Τώρα .
Εύα ,26 ετών.

Φόβος.
Αυτός που σε κάνει να παραλύεις ή να δράσεις.
Εξαρτάται σε τι φάση βρίσκεσαι.

Αν είσαι στη φάση του Άγη.
Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει.

Απλά κάθεσαι,πως να το πω, αδιάφορος.

Έχω μεγαλώσει πολύ για αυτές τις μαλακίες.

<<Σου είπα πως δεν θα λυγίσει γρήγορα,>>μου είπε αυταρεσκα ο Αχιλλέας που σκεκόταν στην γωνια.

Είχε δίκαιο.
Έχασα το μέτρημα στα χτυπήματα που το είχα δώσει .
Εκείνος δεμένος στη καρέκλα ,απλά με κοιτούσε.
Γελούσε με εκείνο το γέλιο που σε κάνει να ανατριχιαζεις.
Δεν φοβάμαι
Ξέρω καλύτερα από αυτό.
Κανέναν τους δεν φοβάμαι
Πόσο μάλλον έναν παλαβό που προσπαθεί να παίξει μαζί μας.

<<Είναι χάσιμο χρόνου,>>άκουσα από τον Γαβριήλ.

Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει.

Πρέπει να είμαι συγκεντρωμένη.
Το μόνο πράγμα όμως που κυριαρχεί στο μυαλό μου είναι η ηλίθια φάτσα του Ορφέα
Η όμορφηφάτσα του Ορφέα.
Τα ηλίθια χέρια τοου που χαρτογραφούσαν το κορμί μου.

Και αυτή η γαμημενη αίσθηση που κουμπωσε για τα καλά μέσα μου.
Λες και ανήκε από την αρχή εκεί.

<<Απλά αφήστε με να του κόψω την γλώσσα ,>>είπε εκνευρισμένα η Σοφία παίζοντας με μία από τις κοτσίδες της.

<<Και πως θα μιλήσει ηλίθια ,αν του κόψεις την γλώσσα;>>
Την άρπαξε ο Αχιλλέας.

<<Εύαααα, μου μιλάει άσχημα,>>εκλαψε εκείνη.<<Θα πάρω την Ηρώ και θα τα πω όλα,>>πήγε να βγάλει το κινητό από το μικρο μαύρο τσαντάκι της .

Απορώ πως χωρούσε πράγματα εκεί μέσα τόσο μικρό που ήταν.
Μαύρο με ροζ φούντες στης άκρες.
Πήγαινε με το σύνολο της .
Είχε υιοθετήσει εκκεντρικό στυλ τελευταία.
Μπότες με με ψηλό μονοκόμματο πάτο ,μέχρι το γόνατο με ασημένιες αγκραφες.
Καλσόν δίχτυ μαύρο.
Φούστα φουντωτή και ένα τιραντακι μαύρος.
Όλο αυτό το αποτελειώνε με τις κοτσίδες της και το έντονο μακιγιάζ με μωβ κραγιόν.

Μου άρεσε είναι η αλήθεια.
Στο δρόμο για την αναζήτηση της ταυτότητας της, είχε εκφραστικότητα.
Κόντρα στα καθημερινά και βαρετά.
Η αλήθεια είναι πως εγώ δεν θα μπορουσα να το υποστηρίξω,αλλά για αυτήν ήταν το κατάλληλο.
Βέβαια ο Αχιλλέας είχε άλλη άποψη γιατί όλα αυτά από την τσέπη του πληρώθηκαν.
Γκρινιαζε αλλά για κάποιο λόγο πάλι τα έσκαγε.
Δώρο είπε για να επανορθώσει που τις είχε μιλήσει άσχημα

Θα τον σκωτωνα τότε,αλλά έχε χάρη που κρατήθηκα.

Δεν μπορώ να τον ψυχολογίσω ώρες ώρες.

