Τώρα.
Εύα,26 ετών.

Φίλοι.Παντοτε δίπλα σου.Να σε στηρίζουν.Να σε βοηθάνε.
Αλλά και να σου σπάνε τα νεύρα.
Βέβαια δεν έκαναν κάτι παράλογο πέρα από τα πενήντα μηνύματα.Ανησυχούσαν για όλη τη κατάσταση.

Ολιβ

Παίζει να είναι η μεγαλύτερη χαζομάρα που έχεις κάνει ποτέ σου.Γιατί δεν πηδηξες από το αμάξι.
Εγώ φταίω που έβαλα τη βαλίτσα μέσα.
Που να φανταστώ ότι θες να πας ταξίδι του μέλιτος.Δεν θα έχει καλή κατάληξη αυτό Εύα.
Στροβηλισα τα μάτια.

Ξένια.

Του το είπες;

Διαβάστηκε.

Ρεν

Είσαι καλά;Γιατί αν δεν είσαι :Ι will kick your ass.Απάντα στα μηνύματα.

Διαβάστηκε.

Άλις

Διαβάζω όλα τα επιστημονκά μου βιβλιά περι coding ξανά και μαντεψε ,είναι λιγότερο περιπλοκα από το μυαλό σου(Φατσούλα που βγάζει γλώσσα)

Διαβάστηκε

Ξένια.

Δεν απαντάς πάλι;

Διαβάστηκε.

Δάφνη

Βάλε λίγο γάλα στο καφέ σου έτσι που είσαι τσίτα μπόμπα δε θα σου κάνει καλό.Θα πάρεις χειρότερες αποφάσεις.Δεν λέω ότι διαφωνώ.
Αλλά είσαι σε πολλή δύσκολη φάση .
Χαίρομαι που δε βρίσκομαι στη θέση σου.(Φατσούλα με γυαλιά ηλίου)
Πλακα κανω.Ειμαι δίπλα σου.

Διαβάστηκε.

Ξένια.

Τι στο καλό σκεφτοσουν και πηγές εκεί;
Ευτυχώς γυρίζεται αύριο.
Ελπίζω να το έχεις λύσει το θέμα.

Διαβάστηκε.
Διπλό στροβήλισμα ματιών.

Ηρώ.
Ανησυχώ.
Είστε καλά;

Δεν μπορούσα να απαντήσω.
Η κατάσταση ήταν γάμησε τα..Τι σκεφτόμουν αλήθεια;

Δεν σκεφτόμουν.
Την ώρα που είδα τη βαλίτσα μέσα στο πορτ
τ μπαγκαζ και όταν μου είπε πως πάμε εκδρομή το σωστό θα ήταν να αρνηθώ.Αλλά δεν το έκανα.

Κατά κάποιο τρόπο με έκανε χαρούμενη.
Κατά κάποιο τρόπο θα τον είχα λίγο ακόμα.

Αυτό έλεγα στον ευατό μου αυτές τις τρεις μέρες.

Ήμουν αποφασισμένη να κάνω αυτό που πρέπει αλλά από τη πρώτη στιγμή
Αλλά όλα άλλαξαν εδώ .
Πάλευα με τις σκέψεις μου.

Δεν θα ήταν καθόλου καλό αν του το έλεγα τώρα.
Οπότε σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα όταν γυρνούσαμε.
Να του ελεγα την απόφαση μου.

Είναι τόσο ευτυχισμένος που δεν μπορούσς να του το χαλάσω.

Η καρδιά μου ραγίζει κάθε φορά που τον κοιτάζω.

Δύο μέρες κάνουμε ,έρωτα ,σεξ.
Μου δίνει οργασμους που δεν είχε ποτέ στη ζωή μου.Φιλάει όλο μου το σώμα .
Χαράζετε πάνω μου.
Και όλα έχουν αλλάξει.

Κάνουμε βόλτες στα πέτρινα στενά.
Πίνουμε ζεστή σοκολάτα σε αυτό το υπέροχο απλό μέρος.
Δεν είναι Παρίσι.
Δεν είναι Λονδίνο.
Είναι το μέρος μας.
Απλό και όμορφο.
Γιατί μόνο εμείς οι δύο όπου και να είμαστε φτάνει.

<<Γιατί με κοιτάζεις έτσι;>>

Τον ρώτησα χτες που καθόμασταν έξω στο σταντ ενός καφέ και πίναμε ζεστή σοκολάτα.

Είχε αρχίσει να χιονίζει και το χέρι του τίναζε συνέχεια τις νιφάδες από το σκουφάκι μου.

Η ζεστή σοκολάτα στα ακροδαχτυλα μου, που εξηχαν από τα γάντια,είχαν κοκκινησει από το κρύο και τη ζέστη.

Και εκείνος με το δικό του σκουφάκι και γάντια ,με ένα μπουφάν κίτρινο φουσκωτό ηταν τόσο όμορφος μπροστά μου.

<<Σκεφτόμουν κάτι>>.

<<Τι σκεφτοσουν;>>Τον ρώτησα.

Μειδίασε και το μυαλό μου αμέσως πήγε στο πονηρό .

Θεέ μου με σκότωνε.Σημείο για σημείο δεν είχαμε αφήσει στο δωμάτιο.

Σεξ , βόλτα ,ύπνος , αγκαλιά βόλτα και ξανά τουμπαλιν

<<Πόσο βαρετή ήταν η ζωή μου μέχρι να έρθεις εσύ>>.

Η σοκολάτα κόντεψε να με πνίξει και εκείνος γέλασε.

<<Ώρες ώρες απορώ πως έριχνες γκόμενες με αυτές τις ατάκες,>>του είπα βηχοντας και φέρνοντας την γροθιά μου στο στόμα.

<<Οι ατάκες ήταν απλή προσθήκη στην γοητεία μου,>>είπε και μου έκλεισε το μάτι.

<<Η έπαρση σου ώρες ώρες είναι...>>

<<Ερωτευσιμη,>>μου άρπαξε το χέρι και με αργές κινήσεις έφερε τον δεικτη μου στο στόμα του και το δάγκωσε .

Στην αίσθηση τον δοντιων του και στον ελαφρύ πόνο αποτραβήχτηκα.

<<Μα το Θεό είσαι βλαμμένο,>>πήγα να πάρω εντελώς το χέρι μο,υ αλλά εκείνος το κράτησε στα χέρια του και δεν το άφησε .

<<Είμαι το δικό σου βλαμμένο,>>τα χείλη του ακούμπησαν το σημείο που με δάγκωσε και το φίλησε απαλά.

Ζέστη παντού ζεστή.

Και εγώ χάνω το μυαλό μου.

Ξαφνικά ήρθε δίπλα μου βγάζοντας το κινητό του από την τσέπη.

<<Τι κάνεις;>>του είπα καθώς ήμουν έτοιμη να πέσω από το Σταντ.
Ήρθε με άρπαξε με το ένα το χέρι και με έφερε κοντά του.

Με το αριστερό του σήκωσε το κινητό ψιλά.

<<Δεν έχουμε ούτε μια φωτογραφία μαζί.
Σκέφτηκα να μας αποθανατίσω.Χαμογελα>>

Έσκασε ένα παλτό χαμογελαονστη μπορεί η καμερα.

<<Περιμ->>δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση μου αλλά ήδη είχε πατήσει το κουμπί και εγώ βγήκα σαν προσπαθούσα να διώξω μια ενοχλητική μέλισσα από μπροστά μου
Μάτια κλειστά ,χέρι απλωμένο ,στραβο στόμα.

Θα τον σκοτώσω.

Εσκασε στα γέλια με το που την είδε.
<<Αμάν βρε Ορφεακό είπα να περιμένεις,>>των μάλωσα μουτρωμένη.
Ένα ζεστό φίλη έπεσε στο μάγουλο μου και ο ήχος του κινητού ξανά ακούστηκε.

<<Ορφέα,δεν μου αρέσουν οι φωτογραφίες,>>του παραπονέθηκα ξανά.

<<Θα σε κάνω εγώ να σου αρέσουν Δες τέλεια,>>μου έδειξε την φωτογραφία που ήταν σαν φιλούσε ένα μουτρωμένη πεντάχρονο.<<Είμαστε μια γλύκα και σέξι φυσικά,>>μου έκλεισε το μάτι.<<Έλα θα βγούμε και άλλες>>.

Λίγα λεπτά αργότερα είχαμε βγει αρκετές σε διάφορες πόζες .
Και σε όλες φαινομασγαν ευτυχισμένοι.
Ειδικά αυτός με το πιο αστραφτερό του χαμόγελο .

Δεν ξέρω πως τα κατέφερε αλλά για πρώτη φορά στα χρονικά άφησα κάποιων να με τραβήξει τόσες φωτογραφίες.
Και φαινόμουν....

