Τώρα.
Εύα,26 ετών.

Ανάμεσα στα δάχτυλα μου το μενταγιόν με την αλεπού και την κορόνα έκανε κύκλους,καθώς κοιτούσα την απίστευτη θέα από το παραθύρο του ξενοδοχείου.

Όλα τα φώτα του Λονδίνου κάνουν τη νύχτα να ζωντανεύει.
Το νερό στο μπάνιο ακούγεται που τρέχει.
Με τον Ορφέα να τραγουδάει το Supermassive black hole,ο Θεός να το κάνει βέβαια.Αλλα ακουγόταν χαρούμενος,φαινόταν δηλαδή ,κάπως.
Αν και η λίγες ώρες πριν ήταν μέσα στα νεύρα.

Η Έρη να είχε βολέψει όλους σε δωμάτια ,σε ένα πανακριβο ξενοδοχείο.
Γιατί είχαμε γίνει πολλοί εκεί μέσα έλεγε και άλλωστε θα είμασταν πιο άνετα.
Και ασφαλείς γιατί είχαμε δικά μας άτομα να φυλάνε την περιοχή.

Χαμένη στη σκέψη μου έκανα ανασκόπηση ολων των γεγονότων.

Η μέρα ήταν τρελή.
Πέρα από την ανακούφιση που ένιωσα ,όταν τις είδα ζωντανές,είχε φύγει και ένα πολύ μεγάλο βάρος από τους ώμους.

Ήμουν προετοιμασμένη όταν ανέλαβα τα ινία της οργάνωσης για λίγο να αντιμετωπίσω τα πάντα.
Δεν έπαυε όμως να φοβίζει .
Όλη αυτή η κληρονομιά ήταν μεγάλη ευθύνη.Όσο και να ένιωθα πως μπορούσε αν αυτό κάνω άλλο τόσο σκεφτόμουν αν άντεχα όλο το βάρος και όλες τις ευθύνες που της αναλογούσαν.

Το πρωί μετά το σκηνικό,επικράτησε ένα μικρό χάος μέχρι να βρούμε όλοι τους ρυθμούς μας.

Η Έρη μας είχε ορίσει συνάντηση σε ένα δίωρο και από τότε είχε κλειστεί στο γραφείο της με τον Μπιλ χωρίς να φανεί και αυτή.
Ο Ντεμιαν καθόταν με σκυμμένο το κεφάλι τους μπροστά από τον υπολογιστή του ,χωρίς να βγάζει άχνα.
Συχνά πυκνά έριχνε βλέμματα στο γραφείο της και αναστέναξε.

Τα είχε κάνει σκατά.
Που να φανταζόμασταν ,πως είχε ξεχάσει να την ενημερώσει για την αλλαγή του κωδικού.
Τέτοια λάθη ,ήταν ανεπίτρεπτα και πολλές φορές θανατηφόρα.
Ήξερε πως η Έρη με τον έναν ή άλλο τρόπο θα τον έκανε να υποφέρει,αλλά παράλληλα ήταν έτοιμος να υποστεί οτιδήποτε.

Εγώ αφού πήγα να ελένξω τα σκυλιά μου,που τα είχα τακτοποιήσει στον χώρο εκπαίδευσης, έκανα την γύρα  μου.

Η Ηρώ με τον Αχιλλέα ήταν κλεισμένοι σε ένα από τα δωμάτια.
Κανείς δεν τους ενοχλούσε ,μόνο σε κάποια η Σοφία,πήγε και χτύπησε την πόρτα φωνάζοντας πως και άλλοι είχαν σειρά για να δουν την Ηρώ.
Πως δεν μπορεί να την κρατάει αιώνια εκεί μέσα ,ο Αχιλλέας και πως είναι ένας ασχημομούρης και μίσος.

Αφού δεν πήρε απάντηση επέστρεψε στα την Χάνακο και στην Χινάτα.
Από ότι φαινόταν τα πήγαιναν πολύ καλά .
Την είχαν αφήσει και όλας να φορέσει μια από τις ενδυμασίες τους.
Η Χάνακο δηλαδή,που στεκόταν με ένα απλό μαύρο σορτσάκι και μια άσπρη μπλούζα δίπλα της.
Με την Σοφία να κάνει κύκλους στην φορεσιά της και να χαμογελάει.

<<Αδερφούλη ,δες με,>>φώναζε στον Γαβριηλ που ήταν καθισμένος πιο δίπλα σε ένα γραφείο με τα πόδια ανεβασμένα πάνω του,διαβάζοντας ένα βιβλίο.

Ο τύπος το έκανε για να ηρεμεί το μυαλό του ,είμαι σίγουρη γιατί αλλιώς θα είχε διαλύσει τα πάντα.

<<Θα μου πάρεις ένα τέτοιο;>>
Τον ρώτησε η Σοφία καθώς είχε μπει μπροστά του και τον παρακαλούσε με τα χέρια ενωμένα.

Εκείνος γυρνούσε αδιάφορα την επόμενη σελίδα.

<<Ναι ,>>της είπε και εκείνη κόντεψε να γκρεμισεί το μέρος από την χαρά της.

Δεν της χαλούσε χατίρι.

<<Ο καλύτερος αδερφός του κόσμου>>.

Λίγο πιο δίπλα ,ο Φίλιππος με την Όλιβ,τον Ρεν και την Άλις , καθόντουσαν στους υπολογιστές και του έδειχναν πως να χειρίζεται τα συστήματα.

Όσο παίρνουσε ο καιρός γινόταν όλο και καλύτερος σε αυτό.
Αργά η γρήγορα τον βλέπω να τον απορροφά η ομάδα.

Η Δάφνη μάλωνε με τον Μάρκο πάλι ,ποιος ξέρει γιατί και δεν είχα όρεξη να μάθω.

<<Είσαι εντάξει;>>
Ρώτησα την Ξένια που στεκόταν στη γωνία και τους παρατηρούσε πίνοντας μια κούπα καφέ.

<<Καλά είμαι.Λιγο ανήσυχη αλλά ανακουφισμένη,>>μου χαμογέλασε .
<<Εσύ;>>

<<Κρατιεμαι.Εχεις δει τον Ορφέα;>>

<<Νομίζω πως είναι ακόμα στη κουζίνα, >>μου απάντησε .

<<Ωχ,Πάω να τον βρω πριν πνίξει τον Αλεξέι και την ομάδα του,>>γέλασε και εγώ άρχησα να πηγαίνω προς την κουζίνα.

Παιρνώντας από τον διάδρομο στα δεξιά.
Άκουσα βήματα να πλησιάζουν.

Ο Άσαχι εμφανίστηκε να περπατάει προς το μέρος μου με μια κούπα τσάι στο χέρι του.

<<Χωρις αυτό δεν μπορείς έτσι;>>
Του είπα γελώντας.

<<Τι να πω αφού με ξέρεις,>>είπε σε σπαστά Ελληνικά .Αλλά πολύ καλύτερα από την προηγούμενη φορά που τον είχα δει.

Είχα πολλά χρόνια να τον δω .
Πλέον επικοινωνούσαμε καμιά φορά μέσω κάμερας.
Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη όταν τον είδα και πόσο μάλλον όταν έμαθα πως τις έσωσε.

<<Χαίρομαι που είσαι καλά και εσύ,>>του είπα καθώς σταθήκαμε στον διάδρομο .
<<Ακόμα δεν ήρθες και έγινε χαμός>>.