<<Τόλμα και θα δεις τι θα παθεις,>>της φώναξε ερχόμενος απότομα μπροστά της.
Εκείνη έσφιξε τις γροθιές της στο πλάι με το κινητό στη μία και του έβγαλε τη γλώσσα.

<<Γαβριήλ μάζεψε την αδερφή σου ,δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει,>>τον αγριοκοίταξε .

Ο Γαβριήλ ήρθε βαριεστημενα προς την μεριά τους και αντί να τραβήξει την Σοφία τράβηξε τον Αχιλλέα.

<<Με ποιανού το μέρος είσαι;>>

<<Με κανενός.Απλα αρχίζω και εκνευρίζομαι>>.

Και εγώ.
Πολλή μεγάλη.
Είμαι πολλή μεγάλη για όλα αυτά.

Αφου άφησα τον Ορφέα στο εστιατόριο είπα να επιστρέψω στο σπίτι του για να δω τι στο διάολο γίνεται στα αληθεια με τον Άγη.
Ο Ορφέας διαμαρτύρονταν στην πρόταση μου πως έπρεπε να μείνει στο σπίτι μετά από την εξαγωγή.
Αλλά επέμενε πως αν δεν πήγαινε από το εστιατόριο και έλειπε άλλη μια μέρα θα το έβρισκε στάχτες.

Έτσι τον άφησα.

Από την μία το ήθελα .
Ήταν όλα τόσο απότομα .
Αλλά από την άλλη μου έλειπε πριν καν φύγει απο το αμάξι.

Τα είχα κάνει σκατά.
Όσο και να ήθελα να το σταματήσω εκείνος ήταν ένα βήμα μπροστά.

Γαμώ.
Πως μπορώ.

<<Ζήσε Εύα>>.

Προσπαθώ αλλά με τα νήπια που έμπλεξα δεν βγάζω άκρη.

Η Χάριβδη γρίλισε από δίπλα μου ,όχι γιατι αισθανόταν απειλή από τον Άγη που ήταν δεμένος στη καρέκλα και στροβιλιζε τα μάτια του για όλο το σκηνικό στάζοντας αίμα από το στομα του
Αλλά εξαιτίας του Σπίθα ,που από την ώρα που την έφερα μαζί με την Σκύλλα δεν έλεγε να την αφησει σε ησυχία.

Μου θυμίζει κάποιον.

Ήταν κολλημένος πάνω της ,χωρίς να δίνει καμία σημασία στην Σκύλλα που προσπαθούσε να του αποσπάσει την προσοχή.
Κουνοντας την ουρά της ,να τον ακουμπάει.
Να μυνοκλαίει.
Αλλά εκείνος τίποτα .
Προσηλωμένος στην Χάριβδη.

Κάποιος είχε ερωτευτεί.

Η Χάριβδη φαινόταν να περνάει τις χειρότερες στιγμές της ζωης με το καννις.

Δυο ώρες βρισκόμουν κάτω εδώ στο υπόγειο προσπαθόντας να πάρω πληροφορίες από τον Άγη αλλά τίποτα.

Καθώς οι υπόλοιποι συνέχιζαν να μαλώνουν από πίσω μου,σκέφτηκα τι καλά που έκανε η Ηρώ που είχε φύγει για λίγες μέρες.

<<Έφτασες καλά μικρή;>>
Την ρώτησα στο τηλέφωνο πριν έρθω εδώ.

<<Ναι ,μια χαρά.Τωρα είμαι στο σπίτι της Έρης και ετοιμάζομαι να πάμε για φαγητό.
Καλά Εύα ,το σπίτι είναι τεράστιο. το έχεις δει;Χάνεσαι εδώ μέσα.Ειδα και το δωμάτιο του Αχιλλέα.Καλα καζουρα που θα φάει όταν έρθω.Εχει σεντόνια Iron Man,έχει ολόκληρη την φάτσα του ηθοποιού στο σεντόνι πάνω>>.

Γέλασα.

<<Να προσέχεις μικρή>>.

<<Εύα,>>κομπιασε.<<Συγγνώμη για αυτό που είπα το πρωί..απλά... άστο τιποτα>>.

