Τότε .
Έμιλι,17 ετών.

<<Σταμάτα με έχεις κατσιασει,>>φώναζα στην Εύα τρίβοντας το πρόσωπο μου.
Με φιλούσε ασταμάτητα στο μάγουλο εδώ και πόση ώρα στην αγκαλιά της.

<<Δε μπορώ να σταματήσω εισσι τοσο γλυκιά,>>μου είπε και ξανά μου επιτέθηκε με φιλιά.

<<Ευά,θα μας πάρουν χαμπάρι>>

<<Είμαστε στη σκεπή .
Δεν πρόκειται να μας δουν>>

Οι θετοί γονείς μας δεν ήξεραν ότι τα είχαμε .
Αν και δεν ήταν συχνά στο σπίτι.
Το κρατούσαμε κρυφό ακόμα και από τα θετά αδέρφια μας.
Είχαμε μεινει να τα προσέχουμε γιατιβπαλι τα ταξίδευαν.
Ήταν πιο μικρά από εμάς .
Τα δύο γύρω στα οχτώ και το μικρότερο πέντε.

Ήταν η σταθερή μας βάση αυτό το σπίτι εδώ καιρό.
Αφότου μας πήραν από το τελευταίο πριν κάνα δυο χρόνια περίπου.

<<Έλα βρε Ange,αφού θα φύγεις και εσύ.Να μη σε χορτάσω;Άσε που πρέπει να σου κρατάω μούτρα που θα με αφήσεις με τα μικρά.Αλλα εντάξει στην Αγγλία θα πας με τον νονό σου και την οικογένειά του Δε μπορώ να στο στερήσω.Ειναι για τρεις μέρες βέβαια αλλά και πάλι,>>συνέχησε και με άρπαξε ξανά στην αγκαλιά της.

Είμαι μια ψεύτρα.
Για άλλη μια φορά .
Αλλά τι να της πω.
Πως αυτός δεν είναι ο νονός μου;
Το τι μου κάνει;
Το που θα με πάει;Δε θέλω με τίποτα άλλα δε μπορώ να κάνω αλλιώς.

<<Σταμάτα με έχεις γεμίσει σάλια>>της φώναξα ξανά και εκείνη με γαργαλισε.

<<Να πάμε στο δωμάτιο τότε τα μικρά κοιμούνται>>μου έκλεισε το μάτι

<<Δε γίνεται να σκέφτεσαι όλο αυτό,>>της παραπονέθηκα.

<<Γιατί;Δε σε χορταινω>>

Με έσφηξε περισσότερο.
Ήταν η πρώτη μου
Έτσι την σκεφτόμουν.
Έτσι ήταν για εμένα .
Η πρώτη μου σχέση .
Το πρώτο μου φιλί .
Η πρώτη μου επαφή.

Όλα τα άλλα απλά τα έβλεπα ένα ψέμα.
Σαν κάποιος άλλος να τα είχε ζήσει.
Γιατί έτσι ένιωθα φυσιολογική.

<<Ούτε εγώ σε χορταινω.Σε αγαπώ>>
Της χάιδεψα το πρόσωπο και την φίλησα.

Θεέ μου αγαπώ να την φιλώ.
Από τη πρώτη στιγμή που έκανα .
Στο πάρτι στο σχολείο.
Κρυμμένες στα αποδυτήρια μετά αφού είχαμε ρίξει όλο τη γυάλα με το χυμό στον ηλίθιο τον Παναγιώτη που πείραζε μια κοπέλα και την χουφτωσε.

Από τότε δεν ήθελα να σταματήσω να την φιλώ.
Άργησα να τις εκδηλωθω.
Αλλά δε το μετάνιωσα ποτέ .
Γιατί το ένιωθα σωστό.

Στο εριολανο μέσα σκεφτόμουν τα λόγια που σχηματιζε φιλώντας το κορμί μου.

"Ange,εγώ και εσύ για πάντα"

Για πάντα .
Αυτό το για πάντα ξέρω πως δεν είναι εφικτό.

Τα χέρια μου έτρεμαν από την επήρεια.

Δύσκολα μπορούσα να το κρύψω μπροστά της .
Αν και ακόμα νόμιζε πως ήμουν απλά αναιμικη.

Εκείνος καθόταν απέναντι μου
Με το ιδιωτικό τζετ θα φτάναμε πολύ πιο γρήγορα. και δε θα κινήσαμε υποψίες στο αεροδρόμιο.
Φυσικά δεν ήταν και η οικογένεια του μαζί .

Αμφιβάλλω αν γνώριζε τίποτα.

Ήθελα να ξεράσω γιατί πάλι είχε κάνει μαζί μου αυτό που έκανε πάντα πριν ξεκινήσουμε την πτήση.
Και τώρα καθόταν χωρίς να μη συμβαίνει τίποτα

<<Θέλω να είσαι σοβαρή και να συμπεριφέρεσαι όμορφα εκεί που θα πάμε την ξέρεις την διαδικασία>>.

