό.
Χώρος να χρειάζεται καν να είναι παρόν η να το χειρίζεται κάποιος.
Ντοπαρισμενο με τεχνίτη νοημοσύνη ,πρωτοπόρο στο είδος του θα έλυνε τα χερια πολλών.
Όπως και τα δικά μας.
Γιατί αυτό δεν ήταν ένα απλό λογισμικό όπως φαινόταν για έχω.
Του το δίνω του Αχιλλέα.
Με αυτό θα είχαμε τη δυνατότητα να ελέγξουμε τις κινήσεις οποίου το εγκαθιστούμε.Χρηνατικες κινήσεις.Επαφες.Συνομιλιες.
Γιατί τα τέρατα κρύβονταν μπροστά στα μάτια μας και ήδη είχε μια λιστα με υποψήφιους που χρησιμοποιουσαν ως βιτρίνα τις επιχειρήσεις τους για να κάνουν σωματεμπορια.
Έτσι θα τους είχαμε υπό έλεγχο και θα μπορούσαμε να χτυπήσουμε όποτε ήταν αναγκαίο.
Ο Αχιλλέας κόντευε να ξεπεράσει την μητέρα του στη μηχανουργεία.
Μπορεί να μην ήταν ενεργός με το χακαρισμα όλο αυτό τον καιρό και να άφηνε τους άλλους να κάνουν τη δουλειά.
Αλλά χτύπησε εκει που δεν το περιμέναμε.
Βέβαια η Ερη είχε άλλη άποψη.
Δεν μας ενδιέφερε όμως καθόλου.

Ο αγαμητος, εδώ και ποση ώρα με εχει πρήξει το τέτοιο που γλύφει ο Ορφέας.

Ένας πνιχτος λυγμος μου ξεφεύγει καθώς το βλαμμένο προσθέτει και ένα δάχτυλο σε όλη αυτή τη κωμωδία.
Και δύο τύποι από αριστερά και ο καραφλας με κοιτάζουν περίεργα.
Όχι πως δεν μου αρέσει ,είναι καυλωτικο να ξέρεις ο,τι μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε πιάσουν.
Αλλά όχι όταν παίζονται εκατομμύρια καο τα κεφαλια μας.

<<Are you good miss Manola;>>Με ρωτάει ο Αμερικανος με το Ιάπωνα από δίπλα του έχει το ίδιο βλέμμα αμηχανιας

Εγώ καλά είμαι.Κάποιος άλλος δε θα είναι καλά σε λίγο.

Ρίχνω το πιο δολοφονικό βλέμμα που έχω κάτω από το τραπέζι και το σκασμενο γλύφει τα χείλη του και γελάει κλείνοντας μου το μάτι.

Αυτό ήταν θα πεθάνει.

Νιώθω ήδη τη ζέστη να μαζεύεται στην κοιλιά μου.Αφηνω την κούπα με τοσαι στο τραπεζι.Με το ένα χέρι πιάνω τα μαλλιά του σχεδόν τα ξεριζωνω ενώ η γλώσσα του χτυπάει το σκουλαρίκι μου αλύπητα.

Σφίγγω τα δόντια και του ρίχνω ένα προειδοποιητικο βλέμμα.Εκεινος όμως που παρόλο τον πόνο που το προκαλώ επιταχύνει την επίθεση.

<<Δεσποινίς Μανωλά,>>με ξυπνάει ένα βήχας από τη στιγμή.

Σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω τον καράφλα να με κοιτάζει με βλέμμα αγελάδας.

<<Αισθάνεστε καλά.Εχετε κοκκινησει>>.

<<Ναι ,ναι μια χαρά,>>αφήνω το χέρι μου από τα μαλλιά τους και ισιωνω το σώμα μου.<<Συνεχίστε >>.

<<Σας ρώτησα αν συμφωνείτε να μειώσουμε την τιμή πώλησης του λογισμικου στην αγορά ,διοτι δυσκολα θα κινηθεί>>.

Μου τεντωνε τα νεύρα ο μαλακας.
Οι δύο άλλοι επενδυτές δεν είχαν αντίρρηση.Ισα ίσα ήθελαν να προσφέρουν περισσότερα.
Φυσικά δεν γνώριζαν όλες τις ικανότητες του προγράμματος.

<<Η τιμή θα παραμείνει όπως έχει.Ο κύριος Μάρκου έχει δώσει εντολή πως όσες διαπραγματεύσεις και να γίνουν η τιμή παραμένει ίδια>>.

Η κλειτοριδα μου ήταν τόσο ευαίσθητη που το τελικό χτύπημα δεν το άντεξε.
Δύο δάχτυλα μέσα και ένα δάγκωμα και τα χέρια μου άρπαξαν το τραπέζι απότομα καιβκοντεψαν να το σπάσουν.

<<Καλά είμαι,>>είπα ξεπνοα προσπαθώντας να πειθαρχισωτον εαυτό μου να μην ούρλιαξει,καθώς ο οργασμός μου χτυπούσε το σώμα μου αλύπητα.
Κοίταξα κάτω και ο Ορφέας με γυαλισμένα μάτια και ένα ηλίθιο πλατύ χαμόγελο στα χείλη του, σκούπισε τα υγρά με το πίσω μέρος της παλάμη του.

Καργιολη.

Αλλά αυτό το έκανα στον ευατο μου.
Σαν τρελή νιώθω με την λίμπιντο στα ύψη.
Μέσα σε όλα τα άλλα το στηθοςνμου έχει πρηστεί, πηγαίνω κάθε τέταρτο στην τουαλέτα .Θα μου πεις εχω κατανλωσει ολοκληρες φητειες τσαγιου αλλα τελος παντων.Είμαι μόνο στον δεύτερο μήνα που θα πάει αυτό;

<< Αν δεν μπορείτε να δώσετε αυτά τα χρήματα με ευχαρίστηση θα πάρει άλλος την θέση σας,>>συνέχισα.

<<Μα κυρία Μανωλα,>>πήγε να πει ο ηλίθιος.

Η φούστα μου άρχιζε να κατεβαίνει καθώς ο Ορφέας την ισιωνε.
Μειδιασε και μου έκανε νόημα να τελειώνω.

Ναι αγόρι μου έκανες εσύ την δουλίτσα σου και τώρα βιάζεσαι.
Τι τραβαω;

<<Είναι η τελευταία μου κουβέντα .Σας δίνω περιθώριο τρεις μέρες για να το σκεφτείτε και να μου απαντήσετε .Σας ευχαριστώ πολύ κύριοι μου .Αλλά δυστυχώς το πρόγραμμα μου είναι πολύ βεβαρυμένο και θα πρέπει να συνεχίσουμε την επόμενη φορά τη συζήτηση μας,[>τους έκανα νόημα με το χέρι να αποχωρήσουν

Μου κουνησαν θετικά το κεφάλι και σηκώθηκαν να βγουν..
Ήταν σίγουρο πως σε τρεις μέρες θα έπαιρνα θετική απάντηση από τον καράφλα.Γιατί γνώριζε,παρόλο που είχε αντίρρηση πως η εταιρία μας ό,τι έβγαζε στην αγορά ήταν κερδοφόρο.
Οπότε δεν θα ρίσκαρε να χάσει τόσα εκατομμύρια. Για την ναυτιλιακή εταιρία του ήταν ο,τι πρέπει.
Και για εμάς αντίστοιχα.
Τα πλοία ήταν το πρώτο μέσω μεταφοράς ανθρώπων προς την αγορα σωματεμπορίας.
Έτσι θα ανακαλυπταμε της τοποθεσίες και θα χτυπούσαν χωρίς να το περιμενουμε.
Βέβαια κάνεις δεν θα μπορούσε να βρει ποιος ήταν το καρφί ,ούτε να ανακαλύψει πως το σύστημα μας ηταν αυτό που τους προδίδε.
Ηταν τόσο καλά σχεδιασμένο ,που ούτε οι καλύτεροι χακερ της μέδουσες δεν θα μπορούσαν να το σπασουν

Ένας δούρειος ίππος.