<<Ναι,>>εγνεψε.<<Με κάνει να νοσταλγώ την ηρεμία μου πίσω στο ναό>>.

<<Όλα καλά εκεί;>>.

<<Ναι,>>με κοίταξε πίνοντας από το ποτήρι του.

Υπήρχε πάντα μια ένταση αναμεταξύ μας ,από την αρχή.
Μια κόντρα μεγάλη.
Αλλά δεν έπαυε να είναι ένας άνθρωπος που δίδαξε πολλές και να του χρωστάω πολλά.

<<Λοιπόν ,ποιος είναι ο λόγος που έκανε τόσο μεγάλο ταξίδι;>>
Των ρώτησα.

<<Ξέρεις,>>είπε αδιάφορα.

<<Εγώ;Έλεος δάσκαλε με τους γρίφους.Δεν μπορώ να διαβάσω το μυαλό σου και το ξέρεις,>>του είπα αγανακτισμένα τινάζοντας τα χέρια μου.
<<Καμιά φορά με τρελαινεις, μα το Θεό>>.

<<Μου το λένε πολλές φορές αυτό,>>είπε χασκογελωντας και έπειτα έκανε μια παύση.<<Εύα.Οι στιγμές που έρχονται είναι δύσκολες.Με εσένα να είσαι ....>>.

<<Περίμενε .Ξέρεις για εμένα;>>
Τον ρώτησα εκπληκτη.<<Η Έρη στο είπε;>>.

<<Όχι.Ευα όλη οι κοινότητα έχει αναστατωθεί.Οχι,μόνο το τρίγωνο.Αλλα όλοι.Εφτασε στα αυτιά μου πολύ γρήγορα ,πως σε ψάχνουν Φοβούνται .Δεν έχει συμβεί ξανά αυτό και ανησυχώ για την ασφάλεια σου.
Είσαι παιδί μου.Και δεν μπορώ να αφήσω το παιδί μου μόνο του.Χρειαζεσαι την βοήθεια μου και είμαι εδώ για να στην δώσω>>.

<<Αν δεν σε ήξερα καλά θα έλεγα ότι δεν έχεις καρδιά.Αλλα αυτό με κάνει να συγκίνουμε,>>τον πείραξα.

<<Δεν είναι πάντοτε σωστό να δείχνουμε τα συναισθήματα μας .Μπορεί κάποιος να τα εκμεταλλευτεί και να τα χρησιμοποιήσει εναντίον μας>>.

Μειδίασα .

<<Ωραία συμβουλή .Αλλά καμιά φορά θα πρέπει να την ακούς και εσύ ο ίδιος.Ξερεις...Να...Με το θέμα της Έρης>>.

Τι το ήθελα το βλέμμα του άλλαξε απότομα και σκοτείνιασε.Σαν να έπεσε σύννεφο πάνω του.

<<Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό η Θεά μου ,με αυτόν τον ...τον...καουμπόι;>>Εσφιξε τα χέρια του στο ποτήρι.
Ήταν ετοιμος να το σπάσει.
Σαν να άκουσα τα δόντια του να τρίζουν

Κόντεψα να πνιγώ από την παρομοίωση του βέβαια,αλλά κρατήθηκα.

<<Εύα κάνε κάτι να το αλλάξεις,>>μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε με κουταβισιο βλεμμα.

Μπορστά μου είχα έναν ερωτευμένο δάσκαλο.Τιν δικό μου δάσκαλο.
Και αναρωτιόμουν ακόμα από έβγαινε αυτή η προσωπικότητα του.
Γιατί τις περισσότερες φορές ο τύπος ήταν τρομακτικός.
Πόσο μάλλον όταν τον έβλεπες να παλεύει.
Αλλά τα φαινόμενα απαιτούν καμιά φορά.

<<Συγκεντρώσου δάσκαλε,>>του είπα .

Εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω και διόρθωσε με το ένα του χέρι την γραβάτα του .

<<Έχεις δίκαιο,>>συνέχισε.
<<Λοιπόν πάω να δω τι κάνουν οι μικρές>>.

<<Από ότι είδα μια χαρά είναι.Διασκεδαζουν την Σοφία>>.

<<Ναι ε;>>
Έγινε σκεπτικός.
<<Την συμπαθουν.Περιεργη η φίλη σου αλλά έχει καλή καρδιά.Ολοι οι φίλοι σου είναι καλοί.Ακριβως αυτό που χρειάζεσαι.Ακομα και ο Ξανθούλης.Το ερωτιαρικο αγόρι σου,>>κούνησε τα βλέφαρα του με νόημα.

<<Δάσκαλε,>>τον μάλωσα.

<<Καλά καλά αστειεύομαι>>.

<<Επίσης μην το απειλήσεις ξανά,>>τον προειδοποίησα καθώς εκείνος έφευγε.

<<Μην ανησυχείς.Αλλα δεν θα έπρεπε να ανησυχεί για εμένα>>.

<<Τι εννοείς;>>.

<<Ξέρεις,>>αντε πάλι με αυτά τα περίεργα.<<Με εσένα πρέπει να ανησυχεί>>.

<<Τι εννοείς πάλι;>>

<<Εύα, σε ξέρω απέξω και ανακατωτά.
Έχεις την δύναμη να κάνεις την καρδιά του να ανθίσει αλλά και να την διαλύσεις τελείως.Απλα συμβουλή μου,πριν αποφασίσεις τι θα κάνεις σκέψου το καλά.Γιατί ό,τι και να διαλέξεις θα κερδίσεις και θα χάσεις κάτι ταυτόχρονα.Πρεπει να ζυγίσεις τα πάντα και να σκεφτείς ποιον δρόμο είσαι διατεθειμένη να πάρεις.Οπως και να έχει ότι διαλέξεις θα είσαι λάθος.Αλλα καμιά φορά τα λάθη είναι αυτά που μας φέρνουν στο σωστό δρόμο>>.

Τα βήματα του τον απομάκρυναν καθώς εγώ τον κοιτούσα προσπαθώντας να κατανοήσω τα λόγια του.

Πάντοτε μιλούσε με γρίφους και έλεγε ασυναρτητα.
Όμως πάντοτε έβγαιναν αλήθεια.

<<Βάζουμε το ψωμί τοστ μέσα στο τηγάνι και μετά ρίχνουμε το αυγό.Ναι;>>
Έλεγε ο Ορφέας στον Αλεξέι την ώρα που έμπαινα στην κουζίνα.

Νομίζω η εικόνα του με την ποδιά είναι από εκείνες που μου θα μείνει πάντοτε χαραγμένη στην μνήμη μου.

Είναι τόσο ομορφιάς στο στοιχείο του,που τίποτα δεν θυμίζει πως ήταν κάποτε σκιά του εαυτού του

Ο Αλεξέι τον κοιτούσε έντρομος όπως και οι υπόλοιποι μέσα στην κουζίνα.

<<Ήρθε η διάσωση,>>αναφώνησα εγκαίρως πριν τον χτυπήσει με την κουτάλα στο κεφάλι.

<<Όμορφη μου,>>φώναξε ο Ορφέας.<<Πάλι καλά ήρθες να με σώσεις.Γιατι θα με τρελάνουν εδώ μέσα,>>είπε και τίναξε την κουτάλα στον αέρα.

<<Ποιος είπε ότι ήρθα να σώσω εσένα;>>
Του είπα πλησιάζοντας .

