Τώρα.
Εύα,26 ετών.

<<Γαμώ το κέρατο μου ,για σκυλί.
Σκύλλα, τελείωσε.Έλα εδώ .ΤΩΡΑ.Θα σε πάω σε καταφύγιο,>>ούρλιαζε η Όλιβ από το σαλόνι.

Το γάβγισμα του θηλυκού ντόπερμαν την μάλωνε.Τρεξίματα ακούστηκαν γρήγορα και ένας γδούπος έντονος ακολουθήσε.

Ήταν ενός χρονών ,όταν τα πήρα τα σκυλιά μου,από έναν ναρκέμπορα που τα είχε.Στην αρχή δεν ήθελε να μου τα δώσει,ο μαλάκας.Αλλά με ένα όπλο στο στόμα ,όλοι αλλάζουμε γρήγορα άποψη.
Σιγά μην το άφηνα να τα κρατήσει ,στη κατάσταση που τα είχε παραμελλημένα και υποσιτισμένα.Τώρα είχαν γίνει τεράστια και πλέον πέντε.
Και παρόλο που η κάθε μία έχει τον δικό της χαρακτήρα .Η Σκύλλα είναι η πιο άτακτη και η Χάρυβδη η πιο σοβαρή.
Είναι καλά κουτάβια.
Τις περισσότερες φορές ,όταν δεν έκαναν αταξίες ή δεν ξεκοίλιαζαν κανέναν με εντολή μου.
Μικρά αδίστακτα ,εκπαιδευμένα και πίστα τερατάκια.Τα δικά μου τερατάκια.

<<Άουτς,>>αναφώνησε η Όλιβ μετά το θόρυβο.

<<Είσαι εντάξει;>>Φώναξα μέσα από το μπάνιο του δωματίου μου.

Ένα ένα, πέφτουν τα ρούχα μου στο πάτωμα.
Το νερό στη μπανιέρα κοχλάζει και με περιμένει.

Θα σου κάνω έρωτα τώρα περίμενε.

Αυτό χρειαζόμουν μετά από μια δύσκολη μέρα .

<<Ναι, απλά σκόνταψα στο χαλί. Στο ορκίζομαι Εύα ,θα το γδάρω αυτό το σκυλί αν τα ξανακάνει στο χαλί.Και καλά εκπαιδευμένο,>>φώναξε εκείνη.<<Η άλλη μια χαρά ,ήσυχη και υπάκουη ,αλλά αυτή είναι λες και το κάνει επίτηδες για να μου σπάσει τα νεύρα>>συνέχισε μιλώντας για τη Χάριβδη.

Μάζεψα τα μαλλιά μου σε ένα χαλαρό κότσο. Έσπρωξα με τα πόδια μου τα ρούχα στην άκρη και κινήθηκα προς τη μπανιέρα.

Έβαλα αργά το ένα μου πόδι μέσα στο ζεστό νερό και έπειτα μπήκα ολόκληρη μέσα.
Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα χείλη μου,καθώς το νερό να αγκάλιαζε και η ζεστασιά του με χαλάρωνε.

Ήμουν στη τσίτα εδώ και πόσες μέρες .
Σήμερα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να γυρίσω στο διαμέρισμα μου.
Τελευταίος όροφος σε μια πολυκατοικία ,κάπου δυτικά στη Θεσσαλονίκη.

Δικό μας ή μάλλον της Έρης και της οργάνωσης.Εκει γνωριστήκαμε με την Όλιβ.

Εκείνη γιατρός και εγώ εκτελέστρια.
Γαμώ,πως έμπλεξα έτσι ούτε το κατάλαβα.

Το να δουλεύεις για τη μεγαλύτερη κρυφή οργάνωση καταπολέμησης της παγκόσμιας σωματεμπορίας δεν είναι εύκολο.
Άρχιζε να αφήνει τα σημάδια της.
Ακόμα περισσότερα από εκείνα που είχα ήδη.

<<Θα τα πάω μια βόλτα για να μη κάνουν καμία μαλακία πάλι,>>ακούστηκε η φωνή της από τη πόρτα του μπάνιου
Ανασήκωσα το κεφάλι μου και άνοιξα τα μάτια μου.

<<Δε θα αργήσω,>>συνέχισε,<<Δύσκολη μέρα;>>

Της έγνεψα και εκείνη χαμογέλασε και έκλεισε τη πόρτα.

Τα πηγαίναμε πολύ καλά σαν συγκάτοικοι.
Η μελαχρινή μου χείμαρρος εξελίχτηκε σε πολλη καλή φίλη .
Ασχέτως το ότι είχαμε τα ίδια γούστα στις γυναίκες, δεν υπήρχε από την αρχή τίποτα ανάμεσα μας ούτε μαλώναμε γι'αυτό.

Αλλά μου άρεσε το στυλ της .
Τατουάζ, σκουλαρίκια,κοντό μαλλί και απολύτως θαρραλέα και με χαρακτήρα.

Άρχισα να τρίβω απαλά το κορμί μου με το σφουγγάρι.
Πονάω παντού.
Δεν έχω ηρεμήσει εδώ και μια βδομάδα, μη πω μήνες, χρόνια.

Μετά την επιχείρηση πριν ένα δίμηνο στην αναμόρφωση όλα πήγαιναν κατά διαόλου .
Μπορεί να φαινόταν πως είχαμε ηρεμία αλλά ήταν μια οφθαλμαπάτη.

Η οργάνωση Μέδουσα δεν έκανε λάθη
Η Έρη δεν έκανε λάθη.
Αλλά τώρα είχε γίνει ακόμα πιο δυσκολη .
Το ότι μας είχαν ξεφύγει όλα τα κεφάλια εκείνη τη μέρα ,της κόστισε και πόσο μάλλον που έπειτα κάθε χτύπημα μας ήταν άκαρπο.
Γιατί ήταν όλοι ένα βήμα μπροστά.
Από τότε με είχε στη τσίτα.

Η ζωή μου ήταν πάντοτε ένα χάος .
Ορφανή ,από ανάδοχη σε ανάδοχη.
Κλειστή σα χαρακτήρας.
Χωρίς γονείς ,χωρίς φίλους,χωρίς τίποτα .
Δεν ήθελα συναναστροφή με κανέναν.
Μου έφτανε ο ευατός μου.
Σε κάποιους δεν άρεζε και με στόχευαν.
Το σχολείο εφιάλτης .Τα σπίτια εφιάλτης.
Και εγώ τι έκανα;Κλειδωνόμουν στον ευατό μου.

Αλλά η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Και τώρα είμαι αυτή που είμαι.
Μια περσόνα που έφτιαξα που με προστατεύει.
Από εμένα .Από όλα όσα έζησα και ζώ.

Ήμουν κάποτε ευτυχισμένη,πριν έξι χρόνια.
Με εκείνη.
Έμιλι.
Μέχρι που όλα άλλαξαν.

Είχε γυρίσει σε εμένα πίσω.
Ένα κέλυφος άδειο.
Άψυχο.Της μάζεψα τα κομμάτια ,γιατί απαιτούσε να είμαι δυνατή.
Την έκανα ευτυχισμένη και εκείνη το ίδιο.

Ξεπέρασε και τον εθισμό της.
Για εκείνη και το πλάσμα που έφερε μέσα της.
Δεν μου έλεγε όμως ποιανού ήταν στην αρχή.
Ούτε καν ήξερα τι της είχε συμβεί.
Αλλά ήρθε ο καιρός που τα έμαθα όλα.
Μου τα είπε.
Ήθελα να κάψω το κόσμο για το πόσο αφελής ήμουν.

Ζούσε έναν εφιάλτη.Στα χέρια μιας οργάνωσης.

Τρίγωνο.

Από τα δύο της ήταν εκεί Από τότε που εχασε τους γονείς της
Θα την πουλούσαν.Αλλα αυτό ήταν το λιγότερο.Την βίαζαν συστηματικά.
Από τα δεκατέσσερα της.
Και εγώ δεν είχα πάρει τίποτα χαμπάρι.
Γιατί όπως έλεγε με προστάτευε από όλα αυτό.

Αν είχε πει κάτι από την αρχή
Αν είχα καταλάβει κάτι.
Θα ήταν όλα άραγε αλλιώς;
Θα ήταν άραγε ακόμα μαζί μου;

Και ένα από αυτά τα καθίκια την είχε αφήσει έγκυο.
Ήθελα να τους βρω όλους να τους κάψω και πιο πολύ εκείνον.
Δώδεκα ήταν οι ένοχοι.
Και έτσι έγινε.
Την ημέρα που τη βρήκα νεκρή στο κρεβάτι.
Με το που την είδα ήξερα πως δεν είχε αυτοκτονήσει.
Δε θα το έκανε ποτέ.
Την ημέρα που ο μικρός μας δεν ήταν στην κούνια του.
Την ημέρα που εγώ έπαψα να αναπνέω,δημιούργησα τον άλλο μου ευατό.Και ας ηταν πάντοτε μέσα μου.