Ο Αχιλλέας έτριβε τα χέρια του όταν μου έδειχνε το σχέδιο.
Είχε αλλάξει και το όνομα της εταιρείας σε Pegasus corporations .Γιατί δεν ήθελε τίποτα να θυμίζει τον πατέρα του.

Ο μικρός είχε στησει ολόκληρη αυτοκρατορία σε λίγους μήνες.
Το NY Times του είχε αφιερώσει και ένα άρθρο."Αχιλλέας Μάρκου ο νεαρός που στα είκοσι τεσσερα του βγάζει εκατομμύρια λανσάροντας καινούργιες ιδέες στην αγορά τη τεχνολογιας".

Εγώ επέστρεψα δυναμικά στην εταιρεία και στα καθήκοντα μου.
Ηταν κάτι που με χαλαρωνε μέσα σε όλο αυτό τον πανικό και τον ερχομό του μωρού.

Αυτός ο μήνας ηταν μια σκέτη κόλαση καο δεν έβλεπα να έχει τελειωμό.

Μολος εκλεισε η πορτα εσυρα την καρέκλα πίσω μου κοιταξα τον Ορφέα που έβγαινε από τον Ορφέα.
Η φάτσα τους έλαμπε από το καατορθωμα του.Σαυρωσα τα χέρια καθώς εκείνος με πλησίαζε.

Πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του και ήρθε κοντά.

<<Αυτό ηταν->>

<<Ριψοκίνδυνη,>>τον διέκοψα.

<<Ω έλα Όμορφη σου άρεσε,>>μειδιασε και έσκυψε φιλώντας το μέτωπο μου.

Δεν μπορούσα να του κρυφτώ με διάβαζε πολύ καλά.

<<Ναι αλλά ηταν επικίνδυνο, >>αν μας επιαναν θα γινόμαστε ρεζιλι>>.

<<Ποιος νοιαζεται.Σιγα μη δώσω δεκάρα για το πότε και που δώσω ευχαρίστηση στη γυναίκα μου. Το κινητό του χτύπησε και το έβγαλε από το παντελόνι του.
<<Σκατά ,>>ψελλισε.<<Πρέπει να φυγω>>.

<<Από το εστιατόριο >>.

<<Ναι, κάτι επείγον και καλα.Δεν μπορώ να τους αφήσω μια ώρα μόνους τους θα τα κάνουν όλα πουτανα>>.

<<Μην είσαι αυστηρός μαζί τους>>.

<<Προσπαθώ,>>έβαλε από την άλλη τσέπη του παντελονιού του ένα σακουλάκι ζελεδακια και έφερε ένα στο στόμα του.

Το καρπούζι χτύπησε τη μύτη μου και το στόμα μου ξαφνικά γέμισε σάλιο.

Ω όχι

Ποτέ δεν ήμουν τρελαμένη με τα ζελεδακια και γενικά με αυτό είδος γλυκών.
Αλλά μάλλον κάποιος, κάποια είχε υπερενθουσιαστει.

Τέλεια.Δεν μπορούμε να φάμε μακαρόνια και τρώμε αυτά.
Στο τέλος τι θα μου ζητήσεις;
Πικλες με μαγιονέζα;

Το φρύδι του Ορφέα σηκώθηκε καθώς διαβάζε την έκφραση στο προσωπο μου.

Έβαλε ένα ακόμα ζελεδακι στο στόμα του και μου πέταξε το σακουλάκι.
Πιάνοντας το στον αέρα το χέρι μου ασυναίσθητα έβγαλε δύο και έβαλε στο στόμα μου.

Γουρούνα.

Η γλυκόξινη γεύση και το άρωμα καρπούζι χτύπησε τη γλώσσα μου .
Χιλιάδες πυροτεχνήματα έσκασαν από αυτήν απόλαυση.
Έκλεισα τα μάτια και μουγκρισα καθώς μισούσα τα ζελεδακια.

<<Γαμώτο .Αν συνεχίσεις έτσι θα πρέπει να μεινω εδώ,>>άκουσα τον Ορφέα να λέει και άνοιξα τα μάτια.

Πλησίασε μου έσκασε ένα φιλί στο στόμα .

<<Πρέπει να φύγω όμως.Οσο και να θέλω να κάτσω να σε ταισω ζελεδάκια ,το εστιατόριο προεχει τωρα γιατι μπορει να το βρω σταχτες. .
Σε αγαπώ Όμορφη ,>>συνέχισε καθώς πήγαινε προς την πόρτα.

<<Και εγώ, >>του είπα με μπουκωμένη στόμα.

<<Ένα ένα Όμορφη μη πνιγείς πριν έρθω παλι.Έχω με κάτι καλύτερο να το κανεις>>

Αι σιχτιρ βλαμμένο.
Παρόλο που και εγω σε αγαπω τόσο μα τοσο πολυ.
Και το μικρό γκρεμλιν που τρώει ζελεδάκια και πίνει τσάι.

Έβγαλα τα τακούνια, σήκωσα τα πόδια μου πάνω στο τραπέζι .Επιτέλους ανακούφιση Ανοιξα το λαπτοπ που βρισκόταν δίπλα μου.
Έβαλα άλλο ένα ζελεδακι στο στόμα μου και πατήσα την συνέχεια στην σειρά που έβλεπα

Είχα ένα δίωρο μέχρι το επόμενο μίτινγκ και το μυαλό μου χρειαζόταν να ξεφύγει.
Γιατί όλο αυτο το καιρό κοντευα να τρελαθώ.

Το πρωί της πρωτοχρονιάς μας βρήκε όλους στο σαλόνι με εμένα όρθια στη κουζίνα να πίνω το τσάι μου που ήδη κρυωνε.

Η Σοφία είχε γονατίσει μπροστά και είχε βάλει το αυτί της στην κοιλιά μου.
Ήθελε να ακούσει το μωρό έλεγε και έπειτα γυρνούσε στον Αλέξανδρο και στον Πάρη, σουφρρωνε τα χείλη και ενώνε τα χέρια της σε μια γροθιά.

<<Μα το Θεό,>> αναστέναξε ο Αλέξανδρος μασόντας την οδοντογλυφιδα του.

<<Δαιμονακι ,όχι τα είπαμε αυτά ,>>της έλεγε ο Παρης.

Εκείνη μουτρωνε και κατέβαζε τα χέρια της σε γροθιές και γυρνούσε ξανά στη κοιλιά μου.

<<Μία μέρα θα έχω ένα από αυτά και θα το αγαπώ τόσο μα τόσο πολύ.Θα είμαι η καλύτερη μαμά στο κοσμο,>>έβαζε ξανά το αυτί της στη κοιλιά μου και εγώ χαμογελούσα.

Δεν ήθελα να της το χαλάσω και να της πω ,πως ήταν ακόμα ένα μικρός καρπός και πιθανον δεν καταλαβαινε ,γιατί ήταν τόσο χαρούμενη όταν μας είδε να κατεβαίνουμε από το δωμάτιο.

<<Έρχεται η μανούλα, >>φώναξε και χτύπησε παλαμάκια.
<<Θα έχουμε ένα μωράκι ,>>μεκοίταξε τους υπόλοιπους που έπιναν τον καφε τους.

Στους καναπέδες ήταν ο Αχιλλέας με την Ηρώ και τον Μάρκο όπως και τα δύο της αγόρια.

Και στον πάγκο της κουζίνας καθόταν ο Γαβριήλ .

