Τώρα.
Εύα,26 ετών.

Τα δάχτυλα μου τυλιγμένα γύρω από το όπλο μου .
Στραμμένο στην ευθεία μπροστά του , σταθερό.

Εάν ρίξω,θα τελειώσουν όλα .
Εάνν ρίξω ,όλοι θα είναι ασφαλείς.

Ο Οδυσσέας Αρμένης,καθιστός σε μια πολυθρόνα με ένα πούρο στο στόμα, στο μισό σκοτάδο,με κοιτούσε σαν να μην τον ένοιαζε,πως βρισκόταν λίγα μέτρα πριν το τέλος του.Δεν έβλεπα τα μάτια του αλλά τα ένιωθα πάνω μου.
Να με σκαναρουν από πάνω μέχρι κάτω.

Ο άντρας που είχε καταστρέψει πόσες ζωές ήταν μπροστά με σάρκα και οστά.

Πείραξε τους δικούς μου ανθρώπους.
Την Έμιλι,τον Ορφέα
Θα μπορούσα να τον σκοτώσω εδώ και τώρα .

<<Δεν θα το χρειαστείς αυτό.Μπορείς να το αφήσεις,>>μου είπε με την βαριά του φωνη.

<<Και γιατί στον πούτσο να το κάνω αυτό;>>Του είπα καθώς κατέβαζα με το άλλο μου χέρι τον μανδύα.

Εκείνος σηκώθηκε και πλησίασε το τζάκι.
Μειδίασε καθώς το όπλο μου ακολούθησε την πορεία του .

Δεν επρόκειτο να τον αφήσω από τα ματια μου.Απο όσο κοίταξα τριγύρω είμαστε μόνοι μας Αλλά αυτό δεν μου εγγυάται ,πως είναι η αλήθεια.Μπορει να κρύβει οτιδήποτε.

Ο μελαχρινός άντρας με το καλοχτενισμενο μούσι και το σενιαρισμένο του μαύρο κουστούμι κοίταζε μέσα στην φωτιά και συνέχιζε να καπνίζει.Σαν να μην υπήρχα εγώ εκεί μέσα.

Τι στο καλό ετοιμαζει;

Όσο τον παρατησουσα,τόσο έβλεπα κάποια δικα μου χαρακτηριστικά πάνω του Η μύτη, η απόσταση από τα μάτια.Τα χρώματα του.

<<Μοιάζεις πολύ στην μάνα σου>>.

<<Αλήθεια με φωνάξες για να μου πεις αυτό;>>
Πλησίασα από πίσω του Το όπλο μου λίγο ακόμα και θα ακουμπούσε το κρανίο του.<<Και προς απλή πληροφόρηση δεν έχω γονείς.Το ότι έδωσες σπέρμα σε μια και με κράτησε εννια μήνες δεν σε κάνει γονιό.Χρειαζεται λίγη προσπάθεια να αποκτήσεις αυτό τον τίτλο>>.

Γέλασε πνιχτά και έπειτα έσβησε το πούρο στο τασάκι δίπλα.Γυρισε ισιωνοντας με το χέρι του το μούσι του.

<<Σου είπα πως μπορείς να αφήσεις το όπλο,>>ξανά είπε .

<<Μπα,λέω να το κρατήσω.Μου πάει,>>τον ειρωνεύτηκα.

<<Χριστίνα, αν ήθελα να σε σκοτώσω θα το έκανα,>>είπε αδιάφορα.

<<Λέμε και άστεια τώρα;Από όσο θυμάμαι όλη η κοινότητα με κυνηγάει για κάποιο γαμημενο σχέδιο εξαιτίας μιας προφητείας.Ανθρωποι με παρακολουθούσαν.Οποτε ασε να ξέρω καλύτερα, για το αν θες να με σκοτώσεις η όχι>>.

Μειδίασε και πλησίασε την βιβλιοθήκη του.Σταθηξε μπορούσα στο περίτεχνο ψιλό έπιπλο και χιαδεψε τις ράχες από τα βιβλία.

<<Μίλα, γιατί με έφερες εδώ;Ήξερες από την αρχή ότι θα ερχόμασταν και έστησες παγίδα.Ετσι δεν είναι;>>.

<<Αν ξέρεις ήδη την απάντηση γιατί με ρωτάς;>>

Σιωπη επικρατούσε έξω.Ηδη πρέπει να είχε ξεκινήσει το κυνήγι και όλοι να είχαν βγει απο το ο κτηριο.
Ήλπιζα οι δικοί μου να ήταν καλά και από λεπτό σε λεπτό να μπουκαρε η οργάνωση και να τελειώνεη όλη αυτή η παρωδία.Να τον έπιαναν μαζί με τους άλλους .