<<Ορίστε;>>
Με κοιταξε σαστησμενος.

<<Εγώ ήρθα να σώσω τον καημένο Αλεξέι και του υπόλοιπους απόν κακό Gordon Ramsey,>>του είπα κοροιδευτικά.

<<Ει,είμαι πιο όμορφος από αυτόν εντάξει;>>
Με απείλησε με την κουτάλα.

Ο Αλεξέι πήγε να γελάσει αλλά γύρισε και τον κοίταξε απότομα.

≤<Εσύ κοίτα τα αυγά μη σε πω τίποτα...>>

<<Έλα έλα φτάνει ,>>του είπα και άρχησα να του ξεκινώ την ποδιά.
<<Πρέπει να πάμε σιγά σιγά μέσα για να κάνουμε το μιτινγκ>>.

Εκείνος έκανε μια σβούρα καθώς του την έβγαζα από το κεφάλι.

<<Αν έχω γυρίσει και δεν είναι όλα έτοιμα όπως σας έδειξα θα γίνει χαμός,>>τους απείλησε και όλοι τον κοίταξαν έντρομοι.
<<Το καταλάβατε;>>
Είπε ξανά γιατί κανείς δεν αντιδρούσε.

<<Ναι σεφ,>>απάντησαν όλοι εκτός από τον Αλεξέι.

<<Αλεξέι,>>τον προειδοποίησε και τον πλησίασε απειλητικά.

<<Ναι σεφ,>>είπε εκείνος διστακτικά.

<<Έτσι μπράβο,>>τον χτύπησε στην πλάτη και έπειτα γέλασε .

Ο Αλεξέι με κοίταξε περίεργα .
Φανταζόμουν τι σκεφτόταν.
"Αυτός είναι το αγόρι σου;"

Ναι είναι και έχει πολλή πλάκα που σας κάνει έτσι.
Και είναι κάπως καυλωτικο αλλά που να καταλάβεις εσύ.

Λίγη ώρα αργότερα βρισκόμασταν στον χώρο που θα κάναμε το μίτινγκ.
Σε ένα τεράστιο στρογγυλό τραπέζι καθόμασταν όλοι.
Η Έρη ,με εμένα δίπλα και την ομάδα μου.
Ο Ντεμιαν όρθιος.
Η Σαρλίν από δίπλα με την Δάφνη τον Ρεν ,την Άλις και την Όλιβ.

Στα δεξιά μου ήταν η Τριάδα με την Ηρώ ανάμεσα τους.
Λίγο πιο δίπλα ο Μάρκος ,με τον Φίλιππο και την Ξένια.

Ο Άσαχι με τα μπροστά και τον Μπιλ ήταν απέναντι της και αντικριστά ο ένας από τον άλλον.
Τα βλέμματα τους καρφωμένα σε κάθε κίνηση που έκανε ο άλλος.

Η Έρη επίτηδες τους είχε βάλει μακριά τους γιατί με το μπήκαν κόντεψαν πάλι να πλακωθουν.

<<Έχω γεράσει για ερωτικά τρίγωνα,>>μου ψέλλισε τότε

Ο Άρης και ο Πέτρος κόντευαν να πνιγούν από τα γέλια.

Η Σοφία ήταν δίπλα μου όρθια ακόμα ντυμένη σαν γκέισα.

Αρχικά μου φάνηκε περίεργο όλο αυτό που μας φώναξε όλους.
Γιατί ήταν μίτινγκ της οργάνωσης και η Έρη δύσκολα έβαζε άτομα μέσα.
Αλλά κάποιο λόγο θα είχε και θα τον μάθαινα σύντομα.

Αφού τελείωσε την τηλεδιάσκεψη που είχε με τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης στον υπολογιστή της και τους διαβεβαίωσε πως ήταν εντάξει ,στράφηκε προς τα εμάς.

Η συζήτηση ξεκίνησε ομαλά.
Με το να μας ενημερώνει για όλες τις λεπτομέρειες της νύχτας
Και η Όλιβ αντίστοιχα με τον Ντέμιαν και για τις ζημιές και απώλεια που είχαμε.
Για τους τραυματίες μια του επιζώντες.

Έπειτα πιάσαμε το θέμα της δεξίωσης που ήταν σε λίγες μέρες

Σκοπεύαμε να χτυπήσουμε εκείνη την ημέρα.

Μετά απ' ενημέρωση που είχε ο Ντέμιαν και ένας σύνδεσμος μας.
Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να ήταν εκεί ο πατέρας μου καθώς και ο Γιάννης με τον μικρό.

<<Πιθανότατα είναι παγίδα για μας φέρουν εκεί,>>μου είπε ο Ντέμιαν.

<<Το ξέρω>>.

<<Αν θες θα στείλουμε κάποιον άλλον ,>>είπε η Έρη .

<<Είναι ο γιος μου Έρη.Ουτε να το σκέφτεσαι>>.

Θα πηγαίναμε ως καλεσμένοι.
Ο Ντεμιαν είχε κανονίσει προσκλήσεις και τις στολές μας.

Πάλι με αυτές τις μαλακίες.

Σκοπός μας ήταν να τους πιάσουμε αυτή τη φορά με κάθε κόστος.Ακομα και αν μας περίμεναν.

Ο Άσαχι θα ήταν και στο σχέδιο και αυτός αλλά ως δικλείδα ασφαλείας.

Η Έρη κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό όταν τις είπε πως είχε φέρεις πενήντα παιδια από την ομάδα του,που τα στέγαζε σε ένα ξενοδοχείο λίγο πιο δίπλα από το δικό μας.

<<Και ποτε περίμενες να μου το πεις,>>του συριξε.

<<Δεν χρειαζόταν.Λεπτομερειες είναι αυτά,>>της απάντησε εκείνο πίνοντας πάλι από το τσάι του.Ποσες κούπες είχε πιεις μέχρι τότε άγνωστο.

<<Έπρεπε να του πεις για να στείλω ασφάλεια εκεί>>.

<<Ποιος σου είπε ότι χρειάζομαι ασφάλεια,>>συνέχιζε εκείνος.
<<Δεν μπορεί να κάνεις τίποτα>>.

Η Έρη αναστέναξε.
Ο Άσαχι είχε όμως δίκαιο.
Το πιο πιθανό ήταν αν κάποιος προσπαθούσε να τους κάνει να το μετάνιωνε .

Ο τύπος δεν χρειαζόταν καν όλα αυτά τα εξεζητημένα συστήματα ή καν όπλα που είχαμε για να κανει την δουλειά του.
Το γνώριζα καλά αυτό.

<<Πρέπει να είμαστε καλά προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο,>>πήγε να πει ο Αχιλλέας αλλά η Έρη τον διέκοψε.

Και εκεί ξεκίνησαν όλα.

<<Τι πάει να πει δεν θα έρθουμε μαζί;>>
Αναφώνησε ο Ορφέας και χτύπησε τα χέρια του στο τραπέζι καθώς σηκώθηκε.

<<Μαμά δεν είσαι σοβαρή Είναι ο αδερφός μου.Δεν παίζει να μην έρθουμε μαζί,>>είπε ο Αχιλλέας.

<<Δεν πρόκειται να αφήσω την Εύα να το κάνει μονής της,>>συνέχισε ο Ορφέας.

<<Έρη το σκέφτηκες καλά αυτό ;Χρειάζεσαι την βοήθεια μας,>>είπε ο Γαβριήλ.