Και αυτή η καινούργια περσόνα με προφύλαξε να μην την ακολουθήσω.
Να κρατήσω την υπόσχεση μου για τον Ελάιζα.
Τον μικρό μας.

Έτσι η φράση "Ποιος είναι ο επόμενος;" ήταν το όπλο μου όταν τους βρήκα.
Χαραγμένη στο αιματοβαμμένο σώμα τους.Με της κραυγές τους μελωδία στα αυτιά μου

Δεν ήταν δύσκολο να τους βρω.
Οι φήμες τους ξεμπρόστιαζαν.
Στα μέρη που δούλευα ,δεν ήθελα πολύ να ανοίξω στόματα.
Έκανα πράγματα που δεν ήθελα .
Γιατί αυτά άνοιγαν της πόρτες.

Το τρίγωνο ήταν παντού.
Απλωμένο σε όλο το κόσμο.
Κρυμμένο με διάφορα ονόματα .
Illuminati,skull and bones και πάμε λέγοντας.
Ένα τέρας με πολλά κεφάλια.
Ένα τέρας που έτρωγε αθώες ψυχές για να δίνει δύναμη στους δαίμονες υπηκόους του.

Εγώ πάσχησα.Έκανα τα πάντα.
Ήμουν μόνη.
Ήταν επικίνδυνο.Αλλα εκπαιδεύτηκα σκληρά.
Μέχρι να γευτώ την εκδίκηση.
Να τον βρώ να είναι ασφαλής.
Και στο τέλος να πάω μαζί της.
Γιατί χωρίς εκείνη δεν ήθελα να ζω σε αυτό το κόσμο.

Τους κυνήγησα παντού.
Και τους σκότωνα.Έναν έναν
Δεν ένιωθα τίποτα.
Μια ζωντανή νεκρή δεν νιώθει άλλωστε. Έτσι δεν είναι;

Από την ώρα που την έχασα ένα κενό.
Και ορκίστηκα να μη ξανά νιώσω τέτοιο πόνο.
Το να αγαπάς και να το να χάνεις.
Σεξ,άντρες , γυναίκες,δεν είχε σημασία.
Δεν ένιωθα κάτι κάθε φορά που έδινα το σώμα μου.
Ακόμα και αν ήταν για απόλαυση.
Όταν απλά ήθελα να νιώσω λίγο ζωντανή.
Σαν διακόπτεις άνοιγε και έκλεινε.
Σκοτάδι, φως.Φως και σκοτάδι.Κλικ.

Γι'αυτό μου ήταν εύκολο το να είμαι συνοδός.
Έπεφταν εύκολα στη παγίδα οι άντρες που στόχευα.

Αλλά δεν ήξερα με ποιους τα έβαζα.

<<Αναπνέει ή τα έφτησε,>>ακούστηκε αμυδρά μια κοριτσίστικη φωνή.
Και ένα πόδι σαν να με σκουντηξε.

Το κεφάλι μου πονούσε απίστευτα.
Το σώμα μου μουδιασμένο.
Άνοιξα τα μάτια μου αργά.
Εστίασα στο μέρος και τινάχτικα απότομα.

<<Μη κουνιέσαι ,έχεις χτυπήσει σοβαρά,>> μου είπε μια άλλη γυναικεία φωνή.

<<Που βρίσκομαι,>>ρώτησα κοιτώντας πιο καλά γύρω μου.

Οι τρεις φιγούρες μια κοπέλα ένα αγόρι και ένα μικρό κορίτσι από ότι διακρίνω στέκονται στο κρεβάτι μου δίπλα, σε ένα ιατρικό δωμάτιο.

Πώς βρέθηκα εδώ;

<<Tι είναι εδώ;Ποιοι είστε,>>είπα με τρεμάμενη φωνή και κράτησα το κεφάλι μου γιατί πήγα να ζαλιστώ.
Το αίμα στις φλέβες μου βάρους απίστευτα δυνατά και η ημικρανία δεν έλεγε να κοπάσει .

Η κοπέλα με το κοντό μαύρο μαλλί και το σέπτουμ στη μύτη με άρπαξε να με σταθεροποιήσει.

<<Είσαι ασφαλής.Έχεις χτυπήσει βέβαια αρκετά αλλά θα γίνεις καλά,>>συνέχισε και με ξάπλωσε ξανά στο κρεβάτι.

Την έσπρωξα απότομα.

<<Τι είναι εδώ που είμαι;>>
Είπα ψάχνοντας το όπλο μου αλλά δεν ήταν πουθενά.Το μόνο που θυμόμουν ήταν πως είχα βρει έναν από το κύκλο σε θα χαρτοοπαικτική λέσχη λίγο πιο έξω από την Βαρκελώνη που βρισκόμουν αυτή τη φορά.
Και ο καριόλης με πήρε χαμπάρι και φώναξε την ασφάλεια του και μετά κενό.

<<Σου επιτέθηκαν ,αλλά φτάσαμε στην ώρα.Αλλά και γαμώ κοπελιά δεν έπεσες γρήγορα.Τους πέτυχες καλά,>>είπε το αγόρι που μάλλον ήταν ασιατικής καταγωγής και κούκλος.

Τέτοιες ώρες δεν ήταν αυτό που έπρεπε να σκεφτώ αλλά..
Μαύρα μαλλιά,γεροδεμένος με ένα κατάμαυρο βλέμμα και λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά είχε μια αύρα που σε κατέκλυζε.

<<Ποιοι είστε;Ποιοι φτάσατε;>>
Ρώτησα σχεδόν ασυνάρτητα γιατί δεν είχα ιδέα ποιοι ήταν όλοι αυτοί μπροστά μου.
Έπιασα το στομάχι μου που πονούσε.
Δεμένο με επίδεσμο άσπρο και σφιχτό ,με έκανε να μη μπορώ να πάρω ανάσα.

<<Εγώ είμαι ο Ρεν.Και σε πυροβόλησαν>>.

Καργιόλιδες.

<<Και εγώ είμαι η Άλις,>>πετάχτηκε το κορίτσι που ήταν δίπλα του.
Καστανα ανοιχτά μαλλιά ,αγκάλιαζαν το πρόσωπο της, κοντά μέχρι τα αυτιά, σγουρά Στο πάνω του κεφαλιού της υπήρχαν κάτι στρογγυλά περίεργα γυαλιά σαν πιλότου παλιάς κοπής.
Φορούσε ένα καφέ παντελόνι με τιράντες και ένα άσπρο πουκάμισο αμάνικο.
Στα χέρια φορούσε δερμάτινα γάντια κομμένα στις άκρες μετά δάχτυλα να μη φαίνονται.
Την κοίταξα καλά καλά.Ηταν περίεργο θέαμα σαν να να ήταν βγαλμένη από Steam punk ταινία.Αλλα τα πράσινα της μάτια ήταν όλο ζεστασιά.
Το σώμα της όμως δεν έμοιαζε με κορίτσι και με έκανε να αναρωτιέμαι.

Εκείνη αντιλήφθηκε την απορία μου μάλλον και εγώ πήρα το βλέμμα μου αλλού για να μη τη κάνω να αισθανθεί άσχημα.
Γέλασε.

<<Καμία φορά η ζωή επιλέγει το λάθος για να βρούμε εμείς το σωστό.Αυτο που μας κάνει να είμαστε ο εαυτός μας.Ετσι δεν είναι;>>.

Έξυπνη .
Ήταν έξυπνη .
Και με έκανε να κάνω το κλικ.

Σωστή ψυχή σε λάθος σώμα.

<<Εγώ είμαι η Όλιβ,>>πήγε να συνεχίσει η κοπέλα δίπλα μου όταν η πόρτα από το δωμάτιο άνοιξε απότομα και γάμου θα ήχησαν.

Γύρισαν όλοι απότομα και εγώ ακολούθησα.

Μια επιβλητική γυναίκα μπήκε μέσα.
Ορκίζομαι πως το πάτωμα έκανε ρωγμές στο περπάτημα της .
Σταύρωσε τα χέρια της μπροστά της και σταμάτησε μπροστά μου.

<<Μεγάλος μπελάς είσαι μικρή μου,>>μου είπε και εγώ την στραβό κοίταξα.

Ποια στο διάολο είναι αυτή;

<<Αλλά μου αρέσεις,>>συνέχισε .