Ευτυχισμένη.

Μου ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτόΠερνούσα ξανά και ξανά όλα αυτά στο μυαλό μου.
Και κατέληγα στο ίδιο πράγμα.
Ήταν όλα πολύ επικίνδυνα.
Αλλά κάπως αυτές οι μέρες μου έδειξαν πως ίσως δεν θα έπρεπε να φύγω.
Ίσως να του ζητούσα λίγο χρόνο.
Θα καταλάβαινε.
Θα τον κλείδωνα βέβαια στο σπίτι του για να μη έρθει μαζί .
Αλλά θα καταλάβαινε .

Ένας μήνας θα ήταν .
Δύο ,μέχρι να καταφέρω το σκοπό μου;

Θα περίμενε έτσι δεν είναι;
Θα μπορούσε να περιμένει;

Και εγώ θα είχα την ευκαιρία να τα βάλω όλα σε μια σειρά

Να ηρεμισω την οργή μου ,που με έτρωγε από μέσα σιγά σιγά.

Αυτή η σκέψη ωρίμαζε μέσα μου σιγά σιγά .
Και κάπως δεν με φοβίζε.

Το βράδυ βγήκαμε έξω στο κλαμπ της περιοχής.
Εμείς ανάμεσα σε φοιτητές, γιατί το μέρος ήταν γεμάτο.

<<Κούκλα τι λες;Να σε κεράσω ένα ποτό;>>

Με ρώτησε ένα παλικάρι ,θα τανε δε θα τανε δεκαοχτώ.

Είχε ξυρισμένο κεφάλι ,φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι.

Εγώ στεκομουν αδιαφορη στο τοίχο περιμένοντας τον Ορφέα να φέρει τα ποτά μας.

Δεν ξέρω πως με έπεισε να βγω.

Εκεί τυλιγμένοι ανάμεσα από τα σκεπάσματα ξαφνικά πετάχτηκε πάνω ,κατέβηκε από το κρεβάτι,πλησίασε την βαλίτσα μου και μου πέταξε δύο ρούχα.

<<Πάμε να πιούμε ποτό >>.

Μάταια διαμαρτυρηθήκα .
Μόνο που δεν με έφερε σηκωτη.

Ποτέ δεν μου άρεσαν αυτά .
Τα είχα φάει στη μάπα τόσα χρόνια αλλά του έκανα το χατίρι.

<<Δεν θέλω,>>είπα στον νεαρό.

Με κοίταξε και έκανε βήμα μπροστά.
Γιατί δεν καταλαβαίνουν ποτέ ,πως όταν λέμε δεν θέλω είναι δε θέλω.

Μεγα λάθος φιλαράκι .

Μεγα λάθος .

Από μακριά το βλέμμα μου έπιασε τον Ορφέα που προσπαθούσε να ισορροπήσει τα ποτά μας στα χέρια του,περνώντας ανάμεσα από το νεαρο πλήθος που χόρευε στους ρυθμούς του "Ευλαμπια".

Εκατό χρόνια να περάσουν αυτά τα τραγούδια ακόμα θα ανακυκλώνονται.

Τα χείλη του κινούνταν και ήμουν σίγουρη ότι έβριζε τη τύχη του.

Το παλικάρι άρχιζε να πλησιάζει και να μονολογεί το ηλίθιο τροπάριο που είχα ακούσει άπειρες φορές και πιστεύω όλες οι κοπέλες

Πως δεν γίνεται μια όμορφη κοπέλα να είναι μόνη της σε ένα μαγαζί.

Και πως ήθελε να μου κάνει παρέα.

Και πως του αρέσουν οι μεγαλύτερες.

Και άλλες τόσες μαλακίες.

Που και εγώ να μην ήμουν και να τα έλεγε σε καμία άλλη, δεν θα γαμουσε με την καμία σήμερα.

Το χέρι μου ήρθε στο στέρνο του και τον απώθησα ελαφρά.

<<Έχεις δύο δευτερόλεπτα να φύγεις έχοντας την αξιοπρέπεια σου,>>τον προειδοποίησα.

<<Το παίζεις δύσκολη μ'αρεσει->>πήγε να συνεχίσει την φράση αλλά ξανθές μπούκλες φάνηκαν στον λαιμό του.

Ένα κουμπα λιμπρε και μια βότκα από τα αριστερά και τα δεξιά.

Ένας Ορφέας στο αυτί του.

<<Είναι δύσκολη και όχι για τα δόντια σου .Και εγώ σου δίνω άλλα δύο δευτερόλεπτα,>>μου πρόσφερε τη βότκα.<<Όχι για να φύγεις με την αξιοπρέπεια σου .Αλλά με τα αρχιδια σου στη θέση τους>>

Ο νεαρός γύρισε και τον κοίταξε σοκαρισμένος και ο Ορφέας του έσκασε το πιο μεγάλο χαμόγελο που είχε.

<<Ένα,>>άρχισε να μετράει και ο νεαρός ψελισσε ένα "συγγνώμη " και έφυγε.

<<Μάθε να παίζεις μπαλιτσα εκεί που σε παίρνει,>>του φωναξε ο Ορφέας πάνω από τη μουσική.
<<Ηλίθιος.Τι πάει στραβά με την νεολαία έλεος όμως>>.

Σήκωσε το ποτήρι μου και ήπια μια γουλιά

<<Σιγά ρε γέρο,>>του είπα και γέλασα.

<<Εγώ δεν ήμουν έτσι πάντως στα δεκαοχτώ>>.

Το φρύδι μου ήταν ακόμα σηκωμένο.

<<Καλά χειρότερος>>

<<Και αυτό φαντάζομαι ήταν αιώνες πριν,>>συνέχισα.

Στροβηλισε τα μάτια.

Έπειτα ήρθε αργά κοντά μου.Σαν ένας θηρευτής ,ένα άγριο ζώο που είχε αποκλείσει στη γωνία το θηραμα του .

Το σώμα του με πίεσε παραπανω στον τοίχο καθώς το ένα του χέρι στηρίχτηκε πάνω από το κεφάλι μου.

<<Εγώ ακόμα και γέρος να γίνω,ακόμα θα σε κάνω τελειώνεις και να βλέπεις αστρα Όμορφη,>>τα χείλη του φίλησαν τα δικά μου.

Έλιωσα στο φιλί του ,αλλά πριν προλάβω να το σφραγίσω,με μια απότομη κίνηση άρπαξε το χέρι μου .

<<ΟΡΦΈΑ>>.

<<Ήρθε η ώρα να δεις πως χορεύει ένας γέρος,>>μου είπε και με τράβηξε λίγο πιο δίπλα στο κενό ανάμεσα από κάποια άτομα που ήδη χόρευαν.

Άρπαξε τα ποτά μας και τα άφησε πάνω σε ένα σταντ μιας παρέας.

Άρχισα να γελάω ασταμάτητα καθώς χόρευε στον ρυθμό των τραγουδιών .

Ο dj έκανε εναλλαγές από τραγουδια της δεκαετίας του ενενήντα μέχρι τα σημερινά

Με άρπαξε από το χέρι ξανά έκανε σβούρες.
Με το ζόρι κρατούσα την ισορροπία μου.

Περνούσε έπειτα μια το ένα του χέρι, μπροστά από τα μάτια του κάνοντας οριζόντιο ν και έπειτα το άλλο.

<<Μη στέκεσαι σαν ξυλαγκουρο Όμορφη ,χόρεψε>>.

Δεν μπορούσα να σταματάω να γελάω.

Οι παρέες δίπλα μας γελούσαν και αυτές καθώς χόρευαν.

Και χορέψαμε πολύ.

Και όλα γύρω μας στο μισοσκόταδο και στο αχνό φως από τους προβολείς έμοιαζαν σαν όνειρο.

Δεν μπορούσα να σταματήσωνα τον κοιτάζω.

Ήθελα βέβαια να του δώσω μια όταν μου γουρλωσε τον κώλο και έκανε twerk στο "23" της Miley Cyruss.

Αλλά κρατήθηκα.

Τι βλέμμα μου έπεφτε τριγύρω στις κοπέλες που τον κοίταζαν με λάγνο ύφος έτοιμες να τον φάνε.

Ποτέ δεν ζήλευαν αλλά εκείνη τη στιγμή όλο μου το είναι άρχισε να φωνάζει πως είναι δικός μου.

Μια μελαχρινή πήγε να τον πλησιάσει την ώρα που τίναζε το κεφάλι του και περνούσε το χέρι του από τα μαλλιά του.

Χωρίς να το καταλάβω τον άρπαξα και τον φήλισα.

Η κοπέλα κοντοσταθηκε και εγώ την κοίταξα καθώς άνοιγα το στόμα του με την γλώσσα μου.