Η Ξένια ήταν άφαντη πιθανόν ακόμα κοιμόταν στο δωμάτιο.
Και ο Αγης ήταν στον υπόγειο για να μην ήταν μαζί τους.

<<Καλημέρα, >>αναφωνησε ο Ορφέας από δίπλα μου.Που δεν είχε βάλει καν στο μυαλό του να φορέσει μπλούζα καο ήταν από πάνω μέχρι κάτω με γρατζουνιές και πιπιλιες.
<<Πώς ξυπνησαμε;>>.

Καλημέρα ακούστηκε από τα παιδιά και ένας ψυθηρος εκνευρισμενος απο τον Αχιλλέα με την Ηρώ να τον σκουντα.

Ο Ορφέας σταμάτησε τον κοίταξε και έπειτα με ένα γρήγορα άλμα βρέθηκε μπροστά του.

Έφερε τα χέρια του στα μάγουλα τους και άρχισε να τον τσιμπά.

<<Αχού το ,που έχει νεύρα ακόμα που θα γίνω πρώτος μπαμπάς και οχι αυτος,>>τον σφαλιάρες απαλά γελώντας και σουφρωνοντας τα χείλη.

Ο Αχιλλέας με ένα βλέμμα που σε έκοβε του πέταξε το χέρι.

<<Ωχ άσε με μωρε.Δεν είμαι νευριασμενος>>.

Η Ηρώ στροβιλησε τα μάτια της.

<<Φυσικά δεν είσαι.Αλλα θέλω τα δέκα χιλιάρικα,>>του ειπε ο Ορφέας καθώς πήγαινε προς τη κουζίνα προς τον Γαβριήλ. <<Και από εσένα, >>τον έδειξε.

Ο Γαβριήλ έβγαλε το κινητό του και πάτησε κάτι στα γρήγορα .

<<Έγινε>>.
Το κινητό του Ορφέα χτύπησε.

<<Ειδες;>>Είπε στον Αχιλλέα. <<Αυτός κράτησε την υπόσχεση και ήταν και καλά ο πρώτος που θα κέρδιζε στο στοίχημα. Και δεν τον έχει ενοχλήσει καθολου>>.

Ο Αχιλλέας τον μιμήθηκε κοροιδευοντας .
Έβγαλε και αυτός τον κινητό του και πληκτροληγησε κάτι στα γρήγορα.

<<Αυτό ειναι το αγόρι μου ,>>ειπε ο Ορφέας όταν χτύπησε το κινητό του ξανά.

Ο Αχιλλέας ακόμα μουρμούριζε κάτι.
Κοντευα να πεθάνω στα γέλια με όλο αυτό.
Το να βλέπω το φιδάκι να έχει πάθει παράκρουση με το γεγονός ήταν όλα τα λεφτά.

<<Σταμάτα πια, >>τον μάλωσε η Ηρώ.
<<Ολο το βράδυ μουρμούριζες>> συνέχιζε καθώς εγώ έβαζα τον καφε μου με την Σοφία από πίσω μου.
<<Ορκίζομαι Αχιλλέα,>>τον κοίταξε και εκείνος κράτησε το νευριασμενο βλεμμα<<Δεν με φοβίζεις με αυτο το βλέμμα .Εγώ γύρισα από τον αλλο κόσμο ξυπνώντας από κώμα με την μαλακια ακόμα στο λαιμό μου ,δεν φοβαμαι τιποτα και δεν το εχω σε τίποτα να σε πλακώσω.Να χαίρεσαι για τον φίλο σου γιατί αλλιώς...Αντε γιατί δεν με άφησες να κοιμηθώ....>>

Ο Αχιλλέας την κοίταξε με γουρλωμενα ματια και έπειτα μαλακωσε.

<<Το κορίτσι μου τοσο καυτο όταν νευριάζει,>>άρχισε να την αγκαλιάζει και να την φιλάει.

Εκείνη τον εσμπρωχνε να την αφήσει.

Αθεράπευτη περίπτωση αυτοι οι δύο.

Εγώ όσο έκανα τον καφε μου συνηδιτοποιουσα πως γύρισα πάλι στο νηπιαγωγείο και όλο αυτό επιβεβαιωθηκε λίγα λεπτά αργότερα.

Καθώς η Σοφία ακόμα μου χαιδευε τη κοιλιά και εγώ έπινα τον καφε μου ,είχε ξεσπάσει ένας πανικός.

Και όλα ξεκίνησαν από μια απλή κουβέντα.

Ο Ορφέας ρώταγε τον Γαβριήλ γιατί δεν είχε κατέβει η Ξένια και εκείνος απάντησε πως ήταν κουρασμένη.

<<Ω,την ξεπατωσες ,>>του έκλεισε το μάτι.<<Επιτελους>>.

<<Μαλακα σκασε.Μετα το σόου σου χθες τίποτα δεν έγινε,>>ήπιε νευριασμενα από τον καφε του.

<<Και πότε σε σταμάτησε κάτι τετοιο;>>
Τον ρώτησε .

<<Δεν είμαι αυτός ο τύπος μαζί της.Και το ξερεις>>.

<<Ποιος θα βαφτίσει το μωρο;>>
Είπε στα ξαφνικά η Σοφία και από εκει έγιναν ένα χάος.

<<Η Ολιβ απάντησα, >>και με κοίταξε ο Ορφέας.

<<Εγκεφαλικό θα πάθει,>>μου είπε.

<<Το ξέρω,>> Γέλασα.
μειδιασα και έφερα την κούπα στο στόμα μου.

<<<Ωωωω εγώ ήθελα,>>είπε με παραπονο η Σοφια.

<<Συγγνώμη μικρή>>.

<<Δεν πειράζει.Εγω θα το αγαπώ όπως και να έχει.
<<Έτσι και αλλιώς θα κανει και η αδερφούλα κάποια στιγμή >>.

Και τότε της ξέφυγε της Ηρώ κατι που δεν έπρεπε.

<<Από πότε θα βαφτίσει το μωρό μας ο Ορφέας ,όταν γεννηθεί; >>Αναφώνησε ο Αχιλλέας .
<<Ορφέα πρώτα το κορίτσι μου και μετά το μωρό μου;>>

Ο Ορφέας γέλασε.

<<Όταν είσαι ετσι ζηλιαρης είσαι τόσο γλυκός,>>σούφρωσε τα χείλη και έκατσε στον καναπέ.

<<Τι;Και δεν είπες εμενα;>>
Παραπονέθηκε ο Μάρκος και έκατσε πίσω τους στο κεφάλι του καναπέ.

<<Χριστέ μου,τα έχουμε πει Μάρκο αυτά μαζι με τη Ξένια. .
Είχαμε πει πως δε θα βαφτίσει κάνεις το παιδί του άλλου γιατί υπάρχει πιθανότητα όταν μεγαλώσουν να αναπτύξουν συναισθηματα αν μεγαλωσουν μαζι.Ειναι ένα σενάριο εσυ το είχες σκεφτει και συμφωνησαμε>>.

<<Ορίστε;Σιγά να μην αφήσω το παιδί μου ,να ερωτευτει τα παιδι του βλακα από εδω,>>αναφώνησε ο Αχιλλέας.

<<Βλακας εισαι και φένεσαι.Και ποιος σου είπε πως εγώ θα αφήσω το δικό μου παιδί να τα φτιάξει με παιδιά δικά σου ασχιμομοφατσα>>.

Που πήγαν τα σε αγαπώ,Μάρκο;

<<Αυτό έχει πλάκα,>> μειδίασε ο Αλέξανδρος και έσκυψε μπροστά βάζοντας τα χέρια του στα γόνατα του.

