Τώρα.

Εύα,26 ετών.

<<Φίλα με σκασμενο μπαίνει ο καινούργιος χρόνος,>>τον άρπαξα από την μέση και τον έφερα κοντά μου.

Με κοιτούσε με κυμματα στα μάτια ,σαστισμένος όπως όλοι.

Η Ηρώ στην αγκαλιά του Αχιλλέα έτοιμη για φιλί.

Η Σοφία έκανε" Ά μπε μπα μπλομ",για τον ποιον θα φιλήσει πρώτο και τα δύο αγόρια έσπρωχναν ο ένας τον άλλον.

Και ώπα κάτσε λίγο.

Η κοκκινομάλλα με τον ψηλό;

Θα επανέλθω  σε λίγο τώρα δεν γίνεται.
Και τον Πέτρο τον φιλάει μία
Καλά εδώ χάσει επεισόδια.

λλά τέλος πάντων.
Στο θέμα μας Εύα.

Θεέ μου ,μου ελειψαν αυτά χείλη τόσο πολύ.

Ένα

Επιφώνηματα και τσουγγρισματα ακούστηκαν από γύρω μας .Σαμπανιες να σκάνε .

Καθώς τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω μου και οι γλώσσες μας έπιασαν ένα παιχνίδι υποταγής.

Πυροτεχνήματα ακουστηκαν έξω στη πισίνα.

<<ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ,>>φώναξε το πλήθος.

Κονφετι σκορπιστικαν και καραμουζες ηχούσαν παντού.

Αλλά είμασταν μόνο εγώ και αυτός.

Αυτός και εγώ.

Εμείς.

<<Ονειρεύομαι;>>
Έσπασε το φιλί και με κοίταξε

Το χέρι του χάιδεψε το μάγουλο μου.
<<Είσαι στα αλήθεια εδώ;>>

<<Όχι, δεν ονειρεύεσαι>>χαμογέλασα.
Επιτέλους τον κοιτούσα.

Σε όλη τη διαδρομή για εδώ,με το τζετ είχα φάει τα σώθηκα μου.

Ο χρόνος μου ήταν μετριμενος αλλά με τη διαφορά ώρας πρόλαβα στο τσακ.

Η Σαρλίν παραβίασε πρωτόκολλο βέβαια για να μου μισθώσει το τζετ από την οργάνωση στη Γαλλία, χωρίς να το πάρει χαμπάρι η Έρη .

Αλλά πώς αλλιώς θα έφτανα στην ώρα μου;

Της υποσχέθηκα ταξίδι στις Μαλδίβες με κοκτέιλ και κάπως ηρεμισε, για να το κάνει.

<<Θα μας σκίσει τον κώλο αν το μάθει>>.

<<Μπορεί να μου φιλήσει τον κώλο αν το μάθει.Και τελείωνε ,>>της φώναζα στο τηλέφωνο καθώς την άκουγα να πληκτρολογει.

Ο ξανθός μου άγγελος με κρατούσε ακόμα και με εσφιγγε ξανά και ξανά.

<<Ήρθες ,νόμιζα πως δεν θα έρθεις ποτέ, πως δεν ->>
Μου ψυθίρισε στο αυτί.

<<Σε αγαπώ,>>είπα χαμηλόφωνα και τον έσφιξα περισσότερο.Το κορμί του τρανταχτηκε για λίγο και τον κράτησα να μη φύγει.

<<Μη, άσε με να το πω.Γιατι αν με κοιτάς θα βάλω τα κλάματα και η μάσκαρα είναι πανάκριβη .Ακόμα τη κλαίω,>>ηλίθια δικαιολογία αλλα άμα τον κοιτούσα θα έκλαιγα σαν πεντάχρονο.

Σε φάση "Ορφέα σε αγαπώ"και δώστου κλάμα και τσηριδα και μυξες παντού.

"Συγγνώμη Ορφεακό που σε πλήγωσα θα στο ξεπληρώνω μια ζωή με το να σε αγαπώ με όλο μου το είναι".
Και ποτάμι τα δάκρυα και οι λυγμοι.

Και μυξες.

Θα τρομάξει ,γιατί δεν έχω την καλύτερη φάτσα όταν κλαιω έτσι.
Οπότε καλύτερα .

<<Σε αγαπώ εδώ καιρό,>>προσπαθούσα να βγάλω τις λέξεις.Ακόμα και τότε που δεν ήξερα πως σε αγαπώ.Που δεν υπήρχες στη ζωή μου.
Σε αγαπώ γιατί σε αγαπάει η ψυχή μου.

Από τότε που δημιουργήθηκε .
Ξέρω πως το νιώθεις και εσύ.
Είμαστε ένα,χωρισμένοι στα δύο.
Και μόνο μαζί είμαστε ολόκληροι.
Σε αγαπώ γιατί δεν έχω άλλη επιλογή.
Σε αγαπώ ακόμα και όταν μου σπας τα νεύρα .
Σε αγαπώ ακόμα όταν είσαι στα άσχημα σου και στα καλά σου.Σε αγαπώ όταν δεν με ακούς και τρως ένα κιλό ζελεδάκια καρπούζι.
Σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα.Ο,τι και να γίνει .
Σε αυτή τη ζωή και στην άλλη.
Πάντα θα τραβάω τη κλωστή ίπου μας ενώνει.
Και όταν δεν θα μπορείς εσύ να τρέξεις από πίσω μου θα το κάνω εγώ για εμάς τους δύο.Γιατί είμαστε εγώ και εσύ Ορφεακο μου για πάντα 》.

Ακόμα και αν ξαναγεννιόταν σε άλλο σώμα διαφορετικός ,ξέρω πως με κάποιο τρόπο εγώ πάλι θα τον έβρισκα γιατί όλα σε εκείνον με έφερναν
Η Εμιλι είχε δίκαιο. Με προετοίμαζε για εκείνον.Το πως να τον αγαπησω..Γιατι τελικά είναι τόσο ιδιοι

Εκείνη που με έμαθε να αγαπώ και εκείνων που θα με αφήσει να τον αγαπώ για μια ζωή μέχρι το τέλος.
Υπόσχομαι πως θα το κάνω.

Και μετά φυσικά αν δεν καταλήξουμε σε καμία πολυγαμική σχέση γιατί από τρέλα και πι δύο άλλο τίποτα.

Που πάω και μπλεκω;

Σιωπή από πλευρά του και άρχισα να αναρωτιέμαι αν έπαθε καρδιακό ή αν αναπνέει τέλος πάντων.
Μέχρι που ένα γέλιο ακούστηκε πνιχτο.

Ε,οχι.

Γελάει;

Γελάει το βλαμμένο;
Εγώ κάνω εξομολόγηση καρδιναλίων εδώ και το σκασμενο γελάει.

Αυτό ήταν θα τον πλακώσω.

<< Καλά μιλάμε εμένα έλεγες γκριντς, αλλά εσύ το τερματησες Όμορφη>>.

Τι είπε το βλαμμενο; Τώρα θα δει.

Πάω να τον σπρώξω από πάνω μου και εκείνος μου αρπάζει το χέρι και με τραβάει ξανά πάνω του.

<<Έ ,είσαι τι να σε πω,>>τον χτυπάω με τις γροθιές μου στο στήθος.
<<Άσε με .Εγώ φταίω που είπα να σου κάνω εξομολόγηση τέτοια μέρα, βλαμμενο>>.

<<Πάψε πια Όμορφη,>>με έφερε απότομα κοντά του και μου χάιδεψε την άκρη της μύτης του με τη δική μου.

<<Σε αγαπώ.Αγαπω και όσα είπες,παρόλο που ήταν γκρ->>γροθιά στο στήθος ξανά .

Θα τον σαπισω.Και αυτός γελάει ξανά.

<<Δεν ξέρω Όμορφη μου αν μας ενώνει και αόρατη κλωστή.Αλλα ένα ξέρω.
Δεν υπάρχει στιγμή που να μη θέλω να σε εχω κοντά μου.Δεν αναπνεω οταν δεν εισαι εδώ.Η ζωη σταματα.Η γη σταματα να γυριζει.Εγω και εσύ πλέον.Οσες φορες καο να θελεις να τρεξεις μακρια εγώ θα σε κραταω απο εδω καιβπερα σφιχτά απο το χέρι. Γιατι ηθελα να γυρισεις μονη σου.Μαζι .Για πάντα.Σε όλα όμως,>>σήκωσε το φρύδι.<<Δε θέλω να τρέχεις σε αποστολές μόνη σου χωρίς εμένα ή σε άλλες μαλακιες.Και όχι ξεκειλιασματα και αποεκεφαλισμους χωρίς εμενα,τα είδα εγώ τι εκανες->>τον άρπαξα από τον γιακά και τον φιλησα.

Καρπούζι.
Βότκα, πολύ βότκα .