Εκείνος με άρπαξε και με έσφιξε.

Ένα μουγκριτο δονήθηκε στο στόμα μου και το χέρι μου σηκώθηκε σε κωλοδάχτυλο προς την κοπέλα που μουτρωσε και σαν εφταχρονο που του έκλεψαν το παιχνίδι, γύρισε τη πλάτη της και γύρισε στην παρέα της.

Μάθε να παίζεις μπαλιτσα εκεί που σε παίρνει.

Χορέψαμε ακόμα λίγο στους έντονους ρυθμούς μέχρι που η μουσική χαλάρωσε και μπήκε ένα μια μπαλάντα.

Το "All of me "του John Legend αριχζε να παίζει από τα ηχεία.

Βηματησα προς τα πίσω γιατί ήταν η ώρα μου να ηρεμισω λιγάκι όταν προς έκπληξη μου είδα τον Ορφέα να μου απλώνει το χέρι.

Για μια στιγμή ανοιγοκλεισα τα βλέφαρα μου γιατί η ανάμνηση έσκασε στο μυαλό μου.

Πήρε την μορφή της.

"Χόρεψε μαζί μου Belle,"ήχησε η φωνή της στο μυαλό μου.

Και βρισκόμουν ξανά στο σπίτι μας εκείνο το βράδυ μετά από ένα μπουκάλι κρασί που έβαλε το τραγούδι και σηκώθηκε με τις μπούκλες της να ανεμίζουν και μου από σε το χέρι.

Ήταν το δικό μας τραγούδι.

Δεν μπορούσα να το ξανά ακούσω από τότε .

Ούτε να το χορεψω με κανένα άλλο .

Και τώρα;

<<Χόρεψε μαζί μου Όμορφη,>>μου είπε ο ξανθός μου Άγγελος και η μορφή ης χάθηκε.

Το χέρι μου από μόνο του τον αναζήτησε και εκείνος με τράβηξε στην αγκαλιά του και με έσφηξε .

Το πρόσωπο του ήρθε κοντά στο αυτί μου

Ένιωθα την ανάσα του καφτή στο δέρμα μου.

Αλλά είχα παραλησει όλα εναλλάσσονταν ανάμεσα σε εκείνη και σε εκείνον.

Αλλά η αίσθηση ήταν ίδια.

Σπίτι.Θαλπωρη.

Το σώμα μου κινούνταν από μόνο του

Τα χέρια μου τυλιγμένα γύρω του.

Καρπούζι και Ορφέας γύρω μου.

Τίποτα άλλο.

<<What would I do without your smart mouth?

Drawing me in, and you kicking me out

You've got my head spinning, no kidding, I can't pin you down

What's going on in that beautiful mind?

I'm on your magical mystery ride

And I'm so dizzy, don't know what hit me, but I'll be alright..>>άφησε να τραγουδά στο αυτί μου.

Και εγώ άκουγα και την δική της.

Μου τραγουδούσαν και οι δύο.

Δάκρυα κυλισαν στην άκρη των ματιών μου και έδωσα το πρόσωπο μου στον λαιμό του .

Τα έκλεισα και αφέθηκα στη στιγμή.

<<My head's under water

But I'm breathing fine

You're crazy and I'm out of my mind

'Cause all of me

Loves all of you

Love your curves and all your edges

All your perfect imperfections

Give your all to me

I'll give my all to you

You're my end and my beginning

Even when I lose, I'm winning

'Cause I give you all of me

And you give me all of you, >>.

Είχαμε χορέψει ξανά μαζί στη σχολή χορούς και όλα είχαν σβήσει γύρω μας όπως και τώρα.

Εγώ και αυτός.

Αυτός και εγώ .

Εμείς.

Η ανάσα του ήταν βαριά.

Το τραγούδι τελείωνε.

Τα χέρια του με άφησαν και ήρθαν στο πρόσωπο μου.
Με κοίταξε με κυμματα στα μάτια.
Και τότε κατάλαβα πως το ένιωθε αλλά δεν το ξεστομουσε.
Δεν μπορούσε όπως και εγώ.

Ήμουν ηλίθια που πίστευα πως δεν είχε καταλάβει πως κάτι άλλο συνέβαινε.

Ο αντίχειρας του σκουπησε τα δάκρυα μου και έπειτα με φίλησε.

Με παρακάλεσε με το φιλί του .

Εκληπαρουσε να μην είναι αλήθεια.

Ήταν έξυπνος και εγώ ηλίθια.

Αλλά ακόμα και αυτό το βράδυ δεν το ξεστομισαμε και οι δύο μας.
Όμως εγώ είχα πάρει την απόφαση
Δεν μπορούσα να τον αφήσω.

Θα έμενα.

Στα μάτια του υπήρχε κάτι ακόμα .

Ελπίδα.

Αυτή που είχα και εγώ .

Αυτή που σκεφτόμουν αυτές τις μέρες.

Να βρω τη λύση σε όλα.
Και τη βρήκα .
Θα πάλευα για εμάς .
Για τη ζωή
Για το φως .
Αυτό θα ήθελε και εκείνη .
Αυτό έπρεπε .

Μου έκανε έρωτα το βράδυ.

Όσο και γκιρντζ να μου ακούγεται ήταν τέλειο.

Χωρίς λόγια χωρίς τίποτα.
Απλά ο ένας ενωμένος με τον άλλον.
Δάχτυλα να χαρτογραφούν τα κορμιά μας.
Φιλιά υγρά και μια ένωση με πυροτεχνήματα στο τέλος.

Έρωτας.

Πάει καιρός.
Τον είχα σβήσει.
Αλλά εκείνος επέμενε.

Τον πήρε πρώτο ο ύπνος και εγώ τον κοιτούσα επί ώρες μέχρι που έκλεισα και εγώ τα μάτια μου

Τώρα αναπολώ και μετράω όλες μας τις στιγμές με μια κούπα κρύο καφέ στα χέρια μου.

Εκείνος βγήκε έξω για να κανονίσει να πάμε για σκι.
Γιατί το χιόνι έπεσε βαρύ.

Ήταν ενθουσιασμένος όταν το είδε στρωμένο έξω και έφυγε σαν μικρό παιδί τρέχοντας .

<<Σκι μωρό μου .Σκι,>>με φίλησε πεταχτά στα χείλη αφήνοντας με ημίγυμνη στο κρεβάτι και έκλεισε τη πόρτα.
Έπειτα την ξανά άνοιξε και έτρεξε ξανά πάνω μου.
Με ξαναφίλησε αφήνοντας με έκπληκτη να κρατώ το σεντόνι.

<<ΣΚΙ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ,ΣΚΙ,>>ξανά φώναξε και βγήκε πάλι τρέχοντας έξω

Εγώ κοιτούσα έξω το τοπίο επί πόση ώρα και τον περίμενα .

Το σεντόνι τυλιγμένο γύρω μου.Όλο το κορμί μου πονούσε.Με τον γλυκό πόνο όμως.

Τέντωσα το πόδι μου και ο γλούτος μου ετσουξε.

Ηλίθιε .
Σίγουρα μου άφησε σημάδι.

Το κινητό το είχα πετάξει στο κρεβάτι με καμια διάθεση να απαντήσω.

Αύριο επιστρέφαμε οπότε είχα χρόνο για εξηγήσεις.

Και θα ανακοίνωναν την οριστική μου απόφαση
Δεν θα έτρεχα πάλι .
Δεν θα τα έκανα όλα πουτανα
Θα πάλευα.

Με λίγη ελπίδα.

Για το ανάθεμα είμαι η Εύα .
Όχι η Χριστίνα.
Κόβω κώλους.
Σκοτώνω αυτούς τους μαλακές
Απορώ γιατί φοβάμαι τόσο πολύ ενώ πάντα τα καταφέρνω;

Η άκρη του ματιού έπιασε στην αυλή του ξενοδοχείου ένα μικρό αγόρι και ένα κορίτσι να παίζουν χιονοπολεμο.

Κατά περίεργη φάση ήταν μικρογραφίες δική μου και του Ορφέα αν εκείνα από την σφαλιάρα που του έδωσε στο κεφάλι αφού τις πέταξε την χιονόμπαλα στη μούρη.
Ίδιοι .Φτηστοι.

Όταν μεγαλώσουν θα σπάει ο ένας τα νεύρα του άλλου
Αλλά θα αγαπηθούν τόσο πολύ .
Φαίνεται στα μάτια τους.

Χαμογέλασα ναι ηπια μια γουλιά από τον καφέ μου.

Πήρα μια βαθιά ανάσα.