Ήμουν σίγουρη πως θα το έκανε αυτό.
Δεν επρόκειτο αυτή τη φορά να τους άφηνε να έρθουν μαζί.
Κανέναν τους
Ειδικά μετά από αυτό που συνέβη στην Ηρώ.

<<Είμαστε μπλεγμένοι έτσι κι αλλιώς βαθιά πλέον.Τι θα αλλάξει;>>
Φώναξε ο Μάρκος .

<<Έρη,είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε,>>είπε ο Μπιλ.

<<Έχει δίκαιο,>>είπε ο Φίλλιπος.
Όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν.

<<Τι στον πούτσο Φίλιππε,>>είπε ο Αχιλλέας .

<<Και εγώ συμφωνώ ,>>είπε η Ηρώ σφίγγοντας τα χέρια της στην μπλούζα της.

<<Ηρώ,>>είπε ο Αχιλλέας.

<<Εγώ έτσι μια αλλιως δεν μπορω να πάω,>>έδειξε την καρέκλα της.
<<Αλλά ούτε και εσείς θέλω να πάτε .Είναι πολύ επικίνδυνο Αυτή τη φορά αφήστε το στην οργάνωση>>.

<<Φυσικά δεν θα πας Εύα δεν το διακινδυνεύω να σε χάσω πάλι αλλά εμείς....>>πήγε να πει ο Αχιλλέας.

<<Δεν είμαστε τόσο εκπαιδευμένοι οσο είναι αυτοί Αχιλλέα.Οσο και να το πιστέουμε.Και αυτή τη φορά κάτι μου λέει πως όλα θα είναι αλλιώς,>>είπε ο Μάρκος.

<<Είναι επικίνδυνο για όλους σας,>>είπε η Όλιβ.<<Πέρα από το γεγονός ότι είναι παγίδα.Θελουν ακόμα την Ηρώ Το έκαναν ξεκάθαρο αυτό,>>την κοίταξε .
<<Και τώρα στοχεύουν και την Εύα που σημαίνει πως είστε όλοι σε διπλάσιο κίνδυνο από πριν.Ποσο μάλλον εσύ Αχιλλέα που συνδέσε με όλα αυτά πιο πολύ>>.

<<Ναι αλλά όλοι κάπως συνδεόμαστε.Εχεις τον ανεψιό μου,>>φώναξε ο Μάρκος.

Η Δάφνη αναστέναξε.

<<Και ο Στέφανος είναι δικό μου θέμα>>.

<<Τι στο διάολο,Δάφνη;Είμαστε οικογένεια,>>της φώναξε εκείνος.

<<Ναι,και γι'αυτό θέλω να φροντίσω όταν τον βρω να μη λείπει κανένα μέλος της Πόσο μάλλον να έχει δει τα ραδίκια ανάποδα.Για όνομα Μάρκο.Θελω να έχει τον θείο του όταν επιστρέψει.Ποιος θα του μάθει να κάνει μαλακίες>>.

Εκείνος κοντοσταθηκε και την κοίταξε.

<<Εγώ δεν ακούω κουβέντα ,>>είπε ξανά ο Ορφέας.

<<Ορφέα,>>τον σταμάτησα .

<<Τι;Δεν είσαι σοβαρή.Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου>>.

<<Το έχω ,>>του είπα .
<<Απλα εμπιστευσου με >>.

<<Το κάνω Άλλο το θέμα είναι πως δεν εμπιστεύομαι εκείνους Αν κάτι πάει στραβά και πάθεις κάτι και σε πάρουν...>>.

<<Δεν προκ...>>πήγα να πώς και με διέκοψε η Έρη

<<ΑΡΚΕΤΑ,>>φώναξε.<<Δεν θα πάτε και τέλος>>.

<<Μαμ...>>είπε ο Αχιλλέας.

<<Μαμουνια.Και εδώ για εσένα είμαι η Έρη το κατάλαβες;>>
Εκείνος την κοίταξε αγριεμένος.
<<Μη με κοιτάς με αυτό το βλέμμα γιατί θα σου κοπεί με την μία αν το συνεχίσες.Λοιπόν ακουστε καλά .
Όσο κάνω εγώ κουμάντο δεν θα πάτε .
Δεν πρόκειται να διακινδυνεύσω να κάθεται κάτι όσο είστε μαζί μας.Μπορει να έχετε εμπειρία αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Έχουμε πόλεμο αν δεν το έχετε καταλάβει .
Και δεν έχω καμία όρεξη να χάσω τον γιο μου ή κάποιον από τους φίλους του και να καταστραφεί η ζωή σας .
Και άλλωστε Αχιλλέα η Ηρώ σε έχει πιο πολύ ανάγκη εδώ
Θα μειώνετε εδώ όσο θα διαρκέσει.Ολοι σας τέλος>>.

<<Εγώ;>>
Ρώτησε στα ξαφνικά η Σοφία που τόση ώρα δεν έλεγε κάτι γιατί ειχε κολλήσει με τα ρούχα της.

Η Έρη αναστέναξε.

<<Όσο και να μην το ήθελα νομίζω πως με όσα ξέρεις θα μας ήσουν βοήθεια>>.

<<Γιουπι, γιατί έχω καιρό να ..>>κούνησε την γροθιά της πάνω κάτω σαν να έκανε κάτι άλλο και ο Ντέμιαν γούρλωσε τα μάτια.

<<Εννοεί να μαχαιρώσει όχι να,>>του είπε η Όλιβ.

<<Το έπιασα,>>εβηξε αμήχανα.

<<Δεν υπάρχει περίπτωση να πάει η Σοφία μαζί,>>φώναξε ο Γαβριήλ αν πάει θα έρθω μαζί.

<<Μαμ...>>τον αγριοκοίταξε πριν καν τελειώσει την φράση <<Έρη δεν είσαι σοβαρή θα πάει η Σοφία και όχι εμείς;>>

<<Τέλος κουβέντας είπα.Οσο.εισυε εδώ θα κάνετε ότι λέω.Και πάτε καμία βόλτα να δείτε το Λονδίνο πότε θα το ξαναδείτε.Δειτε το σαν διακοπές όσες μέρες είστε εδώ Και όταν θα έχει τελειώσει θα επιστρέψετε πισω>>.

<<Γαμώ το κέρατο μου δεν ήρθαμε να κάνουν διακοπές,>>φώναξε ο Αχιλλέας αλλά η Έρη είχε ήδη σηκωθεί και βγει από την αίθουσα με τους υπόλοιπους να ακολουθούν.

<<Συγγνώμη παιδιά ,>>είπε ο Ντέμιαν καθώς έκλεινε την πόρτα.

<<Εύα,>>γύρισε και με κοίταξε ο Ορφέας.

<<Είναι αυτό που είναι Ορφέα δεν μπορώ να κάνω κάτι>>.

<<Αν είναι δυνατόν.Και τι περιμένει πώς θα κάτσουμε με δεμένα χέρια;>>
Φώναξε ο Αχιλλέας και ξεκινάνε μια διαμάχη με όλους να μιλάνε αναμεταξύ τους.

Εγώ κοιτούσα μαζί με την Ξένια , την Ηρώ που ήταν έτοιμη να εκραγεί.
Ώσπου έκανε το μπαμ.
Κυκισε το καρότσι που της είχαμε δώσει προς τα πίσω και άρχισε να απομακρύνεται.

<<Ηρώ που πας;>>
Της φώναξε ο Αχιλλέας.

