Τώρα.
Εύα ,26 ετών.

<<Αυτό ήταν.Θα πω την Ηρώ να επιστρέψει,>>φώναζε ο Αχιλλέας στο τηλέφωνο,καθώς κατευθυνόμασταν στην οργάνωση.

Είχα βάλει την Ξένια σε ταξί γιατί ήθελε να πάει σπίτι .
Έδωσα ρητές οδηγείες στον ταξιτζή πως αν κάνει μαλακία θα είμαι ο χειρότερος εφιάλτης.
Και η Σοφία απλά έσυρε τον αντιχειρα της στον λαιμό σαν να τον κόβει.

Ο τύπος νομίζω πως μετά από αυτό θα πουλήσει το ταξί.

<<Φιδάκι,μαζέψου.Εκει είναι ασφαλής και το ξέρεις,>>του είπα.

<<Κανείς δεν ειναι ασφαλείς όσο αναπνέουν και το ξέρεις Εύα.Α και που είσαι έλα να μαζέψεις τα σκυλιά σου γιατί μας βλέπω με κουτάβια σε λίγο καιρό και θα μας σκίσει η ΑθηνούλαΚαι τι είναι αυτά που μου είπε η Έλενα η Σοφία θέλει να παίζει δουλειά.Θα με τρελάνετε βόλοι,>>μου φώναξε στο τηλέφωνο.

<<Όλα θα πάνε καλά .Άσε με να το χειριστώ και μη κάνει καμία μαλακία και της το χαλάσεις στην Ηρώ .Πάνω από το πτώμα...>>.

Αλλά δεν πρόλαβα να πω κάτι άλλο μου το έκλεισε στα μούτρα.

Απίστευτος.

Τον καταλάβαινω.
Αυτό δεν ήταν καλό μετά από τοσο καιρό να εμφανιστούν έτσι .
Ήταν σαν να έστελναν ένα μήνυμα.

Όταν φτάσαμε στην οργάνωση .
Η πόρτα του ανασνέρ άνοιξε .

Με την μία κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

Όλοι απέφευγαν το βλέμμα μου.

Το στο διάολο;

Το κινητό μου χτύπησε με μήνυμα από τον Ορφέα.
Ευτυχώς ήταν καλά.
Έγραφε πως ήθελε να έρθει.
Αλλά του είπα πως δεν χρειαζόταν και πως έπρεπε να δίδει σημασία στη δουλειά του.

<<Εύαααα,>>φώναξε η Άλις και έτρεξε στην αγκαλιά μου.

Μέσα από τα στρογγυλά γυαλιά της τα μάτια της έλαμπαν και έστω για λίγο η μουντάδα της κατστασης είχε φύγει.

<<Σοφία πως είσαι;>>
Της φώναξε και την αγκάλιασε.

Εκείνη χωρίς να ξέρει που να βάλει τα χέρια της αμήχανα την χτύπησε στην παλτη.

<<Με αγκάλιασες ,>>της είπε καθώς εκείνη την άφηνε.
<<Γιατί;>>

<<Γιατί μου έλειψες χαζουλα,>>της είπα η Άλις και την άρπαξε από το χέρι.
<<Έλα να σου δείξω τη προγράμματα φτιάχνω>>.

<<Σου έλειψα;>>
Την ρώτησε ξανά η Σοφία.

<<Ναι βρε .Περάσαμε τέλεια στο πάρτι και ήθελα να σε ξαναδώ>>.

<<Εύα της έλειψα,>>μου φώναζε καθώς πήγαινε μαζί της.

Εγώ προχώρησα προς τον με τρόμο υπολογιστή που καθόταν ο Ρεν με την Όλιβ και την Δάφνη.

<<Καιρός ήταν,>>αναφώνησε η Δάφνη.
<<Είπα μήπως έπαθες τίποτα με τόσο σεξ,>>είπε και συνέχισε να πληκτρολογεί.

<<Δάφνη,>>την μάλωσε η Όλιβ.

<<Ε τι μωρέ ;Σιγά λες και δεν κάνει μπαμ.
Έχει αλλάξει η όψη της.Εδω που τα λέμε καιρός ήταν να ρίξεις το γκομενάκι>>.

<<Πως πάει η επιχείρηση ΚΑΠΗ,>>της ανταπάντησα.

Εκείνη έσφιξε την γνάθο της και κόντεψε να μου πετάξει το πληκτρολόγιο.

<<Το ορκίζομαι αν δεν ήταν ο αγαπημένος μου ξάδερφος θα τον είχα σκοτώσει,>>φώναξε και έπειτα συνέχισε να πληκτρολογεί.

Και εδώ παράνοια.

<<Σε πήρε η Έρη; Γι'αυτό ήρθες;>>
Με ρώτησε η Όλιβ.

<<Όχι,είμασταν σε ένα πάρκο και μας παρακολουθούσε ένας από το τρίγωνο και είπα να έρθω μήπως και βρούμε ποιος είναι >>.

<<Το χω,>>φώναξε ο Ρεν και άρχησε να ψάχνει στις κάμερες τριγύρω.

<<Και ήθελα και να δω τι γίνεται γιατί δεν εμφανίστηκες,>>κοίταξα την Όλιβ που σαν να δαγκωθηκε .