Σκέφτηκα πολύ εχτές το βράδυ.
Το κακό με εμένα είναι ότι πάντοτε σκέφτομαι το χειρότερο.
Αλλά τώρα πεισμωσα .
Δεν θα άφηνα τίποτα να με τραβήξει πίσω.
Κοινότητα,τρίγωνο ,μεσσίας .
Όλα να πάνε να γαμηθουν
Έρχομαι και θα τελειώσουν όλα
Θα πάρω τον Ελι μου πίσω
Θα επιστρέψω .
Και θα ζήσω επιτέλους.
Μου αξίζει.
Το χρειάζομαι.
Το απαρνιομουν τόσο καιρό από φόβο να ζήσω .

Δεν την άκουγα ότι μου έλεγε .

Αναθεμα σε Έμιλι
Πάντα έχεις δίκαιο .

Θα του πω επιτέλους πως τον αγα-

Ο ήχος του κινητού μου διέκοψε τη σκέψη μου.
Έβρισα από μέσα μου γιατί αν ήταν καμιά Ξένια που με έπαιρνε να με μαλώσει πάλι θα της το έκλεινα.
Γιατί ήταν τόσο στη Τσιάρα τελευταία απορώ.
Καλά πάντα είναι αλλά τώρα το τερμάτισε.

Βηματησα προς το κρεβάτι ,κρατωντας σφιχτά το σεντόνι.

Η οθόνη αναβοσβηνε με το όνομα της Όλιβ
Περίμενα μήπως το έκλεινε αλλά συνέχιζε.

Πιεστική και εσύ.

<<Ναι ,>>απαντησα απότομα πιάνοντας με φορά το ακουστικό και κάθησα στο κρεβάτι.<<Τι θες;Αν με πήρες για νέα με κάνεις σε ενημερώνω πως όλα τέλεια.Αλλαξα γνώμη δεν θ->>.

<<Εύα έχουμε πρόβλημα,>>με διέκοψε απότομα.

Ξεφυσηξα με τη τύχη μου τη χορεύτρια.

<<Λέγε,>>της είπα καθώς πήρα μια κρέμα από τη τσάντα μου στο πάτωμα και άρχησα να βάζω στα πόδια μου.
<<Τι έγινε απειλή πάλι από το Τρίγωνο;Ποτέ δεν μαθαίνουν>>.

<<Έγινα εξεργεσεις στον Κέρβερο και στις αντίστοιχες εγκαταστάσεις,>>κοκκαλωσε το χέρι μου.
Ο Φίλιππος ήταν εκεί
Γαμώ το κέρατο μου.
<<Έχει γίνει χαμός.Το τρίγωνο είναι εξοργισμένο όπως και κάθε άλλος σχηματισμός τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Προσπαθούμε να βρούμε τις τοποθεσίες αλλά μάταια>>.

<<Ωραία δεν θα έπρεπε να μας νοιάζει τι κάνουν στις άλλες .Μόνο στον Κέρβερο που είναι ο Φίλιππος και τα αγόρια της Σοφίας προτεραιότητα είναι αυτοί>>.

<<Εύα έχουν βγει βιντεάκια στο dark web που έμμεσα είναι για εσένα .Σε αποκαλούν Μεσσία τους και οι εξεγέρσεις γίνονται στο όνομα σου Τρώγονται αναμεταξύ τους.Τα αγόρια εκεί μέσα έχουν κάνει φατρίες και σκοτώνονται αναμεταξύ τους.Ειναι ένα χάος αν δεις τα βίντεο>>.

Το κορμί μου ανατριχιασε και ς η σκέψη πως ο Ελάιζα μου ήταν εκεί .
Θεέ μου και της Δάφνης
Η Όλιβ σα να διάβασε τη σκέψη μου απάντησε .

<<Δεν είναι τα μικρά εκεί Κοίταξα εξωνυνιχιστικα τα βίντεο Δεν είναι πουθενά >>.

<<Πάλι καλά Αύριο που θα επιστρέψω πες την Έρη ,θα δούμε τι θα κάνουμε Αυτό είναι προς όφελος μας Μεσσία θέλουν;Μεσσία θα έχουν το κέρατο μου.Αν είναι να κυριαρχήσω στα πρωτοπαλίκαρα τους και να καταστραφούν ας είναι.Για λίγο όμως γιατί καμιά διάθεση δεν έχω να κρατήσω αυτή την ιδιότητα>>.

Τα αγόρια αυτά ήταν επικίνδυνα.
Ήταν ο στρατός τους
Εκπαιδευμένα αδίστακτα .
Και μεγάλος κίνδυνος για αυτούς
Αν στρέφονταν εναντίον της κοινότητα θα ήταν μεγάλη αιματοχυσία και παράπλευρες απώλειες θα υπήρχαν πολλές.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτά τα παιδιά ο στρατός τους.
Η κοινότητα είχε πολλούς άσσους στο μανίκι για να προστατεύει
Αλλιώς δεν έμενε τόσα χρόνια ακέραιη.
Φοβάμαι πως αυτό θα ξεκινούσε μια παρτίδα σκάκι πολλή δύσκολη.
Ποιος θα ήταν ο χαμένος δεν ξέρω.

<<Θες κάτι άλλο;>>
Την ρώτησα καθώς έβαζα την τελευταία στρώση από κρέμα βανίλια στο πόδι μου.
Έκανε περίεργες παύσεις στο τηλέφωνο και είμαι σίγουρη πως κάτι ακόμα έκρυβε .

<<Είναι και κάτι αλλο.Η Έρη με όρκισε να μη στο πω αλλά δεν γίνεται Δεν ξέρω αν πρέπει να στο πω τώρα καλύτερα όταν γυρισεις...>>.

Αν είναι καμία μαλακία πάλι θα τσηριξω.
Και θα πρέπει γρήγορα κάπου να ξεσπάσω την οργή μου.

<<Πες το Όλιβ>>.

<<Ορκίσου μου πως δε θα κάνεις τίποτα απερίσκεπτο,>>είπε με ανήσυχη φωνή.
Όλα τα είχα υπό έλεγχο πλέον .
Τίποτα δεν θα με έκανε να τον χάσω.

<<Για όνομα Όλιβ πες το,>>στριφογυρισα τα μάτια μου.
Θα έπρεπε να μη το κάνω.
Θα έπρεπε να μη την πιέσω να μου πει.
Αλλά...

<<Στάλθηκε ένα βίντεο αποκλειστικά για εσένα .Αλλά θα ήταν καλό να το δούμε μα->>

Κρύος ιδρώτας με έλουσε και κοκκαλωσα.
Τα χέρια μου εσφηξαν γροθιές.
Το κινητό κόντευε να σπάσει.
Τα δόντια μου πονούσαν.

<<Στείλτο τώρα,>>της γρύλισα.

<<Εύα δεν πρέπει να το δεις μόνη σου.Θα παθ->>.

<<Τώρα,>>της είπα με απάθεια.

Εκείνη ξεφυσηξε.

<<Καλά;.Σε παρακαλώ κράτησε τη ψυχραιμία σου Και μη κάνεις τίποτα απερίσκεπτο.Παρε με μετά αμέσως>>.

Δεν της απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα η οθόνη αναβοσβηνε και στην προσωπική μας κρυπτογραφημένη γραμμή υπήρχε ένα βίντεο .
Δέκα λεπτά εγραφε.
Και ο τίτλος Χριστίνα.

Τα δάχτυλα μου έτρεμαν πανω από το κουμπί.

Ένα ακόμα βίντεο.
Ένα ακόμα βίντεο.
Γαμώ τη τρέλα μου .
Δεν θα τελειώσει ποτέ.
Αλλά αυτη τη φορά το έχω υπό έλεγχο.
Δεν θα λυγίσω.

Το βίντεο ξεκίνησε με παράσιτα. Έκανα λίγα δευτερόλεπτα να καταλάβω τις εικόνες που έβλεπα. Η πρώτη εικόνα με το που καθάρισε η οθόνη ήταν από ένα σπίτι τον εσωτερικό χώρο και έπειτα άλλαξε και ήταν ένα δωμάτιο. Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν καθώς η συνειδητοποίηση για το τι έβλεπα άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Το γνώριζα το σπίτι καλά .
Το ξύλινο πάτωμα του ,τα αντίστοιχα έπιπλα τα χρώματα στους τοίχους ,στα παράθυρα κουρτίνες.
Κάποιος περπατούσε μέσα στο σπίτι και ήταν φανερό πως η κάμερα ήταν τοποθετημένη πάνω του ίσως στο τζάκετ του ή στο πουκάμισο.
Έπειτα η εικόνα ξαναπήγε στο δωμάτιο. Με τα βαριά έπιπλα το κόκκινο χρώμα για τις πεταλούδες σφραγισμένες τα κάδρα στους τοίχους.