<<Και από πότε θες εσύ παιδια;Δεν νομίζω να επιτρέπεται η υιοθεσία ακόμα σε εσας;>>

<<Το ξέρω φωστήρα.Αλλα θέλω παιδιά στο μέλλον.Θελαμε παιδιά στο μελλον με τον Φιλλιπάκο μου.Μεχρι που αποφάσισε να το παίξει κομάντο και να με αφήσει χήρο στα δεκαεννιά μου>>.

Ο Αχιλλέας στροβηλισε τα μάτια.

<<Δε θα ήταν τέλειο όμως τα παιδιά σας να ερωτευτούν στο μέλλον;>>
Είπε ο Ορφέας και οι δυο γύρισαν και τον κοίταξαν απότομα.

<<Θα είναι σαν τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Ένας έρωτας καταδικασμενος εξαιτίας του μίσους μεταξύ των γονιών τους,>>γέλασε καθώς ο Αχιλλέας κόντευε να βγάλει καπνούς.

<<Σταματηστε ,>>φώναξε η Ηρώ.

<<Ο Ορφέας θα βαφτίσει το παιδί μας όταν κάνουμε ,τέλος.Ειναι φίλος μας, κολλητός σου.Με έσωσε άπειρες φορές.Αντε μη τα πάρω τώρα και πω στη Βασιλική να αργισει να ερθει>>.

<<Στην ποια;>>
Ρώτησε ο Αχιλλέας.
Τα μάτια της Ηρώς γουρλωσαν όπως και τα δικά μας.

Η Σοφία αναφώνησε στα ξαφνικά σπάζοντας την περίεργη σιωπή .

<<Πρωινό πρέπει να φας πρωινό, >>μου φώναξε.

Και πήγε στη κουζίνα και άρχισε να βγάζει ένα σωρό πραγματα

<<Θα σου κάνω κέικ με μαρμελάδα,>>συνεχισε κρατώντας το αλεύρι στα χέρια της.

<<Σοφία,>>βρήκε ευκαιρία να ξεφύγει την κατάσταση η Ηρώ.<<Άσε με να σε βοηθήσω.

Στήριξε τα χέρια της στο καναπέ ανασηκωσε τον κορμο της και ανέβηκε στη καρκελα της με τον Μάρκο να έρχεται να την βοηθά.

<<Ποια στον πουτσο είναι η Βασιλικη;>>
Ρώτησε τον Ορφέα και εκείνος ανασηκωσε τους ώμους σαν να μην ήξερε.

<<Που θες να ξερω,>>με κοίταξε.

Αντε τώρα να εξηγήσεις στο φιδάκι όλο αυτό το κομφούζιο.

Όλο αυτό με το μέρος που ήταν η Εμιλι και με αυτά που βλέπαμε στα όνειρα μας ηταν περίεργο.

Όταν είπα στον Ορφέα το τελευταίο μου αντίο μαζί της χαμογέλασε.

<<Περίεργο μέρος δεν ειναι;>>
Με ρώτησε.

<<Ναι .Είναι σαν εδω και δεν ειναι >>.

Εκείνος μου έλεγε για την συνάντηση του με την Εμιλι .
Την Βασιλική.
Της σκιές.

Και εγω είχα μείνει.
Ήταν σαν να άκουγα ένα παραμύθι.
Πυγολαμπίδες,περιεγρα πλάσματα.
Ένα ελάφι.
Η Βασιλική.
Αναρωτιόμουν αν ήταν και η Σινη εκεί.
Κατι μου ανέφερε πως είχε δει από μακριά και άλλα παιδιά, αλλά δεν μπορούσε να ξεχωρίσει φάτσες.

Η περιγραφή αυτού του μέρος θυμιζε άλλο σύμπαν.
Ίσως ήταν παράδεισος ,ίσως κάτι άλλο.
Αλλά ούτε και εκείνος δεν μπορούσε να καταλάβει πως συνδέονταν με την πραγματικότητα μας όλο αυτό.
Πως η Εμιλι κατάφερνε να επικοινωνεί τόσο ζωντανά με εμάς;

Χαμογέλασα στη σκέψη της.

Βέβαια μου ξέφυγε και του είπα πως η Εμιλι ήταν αγχωμένη αν ειμασταν όλοι εκεί πως θα λειτουργούσε όλοι αυτό.

Και ο Ορφέας ενθουσιάστηκε.
Αλίμονο.

<<Η Όμορφη μου γυναικα και η γυναικα της, σε σχέση μαζί μου στον παραδεισο;
Με δουλεύεις;Εμπειρία θα είναι αυτό,>>το χέρι μου ήρθε στο κεφαλι του.<<Αουτς>>.

<<Τι θα κάνω με εσένα και τα βίτσια σου;>>.

<<Θα τα αγαπάς,>>τράβηξε τη λέξη καθώς ερχόταν αργά κατά πάνω μου με ένα πονηρό ύφος. <<Κάνατε τίποτα εκεί στο περίεργο μέρος ή μόνο μιλούσατε;>>
Μου κούνησε τα φρύδια με πονηριά.

<<Ορφεα>>

<<Τι;Εμένα δεν με πειραζει.Θα ειμαστε πολυγαμικοι στον παραδεισο>>.
Στροφογυρισα τα μάτια.

Αν και οι δύο μας με την Ηρώ είχαμε την ίδια εμπειρία πάνω κάτω κανείς από τους άλλους δεν είχε δείξει σημάδια πως γνώριζε κάτι για εκείνο το μέρος.

Το μόνο που μας ενώνει ήταν πως κάποια στιγμή στις ζωές ολονών είχε εμφανιστεί η Εμιλι.

Τι συνέβαινε και σήμαινε όλο αυτό, δεν ειχαμε ιδεα.
Είχα ένα όμως περίεργο προαίσθημα.
Δεν μου άρεσε όταν έμαθα πως είχε χαθεί η Βασιλική και όλο αυτό με τις σκιές.
Ήταν ένας εφιάλτης.

Αλήθεια ή ψέματα.Παιχνιδια του μυαλού ή όχι .Αυτό το μέρος ήταν πιο πολύ αληθινό από ότι έπρεπε.

Δεν πίστευα ποτέ πως υπήρχε ο άλλος κόσμος .
Ούτε ήθελα να μάθω αν όντως υπήρχε.

Αλλά μετά από όλα αυτά, κάτι μέσα μου άλλαξε.
Όλα αυτά που μου έδειξε η Εμιλι.
Αυτή η ένωση με τον Ορφέα.
Η θεϊκή.

"Αντίο Ange.Je t'aime.Θα σε αγαπώ για πάντα,>>είπα πριν κλείσω τα μάτια μου όταν ξανά ξάπλωσα αφου ξυπνησα απο την κυστη μου που διαμαρτυροταν.
"Σε ευχαριστώ για το δεύτερο δώρο που μου εδωσες.Θα φέρω τον Ελι πίσω στο υπόσχομαι.Εις το επανιδηνειν".

Ήλπιζα πως θα με άκουγε καθώς εσφιγγα τον Ορφέα στην αγκαλιά μου.
Εκείνος κοιμόταν πολύ ήρεμος με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Φιλησα το μέτωπο του.

Κάθε μέρα θέλω να ξυπνάω και να κοιμάμαι βλέποντας το πρόσωπο σου.

Η φασαρία δεν έλεγε να σταματήσει καθώς τα παιδιά ακόμα μάλωναν.
Με την Σοφία να έχει πάρει μέρος.
Κάπου ξέφυγε η κατάσταση γιατί έπεσε και το θέμα του γαμου στη μέση.

Τα νεύρα μου τεντοναν ακόμα πιο πολύ.

Το νηπιαγωγείο μου μέσα.