Αλλά κάτι μου έλεγε πως δεν θα ήταν τόσο εύκολο.Ηταν πολύ καλό για να είναι αληθινό πως μας έδωσε τον ευατό του στο πιάτο.

Το κορμί μου έτρεμε και προσπαθούσα να κρατήσω ψυχραιμία.Δεν έβλεπα στην όψη του τον πατέρα μου .Ποτέ δεν θα το έκανα.Δεν υπήρχε άλλωστε ποτέ .Γιατί να το επαναφέρω τώρα σαν ιδέα στο μυαλό μου.

Άρχιζε όμως να με εκνευρίζει η στάση του.Η απόλυτη ηρεμία πολλές φορές είναι το αντίθετο ένα καζάνι που βράζει.

<<Έρη;>>Ψυθήρισα χτυπώντας το ακουστικό ,ελπίζοντας πως κάποιος θα άκουγε και θα καταλάβαινε που ημουν.Αλλά απάντηση δεν πήρα.

<<Δεν πιάνει εδώ μέσα αυτό,>>είπε και έβγαλε ένα βιβλίο από το ράφι.
Τα μάτια μου γούρλωσαν και καθώς άρχοσε να περπατάει έσφηξα παραπάνω το όπλο μου.

<<Καλά προετοιμασμένο σε βλέπω.Δε θα σε βοηθήσει όμως πολύ αυτό.Δεν ξέρω γιατί με φώναξες και ουτε θέλω να μάθω.Αυτο θα τελειώσει σήμερα Δεν πρόκειται να παίξω άλλο το παιχνίδι σου>>.

Προφητεία και μαλακίες Δεν επρόκειτο να θυσιαζομουν για όλο αυτό ούτε να γίνουν αρχηγός ενός στρατού διαταραγμένων νέων.Μπορουσαν να καουν όλοι στην κόλαση.

Εγώ απλά θέλω να βρω τον γιο μου

<<Η μάνα σου θα χαιρόταν πολύ να σε δει αλλά κρίμα που δεν μπορούσε να παρευρεθει σήμερα εδώ>>.

<<Οικογενειακή επανένωση;Δε θα πάρω ευχαριστώ>>.

Μειδιασε και κάθισε ξανά στη δερμάτινη καρέκλα.Κράτησε το βιβλίο στα χέρια του.

Από όσο διέκρινα από την παλιά του βιβλιοδεσία ,ήταν σπάνιο.Πρωτη έκδοση .
Κοίταξα τον τίτλο.
"Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων '.

Ωραία τον έπιασε το πατρικό του ένστικτο να μου διαβάσει παραμύθι;

<<Συγγνωμη που θα στο χαλάσω Αλλά παραμεγαλωσα για αυτά,>>έδειξα με το όπλο μου το βιβλίο.

Γέλασε.<<Χριστίνα>>.

<<Εύα,>>του είπα φανερά εκνευρισμένη.

<<Το όνομα σου είναι Χριστίνα έτσι σε βγάλαμε >>.

<<Τέλεια που δώσατε όνομα σε κάτι που θέλατε να πεθάνει.Αλλα κοίτα να δεις που δεν με νοιάζει>>.

<<Έχεις πάρει και τον τρόπο της μάνας σου βλέπω.Δεν δέχεται και αυτή τίποτα>>.

<<Κάτι κατάλαβα απο την συνάντηση μας πριν λίγο καιρο.Και επειδή εκνευριζομαι θα ήθελες να μου πεις γιατί με έφερες εδώ;Θα μπορούσα να σε σκοτώσω και εγώ Αλλά βλέπεις πως δεν το κάνω Γιατί βλέπεις είμαι περίεργη >>.

Ο χρόνος παίρνουσε και δεν ξέρω για πόσο θα ήταν καλό να μείνω εδώ μέσα.

<<Σε έφερα για να σου πω μια ιστορία>>.

Σήκωσα το φρύδι μου.<<Αστειεύεσαι.Δεν έχω χρόνο για αυτά.Πες μου απλά τι θεες και που είναι και...>>.

<<Δεν είναι εδώ αν ψάχνεις τον Μάρκου και τον μικρό.Εχει φροντίσει να μην εμφανιστεί >>.

Η απογοητεύση με κατέκλυσε.
Ήλπιζα πως θα ήταν εδώ και θα μπορούσα να τον πάρω επιτέλους.