Την ήξερα τη διαδικασία.
Σαν ρομποτική έπρεπε να είμαι
Να μη μιλάω να μη κάνω τίποτα.
Μέχρι να μου πει εκείνος.
Ήθελα να του ορμήξει.
Να ανοίξω τη πόρτα από το αεροπλάνο και να τον ρίξω στο κενο.

Τον μισω.

Υπάρχουν πράγματα που όταν τα δεις χαράσσονται στο μυαλό σου και δε φεύγουν ποτέ
Εγώ έχω δει πολλά.
Και ποτέ δε φεύγουν.

Φοράμε μάσκες.
Και μανδύες .
Κανείς δε ξέρει ποιος βρίσκεται από κάτω.
Δεν είναι σαν εμάς πίσω στη πατρίδα.
Εδώ κρύβονται όλοι αν και γνωριζονται αναμεταξύ τους.

Η έπαυλη είναι φυλαγμένη.
Και δεν μπαίνεις αν δεν έχεις προσκλήση.
Τα φώτα είναι χαμηλά.
Οι διάδρομοι στολισμένοι με μαύρη ταπετσαρία χρυσούς φωτισμούς και βαριά κάδρα.

Κάθε αίθουσα αλλιώς.
Άλλοτε κόκκινη .
Άλλοτε πιο σκοτεινή.
Αλλά όλες ίδιες.

Είναι λες και βαδίζεις στη κόλαση.
Σε κάθε αίθουσα μια μια αμαρτία διαπράττεται.
Βιασμοί ,ξύλο ,βασανισμοί.
Πρέπει να κοιτάξεις
Αν δεν κοιτάξεις είναι προσβολή.
Και εγώ δε θέλω να κοιτάξω
Έχω δει πολλά δε θέλω κλπ να βλέπω
Δε θέλω άλλο να ακούω τις κραυγές και τα κλάμα.
Είναι όλα υπερβολικά.
Θέλω να βγάλω τα αυτιά μου.

Θέλω να τσηρίξω να ουρλιάξω να τα βάλω όλα φωτιά.
Είναι παιδιά,είναι άνθρωποι .
Είναι σαν και εμένα
Θέλω να τους κάψω μαζί να τους λύτρωσω.
Πως μπορείς να ζεις μετά από αυτό.
Ας μου πει κάποιος ποιος;

Στέκομαι σε μια γωνιά σε μια αίθουσα μόνη
Εκείνος είναι στο άλλο δωμάτιο και μιλάει με κάποιους.
Θέλω να φύγω να εξαφανιστώ.
Να τρέξω.
Αλλά αν τρέξω θα με πιάσουν και θα με σκοτώσουν
Θέλω να γυρίσω πίσω σε εκείνη.

Μουσική απόκοσμη ακούγεται από τις αίθουσες
Και μια κ
ραυγή μπλέκεται με τους ήχους
Ποτήρια τσουγκράνες και γέλια ακούγονται .

Άθλια ,γουρούνια .
Άθλια .

Πλησιάζω τη πόρτα που μας χωριζει.
Μου είπε να περιμένω

Ακούω τις φωνές τους αλλά δε μπορώ να διακρίνω πολλά
Δε ξέρω αν θέλω να ξέρω τι λένε.
Τα περισσότερα που συζητάνε είναι βαρετά .

Εκτός από το τελευταίο.
<<Είσαι σίγουρος πως είναι ζωντανή;>>την ξέρω αυτή τη φωνή .

<<Αρμένη ,δεν ξέρω τι να σου πω.Ενας δικός μου ,μου είπε πως είδε μια κοπέλα που της μοιάζει πάρα πολυ,>>του είπε ο Γιάννης.

<<Και αυτός τι είναι;>>

<Είναι γιατρός στο Παπανικολάου.Ηρθε μια κοπέλα πριν ένα μήνα στα επείγοντα.Καιτην εξέτασε.Ειχε τα μαλλιά της μαζεμένα Έχει την ίδια ελιά πίσω από το αυτή με εκείνη.Και όπως την περιέγραψε της μοιάζει πάρα πολύ>>.

Η καρδιά μου έπεσε στο στομάχι
Δεν πίστευα αυτό που άκουγα
Όχι είναι σύμπτωση.
Πριν ένα μήνα είμασταν με την Εύα και τους ιερούς γίνεις στο νοσοκομείο γιατί είχε πάθει δηλητηρίαση.

<<Δε γίνεται να είναι ζωντανη η κόρη μου.Το είχα κανονίσει.Αν κάποιος μας πρόδωσε θα την πληρώσει Δεν μπορεί να είναι ζωντανή Αν είναι όλα κινδυνεύουν.Ξερεις τι πιστεύουν οι μεγάλοι.Την ηλίθια προφήτεια τους και τις δεισιδαιμονίες που έχουν.Αν το μάθουν θα μας κόψουν τα κεφάλια >>.