<<Να δω την πόλη.Ξανά, δεντην είδα τόσες μέρες,>>είπε με νεύρα.

<<Μόνη σου δε θα πας,>>συνέχισε εκείνος και έτρεχε από πίσω της.

<<Θα πάω.Γιατι με έχετε εκενευρισει,>>γύρισε και τους κοίταξε όλους .<<Το καταλαβαίνω Είστε όλοι εκνευρισμένοι και θέλετε όλο αυτό να τελειώνδο.Οοως και εγώ Πίστεψέ με ,θέλω να του δω όλους νεκρούς.Καινφυσικα δεν θέλω να αφήσω την Εύα μόνη της σε όλο αυτο.Αλλα δεν μπορώ γιατί είμαι καθηλωμένη σε μια καρέκλα Και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο;>>Όλοι την κοιτούσαν και δεν μιλούσαν <<Αν πάθετε κάτι εγώ δεν θα είμαι εκεί για να κάνω τίποτα.Ουτε να μπω αντίο.Αλλα δεν μπορώ και να σας κρατήσω>>.
Λυγμοι έφυγαν αποτ στόμα της και ο Αιχλλεας ήρθε μπροστά της και της κράτησε τα χέρια.

<<Ει, ει,κουτάβι μου.Μην κλαις.Κατανοω πως είσαι φοβισμένη,>>της είπε.
<<Αν θες τόσο πολύ δεν θα πάμε ,>>συνέχισε.

<<Δεν θα πάμε ,>>είπε ο Μάρκος και ήρθε δίπλα της.

<<Γάμησε με ,>>είπε ο Ορφέας.
<<Καλά εντάξει>>.

Η Ηρώ έσπασε σε λιγμους.
<<Πίστευα πως δεν θα σας ξαναδώ και μόνο στη σκέψη πως θα πάθετε τίποτα.Αχιλλεα ξέρω πως είναι αδερφός σου αλλά ...,>>έτριψε το πρόσωπο της με το μανίκι της και συνέχισε να κλαιει.
Έπειτα γύρισε και με κοίταξε.

<<Κατανοώ πως πρέπει να πας και πως δεν μπορώ να σου αλλάξω τόσο εύκολα γνώμη Αλλά σε παρακαλώ να γυρίσεις πίσω εντάξει;>>

Γαμώτο.Ετσι που την έβλεπα ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα και εγώ.

<<Θα γυρίσω Στο υπόσχομαι,>>της είπα.
<<Τώρα τι λες να πάμε να δούμε την πολη;>>Την ρώτησα και της χαμογέλασα

Είχε δίκαιο δεν μπορούσε να με σταματήσει .Έχω την εντυπώσεις και κάποιους άλλους δεν θα μπορούσε να σταματήσει αν κρίνω από τα σιωπηλά βλέμματα.Ισως χρειαστεί η Έρη να τους κλειδώσει.

<<Θα μου άρεζε πολύ αυτό,>>είπε η Ηρώ στο τέλος και γέλασε.

Λίγη ώρα αργότερα αφού φάγαμε μεσημεριανό που κατά περίεργη φάση ήταν πετυχημένο και εμένα τον Ορφέα να δώσει συγχαρητήρια στον Αλεξέι,κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης

Φυσικά δεν έλειπε να υπάρχει ασφάλεια κρυμμένη παντού που να μας ακολουθεί χωρίς βέβαια να μας σπάει τα νεύρα.
Βέβαια είχαμε και τα οπλα μας μαζί αλλά για καλού κακού η Έρη δεν το διακινδύνευε.

Βέβαια όλο και αυτό πήγε εντελώς διαφορετικά από ότι περίμενα .

Εκεί που είχα έναν Ορφέα μέσα στα νεύρα και μέσα στην γκρίνια για το τι το θέλαμε τωρα αυτό να δούμε την πόλη και τα αξιοθέατα.

Ξαφνικά αγκαλι με την Σοφία έκανε λες και ήταν τουριστας.Που ήταν δηλαδή ,με κάποιον τρόπο αλλά έλεος κάπου.

Μάλιστα τις είχε αγοράσεινκαι ένα τεράστιο καπέλο με την σημαία της Αγγλίας.Φυσικα είχε αλλάξει ρούχα η μικρή αλλά δεν ξέρω τι θα ήταν χειρότερο.Γκεισα με τετοιο καπέλο.
Ή γκοθ με τέτοιο καπέλο.

<<London baby φώναζε,>>και δεν φτάνει αυτό είχε παρασύρει και τον Μάρκο που τραβούσαν και τον Άρη και τον Πέτρο σε κάθε αξιοθέατο που σταματούσαμε.

Και αυτό έπειτα αφού είχαν σταματήσεις στην μεγαλύτερη αγορά το Borough market και μας γέμισε ένα σωρό σακούλες με λιχουδιές.Καλα τις περισσότερες τις κουβαλούσε ο Άρης με τον Πέτρο αλλά και πάλι.

<<Θα τον σκοτώσω,>>έλεγε ο Αχιλλέας.

<<Είναι τόσο χαρούμενος που με κάνει να ξερασω,>>έλεγε ο Γαβριήλ.

<<Εγώ το θεωρώ πολύ cute,>>έλεγε η Ηρώ.
Καθώς τον έβλεπαν αν πηγαίνει από πάγκο σε πάγκο.

Εγώ άκουγα ένα επαναλαμβανόμενο .
<<Εύα ,δοκίμασε>>.
<<Εύα και αυτό>>.
<<Εύα αυτό είναι τέλειο>>.

Καθώς με μπουκωνε με διάφορα.
Φαλαφελ,τυριά,αλλαντικά,θαλασσινά.

<<Κάνε αααα,>>μου έλεγε σε κάποια φάση και εγώ αρνουμουν να ανοίξω το στόμα του ,παρόλο που τα μακαρουνς φενοτνα απίστευτα .

Αλλά είχα σκάσει.
Μετά από τρία ντόνατς και ένα σάντουιτς με καβούρι καο δε θυμάμαι εγώ τι αλλά είχα μπουκωσει.

Όπως και όλοι οι υπόλοιποι.
Μαρεσει που θέλαμε να πάμε για φαγητό

Η παλάμη του ήρθε κάτω από το πιγούνι μου

<<Ευάκι όταν λέω "Α",θα ανοίγεις,>>γαμώ την τρέλα μου όταν τα κάνει αυτά ζελέ γίνομαι.<<Δεν θέλω να χάνεις της εμπειρίες που σου δίνω>>.
Γιατί αυτό ακούστηκε τόσο σέξι.
Και η προδότρα ανάμεσα από από τα πόδια μου σαν πολύ να χαίρεται στα ξαφνικά.

Χώρος να το ελένξω άνοιξα τα χείλη μου και γεφτικα το γλυκό.

<<Καλό κορίτσι,>>μου είπε με εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο .

Θα τον πνίξω.

Αφού κάναμε την βόλτα μας και στα μουσικά με την Ηρώ να μας εξιστορεί διάφορα για τους πίνακες ,η Σοφία βέβαια και οι γνωστοί κλίμα οελον βαριοταν την ζωή της .

Ο Αχιλλέας και ο Γαβριήλ περιέργως είχαν δείξει μεγάλη αφοσίωση καθώς και η Ξένια.