<<Δεν θέλω να ακούσω καμία ιστορία>>.

<<Ξεροκέφαλη,>>αναστέναξε.
<<Βλέπεις...Εύα...έχεις δίκαιο σε κάτι.
Σε θέλω νεκρή .Βασικά όλοι η κοινότητα σε θέλει νεκρή.Δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο να συμβεί.Το να γεννηθεί ένα κορίτσι στα σκαριά του Κέρβερου και οποιασδήποτε τέτοιας εγκατάστασης από την μητέρα είναι βλασφημία.Γιατι τα κορίτσια δεν είναι σαν τα αγόρια.Ειναι αδύναμα.Και η μόνη τους αποστολή σε αυτή τη ζωή είναι να είναι υπάκουα προς τους άντρες .Και να κυοφορούν>>.

Μισογύνης.
Μα τι έκπληξη.

<<Οσες φορές ετυχε να συμβεί κάτι τέτοιο.Να γεννηθεί κορίτσι δεν ζούσε για πολύ καιρο. Η κοινότητα το ήθελε νεκρό για την προστασία της,>>άνοιξε το βιβλίο.<<Γιατί βλέπεις δεν είναι μόνο ότι μπορεί να είναι αδύναμα τα κοριυ.Εχουν την περιέργεια μέσα τους.Χωνουν την μύτη τους εκεί που δεν πρέπει.Οπως και η Αλίκη ,>>χτύπησε το βιβλίο απαλά <<Και τι συμβαίνει όταν γίνεται αυτό.Κακα πράγματα.Ολοκληρα Βασίλεια πέφτουν.Επειδη ένα μικρό αδύναμο κορίτσι την είδε ηρωίδα.Το πρόβλημα όμως με τα παραμύθια είναι πως πάντοτε κερδίζουν αυτό που έχουν βάλει σκοπό.Βρισκουν δύναμη και τροπο εκθρονισουν την βασίλισσα .Να πάρουν με το μέρος τους υπηκόους της .Αλλά η πραγματικοτητα δεν είναι παραμύθι.Ειναι εφιάλτης και τα τέρατα πάντα κερδίζουν>>.

Τι στον κόρακα σημαίνει ολο αυτο τώρα;

<<Βλεπεις δεν έπρεπε να γεννηθείς.Η μάνα σου ήταν έξαλλη όταν σε είδε ,ούτε σε κράτησε.Ειμασταν έτοιμοι να τελειώσει όλο αυτό.Αλλα πρόλαβαν να σε βγάλουν.Η κοινότητα τρομοκρατήθηκε που είχες εξαφανιστεί,>>με κοίταξε με ένα βλέμμα περίεργο .<<Αλλά εγώ ήξερα πάντα που βρισκόσουν>>.

<<Τι;>>Τον ρώτησα εκπληκτη.

<<Μπορεί η αδελφότητα να είχε καταφέρει να μας κερδίσει σε μια μάχη.Να σε κρύψει και να νομίζει πως θα ετοίμαζε μετά από χρόνια το τελειωτικό χτύπημα.Αλλα όπως και η κοινότητα και αυτοί πίστευαν απλά μόνο σε μια ηλίθια προφητεία Μη νομίζεις δεν είμαι τόσο ηλίθιος σαν αυτούς και να πιστέψω πως ενα κορίτσι μπορεί να γκρεμισεί ολόκληρο κολοσσό.Ποσο μάλλον να πάρει με το μέρος της τους υπηκόους της βασίλισσας.Ειναι ορκισμένοι σε εκείνη.Οποιος πίστευε στην προφητεία και στον υποτιθέμενο μεσσία τους πάντα του κλείναμε σύντομα το στόμα.Αλλα κάποιοι κατάφεραν να ξεφύγουν και προσπαθούσαν να κρατήσουν την φλόγα αναμμένη Την ελπίδα πως θα τους απελευθερωσει ο Μεσσίας τους και θα γκρεμίσει την κοινοτητα>.

Έκλεισε απότομα το βιβλίο και το άφησε στο τραπεζάκι πανω
Σηκώθηκε και με πλησίασε .
Εγώ κράτησα σταθερά το όπλο.

<<Βλέπεις κάνεις απο αυτούς δεν βλέπει την μεγάλη εικόνα Εγώ όμως σκέφτομαι αλλιώς.Βλεπω μακριά.Μπορει η Μητέρα να φοβάται για την θέση της και να σε θέλει νεκρή.Αλλα εγώ έχω σχέδια.Θα με συνέφερε να είσαι νεκρή.Αλλα είσαι κόρη μου όπως και να έχει η κατάσταση>>.

