Έμιλι στο κάπου...

Το σκοτάδι έχει πέσει παντού.

Βρυχάται.

Οι σκιές κινούνται μέσα στο βαθύ νέφος.

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Δεν γίνεται όλα να τα τελειώσουν.

Εδώ στο διαλυμένο σπίτι δεν έχει μείνει τίποτα .

Όλα τα χρώματα έχουν φύγει.

Ακόμα και οι πυγολαμπίδες το έσκασαν.

Όλα αρχίζουν και σαπίζουν.
Τίποτα δεν αλλάζει.
Όλα μενουν το ίδιο.

Όσο και να προσπαθώ

<<Έμιλι,>>άκουσα μια φωνή να με φωνάζει.

Βήματα με πλησίασαν και προς ανακούφιση μου είδα ένα γνώριμο πρόσωπο.

<<Αρίστε,>>έτρεξα στην αγκαλιά του.

<<Ευτυχώς είσαι καλά>>.

Αν πάθαινε κατι η Ηρώ θα με σκότωνε.

Τρόπος του λέγειν.

<<Χαίρομαι που σε βλεπω.Νομιζα πως σε έπιασαν>>.

<<Όχι καλά είμαι.Οι υπόλοιπο;>>Τον ρώτησα.

<<Καλά είναι.Και η μαμά σου πρόλαβε>>.

<<Ευτυχώς.Αρίστε δεν βρίσκω τα παιδιά πες μου πως...>>

Φωνές ακούστηκαν και ένα τσούρμο μικρά έτρεξαν κατά πάνω μου και άρχησα να μετράω.

Ένα,δύο,τρία, τέσσερα,πέντε ,έξι, εφτά.

<<Έμιλι,>>>φώναξαν και έπεσαν όλα απάνω μου.
Άρχισα να σφίγγω ένα ένα.
Να νιώθω την ανακούφιση ότι τα είχα όλα εδώ μαζί μου ξανά.

<<Φοβήθηκαμε πολύ,>>είπε η Βαλέρια.

<<Νομίζαμε σε έπιασαν οι σκιές,>>είπε ο Άλκης .

<<Εντάξει είμαι.Ειστε όμως μόνο εφτα.Που είναι η Βασιλική;>>

Ο Αριστος μου κούνησε αρνητικά το κεφάλι.

Τρόμος με κατέκλυσε.

Τα μικρά άρχησαν ένα ένα να κλαίνε.

<<Την χάσαμε δεν ξέρουμε που είναι,>>έκλαψε ο Μάξιμος.

Όχι,όχι

Δεν γίνεται να έχει φύγει.

Δεν γίνεται.

Δεν είναι καλό αυτό .

Δεν έπρεπε να γίνει αυτό.

Τι γίνεται...

Δεν θέλω να είναι αυτό που νομίζω ...

Όχι όχι...

<<Είναι δυνατή,>>είπε ο Ρωμανός.
<<Θα επιστρέψει το ξέρω.Το υποσχέθηκε πως θα είμαστε μαζί για πάντα, ακόμα και όταν κατεβούμε κάτω.Το υποσχέθηκε.Δεν αθαιτείς μια υπόσχεση.Ετσι μου είπε.Εμιλι...Το πιστεύω θα γυρίσει>>.

<<Το ξέρω,>>τον πήρα στη αγκαλιά μου.
Άρχησε να κλαίει με λυγμούς και να σφίγγει με τα χεράκια του το ύφασμα μου.

<<Θα την βρούμε στο υπόσχομαι και εγώ>>.

<<Τι θα κάνουμε με τις σκιές;>>

Ρώτησε ο Βίκτωρ.<<Πως θα τις κερδίσουμε;>>

<<Θα τις διαλύσω με τις μαγικές μου μπουνιές,>>είπε η Μυρσίνη και άρχισε να ρίχνει μπουνιές στον αέρα.

<<Και εγώ με τις κλωτσιές μου,>>είπε η Λήδα χτυπόντας και αυτή τον αέρα.

<<Θα την βρω εγώ μην ανησυχείτε.Και θα βρω έναν τρόπο να τις διώξουμε>>.

Δεν τον γνώριζα ακόμα.

Αλλά θα τον έβρισκα.

Τους χαιρέτησα καθώς έφευγαν μακριά μου σε ενα πιο ασφαλές μέρος.

<<Να προσέχεις,>>μου φωναξαν όλοι.

Θα προσπαθήσω.

Σύνταξη παίρνουν σε αυτό το μέρος η όχι;

Και σε πόσα χρόνια αιωνιότητας;

Έπειτα γύρισα και κοίταξα μέσα στο σκοτάδι.

Τι αμαρτίες πληρώνω και σε αυτή τη ζωή;

Ήθελα απλά να είναι ήρεμη.

Χωρις αυτές τις μαλακίες.

Κάτι σαν συνεχόμενες διακοπές.

Δεν υπέγραψα εγώ για αυτές τις μαλακίες.

<<Θα λογαριαστούμε στο τέλος Θεέ.Ή ό,τι είσαι τέλος πάντων.Θα μιλήσουμε για συντάγματα ασφαλείας και άμυνας .Γιατί αυτό εδώ όλο μπαζει αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι.Α ,και κάτι ακόμα πως σκατά εμφανίζεται εδώ ο Ορφέας ενώ δεν είναι ξέρεις τι;.Νεκρός πως το λένε >>φώναξα στον σκοτεινό ουρανό.

Αμφιβάλλω αν με είχε ακούσει, ό,τι τέλος πάντων είχε δημιουργήσει αυτό μέρος.