Και Ορφέας.

<<Είπα μαζί τέλος.Μην το επαναλάβω πάλι όλο->>.

<<Όχι μη αυτά τα ωραία μια φορά τα λέμε,>>είπε και μειδίασε.

<<Ε αι σιχτιρ Ορφεακό,>>το χέρι μου ήρθε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του.

<<Άουτσ, γαμώτο,>>το έτριψε .

<<Βλέπω επανηλθατε στα παλια,>>είπε ο Αχιλλέας και ήρθε και με αγκάλιασε.

<<Καλά.που ήρθες δεν αντέχω άλλο.Και από μεθαύριο στην εταιρεία.Χαιρομαι που είσαι πάλι εδώ ολόκληρη.Αν και ηξρρα πως θα επιστρέψεις, >>μου έκλεισε το μάτι.Παντα με καταλάβαινε έστω και σιωπηλά .

Με ένα σπρώξιμο έφυγε ξαφνικά από πάνω μου

<<Γαμώ τον αντίθεο μου ποιος το έκανε αυτό;>>είπε νευριασμένος καθώς κόντευε να χάσει την ισορροπία του από το πέσιμο.

Έπειτα σήκωσε το βλέμμα του για να δει να δει ποιος είναι,ισιώνοντας άτσαλα το σακάκι του από τη μεση και μόλις είδε ποιος και μάλλον ποιοι των κοιτούσαν από λίγο πιο δίπλα έστρωσε το πουκάμισο του σαν να μη συνέβαινε τίποτα.

Ώπα,κάτσε δύο γιατί είναι δύο;

Που είναι ο τρίτος;

Συγγνώμη τι έχω χασει;

<<ΕΥΑ,>>φώναξε η Σοφία στην αγκαλιά Ολο το τσούρμο εμφανιστηκε σιγά σιγά.

<<Γύρισες,>>φώναξε.

<Καλή χρονιά,>>φώναξε δυνατά και φυσιξε. μια καραμουζα δίπλα ακριβώς στο αυτί μου.

<<Καλή χρονιά μικρή.Αλλα το τυμπανο μου ,>>έτριψα το αυτί μου.

<<Συγγνωμη,>>ήρθε στο αυτί μου.
<<Ήρθαν τα αγόρια μου ,τα δύο βέβαια γιατί το άλλο το κρατάει η κακια ξέρεις ποια.Θα την κανω κομματάκια, >>ωχ.<<Αλλά.ηρθαν επειδή με αγαπάνε.Οπως και εσύ επειδή αγαπας τον Ορφεάκο.

<<Είσαι πολλή τυχερή ,>>της είπα και την φιλισα στο μάγουλο.

<<Αν τον πειράξεις όμως ξανά θα δεις τι θα πάθεις,>>συνεχισε και μισό κατάπια βλέποντας το ύφος της,όσο έφευγε από την αγκαλιά μου.

Τρομακτική γίνεται ώρες ώρες και δεν παίζουμε με αυτά.

Η Ηρώ με κοιτάξε και έσκυψκαι την αγκάλιασα.

<<Μου έλειψες>>.

<<Και εμένα μικρή>>.

Η Ξένια με κοιτούσε με χαμηλό βλέμμα σαν να μην ήταν σίγουρη πως να με πλησιάσει.

<<Έλα εδώ ,>>της άνοιξα την αγκαλιά μου και εκείνη χώθηκε μέσα.

<<Είσαι ηλίθια το ξέρεις;>>
Είπε με τα λόγια της να πνίγονται στο στο λαιμό μου.

<<Το ξέρω>.Και εσύ φίλησες τον Γαβριήλ>>.

Ένας ήχος σαν ποντικι βγήκε από το στόμα της και έφυγε από την αγκαλιά μου.

Μειδιασα.

<<Λέξη ,>>με έδειξε με  το δάχτυλο

Γέλασα.

<<Α και καλή χρονιά,>>συνεχισε και πήγε δίπλα στην Ηρώ.

<<ΕΥΑ,>>μια φωνή ακούστηκε και ένας λοξιγγας.

<<Ωχ,>>είπε ο Ορφέας και μουντζωθηκε.

<<Ευάκι μου γλυκό,>>ήρθε ο Μάκρος μπροστά μου και με χτύπησε με το δείκτη του απαλα στη μύτη.Επειτα με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει.
<

<ΗΡΘΕΣ,>>κοίταξα τον Ορφέα και μου έκανε νόημα με το χέρι πως είχε πιει.

Πώς να μη πιει με τον Φίλιππο εξαφανισμένο .

Που να μάθει και τι έχει γίνει.
Αλλά αυτό από αύριο, δεν είναι ώρα σήμερα.

<<Ο μαλακας δεν ήρθε.Την είδε John Wick ,>>λοξυγκας και ενα μπουκαλι βότκα να αιωρειται μπροστα μου.<<Αλλά θα τον σωσουμε.Εμεις ,>>έδειξε έμενα και εκείνον.

<<Έλα έλα άσε την κοπέλα, τώρα μόλις ήρθε .Λίγο να πάρει και ανάσα,>>του είπε ο Αχιλλέας και έβαλε το χέρι του Μάρκου στον ώμο του για να τον κρατήσει να φύγουν.

<<Εσύ,>>τον χτύπησε με το δάχτυλο του στο στέρνο και με το άλλο του κουναγε το μπουκάλι μεσα στη μούρη.
<

<Σε αγαπώ και εσένα.Το ξέρεις;>>

<<Μαλακα πόσο ήπιε,>>είπε ο Ορφέας διπλα και εσκασα στα γέλια.

<<Δεν ήπια,>>φώναξε ο Μάρκος καο τον εδιεξε με το δαχτυλο.<<Να τόσο δα μόνο,ίσως,>>έκανε με τα δάχτυλα.

<<Αχιλλέα ίσως να τον βάζαμε να κάτσει στο καναπέ,>>του είπε η Ηρώ.

<<Πάω να του κάνω έναν ελληνικό σκέτο,>>φώναξε η Ξένια και πήγε στη κουζίνα.

<<Όχι ελληνικό σκέτο.Τετοιο πινει ο Τέντι Μποις της γιαγιά μου.Γλυκο κάντο σαν τον Φίλιππο μου .Αχ Φιλιππε τι σου έμελλε να πάθεις,>>οριόταν και έπειτα γύρισε ξανά στον Αχιλλέα <<Σε αγαπάω ρε γαμώτο γιατί δε με πιστεύεις.>>τον κοίταξε καλά καλά.<<Τελικά δεν είσαι τόσο άσχημος από κοντά που σε βλέπω .Έχεις κάτι γωνίες.Καλη επιλογή Ηρώ,>>της σήκωσε τον αντίχειρα σαν να έδινε έγκριση.
Σπάνιο φαίνομενο.

<<Ηρώ,>> της γρυλισε ο Αχιλλέας και εκείνη πήγε μπροστά στορβιλιζοντας τα μάτια και ανοίγοντας τον δρόμο για να τον πάνε στο καναπέ.

<<Πώς αισθάνεσαι που επέστρεψες στην παράνοια;>>
Μ

ε αγκαλιάσε ο Ορφέας από πίσω και με φίλησε στο μάγουλο.

<<Σαν να μη πέρασε μια μέρα.Μιας και λέμε παράνοια ο Αγης;>>

Μου έκανε νόημα.
Και γύρισα και κοίταξα.

Ο Άγης στεκόταν στις σκάλες μόνος του.

Με όλους να τον αποφεύγουν κατεβαινοντας και με χαιρέτησε με ένα μικρό νόημα με το χέρι στο μέτωπο.

<<Γιατί είναι έξω σήμερα;>>

<<Α δεν τα έμαθες κυκλοφορει ελευθερα μεσα στο σπιτι πλεον.Του έβαλε η Έρη βραχιολακι στο πόδιΑν κάνει καμία μαλακία και προσπαθήσει να φύγει "καμπουν" πρώτον και δεύτερονδεν μπορεί να είναι στο υπόγειο γιατί έχει γίνει ερωτική φωλιτσα της Σοφίας>>.

<<Αλήθεια τώρα ;Βραχιολάκι.Και έλεγα εμένα υπερβολική>>

Τα παιδιά έκατσαν στο καναπέ και μετά από λίγο ο Αχιλλέας σηκώθηκε.

Πήρε το ποτηρι τηε σαμπάνιας και το χτύπησε με ένα κουταλακι.

Η μουσική χαμήλωσε και ολοι στταφηκαμε προς εκείνον.

Εβηξε στη γροθιά του.

<<Ξέρω δεν με έχετε συνηθίσει να κάνω κάτι τέτοια.Αλλα είπα μιας και μπήκε η καινούργια χρονιά να το δοκιμάσω.
Ξέρω όλοι έχουμε περασει δύσκολα αυτό το χρόνο που περασε ,>>ο Μάρκος έκλαψε ξανά και ο Αχιλλέας τον κοίταξε .