<<Ω έλα τώρα,πατρικό ένστικτο;Δεν πείθεις.Λεγε τι θες στα αλήθεια.>>.

Γέλασε<<Εισαι έξυπνη τελικά>>.

<<Μου το λένε πολλές φορές αυτό,>>μειδίασα.

<<Λοιπόν ,σκεφτικα στο τέλος τι καλύτερο θα μπορούσα να κάνω ώστε να εξαλείψω κάθε ίχνος αυτής της ελπίδας.Το να σε σκοτώσω δεν ήταν η λύση,αλλά το να σε πάρω με το μέρος μου,>>μου άπλωσε το χέρι .

<<Τι λες Χριστίνα;Μαζί θα μπορούσαμε να χτυσουμε γερά θεμέλια στην κοινότητα.Αν δούνε έστω και οι τελευταίοι οπαδοί σου πως είσαι μαζί μας δεν θα τολμήσουν να κάνουν τίποτα.Και εσύ θα μπορείς να έχεις ότι θέλεις.Γιατι τι ζωή κάνεις τώρα;Είσαι το σκυλάκι εκείνης της καργιολας.Παρολο που περιστοιχίζεσαι από κόσμο είσαι μόνη .Αυτή τη ζωή θέλεις;Εγώ μπορώ να σου προσφέρω τα καλύτερα>>.

Τον κοιτούσα αποσβωλλομενη για το πόσο ηλίθιος ήταν.Πως είναι δυνατόν να πίστευε πως θα συμφωνούσα σε κάτι τέτοιο;

Κοιτούσα το χέρι του ακόμα απλωμένο μπροστά μου.Το κουστούμι ήταν Αρμάνι ,τουλάχιστον είχε γούστο για μαλάκας.

<<Λοιπόν τι λες;>>
Με κοίταξε με μια αποφασιστικότητα.

<<Ξέρεις κάθε κοπέλα ,>>χαμήλωσα το όπλο μου και τον πλησίασα αργά.<<Θα ήθελε να έχει μια καλή ζωή.Το αντάλλαγμα είναι μεγάλο και δελεαστικο,>>χαμογέλασε σίγουρος για την απάντηση μου πλέον.
Αλλά δεν ξέρει πως εγώ αυτό κάνω.Διστρεβλωνω την εικόνα μου.
Το έκανα πάντα Γι'αυτό κατάφερα αυτό που κατάφερα.Κανω τους πάντες να νομίζουν πως πάω με τα νερά του.

<<Το ήξερα πως κάτι υπάρχει μέσα σου και θα σε έπειθα,>>μα τόσο ηλίθιος Τελικά δεν μοιάζουμε καθόλου όμως.

Μειδίασα ξανά και ήρθα κοντά σχεδον σε απόσταση αναπνοής.

<<Και είναι αλήθεια.Νιώθω μόνη μου.Και κάπως έχω κουραστεί με όλο αυτό.Λειπει η οικογένεια από την ζωή μου και θα το ήθελα πολύ.Αλλά έχουμε ένα μικρό πρόβλημα πατέρα ..>>του είπα.

Ο Οδυσσέας με κοίταξε με απορία.
<<Όλα μπορούμε να τα λύσουμε αν συμφωνήσεις>>.

<<Μπα αυτό δύσκολα.Γιατι βλέπεις,>>τον πλησίασα κοντά στα αυτό του.<<Βιασατε και σκοτώσατε την γυναίκα μου και παρολίγο να κάνετε και το ίδιο σε εκείνον.Δεν ανέχομαι να πειράζουν ότι είναι δικό μου. Γι'αυτό πατέρα ,εσύ και η οργάνωση μπορείτε να βάλετε την πρόταση στον κώλο σας Γιατί δεν θα πάψω ποτέ να σας κυνηγάω για να σώζω τον κόσμο από εσάς>>.

Η ανάσα του σταμάτησε απότομα
Το σώμα του πάγωσε και οι γροθιές του εσφυξαν.

Η ηρεμία που τόση ώρα είχε μετραπηκε σε οργή
Το χέρι του σηκώθηκε απότομα και πήγε να με αρπάξει από το λαιμό.

Τον απέφυγα προς τα πίσω με μια κλοτσιά στη κοιλιά
Σήκωσα το όπλο μου.

<<Σκύλα,θα πεθάνεις>>.