Κάπως έτσι ήταν η πρώτη γνωριμία με την Έρη και μπήκα στην ομάδα της
Υπό όρους βέβαια.
Θα την βοηθούσα για το σκοπό της αλλά θα έκανα και εγώ το δικό μου.

Από τότε είμασταν με τα παιδιά μια ομάδα παντού σε όλα.

Έπειτα καταλήξαμε εδώ στην Ελλάδα.
Και ο λόγος ο μαλακας ο άντρας της.
Ιωάννης Μάρκου.
Μεγάλο κεφάλι.
Είχα μείνει άναυδη όταν μου είπε την ιστορία της.

Και έπειτα σοκαρισμένη όταν είδα τα μάτια του.
Τα μάταια του Ελάιζα μου.
Και με τη μία καταλαβα ποιος ήταν.
Αλλά δεν τόλμησα να της το πώ.

Είχε εμμονή με την Έμιλι.
Εκείνη μηλούσε για εκείνον χωρίς να λέει το όνομα του.
Πώς την είχε συνέχεια πλάι του από μικρή Την φρόντιζε με τον άρρωστο του τρόπο.Και την πάσαρε από εδώ και από εκεί οταν ήταν ανηπάκοη.

Ζούσα έναν εφιάλτη με τα λόγια της.
Τον δικό της εφιάλτη.

Όταν τον είδα στο τραπέζι με τον Αβραμίδη που ήμουνα σάστησα.

Ωχ,τον ξέχασα τον μαλάκα.
Του είπα να κάτσει φρόνιμα και να έχει χαμηλό προφίλ γιατί θα τον χρειαστώ και δεν του έχω στείλει τίποτα.
Γαμώτο .Ελπίζω να μην έχει κάνει καμία μαλακία.

Έπειτα είδα εκείνη.Την Ηρώ.
Όταν μου είπε εκείνος ότι ήταν να γίνει δεκαοχτώ.
Κόντεψα να τον σκοτώσω εκείνη την ώρα
Ήταν σαν να έβλεπα το ίδιο έργο ξανά .
Έτσι όπως την κοιτούσε και της συμπεριφερόταν ήταν ακριβώς σαν να άκουγα τα λόγια της Έμιλι.

Ορκίστηκα να μη τον αφήσω ζωντανό.

Αλλά ο καργιόλης μου έριξε χτύπημα κάτω από τη μέση.

Χριστίνα με έλεγαν.
Γαμώτο τι μπέρδεμα.

Και οι γονείς μου ήταν ζωντανοί.
Οδυσσέας Αρμένης.Το κεφάλι τις σφυκοφολιάς.Ο πατέρας μου.
Και η μάνα μου.Εκεινη η τρελή γυναίκα .
Πέρσα.

Στην αντιπαράθεση μας δεν πρόλαβα να μάθω τίποτα περισσότερο.
Βέβαια είχα να αντιμετωπίσω τα τρία τσιράκια της .
Και με δυσκόλεψαν είναι η αλήθεια.
Ούτε η Έρη ήξερε κάτι .
Έπεσε από τα σύννεφα όταν της τα είπα.

Αλλά θα μάθω .
Θα μάθω τη συνέβη.
Γιατί τόσα ψέματα.
Αν ήμουν στα αλήθεια δική τους ;
Γιατί έστησαν όλα αυτό το σενάριο;
Και γιατί δεν ήμουν μαζί τους;

Έγειρα το κεφάλι μου πίσω και έπιασα το κινητό μου.
Οι υδρατμοί στο μπάνιο όλο και πυκνώνουν.

Ορέστης
Γλύκα ,ποτάκι σήμερα;Μη μου πεις όχι;

Διάβασα το μήνυμα του από της ειδοποιήσεις μπροστά στην οθόνη χωρίς να το ανοίξω.
Η φωτογραφία της Έμιλι από πίσω με τον μικρό μου χαμογελούσε.

Έλεος ρε Ορέστη.

Ο ζωγράφος από την ημέρα που τον είδα στην έκθεση δε με είχα αφήσει στην ησυχία.
Εγώ είχα πάψει να απαντάω στα μηνύματα του εδώ και μέρες.

Ήταν δύο το βράδυ και δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ μαζί του.

Όλη την ημέρα έτρεχα στην εταιρεία του Αχιλλέα.

Το να είσαι σαν διευθύντρια δεν είναι εύκολο σε μια μεγάλη εταιρία τεχνολογίας.

Μετά από όλα αυτά και την καλά εξαφανίσει του Γιάννη ,ο Αχιλλέας την είχε εκτινάξει.

Πλέον το κοστολόγιο της ξεπερνούσε πολλά μηδενικά
Και όλα αυτά μέσα σε δύο μήνες.
Αλλά είχε άλλα θέματα να ασχοληθεί πιο σοβαρά φυσικά
Η αποκατάσταση της Ηρώς μετά το ατύχημα ήταν το μόνο που σκεφτόταν.

Έτσι είχε μείνει σε εμένα όλο το βάρος να τα φέρνω πέρας με το χάος
Και πόσο μάλλον μετά που γύρισα από Αγγλία πριν μια βδομάδα .

Στίγμα είχε δοθεί εκει αλλά τίποτα
Ο μικρός μου ήταν άφαντος .
Λες και τον είχε καταπιεί η γή.

Θα είναι έξι τώρα.
Άραγε της μοιάζει;

Ο Αχιλλέας όταν έμαθε πως έχει αδερφό κόντεψε να μείνει στον τόπο από την οργή του.

Σήκωσε γη και ουρανό για να βρει τον αδερφό του .
Αλλά ήταν σαν να ψάχνουμε βελόνα στα άχυρα .
Πλέον συνεργαζόμασταν με τη λέσχη Vipers και με την εταιρεία του
Βοηθούσε ο ένας τον άλλον
Ακόμα και στις εγκαταστάσεις που είχε φτιάξει για να φιλοξενήσει τους επιζώντες είχαμε άψογη συνεργασία.

Όλοι έπαθαν σοκ.
Τα παιδιά ,η Ηρώ,ο Μάρκος και ο Φίλιππος,η Ξένια ο Γαβριήλ
Ο Ορφέας πάλι από την άλλη το έπαιζε μπαμπάς.

Άραγε τελείωσε από το εστιατόριο;
Που είναι και γιατί δεν έχει πάρει όλη μέρα;
Είπαμε πρέπει να δίνει σημάδια ζωής.

Μέχρι και η Σοφία αναστατώθηκε.
Αν και το έκανε επειδή μιμούνταν.
Μάθαινε τα πάντα από την αρχή σαν παιδί.

Να πάρει ξέχασα να την πάρω τηλέφωνο.

Η μικρή παλαβή είχε γίνει κολιτσιδα μου.
Και σήμερα έπρεπε να την είχα πάρει γιατί ήθελε να πάμε σινεμά.
Τρελαίνεται για ταινίες .

Αλλά την ξέχασα.
Πάλι θα με απειλήσει ότι θα με γδάρει.

Άφησα το κινητό μου δίπλα και έκλεισα τα μάτια.

Δεν με πήρε τηλέφωνο.

Γαμώ, δε ξέρω καν γιατί με ενοχλεί όλο αυτό.
Ο Ορφέας ήταν σχεδόν κάθε μέρα στο εστιατόριο του.
"Unseen Paradise"το είχε ονομάσει.
Ο παράδεισος που δε φένεται.
Περίεργο όνομα.
Ο ίδιος έλεγε πως του ήρθε η έμπνευση σε όνειρο.Κάποια φωνή του την ψυθήρισε.

Μισούσα τα όνειρα.
Δε πίστευα σε αυτά.Ηθελα να πάψουν.
Γιατί σε εκείνα πάντα ερχόταν εκείνη
Να μου θυμίζει, πως όταν ξυπνούσα δε θα ήταν δίπλα μου
Με σκότωνε ξανά ,ενώ μου έδινε ζωή.

Εκείνος είχε πλέον σταθεροποιηθεί.
Δεν έκανε πλέον χρήση.
Η Όλιβ του έκανε τεστ και του έδινε τις κατάλληλες δόσεις για να επανέλθει.

Εκείνη την ημέρα που τον είδα έτσι.
Την ημέρα που είχε στέρηση τα έχασα όταν με πήραν τηλέφωνο.