<<Μην αγχώνεσαι μικρή.Δεν έγινε κάτι.
Όλα καλά>>.

Δεν ήταν οτι ειχα αναστατωθεί με αυτά που μου είχε πει.
Για την συνάντηση της με την Έμιλι σε ένα εξωπραγματικό μέρος.
Αυτά δεν είναι αληθινά.
Το μυαλό πολλές φορές παίζει περίεργα παιχνίδια.
Ειδικά σε μια κατάσταση όπως βρισκόταν η Ηρώ .

<<Προσπάθησε να μη σκοτώσεις κανέναν εκεί.Να προσέχεις και την Σοφία.Δεν ξέρω νιώθω ότι πιο πολύ από όλους αυτή δεν θα προσαρμοστεί εύκολα που έφυγα>>.

<<Μικρή.Σταματα να ανησυχείς .Όλα καλά θα πάνε.Πέρνα καλά.Αν και με την Έρη θα έπρεπε να ανησυχώ εγώ περισσότερο.Η γυναίκα είναι τρελή δε θα σε αφήσει σε ησυχία,>>γέλασα δυνατά και το δικός της γέλιο ακολούθησε στο τηλέφωνο.

<<Έχεις δίκαιο.Ανησυχώ περισσότερο από όσο πρέπει.Η Έρη ευτυχώς έχει καλή διάθεση.Συνεχεια είναι στο τηλέφωνο με ξέρεις ποιον. Μη το πεις στον Αχιλλέα .
Νομίζω πως της κάνει καλό>>.

<<Δε θα πω τίποτα μην αγχώνεσαι.Λοιπον μικρή πρέπει να σε αφήσω.Φτανω προς το σπίτι >>.

Που να μην έφτανα.

Πως έμπλεξα εγώ σε όλο αυτό ακόμα περισσότερο δεν μπορώ να το πιστεύψω.

Υποτίθεται θα ήταν όλο απλό.
Θα ερχομασταν εδώ με την οργάνωση θα παρακολούθουσανε τον Γιάννη και θα χτυπάγαμε την κατάλληλη ώρα.

Δεν θα ερχόμουν με κανέναν σε επαφή .
Ούτε με τον Αχιλλέα ,ούτε με κανέναν

Θα ήταν μια απλή δουλειά .
Θα έβρισκα που ήταν ο γιος μου και θα συνέχιζα με το σχέδιο μου
Να πάω να βρω την Έμιλι.

Αλλά όλα άλλαξαν ένα χρόνο πριν ,μια νύχτα.

Γαμώτι μου.

<<Τι στο διάολο είναι αυτό;>>
Ρώτησα έκπληκτη τον μεσήλικα άντρα που καθόταν ημίγυμνος πάνω στο κρεβάτι του.

<<Είναι αυτιά γάτας,>>με κοίταξε με πονηρό ύφος και εγώ μουντσωθηκα.

Δεν είχα θέμα με τα φετίχ του καθενός αρκεί να πλήρωναν αδρά και να έπαιρνα αυτό που ήθελα .
Πληροφορίες.
Στο τέλος έτσι και αλλιώς θα ήταν όλοι του νεκροί.

Ο τύπος δεν ήταν καν ωραίος ή έστω να είχε έναν χαρακτήρα .
Κάτι τέλος πάντων.

Υπνωτικά και σήμερα σκεφτικα.

Ίσως να μιλούσε στον ύπνο του γιατί μέχρι στιγμής δεν έλεγα τίποτα.

Το μόνο που είπε ήταν για τα πέντε ελαττώματα που είχε στο θησαυροφυλάκιο του.

Έφταιγε λόγο το ποτό και του ξέφυγε.

Η Έρη μου είχε αναθέσει να πάρω και αυτά.
Μιας και ήταν ιδιοκτησία του Γιάννη.