<<Που θα μου πεις εσύ πως θα είσαι καλύτερος πατέρας από εμένα,>>φώναζε ο Μάρκος στον Αχιλλέα.

Εγώ γύρισα κοίταξα τον Γαβριήλ που κοιτούσε ατάραχος το κινητό και δε συμμετείχε.

Την υπομονή του και ψυχραιμία να είχα .

<<Σταματηστε ,>>προσπαθούσε να τους ηρεμήσει ο Ορφέας.

Η Ηρώ είχε μείνει με τα πιάτα στο χέρι και τα καπκεικ και απλά κοιτούσε.με το ένα φρύδι σηκωμενο.
Σε λίγο τα έβλεπα να έφευγαν σε κανενός το κεφάλι.

Ο Αλέξανδρος και ο Πάρης κάπνιζαν και αυτοι αταραχοι και γελουσαν.

Ο Σπιθας με το καπκεικ ήταν στις σκάλες και κοιτούσαν μια τον Μαρκο μια τον Αχιλλέα.

Απορούσα πως η Ξένια δεν είχε ξυπνήσει τόση ώρα.

<<ΣΚΑΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,>>φώναξα στο τέλος αφού δεν άντεξα.
Οι φωνές τους ήταν καρφιά στα αυτιά μου και είχαμε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούμε από γάμους, βαφτίσεις και πανηγύρια γαμω το κέρατο μου.

<<Όμορφη είσαι ενταξει;>>
Έτρεξε ο Ορφέας κοντά μου καθώς έπιανα το κεφάλι μου.

<<Είμαι οκ ,απλά με σκασατε,>>γέλασε στην πρόταση μου αυτή.

Γύρισα κοίταξα τα παιδιά που με κοιτούσαν έντρομος.

Γαμω.
Έχω επιστρέψει για τα καλά.

<<Πρέπει να μιλήσουμε,>>τους είπα με σοβαρό ύφος .
Ο τρόμος φάνηκε γρήγορα στα μάτια τους.

Λίγα λεπτά αργότερα τους είχα εξηγήσει το σκηνικό που είχε συμβεί κάποιες μέρες πριν και τα πάντα για τον Φίλιππο.

Ο Μάρκος είχε χώσει τα πρόσωπο του μέσα στα χέρια του και η Ηρώ τον παρηγορούσε.

<<Την εχουμε πουτσισει>>
Είπε ο Αχιλλέας.

<<Σου είχα πει πως δεν ήταν καλο που ειχε μπλεξει ο Γιαννης με αυτον..Δεν θυμάσαι τότε το σκηνικό στην Ελβετία ;Που είχαμε αποτύχει σε μια αποστολή και την επόμενη μέρα που πήγαμε μόνοι μας να τελειώσουμε τη δουλειά.
Ήταν όλοι εξαφανισμένοι και απλά υπήρχε αίμα παντου;>>
Είπε ο Ορφέας.

<<Γαμω το κέρατο μου>>.

<<Ο τύπος από ότι έχω δει είναι πολύ επικίνδυνος.Και αυτα που κάνει στους οπαδούς τους είναι ανικουστα.
Ακόμα και η Μέδουσα δεν ξέρει πολλά για την δράση του.Ειναι σαν φάντασμα ανάμεσα στους θνητούς.
Το μέγεθος του ελέγχου που ασκει πάνω τους είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί.
Έχουμε αντιμετωπίσει πλυσεις εγκεφαλου, αλλά αυτό είναι κάτι αλλο,>>
Προσθεσα.

<<Θα επανέλθει αν τον βρούμε; >>Ρώτησε με σπασμένη φωνή ο Μαρκος.

Σιωπησά για λίγο βλέποντας τον πόνο του στα μάτια.

<<Δεν ξέρω.Καποιοι που έχουμε βοηθήσει στην οργάνωση ,επανήλθαν στο φυσιολογικό μετα απο καιρο .Αλλοι όμως....έμειναν εγκλωβισμενοι σε αυτή την καινούργια ταυτότητα.Με τον Φίλιππο δεν μπορώ να ξέρω αν δεν τον πάρουμε πίσω.Πονουσε και αντιστεκοταν σε ολο αυτό .Ίσως δεν είναι αργα>>.

Ο Γαβριήλ είχε έρθει δίπλα μου.

<<Αχιλλέα πρέπει να βρούμε πληροφορίες για να δράσουμε γρήγορα.Εγω όσο και να προσπάθησα κανεις από τον υπόκοσμο δεν μιλάει >>.

Δεν χρειαζόταν να εξηγήσει την προσπάθεια που έκανε.
Όλοι ξέραμε για το τι ήταν ικανός.

<<Είστε όλοι ένα μάτσο ηλιθιοι,>>
Ακούστηκε από τον Αλέξανδρο που τόση ώρα δεν μιλούσε μαζι με τον Πάρη.
Απλά άκουγαν.

<<Πώς μα ειπες;>>
Γρυλισε ο Αχιλλέας.

<<Καρχαριακι σιωπή,>> τον μάλωσε η Σοφία με τα χερια στη μέση.

<<Ηλιθιους,>>ο Αχιλλέας γρυλισε ξανά με το άκουσμα της λέξης.
<<Τόσα χρόνια δουλεύεται για το Τρίγωνο και δεν έχετε ιδέα τι πραγματικά ειναι>>.

<<Και εσύ ξερεις;>
Τον ρώτησε ο Ορφέας.

<<Φυσικά .Στον Κέρβερο μεγαλώσαμε λες να μη ξέρουμε;>>

Ειμασταν ηλιθιοι όντως.
Είχαμε μπροστά μας εναν κρικο της πιο δυνατής αλυσίδας του Τριγώνου και τόσο καιρό δεν ρωτήσαμε τίποτα.

Ο Ορφέας μου ειχε μιλήσει για τις φορές που είχαν συνεργαστεί σε αποστολές.
Και πως του φώναζαν και αυτούς όταν ήταν να καθαρίσουν την κατάσταση ή για προστασία.
Αυτά τα αγόρια ήταν δολοφονικες μηχανές.
Ασταμάτητες.
Και εγω αυτά έπρεπε να τα οδηγήσω κάπου;
Δε με βλέπω καλά.

<<Μίλα,>>του είπα.
<<Τι ξέρεις>>.

<<Ω, η βασίλισσα επιτέλους αναγνωριζει πως βρισκόμαστε στον χώρο της.Μεγαλη τιμή,>>γέλασε ειρωνικά.

<<Αλεξ σταματα, >> του είπε ο Παρης και ισιώσε τα γυαλιά του.
<<Συγγνώμη γι'αυτό, είναι εκνευριζμενος μετά από την εξέγερση και όλο αυτο που έγινε με τον Ανάσταση.Ξερεις έγινε στο όνομα σου όλο αυτό και δεν το έχει πάρει καλά.
Παρόλο που ήταν δικια του ιδέα>>.

Ο Αλεξ στροβηλισε τα μάτια.

<<Είναι η μόνη μας ελπίδα να φύγουμε από αυτό το μέρος και να απελευθερώσουμε τα αδέρφια μας.Δεν είναι απαραίτητο πως πρέπει και να την χωνευω>>.

<<Περιμένετε λίγο είστε υποστηρικτές της;>>
Ρώτησε ο Ορφέας.

<<Ναι φωστηρα,>>του έφτησε ο Αλεξ.
<<Νομίζεις πως γουστάραμε να είμαστε σε εκείνον το μέρος και να είμαστε δούλοι της.;>>Με κοίταξε και δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ ποια εννοούσε.
Τα μάτια του από οργή άλλαξαν σε πόνο.

Η Σοφία πήγε και τον αγκάλιασε.
<<Σωπα καρχαρίακι μου.Εγω είμαι εδω,>>του χαιδεψε το κεφάλι.