Ήταν σαν να έβλεπα εκείνη.
Σαν να το ζούσα ξανά.
Εκείνος φώναζε πως δεν ήθελε να τον δω έτσι .
Πώς ήταν δολοφόνος .Ένα τέρας που σκότωσε τη μάνα του.
Πάνω στον καβγά τους εκείνη έφυγε από στο κενό από τις σκάλες .
Δε μπορούσα να τον ηρεμήσω.
Και έπειτα η καρδιά μου έσπασε.
Άρχισε να μιλάει.
Να λέει λέξεις γνώριμες.
Ονόματα.
Όταν συνήλθε λίγο μου είπε την αλήθεια.

Εγώ ήθελα να τσηρίξω.
Ζούσε τα ίδια με εκείνη.
Και την είχε γνώρισε.
Όλοι την είχαν γνωρίσει με τον έναν η άλλον τρόπο.
Όταν είδα την ζωγραφιά της Ηρώς σάστησα.Πιστευα πως είμαι σε άλλο σύμπαν.Γιατι όλο αυτό ήταν περίεργο.

Έκλαψε στην αγκαλιά μου.
Και η καρδιά μου έκανε ένα τικ.
Όπως την πρώτη μέρα που τον είδα.

Τον Αχιλλέα και τον Γαβριήλ,τους είχα γνωρίσει πριν καιρό
Όταν τους ξεγέλασα κλέβοντας τα χρήματα από ένα μαλακα που είχαν έρθει οι ίδιοι να πάρουν.
Εκείνα τα χρήματα ήταν βρώμικα και η Έρη με είχε στείλει να τα πάρω για αντίποινα να δώσουμε ένα μάθημα.

Γιατί ανάγκη δε τα είχαμε .
Ούτε και εγώ.
Η ζωή που εμένα είχε τα καλά και τα κακά της.
Και ο αντρικός εγωισμός μου έδινε έσοδα.

Οι δύο τους είχαν έρθει για τον ίδιο λόγο
Βέβαια μετά καταλαβα ότι το είχα κάνει για να την πούνε στον Μάρκου.

Οι δύο τους με κυνήγησαν για τα πάρουν αφού το είχα παίξει γυναίκα του ηλίθιου ιδιοκτήτη και καλά φοβισμένη.

Ένα φιλάκι από τη μηχανη μου πάνω και ήταν στο κατόπι μου.

Δύο λεπτά αργότερα ήταν στο πάτωμα αν και ο Γαβριήλ με δυσκόλεψε λίγο.
Έχει αντοχές ο ηλίθιος.
Έπειτα με παρακάλεσαν και τους λυπήθηκα λίγο.
Λίγο βέβαια,γιατί ήταν γιος της Έρης και του Γιάννη .Μου τον είχε δείξει σε φωτογραφίες.
Σύμπτωση μεγάλη να συναντηθούμε.

Από τότε με έβαλαν και καλά στο κόλπο τους .
Αλλά ήταν δύσκολο να δικαιολογήσω το τι έκανα.
Η Έρη όταν της το είπα μου είπε να μη πω τίποτα.
Αλλιώς θα με έπαιρνε το κεφάλι.
Δικηγόρος και απειλές .
Όποτε υπάκουσα.

Είχε πλάκα όμως να τους βλέπω να αναρωτιούνται.

Αλλά τον Ορφέα δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ.Ούτε καν μου είχαν πει για εκείνον.

Όταν τον είδα στο πάρτι σαστησα γιατί ένα λεπτό η εικόνα του άλλαξε και έγινε εκείνη.
Στη μέση του σπιτιού να μου χαμογελά.
Και γέμισε ο κόσμος φως.
Το σκοτάδι μου άρχισε να κάνει ρωγμές.

Δεν ήταν καλό αυτό το ήξερα.
Και όταν μου μίλησε και ορκίστηκε πως θα μου άλλαζε γνώμη για εκείνον ,ήταν ακόμα χειρότερα.

Ξυπνούσε κάτι μέσα μου που είχα ξεχάσει και δεν ήθελα να νιώσω ξανά.
Αλλά επέμενε.

<<Εύα ήρθε το ντελιβερι,>>φώναξε η Όλιβ από την πόρτα.

<<Έρχομαι,>>απάντησα και βγήκα από το δωμάτιο μου για να πάω στο σαλόνι.
Είχαμε παραγγείλει πρωινό και καφέ.

Αλλά όταν πλησίασα είδα εναν Ορφέα με ταπερ στο χέρι να στέκεται στη πόρτα.

Όμορφος,με τις μπούκλες του και τα γαλάζια μάτια του.
Είναι καυλα.Το παραδέχομαι.Τατουάζ, σκουλαρίκια στα πιο κολλασιμα σημεία.
Και τόσο μα τόσο λάθος.
Θεοί,δε θα ξεμπλέξω ποτέ .

<<Γεια σου Ομορφη>>.

Από εκείνη τη μερα ήταν σχεδόν κάθε μέρα σε εμένα.Και μετά που έγινα οδηγός του για την απεξάρτηση κάθε μέρα σε αυτόν

Αλλά είχα βάλει όρια.
Φίλοι.
Γιατί εκείνος δενόταν το έβλεπα.
Αλλά δεν είναι σωστό.
Δεν γίνεται να μπει στο σκοτάδι μου.
Δεν γίνεται.
Είναι ίδιοι.Και εγώ δεν αντέχω να ζήσω το ίδιο.
Αν αυτός...Αν αυτός ... Φύγει.
Ορκίστηκα να μη νιώσω αυτό το συναίσθημα ξανά.

Διαμαρτύρονταν πως θα με πείσει και προσπαθούσε αλλά το τελευταίο διάστημα έχει αλλάξει.
Είμαστε όπως πριν αλλά δε με πειράζει όσο πριν ούτε προσπαθεί να με κάνει να τον φιλήσω ή να μου πει κάποιο υπονοούμενο.

Αλήθεια θα έπρεπε να χαίρομαι.
Αλλά όλο αυτό άλλαξε επειδή βρήκε κοπέλα και εμένα κάπως μου λείπει.
Το να πειράζει ο ένας τον άλλον.

Τι λέω γαμώ;

Βέβαια από τις πολλές σφαλιάρες που του δίνω στο κεφάλι απορώ πως δεν έχει πάθει τίποτα
Αλλά είναι ασσυμαζευτος.
Σπαστικός ώρες ώρες .
Απρόοπτος.
Και αυτός ο γαμημενος ήχος από τα σακουλάκια με ζελεδάκια μου έχει σπάσει τα νεύρα .
Και με μπουκώνει και εμένα.

Ζελεδάκια καρπούζι.
Να είχα ένα τώρα .
Τι λέω;

Έχει κοπέλα.Μια από τις sweet butts της Αθήνας.
Και χαμογελάει αρκετά.

Ίσως είναι μαζί της.
Δε με νοιάζει.
Είμαστε φίλοι το είπαμε αυτό.
Αν είστε φίλοι γιατί την παράτησε την ημέρα τον γενεθλίων της και ήρθε μαζί σου Λονδίνο;

Τον μαλάκα.Εφαγε ένα κράξιμο γι'αυτό.
Καλά το τι δικαιολογία είπε στο τηλέφωνο όταν προσγειωθήκαμε στο Λονδίνο δε λέγεται .
Ότι πέθανε μια θεία του μακρινή και φεύγει.
Ποιος στο διάολο λέει μαλακίες τέτοιες και ποιος τις πιστεύει;

Αυτός και η κοπέλα του.

Τον αγριοκοίταξα.

<<Τιιι;Το ξέχασα αλήθεια ότι ήταν τα γενέθλια της;Θα επανορθώσω όμως;Τι να κάνω;Είμαι χαλια σύντροφος ετσι;>>
Με κοίταξε όλο αγανάκτηση σηκώνοντας
Τα χέρια στον αέρα και έπειτα ρίχνοντας τα κάτω .
Εγώ του χαμογέλασα.

<<Είσαι ηλίθιος οπότε αναμενόμενο,>>του πέταξε η Όλιβ την ώρα που κατέβαινε από το ιδιωτικό μας τζετ και ερχόταν προς τα εμάς με τον Δεν και την Άλις δίπλα της.

<<Έλαααα,όλο γλύκες είσαι τελευταία,>>πήγε δίπλα της και της ζούληξε το μάγουλο.

Η Όλιβ από τότε που ερχόταν στο σπίτι μας ο Ορφέας είχε τα νεύρα της Δεν άντεχε τρίτο άτομο στο σπίτι και ειδικά τον Ορφέα που τις τα έκανε όλα άνω κάτω.Ειδικα και με τα σκυλιά που τον λάτρευαν.

Εκείνα του γάβγισαν από τα κλουβιά τους που τα έβγαζαν δύο άντρες από το αεροπλάνο.

Και εκείνος έτρεξε κοντα τους.

Φως,τόσο φως.
Από το σκοτάδι.