<<Δεν σε πήρε η Έρη;>>
Με ξανά ρώτησε .

<<Όχι γιατί έπρεπε να με πάρει;>>
Κοίταξα τριγύρω μου και πάλι τα βλέμματα με απέφευγαν.

<<Γαμώτο νόμιζα σε πήρε. Είπε πως θα σε παρει αλλιώς θα στο έλεγα >>.

<<Όλιβ,λέγε τι έγινε;>>

Σίγουρα κάτι είχε συμβεί.

<<Πάμε μέσα στο γραφείο να την πάρουμε>>.

Οργή.
Αυτό ένιωθα βλέποντας την γυναίκα στον υπολογιστή.

Όχι προς εκείνη γιατί αυτό ακριβώς ήθελε να αποφύγει.
Να μου το πει με το μαλακό ήθελε γι'αυτό το είχε τραβήξει τόσο.

Αλλά κάτι τέτοιο δεν έπρεπε να μου το κρύψει από την αρχή.

Μου έδειξε το γαμημένο βίντεο.
Ο καργιόλης είχε στρέψει τον μικρό μου εναντίον μου.

Θα τον σκωτώσω.

Κοίταζα ταυτόχρονα και την Όλιβ.

<<Πως δεν μου το είπες απευθείας;>>
Την ρώτησα.

<<Μαλάκα είπε πως θα σε πάρει .
Που να φανταστώ πως δεν το έκανε>>.

<<Εύα,είναι και κάτι άλλο...>>πήγε να πει και η πόρτα του γραφείου άνοιξε.

<<Ήρθα,>>άκουσα την φωνή του Ορφέα.

Γύρισα απότομα πίσω και τον κοίταξα.

<<Τι κάνεις εδώ;>>
Του φώναξα.

Είχα τόσα νεύρα αλλά ξαφνικά με το που τον είδα όλα ηρέμησαν και μπόρεσα να πάρω ανάσα.

<<Φανταστικα πως είναι πολλή πιο σοβαρή η κατάσταση και είπα να έρθω Από ότι βλέπω είναι.Δεν ήθελα να το περάσεις μόνη σου>>.

Ηλίθιε.
Πως γίνεται να με αναστατώνεις έτσι.

Η Όλιβ .ου κούνησε τα φρύδια με νόημα και εγώ στροβηλισα τα μάτια..

<<Έρη συνέχισε,>>της είπε ο Ορφέας.

Και τότε εσακσε την βόμβα.

<<Θέλουν εμένα;>>

Αναφωνησα στα λόγια της Έρης.
Μου εξηγούσε εδώ και πόση ώρα για μια ηλίθια προφήτεια.
Πως ξεκίνησε από την εποχή που είχε ιδρυθεί η κοινότητα μέχρι τώρα.
Για έναν αλλόκοτο τύπο που έβλεπε οράματα.
Για μια επανάσταση.
Και πως εγώ ήμουν κάποιου είδος μεσσίας για τα αγόρια της οργάνωσης.
Και πως η κοινότητα έπρεπε να με εξοντώσει γιατί υπήρχε κίνδυνος να τους πάρω με το μέρος μοθ.

Γι'αυτό ακριβώς μιλούσε και ο Άγης.
Μα τι μαλακίες συμβαίνουν πια;

<<Αυτό εννοούσε τελικά,>>
αναφώνησε ο Ορφέας.

<<Ποιος εννοούσε τι;>>
Τον κοίταξα και εκείνος δαγκωθηκε.

<<Έεε>>

<<Ορφέα το ήξερες;>>

Ήμουν έτοιμη να τον πνίξω.

<<Πριν με σκοτώσεις.Ναι περίπου.Ενας τυπος που σκότωσα>>.

<<Πάλι με αυτά;Παλι απερίσκεπτα κάνεις.Και γιατί δεν ξέρω τίποτα γι'αυτό παραπανω>>.

Έλεος πια .
Πως θα τον μαζέψω απορώ με όλα αυτά;

<<Ε περίπου,Τελος πάντως αυτός ,είπε πως σε ψάχνουν.Αλλα δεν ήξερα όλα αυτά τα περίεργα που λέει η Ερή τώρα.Τι στο διάολο;Πόσο βαθιά πάει αυτή η κατάσταση;Δεν στο είπα γιατί ήθελα να ψάξω μόνος μου μην σε φέρω σε κίνδυνο.Εκανα μαλακία...>>

<<Το ξερω.Όπως δεν θες να κάνω μόνη μου πράγματα μη κάνεις και εσύ.
Είναι επικίνδυνη η κατάσταση>>.

Με φίλησε στο μάγουλο.

Η Έρη εβηξε .

<<Συγγνώμη που ενοχλώ είναι και κάτι ακόμα>>.

<<Άμα μου πεις ότι μου έχουν φτιάξει και άγαλμα τα έχω δει πλέον όλα,>>της είπα.