<<Ξέρεις όσο πιο πολύ επαναλαμβάνεις μια φράση τόσο πιο ηλίθια ακούγεται>>.

<<Θα μπορούσες να έχεις τα πάντα αλλά διάλεξες τον λάθος δρόμο,>>εβηξε καθώς προσπαθούσε να σηκωθεί.

Το όπλο μου στραμμένο πάνω του.Πεταξα με το άλλο μου χέρι τον μανδύα στο πάτωμα.Ηδη μου είχε σπάσει τα νεύρα.

<<Δεν θα πάρω ξανά ευχαριστώ.Τωρα σαν καλό σκυλάκι θα έρθεις μαζί μου,>>τον πλησίασα.

Εκείνος με κοιτούσε στην αρχή αγριεμένος .Σαν να ήθελε να με σκοτώσει εδώ και τώρα Το ήθελε βασικά.
Ξαφνικά όμως η όψη του μειδίασε,έγινε σκοτεινή και άρχισε να γελάει.

<<Ξέρεις ήταν καλό κομμάτι η γυναίκα σου.Ειχαμε περάσει πολύ καλά μαζί Αλλά και αυτή ηλίθια ήταν σαν και εσένα .Της άξιζε ότι έπαθε,>>άρχιζα να τρέμω από τα νεύρα μου.

<<Μη μιλάς για εκείνη έτσι,>>του φώναξα και κούνησα το όπλο.

<<Μου άρεζε να την ακούω να ουρλιάζει,>>συνέχιζε να γελάει και εγώ τα έχανα.Τα δόντια μου ετριζαν.Ημουν έτοιμη να κάνω κάτι παράλογο .

Ήθελα να τον δω να ματώνει.

<<Σκάσε,>>του ούρλιαξα και τον χτύπησα στο πρόσωπο με το όπλο.

Εκείνος έστρεψε το πρόσωπο του και εφτησε το αίμα.

<<Ηλίθια μια ηλίθια είσαι .Που τα κάνεις όλα από αγάπη.Ηλίθια.Αυτο κάνεις και τώρα,>>μειδίασε .Δεν καταλάβαινα που το πήγαινε πάλι <<Αλλά υπάρχει και άλλος τρόπος να έρθεις μαζί μου χωρίς να συμφωνήσεις.Γιατι όλα έχουν να κάνουν με τον έλεγχο,>>ένας θόρυβος ακούστηκε από πίσω του και ένα κομμάτι της βιβλιοθήκης μετακινήθηκε.

<<Αν δεν έρθεις με την θέληση σου θα γίνει με το ζόρι.Κανεις δεν μου πάει κόντρα Εγώ είμαι ο κυρίαρχος,>>βήματα ακούστηκαν και τρεις φιγούρες ξεπρόβαλλαν από την κρυμμένη είσοδο.

Οπισθοχώρησαν καθώς ο Αρμένης σηκώνονταν να υποδεχτεί τους δύο τύπους που έσερναν ένα άντρα σε ημιληπόθυμη κατατάσταση.

Μέχρι να καταλάβω πέρασε ένα λεπτό.Ο ένας ήταν ο Δήμαρχος τον άλλον δεν τον αναγνώριζα.Και όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο κορμί που κρατούσαν πάγωσα .

<<ΟΡΦΕΑ,>>ούρλιαξα .

Γιατί είναι εδώ;Τι κάνει εδώ;
Γιατί ρε πουστη μου έκανε πάλι μαλακία.

<<Τι του κάνατε;>>Φώναξα.Ο Ορφέας ήταν σε άθλια κατάσταση.Η άσπρη του μπλούζα λερωμενη.Τα μαλλιά του ιδρωμένα και κολλημένα στο πρόσωπο του.<<Ορκίζομαι πως αν του κάνατε τίποτα θα...>>.

<<Χαλάρωσε Χριστίνα,>>τον πλησίασε ο Αρμένη καθώς οι δύο τον έβαλαν να γονατίσει.<<Δεν είσαι η μόνη που ενώνεται ξανά με την οικογένειά,>>κοίταξα τον έναν ψιλό ασπρομαλλη τύπο με τα έντονα χαρακτηριστικά και μπλε μάτια .Τα μάτια του Ορφέα.

Ο πατέρα του.

Εστρεψα το όπλο μου απάνω του
Εκεινοι άρχισαν να γελάνε .

Ο Δήμαρχος έσκυψε και σφαλιαρισε απαλά τον Ορφέα .