<<Ο Αλέξανδρος αυτό που θέλει να πει είναι πως εμείς μεγαλώσαμε εκεί μέσα.
Και αναγκαστηκα για την εκπαίδευση μας έπρεπε να μάθουμε και την ιστορία της κοινότητας.Βεβαια όσα ήθελαν να ξέρουμε. Τα άλλα με το καιρό τα ακούγαμε σε διάφορες περιστάσεις.Γιατι δεν κλείνουν το στόμα τους. Τους αρέσει να περιφανευονται>>.

<<Και τι σχέση έχει ο Βαλεντιν με όλο αυτο;>>
Ρώτησε ο Αχιλλέας.

<<Ο Βαλεντιν ηταν αυτος που ξεκλειρισε σχεδον ολη την Λευκη αδελφότητα οταν ακομα ηταν παιδι..Κανεις δεν ξερει πως εξελιχτηκε σε αυτο που ειναι .Ειναι ενα μυστήριο. Άσε με να τα πάρω όμως όλα από την αρχή.
Θα αφήσω όμως τα βασικά που ξέρετε.
Μάλλον που νομίζεται πως ξέρετε.
Η δημιουργία της κοινότητας πριν καν χωριστεί ακόμα σε παρακλάδια ,δρομολογείται πολλά χρόνια πίσω. Κανείς δεν ξέρει όμως πως ακριβώς δημιουργήθηκε ή απο ποιον.Αλλοι λένε πως ήτανε όπως ακριβώς τώρα Κάποιοι πλούσιοι που ήθελαν να πάρουν τον έλεγχο κατέφυγαν σε αυτήν την κατάσταση γιατί απλά είχαν θαμπωθεί από τον πλούτο και ήθελαν να ικανοποίησουν τις ορέξεις τους.
Βέβαια όλο αυτό έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος .Μέσα σε όλα αυτά που κάνουν είναι άνθρωποι πολλοί θρησκειοι.
Όσο περίεργο και αν φαίνεται.
Όλα αυτά που κάνουν έχουν ένα σκοπό να φτάσουν κάπου>>.

<<Σατανιστες;>>
Ρώτησε ο Ορφέας.

<<Όχι ακριβώς.Πιστευουν και προσκυνούν διάφορες οντότητες επειδή θεωρούν πως αυτοί θα τους δώσουν δυναμη.Εχετε δει πως ντύνονται ,πως είναι τα σπίτια τους κ.λ.π>>.

Περίεργοι πίνακες.Γλυπτα σύμβολα.

<<Ο απλός ο κόσμος τους λέει.,Illuminati,μασόνους κτλ.Ειναι μόνο μια η δυναμη που προσκυνάνε και αυτή ειναι το απόλυτο κακό.Θα έχετε δει τις θυσίες που κάνουν στους πιο στενούς κύκλους.Τις φήμες πως πίνουν αίμα μικρών παιδιών και όλα τα σχετικά. Όλα αυτά είναι αληθεια>>.

Τα είχα δει .Και ευχομουν να μη τα είχα δει στη ζωή μου.

<<Μέσα από αυτά προσπαθούν να αντλήσουν την δύναμη και την ευλογία για αυτούς. Πολλοί λένε πως έχουν πουλήσει τη ψυχή τους στο διάβολο και αυτός τους κυριεύει.Αλλοι πως ασχολούνται με την μαύρη μαγεία και με δυνάμεις που κανεις δεν ξέρει.Εγω θα σας πω πως ειναι ένα συνοθύλευμα όλων αυτών.Γι'αυτο δημιουργήθηκαμε και εμείς.Να φιλάμε αυτά τα μυστικά.Να είμαστε οι στρατιώτες τους όταν αυτοί θα αμαρτουν.Δεν υπολογίζουν τη ζωή κανενός.Θεωρουν πως αυτο που κανουν είναι η δίοδος προς κατι ανώτερο.Και αυτό θέλουν να φτασουν>>.

<<Θέλουν να γίνουν Θεοι;>>
Ρώτησε ο Ορφέας.

<<Όχι ακριβώς.Θελουν να κυβερνούν σαν Θεοί.Να κυριαρχησουν στον κόσμο και να τον λειτουργούν όπως θέλουν.
Οι ίδιοι τους πιστεύουν πως αυτό μόνο θα γίνει αν έρθουν σε επαφή με μια θεϊκή δύναμη και να την κλεψουν . Να φτασουν στον πεφωτισμο.Και τι ειναι αγνο και πιο κοντα στο Θεό;>>.

<<Τα παιδια>>.
Είπα.

<<Οχι ακριβως .Η ψυχή του ανθρώπου.
Τα παιδιά απλά την έχουν στην αγνοτερη μορφη της >>.
Συνέχισε.

<<Θέλεις να μας πεις δηλαδή πως δεν είναι απλά ανώμαλοι παιδοφιλοι αλλά είναι αλλοφρονες που μέσω των θυσιων και των τελετών προσπαθούν να φτασουν στη πηγή της ψυχής, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν δυναμη;
Μου ακούγεται τελείως τρελό αυτό.Πως μπορεί κάποιος να το πιστέψει>>.
Προσθεσα.

Τι σκατα πήγαινε στραβά με αυτούς τους ανθρώπους;

<<Εκείνοι το πιστεύουν. Αλλά ποτέ τους δεν το κατάφεραν.Ειναι η αιώνια μάχη μεταξύ του καλού και του κακού.
Το να πληγώνουν μια αθώα ψυχή, τους κάνει δυνατούς. Αθάνατους.Νεους.Γιαυτο πίνουν το αίμα και κυκλοφορεί και το αδενοχρωμα.Δεν είναι παραμύθια όλα αυτά, είναι η απόλυτη πραγματικότητα. Αλλά ποτέ δεν έχουν φτάσει εκεί που θέλουν.Μονο οικονομικη κυριαρχία εχουν με ολα αυτα που κανουν.Ποτε δεν μπορεσαν ολοκληρωτητα να υποταξουν τη ψυχη και τον ανθρωπο>>.

<<Καλά μέχρι εδώ με όλο αυτό ,αλλά τι σχέση έχει η Λευκη αδελφότητα ξανά ρωτάω και ο μαλάκας που εμφανιστηκε ξαφνικα;>>Ρώτησε ο Αχιλλεας.

<<Ξεχνάς κάποια,>> με κοίταξε.

Φυσικά θα έπρεπε να έχει να κάνει και κάτι με εμένα όλο αυτό.

<<Άσε με να συνεχίσω. Στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο λίγο πριν την επίθεση τον Άγγλων στο Ράιχ το 1942 ,ο Αγγλικός στρατός βρισκόταν σε μεγάλη αναμπουμπουλα.Οπως και η κοινότητα.Τα μεγάλα κεφάλια εκείνη την εποχή είχαν διεισδύσει βαθιά μέσα στην τότε κυβερνηση και έλεγχαν τα πάντα.Ο Χίτλερ ήταν αγκάθι στα σχέδια τους .
Ένας αλοφρον παρανοϊκός. Αν και ακούγονταν φήμες τότε πως ήταν και αυτός μέλος τους.Αλλα ηταν μόνο φήμες.Ο Χίτλερ με τον πόλεμο που εξαπέλυσε απειλούσε την αυτοκρατορία τους και αυτό σήμαινε πως δεν θα είχαν τον έλεγχο ούτε πλούτο.Ετσι η επιρροή τους στον πόλεμο ήταν μεγάλη.Ειχαν επιστράτευσει όλα τα μέσα για να μπορούν να του επιτεθούν.
Και εδώ κάπου θα σου απαντήσω για την Λευκη αδελφότητα.
Η γυναίκα ενός μεγάλου στρατηγού τότε είχε το χάρισμα. Μπορούσε να δει πράγματα που κανεις άλλος δεν έβλεπε.Εβλεπε το μέλλον.Επικοινωνουσε με κάτι πολύ πιο πάνω από ότι ο ανθρώπινος νους μπορούσε να αντιληφθεί.
Όμως ποτέ δεν το είχε αποκαλύψει στον άντρα της.Απο φόβο .Γιατί γνώριζε ποια θα ήταν η τύχη της.
Τον αγαπούσε παρόλο που γνωριζε σε τι ήταν μπλεγμένος και στο τι πίστευε.
Βέβαια δεν είχε προβλέψει ένα πράγμα.
Πως και η κόρη της στην ηλικία των πέντε που ήταν ,είχε ακριβώς το ίδιο χάρισμα .Η μικρη ηταν στο φάσμα του αυτισμού τότε.Αλλα εκείνη την εποχη δεν υπήρχε διάγνωση γιαυτό.Ηταν απλά ένα παιδί που δεν μιλούσε>>.