<<Όχι, αναρωτιόμασταν πως σε έβγαλαν έξω χωρίς να σε καταλάβουν.Λοιπον βρήκαμε ποιος είναι η μάλλον ποια είναι;>>

<<Είσαι σίγουρη;>

<<Ναι.Λοιπον δεν ξέρω αν έχετε ακούσει για το λευκό τάγμα ,>>κοιταχτηκαμε.
<<Είναι κάτι σαν οπαδοί σου.Σκιες που εισχωρούν στην οργάνωση χωρίς να τους πάρει κανείς χαμπάρι.Μια από αυτούς είχε εισχωρήσει στον Κέρβερο>>.

<<Έχω και αίρεση τώρα τέλεια,>>ετριψα το πρόσωπο μου.

<<Έχουν χτυπήσει πολλές φορές.
Είναι άπιαστοι.
Και λένε πως υπάρχουν λίγοι πλέον>>.

<<Και λες πως ένα μέλος από το τάγμα αυτό εισχώρησε μέσα και με πήρε;>>

<<Ναι για να σε κρύψει σε κοινή θέα όπως και έκανε.Μετα δεν έχουμε πολλά στοιχεία για εκείνη για το που βρισκόταν.
Τα ίχνη της γενικά είναι θολά.>>.

<<Ξέρουμε ποια είναι;>>
Ρώτησε ο Ορφέας.

<<Ναι.Εύα θυμάσαι καποια γυναίκα από όταν ήσουν μικρή να έχει έρθει στην ανάδοχη οικογένεια που ήσουν  με την Έμιλι στο τελευταίο σπίτι;>>

Έβαλα την μνήμη μου να δουλεύει.
Όλο αυτό ήταν τόσο αλλόκοτο .
Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ.

Πως γίνεται να έχω μπλέξει έτσι.
Αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι και προς όφελος μας.
Αλλά από την άλλη μπορούσε να μας γυρίσει μπούμερανγκ γιατί δεν ήταν σίγουρο αν όντως αυτή η γενιά πίστευε σε αυτή την προφητεία και θα με αποδέχονταν.

Όλο αυτό ήταν ένα απερίσκεπτο χάος.

Καθώς προσπαθούσα να σκεφτώ για ποια γυναίκα μου μιλούσε η Έρη ,η φωνή της Έμιλι ήχησε στο κεφάλι μου.

<<Μια περίεργη γυναίκα έχει έρθει με την κοινωνική λειτουργό πάμε να την δούμε;>>

Και έτσι έσκασε η μνήμη εκείνης της ημέρας ..

<<Είχε κόκκινα μαλλιά,>>είπα στα ξαφνικά.
<<Ήταν ψηλή λεπτή.Καλό ντυμένη .
Είχε μπλε μάτια>>.

<<Μάλιστα,>>είπε η Έρη.

<<Ποια είναι;Είναι ζωντανή;Αυτή θα ξέρει πως θα πάμε στο νησί και να βρούμε τον μικρό,>>είπε ο Ορφέας.

<<Δεν ξέρουμε αν βρίσκεται σε αυτό το νησί η σε κάποιο άλλο.Ειναι δύσκολο να το βρούμε .Προς το παρόν.Μονο αν είναι κάποιος από εκεί θα μας πει πως.Αλλα ναι είναι η ίδια γυναίκα και δυστυχώς δεν είναι ζωντανη>>.

<<Γαμώτο.Ποια είναι ίσως μας βοηθήσει το όνομα της να βρουμε κάποιο στοιχείο,>>της είπε η Όλιβ.

<<Δύσκολο ,το τάγμα είναι πολύ κρυψίνους και δεν φανερώνεται εύκολα.
Όσο για την γυναίκα λέγεται Ασπασία Αστέρι.Ειναι απόγονος ενός από τους πρώτους ιδρυτές του τάγματος >>.

<<Μου κανεις πλάκα,>>αναφώνησε ο Ορφέας.<<Δεν γίνεται αυτό>>.

<<Την ξέρεις;>>
Τον ρώτησα έκπληκτη για την αναστάτωση σου.

<<Ναι .Γαμώ την τρέλα μου>>.

<<Ποια είναι;>>

<<Η μαμά της Ξένιας.Ετσι λεγόταν πριν παντρευτεί>>.

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η πληροφορία.
Η μαμά.της Ξένιας ήταν αυτή που με είχε βγάλει από τον Κέρβερο.

<<Είσαι σίγουρη πως είναι αυτή;>>
Ρώτησα την Έρη.

<<Εκατό της εκατό.Υπαρχει όμως πιθανότητα η κορη της να μη ξέρει τίποτα.Οποτε σας συνιστώ αν τις το πείτε να το πείτε με το μαλακό.Και θα πρέπει να είστε προσεκτικοί γιατί αν μαθευτεί ότι είναι απόγονος της ίσως οι κοινότητα κάνει αντίποινα και κινδυνεύσει>>.

<<Να δεις που ο μαλάκας ο Άγης κάτι ξέρει και δεν το λέει,>>είπε ο Ορφέας.

<<Θα πάμε από εκεί και αυτή τη φορά θα μιλήσει,>>του είπα.

<<Είστε σίγουροι ότι είστε καλά με αυτόν εκεί;Χρειάζεσαι βοήθεια;>>
Μας ρώτησε η Έρη .

<<Αν εξαιρέσεις ότι κοντεύει να μας τρελάνει και εμας κατά τα άλλα μη Σοφία τον έχει υπό έλεγχο,>>της είπε ο Ορφέας.