<<Ξύπνα μικρέ η διασκέδαση έχει μόλις αρχίσει>>.

<<Ορφεα,Ορφέα,>>άρχισα να του φωνάζω αλλά εκείνος δεν αντιδρούσα.
Η καρδιά μου έζησε να χτυπάει δυνατά.
Γι'αυτό δεν τον ήθελα εδώ.
Γι'αυτό δεν ήθελα να έρθει.

Θα τον χάσω.
Θα τον χάσω
Συμβαίνει ξανά.
Όχι ,όχι.

Εκείνος προσπάθησε να ανοίξει αργά τα μάτια του και το κεφάλι.Εγυρε απότομα μπροστά και οι δύο άντρες του έπιασαν τα χέρια.

Ήταν πολύ απροσανατολισμενος και έτρεμε

<<Ώπα, ωπα ,δεν θέλουμε να φύγεις εντελώς.Πρεπει να δεις την κοπέλα σου Έτσι δεν είναι;Γιαυτην δεν ήρθες;Να την σώσεις;>>.

<<Τι του κάνατε θα σας σκοτώσω,>>έτρεμα στην ιδέα πως του είχαν κάνει πάλι κακό.Γιατι ξεκάθαρα τον είχαν ναρκώσει με κάτι.

Ο Αρμένης σηκωθηκε και με κοίταξε .

<<Μην αγχώνεσαι δεν του κάναμε κάτι.Εχει μεγαλώσει πια και δεν είναι του γούστου μας .Απλά του δώσαμε να γευτεί ξανά αυτό που τόσο καιρό στερήθηκε.Ετσι δεν είναι  Ορφέα;Δεν είναι ωραία η ιρωινη;Σε κάνει πειθήνιο.Και τώρα που το σκέφτομαι,>>του σήκωσε το πηγούνι.<<Ίσως να κάναμε και μια εξαίρεση και να διασκεδάζαμε λίγο μαζί του>>.

<<Άντε και γαμήσου,>>μισοανοιξε τα μάτια ο Ορφέας και τον εφτησε στο πρόσωπο.

Ο Αρμένης σκουπησε το σάλιο με το μανίκι του και του έδωσε απότομα μπουνιά.

<<ΟΡΦΕΑ,>>ούρλιαξα και πήγα να τρέξω κοντά του.

Ξαφνικά όμως το μέταλλο που ακουμπούσε το πίσω μέρος του κεφαλιού του με σταμάτησε.

Ο Πατέρας του τον στόχευε.

<<Ένα βήμα και τον σκότωσα,>>είπε και μου χαμογέλασε ειρωνικά .

Ο Ορφεας προσπαθησε να ξεφύγει από τα χέρια τους αλλά ήταν πολύ αδύναμος.

<<Εύα,>>ψέλλισε.

Τα μάγουλα μου έκαιγαν και κάτι κρύο άρχισε να κυλάει πάνω τους.
Δάκρυζα.

Δεν άντεχα να τον βλέπω έτσι.

Εξαιτίας μου την είχαν πιάσει.
Εγώ έφταιγα

<<Ορφεάκο μου>>.

<<Είμαι ηλίθιος θα πεις το ξέρω,>>είπε με βραχνιασμενη φωνή ,έπειτα εβηξε και εφτησε το αίμα από πού είχε στο στόμα του από την μπουνιά.<<Δεν μπορούσα όμως να σε αφήσω μόνη σου,>>μου χαμογέλασε.

Είναι τόσο όμορφος.
Και τόσο, μα τοσο ηλίθιος.

<<Εχ,φτάνει με την αηδία.Χριστινα,>>αναφωνησε ο Αρμένης.<<Κοίτα τι θα γίνει.Θα έρθεις σαν καλό κορίτσι μαζί μας.Αλλιως ο αγαπημένος σου από εδώ θα δει τα ραδίκια ανάποδα.Οποτε όλα εξαρτώνται από εσένα.

<<Άστον να φύγει,>>φώναξα και έστρεψα το όπλο μου πάνω του.

Κάτι έπρεπε να κάνω .
Κάτι έπρεπε να γίνει.

<<Εμενα θέλετε.Παρτε εμένα Αφηστε τον>>.

<<Μπα,και να σε πάρουμε δεν πρόκειται να κάνεις αυτό που θελουμε.Βλεπεις αν σε έχουμε εσένα όλοι θα μας προσκυνάνε Θα είμαστε ανίκητοι.Θα έχουμε την ελπίδα μαζι μας και τίποτα δεν θα μας σταματησει.Χρειάζεσαι ένα κίνητρο.Ποιος μου λέει ότι δεν θα κάνεις κάτι παλαβο;>>

<<Εύα μη συμφωνήσεις ότι και να σου ζήτησαν,>>είπε με δυσκολία ο Ορφέας και ο πατέρα του τον κλωτσισε για να σταματήσει.