<<Η Έρη μου κανόνισε να κάνω και έκθεση εδώ σε μια γνωστή γκαλερί.Εδειξε τα έργα μου στον υπεύθυνο και ενθουσιαστικε.Με τις διασυνδέσεις που έχει θα γίνει χαμός μου είπε εκείνη>>.

<<Κουτάβι αυτό είναι υπέροχο ,>>είπε ο Αχιλλέας και την φίλησε .
Έκανε σαν ηλίθιος βέβαια χειρότερα από τον Άσαχι.

<<Τόσο μα τόσο , περιφανος για το κορίτσι μου,>>έλεγε και την αγκάλιαζε.

<<Εντάξει βρε Αχιλλέα δεν κάνω και εδώ στην εθνική πινακοθήκη.Θελει χρόνο βέβαια και μεγάλη προετοιμασία και να φτιάξω και καινούργιους πίνακες>>.

<<Μόλις επιστρέψουμε θα τα βάλουμε σε μια σειρά .Και θα σου πάρω ότι χρειάζεσαι>>.

Γαμώ ήταν τόσο τέλειοι μαζί ,όταν δεν τσακινονταν βέβαια και εγώ να θέλω να τον πνίξω.

<<Μπορούμε να φύγουμε τώρα;>>
Γκρινιακε η Σοφία.
<<Είναι πολύ βαρετά>>.

<<Λίγη τέχνη δε θα σε βλάψει,>>της γρυλισε ο Αχιλλέας.<<Ίσως μάθεις και κάτι>>.

<<Τι να μάθω παραπάνω αφού βλέπω την Γκουέρνικα κάθε μέρα στη φάτσα σου;>>
Ο Μάρκος έσκασε στα γέλια και ο Ορφέας.

<<Τι είναι αυτό;>>
Ρώτησε ο Αχιλλέας

<<Πίνακας του Πικάσο ηλίθιε,>>του είπε ο Μάρκος.
<<Κάτσε να στον δειξω,>>έβγαλε το κινητό του και έψαξε.
Έπειτα το έστρεψε προς εκείνον και γούρλωσε τα μάτια.

<<Μοιάζω εγώ με αυτό το άσχημο πράγμα;Θα σε σκοτώσω,>>της είπε.
<<Και πως το διάολο ξέρεις εσύ τον Πίνακα του Πικάσο >>.

<<Διαβάζω ηλίθιε.Που θα μου πεις ότι δεν ξέρω και από τέχνη,.>>του φώναξε εκείνη.

<<Τέλος,πάμε γιατί μας κοιτάνε και περιεργα ,>>είπε ο Γαβριήλ μπαίνοντας ανάμεσα τους.

Θέαμα είχαμε γίνει πάλι.

Η μέρα κάπως έτσι κυλισε με τελευταίο σταθμό το London Eye.

<<Tελειο,>>φώναζε η Σοφία με γουρλωμένα τα μάτια ,καθώς έβλεπε τα φώτα της πόλης μέσα από το τζαμκ στο κουβούκλιο που είμασταν.

Η ρόδα γύριζε σιγά σιγά με την θέα να μένει σταθερή όπως και η διάθεσή μας για μια φορά .

Ο Αχιλλέας μιλούσε με την Ηρώ και τις έδειχνε διάφορα σημεία στην θέα με το δάχτυλο της.

Η Ξένια έκανε στο ίδιο στον Γαβριήλ με τον Άρη και τον Πέτρο να βλέπουν όπου δείχνει .

Ο Μάρκος με τον Φίλιππο έβλεπαν κάτι στο κινητό αδιαφορώντας λίγο για την όλη φάση.

<<Ζελαδακι;>>
Άκουσα ξαφνικά τον Ορφέα από δίπλα μου .

Με μια σακουλα ζαχαρωτα,ζελεδακια και διαφόρων ειδών καραμέλες.

<<Είπα και εγώ τι λείπει.Ωρα είχες,>>του είπα γελώντας και εκείνος πέταξε ένα ζελεδακι σε σχήμα φράουλας στο στόμα του.<<Δεν εσκασες με τόσα που έφαγες;>>

<<Μπα.Εσυ;>>.

<<Σε λίγο θα μιλήσει,>>του είπα κρατώντας την φουσκωμένη κοιλιά μου.

<<Μου αρέσει η κοιλίτσα σου,>>γέλασε και μου την στιμπησε.

<<Μα το Θεό Ορφέα,>>τον μάλωσα έτοιμη να τον χαστούκισω στο πίσω μέρος του κεφαλιού του .
Είχα και καιρό να το κάνω.

Αλλά ένα φιλί στο μάγουλο μου προσγειώθηκε.

<<Γαμώ,μου αρέσει όταν σε εκνευρίζω.Εισαι ακόμα πιο ομορφη>>.

Τα μάγουλα μου πονούσαν από το πόσο χαμογελούσα στην σκέψη αυτή.
Άφησα το μενταγιόν να πέσει στον και ο ξανα και δίπλωμα τα χέρια μου στο σώμα μου.

Είμαι ευτυχισμένη.Ετσι λέω.
Αλλά δεν παύει να με τρώει όλη αυτή η σκέψη και όλο αυτό το συναίσθημα.

Το ξέρω καλά.
Δεν διαρκεί.
Και είμαι φοβισμένη για ότι πρόκειται να συμβεί.

Δεν θέλω απλά να συμβεί τίποτα κακό.
Και να το χάσω όλο αυτό.

Το σώμα του αγκαλιασε το δικό μου.
Το πιγούνι του ακούμπησε τον ώμο και πήρε μια βαθιά ανάσα μέσα στα Μάλια μου
Τα χέρια του ήρθαν στα δικά μου.

<<Είσαι βρεγμένος,>>του είπα καθώς ένιωθα τις σταγόνες από τα μαλλιά μου να πέφτουν στον ώμο μου.
Δεν ειχα προλάβει να αλλάξω .
Είχα μείνει ακόμα με το τζιν μου και το μαύρο τιραντακι μου.

Εκείνος μου φίλησε τον λαιμό.

Χάϊδευα τα γυμνά του χέρια καθώς εκείνος με έσφιξε πάνω του.

<<Σκέφτεσαι πάλι πολύ Belle>>.

Να το και το γαλλικό πάλι.

<<Δεν το κάνω>>.

Με γύρισε απότομα και με κλείδωσε ανάμεσα σε εκείνον και το τζαμι.

Θεέ μου,έτσι που τον κοιτώ μοιάζει σαν άγαλμα αρχαίο.

Οι μπούκλες του πέφτουν βρεγμενες στο πρόσωπο του .Ο κορμός του γυμνός με μόνο μια πετσέτα να τυλίγεται στην λεκάνη του.

Κάθε σμιλευμένη γωνια του σώματός τους με προκαλούσε όπως και τα σκουλαρίκια του στις θηλιές του .

Εγλυψε τα χείλη του και με κοίταξε.
Τα χέρια του ήταν δεξιά αριστερά από το σώμα μου στερεωμένα στο τζάμι.

Έπειτα το ένα κατέβηκε χαμηλά και με έπιασε από την μέση.

<<Λες ψέματα,>>είπε με λάγνα φωνή καθώς πλησίαζε το πρόσωπο του

Η ανάσα μου άρχισε να επιταχύνει καθώς η μυρωδιά του από φρέσκο σαπούνι και βανίλια μου γαργαλουσε την μύτη.

Το μπλε του βλέμμα με έκανε να μουδιάζω.
Η ανάσα του ήταν αργή, καθώς με κοιτούσε μέσα στα μάτια.