<<Ωραία,>>το βλέμμα της έφυγε από την οθόνη για ένα λεπτό.
<<Α ωραία μου έστειλε ο Ρεν τα στοιχεία του αυτοκινήτου που σας παρακολουθούσε.Αυτοι ήταν αλλά δυστυχώς εξαφανίστηκε στον κεντρικό μια χάσαμε τα ίχνη του.Θα παρακολουθούμε πιο στενά >>.

Φυσικά θα εξαφανίζονταν δεν υπήρχε περίπτωση να τον πιάσουμε με την μία.

<<Εύα,>>ακούστηκε αγχωμεμη φωνή της Άλις από πίσω μας .

<<Τι έγινε ;>>Γύρισα και την ρώτησα.

<<Να η Σοφία απειλεί να ξέρεις τι,>>έκανε την κίνηση σαν να μαχαιρώνει κάποιον.<<Τον Αποστόλη και...>>

Αναστέναξα.

<<Το χω,>>σηκώθηκε ο Ορφέας και μου έκλεισε στο μάτι.

<<Σε ευχαριστώ,>>του σχημάτισα με τα χείλη μου.

<<Έρη τα λέμε.Το καλό που σου θέλω να προσέχεις την μικρή εκεί,>>της είπε.

<<ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΙ,>>ακούστηκε η φωνή της Ηρώς από μέσα γιατί η κλήση γινόταν από το σπίτι της Έρης.

<<ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΠΛΑ ΛΕΩ,>>της φώναξε και βγήκε έξω.

Το βλέμμα μου τον ακολούθησε για λίγο
Χώρος να το καταλάβω τα χείλη μου χαμογέλασαν.
Έπειτα γύρισα στην οθόνη και αντίκρισα το πονηρό βλέμμα της Έρης.

<<Τι;>>
Την ρώτησα εκνευρισμένα.

<<Είσαι ερωτευμένη,>>μου είπε .

<<Όχι ,δεν είμαι,>>της είπα θιγμένα.

Η Όλιβ χασκογελασε.

<<Θες να πεις κάτι Όλιβ;>>
Της είπα μέσα από τα δόντια.

Εκείνη σήκωσε τα χέρια της σε άμυνα και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

<<Χμμ,δεν είσαι ε;Και ήλπιζα πως θα άλλαζες γνώμη τελικά και δεν θα έφευγες>>.

Έφερα το πρόσωπο μου στα χέρια μου.

Πήρα μια βαθιά ανάσα.
Αυτή η γυναικα μπορούσε να με κάνει να εκραγώ .

<<Δεν ξέρω . Εννοώ ...πως... γαμώ..>>

<<Σίγουρα ερωτευμένη,>>είπε εκείνη.

<<Ξεκάθαρα,>>είπε η Όλιβ.

Ήθελα να της στραγγαλίσω και τις δύο.

Πως γίνεται να ξέρουν κάτι πριν από εμένα;
Είμαι ερωτευμένη;
Εννοώ εντάξει ναι νιώθω διάφορα συναισθήματα κάθε φορά που τον βλέπω .
Χαμογελάω πιο συχνά.
Ω σκατα....

<<Φανταζομαι δεν ξέρει ότι θα φύγεις.Εχεις χρόνο φυσικά να αλλάξεις γνώμη.Ναι σε αποπροσανατολιζει όλο αυτό .
Θέτει σε κίνδυνο απλούς πολίτες αλλά....>>

<<Δεν είναι απλοί πολίτες .Και ελπίζω να μην σε ακούει η Ηρώ τώρα.Γιατι θα σε σκοτώσω αν το μάθει πριν της το πώ εγώ>>.

<<Είναι στην κουζίνα και τρώει μην σε ανησυχεί.Λοιπον πρέπει να σε κλείσω .Θα σας ενημερώσω για τις επόμενες κινήσεις μας>>.

Δεν ανησυχούσα μόνο πως η απόφαση μου θα επηρέαζε τον Ορφέα αλλά το πώς θα το έπαιρναν και οι υπόλοιποι.

Είχε μείνει λίγος χρόνος μέχρι να φύγουμε.
Ήταν ξεκάθαρο πως βρισκόμασταν σε κίνδυνο.
Με εκείνους να μας παρακολουθούν
Τα βίντεο που έστελναν.
Αλλά και οι παρορμητικός κινήσεις των αγοριών,είναι αυτά που με ανησυχούσαν

Δεν αμφιβάλλω πως η Μέδουσα θα μας κρατούσε ασφαλείς,αλλά είχαμε να κάνουμε με μια δύναμη που κάθε φορά μας αποδείκνυε πως ηταν ένα βήμα μπροστά.

Η σκέψη του να φύγω με εμένα να βαραινω και παράλληλα να νιώθω το βάρος να φεύγει.
Αν αυτό σήμαινε πως όλοι θα ήταν ασφαλής
Πόσο μάλλον και μετα την αποκάλυψη αυτή πως ήμουν εγώ ένας από του στόχους .

Οι επόμενες κινήσεις τους ήταν ακόμα κλειδωμένες στο συρτάρι .
Έτοιμες να ανοιχτούν.
Και σαν το κουτί της Πανδώρας θα σκόρπιζαν την αταξία σίγουρα.