Έστρεψα το όπλο μου ξανά σε εκείνα.

<<Μιλάς πολύ σαν την μάνα σου.Αν ήταν εδώ θα σε μάλωνε που δεν υπακούς Αλλά ξέχασα,>>έσκυψε στο πρόσωπο του.<<Την έριξες από τις σκάλες>>.

<<Ήταν ατύχημα>>.

<<Ήταν;Αυτό λες στον ευατό σου;Αξιολυπητο.Ούτε παραδέχεσαι πως την σκότωσες Αλλά πάντοτε έτσι ήσουν ένα αδύναμο κωλοπαιδο που ήταν  το μόνο που ήξερε να κάνει καλά...>>.

<<Βούλωσε το αλλιώς θα σου τιναξω τα μυαλά στον αέρα ,>>του γρύλισα.

<<Κάντο αλλά πριν προλάβεις θα δεις τα δικά του,>> ακούμπησε παραπάνω το όπλο πάνω του.

Θα τον σκοτώσει αν δεν υπακούσω θα τον σκοτώσει.Αλλα αν το κάνω καταδικάζω τόσο κόσμο.Αν στα αλήθεια μπορώ να το αλλάξω όλο αυτό;Αν όντως έχω δύναμη να στρέψω τους πάντες εναντίον τους;Πρέπει να παλέψω να μας βγάλω από εδώ Αν όμως συμφωνήσω  και πάω θα μας καταδικασω σε μια ζωή τραγική.Γιατι ποτέ δεν κρατάνε αυτά που λένε Το έχω δει ξέρω τι μας περιμένει.

Θα τον σκοτώσουν όμως .Το ξέρω .Με το που θα συμφωνήσω δεν πρόκειται να τον κρατήσουν ζωντανό.Γιατι θέλουν να με λυγίσουν και ας λέει ο Αρμένης πως το να τον πάρει μαζί θα είναι το κινητό μου να κάνω ότι μου ζητήσουν.Ξερεινοως για εμένα θα είναι το τελειωτικό χτύπημα Πως αυτό θα με λυγίσει Θα με κάνεις σκιά του ευατό μου.Ευκολα χειραγωγήσημη.

Και έτσι θα γινω.
Δεν θα ξανά αντέξω να το ζήσω αυτό.
Όχι ξανά.

Σε κλάσματα δευτερολέπτου άρπαξα τον Αρμένη και τον έφερα πλατη με στερνο.
Κλε7δωσα τον λαιμό του στο χέρι μου και με το άλλο έστρεψα το όπλο στο κεφάλι του.

<<Ένα βήμα και τον σκότωσα,>>φώναξα καθώς οι δύο άντρες έστρεψαν τα όπλα τους πάνω μου.

Η σιωπή απέξω έσπασε και άκουγα φασαρία σιγά σιγά .
Αλλά δεν διέκρινα τι ήταν .
Η οργάνωση;Οι άντρες του;Που με κάποιο τρόπο είχαν καταλάβει τι γινόταν και ερχόντουσαν;

<<Μη κουνηθείτε,>>τους πρόσταξε.
<<Χριστίνα,>>είδα ξανά όπλο να στρέφεται πάνω στον Ορφέα.

<<Όμορφη ,>>μου ψέλλισε ο Ορφέας.

Θόλωσαν τα μάτια μου από τα δάκρυα.
Τι πρέπει να κάνω ;
Όλα κρέμονται από εμένα.

Είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

<<Πρέπει να διαλέξεις Χριστίνα.Ερχεσαι μαζί μας ή πεθαίνει,>>μου είπε ο Δήμαρχος και στόχευσε τον Ορφέα
<<Και θα τον σκοτώσω,το ξέρεις>>.

<<Χριστίνα μη κάνεις κάτι απερίσκεπτο.Αολά συμφώνησε ,>>είπε ο Αρμένης .

<<Σκάσε του φώναξα,>>η πόρτα ξαφνικά άνοιξε και βήματα ακούστηκαν και ο ήχος από όπλο να οπλίζει.

<<Αφεντικό,>>φώναξε ο ένας τύπος.

<<Ήρεμα ήρεμα ,>>τους είπε.
Ένιωθα τα όπλα να με στοχεύουν.