<<Όταν ο σπόρος ανθίσει σε άγονο έδαφος όλοι θα τον προσκυνήσουν.
Και οι άπιστοι θα ...>>είπε ο Γιάννης.

<<θα πεθάνουν ουρλιάζοντας,>>ψελλισα.

Όλος αυτός ο κόσμος τους ήταν αρχέγονος.
Με ρίζες στα βάθη των χρόνων.
Όσο και να ζούσαν στη μοντέρνα εποχή δεν έπαθαν να πιστεύουν σε αρχαίους μύθους και παραμύθια.
Αυτό το ρητό το είχα ξανά ακούσει.

Το τρίγωνο σε εμάς αποτελούνταν από τον αρχηγό και το επιτελείο του.
Έπειτα από την αναμόρφωση και τα τσιράκια του
Και έπειτα από το νησί.
Κέρβερος.

Και όλοι πίστευαν σε αυτές τις ηλίθιες προφητειες.

Κάθε κοινότητα ειχε τα δικά της σε όλο το κόσμο .
Αλλά το νησί ήταν πάντα ένα κομμάτι.
Και εκεί πάντοτε υπήρχε μια βασίλισσα η Μητέρα.
Που εξουσιάζει και αναθρέυει τα τέρατα.
Αλλά σε εκείνη τη γη μόνο αρσενικό μπορεί να πατήσει.
Κάθε θηλυκό εκτός από εκείνη είναι βλασφημία.
Γιατί αν πατήσει τη γη εκεί η κορίτσι η αντιστροφη μέτρηση ξεκινά και η ισορροπία θα διαταραχθεί μέχρι να έρθει το τέλος τους .

Έτσι μου είχε πει ο Γιάννης .
Όλο αυτό μου ακούγονταν σαν παραμύθι.
Κάποτε λέει ένας σοφός δικός τους το είχε προμηνεύσει.
Αλλά εγώ πίστευα πως ήταν άλλη μια μαλακιά απλά για να έχουν τον έλεγχο και απλά να κυριαρχούν περισσότερο οι άντρες .

Αλλά αν ήταν αλήθεια;
Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει.
Δεν γίνεται να είναι αλήθεια.

<<Πως την λένε;>>

<<Δε θυμάται ο ηλίθιος >>είπε ο Γιάννης <<Παντως δεν κυκλοφορεί με το όνομα που της έδωσε η Πέρσα.Χριστινα.Τρελαθηκε εκεινη όταν το άκουσε Ουρλιαζε πως έπρεπε να τη βρούμε πάση θυσία>>.

<<Ποιοι ήταν μαζί της ξέρουμε;>>

Όχι όχι όχι αν το θυμάται ποιοι ήταν μαζί της θα το καταλάβει.
Αν δεν ξέρουν που είναι σημαίνει πως καταλαθως βρέθηκε μέσω του συστήματος μαζί μου
Το υποψιαζομουν γιατί δεν είχε καμία ιδέα από όλα αυτά δεν είχε αναφέρει ποτέ τίποτα

<<Ήταν μαστουρωμενος με χάπια και τα ξέχασε.Ουτε από τους φακέλους μπορεί να το βρει γιατί τους μετέφερα άλλου και έχασαν κάποιους>>.

Ότι και να το έκανε αυτό αλήθεια ήταν θεόσταλτο.

Αλλά κάτι πρέπει να κάνω
Δε γίνεται.
Για την Εύα μου μιλάει.
Εκείνη έχει την ελιά.
Εκείνη μοιάζει με την Πέρσα.
Πως δε το κατάλαβα νωριτερα.

Πρέπει να κάνω κάτι .
Πρέπει να την προστατεύσω.

<<Τέρμα όμως με αυτά,θα το λύσουμε οταν γυρίσουμε,>>είπε ο Αρμένης.
<<Φωναξε τη μικρή.Θελω να διασκεδάσω λιγο>>.

Η καρδιά μου έγινε πέτρα στο στομάχι.
Απλά δε θα σκέφτομαι τίποτα.
Δεν είμαι εγώ αυτή .
Θα βγω από το σώμα μου.

<<Έμιλι,>>άκουσα τον Γιάννη να με φωνάζει.

Και προχώρησα ανοίγοντας την πόρτα.

Δεν είμαι εγώ αυτή.
Είμαι μια άλλη .
Είμαι .
Σκορπίζομαι και πάω εκεί που θέλω εγώ..
Στη πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου.
Στα πιο όμορφα μάτια.

<<Γονάτισε και μη κλάψεις αυτή τη φορά.Δε του αρέσει>>.

Όχι δε θα κλάψω δε θα ουρλιάξω.
Πρέπει να είμαι δυνατή.
Γιατί από σήμερα από αυτήν εδώ τη στιγμή ξεκιναει η αρχή του τέλος σας.
Και όταν έρθει, εγώ θα ακούω τις κραυγές του φόβου σας.
Το ορκίζομαι.
Θα είμαι εκεί ,ότι και να γίνει.