Ίσως να μην επέστρεψα ποτέ.
Αλλά για πρώτη φορά στη ζωή μου ακόμα αυτή η σκέψη με έκανε να πονώ.

<<Θα μας ακούσουν.Ορφεα...>>
Τον μάλωνα καθώς εκεινος με φιλούσε παθιασμένα.
Τα χέρια του έπιαναν το στήθος μου και ταυτόχρονα ξεκουμπωναν το παντελόνι μου.

Με είχε στριμώχνει σε ένα από τα γράφει αφού πρώτα φρόντισε να μη πάρει κανείς χαμπάρι από την οργάνωση.

Τους είχε μπουκωσει όλους με σπιτικά ντόνατς.

Όσο και να τον παρακαλούσα να φύγουμε σπίτι εκείνος δεν ήθελε.
Έλεγε πως λίγα λεπτά χαλαρώσεις τα δικαιούνται όλοι .
Ακόμα και οι αδίστακτοι εκτελεστές μιας παγκόσμιας οργάνωσης.

Και τώρα με γυρνούσε μπορουμυτα πάνω στο γραφείο.

<<Αυτό θα γίνεται κάθε φορά;>>
Του είπα ξεπνοα.

Από την μία ήθελα να σταματήσει γιατί βρισκόμασταν στον χορό εργασίας μου από την άλλη το σώμα μου είχε άλλη άποψη.

<<Τι να πω;Δεν μπορώ να σου αντισταθώ Όμορφη Νιώθω στέρηση,>>έσκυψε και φίλησε στο μάγουλο.

<<Ναι αλλά να πάρουμε μια ανάσα κάτι.Εχουμε καταντήσει σεξομανής..>>

Γέλασε δυνατά.
Τα χέρια του κατέβασαν το παντελόνι μου.
Έπειτα το δικό του φερμουάρ ακολούθησε.

<<Όμορφη, >>είπε χαμηλόφωνα.
<<Είμαι τρελός για εσένα.Αν δεν θες μπορείς να με πλακώσεις στο ξύλο .
Ξέρω πως μπορείς....>>

<<Φυσικά σε θέλω,>>μου ξέφυγε απότομα και έκλεισα το στόμα με την παλάμη μου.

Ο χρονιάς ήταν σαν να σταμάτησε και η ατμόσφαιρα πάγωσε.

<<Αλήθεια;>>
Είπε μετά από λίγο.

Και εγώ έβριζα από μέσα για το πώς το έκανα αυτό.
Φυσικά τον ήθελα αλλά αν το εξέφραζαν όλο αυτό θα ήταν αληθινό καθώς και να απόφαση μου

Γαμώ τα έχω κάνει σκατά.

<<Φυσικά ηλίθιε,εσύ τι νόμιζες>>.

Έσκυψε περισσότερο και με το χέρι του γύρισε το πιγούνι μου.

Τα μάτια του τόσο φωτεινά .
Μου θύμιζαν την θάλασσα ,τον ουρανό.
Χαμογελούσε.

Ένιωσα την πίεση από τον πούτσο στο άνοιγμα μου.

Μου φίλησε τη μύτη.

<<Είσαι δική μου δηλαδή;>>

Τι ερώτηση ειναι αυτή τώρα;

<<Δεν πηδάω κανέναν άλλον αν εννοείς αυτό>>.

<<Γαμώ,>>μπήκε μέσα μου με μια απότομη κίνηση.
<<Πως γίνεται να είσαι η μόνη γυναίκα που δεν με ξενερώνει ότι και να πει.Αντιθετως με γκαυλωνει περισσότερο.Αλλα δεν εννοούσα αυτό Belle>>.

Μικρές κραυγές έβγαιναν από το στόμα μου καθώς επιτάχυνε τον Ρυθμό.
Το ξύλο από τραπέζι τριβόταν στο δέρμα μου και πονούσαν.
Αλλά δεν με ένοιαζε.

<<Εννοούσα πως να θες να είσαι δική μόνο δική μου.Να είμαστε μαζί. >>
Συνέχιζε ξεπνοα.

Η απάντηση στο μυαλό μου έκανε κύκλους.Ναι και όχι ταυτόχρονα.
Με όλες τις σκέψεις μου να μάχονται.

<<Δεν θες;>>
Είπε και τιναξε τους γλωτους του απότομα μπαίνοντας πιο βαθιά.

<<Γαμώτο Ορφέα,>>είπα απότομα καθώς το κορμί μου τιναχτικα μπροστά .
Έσφηξα τις γροθιές μου.

Ήμουν μεθυσμένη.
Μια αθεράπευτα άρρωστη.
Που δεν άφηνε τον ευατό της να ζήσει.

Όλοι είχαν δίκαιο ήμουν πολύ σφιχτή .
Πολλη σοβαρή.

Μπορεί να βρισκόμασταν σε κίνδυνο.
Μπορεί όλα να πήγαιναν σκατά.

Αλλά αυτό δεν ήθελα να το χάσω.
Θεέ μου κάποιες φορές δεν ήθελα καν να πάω να βρω την Έμιλι.
Και ένιωθα τύχει που την προσφορά.
Ήταν η πρώτη μου αγάπη

Σκόπευα να ήταν η μοναδική.