<<Ορφέα ,πρέπει να μπω για μπάνιο,>>του είπα προσπαθόντας να κρατήσω την λογική μου μπορούσα σε αυτό το σκηνικό.

<<Μετά,>>είπε επιτακτικα.

<<Είμαι βρώμικη,>>παραπονέθηκα προσπαθώντας να τον απομακρύνω.

<<Δεν με νοιάζει>>.

Πήγα να διαμαρτυρηθώ ξανά αλλά με άρπαξε και με φίλησε.

Καθώς το σώμα του έπεφτε πάνω μου και με κόλλησε στο τζάμι,τα χέρια του περιπλανήθηκαν κάτω από την μπλούζα μου.

Τα χείλη του χάϊδευαν τα δικά μου .
Μέσα σε αυτό το υγρό φιλί με, τις γλώσσες μας να παλεύουν προσπαθούσα να του αντισταθώ.
Αλλά κάθε άμυνα μου είχε πέσει ,για άλλη μια φορά .

Έσπασε το φιλί μας και άρχισε να μου φιλάει τον λαιμό.
Η παλάμη του ακούμπησε το στήθος πονώ από το σουτιέν και το παραμέρισε αργά .
Πιανοντας την ρώγα μου στα δάχτυλα του την τσίμπησε αργά ,στέλνοντας κεραυνούς στο σώμα μου.

<<Ορφέα σταμάτα πρέπει να ...>>.

<<Όχι δεν πρέπει Μετά θα πας.Δεν μπορώ να περιμένω άλλο,>>ξανά έφερε τα χείλη του στα δικά μου.

Τα χέρια του κατέβηκαν προς το παντελόνι μου
Αργά το ξεκουμπησε, ρίχνοντας το κατω.
Έπειτα με τα χέρια του με βοήθησε να το βγάλω μαζί με το εσουρουχω χωρίς να σπάσει το φιλί.

Το σώμα του με πίεσε περισσότερο στο τζάμι.

Το κρύο του ακούμπησε το δέρμα μου.
Η ανάμειξη του ζεστού κορμιού του έκανε το σώμα μου να χάσει ισσοροπία.

Η πετσέτα του έπεσε από το σώμα του, καθώς σαν θηρίο με άρπαξε και με σήκωσε πάνω του

Τα πόδια μου τυλίχτηκαν γύρω από την λεκάνη του.

<<Θα μας δουν απέξω,>>του είπα ξεπνοα καθώς πλέον ξανά έκανε επίθεση στον λαιμό μου αφήνοντας μικρέ δαγκωματιες.

Με πίεσε στο τζάμι και μου έβγαλε την μπλούζα με γρήγορες κινησεις.
Έπειτα ξεκουμπωσε και το σουτιέν και το πετάξε.

Δεν με άκουγε.Σε ότι του έλεγα.
Λες και ήταν σε ύπνωση.

Μόνο στην σκέψη πως κάποιος θα μας έβλεπε από έξω από την τζαμαρία με έπιανε άγχος.Βεβαια είμασταν ψηλά αλλά και πάλι.

<<Ορφέα,σου είπα κάτι.Θα μας δουν>>.

Εκείνος με σήκωσε παραπάνω πάνω του και με κόλλησε ξανά στο τζάμι.

<<Ας τους να κοιτάνε.Να ξέρουν σε ποιον ανοίξεις>>.

Τα χείλη του με φίλησαν ξανά ,πιο παθιασμένα και κτητικά .Σαν ήθελε να με καταβριχθίσει απόλυτα ,ολικληροτικά.

<<Παίρνεις τίποτα,>>με ρώτησε ανάμεσα από τα φιλιά.

Για μια στιγμή κοκκαλωσαν γιατί δεν κατάλαβα τι εννοούσε μέχρι που έκανε κλικ.Αλλα δεν μπορούσα να πως ξανά την αλήθεια.

<<Έχω ΙUD,ειναι εσωτερικό εδώ και καιρό,>>του είπα γιατί δεν ήθελα να αρχίσει της ερωτήσεις αν έβλεπε πως δεν παίρνω τα χάπια .Μια δεν ήταν η ώρα να ξεστομίσω την πικρή μου κατάσταση.

<<Ωραία.Θες να;Συγγνώμη Όμορφη απλά θέλω να σε νιώσω τόσο πολύ που..Αν δε θες θα βάλω προφυλακικό>>.

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι.
<<Εννοώ πως .Εντάξει,>>του είπα και χαμογέλασα.

Ήταν όλο καινουργιο αυτό για εμάς.
Αλλά δεν ήταν δικός μου και εγώ δική του;
Έτσι δεν λέγαμε ;
Όλα θα τα έλεγα στην ώρα τους.
Όταν θα ήμουν έτοιμη .
Αλλά για τώρα τουλάχιστον ήθελα αυτή τη στιγμή.

<<Γαμώ,με σκοτώνεις,>>μου είπε και μου δάγκωσε το χείλος.

Τα δάχτυλα του κατηφόρησαν ανάμεσα από τα πόδια μου.

Άρχισε να χαϊδεύει την κλειτορίδα μου σε αργιυς ρυθμούς.

Ήμουν ήδη υγρή και όταν το καταλάβατε μουγκρισε ελαφρά στα χείλη μου.

Συνέχισε για λίγο την επίθεση τους.
Όλο το σώμα μου αναρριγουσε στην αίσθηση του κορμιού τους.

Ζεστό, απαλό.

Έπειτα το χέρι του με άφησε και έβαλε το τον πούτσο του στο άνοιγμα μου.

Σαν κεραυνός με χτύπησε η αίσθηση της εισβολής όταν μπήκε απότομα μέσα μου.

Το κορμί κόλλησε πιο πολύ στο τζάμι και έβγαλα μια απότομη κραυγή.
Τα χέρια μου τυλίχτηκαν γύρω απο το κεφάλι του μέσα στα μαλλιά του.

Η λεκάνη του άρχισε να κινείται με έντονο ρυθμό.

<<Γαμώτο Εύα,>>ψέλλισε ανάμεσα στην επίθεση του,καθώς εσφιγγα τα πόδια μου περισσότερο γύρω του .

Όποιος τυχαινε να μας δεί από έξω ήταν η τυχερή του μέρα .

Όλη αυτή η σκέψη με εξίταρε περισσότερο.

<<Μη σταματάς ,>>του φώναξα καθώς ο Ρυθμός επιτάχυνε.

Έμεινε μέσα μου βαθιά και γρήγορα.

Τα χέρια του άρπαξαν το στήθος μου και έπειτα τα χείλη του κατά και υγρά με την γλώσσα του να περνάει από πάνω τους με έκανε να κλείσω τα μάτια και να κρατηθώ να μην τσηρίξω.

<<Μην κρατιέσε.Θελω να ακούσω τι σου κάνω>>.

Το χέρι του ξανά ακούμπησε την κλειτορίδα μου και δεν κράτησα την κραυγή μου.
Ούρλιαξα και ευχήθηκα ταυτόχρονα να μη ξυπνήσω κανέναν.

Τα ένα εντελώς καθώς εκείνος συνέχιζε ακόμα πιο έντονα και γρηγορα να με πηδάει.

Ξαφνικά χωρίς να μας χωρίσεις με σήκωσε και γύρισε περπατώντας προς το κρεβάτι.

Η παλάμη του χτύπησε τον γλουτό μου και γέλασε πάνω στα χείλη μου.