Κρύος ιδρώτας με έπιασε. Το στόμα μου κλείδωσε. Η ανάσα μου άρχισε να. Ο σφυγμός μου να πάλλεται.
Η πρώτη εικόνα ήταν το σπίτι μου στη Γαλλία ,στο Παρίσι.
Η δεύτερη εικόνα ήταν το δωμάτιο με τις πεταλούδες.

Δεν υπήρχε ημερομηνία στις εικόνες και δεν μπορούσα να καταλάβω από ποτε ήτανε, αλλά κάτι μέσα μου μου έλεγε, γνώριζα καλά από πότε ήταν αυτές οι εικόνες.

Και τότε η φωνή του ήχησε.

<<Χριστίνα.Ω Χριστίνα,>>ήταν η φωνή του Γιάννη .<<Τόσο όμορφο όνομα για ένα παράσιτο σαν και εσένα>>.

Κρατήθηκα να μη σπάσω το κινητό καθώς άκουγα τη φωνή του.

<<Είσαι το αγκάθι στο χέρι μου Χριστίνα.
Νομίζεις πως μπορείς να τα βάλεις μαζί μου;Πως μπορείς να με κερδίσεις;Να μας κερδίσεις;Είσαι τόσο δειλή και αδύναμη όπως ο πατέρας σου .Που έφτασε την κοινότητα να είναι ένας εξευτελισμός μπροστά σε ότι ήταν Εγώ θα τη φτάσω στο μεγαλείου της .Νομίζεις πως μπορείς να με κερδίσεις;Άσε με να σου υπενθυμίσω που ακριβώς βρίσκεσαι στην αλυσίδα .Στον πάτο. Στο τέλος >>.

Και με αυτό εικόνες άλλαξαν. Δεν ήθελα να τις κοιτάξω . Δεν πίστευα στα μάτια μου ότι αυτό που έβλεπα ηταν ήταν γιατί αυτά είχαν συμβεί.

Οι εικόνες εναλλάσσονταν ξανά. Εκεί στο σπίτι μου, ήταν η Έμιλι. Την ημέρα εκείνη. Έβλεπα τη στιγμή που θα ήταν η τελευταία της.
Πώς πάλευε να του ξεφύγει. Και εκεί που την έβλεπα ξαφνικά η εικόνα άλλαζε και εμφανιζόταν το δωμάτιο με τις πεταλούδες.
Και εκεί στο κρεβάτι στο μεγάλο κρεβάτι με τα μεγάλα κόκκινα σεντόνια και τα πολλά μαξιλάρια ήταν ένα μικρό αγόρι.

Ένα μικρό αγόρι με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια.
Φοβισμένο.
Μα παρόλο το φόβο του φώναζε και ούρλιαζε.
Η εικόνα αυτή φαινόταν από το πλάι σαν κάποιος να ήταν μέσα σε ένα δωμάτιο. Ξαφνικά η φωνή του ηχησε σε ξανά αλλά δεν ήταν σαν να μου μιλούσε τώρα ήταν σαν να μου μιλούσε σε κάποιον άλλον.
Πρόσταξε κάποιον να ανέβει πάνω στα γόνατά του και ξανθά μαλλιά και ένα μικρό σωματάκι ανέβηκε και αυτό φοβισμένο πάνω στα γόνατά του. Την πρόσταξε να κοιτάξει.

Και σαν να πρόσταξε και εμένα τα μάτια μου που προσκιλήθηκαν στην εικόνα. Άλλαξε. Και ήταν πάλι η Έμιλυ στο κρεβάτι ακίνητη μία σύριγγα να κρατάει με την κάμερα στο χέρι που ήξερα καλά ποιος ήταν,ο Γιάννης. Η εικόνα πάλι άλλαξε και ένας άντρας ανέβηκε στο κρεβάτι με το μικρό το αγοράκι να προσπαθεί ,να προσπαθεί να τον αποφύγει,να σέρνει  κορμάκι του προς τα πίσω.

Ήταν ο μικρός μου Άγγελος.
Ο Ορφέας μου.

Δεν θέλω να κοιτάξω .Δεν θέλω να το δω .Δεν μπορώ να το αντέξω.
Θέλω να μπω μέσα στην εικόνα και να τους κάψω όλους ζωντανούς και στη μία και στην άλλη.
Στο σπίτι μου και στο δωμάτιο με τις πεταλούδες.

Γέλια ακούστηκαν από το δωμάτιο με τις πεταλούδες καθώς το μικρό αγόρι ούρλιαζε να τον αφήσουν ήσυχο.
Δεν άντεχα τη φωνή του δεν άντεχα να τον βλέπω. Φώναζα μέσα στο μυαλό μου να τον αφήσουν ήσυχο καθώς η εικόνα πάλι άλλαζε στην Έμιλυ που έπαιρνε την τελευταία της πνοή και κοιτούσε το τέρας που τις έπαιρνε τη ζωή.

Αυτή η εικόνα της θα μου μείνει χαραγμένη γιατί δεν την είχα όταν είχα φτάσει ήταν ήδη νεκρη άψυχη ακίνητη.
Τώρα τον έντρομο της ύφος θα μείνει πάντα χαραγμένο στο μυαλό μου καθώς τα δάχτυλα του περνάνε πάνω από τα χείλη της και σκύβει και τη φιλά στο μέτωπο.
Έπειτα φεύγει από το δωμάτιο και την αφήνει εκεί καθώς η εικόνα ξανά επιστρέφει στο δωμάτιο με τις πεταλούδες με τον άντρα ..με τον άντρα να έχει....

Όχι ,όχι ,όχι.
Δεν μπορώ να το δω.
Δεν μπορώ να το δω.

Αλλά όσο και να θέλω να αποτρέψω το βλέμμα μου τόσο προσκολλημένο είναι εκεί και όλες οι εικόνες χαράσσονται στο μυαλό μου κάθε του κραυγή κάθε του κλάμα.
Τις φωνές τους.Την Ηρώ.Να της φωναζει να μη κοιταξει να κλείσει τα μάτια της.
Και τα γέλια.
Αυτά τα γέλια  τα σκοτεινά και έπειτα η εικόνα αλλάζει ξανά με την πόρτα να κλείνει από το σπίτι μου και εκείνος να κατεβαίνει τις σκάλες με τον Ελάιζα να κλαίει αγκαλιά του

Θα τους σκοτώσω.
Θα τους σκοτώσω όλους για να μην ξανασυμβεί ποτέ τίποτα ξανά τέτοιο. Κανείς αποναυτους δεν θα αγκιξει κανέναν.

<<Χριστίνα ακόμα να καταλάβεις πως ότι αγαπάς το χάνεις;Ως πότε θα τρέχεις μπροστά .Δεν θα νικήσεις.Το ξέρεις ότι πρέπει να σε σκοτώσω έτσι;Αλλά όλα στο καιρό τους .Πρέπει πρώτα να με βρεις.Γιατι έχω κάτι δικό σου.Το θέλεις πίσω έτσι;>>η εικόνα άλλαξε ξαφνικά εμφανίστηκε ο Γιάννης μπροστά στην οθόνη με ένα μειδίαμα στο στα χείλη του με το ένα  το μάτι να γυαλίζει και το άλλο κλειστό με μία τεράστια ουλή από πάνω μέχρι κάτω.

Παράφρων.

<<Αν δεν έρθεις να με βρεις ότι αγαπάς θα πονέσει.Δεν το θέλεις έτσι;Να συμβεξ το ξανά το ίδιο όπως με την Έμιλι.Ή στον Ορφέα.Μπορεξ να μεγάλωσε αλλά ακόμα στην αγορά θα βγάλει καλά λεφτά ..>>

Ήθελα να ξεράσω.
Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω να συμβεί κάτι.

<<Αν δεν υπακούσεις να έρθεις από μόνη σου ,για να τελειώσουν όλα μια ώρα αρχήτερα, ότι αγαπάς θα τελειώσει>>.

Και η εικόνα πάλι άλλαξε.
Και έγιναν πολλές.
Στη μία ήταν η Ηρώ με το καροτσάκι με την Ξένια που κάνανε βόλτα στην αγορα
Στην άλλη ο Γαβριήλ έξω από ένα σπίτι με ένα ζευγάρι που τους το έδειχνε.
Στο άλλο ήταν ο Μάρκος με το Φίλιππο στο σπίτι τους και κάποιους τους παρακολουθούσε με κάμερα από εξω
Στην άλλη εικόνα ήτανε ο Αχιλλέας στη δομή με όλα τα παιδάκια τριγύρω του και αυτός ένα μαλώνει πάλι το Νox.

Και στην άλλη ήταν η Σοφία που δούλευε στο καφέ.