Αλλά τώρα όλο αυτό είναι το ίδιο δυνατό
Και δεν μπορώ να ξεφύγω.

Ίσως να φύγω τελικά και να γυρίσω.
Ίσως αυτή η απόφαση να μου βγει σε καλό.
Ίσως σε κακό.
Αλλά το μόνο που ξέρω είναι πως δε θέλω τίποτα άλλο από το να είμαι κοντά του.

Κοντά τους Σε όλους.
Ανασαίνω.
Και ζω.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Και κανείς δεν θα μου το πάρει

<<Θέλω τα πάντα μαζί σου,Όμορφη .
Είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί σου που το μυαλό μου δεν λειτουργυ,>>έλεγε ξαπνοα καθώς συνέχιζε με με πηδάει με μανία.

Δεν με ένοιαζε να μας ακούσουν .
Μόνο αυτός οι λέξεις ηχούσαν στο μυαλό μου.

Έκαναν να φύγει το σκορ;δι.
Να φύγουν οι σκέψεις.

<<Θέλω να είμαι μαζί σου.Τωρα ,ένα χρόνο μετά .Για πάντα, γαμώτο το κέρατο μου.Οσο και να απομακρύνετε εγώ πάντα θα σε επαναφέρω .Γαμώ,ακόμα και η ιδέα να κάνουμε οικογένεια μου φενεται δελεαστική. Γιατι δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα.Χωρις εσένα νομίζω πως θα πεθάνω>>.

Γιατί έπρεπε να τα λέει όλα αυτά αυτή τη στιγμή
Να με κάνει νιώθω τόσα συναισθήματα.
Δε γίνεται απλά μόνο να κάνουμε σεξ;
Δεν θα ήταν μια άλλη ώρα κατάλληλη για όλο αυτό;

Εβγαινε γρήγορα και έμπαινε μέσα μου φορά
Δεν θα άντεχα για πολύ

Όλα γύρω μου και μέσα μου στροβιλιζονταν.

Δεν μπορούσα να βγάλω της λέξεις.

Χωρίς να το καταλάβω γύρισα με μια κίνηση μπροστά του.
Εκείνος με κοίταξε έκπληκτος .

Ανασαινα γρήγορα καθώς τον κοιτούσα.

<<Εσύ θα με πεθάνεις Τσεκο.Και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί σου>>.

<<Γαμώ,>>είπε έκπληκτος και προσέκρουσε τα χείλη του στα δικά μου.

Τα χέρια μας μπλέκοντας στα μαλλιά μας καθώς μπήκε μέσα μου και εγώ τύλιξα τα πόδια μου στην λεκάνη.

Τα λεπτά μου φαινόταν ώρες καθώς πηδιόμασταν με τόση μανία σαν μην ήθελα να αφήσει ο ένας τον άλλον να φύγει.

Ορκίζομαι πως η ατμόσφαιρα άρχιζε να μυρίζει μπαρούτι από την ζέστη.

Αν ήταν ξεσπάσει φωτιά ας καιγομουν εδώ και τώρα.

Πάντοτε είχα ένα ευαίσθητο σημείο για τον πόνου του άλλου .
Πόσο μάλλον όταν έμαθα όσα συναίβεναν γύρω μου.

Αυτός ο πόνος σε συνδιασμό με την οργή ήταν η βενζίνη που με έκανε να λειτουργώ.

Δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει κανείς από εμένα.

Ορκίστηκαν πως θα προστάτευα τους δικους μου.
Ότι και να συνέβαινε.
Οποίο και να ήταν το κόστος.

Μια φορά είχα αποτύχει
Δεν θα ξανασυνεβαινε.

Πάντοτε προσπαθούσα να χαλάσω τα συναισθήματα μου για σκέφτομαι καθαρά.

Τώρα όλα είναι μαζεμένα.

Η οργή για τον Ελι μου.
Ο φόβος.
Η εκδίκηση.
Η αγάπη και ο έρωτας.

Όλα μαζί μπλέκονται και με κατακλύζουν.

<<Πρέπει να σωπαεος τα συναισθήματα σου .Να τα χαλιναγωγείς>>μου έλεγε ο Ασαχι.

Αλλα εκείνα μου υπενθύμιζαν ξανά ξανά πως ήμουν απλός μια θνητή.
Και όχι κάποιο μαγικό ον που θα μπορούσε να τα σβήσει.

Όπως και όλοι μας στην οργάνωση.
Μπορεί να δειχνανσκληροι ,αλλά όλα όσα ζούσαμε δεν έπαυαν να μας στειχιωνουν.

<<Τρεις φορές προσπάθησα να αφαιρέσω την ζωή μου,>>θυμάμαι την Άλις να μου αφηγητέ την ιστορίας σας.

Ήταν ένα από τα παιδιά της αναμόρφωσης.

Είχε ζήσει όλες εκείνες τις φρικτές καταστάσεις όπως και τα περισσότερα εκεί μέσα.

Μέχρι που η Μέδουσα την έσωσε.

<<Τι σε έκανε να μπεις στην οργάνωση;>>

Την είχα ρωτήσει.

Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί από την πρώτη γνωριμία μας κιόλας.
Κολλήσαμε αναμεταξύ μας.
Και με την Όλιβ και τον Ρεν.

Είχαν γίνει οικογένεια .

<<Ξέρεις οι ικανότητες μου ήταν πάντοτε πολύ πιο αναπτυγμένες από αλλα παιδιά.
Με θεωρούσαν ιδιοφυΐα.
Ήμουν οχτώ χρονώ όταν κατάφερα να χακαρω το σύστημα της αναμόρφωσης .
Είχα μπει κρυφά στον υπολογιστή του κέντρου ελέγχου και τους κατέβασα το σύστημα χαμος είχε γινει,>>άρχισε να γελάει.

<<Όταν η Έρη μου έκανε εξετάσεις είδε πως η νοημοσύνη μου ήταν αρκετά ανεπτυγμένη και αποφάσισε να με πάρει μαζί της.Αλλα δεν ηατβ ο μόνος λόγος.Ειχα έναν φίλο μέσα στην αναμόρφωση .
Τον Ηλία .
Είμασταν αχώριστοι,>>η φωνή της άρχισς να λυγίζει.

<<Αλλά μια μέρα πριν την επίθεση της Μέδουσας τον βρήκα... τον βρήκα....νεκρό.Τον είχαν σκοτώσει πάνω σε μια τιμωρία.Δεν είχε κάνει κάτι απλά είχε αντιμιλησει σε έναν φρουρό.Αρχικα ήθελαν να τον εκφοβίσουν αλλά όλο πήγε λάθος και κατέληξε νεκρός.Του είχαν σπάσει τα χέρια και τα πόδια.Εγω τον βρήκα τυχαία σε ένα από τα δωμάτια.Την επόμενη μπουκαρε η Μέδουσα.
Είχα τόση οργή μέσα μου που ορκιστηκα πως δε θα άφηνα κανέναν άλλον να ζήσει κάτι τέτοιο.Μου λείπει ξέρεις.
Ήταν η πρώτη μου αγάπη και ας ήμουν μικρή.Ποτε του δεν με έβλεπε διαφορετικά.
Να με κρίνει που γεννήθηκα σε λάθος σώμα."Είσαι η Άλις.Απλα η Άλις.Και αυτό μου φτάνει.Σε αγαπώ όπως και να είσαι.Ακομα και ανά μεταμορφωθεί σε σκουλίκι Πάντα θα σε αγαπώ και θα είσαι φιλί μου γιατί αυτό...">>έκανε κίνηση στην καρδιά της.<<Είναι ότι πιο πολύτιμο και αγνό έχω δει>>.

Την αγαπούσα όπως και τους άλλους δύο.
Ήταν από την Ρωσία και είχε καταλήξει στην οργάνωση μετά από από την απαγωγή της από την παιδική χαρά που έπαιζε.
Στεναχωριομουν για όλα αυτά που είχαν ζήσει.

Μαζί είμασταν πολύ καλή ομάδα
Και ανίκητη.

Η Άλις με το μυαλό της είχε βοηθήσει την οργάνωση να εξελιχθεί στην τεχνολογία.
Ήταν ευέλικτη και γρήγορη στη μάχη και πολυ καλό στα στιλέτο μαχαίρια.
Η Όλιβ αντίστοιχα εκτός από γιατρός ήταν και μια από τις καλύτερες εκτελέστριες σε εμάς
Η οργάνωση την είχε βοηθήσει με τις σπουδές και την είχε απόλυτη εμπιστοσύνη.
Ο Ρεν ήταν πάντοτε το κρυμμένο μας χαρτί.Ειχε καταπληκτικές τεχνικές στις πολεμικές τέχνες και μπορούσε να ρίξει τέσσερα άτομα ταυτόχρονα από μόνος του.

Έτσι ήταν και μικρός .
Οι γονείς του τον είχαν πουλήσει στην οργάνωση λόγο φτώχιας.
Αντίστοιχα και αυτός μεγαλωμένος σε μια εγκατάσταση.
Δεν μπορούσαν όμως να τον κουμαντάρουν.
Ήταν από τους λίγους που είχε δραπετεύσει και τα είχε καταφέρει.
Ειχε μείνει για λίγο καιρό άστεγος στο Λονδίνο.
Μέχρι που τον βρήκε η Έρη.

Αυτοί οι σκληροπυρηνική ομάδα ήταν τώρα μπουκωμενη με ντόνατς και ζάχαρη.
Η Δάφνη από δίπλα τον βουτούσε σε καφέ και όλοι υπόλοιποι ήταν λες και είχαν μαστουρωσει από την ζάχαρη

Η Σοφία ήρθε χοροπηδώντας δικά μας την ώρα που βγαίναμε από γραφείο .

<<Τελειώσατε με το σεξ Βαρέθηκα πάμε σπίτι,>>είπε σχεδόν φωναχτά και ο Ορφέας της έκλεισε με την παλάμη το στόμα της .

<<Σσσσσ,θα μας ακούσουν ,>>της είπα αναστατωμένη κοιτόντας δεξιά και αριστερά.

<<Ιουυυυ,>>αναφώνησε ο Ορφέας τινάζοντας την παλάμη του .
<<Με εγλειψε , >>είπε παραπονεμένα.