Γιατί ο μαλάκας από εδώ που με κοιτάζει σαν σκύλος κρατώντας την στέκα με τα αυτιά γάτας σε χρώμα ροζ,είχε το θράσος να του τα κλέψει .

Θα ήταν νεκρός έτσι και αλλιώς ακόμα και αν δεν δείχνουν εδώ.

<<Ω , γλυκέ μου,>>του είπα με λάγνο ύφος
Σήκωσα το πόδι μου και έφερα την γόβα μου ανάμεσα από τα πόδια του στο επίμαχο του σημείο.

Μουγκρισε στην πίεση και εγώ ήθελα να σκάσω στα γέλια για το πόσο γελείος φαινόταν.

Επιχειρηματίας από τα lidl.
Μόνο φανφάρες και τίποτα άλλο.
Όλοι το ίδιο είναι.
Μόνο λόγια και προσοοιειση.

Καλή συζηγοι ,εργατικοί αλλά από πίσω μέσα στη βρώμα..

<<Σου αρέσει να με δεις γατούλα;>>
Τον ακουμπήσα με τον δείκτη μου στο πηγούνι
Τέντωσε το στήθος μου μπροστά.

Τα εσώρουχα που φορούσα ήταν σχετικά άβολα.
Μαύρα δαντελωτά με μια σατέν ρόμπα.
Και αυτός οι καλτσοδετες μου τεντωναν τα νεύρα όσο κινουμουν.

Τα μάτια του έλαμψαν και κόντευε να χρειαστεί σαλιαρα.

Ήταν αξιολυπητος.

Είχε δύο παιδιά και ήταν παντρεμένος πάνω από είκοσι χρόνια.

Αυτό με τρέλαινε ακόμα περισσότερο.
Πως μπορούσε να μην λατρεύει την οικογένεια του;

Καργιόλης.

Πίεσα λίγο παραπάνω και εκείνος εκλιςσε τα μάτια.

<<Θέλω να μου κάνεις και νιάου,>>μου είπε ψυθηριστα.

Δεν είναι σοβαρός;
Θα προτιμούσα να τον ειχα πυροβολίσει τώρα αλλά έχει χαρεί...
Έχουμε δουλ...

Τα μάτια του γούρλωσαν και κοίταξε από πίσω μου.
Πριν προλάβω να γυρίσω,κάτι βαρύ με χτύπησε στο κεφάλι και έπεσα αναίσθητη.

Ελπίζω οι γάτες να είναι εφταψυχες στα αλήθεια γιατί δε με βλέπω καλά.

Λίγα λεπτά αργότερα ξύπνησα,με έναν τύπο μπροστά μου να προσπαθεί να μου δέσει τα χέρια.

<<Δε θα σε πειράξουμε,>>μου είπε με βαριά φωνή .

Μιλάμε για ηλίθιους.
Δεν έκαναν καν  τον κόπο να κρύψουν τα πρόσωπα τους.

Ερασιτέχνες.

Ο τύπος που με δένει έχει καστανά μαλλιά γεμάτος τατουάζ και ο άλλος ο λόγος πιο ψιλός ,μελαχρινός με φάτσα για μπουνιές δεν ξέρουν με πια τα έχουν βάλει.

Είναι κάπως ωραίοι, αλλά ηλίθιοι.

Αλλά μέχρι να καταλάβω τι σκατά θέλουν θα παίξω το παιχνίδι τους.
Έτσι και αλλιώς άνετα τους έχω.

Γι'αυτό παίρνω το πιο απεγνωσμένο ύφος που υπάρχει.
Σμπρώχνω τα δάκρυα να βγουν με το ζόρι.
Και εκεί που ο ψηλός ρίχνει την πρώτη γροθιά στον γατάκια αρχίζω και φωνάζω

<<Μη με πειράξεται σας παρακαλώ Αφήστε τον άντρα μου,>>κουνάω τα χέρια μου για να ξεφύγω και καλά από το το τον χαλαρό κόμπο που έχει κάνει στα χέρια μου και στα πόδια μου με σχοινί.