<<Η πιο όμορφη φωνή που έχω ακούσει.Μελωδια στα αυτιά μου>>.

Αυτή την φορά δεν υπήρχε πλάκα,ούτε το χαλαςς την διάθεση.
Αυτή η φορά ήταν απλά πάθος.
Έλξη ,έρωτα και καυτό σεξ

Με έριξε πάνω το κρεβάτι και με γύρισε απότομα στα τέσσερα.

Δεν μου έβγαιναν οι λέξεις.
Μόνο οι ξεπνοες κραυγές ,όταν μπήκε απότομα μέσα μου.

Το χέρι του με χτύπαγε ξανά και ξανά.
Τα δάχτυλα μου έγιναν γροθιές με το σεντόνι ανάμεσα.

Με γύρισε ανάσκελα και έπεσε πάνω μου.

<<Αν νομίζεις πως θα σε αφήσω να πας μόνη σου είσαι γελασμένη,>>μπήκε απότομα μέσα μου.

Με φίλησε ξανά και το κρύο μέταλλο από το σκουλαρίκι μου άναψε φωτιά.
Ήταν τόσο οξύμωρο όλο αυτό.

Με μια μανία ξεσπούσε πάνω μου και εγώ τον άφηνα .
Το χριεαζονταν.
Το καταλάβαινα.
Τόσες ώρες δεν είχε πει τίποτα για όλο το θέμα .

Και τώρα ήταν η στιγμή.
Ήξερε πως σε άλλη φάση εγώ θα έκανα αντίλογο.
Αλλά τώρα.
Από κάτω του ,χωρίς να .πόρων να πάρω τον έλεγχο δεν μπορούσα να φέρω αντίρρηση σε τίποτα.
Ούτε καν να του πάρω τον έλεγχο

Με είχε καταλύσει ψυχή και σώμα .
Και εγώ δεν ήθελα τίποτα αλλά πέρα από αυτό.

<<Θα τελειώσω,>>είπε ξεπνοα.

Τον φίλησα ξανά δαγκώνοντας τα χείλη του
Τα χέρια μου τράβηξαν τα μαλλιά του απαλά και πιεσα τα πόδια μου πάνω μου περισσότερο.

Τα σώματα μας ιδρωμένα ,ενωμένα κυνήγησαν τον οργασμό μας για άλλη μια φορά.

Όταν ήρθε ,είχαμε μείνει ακίνητοι.
Και οι δύο κομμάτια,να κοιτάει ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου .

Με την ανάσα μας λαχανιασμένη.

<<Απλά μη μου φύγεις,>>είπε χαμηλόφωνα ,χαϊδεύοντας με την άκρη της μύτης του την δική μου.

Ήταν παρακαλητό; Διαταγή;
Μόνο αυτός ήξερε.

Και όσο και να συμφώνησα με ένα ενταξει κάτι μέσα μου τσίμπησε την ψυχή μου και φώναξε ψεύτρα.

Αλλά εγώ την έπνιξα την φωνή.
Γιατί εκείνη έλεγε ψέματα .
Αυτή τη φορά δε θα φύγω.
Θα μείνω
Θα επιστρέψω.
Τώρα.
Σε δύο μέρες.
Σε ένα μήνα.

Δε θέλω να το χάσω όλο αυτό.
Όσο και να φοβάμαι.

Έμιλι, συγγνώμη.
Αλλά νομίζω πως σιγά σιγά σε προδίδω όλο και πιο πολύ.

<<Αnge,περίμενε,>>της φώναζα καθώς εκείνη έτρεχε μέσα στην αγορά τιυMarche des Enfants Rouges.
Μια από της μεγαλύτερες στο Παρίσι.

Εκείνη γελούσε και δεν μου έδινε σημασία
Έτρεχε από πάγκο σε πάγκο και άρπαζε ότι δείγμα έβρισκε από φαγητό.

<<Είσαι έγκυος παναθεμα σε.Θα πάθεις τίποτα .Και με τόσο φαι το μωρό θα έχει καούρες μετά, μαζί με εσένα,>>της είπα λαχανιασμένα σε μια προσπάθεια μου να την σταματήσω.

Ήταν από τις πρώτες μέρες που ήταν μαζί μου εδώ στο Παρίσι και με είχε ξεπατωσει.
Παίζει να είδαμε όλη την πόλη μέσα σε μια βδομάδα .

<<Μμμμμ,τόσο νόστιμο,>>την άκουσα να λέει καθώς καταβροχθίζε ένα κομμάτι μπλε τυριού σε έναν από τους πάγκους .

Οι καημένοι οι πολίτες και οι περαστικοί , έβλεπαν την σγουρόμαλλα ,αμαζόνα σαν θηρίο να τρώει ό,το έβρισκε μπροστά της

<<Έλα Belle,>>πήγε να μου δώσει ένα κομμάτι ,μόλις έφτασα δίπλα της.
<<Κάνε "Α" είναι τέλειο>>.

Έβαλα το χέρι μου στο στόμα μπροστά και κούνησα το κεφάλι αρνητικά.
Κόντεψα να ξεράσω.

<<Ω έλα τώρα,>>παραπονέθηκε και πήγε να μου τραβήξει το χέρι ,αλλά έκανα πίσω

<<Όχι, μισώ το μπλε τυρί,>>της είπα μέσα από την παλάμη μου .

<<Ναι ,αλλά αυτό δεν είναι οποιοδήποτε μπλε τυρί .Είναι γαλλικό μπλε τυρί,>>μου το έφερε κοντά στη μύτη .

<<Ακόμα χειρότερα,>>είπα και έκανα πιο πίσω σαν να ήταν δηλητηρίο.

Χωρίς να το καταλάβω με έπιασε απροετοίμαστη .
Άρπαξε το χέρι μου ,από το στόμα και μου έχωσε το τυρί ανάμεσα από τα δόντια.

Το σώμα μου αντέδρασε αντίθετα από αυτό που περίμενα
Η γλώσσα μου το τραβηξε μέσα και άρχισα να μασάω.

Στην αρχή η γεύση του έκανε τους καλικες μου να σοκαριστουν ,αλλά μετά άρχισε η ένταση να σκάει και η υφή του τυριού να μαλακώνει.

Δεν ήταν τελικά τόσο άσχημο όσο πίστευα .
Να πω και την αλήθεια δεν είχα ξαναδοκιμάσει.
Αλλά μόνο στην όψη του μάτι πάθαινα .
Μούχλα σε τυρί .
Όχι, φίλε μου.

Αλλά τώρα αυτό ήταν πεντανόστιμο.

<<Είδες;>>
Αναφώνησε η Έμιλι και χαμογέλασε
<<Δεν είναι πεντανόστιμο;>>

Θεέ μου ,είναι τόσο όμορφη όταν χογελαει.

Με αρπαξε από το χέρι ξαφνικά και αρχίσαμε να περπατάμε γρήγορα μέσα στην αγορά.

<<Να με ακούς άλλη φορά.Θα χάνεις πράγματα ,αν δεν το κάνεις Και η ζωή είναι εμπειρίες.Καλες και κακές Καλ στις δεύτερες μπορείς να λες όχι.Αλλα στις πρώτες με τίποτα να μην της αρνείσαι,, όσο περίεργες και να φαντάζουν.Και μη μου φύγεις.Να με κρατάς από το χέρι.Πως αλλιώς θα με ακολουθήσεις σε όλο αυτό το ταξίδι;>>