Η κατάσταση είχε ξεφύγει.
Αν έκανα κίνηση να αμυνθώ θα τον σκότωναν σίγουρα.

Εκείνος με κοιτούσε και ξέρω πως μέσα του νευρίαζε που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Ποιος ξέρει πόσο του είχαν βάλει στο σύστημα και ήταν έτσι.

Εμένα θέλουν.
Εμένα θέλουν.

Δεν μπορούσα άλλο να τον κοιτάζω
Ήταν σαν να μου μιλούσε με τα μάτια .
"Θα με σκοτώσουν έτσι και αλλιώς,γι'αυτό κάνε αυτό που πρέπει"σαν να τον άκουγα να μου το λέει.

Όχι δεν μπορώ
Δεν μπορώ να τον χάσω .

<<Εχ,δεν θα συμφωνήσεις το βλέπω ,>>είπε ξαφνικά ο Αρμένης ενώ τον εσφιγγα ακόμα.<<Μάταιο,>>κοίταξε τους δύο άντρες και τον Ορφέα.<<Κρίμα λοιπόν.Σκοτωστε τον>>.

Η καρδιά μου πάγωσε .Το σώμα μου τεντωθηκε καθώς τον έβλεπα να τον σπρώχνουν μπροστά και να κρατιέται με τα χέρια τους στο έδαφος να μην πέσει.

Όχι.
Όχι

Ο χρόνος άρχησε να πάει γρήγορα
Όλα να θολώνουν.

<<Όμορφη,>>τον είδα να μου λέει.
Αυτή η ηλίθια λέξει
Αυτή η λέξη που δεν ήθελα να ξανά ακούσω.Μου ζεσταίνει την καρδιά.
Και τώρα ειναι σαν αντίο.

<<Δεν φταις εσύ.Εγω φταίω>>.

Όχι,όχι.Κοθνησα το κεφάλι μου.

<<Σκότωσε τον ,>>φώναξε αγριεμένος,ο Αρμένης.

Και εγώ κοιτώ τα μάτια του .Με γεμάτο κύματα...

Χαμογελάει.Ο ηλίθιος χαμογελάει.
Αυτή τη στιγμή που η ζωή του κρέμεται από μια λεπτή γραμμή.Χαμογελαει σαν να ειναι ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος στον κοσμο.Φωτεινός όπως πάντα.

Εμενα θέλουν.
Πρέπει να κάνω κάτι
Δεν γίνεται να τον χάσω.

<<Ξέρεις ότι σε αγαπώ έτσι;>>
Μου ψελλίζει ο ξανθός μου άγγελος .Καθώς το όπλο τον πιέζει από πισω.Ο πατέρας του γελάει στο άκουσμα τον λέξεων και ο Δήμαρχος κάνει πως ξερναει.

Είναι η πρώτη φορά που το λέει.<<Γαμώ δεν ήθελα να στο πω έτσι,ήθελα να σε βγάλω ραντεβού ...>>μια κλοτσιά ήρθε στο πρόσωπο του και προσπάθησε να κρατηθεί πάλι <<Γαμώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα,>>είπε στον ευατό του και έσφιξε την γνάθο του .Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του.

Δεν θέλω να είναι η τελευταία που μου το λες.

Θέλω....
Είναι όλα τόσα γρήγορα.
Γιατί γίνονται όλα τόσο γρήγορα ;
Εμένα θέλουν .

Εμένα .

Όλο αυτό το φως με μια κίνηση θα σβήσει αν δεν κάνω κάτι.

Τα χέρια μου άφησαν τον Αρμένη που έπεσε μπροστά.Γυρισε και με κοίταξε έντρομος.

<<Όχι,>>ούρλιαξε.

<<.Ma louloute,>μου φώναζε ο Ορφέας καθώς στρέφω. την κάννη του όπλου μου στον κρόταφο μου.
<<Belle>>.

Μα εγώ δεν τον ακούω.
Ένα κλικ είναι.
Έτσι και αλλιώς ήθελα να πεθάνω κάποια στιγμή.Αλλα γιατί με πονάει;

Ο Αρμένης τρέχει κατά πάνω μου.
Ο Ορφέας ουρλιάζει και απλώνει τα χέρια
Ακούω κινήσεις και από πίσω μου.

Δεν θέλω να ζω σε αυτόν τον κόσμο χωρίς το φως μου.

Εμένα θέλετε.
Θα με έχετε λοιπόν.
Όπως και να έχει κερδίζετε.

Κλικ.