<<Συγγνώμη ,>>έβαλε τη χούφτα του στο στόμα και του έκανε νόημα να συνεχίσει.

<<Όπως λέω ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους.Και είμαι ευγνώμων για όλα όσα κάνατε όλοι εσείς που βρίσκεται εδώ.
Έχουμε δρόμο όμως μπροστά μας.

Να αντιμετωπίσουμε τον χειρότερο εχθρό για να μπορέσουμε να έχουμε και άλλες στιγμές σαν και αυτές.
Αν και σήμερα λείπει ένας από εμάς,>>

Ένας λυγμος ξέφυγε από τον Μάρκο ξανά.
Και η Ξένια του χτύπησε τη πλάτη απαλά για παρηγοριά.

<<Του αφιερώνω αυτή τη μέρα και υπόσχομαι πως θα τον φέρουμε πίσω>>

Κραυγες ακούστηκαν από τους υπόλοιπους

<<Στον Φίλιππο>>.

<<ΣΤΟΝ ΦΊΛΙΠΠΟ, >>σήκωσαν όλοι τα ποτήρια τους.

Εγώ έσφιξα τις γροθιές μου και ο Ορφέας με κοίταξε περίεργα.

<<Δεν είναι ώρα Ορφέα>>.

<<Κάτι έγινε έτσι;Κάτι κακο.Ειναι νεκρός;>>

<<Όχι χειρότερα>>.

<<Σκατά>>

<<Θα τα πούμε αύριο όλα>>.

<<Επίσης θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου που πλέον είναι οικογένεια αν και κάποιοι ήταν αχρείαστοι,>> στην αρχή.Κοιταξε τον Μαρκο και εκείνος του έκανε κώλο δάχτυλο ακόμα κλαίγοντας.

<<Αχιλλέα,>>τον μάλωσε η Ηρώ.

<<Καλά πλάκα κάνω.Μεσα από το σκοτάδι βγήκαμε όλοι και προσπαθήσαμε να βρούμε το φως.
Να παλέψουμε .

Είναι καιρός να δείξουμε τον αληθινό μας εαυτό και να μην αφήσουμε κανέναν να μας πατήσει.Θα δούνε το αληθινό μας πρόσωπο.Να πάει να γαμηθει το Τρίγωνο>>.

<<ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ ΤΟ ΤΡΊΓΩΝΟ,>>φώναξαν όλοι και ο Άρης με τον Πέτρο μαζί.

<<Κάποιοι πρέπει να κάνουν εκατό κάμψεις πρώτα να έρθουν σε φόρμα γιατί έπεσαν λίγο πριν γαμήσουν οτιδήποτε,>>φώναξα με την παλάμη στο στο στόμα και κάρφωσα τον Πέτρο και τον Άρη που κόντεψαν να πνιγούν από την μπύρα που έπιναν.

Όλοι έσκασαν στα γέλια και εγώ με τον Ορφέα μαζί.

<<Έλεος ρε Όμορφη ακόμα δεν ήρθες ανάσα δεν του αφήνεις να παρουν>>.

<<Αρκετά έκατσαν καιρός να επανέλθουν>>

Γέλασα .

<<Ωραία λοιπόν από αύριο θα αναλάβουμε δράση σε όλα.Αλλα τώρα,>>ειπε επειτα ο Αχιλλέας μειδίασε και κοίταξε την Ηρώ.

Έβαλε το χέρι του μέσα στην τσέπη από το σακάκι του.

<<Ούχου,>>φώναξε η Σοφία.

<<Ω όχι δεν το κάνει,>>είπε ο Ορφέας.

Εγώ είχα μείνει να τον κοιτώ καθώς γονάτιζε μπροστά στην Ηρώ.

<<Εδώ ο κόσμος καίγεται και το ,>>ψιθύρισε ο Μάρκος στη Ξένια αλλά ακούστηκε λίγο.

<<Σκάσε ,>>του γρυλισε ο Αχιλλέας.

Η Ξένια με κοίταξε σαν να έλεγε τι στο ....

Ο Γαβριήλ ήρθε δίπλα μου.

<<Πενήντα ευρώ ότι μπορεί να του το πετάξει στο κεφάλι>>.

<<Εκατό ότι θα δεχτεί>>.

Είπε ο Ορφέας

<<Έλεος και τα δυο σας,>>τους είπα.

Η Ηρώ τον κοιτούσε στα χαμένα όταν έβγαζε το βελούδινο κουτακι.

Και πήγε να τον σταματήσει αλλά εκείνος της έπιασε το χέρι.

<<Ξέρω θα πεις είναι πολύ νωρίς παλι.Πως είμαστε μικροί.Πως έχουμε πολλά στο κεφάλι μας .Πως δεν είναι η ώρα.Αλλα δεν με απασχολεί τίποτα από αυτά.Απλα δε θέλω να υπάρξω στιγμή μακριά σου.Μπορεις να πεις όχι κουτάβι, αλλά το πρωί θα ξυπνήσεις έτσι και αλλιώς με αυτό στο χέρι σου.Γιατι γαμώτο ,δε θέλω ,αν συμβεί ...αν συμβεί.. τελος παντων.Δε θέλω να μην το έχω κάνει σε περίπτωση που συμβεί οτιδήποτε. Να ξέρω πως είχα την ευκαιρία να σου πω πόσο σε αγαπώ και πόσο θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζι σου.Δεν θέλω να μου πεις ναι από τώρα.Απλα κρατα το σαν υπόσχεση πως εγώ και εσυ ανήκουμε ο ένας στον άλλον.Ειμαστε ήδη ζευγάρι,σύντροφοι για μια ζωή ,δεν το αλλαζει αυτο τιποτα,απλά το σφραγίζει επισημα.Παντα θα είμαστε μαζί και πάντα ό,τι γίνει θα επιστρέφει ο ενας στον άλλον.Ηρώ Αλεξίου θα με παντρευτείς;>>

Άνοιξε το κουτί και με αργές κινήσεις έβγαλε το δαχτυλίδι της πρώτης υπόσχεσης και της φόρεσε αυτό που είχε στο κουτί.

Μια βέρα απλή ασημένια με μικρά διαμαντένια πετράδια.

<<Κουτάβι μίλα,μας κοιτανε,>>διάβασε τα χείλη του καθώς τις το έλεγε μέσα από τα δόντια και εκείνη είχε μείνει να τον κοιτάζει χωρίς να κάνει τίποτα.

Η Ηρώ τίναξε το κεφάλι της σαν από ύπνωση και τον κοίταξε.

<<Γαμώ ναι,εννοώ πως ναι τέλος πάντων ναι,υπόσχεση ,είναι υπόσχεση,ναι>>είπε με δάκρυα στα μάτια.

<<Τα εκατο μου ευρώ μαλακα,>>είπε ο Ορφέας στον Γαβριήλ ,απλωσε τη παλμη του και εκείνος στροβηλισε τα μάτια και έβγαλε εκατό ευρώ από το πορτοφόλι του και του τονεδψσε

Όλοι ζητοκραυγαζαν.

Και ο Αχιλλέας φιλούσε την Ηρώ.

<<Είμαι αρραβωνιασμένη τώρα;>>
Ψέλλισε στην Ξένια.

<<Ποιος σκατά ξέρει τι κάνετε εσείς οι δύο .Αυτή ήταν η πιο περίεργη πρόταση γάμου που έχω δει ποτέ μου>>.

<<Είμαι τόσο χαρούμενος για εσένα ξωτικό.Αχιλλεα σε αγαπάω να προσέχεις την κολλητή μου,>>του φώναξε ο Μάρκος αφού αγκάλιασε την Ηρώ και του σηκωσε το μπουκαλι .Υστερα το εφερε στο στομα του και ηπιε μια γερη γουλια.

<<Α καλά αυτός ντιρλα έτσι;>>Ειπα βλέποντας τον Αχιλλέα να μουντσώνεταικαι να κοιτάζει τον Μαρκο.

<<Εφιάλτες θα έχει το βράδυ .Θα βλέπει τον Μάρκο να τον κυνηγάει και να φωνάζει σε αγαπάω,>>γέλασε ο Γαβριήλ.

Η Σοφία την πλησίασε να δει το δαχτυλίδι και την αγκάλιασε και χτύπησε παλαμάκια.

<<Η καργια που είναι;>>
Ρώτησε όλο νόημα ο Ορφέας τον Γαβριήλ.

Γιατί όλοι είχαμε δει το σκηνικό που είχε αρπάξει τη Ξένια πριν την αλλαγή και τη φίλησε ενώ εκείνη στην αρχή δεν ήθελε και τον χτυπούσε.

Αλλά μετά...