Ένας ήχος ακούστηκε από έξω.Πιθανον έχει γυρίσει η Όλιβ.

Τρεις μέρες είμασταν στο Λονδίνο.
Η αποστολή ένα χάος.
Είχαμε στίγμα για ένα μέρος που ήταν σφηκοφωλιά.

Ένα μέρος που ήταν πέρασμα για το εμπόρευμα έτσι όπως έλεγαν και ήταν ένα από τα τελευταία που είχαν δει τον μικρό μου.

Η Έρη έστειλε μόνο εμάς για αναγνώριση.
Και έγινε ένα χάος.

<<ΧΑ,είδες τον έστειλα τον καργιόλης,>>φώναξε ο Ορφέας αφού απέκρουσε το χτύπημα ενός τύπου που ερχόταν καταπάνω του.
Το όπλο του σημάδεψε και δύο σφαίρες έφυγαν.<<Με είδες τσάμπα παραπονιέσαι τόση ώρα>>.
Είπε και έβγαλε την γλώσσα έξω.
Και το σκουλαρίκι εκεί στη μέση γυάλησε.

<<Άμα έκανες ησυχία δεν θα μας έβρισκαν ηλίθιε,>>του φώναζε η Όλιβ που πάλευε με έναν.
Ο Ρεν το ίδιο και η Άλις γαντζωμένη από τον πολυέλαιο της έπαυλης έπεφτε με μια κραυγή πάνω στους ώμους ενός τύπου .

<<Εγώ φταίω;Ο Ρεν μου έλεγε για ένα θέμα με γκομενάκι να μη βοηθήσω,>>φώναξε και έριξε άλλη μία με το όπλο του σε ένα που ερχόταν κατά πάνω μου.
Εγώ σκυμμένη με το ένα πόδι απλωμένο μετά από τρικλοποδιά που έριξα σε έναν φυσικά τα μαλλιά μου από το πρόσωπο μου .

<<Συγκεντρώσου Ορφεάκο,>>του είπα.

<<Γαμώ,με εσένα αδύνατον,>>είπε και γύρισε πριν καν προλάβω να του φωνάξω να προσέξει πίσω του είχε ήδη αρπάξει τον τύπο και του έδωσε κλοτσιά στο στομάχι.
Και έπειτα μια γερή κάτω από το πιγουνι και παρτόν κάτω.Ήξερε να παλεύει καλά.

Δε πρόλαβα να συνειδητοποιήσω το τι είπε και αγνόησα τη ζεστασιά στο μέσα μου όταν ένας πήγε να μου ρίξει και ο Ορφέας έπεσε πάνω μου για με βγάλει απο το οπτικό πεδίο του .

Μας είχαν περικυκλώσει
Δεν ήταν πολλοί τους είχαμε αλλά ήταν αχρειαστο αυτό.

Θα ήταν όλοι νεκροί σε ένα λεπτό και δε θα περνάμε πληροφορίες.
Αν και δεν ήταν ανάγκη γιατί ήμουν σίγουρη πως ο Ελάιζα δεν ήταν εδώ
Ούτε κάποιους από τους μεγάλους Ούτε καν ο Γιάννης που είχε εξαφανιστεί.

<<Στο είπα ότι κάποια στιγμή θα βρεθείς από κάτω μου,>>μου είπε με το ηλίθιο ύφος του με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Με είχε ρίξει στο πάτωμα και αιωρούνταν από πάνω μου.
Τα βλέμματα μας και ευθεία και οι ανάσες ξεπνοες.

Η ζέστη μέσα μου άρχησε να μεγαλώνει .
Με ένα τίναγμα τον πέταξα από πάνω μου απότομα.
Έφερε το όπλο μου μπροστα την ώρα που ένας έτρεχε κατά πάνω μας και πάτησα τη σκανδάλη.

<<Στα όνειρα σου,>>του είπα γελόντας.

<<Είσαι ήδη εκεί,>>μου φώναξε καθώς εγώ έτρεχα να βοηθήσω τους υπόλοιπους.

Όταν τα έλεγε αυτά δε ξέρω.
Ήταν το στυλ του τέτοιο .
Σε όλους πετούσε ατάκες
Αλλά...Αλλά .... Αυτές...
Γιατί το κάνει αυτό γαμώτο του;
Μη περνάς τη γραμμή.
Έχεις κοπέλα.
Τι φάση;Γιατί;

Λίγα λεπτά αργότερα είμασταν όλοι καθισμένοι στα σκαλοπάτια ξέπνοι μέσα στα αίματα.
Όλα είχαν τελειώσει.

<<Γαμώ το μουνί που τους πέταγε,>>φώναζε ο Ρεν <<Εκατό ώρες να ψοφίσουν>>.

<<Ποικιλία στο λεξιλόγιο σου πάλι,>>του είπα.Στην αρχή μου ήταν περίεργο που μιλούσαν Ελληνικά .Αλλά τι είναι μια γλώσσα ακόμα μπροστά σε αυτές που ήξεραν.

<<Ναι ,τι φάση ντοπαρισμένοι ήταν ;>>
Είπε η Άλις.

Η Όλιβ άναβε τσιγάρο και έδινε το πακέτο στον Ορφέα .

Όλοι μας εξαντλημένη.
Οργισμένοι.Γιατι όλοι περιμέναμε κάτι από όλο αυτό
Γιατί όλοι είχαμε την ιστορία μας με αυτούς.

<<Μου κάνεις πλάκα τώρα,>>είπε μετά από ένα λεπτό ξανά η Όλιβ.

Ο ήχος από μια σακουλίτσα ακούστηκε και ο Ορφέας την κοίταξε μπουκωμένος.

<<Τιιιι;>>Είπε βγάζοντας έναν περίεργο ήχο που τον παρεμπόδιζαν να βγει ολόκληρος τα ζελεδάκια.

<<Μετά από όλο αυτό πως έχεις όρεξη να τρως τέτοια απορώ;Και τι στο καλό;Που τα κρύβεις;>>
Του είπε σχεδόν εκνευρισμένη με τα χέρια τις σε ακανόνιστες κινήσεις.

<<Είμαι μάγος,δεν αποκαλύπτω τα μυστικά μου,>>της είπε και της έκλεισε το μάτι βάζοντας ένα ακόμα ζελεδάκια στο στόμα.

Η επόμενη μέρα ήταν πιο χαλαρή .
Η Έρη μας είχε δόσει άδεια να δούμε τη πόλη δύο μέρες και να χαλαρώσουμε.
Έτσι κάναμε το γύρο της πόλης βλέπωντας όλα τα αξιοθέατα.
Ο Ορφέας μας πήγε στα μέρη που είχαν τα καλύτερα γλυκά εννοείται και έπειτα για φαγητό
Εγώ σκεφτόμουν πως αν εμένα ακομα μια μέρα εδώ η εταιρία θα ήταν μη πω πως
Δύο μέρες είχα πει στον Αχιλλέα.
Ελπίζω να τα βρω όλα σώα εκεί.
Να μην έχει σκοτωθεί με τη Σοφία.
Δεν υπάρχουν αυτοί οι δύο αλήθεια.

<<Lost revenge,babyyyyy,>>φώναξε ο Ρεν.

<<Πλάκα κάνεις,που τα βρήκατε αυτά,>>φώναξε ο Ορφέας αρπάζοντας τα εισητηρία από τον Ρεν.

<<Ενός συναδέλφου ο μπασίστας είναι ξάδερφος και μας τα βρήκε είναι και Vip>>.

Τους έβλεπα να χαίρονται με τα εισητηρία στο χέρι.
Με έπεισαν με τα χίλια ζόρια να βγούμε σήμερα σε συναυλία
Εγώ δεν είχα καμία όρεξη .
Δεν μου αρέσει να είμαι σε πολύ κόσμο.
Υπερλειτουργώ.Και έπειτα χάνομαι.
Δε νιώθω την πραγματικότητα.
Και μια συναυλία δεν είναι ότι καλύτερο.
Ήθελε να κάτσω στο δωμάτιο μας και να κοιμηθώ βάζοντας αρχικά μια ταινία.

Άσε που δεν ήξερα ποιοι ήταν αυτοί που την τραγουδούσαν.
Ακούω μουσική συχνά αλλά δεν έτυχε να του ακούσω ποτέ μου
Ο Ορφέας ήταν έξαλλος που από ότι κατάλαβα ήταν η αγαπημένη του μπάντα.

<<Μου κάνεις πλάκα τώρα.Δεν ξέρεις τους "Lost Revenge";>>
Είπε και γούρλωσε τα μάτια του με την ένταση της φωνής του να αυξάνεται σε επικίνδυνα επίπεδα.
Σχεδόν κόντευε να σκάσει.