Έπειτα η τελευταία εικόνα ήταν του Ορφέα εδώ που ήμασταν. Που κανόνιζε για το σκι. Ήμουν έτοιμη να τρέξω έξω να πάω να τον βρω.Κι άλλες εικόνες με μας να περπατάμε στα στενάκια χέρι χέρι. Να πίνουμε σοκολάτα και να βγάζουμε φωτογραφίες. Και έπειτα στο club.

Άρχισα να τρέμω από  το φόβο πως κάτι του συνέβη και δεν έχει γυρίσει τόση ώρα.

<<Είσαι τόσο ερωτευμένη που μου έρχεται να ξερασω.Δεν έμαθες τι συμβαίνει όταν αγαπάς και ερωτεύεσαι από την τελευταία φορά.Ο,τι αγαπάς θα πεθάνει>>.

Έπειτα η επόμενη εικόνα ήταν του Ορφέα που άρχισε να έρχεται προς το ξενοδοχείο και κάπως ανακουφίστηκα ότι ήτανε καλά.
Μας παρακολουθούσε μας παρακολουθούσε όλους.
Πανηλίθιοι που πιστεύαμε ότι δεν το έκανε ότι ήμασταν ασφαλείς κάτω από την ομπρέλα της Μέδουσας.
Με χτύπησε στη φλέβα που δεν έπρεπε να χτυπήσει.
Εκεί που ξυπνάει το τέρας. Εκεί που αλλά γκρεμίζονται.

<<Χριστίνα αν δεν υπακούσεις όλα θα τελειώσουν.Η αναμέτρηση μας θα έχει πλάκα,>>γέλασε ξανά.<<Κάνεις δεν είναι ασφαλεις γύρω σου Χριστίνα.Θα σε αοτελειωσω για να καταλάβουν όλοι πως δεν έχεις καμία δύναμη.Και μετά θα πάρω ότι είναι δικό μου.Μα τους θεούς μου λείπει το ξανθό μου κορίτσι.Οσο για τον γιο σου τελευταία έχει γίνεις ανυπακουοςς>>.

Τον τράβηξε στην οθόνη.
Και ο μικρός μου με δάκρυα στα μάτια προσπάθησε να το χτυπήσει για να φύγει από τα δεσμά του.

<<Άσε με,>>του φώναξε.
<<Μου είπες ψέματα.Μου είπες ψέματα>>.

Του φώναξε και ο Γιάννης του έδωσε ένα μεγάλο χαστούκι το καημένο το κεφαλάκι του.
Το αίμα μου έδρας εκείνη τη στιγμή και ήμουν έτοιμη να σπάσω.
Πώς τολμούσε να ακουμπάει το παιδι μου.

<<Σκάσε κωλοπαιδο>>.

δο και εσύ μια απογοήτευση είσαι σαν τον άλλον,>>.
Του γρυλισε .

<<Μαμά ,μαμά συγγνώμη.Μου είπε ψέματα.Δεν σκότωσες τη μαμα.Σε παρακαλώ έλα να με πάρεις,>>έκλαιγε.

<<Ελι,>>έπνιξα τον λυγμό μου.
Έτρεχα έτρεχα καθώς έβλεπα τον μικρό μου να είναι έντρομος και φοβισμένος. Με κάποιο τρόπο είχε βρει την αλήθεια.
Με κάποιο τρόπο είχε ξυπνήσει από όλο αυτό που του είχε προκαλέσει ο Γιάννης.

<<Θα έρθω μωρό μου .Θα έρθω.Κρατησου>>.

Έπειτα η εικόνα άλλαξε ξανά και εκείνος άρχισε πάλι να μου μιλάει. Θα του έβγαζα και το άλλο του μάτι.
Την γλώσσα,την καρδιά.Τα πάντα.
Μαρτυρικά και αργά.
Να βλέπω τον πόνο στα μάτια του και να παίρνω ευχαριστήση.

<<Τικ τοκ ,Χριστίνα.Το παιχνίδι ξεκινά.Επα να με βρεις.Να τελειώσουν όλα .Να σε σκοτώσω Ωστε να στήσω το απόλυτο βασίλειο.Αν δεν έρθεις ότι αγαπάς τι είπαμε;Θα πεθάνει;Θα θυσιαστείς για πάρτι τους;Αν έρθεις θα τους αφήσω όλους ήσυχους .Το υπόσχομαι.Περιμενω>>.

Μου έκλεισε το μάτι με το αλαζονικό το ύφος και το βίντεο τελείωσε.
Έμεινα παγωμένη να κοιτάω την οθόνη.
Αυτό ήταν το τέλος.
Το τέλος της λογικής μου.
Το τέλος της αλήθειας που τόσο ήταν ψεύτικη.
Ποτέ δεν θα ήμασταν ασφαλείς.
Ότι και να έκανα όπως και να το χειριζομουν πάντοτε θα υπήρχε ο κίνδυνος.

Πάντοτε αυτοι θα ήταν από πίσω μας. Και είχε δίκιο.
Όλοι γύρω μου κινδυνεύουν.
Όλοι γύρω μου πεθαίνουν.
Και επειδή είναι η μοίρα μου.
Ή έχω κάποια κατάρα ώστε να τους προκαλώ.

Αλλά γιατί αυτή ήταν η ζωή μου.
Επικίνδυνη σκληρή.
Που άρπαζε κάθε τι που αγαπάς χωρίς να το καταλάβεις και το έσβησα από τον χαρτι.

Γιατί ποτέ δεν σταματάει αυτό.
Ποτέ δεν φεύγει. Μπορεί ο πατέρας μου να είναι νεκρός και ο Γιάννης να έχει πάρει τα ηνία. Αλλά όταν φύγει και αυτός από τα χέρια μου κάποιος άλλος Θα ξεπηδήσει. Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν θα σταματήσει ποτέ.

Έχω μία ευκαιρία κάπως να το διορθώσω να το σταματήσω.
Γιατί δεν θέλω να ξανασυμβεί το ίδιο δεν θέλω να ξαναδώ αυτη την εικόνα δεν θέλω να τον ξαναδώ έτσι.

Δεν θα το μαρτυρήσω ποτέ πως τον είδα στην πιο σκοτεινή του στιγμή.
Θα τον αποτελειώσει. Δεν πρέπει να αφήσω να του ξανασυμβεί κάτι τέτοιο ποτέ ξανά.
Σε κανέναν.

Όσο και να θέλω η μοίρα μου είναι γραμμενη να γίνω αυτό που τόσο πολύ δεν ήθελα. Τόσο πολύ πάλευα με τον εαυτό μου να μη βγει ποτέ.
Να είμαφυσιολογική.
Μιαα μη φυσιολογική κοπέλα.
Να γελάω να ερωτεύομαι και να γελώ.

Αλλά η ζωή δεν είναι δίκαιη για μας που έχουμε το σκότος μέσα μας .
Με κάθε τρόπο προσπαθεί να πνίξει την ελπίδα.

Ακούω το μέσα μου να ραγίζει σιγά-σιγά.
Ξέρω τι πρέπει να κάνω.
Ξέρω πως δεν έχει γυρισμό.
Δεν θέλω.
Αλλά πρέπει.

Μόνο έτσι θα μπορέσω να τους προστατεύσω.
Έτσι θα μπορέσω να τον προστατεύσω.
Γιατί δεν θέλω να του ξανασυμβεί τίποτα ξανά.

Το ράγισμα φτάνει στην καρδιά μου και τη νιώθω να παγώνει ξέρω πως είναι το τέλος για εμένα.
Γιατί μετά από αυτό δεν έχω γυρισμό και δεν θα είμαι ποτέ ξανά η ίδια.

Ποιος είναι ο επόμενος;

Με όλη μου τη δύναμη αυτή που έχει απομείνει αρχίζω και μαζεύω τα πράγματά μου αφού ντύθηκαν γρήγορα.
Πρέπει να φύγω πριν έρθει.

Καλύτερα έτσι να μη με προλάβει να μη με δει έτσι. Γιατί δεν θα αντέξω να του πω .πως όλα έχουν τελειώσει.

Κρατώ ένα μικρό χαρτάκι στα χέρια μου που του έχω γράψει "Μη με μιμήσεις δεν μπορώ" και το άφησα πάνω στο μαξιλάρι.

Και θέλω, θέλω να πάρω να το κάψω γιατί είναι τόσο ψέμα. Δεν είναι πως δεν μπορώ. Είναι πως δεν πρέπει.
Θέλω να χτυπήσω τον εαυτό μου για αυτό που θα πάω να κάνω. Δεν το αξίζει. Αξίζει πολλά περισσότερα από ένα πληγωμένο, κατεστραμμένο κορίτσι που τρέχει πίσω από εκδίκηση. Ζει μία επικίνδυνη ζωή αλλά έχει πολύ μεγάλη διαφορά από τη δική μου.

Γιατί αν συνεχίσουμε έτσι το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τον δω...