<<Που να ξέρω .Είπε πως θα πήγαινε από το σπίτι γιατί κάτι έγινε και θα επέστρεφε αλλά δεν έστειλε τίποτα και δεν γύρισε,>>το κινητό του δονήθηκε.<<Α κατά φωνή,>>κοίταξε την οθόνη.<<Κάτι έτυχε λέει με τον πατέρα της>>

Κοιταχτηκαν με τον Ορφέα περίεργα.

<<Μάλιστα.Καλυτερα,>>είπε ο Ορφέας Λοιπόν,>>φώναξε<<Από αύριο σκίζουμε κώλους αλλά σήμερα θα το κάψουμε πάμε λίγο,>>φώναξε και αρχισε να σφυρίζει με τα δάχτυλα στο στόμα.

Η μουσική δυνάμωσε και το πλήθος φώναξε δυνατά και τα αίματα άναψαν.

<<ClUB Vipers.Club Vipers.>>έλεγαν με ρυθμό όλοι μαζί.

Κάποιοι χόρευαν και κάποιοι άλλοι έκανε τα πηγαδάκια τους.

<<Θεέ μου αν δεν είχε τόσο κόσμο εδώ μέσα θα σε έπαιρνα εδώ και τώρα,>>η ανάσα του καφτή στο αυτί μου αναρυγοιε το κορμί μου.

<<Μπορείς να το κάνεις μετά,>>άρχισε να φιλά τον λαιμό μου από πίσω καθώς με αγκαλιαζε, δεν τον είχα καταλάβει πως είχε έρθει.

<<Σε αγαπώ τόσο πολύ.Που πονάει>>.

<<Εγώ σε πόνεσα >>.

Τον είχα σκοτώσει όχι απλά πληγώσει.

<<Και εσύ με ανεστησες ξανά,>>πέρασε τη γλώσσα του πάνω, από την ακρη του λοβού μου.<<Αν και είσαι πολύ πιο σέξι σήμερα και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι έτσι όπως σε κοιτάνε .Αλλά έχει χάρη που ξέρει ότι είσαι δική μου>>.

<<Ορφέα κανόνισε να πάθεις Αχιλλέα>>

<<Ω Όμορφη .Ποιος σου είπε ότι εγώ δεν είμαι χειρότερος;>>

Ένας κόμπος ήρθε στο λαιμό μου και εκείνος γέλασε.

<<Καλά Ε, ντροπή που δεν μας καλέσατε,>>μια δυνατή φωνή μας διέκοψε και κοίταξα μπρύστα μου.

Ο Ρεν σήκωνε ένα μπουκάλι σαμπάνια.

Από δίπλα του η Όλιβ με σταυρωμένα τα χέρια.

Η Αλις με ένα πλατύ χαμόγελο και η Δάφνη από δίπλα της.

<<Παιδιά,τι κάνετε εδώ;>>

Τους πλησίασα τρέχοντας και αγκαλιάζοντας τπθς έναν έναν.

<<Ώπα ώπα,πολύ χαρούμενη σε βλέπω.Ολα καλά δηλαδή;>>
Είπε η Ολιβ.

Χαμογέλασα.

Άρχισαν να αγκαλιάζουνε και τον Ορφέα.

<<Ε ,επιστρέψαμε εδώ στη βάση πριν τρεις μέρες και μόλις μας είπε η Σαρλίν ότι ήρθες πίσω τα παρατήσαμε όλα και είπαμε να έρθουμε>>είπε η Άλις.
Την χαιδεψα στο κεφάλι.
<<Χαίρομαι που είσαι εσύ παλι>>.

Της χαμογέλασα.

<<Σε ευχαριστώ που πίστεψες σε εμενα>>.

<<Μπορούσες να στείλεις ένα μήνυμα ,>>είπε η Δάφνη όλο μούτρα με τα χερια διπλωμενα στο σωμα της..

<<Ω έλα εδώ κατσούφικο μου,>>την πλησίασα και τγς έκανα κεφαλοκλειδωμα.<<Μην είσαι έτσι.Μπορεις να μου τη σπάσεις μετά.Να μου βάλεις ζάχαρη στο καφέ>>.

<<Χαχα,αστείο>>είπε εκείνη.

<<Τι στο πουυυυυτσοοοοο,>>αναφώνησε ξαφνικά ο Ορφέας και γυρίσαμε όλοι βλέποντας έναν Μάρκο να τον τραβάει στη μέση του σαλονιού πάνω στο τραπέζι για να χωρέψουν.

Του ανοιξε έπειτα το στόμα και του έριξε τη βότκα μέσα.

Καλά πάει πάλι αυτό.

<<Τα βρήκατε έτσι;>>
Ρώτησε η Άλις.
<<Να ξέρω να προετοιμάστβ για τη συγκατοίκηση >>.

Στριφογυρισα τα μάτια στο σχόλιο της αυτο και έπειτα χαμογέλασα γνεφοτνας θετικά.

<<Επιτέλους, μας εσκασες,>>είπε η Δάφνη και την έσφιξα πιο πολύ απο το λαιμό..

<<Θα με πνιξεις>>.

<<Ούπς συγγνώμη.Αντανακλαστικό ηταν>>την είπα και την άφησα απότομα. Σηκώνοντας τα χέρια και κοιτώντας την Ολιβ.

<<Είσαι ηλίθια,>>είπε η Όλιβ .

<<Το ξέρω .Μου το λένε πολλοί τελευταία>>.

<<Χαίρομαι που επέστρεψες>>

<<Και εγώ,>>την αγκαλιασα.

<<Σε αγαπώ>>.

<<Και εγώ>>.

<<Ωραία τώρα ας πιούμε τίποτα,>>φώναξε ο Ρεν .
<<Και ας παρταρουμε να ξεχάσουμε τις μαλακίες.Ουχου,>>ούρλιαξε.

<<Ένταση έχει ενταση από όλα αυτά που συνέβησαν και δεν ξέρει πως να τα διαχειριστεί >>πρόσθεσε η Ολιβ .

Αυτές η βδομάδες ήταν μια κόλαση για όλους.Συναισθηματια και ψυχολογικά μετά από όσα είχαμε δει απορούσα ακόμα πως στεκόμασταν όρθιοι.
Τόσος πόνος. Τόσα θύματα.
Ο κόσμος είναι αρρωστημένος σε βαθμό που σε πιάνει απελπισία.

<<Το ξέρω.Ολα θα τα βρουμε από αύριο,>>έκανα μια κίνηση να αρπάξω το μπουκάλι κρασί απο το παγκο της κουζίνας και έβαλα ένα τσιγάρο στο στόμα μου.

Πριν προλάβω να γυρίσω όμως αυτά βρέθηκαν στο πάτωμα.

<<Ε τι στο καλό;>>Αναφωνησα βλέποντας την Δάφνη να με κοιτάει νευριασμένη.

<<Τι στο καλό κάνεις;>>
Με ρώτησε.

<<Χαλαρώνω με κρασί και τριγαρο;>>
Την ρώτησα λιγο με ελαφρύα ειρωνεια και γενικώς με απορία.

<<Δεν πρέπει να τα κάνεις αυτά στη κατάσταση σου,>>με μάλωσε.

Τι σκατά λέει;

<<Ποια κατάσταση μου μωρε;Τι λες ;Μια χαρά είμαι.Τα τραυματα μου μια χαρά ειμαι,>>Μια ο πυροβολισμος μια αυτό  .Καπου ωπα λιγο.<<Η υγεία μου μια χαρά. Δεν καταλαβαίνω τι λες;>>

Λες να έχω τιποτα και να μου το κρυβουν;Μπα δεν παίζει.
Εντάξει λίγο εξάντληση και κάτι περίεργα ας πούμε που κάνω.
Να όπως να πιω τσάι,ενώ το σιχαίνομαι, γιατί το στομαχι μου ειναικαπως.
Αλλά μέχρι εκεί.
Από το άγχος και το στρες θα είναι.

Κοιταχτήκαν οι τρεις ττους με απορία.

<<Καλά δεν είδες τις εξετάσεις που σου έστειλα;Εμείς νομιζαμε πως γι'αυτό γύρισες αρων αρων >>.
Είπε η Όλιβ.

<<Όχι δεν τις είδα.Γιατί τι έχω πεσμένο αιματοκρίτη;Αυτο το ξερω.Αν δεν πεθαινω ολα καλα,>>πήγα να ανάψω ξανα τσιγάρο αλλά αυτή τη φορά η Δάφνη το έπιασε από το στόμα μου πριν το ανάψω και το έκανε χίλια κομματάκια.

<<Δάφνη έλεος τι σε έχει πιασει ;Έγινες αντικαπνηστρια ξαφνικά;Τα δικά σου πετα>>.

Ρε το κερατο μου ούτε ένα τσιγάρο με την ησυχία μου δεν μπορώ να κάνω.