<<Θα έπρεπε;Αυτή με ξέρουν;>>
Του απάντησα χαλαρά και εκείνος αφινιασε ακόμα πιο πολύ.
Ήταν κάπως χαριτωμένος έτσι.

<<Άστην μωρέ ,αφού με το ζόρι έρχεται ,>>είπε ο Ρεν.

<<Εγώ γιατί να μην έρθω ;>>
Διαμαρτυρήθηκε η Άλις.

<<Γιατί ξέρασες πέντε φορές,ώρα για ύπνο ζιζάνιο.Δε θα αργήσουμε σου έχω βάλει λεκάνη δίπλα και έχει χάπια στο τραπέζια πάνω,>>της είπε η Όλιβ και την πήγε στο δωμάτιο.Η καημένη είχε πάθει τροφική δηλητηρίαση μετά από ένα αμφιλεγόμενο σάντουιτς που έφαγε έξω ενώ ο Ορφέας την είχε προειδοποιήσει πως δεν φαινόταν καλό.
Αλλά εκείνη επέμενε πως το μικρό μαγαζάκι στη γωνία φαινόταν τέλειο.

<<Την επόμενη μικρή,>>της φώναξε ο Ρεν.

<<Μα είναι εξαντλημένες όλες οι συναυλίες τους και σιγά μη σου κάνει άλλη χάρη ο Μάικ,>>είπε καλψουρίζοντας.

<<Άλις,>>της είπα προειδοποιητικά.

<<Καλααααα,μαμά,>>μου έβγαλε τη γλώσσα και έφυγε με μούτρα.

Ήταν αστείο κάθε φορά που με έλεγε έτσι.
Ήταν μικρή σχεδόν δεκατρία.
Και ραγισμένη όπως εμείς.

<<Μου κάνεις πλάκα;Andrew Walsh;Δεν σου λέει κάτι το όνομα;Δεν παίζει να μην έχεις ακούσει την μεγαλύτερη τους επιτυχία;>>
Συνέχισε ο Ορφέας όταν γύρισα προς εκείνον.

<<Όχι και όχι>>.

<<Δεν έχεις ακούσει το"Universal Disharmony";>>
Είπε έκπληκτος.

<<Πώς κάνεις έτσι;Μια απλή μπάντα είναι ,όπως οι άλλες,>>του είπα και τότε ποιος τον είδε και δεν το φοβήθηκε Εγώ ακόμα αναρωτιόμουν γιατί γινόταν όλη η φασαρία για αυτούς.

<<ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΜΠΑΝΤΑ;>>
Ούρλιαξε.

Και τελικά είχε δίκαιο.
Δε πίστευα αυτό που έβλεπα
Στο Vip μέρος είχαμε την καλύτερη θέα
Το στάδιο ήταν γεμάτο και ο κόσμος απίστευτος.
Φωτιές ,φώτα.
Και πέντε δαίμονες στη πίστα έκαναν χαμό.
Γιατί οι επιρροή που είχαν και ο παλμός που έδιναν ήταν απίστευτος.

Ο Ορφέας χτυπιόταν και τραγουδούσε τους στίχους.
Το ίδιο και ο Ρεν.
Η Όλιβ απλά κουνούσε τα χείλη της και κοιτούσε τη λίστα με τα χέρια στις τσέπες

<<Στο είπα εγώ ότι είναι τέλειοι όμορφη,>>να με ακούς .

Την μισούσα αυτή τη λέξη.
Δεν ήθελα να την ακούω μόνο από εκείνη.
Αλλά για κάποιο λόγο τον άφηνα.

Άντε και γαμήσου ζέστη.

Andrew Walsh,ψευδώνυμο από το Ανδρέας όπως είχαν και όλοι τους.Η κυρίως φωνή Ναι,οι τύποι ήταν Έλληνες με εκπλήξει το ανακάλυψα όταν τους έψαξα στο ίντερνετ.Alex paul, ντραμς.Cynthia Lauren,δεύτερη φωνή ηλεκτρική κιθάρα.Cass Bern,ηλεκτρική κιθάρα.Sean Merlock, μπασίστας.
Είχαν γίνει επιτυχία σε μια νύχτα.
Υπέγραψαν συμβόλαιο εκατομμυρίων.
Δυο βραβεία , Grammy.

Δε περίμενα να είναι τέτοιου βεληνεκούς σταρ.
Και όλοι τους ένας και ένας.
Και οι κοπέλα.

<<Hello, London,>> τσιριξε ο Andrew στο μικρόφωνο.<<Good to see you again,lets rooooock.>>

Το πλήθος ξέσπασε σε κραυγές με τον Ορφέα μαζί καθώς ακουστικές ο γρήγορος ήχος από σόλο κιθάρα.

<<Είναι το τραγούδι που σου είπα,>>μου φώναξε.

Και εκεί κατάλαβα γιατί ήταν αυτοί που ήταν.
Ήξερα τον τύπο του Andrew.Bad vibe, χαμόγελο που αφοπλίζει . Αύρα που σε έκανε να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου Τατουάζ παντού σκουλαρίκι στο χείλος και στη μύτη .Αν και ήταν αρκετά λεπτός το σώμα του ήταν καλίγραμμο έτσι όπως διαγράφονταν από την αμάνικη μαύρη μπλούζα του το στενό τζιν.
Τα μαλλιά του ήταν λίγο πιο μακριά πάνω και ξυρισμένα γύρω .
Περνούσε συνέχεια τα χέρια του από μέσα τους.

Και τα μάτια του κάστανα αμυγδαλωτά όλο υπόσχεση.
Το υγρό όνειρο κάθε κοπέλας.
Καταστροφή αν τον ακουμπήσεις.
Τον ήξερα καλά αυτόν τον τύπου του άνδρα.
Σε τραβάει.Ενώ θέλεις να τρέξεις μακριά ,μένεις.

Αλλά όταν άρχισε να τραγουδάει το κομμάτι "Universal Disharmony".
Κάτι άλλαξε.
Δεν ήταν αργό κομμάτι Είχε εντάσεις πάθος.Ορμή.
Εκείνος κινούνταν πάνω κατω.

Μαγεύτηκα και ξέχασα τη δυσφορία μου για το μέρος.

Γιατί έβλεπα κάτι στο βλέμμα του που το ήξερα καλά.
Μπορεί να ήταν ψεύτικο.
Αλλά αναγνωρίζω τους σπασμένους ανθρώπους .

Και εκεί χωρίς να το καταλάβει κανένας στη σκηνή μετά από μια νότα τρελή που τραγούδησε ,σα να είδα το χέρι του
να σκουπίζει τα μάτια του και οι υπόλοιποι να τον κοιτούν .
Έπειτα γύρισε στο κοινό και τραγούδησε τη τελευταία νότα.

<<Yου were my harmony,but you broke my universal law .And now ,I hate that I love you still raw>>.

Ένα μισάωρο μετά ,από το πουθενά βρισκόμασταν στο After Party.
Ο ξάδερφος του μπασίστα τον είχε ενημερώσει μάλλον και εκείνος έστειλε τον μάνατζερ του να μας πάρει.

Ο Ορφέας δε το πίστευε .
Και έλαμπε από τη χαρά του
Εγώ πάλι ο ονειρευόμουν το κρεβάτι μου.
Και ήθελα να τον πάρω αρον άρον.

Γιατί δεν είχα καμία όρεξη.
Σε αυτά τα πάρτι πολλά συνέβαιναν.
Ναρκωτικά , ποτά,πολλά άλλα
Δεν είχα διάθεση να του συμβεί κάτι .
Αν και ήταν εντάξει και δεν είχε είχε ξαναπέσει.

Αλλά αυτά τα γαμημένα κουτάβια μάτια με έπεισαν πάλι
Και τώρα γιορτάζε πάνω στο τραπέζι με τον Ρεν ,τον μπασίστα και τους υπόλοιπους.

Η Όλιβ κουνούσε το κεφάλι της.
Και εγώ τους κοιτούσα από ον δίπλα τοίχο μια μπύρα στο χέρι και γελούσα από μέσα μου βέβαια.
Γιατί το βλέμμα μου δεν έλεγε να φύγει από τον Αndrew.

Καθόταν σε ένα καναπέ με κάποιους άλλους .
Μια κοπέλα καθόταν στην αγκαλιά του και εκείνος τις χάιδευε το μπούτι
Έπειτα τις πήρε της έφερε το πρόσωπο κοντά και την φίλησε παθιασμένα.
Δε φαινόταν να έχει κάτι παραπάνω.
Το ξεχώριζα αυτό.Απλα ήταν θαυμάστρια του.