Ο τύπος μειδιάζει.

Το εχαψε.

<<Δεν θα σε πειράξουμε στο είπα Δώσε μας λίγα λεπτά να πάρουμε αυτό που θέλουμε και μετά θα είναι σαν να μη μα είδες.Να είσαι καλό κορίτσι και να μας ξεχάσεις έτσι ;Α και ζητά διαζύγιο .Τέτοια κοπέλα σαν και εσένα δεν αξίζει σε έναν τύπο σαν και αυτόν,>>μου έκλεισε το μάτι και έπειτα με μια ταινία μου εκλεισε το στόμα.

Βαριέμαι απίστευτα.
Αλήθεια πιστεύουν πως αυτό θα με κρατήσει;

<<Snake,>>ακούω τον άλλον τύπο να τον φωνάζει και θέλω να βάλω τα γέλια .

Φιδάκι;
Μα φιδάκι;

Το φίδι μη χέσω προχωραει με αργά βήματα .
Κοιτάζει τον τύπο που παρακαλάει μεσα στα αίματα .

Δεν δίνω περισσότερη σημασία γιατί ήδη έχουν πάει όλα κατά διαόλου και αυτό που ήρθα να κάνω δεν πέτυχε.
Γιατί αυτοί η ηλίθιοι αποφάσισαν να μπουν να κλέψουν.

Αλλά το θεμα είναι πως ο τύπος φοβάται πολύ.
Αυτό με κάνει να σκέφτομαι πως μάλλον δεν είναι απλοί κλέφτες .

Κοιτάζω το χρηματοκιβώτιο που είναι στην ντουλάπα απέναντι μου και δίπλα τα ρούχα μου.

Δυο λεπτά για να ξελυθώ
Ένα λεπτό μέχρι να φτάσω εκεί.
Ένα ακόμα για ανοίξω το ανοίξω γιατί το βλέμμα πληκτρολόγησε τον κωδικό του μου για να μου δώσει τα χρήματα του ραντεβού μας .
Και άλλα δύο λεπτά για να άρπαξα τα πάντα και να φύγω από εδώ .
Φυσικά χωρίς να εμ πάρουν χαμπάρι.

Γροθιές ακούω να σκάνε και εγώ κάνω ότι φωνάζω.

Ο τύπος ουρλιάζει ασταμάτητα.

<<Wolf φτάνει,>>του λέει το φίδι και εγώ αναρωτιέμαι αν δουλεύουν σε ζωολογικό κήπο.
Γιατί τέτοια ηλίθια ψευδώνυμα δεν έχω ξανά ακούσει.

<<Μη μη,θα τα δώσω πίσω .Δεν ήθελα να τα κλέψω,>>τον ακούω τον τύπο να λέει.
Κρύος ιδρώτας με έλουσε .

Αυτοί οι τύποι ήταν ξεκάθαρα του Γιάννη.
Άλλως ένας λόγος που θα έπρεπε να την κάνω.

<<Δεστον,>>πρόσταξε το φίδι .

Καθώς εκείνοι τον έδεναν και τον χτυπούσαν εγώ με αργές κινήσεις άρχησα να έρχομαι στο έδαφος.

Ετριψα την μούρη στο πάτωμα και έβγαλα την ταινία.
Έπειτα με τα δόντια μου χαλάρωσα τον υποτιθέμενο κόμπο.
Αλήθεια ένα πεντάχρονο καλύτερα ξέρει να δένει.

Μετά με τα χέρια μου έλυσα τα πόδια μου.

Ήταν πολύ εύκολο γιατί οι τύπο ήταν τόσο προσηλωμένοι στην δουλειά τους που δεν με πήραν χαμπάρι .

Και έτσι μέσα σε πέντε λεπτά είχα βγει από το σπίτι.
Ντυμένη με ένα μάτσο λεφτά στο σάκο μου,στέλνοντάς τους φιλάκια από την μηχανή μου απάνω.

Εκείνοι με κοιτούσαν σαν χάνοι.