<<Για όνομα δες τις εξετάσεις σου Εύα για να συννενοηθουμε επιτέλους,>>δυσανασχετησε με ενταση .

<<Καλά καλά.Ενταξει θα της δω μισό να ανοίξω τη τσαντα μου.Μη βαρας,ωχου.Πρεπει να κοψεις τον καφε τσιτα σε κανει,>>άρπαξα το μικρό τσαντάκι που ήταν αφημένο στον πάγκο της κουζίνας και έβγαλα το κινητό.

Η Δάφνη μου κουνούσε το χέρι να κάνω πιο γρήγορα.

Τι στο καλό τόση βιασύνη;

Πήγα στα Email.
Ανοιξα εκεινο που έλεγε τα αποτέλεσματα και άρχισα να διαβάζω.

Ολα φαίνονταν καλα μέχρι που...

<<ΤΙ;>>φώναξα και βγήκε η φωνή μου πιο τσηριχτή.

Όχι αυτό δεν γίνεται .

Αυτό ήταν λάθος

Μα πως.

Εγώ δεν...

Εγώ δεν μπορώ να μείνω ...
Εγκυος.

<< Συγχαρητήρια είστε σχεδον ενος μηνός έγκυος,>>είπε η Δάφνη.

<<Μα πως;Πως;Γαμώ γιατί η φωνη μου ακούγεται τσηριχτη;>>
Επιασα τον λαιμο μου και εβηξα.

<<Πώς να στο εξηγήσω,>>ένωσε τα χέρια της.<<Όταν το σπορακι πάει στο λουλουδάκι>>.

<<Ανθιζει.Ηλιθια.Ξέρω πως γίνονται τα παιδιά .Εννοώ πως γίνεται να είμαι εγώ έγκυος, ενώ δεν μπορώ να->>.

<<Υπήρχε μια μικρή πιθανότητα.Ελαχιστη μεν αλλά υπήρχε>>

Είπε η Όλιβ και χαμογέλασε .

<<Γι'αυτό νομίζαμε πως ήρθες αρων αρχών >>

Γαμώ γαμώ γαμώ.

Έγκυος

Εγώ .

Πώς του το λένε τώρα;

Θα φρικαρει.

Σίγουρα θα φρικαρει.

Είναι μόλις είκοσι δύο.

Χριστέ μου θα φρικαρει.

Έγκυος

Είμαι έγκυος...

Χαμογέλασα και έπιασα την κοιλιά μου.

Γαμώ.

<<Νομίζαμε πως γιαυτό ήρθες για να του το πεις,αλλα που να ξέραμε πως είσαι τόσο ηλίθια να μη δεις τις εξετάσεις σου,>>είπε η Δαφνη.

Κόσκινο με είχαν κάνει στην οργάνωση μόνο δείγμα από τον εγκέφαλο δεν μου είχαν πάρει.

<<Είσαι έγκυος .Θα έχουμε ένα μικρό Ευάκι,>>είπε η Άλις και μου έπιασε το χέρια.

Εγώ έτρεμα από το σοκ.
Χαρά φόβος.

Δυο παιδιά.
Ένα χαμένο που πρέπει να βρω.
Ένα μέσα στη κοιλιά.
Μια κοινότητα που πρέπει να εξολοθρεύσω.
Ένα μαλακα να σκοτώσω.
Συν πόσους άλλους.
Να προστατευσω τα παιδιά.
Τον Ορφέα.Πως θα τα κάνω αυτά με την κοιλια τουρλα;
Πως θα φέρω το μικρό αυτό πλάσμα σε αυτό το κόσμο;

Εγκυος.
Εγω.
Ανάσες Εύα.

<<Ουχου>>ακούστηκε από το σαλόνι με τα μπάσα να ηχούν δυνατά στη τρανσ μουσική.

Και εκεί στη μέση της πίστας πάνω στο τραπέζι ο Ορφέας είχε βγάλει τη μπλούζα του και χόρευε ασυστολα με το Μάρκο.

Ο Άρης από κάτω του έδινε να πιει από το μπουκάλι.

Γύρισε και με κοίταξε .

Με έδειξε με το δάχτυλο ,έπειτα το έφερε στον ευατό του πάνω στη καρδιά .

"Σε αγαπώ"ψέλλισε και έκανε κυκλο πανω τηε και σβούρα το πουκάμισο.

<<Πάμε Ορφέα ,>>φώναξε ο Ρεν μου έκλεισε το μάτι και πήγε κοντά του και ανέβηκε αυτός πάνω στο τραπέζι.

<<Θα γίνει μπαμπάς,>>είπε η Όλιβ και κόντεψε να πνιγεί από το γέλιο.
<<Την πουτσισες>>Γέλασε

<<Ω έλα μωρέ γιατί επειδή χορεύει ασυστολα και ξεσαλωνει και κάνει τρέλες που και που και τρωει ένα καρο ζελεδακια;>>
Είπε η Δάφνη και γέλασε και αυτή.

<<Θα φρικαρει έτσι δεν είναι;>>
Είπα και συνέχιζα να τον κοιταω.

<<Πιθανόν.Αλλα μια χαρά θα είναι.Εσενα λυπάμαι το τι θα τραβήξεις ,γιατί αν πάρει την ενεργεια του και την τρέλα του δεν σε βλέπω καλά>>.

<<Ω θεέ μου μου έρχεται να ξεράσω,>>είπα.

<<Συμπτώματα>>
Είπε η Δάφνη.

<<Ηλίθια ,από το κρασί είναι.Ηπια πόσο>>.

Κράτησα το στόμα μου γιατί οντως μου ανέβηκε.

Δεν έπρεπε να πιω τόσο.
Συγγνώμη μικρακι μου.

Που να το ξέρω.
Και μη βλέπεις έτσι τον μπαμπά.
Θα τον στρώσουμε μαζί.
Αν δεν φρικαρει.

Ω Θεέ μου θα φρικαρει.

Εδώ έχω φρικαρει εγώ.

Έγκυος. είμαι έγκυος.

Τι θα κάνω;Πως θα το φέρω σε αυτή τη κατάσταση.

Πρέπει να το προστατευσω και αυτό .

Τίποτα δεν θα το πειράξει

Κανείς.

Ω σκατά θα ξεράσω.

<<Όμορφη,>>τον άκουσα να με φωνάζει καθώς είχα αρπάξει ένα κουβά άδειο από παγάκια και άδειαζα το στομάχι μου καθώς εκείνος έτρεχε κατά πάνω μου.

Αφού ηρεμισα και επιβειωθηεκε πως ήμουν καλά το βράδυ συνεχίστηκε μέχρι τελικής πτώσης.

Εγώ σκεφτόμουν ξανά και ξανά πως θα του το πω.

Με ποιο τρόπο .

Με μαλακό τρόπο επρεπε.

Να το πάρει ομαλά.
Αφού θέλει παιδιά έτσι έλεγε.

Κάποτε μήπως εννοουσε;
Και όχι τώρα ;
Ισως νιώθει μικρός;
Ίσως τώρα που η καριέρα του πήρε τα πάνω του να το σκέφτεται για αργότερα.
Γαμώτο πως το λέμε;
Και γαμω το κέρατο μου γιατί έχω φρικαρει τόσο πολύ.;

Καθόμουν στο κρεβάτι του αφού είχαν όλη φύγει από τον πάρτι σχεδόν ξημερώματα.

Το Καπκεικ είχε κουρνιάσει δίπλα μου.
Μου είχε λείψει και αυτό.

Το πήρα στην αγκαλιά μου και το χαϊδεψα και εκείνος αναστέναξε.
<<Εδώ είμαι τώρα μην ανησυχείς και εσύ,>>του έτριψα τα αυτακια .

Είχε αποκοιμηθεί.

Έπειτα σηκώθηκα και το έβαλα στο κρεβατάκι του δίπλα από το κρεβάτι του Ορφέα.

<<Καληνύχτα παιδιά,>>τον άκουσα να λέι την ώρα που καθόμουν ξανά.

<<Καληνύχτα >>ακούστηκε από τους υπόλοιπους.

Τι καληνυχτα καλό ξημέρωμα.
Και τι ξημέρωμα σε περιμενει.

Εσφιγγα το σεντονι σττα χέρια μου τόσο δυνατά την ώρα που έκλεινε την πόρτα και απλά τον κοιτούσα που περνούσε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.

Με κοίταξε με λάγνο βλέμμα.

<<Έτσι όπως με κοιτάζεις Όμορφη ήδη μου έχει σηκωθεί,>>είπε και παραπάτησε λίγο προσπαθώντας να κρατηθεί από το επιπλο δίπλα στη πόρτα του για να μη πέσει.

Εγώ σε κοιτάζω με βλέμμα αγελάδας ,εσύ παραπατας καλά θα πάει αυτό .