<<Και πως το κατάλαβε;>>
Ρώτησα.

<<Είχαν ακριβώς το ίδιο σημάδι εκ γενετής.Δύο κλαδιά σχεδον ενωμένα στην ακρη.
Σαν κάποιος να τα είχε ζωγραφίσει.
Το θέμα ήταν πως αυτή η γυναίκα δεν ήταν μόνο πως είχε το χάρισμα. Πίστευε σε κάτι ανώτερο .Στην γυναικεία θεϊκή δύναμη.Στο πνεύμα.Πιστευε πως η ζωή δεν τελειώνει εδώ.Εκανε διαφορες πρακτικές που κάποιοι θα θεωρούσαν πως ήταν άσπρη μαγεία .
Όταν κατάλαβε λοιπόν πως η κόρη της είχε το χάρισμα τρόμος την κατέκλυσε και προσπαθησε να διαφύγει.Τοσα χρόνια πίστευε πως αν έμενε κρυμμένη μέσα στο στόμα του λύκου ήταν το πιο ασφαλές σημείο για να μην βρουν πως είχε αυτή τη δύναμη.Να βλέπει άλλους κόσμους.Να συνδέεται με το θείο..Αλλά ήταν τελικα το μεγαλυτερο λάθος της.Την ημέρα που ήταν να διαφύγει δεν έβρισκε τη μικρή πουθενά. Μέχρι που αντικρυσε το βλέμμα του άντρα της όταν μπήκε σπίτι.Και κατάλαβε.Καταλαβε πως εκείνος γνώριζε. Κατάλαβε τι είχε κάνει.Το χειρότερο ομως απο ολα ηταν πως της αποκάλυψε πως γνωριζε και για εκεινη πως ειχε το χαρισμα .Όταν τον ρωτησε γιατι δε σκοτωσε εκείνη, αλλα το παιδι .Απαντησε πως δεν μπορουσε, επειδη την αγαπουσε πολύ περισσότερο.Εκεινη τη στιγμή ,εκεινη εφυγε χωρίς να κοιταξει πίσω της και ορκίστηκε πως θα τους κατέστρεφε.Ξερετε μετα πως εξελιχθηκε ο πολεμος.Στο τελος ηταν παλι κυριαρχοι Αλλα εκεινη η γυναικα κρατησε την υποσχεση της>>.

<<Αυτή δημιούργησε την αδελφότητα ;>>
Ρώτησε η Ηρώ.

Ο Παρης εγνεψε.

<<Ήξερε πως αργά ή γρήγορα θα ερχόντουσαν για εκείνη και πως έπρεπε κάπως να φύλαξει το μυστικό της.Γιατι είχε δει τι δύναμη είχε.Το έβλεπε και μετέπειτα στην πορεία πως έγιναν ακόμα πιο δυνατοι.Ετσι δημιούργησε τον μεγαλύτερο αντίπαλο τους.Στην αρχή αποτελούνταν μόνο από γυναίκες. Μετά με το καιρό δέχτηκαν και αντρες>>.

<<Και το χάρισμα;Εννοω έχουν περάσει τόσα χρόνια θα έχει πεθάνει η γυναίκα αυτή.Τι απεγινε,>>

<<Η γυναικα στο τελος χαθηκε εντελως σε εκεινο τον κοσμο που εβλεπε.Δεν επεστρεψε ποτε στην πραγματικότητα. Το χαρισμα πηγε στα παιδια της και συνεχίστηκε. Με το καιρό αυτό έγινε ένας μύθος.Η κοινότητα όμως είχε πάντα τον φοβο.
Γιατι παντοτε συνέβαιναν περίεργα πράγματα οταν εμφανιζοταν η αδελφοτητα..Δεν μπορούσαν όμως να βρουν ποτέ κανέναν ούτε την τοποθεσία τους.
Μέχρι που πριν είκοσι σχεδον χρόνια την ανακάλυψαν και έστειλαν τον ->>

<<Βαλεντιν>>.
Ψελλισα.
Ηταν παιδί τότε σχεδον έφηβος.
Την ξεκλειρισε μέχρι το κοκκαλο.
Λίγοι ξέφυγαν>>.

<<Η μαμά της Ξενιας>>
Είπε η Ηρώ.

<<Είχατε ιδέα για τον Ανασταση;>>
Ρώτησε ο Ορφέας.

Ο Αλέξανδρος κούνησε το κεφάλι.
<<Κανείς μας όταν έρχετε στο νησί δεν ξέρει από που προήλθε.Ηταν σοκ και για εμάς όταν μας ειπε η Σοφία για την ομοιότητα.Εμεις από μωρά είμαστε εκει.Υποθετουμε πως για να έρθει εκεί κάτι συνέβει.Πιθανον κάποιος να τον πήρε.Στα βιβλια που βρηκε η κοινοτητα στην αδελφοτητα δεν υπηρχε κανενα στοιχειο για εκεινον.Ουτε για τη Ξενια.Μαλιστα η μαμα τους και το γεννεολογικο της δεντρο σταματουσε σε αυτην. >>.

<<Χριστέ μου όλα αυτά είναι παράλογα. Βρηκαν αυτον η αυτην που ειχε το χαρισμα;>>Ρώτησε ο Αχιλλέας.

<<Όχι.Γιατι δεν υπάρχει πλέον>>.

<<Τι εννοείς;>>
Ρωτησε ο Ορφεας.

<<Δεν υπάρχει.Επι δεκαετίες δεν ήταν τίποτα καταγεγραμμενο για το ποιος πήρε το χάρισμα.Σε σημειώσεις έγραφαν πως μάλλον πρέπει να χαθηκε στο χρόνο ανάμεσα στις γενιές και κανεις να μην το πήρε ποτε>>.

<<Και τι σχέση έχει ο Κέρβερος και εγώ με αυτο;>>.
Ρώτησα.

<<Η κοινοτητα από τότε που δημιουργήθηκε η λευκη αδελφότητα ανέπτυξε μια απέχθεια προς το γυναικείο φύλο και θεώρησε πως θα ήταν εχθρός τους.
Γιαυτό πάντοτε διαλέγουν για Μητέρα μια κοπέλα από την οργάνωση.Γιατι την εχουν φτιάξει όπως θέλουν αυτοί.Παλια τις άφηναν να γενανε κορίτσια.
Μεχρι που οι δικοί τους σοφοί σε μια προσπάθεια να έρθουν σε επικοινωνία με το Θείο έβγαλαν τη δική σου προφητεία,,>>με κοίταξε <<Και από τότε ,θηλυκό δεν έβλεπε το φως της μέρας όταν γεννιόταν.
Αλλά η προφητεια δεν είναι ολοκληρωμένη.Ετσι όπως μας την είπε η Σοφία λείπει ένα κομμάτι>>

<<Όταν ο σπόρος ανθίσει σε άγονο έδαφος όλοι θα τον προσκυνήσουν.
Και οι άπιστοι θα πεθάνουν ουρλιάζοντας,>>ψελλισα.