Αλλά εκείνος ήταν επικίνδυνος.
Είχε αλλάξει πάλι.Εκεινη η στιγμιαία αλλαγή στη πίστα ήταν άφαντη.
Και πάλι ήταν ο ροκ σταρ.
Ένα επικίνδυνο φλεγόμενο όπλο.

Τον είδα πως με κοιτούσε την ώρα που μας συστήθηκαν.
Γκόμπιασαν αρχικά με το που με είδαν ειδικά ο μπασίστας αλλά σημασία δεν έδωσα.

Δε μπορούσα να πετάξω το αίσθημα ότι ήταν σπασμένος και αυτός.
Αλλά ήταν ένα μυστήριο.
Ίσως το έκρυβε καλά.
Αλλά δε τα βάζεις με τις αμαρτίες ούτε ρωτάς πολλά.
Σε καίνε χωρίς δισταγμό.

<<Δεν είσαι τον πάρτι έτσι,>>με έβγαλε από τη σκέψη του η βαθιά φωνή του.
Δεν είχα καταλάβει για το πότε είχε έρθει δίπλα μου .Εγώ κοιτούσα τον Ορφέα που μου έκανε νόημα αν μπορούσε να πιει λίγο ακόμα.
Είχαμε κάνει συμφωνία όχι πάνω από δύο ποτά.
Αλλά κάτι μου λέγε πως τα είχε ξεπεράσει.

Θα τον σκοτώσω.

<<Καθόλου,>>είπα διάφορα παίρνοντας μια γλυκιά από το μπουκάλι μου.

Εκείνος έκανε το ίδιο .
Και οι δύο στηριζόμασταν στον τοίχο και κοιτούσαμε το γεμάτο μέρος από κόσμο.

Εγώ ευχόμουν να φύγει από δίπλα μου
Δεν είναι ότι δεν μπορούσα να τον αντιμετωπίσω αλλά δεν είχα καμία όρεξη.
Να ασχοληθώ με το μαλάκα.

Σε ξέρω εσένα.

<<Το αγόρι σου;>>
Ρώτησε στα ξαφνικά πιάνοντας με να κοιτώ τον Ορφέα που χόρευε στην μουσική.

Είχε όρεξη για κουβέντα αλλά θα του κοβόταν.

<<Όχι>>.

Πέρασε ένα λεπτό σιωπής χωρίς να πει κάτι
Δε μπορούσα να καταλάβω τι έκανε
Συνήθως έμπαιναν κατευθείαν στο ψητό.
Αλλά αυτός τίποτα .

<<Δε βλέπω συχνά γυναίκες σαν και εσένα εδώ,>>είπε.

Το ήξερα οτι ερχόταν
Αν έλεγε τη κλασική μαλακια θα της έτρωγε .
Αλλά δεν ήθελα να κάνω σαματά εδώ.
Όπως έλεγε η Όλιβ όλες οι μάχες δε λύνονται με ξύλο,πρέπει να ξέρεις τον αντίπαλο σου Διάβασε τον
Ναι ,αλλά Andrew δε διαβάζεται εύκολα.

<<Τι εννοείς;>>
Του είπα ήρεμα,αλλά από μέσα μου έβραζα.

Πες το .
Έτοιμη είμαι .

<<Άσε με να το πω καλύτερα.Ανθρώπους σαν και εσένα Εύα>>.

Τον κοίταξα με απορία.

<<Που δε θέλουν να ζουν άλλο,απλά το υπομένουν>>.

Τι είπε μόλις τώρα;

<Αρχίδια ξερεις.Τι είναι ατάκα σιγά αυτή για να ρίχνεις γκόμενες Δε περνάει σε εμένα αυτό .Και δε με νοιάζει αν είσαι ροκ σταρ,>>του είπε κοιτώντας προς την μεριά των παιδιών
Ο Ορφέας μας έριχνε κλέφτες ματιές.
Σκατά,πάλι θα πίστευε πως κάτι συμβαίνει.
Και αν δει κάτι περίεργο δεν το έχει και λίγο να ..

<<Πίστεψέ με ,αν ήθελα να σε ρίξω δε χρειάζονταν να πω αυτό.Θα ήσουν ήδη από κάτω μου και θα ούρλιαζες το ονομα μου. Αλλά δεν είσαι έτσι ;Μπορεί κάποιοι να το νομίζουν αλλά όχι δεν είσαι.>>

<<Συνέχισε για λίγο ακόμα και θα δεις το κεφάλι σου ανοίγει,>>του σύριξα.

<<Οι ραγισμένοι αναγνωρίζουν τους ραγισμενους.Το σκοτάδι μας ενώνει>>.

Τον κοίταξα.
Αλλά το βλέμμα του δεν ήταν αυτό που περίμενα .Λάγνο , επιβλητικό.
Είχε μαλακώσει.

<<Ποιος ήταν ;>>

<<Τι;>>

<<Αυτός που σε εμένα να μη θέλεις να ζεις;Γκόμενος ,σύζυγος;>>

Είχα πέσει έξω ήξερε καλά το έμενε .
Το έβλεπα
Ήταν σαν και εμένα.

<<Σύζυγος . Θηλυκό>>.

<<Γαμώ,>>πήρε μια γλυκιά από το ποτό του .

Η κοπέλα στην αγκαλιά του από πριν με κοιτούσε περίεργα αλλά δεν έδινε σημασία ούτε και εκείνος.

<<Σε απάτησε;>>

Αυτό θα το ευχομουν να ήταν.

<<Πέθανε>>.

Την σκότωσαν για την ακρίβεια

<<Σκατά,συγγνώμη ,>>
είπε στα γρήγορα.

<<Δε πειραζει που να το ξέρεις;>>

<<Πώς;>>

<<Δεν έχει σημασία>>.
Εμείς λεπτού ακομα σιγή
Αλλά δεν ήταν με τη μουσική αληθινή ησυχία .
Απλά μεταξύ μας
Κάπως μαγικά με αυτόν τον τύπο επικοινωνούσαμε .

<<Και εσύ;Κοπέλα ;>>
Τον ρώτησα.

<<Αδερφός>>.

Σκατά γαμώτο.

<<Συγγνώμη,>>του είπα.

<<Μην είσαι Ήταν δική του απόφαση.>>

Τον κοίταξα.

<<Αυτοκτόνησε,>>μου κόπηκε ανάσα.
<<Γιατί;>>

Δεν μου απάντησε.

<<Νόμιζα το τραγούδι ήταν για μια κοπέλα,>>του είπα ενθυμούμενη τους στίχους.

<<Και για αυτήν.Εχασα πολλά εκείνη τη νύχτα >>.

Δε συνέχισα να τον ρωτώ τίποτα .
Ήταν μηστύριο όλα αυτά που έλεγε .

<<Σε αγαπάει,αν και τώρα θέλει να με σκοτώσει,>>είπε γελόντας και ένα μικρό ο μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη του.

Γύρισα προς τη μεριά που κοιτούσε .
Και είδα έναν Ορφέα που με το ζόρι έκρυβε την δυσαρέσκεια του .

<<Έχει κοπέλα,>>του απάντησα.

Εκείνος γέλασε .

<<Δε διαβάζεις καλά τους ανθρώπους όπως νόμιζα,>>συνέχισε.

<<ANDREW,>>του φώναξε κάποιος.

<<Coming>>απάντησε και έκανε να φύγει.

<<Εύα άστον να σου πάρει το βλέμμα αυτό πριν είναι αργά.Εγω απέτυχα,>>το βλέμμα του μαλάκωσε ξανά καθώς πλησίαζε μπροστά μου.

Έγειρε προς έμενα.
Και ήρθε κοντά στο αυτί.

<<Και αν θες να ξεχαστείς.Εγώ μπορώ να σε κάνω,έστω και για λίγο,>>και εδώ ήταν ξανά ο μαλάκας .
Γρήγορη εναλλαγή.

<<Πάσο,δεν είσαι ο τύπος μου>>.

Το πρόσωπο του ήρθε κοντά μου και μειδίασε.Επειτα έκανε στροφή και έφυγε.

Βλάκα, ηλίθιε.
Αλλά γιατί έβγαζαν νόημα όσα έλεγε.

Έβγαλα το κινητό μου και άνοιξα την αναζήτηση.
Και εκεί πήρα την απάντηση μου.
Ένα παλιό άρθρο εξιστορούσε μια τραγική ιστορία.