Ήρθε σιγά σιγά κοντά μου.

Εγλυψε τα χείλη του.

Έτσι υγρασία μην αφυδατωθείς γιατί μπορεί να λιποθυμισεις.

Πώς σκατά θα στο πω;

Ίσως να το πω αύριο.

Ναι αύριο καλύτερα.

Και αν δεν βρω κατάλληλη στιγμή αύριο;

<< Θεέ μου είσαι τόσο σέξι,>>ηρθε κοντα μπυ με κλεοδωσε μετα χερια του αναμεσα και έσκυψε αρχιζοντας να μου φιλάει τον λαιμό και να με σπρώχνει να ξαπλώστω προς το κρεβάτι.

Μίλα Εύα γαμώ το κέρατο μου.

Πες κάτι; Οτιδήποτε.

Αχ θέλει να κάνουμε σεξ και εγώ θέλω αλλά πρέπει πρώτα να του το πω.

Κάνει άραγε να κάνουμε;Κάνει ηλιθια , αλλιώς η Όλιβ δε θα μου έκλεινε το μάτι και θα έλεγε καλή απόλαυση .Τι σκατά ;Πρώτος μήνας και όλα είναι καλά αλλιώς θα μου έλεγε πως δεν είναι
Καλα είπε πως πρέπει να κάνω έναν υπέρηχο αλλά όλα καλά.

Ανάσες Εύα.

<< Όμορφη μου ,μου έλειψες τόσο πολύ το δέρμα σου τα φιλιά σου,το κορμί σου ,το ποσο υγρή γίνεσαι για εμένα.>>.

Άρχισε να μου φίλα απαλά το λαιμό και να τον δαγκώνει τα χέριατου ήρθαν στη πλατη μου και προσπάθησαν να κατεβάζε τις τιράντες από τον ώμο μου.

Με πεθαίνει.

Τον θέλω τώρα μέσα μου.

<<Είμαι έγκυος,>>πέταξα απότομα.

Μπράβο Εύα.

Πολύ ωραία στιγμή για να το πεις.

Γαμώ το τακτ μου μέσα.

Μουντζωθηκα.

<<Άμαν ρε Ευάκι χαλάς την ατμόσφαιρα πάλι,>>δυσανασχετησε και σηκώθηκε όρθιος και κούνησε τα χέρια .

Τι σκατά λέει;
Βλαμμένο είναι;

Έκανε πίσω απότομα και με κοίταξε.

<<Αμάν βρε Όμορφη.Βρε καρδιά μου.Βρε κορίτσι μου ,>> αρχησρ να κουνα τα χερια του<<Δηλαδή πάω να κάνω ατμόσφαιρα και πετάς πως είσαι έγκυος;>>

Α ντιπ βλαμμένο είναι.
Δεν έχει καταλάβει τίποτα

Καλά πόσο ήπιε;
Να δω πότε θα κάνει κλικ.

Σήκωσα το φρύδι σταύρωσα τα χέρια και περίμενα.
Έβγαλε το πουκάμισο του ,πηγε προς την καρέκλα του γραφειου του,την άφησε και ξεφυσηξε.

Έπειτα κοκκαλωσε ,γύρισε με κοίταξε και τα μάτια του γούρλωσαν .

Ώπα να το ,πήρε μπρος.

<<Είσαι...είσαι ..έγκυος>>είπε σχεδόν με ποντίκισια φωνή .
Εβηξε <<Γαμώ η φωνή μου.Πως ;Πότε;>>

Α και αυτός ηλίθιες ερωτήσεις σαν και εμένα κάνει.

<<Πώς να σου εξηγήσω όταν το αγοράκι αγαπάει το κοριτσάκι και αγκαλιαστουν πολύ σφιχτά.Το σπορακι του αγοριου κανει ένα μεγαλο ταξίδι στη φωλιτσα του κοριτσιου ,>>έκανα ένα κύκλο με τα χερια μου στον αέρα και τον έκλεισα πάνω στη κοιλιά μου

<<Όμορφη,>>γρυλισε και γέλασα.
<<Εννοώ,>>έκανε μια απότομη κίνηση και έπεσε τα γόνατα μου και έβαλε τα χέρια του στη κοιλιά μου.Με έλιωσε με αυτό που έκανε.<<Πώς αφού δεν ->>.

<<Υπήρχε μια πολύ μικρή πιθανότητα να ->>

<<Είσαι έγκυος,>>είπε και μου χάιδεψε την κοιλιά.

<<Αν δεν το-,θα το καταλάβω γιατί είσαι και πολύ μικρός ακόμα έχεις πολλα->>

<<Ούτε να το σκεφτεσαι.Και δεν έχει σημασία τι θέλω εγώ.Εσυ τι θες;Δικό σου είναι το σώμα.Ό,τι και να θέλω εγώ είναι σε δεύτερη μοιρα.Και δεν εχει τιποτα αλλο σημασια.Το θες;>>

Με κοιταξε με ένα βλέμμα όλο αγάπη.

Τι έχω κάνει και τον αξίζω;

<<Ναι,έτσι νιωθω.Ειμαι τέρμα φοβισμένη ,με όλα αυτά, αλλά ναι θέλω>>.

Δεν ξέρω από τη στιγμή που το έμαθα σαν κάτι μέσα μου να άλλαξε.
Δεν με είχα σκεφτεί ποτέ με παιδιά.
Όλο αυτό με τρομάζε καπως και ας ήθελα ενώ δεν μπορούσα.
Έχω ένα γιο και έφτανε.
Ήταν δικός μου χωρίς να τον έχω γεννήσει.
Γιατί το ποσο τον αγαπούσα επισκιάζε το αν είχε βγει από την κοιλιά μου.
Δεν είχε σημασία.
Τώρα θα είχα να αγαπήσω το ίδιο ένα ακόμα.

<<Ωραία τότε.Αν θέλεις εσύ θέλω και εγώ.Εγώ και εσύ.Εμεις ,>>ψυθίρισε στη κοιλιά μου.Εισαι έγκυος,>>έλεγε ξανά και ξανά και τα μάτια του άρχισαν να βουρκωνουν.

Κόλλησε η βελόνα.

Το είπαμε είμαι έγκυος.

<<Είσαι έγκυος,>>έβαλε το αυτί του στη κοιλιά μου .
<<Λες να με ακουει;>>

<<Είναι ισα με ένα φιστίκι τώρα ή ιπποκαμπο έτσι έχω διαβάσει.Ποιος ξερει>>.

<<Είσαι έγκυος, >>είπε ξανά και εγώ αναρωτήθηκα μήπως του μείνει χούι αυτό.<<Για μισό λεπτό,>>απομακρυνθηκ απότομα και γουρλωσε ξανά τα μάτια.<<Εισαι εγκυος>>.Επανέλαβε.

Το είπα εγώ να το ,θα φρικαρει.

Λίγο κράτησε .
Μειδιασε και σηκώθηκε στα ξαφνικά και

<<Είσαι έγκυος,Αχα,>>φώναξε και βγήκε έξω στον διάδρομο κουνώντας το δάχτυλο του προς τη μεριά μου .

<<Ορφέα τι κάνεις ;Θα ξυπνησεις τα παιδια μολις ξαπλωσαν.>>

Σηκώθηκα και άρχισα να του φωνάζω καθώς χτύπαγε τις πόρτες από τα δωμάτιά τους.

<<Βγείτε έξω ρεμάλια,>>χτυπούσε μια τη πόρτα του Γαβριήλ, μία τη πόρτα του Αχιλλέα φωνάζοντας.

<<Ορφέα,>>τον μάλωσα αλλά τίποτα.
Γελούσε δυνατά μέσα στη τέλη χαρά.

Πήγε να ανοίξει το χερούλι της πόρτας του Γαβριήλ αλλά δεν υποχώρησε.

<<Μαλακα βγειτε έξω δεν είναι τρεις ή ώρα το βράδυ για να κλειδώσεις τη πόρτα,>>φώναξε.

<<Κλειδώνει τη πορτα;>>

Προχώρησε προς τη μεριά του δωματίου του Αχιλλέα.
<<Ναι είναι ένα περίεργο που κάνει από τότε που ήρθε η Ξένια,>>κούνησε το χέρι αδιαφορα<< Δεν το έχεις καταλαβει;>>

<<Όχι δεν το εχω καταλαβει,>>τόσες φορές ειχα κοιμηθεί εδώ δεν είχα ακούσει κάτι. Πολύ περίεργο.

<<Η Σοφία εχει κανει ολοκληρη φασαρια γι'αυτό ,που δεν μπορει να μπει εκεινη την ωρα μεσα οταν την πιανουν αυπνιες.Ο μαλακας λεει πως το κανει και καλα για να μην τον ενοχλουμε>>.
Ξαναχτύπησε την πόρτα του Αχιλλέα και έπειτα γύρισε το πόμολα την ανοιξε ενώ ταυτόχρονα άνοιγε και η πόρτα του Γαβριήλ.