Τι πάω να κάνω;

Ξεφύσηξα .

Το να έμπαινα πιο βαθιά μέσα ήταν επικίνδυνο.

Αλλά έπρεπε να βρω την μικρή.

Αν ακόμα ήταν εδώ.

Σε παρακαλώ ας είσαι ακόμα εδω.

<<Έμιλι>>.

<<Για όνομα.Πριν λίγο δεν είπα να μην το στείλεις εδώ;>>
Ξεφύσηξα κοιτόντας τον Ουρανό ψηλά

<<Ορφέα το θες πάλι εδώ;>>

<<Δεν έχω ιδέα;Αλλά σε έψαχνα.Προσοαθησα πολλές φορές να έρθω εδώ αλλά δεν μπόρεσα επιτέλους το κατάφερα>>.

<<Πως σκατά το κάνεις αυτό;>>

<<Ποιο;>>

<<Αυτό που έρχεσαι εδώ σε αυτό το μέρος>>.

<<Τι είναι αυτό μέρος;>>

<<Ένα μέρος που απλά δεν μπορείς να έρχεσαι έτσι,>>του φώναξα.
<Από το πουθενά ενώ εισαι...>>
Αναστέναξα .

<<Είμαι τι;>>
Ρώτησε εκείνος.

<<Τίποτα.Τωρα φύγε έχω δουλειά>>.

<<Τι δουλειά να σε βοηθήσω θέλω>>.

<<Αν ξέρεις πως μπορούμε να διωξουμε αυτό,>>έδειξα με τα δύο μου τα χέρια το βαθύ νέφος.<<Καλώς.Αλλιως φύγε>>.

<<Ω σκατά τι είναι αυτό;>>

<<Δεν έχω ιδέα.Το κακό υποθέτω.Ξερεις πως να το διώξουμε και να βρω την Βασίλικη;>>

Κάτι έπρεπε να κάνω για να τον διώξει από εδώ σύντομα γιατί δεν έπρεπε να δει και τα υπλοιπα παιδιά.

Δεν ξέρω τι επίπτωση θα είχε
Και αν όταν έφευγε από εδώ τα θυμόταν όλα.

Αλλά φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά λένε .

<<Δεν ξέρω πως το διώχνουμε.Αλλα αν είναι για την Βασιλική θα το βρω.Ειμαι ο νονός της τέλος πάντων.Αν δεν το κάνω εγώ ποιος θα το κάνει>>έκανε το σήμα της νίκης.

Μουντσωθηκα.

<<Ώρες ώρες μετάνιωνε που κάνω την πορξενητρα με εσένα και την Έυα,>>μου ξέφυγε χωρίς να το θέλω και έκλεισα το στόμα μου με την παλάμη μου.

<<Αχα,το ήξερα ,>>με έδειξε με το δάχτυλο.

<<Δεν υπάρχει περίπτωση να το ξεχάσεις όταν φύγεις από εδώ;>>

<<Χμμ δεν ξέρω μάλλον όχι γιατί συνήθως θυμάμαι τα όνειρα μου>>.

Σκατά.
Ώπα τι είπε .
Ονειρα;
Νομίζει πως είναι σε όνειρο;

<<Πως σκατά το κάνει ;>>Ξανά φώναξα στον ουρανό.

<<Σε ποιον φωνάζεις;>>
Με ρώτησε κοιτώντας με περιεγρα.

Κομπιασα.

<<Σε κανέναν από ότι φαίνεται>>.

<<Καλά τέλος πάντων πάμε να βρούμε την Βασιλική τώρα,>>με άρπαξε και άρχησε να τρέχει προς το νέφος.

<<Ορφέα τι κάνεις;>>

<<Δεν εχω ιδέα>>.

<<Τέλεια,>>είπα και άρχησα να κρατώ ισορροπία για να τον ακολουθήσω.

<<Ορφέα,αν δεν την βρούμε σύντομα θέλω να είστε προσεκτικοί.>>

<<Τι εννοείς;>>

<<Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο >>.

<<Γαμώ έναν υπνο είπα να ρίξω μετά το σεξ τι το ήθελα καλά είπα εγώ να κατέβω να δω κανένα επεισόδιο Walking Dead με τον Άγη και την Σοφία>>.

<<Καλά αυτό δεν ήθελα να το ξέρω για το σεξ αλλά οκ>>.

Walking Dead ειρωνικό θα έλεγα σαν συμπωση αν συνδέσεις πως είμαι νεκρή και περπατάω.

<<Ώπα κατσε τι με τον Άγη;>>

<<Που τον ξέρεις εσύ τον Άγη;>>
Με ρώτησε με καχυποψία.

<<Τι να σου λέω και εγώ τώρα>>.

Καλά με όλο τον πανικό ξέχασα να κοιτάξω κάτω.
Αλλά χωρίς τις πυγολαμπίδες πως να το κάνω;.

Ανάθεμα σε νέφος.
Και Θεέ που δεν με ακούς.

Σήκωσα την γροθιά μου στον ουρανό σαν να τον μαλώνω.

<<Τέλος πάντων πολύ μιλάμε έχουμε δουλειά τώρα>>.

Σύνταξη .
Μετά από αυτό .
Ή αλλαγή δουλειάς.
Τι στο καλό δεν έχουν δουλειά γραφείου εδώ πέρα;
Ποιος κρατεί τα αρχεία για το ποιος μπαίνει η βγαίνει.

Γαμώ την αιωνιότητα μου μέσα .