<<Δεν ξέρω που ήταν το χέρι σου πριν δυο λεπτά πως τολμάς να μου το βάζεις στο στόμα σιχαμένο καρπουζακι>>.

<<Καθαρά είναι τα χέρια μου το ορκίζομαι>>.

Η Σόφια τον αγριοκοίταξε.

<<Καλααα>>.

<<Μπορούμε να φύγουμε τώρα;>>
Ξαναρώτησε η μικρή.

<<Ναι πάμε>>.

Το σόου έπρεπε να συνεχιστεί.
Και ήμουν προετοιμασμένη για τα πάντα .
Γιατί από ότι φαινόταν στο σπίτι θα έπεφτε βόμβα.

<<Δες τα αστέρια είναι σαν πυγολαμπίδες,>>μου έλεγε η Έμιλι.

<<Το ξέρω μου το έχει ξαναπεί.Οντως μοιάζουν σαν πυγολαμπίδες>>.

<<Ναι τότε στη σκεπή όπως και τώρα>>.

Γέλασε.

Είμασταν σε ένα πάρτι και συμμαθήτριά μας.

Το σπίτι ήταν γεμάτο κόσμο.
Είχαμε πιει πολύ.

Σε κάποια φάση την είχα χάσει από τα μάτια μου.

Την βρήκα να κάθεται πάνω στη σκεπή.

Ήταν τόσο όμορφη στο γαλάζιο φόρεμα της.

Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.
Γιατί είχα αποφασίσει πως ήταν καιρός να της εκδήλωσης τα συναισθήματα μου.

Τι θα μπορούσε να πάει στραβά ;
Το πολύ πολύ να με χαστούκισε.

Καθόμουν δίπλα και την κοιτούσα.

Την μικρή της μύτη.
Τις μεγάλες της βλεφαρίδες.
Την μικρή που πάλλονταν στον λαιμό της

Τα όμορφα σγουρά μαλλιά της.

Ήταν τόσο όμορφη.

<<Μη με κοιτάς τόσο πολύ θα με ματιαξεις,>>μου είπε στα ξαφνικά.

<<Συγγνώμη ,>>έκρυψα το πρόσωπο μου μέσα στα χέρια μου από την ντροπή.

Γέλασε.

<<Είσαι τόσο γλυκιά όταν ντρέπεσαι>>.

<<Ε,εγώ;>>

Ξανά γέλασε.

<<Ε είσαι τι να σε πω.Ναι εσύ.Εισαι γλυκιά και τόσο όμορφη>>.

<<Μη με λες έτσι.Ακουγεται σαν κατάρα>>.

<<Γιατί;Αφού είσαι >>.

Ήρθε απότομα πολύ κοντά μου πρόσωπο με πρόσωπο.

Ένιωθα την ανάσα της .
Την μεθυστική μυρωδιά της.
Τα χείλη της τόσο κοντά μου.

Μισό κατάπια.

<<Δεν το λέω για την εμφάνιση Εύα.Αυτη κάποτε φεύγει,>>έπιασε την παλάμη μου και την γύρισε στην καρδιά μου.

Την κοιτούσα έκπληκτη.

<<Το μέσα σου είναι ότι πιο όμορφο έχω δει.Ειναι όλους μου ο κόσμος,>>τα χείλη της ακούμπησαν τα δικά μου.

Η ανάσα μου κόπηκε και τα μάτια μου γούρλωσαν.
Ήταν τόσο απαλά.
Οι κινήσεις της γλυκιές.

Έσπασε το φιλί μας και με κοίταξε.

<<Αυτό δεν είναι καλύτερο από το ηλίθιο φιλί που έδωσε με τον βλάκα πριν λίγο;>>

<<Το είδες;>>

<<Ναι,>>αναστέναξα<<Μην σε αγχωνει.Απλα πειραματίζεσαι γιατί δεν είσαι σίγουρη .Σε ξέρω καλύτερα από ότι νομίζεις>>.

Το μυαλό μου για κάποιο λόγο διέγραψε το φιλί με τον ηλίθιο στο πάρτι κάτω.
Που πριν λίγα λεπτά προσπαθούσε να χώσει την γλώσσα του με βία μέσα στο στόμα μου.
Τι το ήθελε να δω πως είναι να φιλάς αγόρι;

Δεν άξιζε ούτε η μπουνιά που του έδωσα.

Τώρα το είχα αντικαταστήσει με το δικό της για πάντα .

<<Γιατί με φίλησες ;>>

Τα χείλη της χάιδεψαν τα δικά μου.

<<Γιατί είμαι το κορίτσι σου ηλίθια.Και αν δεν το έκανα τα μαλλιά μας θα ασπριζαν μέχρι να το πάρεις απόφαση.Ειμαι ερωτευμένη μαζί σου Εύα Μανωλά και είσαι δική μου για πάντα>>.

Έκλεισα τα μάτια και έλιωσα στο φιλί της
Εκεί κάτω από τα αστέρια.

Ευχήθηκα οι πυγολαμπίδες να μας προστάτευαν και αν για κάποιο λόγο έφευγε μακριά μου να μου την γυρνούσαν πίσω.

Για πάντα.