<<Ε,>>φώναξε ο Αχιλλέας την ώρα που η Ηρώ τραβούσε το σεντονι πάνω της.
<<Τι στον πουτσο έγινε ;>>
Φώναξε ο Αχιλλέας και ήρθε στη πόρτα.

Ο Ορφέας χαμογέλασε και τον έδειξε με το δάχτυλο.
Έπειτα τον Γαβριήλ με τη Ξένια που στεκοντουσαν στη πόρτα.

<<Θα σε γαμησω μαλακα,γιατί χτυπάς τις πορτες;>>Του φώναξε ο Γαβριήλ τιηκ ημίγυμνο.

<<Σας κέρδισα καργιολακια ,>>Άνοιξε ορθά πλατιά τα χέρια.

<<Τι μαλακιες λεει;>>
Με κοίταξε και ανασηκώνω τους ώμους.
Εγώ νόμιζα πως από τη χαρά τους θα το ανακοίνωνε αλλά τι στο καλό ήταν αυτό τώρα.

<<Ορφέα τι'>>πήγε να πει ο Γαβριήλ
αλλά ο Ορφέας άρχισε να χορεύει κουνώντας με ρυθμό την λεκάνη του και τα χέρια ψιλά .

<<Σας κέρδισα,>>κοίταξε τον Γαβριήλ.
Έπειτα στανατησε απότομα και έδειξε τη Ξένια με το δάχτυλο.<<Κάτσε ώπα,Εσύ γιατί είσαι με το σεντονι μόνο τυλιγμένο και δεν φορά πιτζαμες>>.

Η Ξένια γουρλωσε τα μάτια της και έσφιξα το σεντονι.
Ο Ορφέας μειδιασε.<<Μουσιτσα,>>της είπε.

<<Μαλακα τι στον πουτσο θες πρωινιατικα;>>
Του είπε μέσα από δόντια ο Γαβριήλ.
Ξεκάθαρα κάτι είχε διακόψει και ο ψηλός ήταν έτοιμος να τον αρπάξει. Η Ξένια από την άλλη ήταν έτοιμη να την καταπιεί η γη.
Τι θα κάνουμε με αυτούς δε ξερω;

<<Α ναι ,>>συνεχισε ο Ορφέας και ξαναπέρασε πνιχτα δείχνοντας τους πάλι με το χέρι.

Βήματα γηγορα ακούστηκαν στις σκάλες και η Σοφία με τους δύο και τον Μάρκο φάνηκαν.

<<Σας κέρδισα καργιολακια,>>ξανά είπε ο Ορφέας και δεν έβλεπα να τελειωνει αυτό γηγορα.Χαμογελασε διάπλατα και άρχισε να κάνει σαν παλιό πάλι.

<<Τι παθατε ;>>
Ρώτησε ο Σοφία όλο απορία.

<<ΣΟΦΑΡΑ, τους κέρδισα έτρεξε πάνω της και την άρπαξε στην αγκαλιά του, σφίγγουν της την και έπειτα την σήκωσε από τη μέση και έκανε σβούρες .
Η Σοφία άρχισε να γελάει και έπειτα την άφησε κάτω και άρχισαν να χοροπηδάνε αγκαλιασμενοι

Εκείνη φυσικά χωρίς να ξερει το γιατί.

<<Πλάκα έχει αυτό.Αλλα δεν ξέρω για ποιο πράγμα χαιρομαστε τοσο;>>
Είπε με τις κοτσίδες της να χοροπηδάνε και όπως και τα αυτιά λαγουδάκι από την ολόσωμη πιτσαμα που φορούσε.

<<Ούτε και εμείς >>είπε ο Αχιλλέας.
<<Τελείωνε μικρέ γιατί έχουμε και μια δουλίτσα μεσα>>.

Ο Ορφέας άφησε την Σοφία κάτω.
Επειτα αρχισε να βηματίζει αργά προς τον Αχιλλέα
βηχοντας στη γροθιά του.

<<Είμαστε ...ΕΓΚΥΟΣ...>>φώναξε ξανά δυνατά και άρχισε να κάνει τον χορό της νίκης.<<Σας κερδισα>>.

<<Τιιιι;>>
Φώναξαν ταυτόχρονα η Ξένια με την Ηρώ.
Η κοκκινομάλλα ήρθε απότομα κοντά τα μου και προς έκπληξη μου πήγε να κάνει το ίδιο και η Ηρώ.
Να σηκωθεί.Και έμεινα να την κοιτώ.Μολις κατάλαβε τι έκανε σταμάτησε και εκείνη την ώρα γύρισε ο Αχιλλέας προς τη μεριά της και μαζεύτηκε.

Έπειτα όταν γύρισε προς εμάς ο Αχιλλέας με έκανε νόημα η μικρή με το χέρι να σιώπησω.

Την άτιμη μπορούσε να κουνηθεί και του το έκρυβε.
Και φαντάζομαι τον λόγο.

Χαμογελασαμε η μία στην άλλη.

<<Είσαι έγκυος, >>είπε σαστησμενα η Ξένια βάζοντας το ένα χέρι τγς στη κοιλιά ενώ με το άλλο ακόμα κρατούσε την κοιλιά της.
Η Ηρώ χαμογελούσε διάπλατα.

<<Δεν μπορούσα να καν-και ήρθε κάπως απότομα αλλά ναι,>>έβαλα τα χέρια μου στα δικά της.
Μου χαμογέλασε γλυκά.

Το σόου από πίσω μας συνεχιζόταν.
Αλλά το πιο αστείο σε όλο αυτό ήταν η φάτσα του Αχιλλέα και του Γαβριήλ.

Λες και είχε πέσει βόμβα.

<<Τι;Οριστε;>>
Είπε με τσηριχτη φωνη ο Αχιλλέας.
<<Πώς στο διαόλο έγινε αυτο;>>.

Αντε παλι με τις χαζές ερωτήσεις.

<<Σας κέρδισα καριιολιδες,>>ξανά φώναξε ο Ορφέας.

<<Μπορεί κάποιος να μας πει τι εννοεί γιατί αρχίζω να παθαίνω κατι;>>
Αναφώνησε η Ξένια.

<<Είναι ένα ηλιθιο στοίχημα που έβαλαν όταν ήταν έφηβοι.Ποιος από όλους θα γινόταν πατερας πρωτος,>>είπε η Ηρώ.

<<Ηρώ,>>προσπάθησε να την σταματήσει ο Αχιλλέας.

<<Ω σκασε πια ήσασταν ηλιθιοι έφηβοι ποιος νοιαζεται>>.

<<Ορίστε;>>
Αναφώνησε η κοκκινομάλλα.

<<Ναι έβαλαν το στοίχημα μικροι.
Ο Ορφέας είπαν πως θα ήταν τελυταιος ό και πιθανότατα αυτός μπορεί και να μην .Αλλά...>>

<<Και πρώτος ο Αχιλλέας, φαντάζομαι,>>της είπα και γέλασα.

Ο Αχιλλέας έβριζε μέσα από τα δόντια του γιατί αυτό του είχε κάτσει κάπως.
Η φάτσα του για μπουνια είναι.

<<Ω οχι>>είπε η Ηρώ.
Και ολοι κοιτάξαμε τον Γαβριήλ που έτριβε το πρόσωπο του.

<<Μας κάνει πλακα τώρα,>>είπε η Ξένια .

<<Ναι και μάλιστα θέλει ένα τσουρμο>>.

<<Εντάξει τέλος τώρα πάμε όλοι για ύπνο,>>είπε διακόπτοντας μας.
Έπειτα βηματισε και αγκάλιασε τον Ορφέα.
<<Είμαι τόσο περήφανος για εσένα.
Δεν το περίμενα αλλά θα σου κάνει καλό.
Να αναλάβεις ευθύνες .
Αν και από μικρος στα βάσανα θα τα καταφέρεις.Αλλα πάμε για ύπνο τώρα γιατί άφησα κάτι στη μέση,>>του έκλεισε το μάτι.

<<Δεν πρόκειται να συμβεί φιλαράκο,>>τον χτύπησε η Ξένια με την παλάμη στον ώμο .
<<Κανένα ακόμα μωρό δε θα δημιουργηθεί σημερα.Παμε για υπνο>>.

Ο Γαβριήλ κοίταξε τον Ορφέα.

<<Θα σε σκοτώσω. Αύριο ομως>>.

Και ο Ορφέας γέλασε αμήχανα καθώς οι δύο τους πήγαιναν προς το δωμάτιο.