<<Τι κάνεις;>>

Τα πράγματα έπεσαν από τα χέρια μου καθώς άκουσα τη φωνή του από πίσω μου.
Ξέρω πως αν γυρίσω να τον κοιτάξω θα ραγισω ακόμα περισσότερο.

Δεν μπορώ να του πω την αλήθεια για το βίντεο ,δεν θα το μάθαινε ποτέ.Το οριστικά στον ευατό μου . Τι να του έλεγα άλλωστε. Εικόνες στο μυαλό μου έπαιζαν ξανά και ξανά και η οργή μου μεγαλώνεακόμα και περισσότερο.
Πως μπορουσαν να το κάνουν αυτό στα παιδιά. Τόσα χρόνια που είχα δει τα πάντα ποτέ δεν μπορούσα να το καταλάβω. Είναι απλά άρρωστο.

Ένας γδούπος ακούστηκε στο πάτωμα και ήμουν σίγουρη πως ήταν τα πράγματα που είχε πάρει για να πάμε να κάνουμε σκι.

<<Φεύγω,>>του είπα όσο πιο απαθέστατα και κοφτά μπορούσα και συνέχιζα να μαζεύω τα πράγματά μου.

Ξέρω πως δεν πρόκειται να με αφήσει έτσι. Πώς θα παλέψει με κάθε μόριο της ύπαρξης του να με κρατήσει.
Αλλά έχω παγώσει τόσο πολύ που δεν πρόκειται να τον αφήσω να περάσει .Γιατί αν περάσει θα είναι η απόλυτη καταστροφή.
Αργά ή γρήγορα θα βρεθεί νεκρός όπως βρέθηκε και εκείνη.
Γιατί η κοινότητα δεν πρόκειται να με αφήσει ποτέ έτσι.Θα κυνηγήσει καθετί που αγαπώ ,καθετί που νοιάζομαι καθετί που δίνει ζωή στην ύπαρξή μου.
Και πρέπει να τελειώσει.Αν θέλουν εμένα θα με έχουν αλλά δεν θα πέσω τόσο εύκολα, θα τους πάρω όλους μαζί μου.

<<Έγινε τίποτα σε πήραν από την οργάνωση;Θα ακυρώσω το σκι.Κάτσε να μαζεψω και εγώ τα πραγματα μου και πα->>έκανε μια κίνηση να πάει προς τη βαλίτσα του.

Έσφιξα τα πράγματά μου στα χέρια μου και πέταξα ξαφνικά τον σάκο κάτω ,που χωρίς να το καταλάβω τον κρατούσα στα χέρια μου.

<<Όχι ,εγώ φεύγω,>>
Γύρισα και το ν κοίταξα και θα ήθελα να είχα χάσει το φως μου.
Η όψη του εκεί που ήταν χαρούμενη και ήρεμη ξαφνικά άλλαξε και η συνειδητοποίηση ήρθε στο βλέμμα του. Έπρεπε να το κάνω. Σαν τσιρότο. Να τον πληγώσω όσο και να μην ήθελα . Να με μισήσει για να με αφήσει και να προχωρήσει χωρίς εμένα για να είναι ασφαλής.<<Εγώ φεύγω Ορφέα.Δεν μπορώ να το κάνω>>.

<<Τι εννοείς φεύγεις; Τι δεν μπορείς να κάνεις;>>

Η άρνηση του με σκότωνε ακόμα πιο πολύ.Θα ήταν πιο εύκολο να το καταλάβαινε με τη μία, αλλά ποτέ συμβαίνει αυτό. Πότε. Δεν μπορεί το μυαλό μας να συνειδητοποιήσει τη στιγμή που χάνουμε κάτι και το αρνείται.

<<Αυτό ,όλο αυτό,>>
Έδειξα το εμάς.

Νωρίτερα ήμουν τόσο ευτυχισμένη και τώρα...

<<Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς; Ποιο όλο αυτό;>>
Με ρώτησε βγάζοντας το σκουφάκι του και περνώντας το χέρι του από τα μαλλιά του.

Τα μάτια μου άρχισαν να υγραίνονται και απλά τον κοιτούσα.
Οι λέξεις δεν έβγαιναν όσο και να ήθελα Όσο και να έλεγα στον εαυτό μου ότι μπορούσα να το κάνω δεν μπορούσα.

Ξεφύσηξε.

<<Το ξερα.Γαμωτο το ξερα.Το ένιωθα πως κάτι δεν πήγαινε καλά,>>γέλασε πνιχτά και χαμήλωσε το βλέμμα.<<Με χωρίζεις αυτό είναι>>.

<<Ορφέα,>>πήγα να του πω αλλά με διέκοψε.

<<Πες μου, αυτό είναι; Με χωρίζεις.Γαμωτο Εύα τι έκανα λάθος;>>Μουρμουρισε στον ευατό του.

<<Ορφέα δεν..>>

Το ύφος του σκληρύνε και άρχισε να δυναμώνει τη φωνή του.

<<Τι δεν Εύα;Τι δεν;Όλες αυτές τις μέρες είσαι κάπως.Ελειπες δεν απαντούσες στα μηνύματα.Και βρήκες τώρα να μου το πεις;Εδώ;Νόμιζα πως σε έκανα ευτυχισμένη;Νόμιζα πως ήσουν χαρούμενη;Τι στον πούτσο;Δεν σημαινουν τίποτα όλα αυτά που έχουμε περάσει μαζί;Χτες λέγαμε μαζί.Και τώρα τι ;Χώρια;Τι άλλαξε;>>

<<Ορφέα ,οι ζωές μας είναι διαφορετικές.Καθησα και το σκέφτηκα...>>.
Γαμώ δεν ξέρω τι να πω.

<<Τι μαλακίες μου λες.Εγινε κάτι με τη Μέδουσα έτσι δεν είναι;Με τον Ελάιζα;Στο έχω πει εκατό φορές δεν χρειάζεται να σηκώνεις το βάρος μόνη σου.Αυτο σε φοβίζει, η ζωή σου;>>

<<Ορφέα δεν ...>>

Άρχισε να περπατάει πέρα δοθε.

<<Τι άλλαξε Εύα;Δεν γίνεται να είναι όλα ψέματα,>>φώναξε .

Εγώ κάθισα στο κρεβάτι και άρχισα να τρέμω.
Δεν έβρισκα τα σωστά λόγια ,τι να του έλεγα.
Δεν μπορούσα να τα βγάλω από μέσα μου.

<<Νόμιζα πως ήσουν ερωτευμένη μαζί μου.Και ήλπιζα για κάτι περισσότερο .Έκανα σχέδια γαμώτο.Για εμάς.Ερχονται γιορτές.Τα γενέθλια μου.Τι άλλαξε πες μου τι συμβαίνει την αλήθεια Εύα>>.Έτριψε το πρόσωπο του και έπειτα χτύπησε με γροθιά την πόρτα.

Μετά από λίγο βηματησε και στάθηκε μπροστά μου και με κοίταξε.

Εγώ ακίνητη παγωμένη.

<<ΜΙΛΑ ΜΟΥ,>>μου ούρλιαξε και εγώ τρανταχγηκα πίσω.

Δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια του και δεν άντεχα να τον κοιτάξω.

<<Τι σκατά συμβαίνει;>>.

Το βιντεο έπαιζε στο μυαλό μου ξανά και ξανά .
Οι απειλές .

Δεν θέλω να του ξανασυμβεί κάτι τέτοιο
Τώρα μπορώ να το προλάβω.
Για μια φορά μπορώ να προλάβω κάτι πριν γίνει.
Πριν τον δω νεκρό.
Δεν έσωσα εκείνη αλλά μπορώ τώρα να σώσω αυτόν.
Πρέπει να του ραγισω τη καρδιά.

<<Δεν μπορώ να σου δώσω αυτά που θέλεις Ορφέα Είμαστε από διαφορετικούς κόσμους.Εισαι νέος ακόμα έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου.Καλα ήταν μέχρι εδώ,>>του είπα με χαμηλωμένο το βλέμμα εντελως παγερά.

<<Τι σκατά μου λες ,σε ακούς;Πως στο διάολο αλλάζεις τόσο γρήγορα και γίνεσαι τόσο σκληρή,>>ξεφυσηξε ξανά.
<<Δεν θέλω τίποτα παραπάνω από όσα μου δίνεις .Εγώ θέλω εσένα>>.

<<Ορφέα>>.
Κοιταχτηκαμε για ένα λεπτό αμίλητοι.

<<Είναι εξαιτίας αυτού που συνεβει στην Πράγα ετσι;Έγινε όλο αυτό πολύ αληθινό μεταξύ μας και είδες ένα μέλλον που μπορούσες να έχεις και δεν μπορείς;>>

Κοκκαλωσα .
Πως σκατά ήξερε για την Πράγα;

Τον κοίταξα εμβρόντητη.