"Ο δεκαεξάχρονος Ερμής Αναστασίου έχασε τη ζωή του πηδώντας από την ταράτσα του σχολείου μαζί με την κολλητή του Ίριδα Αλκαίου,που βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο.Ο πατέρας της ο μεγαλός επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Αλκαίου εξαπολύει κατηγορίες ως προς την οικογένεια του θανόντος πως...."

<<ΕΥΑ,>>με διέκοψε η φωνή της Όλιβ.
Σήκωσα το βλέμμα μου και την είδα να κρατεί έναν Ορφέα έτοιμο να καταρρεύσει.

Σκατά.

<<Δε σου είπα να μη πιεις.Ολο μαλακίες κάνεις,>>τον μάλωνα καθώς τον κρατούσε από τον ώμο και τον έσερναν στο δωμάτιο.Ποτε είχε πιει τόσο δεν το είχα καταλάβει.

<<Έλα βρε Ευάκι μου,δεν για πολύ σιγά,>>παραπονέθηκε .

Με το ζόρι τον σήκωσα για να τον ρίξω στο κρεβάτι.

<<Ναι σίγουραααα,>>φώναξα καθώς παραπάτησα και έπεσα πρώτη με εκείνον από πάνω μου.

Τέλεια.

Εκείνος ανασηκώθηκε λιγο και με κοίταξε .

<<Έλαααα, σήκω τώρα.Δε θα κοιμηθούμε έτσι,>>πήγα να τον σπρώξω αλλά τίποτα

<<Όχι,>>είπε μέσα στο μεθύσι του και μειδίασε.

<<Βλαμμένο σήκω>>.

<<Κάνε με ,>>με προκάλεσε και με κλείδωσε με τα πόδια του.

<<Σε έχω αλλά σε λυπάμαι που είσαι στουπί,>>πήγα να τον σπρώξω αλλά μου κλείδωσε απότομα τα χέρια πανω από το κεφάλι μου.

Τι κάνει;
Θα φάει ξύλο
Και ας είναι μεθυσμένος.

Η ανάσα μου άρχησε να βαραίνει καθώς εκείνος πλησίαζε κοντά μου
Μια ανάσα μακριά τα χείλη μας.

<<Ορφέααα,>>τον μάλωσα.

<<Σσσσσ,>>ψυθήρισε και εκεί που δε το περίμενα τα χείλη του ακούμπησαν απλά τα δικά μου.
Τα μάτια μου γούρλωσαν .

Το σώμα μου μούδιαζε .

Καρπούζι,ποτό,και Ορφέας .
Όλα μαζί μπλέχτηκαν.
Τικ στη καρδιά μου και πανικός.

Αλλά πριν προλάβω να πω κάτι.

Τα χείλη του έφτασαν στο αυτί μου.

<<Έχει δίκαιο μυρίζεις τριαντάφυλλο,>>αναστέναξε.<<Γαμώ, όμορφη γιατί δε με αφήνεις να σε κάνω ευτυχισμένη;>>

Τα λόγια του διαπέρασαν το κορμί μου ένα ηλεκτρισμός.
Και κάτι έσπασε
Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα.
Τα χείλη μου άνοιξαν για να βγουν οι λέξεις η έστω να πάρω ανάσα.

Αλλά τίποτα .
Το μέτωπο του έπεσε στον ώμο μου.

Και μετά....

Ένας ήχος σαν κομπρεσέρ ακούστηκε.

Μου κάνει πλάκα τώρα.
Τον πήρε ο ύπνος;

Τον γύρισα γρήγορα στο πλάι με μια κίνηση αλλά δε ξύπνησε.

Το βλαμμένο τον πήρε ο ύπνος.

Γαμώ .

Ένα γέλιο βγήκε από τα χείλη μου,ασυναίσθητα .

Το νερό άρχισε λίγο να κρυώνει.

Με τη σκέψη αυτή το σώμα μου είχε ενεργοποιηθεί πάλι και η μυρωδιά του και τα χείλη του ξανά επανήλθαν χαραγμένα πάνω μου .

Την είχα γαμήσει ,δεν θα είχε καλή κατάληξη αυτό.

Αν το άφηνα σίγουρα θα πληρωνόταν ένας από του δύο .

Αλλά το σώμα μου δεν έλεγε να συνεργαστεί.

Ήμουν ζεστή .Τα μάγουλα μου άναψαν.
Με τη σκέψη του.
Το ίδιο μου το σώμα με πρόδιδε .

Ίσως όμως έφταιγε πως είχα καιρό να έχω λίγη δράση.

Αληθινή δράση
Όχι σαν της άλλες .Αν και ήταν σπάνιες πλέον .
Δεν μπορούσα να το κάνω με την άνεση και την απάθεια που είχα.

Το χέρι μου γλίστρησε αργά ,αργά προς τα κάτι.
Έπρεπε να χαλαρώσω.
Να βγει από το σύστημα μου.

Χάιδεψα απαλά το ευαίσθητο σημείο μου.

Ηλεκτρισμό με διαπέρασε και ένας λεπτός ήχος βγήκε από το στόμα μου.

Δάγκωσα τα χείλη μου γιατί ένας ακόμα γδούπος ακούστηκε από μέσα.

Δεν έδωσα σημασία γιατί σίγουρα είχε αφήσει η Όλιβ ένα από τα σκυλιά να μπούνε μέσα ,πιθανόν την Σκύλλα που δε μπορούσε χωρίς εμένα.

Αύξησα τις κινήσεις στη κλειτορίδα μου άτσαλα .Κυνηγώντας την έκσταση της στιγμής.
Το σώμα μου το ήξερα πολύ καλά τη χρειάζεται.

Σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου.
Κυρίως με την Έμιλι.
Αναμνησεις.
Αλλά ο ηλίθιος εκεί ,ακόμα και σε αυτό μπορστά μου να παίρνει την θέση της.

Επιτάχυνα το ρυθμό καθώς το νερό με βοηθούσε .
Άρχισα να βγάζω κραυγές πνυχτες καθώς η ζέστη στο στομάχι μου αυξανόταν.

Τα έχανα αλλά αυτό χρειαζόμουν.
Δε με ένοιαζε αν με άκουγε η Όλιβ άλλωστε παίζει να είχε κοιμηθεί.

Ο γδούπος ξανά,ακούστηκε αλλά εγώ συνέχισα μέχρι που η γλυκό εκρηξη του οργασμού με κατέκλυσε .

<<Γαμώ,ΟΡΦ....>>είπα ξέπνοα.

Ώπα τι;

ΜΠΑΜ.

Τι στο διάολο;

Σταμάτησα απότομα από τον ήχο στο δωμάτιο .
Βγήκα από το μπάνιο γρήγορα..
Βάζοντας και πετσέτα γύρω μου
Σίγουρα το σκύλι θα είχε κάνει καμία μαλακία.

<<Σκυλλα τι έκανε....Ααααα>>είπα τρομαγμένα και έπεσα στο πάτωμα.

Η ίδια τσιρίδα ακούστηκε από τη μέση του δωματίου.

Και εκεί στεκόταν ο Ορφέας με το λαμπαντέρ μου στο ένα χέρι και στο άλλο μια σακούλα ζελεδάκια.
Φαινόταν εκτός τόπου και χρόνου και σε πανικό κοιτοντας δεξιά αριστερά έτοιμος να φύγει.

<<ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΏ;>>
Του φώναξα πανικόβλητη.
Σίγουρα με είχε ακούσει .
Ο ηλίθιος.

Λες να άκουσε το όνομα του;
Ω ,σκατά ,σκατά σκατά,.
Δε θα πω τίποτα.
Γαμώ.

<<Εεε,>>πήγε να πει.

<<Τι εεε;>>

<<Δε μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς εσένα στο κρεβάτι .Ξέρω είπαμε λίγο να το κάνουμε έτσι για να μη σε έχω πολύ ανάγκη και να συνηθίσω με τα συμπτώματα μόνος μου αλλά ..>>
Διέκοψε την ώρα που πήγαινα να σηκωθώ και έπεσα ξανά κάτω επειδή γλίστρησα.

Να σου γαμήσω για πάτωμα.

<<Όμορφη μου,>>φώναξε κάνοντας μια κίνηση χωρίς να ξέρει που να αφήσει τις μαλακίες που κρατούσε.
Τις πέταξε έπειτα με μια κίνηση πάνω στο κρεβάτι και έτρεξε δίπλα μου την ώρα που προσπαθούσα να ξανά σηκωθώ.

Με άρπαξε από τον ώμο.

<<Είσαι απίστευτος,>>του είπα καθώς με κοίταξε και πήγαινε με αργές κινήσεις να με σηκώσει.

<<Ερωτεύσιμος θα έλεγα>>.

Γαμώτο σου .