<<Είσαι έγκυος,έχεις δηλαδή ένα μικρό μωράκι εδω;>>Ήρθε η Σοφία δειλά δελα γονάτισε και έβαλε το αυτί της στην κοιλιά μου. Δηλαδή μέχρι να έρθει εδώ θα έχει σπιτάκι την κοιλίτσα σου,>>σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια.<<Θα το αγαπώ τόσο πολυ>>
Δάκρυα άρχισαν να σχηματιζονται και στα δικά μου μάτια.
Της εγνεψα και και της χαιδεψα το κεφάλι.

<<Θέλω και εγώ ένα,>>αναφώνησε και κοίταξε τους δύο με ύφος.

Κόντεψα να πνιγώ.

<<Δεν πρόκειται ακόμα δαιμονακι,>>της είπε ο Αλέξανδρος καθώς ο Παρης έτριβε το πρόσωπο του .

<<Γιατι;>>
Είπε με νεύρο η Σοφία σηκώθηκε και έβαλα της γροθιές της στη μέση της.

<<Δαιμονακι,>>
Την έκανε παρατήρηση ο Παρης.
Το έχουμε συζητήσει αυτό.

<<Εγώ θέλω όμως.Γι'αυτο γρήγορα στο υπογειο>>.

<<Δεν είναι λουτρινο δαιμονακι το μωρό.Κλαιει όλη νύχτα,χεζει πυρηνικές βόμβες,θέλει ένα τόνο πάνες τη βδομάδα, πετάει φαγητά και είναι εύθυνη .Δεν ειμαστε έτοιμοι για κάτι τετοιο>>Συνεχισε.
Ο Ορφέας ξαφνικά σταμάτησε και έμεινε κόκκαλο στον διάδρομο.

<<Ωωωω,κρίμα μα θέλω ένα,>>ειπε με παραπονο η Σοφια .Εκεινος την πλησίασε σιγά σιγά και την φίλησε στο μέτωπο.

Τι σκατα επαθε;

<<Αχιλλέα, >>έβλεπα την Ηρώ να του κάνει νόημα ,με σηκωμενο να πάει προς τον Ορφέα και εκείνος ξεφυσηξε.

<<Μία μέρα στο υποσχομαι δαιμονακι αλλά όχι τωρα.Καλα;>>Είπε ο Παρης στη Σοφία.

Εκείνη κοίταξε τον Αλέξανδρο.

<<Καλα>>.

<<Αντε ύπνο τώρα,>>είπε ο Παρης .
<<Συγχαρητήρια Ξανθούλη.Δεν έχεις ιδέα τι έχεις να τραβήξεις>>.Συγκρατησε το γέλιο του το ίδιο και ο Αλέξανδρος και άρχισαν να κατεβαίνουν τις σκάλες.

<<Έλα εδώ μικρέ,>>αγκάλιασε απότομα ο Αχιλλέας τον Ορφέα που ακόμα στεκοταν σε σοκ .
Έπιασε το πρόσωπο του στα χέρια.
<<Ήξερα πως μια μέρα θα έβρισκες αυτό που εκεί ανήκεις,και ας με κερδισες>>με κοίταξε.
<<Συγχαρητήριά και στου δυο>,>>με κοίταξε.

<<Ναι,ναι, Συγχαρητήριά είπε σαν να ήταν σε ύπνωση ο Ορφέας.

Κρασαρε;
Τι φαση;

Ένας πνιχτος λυγμος ακούστηκε και γυρίσαμε και οι τρεις προς της σκάλες.

Ο Μάρκος κρατούσε το στόμα του με την παλάμη του.

<<Μη με δίνεται σημασία απλά είμαι χαρούμενος.Τοσο χαρούμενος για εσάς.
Η μία παντρεύεται,η άλλη έγκυος και η άλλη θα κάνει σεξ να ηρεμήσει λίγο.Και εγώ ενα μπακουρι,>>λυγμος στη παλαμη και ο Αχιλλέας στροβιλησε τα μάτια του.

<<Αχιλλέα,>>του φώναξε η Ηρώ.

<<Καλά,>>αναστέναξε.
<<Θα τον πάω στον καναπέ να ξαπλώσει.Ελα χαμένε αρκετά ,παμε>>.
Προχώρησε χτυπώντας απαλά τον Ορφέα στον ώμο και πήγε προς τον κλαμμενο Μάρκο που πρέπει να ήταν ακόμα μεθυσμένος.

<<Εγώ σου είπα σε αγαπώ και εσύ τίποτα ασχημοφατσα,>>τον χτύπησε με το δάχτυλο στο στερνο.

<<Για όνομα του Θεού Μάρκο. Πάμε να σε βάλω για ύπνο >>.

Ένα γάβγισμα απότμτον στο Σαλονι ακούστηκε.

<<Μόνο ο Σπιθας καταλαβαίνει τι περναω;>>
Ξανά έκλαψε ο Μάρκος.

<<Τσάμπα λεφτά σε ψυχολόγο δίνω δεν κάνει δουλειά ,>>μουρμούρισε ο Αχιλλεαςς.

Τους έβλεπα να φεύγουν και γύρισα προς τον Ορφέα που ακόμα στέκονταν σοκαρισμενος;

Τι είχε πάθει ,δεν μπορούσα να καταλαβω,στα ξαφνικά.
Την μια έκανε σαν παλαβός και από την άλλη ήταν σαν να...
Το είχε μετανιώσει...

Λες να το μετανιωσε;

<<Ορφεάκο μου;>>
Τον ρώτησα δειλά δειλά και άπλωσα τα δάχτυλα μου για να τον ακουμπήσω.

Γύρισε και με κοίταξε έντρομος.

Τι σκατα;

<<Ορφεα;ξανά ρώτησα αλλά καμία αντίδραση.
<<Ορφέα τι σκατα έπα_>>

<<Πάνες,>>αναφώνησε.<<Τόνοι από πάνες και σκατα,>>άρχισε να λέει πανικοβλητος.

<<Βρε αγάπη έτσι είναι τα μωρα,>>από αυτό πανικοβληθηκε;

<<Όχι δεν καταλαβαίνεις. Πυρηνικές βόμβες ρίχνουν.
Του Κοσμά το μωρό στη δουλειά που το έφερε μια μέρα. .Πήγε η γυναίκα του να το αλλάξει στο γραφείο μου και έκανα δύο μέρες να διώξω την οσμή.Νομιζα θα πεθάνω.Τι θα κάνουμε Όμορφη;>>

Είπε και άρχισε να να αναπνέει γρηγορα πιάνοντας με από τους ώμους.

Ήταν αστείο και τρομακτικό παράλληλα.
Γιατί ναι ,τα μωρά όταν κάνουν αυτό ο Θεός να σε βοηθήσει.
Θυμάμαι από τον Ελι.
Αλλά δεν είναι μόνο ευθύνη.
Όταν τα θες συνειδητά ,η ευτυχία είναι μεγαλύτερη.

<<Πάνες, τονοι->>πήγε να πει και τον φίλησα απότομα.

Το κορμί του χαλάρωσε μετά από λίγο και ένα μουγκρητό βγήκε από το στόμα του .

<<Ορφεάκο όλα καλά.Ανασες Το έχουμε.Εγω και εσύ.
Εσύ και εγώ.
Εμείς.,>>του έβαλα το χέρι του στη κοιλιά μου.

Εκείνος με κοίταξε με το πιο γλυκό βλέμμα και χαμογέλασε.

<<Το εχουμε,>> είπε έπειτα.

<<Αλήθεια αυτον;>>
Ακούστηκε στα ξαφνικά η φωνή του Άγηςκαι τον είδαμε να κοιτάει από τη γωνία στις σκάλες.

<<Ναι αυτόν,>>του φώναξα.
<<Αν δεν σου αρέσει μάντεψε δεν σε ρώτησα.Ειναι δικός μου,>>του πέταξα.

Εκείνος μειδιασε.
Σήκωσε τα χέρια σε άμυνα.

<<Καλή τύχη Ξανθούλη.Θα έχεις γεμάτα χέρια από εδώ και πέρα και κρίμα που δε θα είμαι για πάντα να το δω αυτο>>.
Γέλασε και βηματίσε προς το υπόγειο.
<<Τα μάτια μου ,θεέ μου τα μάτια μου,>>αναφώνησε και ακουστηκε μεχρι πανω ,απο το υπογειο .<<Αδερφή να σου τυχει>>.

<<Δικός σου;>>
Με ρώτησε ο ξανθός μου άγγελος.

<<Φυσικά τι νόμιζες πως μόνο εσύ μπορείς να πάθεις Αχιλλεα;>>
Του είπα με λαγνα φωνή.
<<Κρεβάτι τώρα τον άρπαξα από το χέρι και τον τράβηξα μέσα.

<<Γαμώ Όμορφη θα με πεθανεις>>.

<<Θα σε αναστήσω.
Σκασε σκασμενο>>.