<<Έψαξα Εύα.Κανεις δεν μου έλεγε τι συνεβει.Οποτε έψαξα .Δεν είναι μόνο η ομάδα σου καλή στο να χακαρει.
Πίστευα πως θα μου το πεις.Ακομα και όταν δεν βάλαμε προφυλακτικό και είπες για αντισύλληψη.Αλλα δεν το είπες.Και δεν ήθελα να σε πιέσω γιατί ξέρω πως είναι ένα θέμα που σε πονάει.Ηθελα να μου το πεις μόνη σου όταν ήσουν έτοιμη.
Γαμώ αν δεν τους είχες σκοτώσει θα τους έβρισκα έναν έναν και θα τους τελείωνα,>>έσφιξε τις γροθιές του.
<<Αυτό είναι έτσι ,πιστεύεις πως το ότι δεν μπορείς να κάνεις παιδιά δεν είναι ένα μέλλον που μου αξίζει;Ναι ξέρω σου είχα πει κάποτε πως θέλω αλλά>>.

<<Ειναι ένα μέλλον που δεν μπορώ να σου δώσω>>.
Δεν είναι αυτός ο λόγος Ορφεακό μου.

<<Νομίζεις ότι αυτό με νοιάζει;Εγώ σε θέλω όπως είσαι,>>.

Το ξέρω γαμωτο.
Το ξερω.
Το είδα.
Δεν το πίστευα στην αρχή .
Αλλά το είδα.

Επεσε στα γόνατα και έφερε το κεφάλι του στα δικά μου.

Μάτια βουρκωμενα μπλε.

Μη μου το κάνεις αυτό.

<<Ομορφη εσένα θέλω.Και ξέρω πως και εσύ θέλεις εμένα .Το βλέπω.Πες μου τι συμβαίνει;Μαζι θα τα καταφέρουμε.Μη με διωχνεις.Εγω πάντοτε θα τρέχω να σε προφτάσω για να μην είσαι μόνη.Απλα πες μου.Γάμησε την οργάνωση γάμησε τα όλα.Απλα πες μου.Το βλέπω πως δεν θες.Πες μου τι συμβαίνει;>>

Οι λυγμοι του ήταν έτοιμη να βγουν καθώς έπιανε τα χέρια μου και τα φιλούσε.
Έπειτα άρχισε να φιλάει το σώμα μου.
Το στομάχι μου .
Τα χέρια μου ξανά .

Οι δικοί μου λυγμοι ήταν έτοιμοι να ξεσπάσουν.

<<Πες μου πως δεν τα εννοείς.Πες μου τι συμβαίνει;>>
Έλεγε ξανά και ξανά φιλώντας με.

"Ο,τι αγαπάς θα πεθάνει"
Και ξαφνικά τον βλέπω νεκρό στα μάτια μου και θέλω να τσηριξω.

Τα χείλη του φιλούσαν το πρόσωπο μου
Τα μάτια μου τα μάγουλα μου.
Τελευταία φορα.
Και πριν φτάσουν στα χείλη μου ,του τίναξα τα χέρια και πετάχτηκα πάνω.

Και τότε ξεστομίσα το μεγαλύτερο ψέμα.

<<Δε σε θέλω Ορφέα,>>είπα παγωμένα.
<<Ήταν απλά ωραίο όσο κράτησε .Δεν νιώθω το ίδιο αυτή ,είναι η αλήθεια>>.

Η εικόνα του γονατισμενος στο πάτωμα με σκότωσε καθώς το βλέμμα του πάγωσε.

Σκουπησε τη μύτη του και σηκώθηκε.

<<Πως γίνεται να τα έχω κάνει όλα τόσο λάθος.Φυσικα ,πως μπορείς να νιώθεις πράγματα για μένα;Ήταν όλα ένα παιχνίδι έτσι;Να δεις πως είναι με έναν άντρα μοκροτερο:>>
Πέταξε το δηλητηριο.
<<Νόμιζα πως ήσουν και φίλη μου.Ηταν η καλύτερη βάση .Δεν το πιστεύω πως μου το κάνεις όλο αυτό>>.Ηρθε κοντά μου και με έπιασε από το λαιμό όχι με δύναμη απλά για να με σταματήσει να φύγω.

Δεν θα με έβλαπτε ποτέ έτσι.

<<Τόσο γαμημένα Ομορφη,>>χάιδεψε με τα χείλη του απλά τα δικά μου.Μου κοπηκε η ανασα.Αλλά το θέμα ξέρεις πιο είναι Ευάκι,>>είπε με μια σκληρότητα στο βλέμμα του. <<Θα σε πίστευα αν ήξερα πως ήσουν καλή στα ψέματα .Αλλά δεν είσαι,>>η ανάσα του ήταν κοντά μου τα χείλη του κάποια εκατοστά απόσταση ξανά και ήθελα να πλησιάσουν πάλι .

Όλο μου το είναι φώναζε να με φιλήσει να με αποτρέψει.
Όλο μου το σώμα τον ήθελε.
Ήθελε να με κρατήσει με το ζόρι .
Να με απαγαγει.
Να με κλειδώσει κάπου.
Να με γλιτώσει από τον ίδιο μου τον ευατό.

Τα δάκρυα του έτρεχαν.

<<Σου είπα σε αγαπώ.Σε φοβησε το ξερω.
Όπως όλα σε φοβίζουν τελικά.Εισαι απλά ένα μικρό φοβισμένο κορίτσι,>>είπε με σκληρό ύφος.Και αυτό με χτύπησε βαθιά. <<Μπορώ να το διαχειριστώ .Αλλά ξέρεις τι δεν μπορώ να διαχειρστώ;Όταν ξέρεις ότι φοβάσαι και δεν μου ζητάς βοήθεια ενώ ξέρεις ότι θα έκανα τα πάντα.Γιατι είμαστε εγώ και εσύ,>>με χτύπησε με τον δείκτη στο στέρνο και έπειτα τον ευατό του.<<Μαζί.Οτι σε πονάει με πονάει.Οτι σε φοβίζει, με φοβίζει.Αυτη είναι η δύναμή μας.Και θα έτρεχα χιλιόμετρα από πίσω σου, για να το καταλάβεις, αρκεί να έκανες ένα βήμα και εσύ...Γιατί θέλω την Εύα μου πίσω που ξέρει τη δύναμη της.Για να μπορώ να της το θυμίζω και εγώ κάθε μέρα Μεχρι τότε θα πάψω να τρέχω από πίσω σου.Αρκετα. Προσπαθώ να ρίξω το τείχος σου  τόσο καιρό.Αλλα σταματάω πριν σπάσω τα κόκκαλα μου.Με έσωσες αλλά δεν με διαλύσες εντελώς.Καιρος να σώσεις και τον ευατό σου γιατι εγώ απέτυχα τελικα...>> με κοίταξε .<<Οταν το αποφασίσεις να κάνεις το βήμα ξέρεις που θα με βρεις ...>>.

Με άφησε με κομμένη την ανάσα και οπισθοχώρησε.

<<Και αν όχι ,δεν ήταν να γίνει Όμορφη.
Αλλά αν είναι να μην γυρίσεις, κοίτα να μην επιστρέψεις και ποτέ.Εχεις μια ώρα να μαζέψεις τα πράγματά σου μέχρι να γυρίσω από το σκι>>.

Και με αυτό έκλεισε την πόρτα και έφυγε.

Έπεσα στο πάτωμα καθώς όλος ο κόσμος μου κατέρρευσε.
Κρακ,κρακ ,κρακ ,ρωγμές παντού.

Είμαι εγωιστρια σε όλα.
Καταστρέφω τα πάντα γύρω μου.

<<Μη φύγεις ,>>ψελλισα μέσα από τα δάκρυα μου και του λυγμούς μου.
Πεσμένη στα γόνατα ούρλιαξα
Ακούστηκα τόσο γελοία στα αυτιά μου .
Εγώ τον είχα διώξει και ζητούσα να γυρίσει πίσω.

Δεν είχε κάνει τίποτα λάθος
Όλα τα είχε κάνει σωστά από τη πρώτη στιγμή.
Η επιμονή του.
Η λατρεία του.
Όλα αυτά που με έκαναν να νιώθω ζωντανή.

Και εγώ έσβησα τη φωτιά του.
Το είδα στο βλέμμα του .
Το κενό ,σαν εκείνο που είχε όταν είχε πάθει την υπερβολική δόση.

Εγώ του έδωσα φως και του το ξαναπηρα πίσω.

Δεν θα είναι ξανά ποτέ το ίδιο εξαιτίας μου.

Και μισώ τον ευατό μου γι'αυτό....