<<Γιατι οι ουρανοί θα ανοίξουν και εκείνο θα επιστρέψει ,>>συνέχισε.

<<Τι στο διαολο σημαίνει πάλι αυτο;>>
Αναφώνησε ο Ορφέας.
<<Γιαυτό θέλουν να σκοτώσουν την Εύα γιατί φοβούνται μήπως επιστρέψει κατι>>.

Ο Παρης κούνησε τονκεφαλι.
<<Είναι το χάρισμα.Ετσι πιστεύουν.Και το θέλουν απεγνωσμένα >>

<<Παραφορνες καργιολιδες.Τι στον πουτσο.Γιατί εμείς δεν γνωρίζαμε για όλα αυτά;>>Ρώτησε ο Αχιλλέας και κοίταξε τα παιδια.

<<Φενεται δεν ειμασταν τόσο βαθιά μεσα,>>απάντησε ο Ορφέας.
<<Δηλαδή για να καταλάβω όλο αυτό τώρα γίνεται επειδή ψάχνουν να βρουν έναν άνθρωπο με κλαδιά στον ώμο που έχει ένα θεϊκό χάρισμα ώστε να το αποκτήσουν και να κυριεύσουν ολοκληρωτικά τον κόσμο.Καλα θα παει αυτο.Και αυτο θελει να κανει ο Γιαννης.Και ο Βαλεντιν εχει ερθει γιατι ψαχνει αυτος το χάρισμα για την κοινοτητα>>.

<<Ποτε δεν σταμάτησε να το ψάχνει όχι μόνο για τη κοινότητα, αλλά και για εκεινον,>>είπε ο Αλέξανδρος.

<<Με εχει πιασει πονοκέφαλος ,>>είπε η Ηρώ.

<<Εμένα να δεις.,>>συμφώνησα.

<<Εγώ λέω να πάμε να βρουμε πρωτοι το χαρισμα και να τους βρούμε τους καργιολιδες και να τους κομματιασουμε ,>>έκανε πως μαχαιρώνει η Σοφία.

Ο Αχιλλέας μουντζωθηκε.

Ένας λυγμος ακουστικέ στα ξαφνικά και γύρισαν όλοι και κοιταξαν την Ηρω που ήταν δίπλα μου.

<<Κουτάβι μου,>>είπε ο Αχιλλέας και έτρεξε κοντά της.

<<Καλά είμαι.Απλα...απλά....δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος πόνος.Πως μπορούν να το κάνουν όλο αυτο τοσα χρονια,>>

<<Είναι παραφορνες>>.

<<Δεν με ενδιαφέρει τι είναι.Ειναι απλά κακοί.Το μεγαλύτερο κακό από τα βαθυ της κολάσεως.Να προκαλούν πόνο και θλίψη στο κοσμο και σε τόσες ψυχές σε εμάς ,μόνο και μόνο για να νιώθουν Θεοι.
Και εκείνη ήταν απλά μια γυναίκα. Και το παιδί της ένα μικρό πλασματακι.Με ένα τόσο μεγάλο βάρος πάνω της.
Αχιλλέα, σκεψου πόσο μόνη θα αισθανόταν αυτή η γυναίκα χωρίς το παιδί της.Να ξέρει πως έφταιγε το χάρισμα της που μόνο καλό ήθελε να κάνει με αυτό.Σκεψου πόσο μόνη θα ένιωθε όταν θα χανοταν σε εκείνον το κόσμο και ήξερε πως αργά ή γρήγορα δε θα γυρίσει. Εμένα πιο πολύ για κατάρα μου μοιάζει.Και αν καποιος το εχει και δεν το ξερουμε ;Και αν τον βρουν και τον θυσιασουν πριν προλαβουμε.Θεε μου θα νιώθει τοσο μόνος και φοβισμενος.Και ο Φιλιππος θα νιωθει τοσο μονος τωρα και αυτος κολλημένος στο σκοτάδι του μυαλου του>>.
Έλεγε αναστατωμενη.

<<Σωπα κουτάβι μου,>>την παρηγορούσε.

Σταλες ιδρώτα έπαιφταν στο μέτωπο μου γιατί το μυαλό μου έκανε έκατο στροφές.
Τι στο καλο ήταν αυτά;.Ήξερα γενικά πως ασχολουντουσαν με αυτά αλλά είχε κρασαρει τόσο σύστημα μου τώρα ακριβώς δεν μπορούσα να βγάλω νόημα.

Όπως και να είχε όμως ήταν επικίνδυνοι και δεν αλλαζε αυτό.
Έπαιζαν με ζωές.
Στην πραγματικότητα ήταν εγκληματίες και αυτό δεν αλλαζε.
Κάτι έπρεπε να γίνει.
Να σταματήσει όλολ αυτό.

Έβλεπα τριγύρω μου τα παιδιά που ήταν σε σοκ με τον Μάρκο να κοιτάει τον Γαβριήλ με γουρλβμενα που τόση ώρα δεν έλεγε τίποτα.

Η Ηρώ σε άθλια κατάσταση και η Σοφία να προσπαθεί να βρει λύσεις με τα αγόρια της για όλο αυτό και σε όλα να της λένε οχι.

Ο Ορφέας με κοίταζε με απορία.
Έπρεπε κάτι να κάνω.

<<Και η μάνα μου δεν έχει ιδέα από αυτά καο σιγά μη κάτσει να ακούσει από τη στιγμή που μας έβγαλε στην απέξω.Και τους χρειαζομαστε>>.

<<Δεν τους χρειαζόμαστε,>>τον κοίταξα και χαμογέλασα.<<Δηλαδή τη μαμά σου δεν χρειαζόμαστε, >>του έκλεισα το μάτι.
<<Μπορούμε να το κανουμε και μόνοι μας.Σηκωθειτε.Εχουμε κάπου να παμε>>.

<<Εγώ θα μείνω με τη Ξένια μη μείνει μονη της σε άδειο σπίτι με τον άλλον κάτω θα φρικαρει,>>είπε ο Γαβριήλ καο έφυγε προς τις σκάλες.
Ο Αχιλλέας με τον Ορφέα κοιταχτηκαν περίεργα.

Έγκυος .Σε αναστολή.Δεν με νοιαζε.Αρκετα.
Έπρεπε να λάβω δράση.
Να βρω τον Ελι και να τον φέρω πίσω στην ασφάλεια της αγκαλιάς μου.
Θα είχε μια αδερφή τώρα και ήθελα όσο τίποτα να την γνωρίσει.

Επίσης αρκετά έβλεπα τους φίλους μου να παλεύουν και να πονάνε.

Και συν του ότι έπρεπε να βρούμε αυτον ή αυτην που ειχε το χαρισμα.
Γιατί αλήθεια ή όχι.
Ήταν άνθρωπος με ζωή.
Με χτυπο στη καρδιά.
Με ψυχή.

Σε κανέναν δεν άξιζε αυτή η μοίρα να θυσιαστεί στο βωμό της παραφροσύνης τους.

Δεν μπορούσα να μείνω άπραγη.
Δεν θα μπορεί να με αφήσει στην απέξω.
Ειδικά τώρα που είμαι σίγουρη πως με την εγκυμοσύνη θα μου πρήξει το μουνι.
Δεν πρόκειται να γίνει αυτό.

Όπως είπε και ο Ασαχι της μοιάζω αλλά είμαι μια καλύτερη εκδοχή της.
Και δεν θα με δει να έρχομαι.