Αλλά φυσικά δεν έμειναν έτσι για πολύ.

Λίγα λεπτά αργότερα με κυνηγούσαν με τις μηχανές τους.

Με περικύκλωσαν .

Έβγαλα το όπλο μου και του στόχευσα
Καθώς κατέβαιναν από την μηχανή τους.

Έβγαλα το κρανος μου με το άλλο χερι και με μεγάλη έκπληξη συνειδητοποιήσα πως με στόχευαν και αυτοί.

Μέγα λάθος να στοχεύεις την τύπισσα που μόλις πριν λίγα λεπτά σαν έκανε σκόνη.

<<Δώσε μα τα χρήματα πίσω,>>φώναξε το Κουκάκι.

<<Ποια χρήματα;Εγώ δεν έχω χρήματα>>.

<<Τα χρήματα που πήρες από τον άντρα σου;Τι έγινε σε απάτησε και πήρες εκδίκηση;>>
Είπε το χαζό φίδι.

Αναστέναξα .
Εντάξει είναι ηλίθιοι τέρμα.

<<Καλά δεν σας είχα και για φωστήρες αλλά τουλάχιστον αυτό έπρεπε να το είχατε καταλάβει πως δεν είμαι γυναίκα του,>>κατέβηκα από την μηχανή και προχώρησα προς τα πίσω καθώς οι δύο τους με περιτριγύριζαν σαν αρπακτικά.

<<Αν δεν μας τα δώσεις τώρα θα τα πάρουμε με άλλο τρόπο,>>είπε το φίδι.

<<Το να πειραζεται γυναίκες είναι και αυτό στα ατού σας;>>

<<Δε θέλουμε να σε πειράξουμε απλά θέλουμε τα χρήματα,>>είπε ο λύκος.

Ξεκάθαρα ήταν ηλίθιοι γιατί ο σάκος κρεμόταν στη μηχανη μου αλλά τέλος πάντων.

<<Αν θέλετε να τα πάρετε θα πρέπει να περάστε από εμένα,>>έβαλα το όπλο μου στο πίσω μέρος της μέσης μου στο παντελόνι και πήρα στάση επίθεσης.

Εύκολο και αυτό.
Τόση εκπαίδευση τι την έκανα
Ούτε κόμποι με κρατάνε ούτε δύο ηλίθιοι.

Δεν με πήρε τότε,πολλή ώρα να τους ρίξω στο εδαφος .
Ο Γαβριήλ ήταν ο πιο δύσκολος γιατί έχει αντοχή ο μαλάκας.
Αλλά στο τέλος λύγισε.

Και έτσι ξεκίνησαν όλα .
Μου είπαν την αλήθεια για τον Γιάννη και τα χρήματα.
Το ποιοί είναι το τι κάνουν.
Και έπειτα με τα πολλά μου ζήτησαν βοήθεια.

Η Έρη φυσικά ηταν ενθουσιασμενη γιατί θα ήξερα τα πάντα εκ τον έσω και έτσι θα ελεγχαμε και τον γιο της.

Αλλά μαζί με όλα αυτά ήρθαν και άλλα.

Ο Ορφέας.
Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν ήταν εκείνη την ημέρα μαζί
Όταν του είχα πει την ιστορία είχε σκάσει στα γέλια.

Αυτό το υπέροχο γέλιο του.

Και τώρα έσκασε σαν κομήτης και τα διελυσε όλα.
Την αυτοσυγκράτηση μου.
Τα σχέδια.
Τι σκατά θα κάνω;

Δεν μπορώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι.
Όλα αρχίζουν και βράζουν μέσα μου
Γιατί μαζί με αυτόν θυμάμαι τα πάντα

Την μιζέρι ζωή μου.
Την Έμιλι.

Και τον πατέρα μου....
Που...
Που...
Δεν μπορώ καν να το πω.
Τον πείραξε.

Το έκρυβαν μέσα στο μυαλό μου
Δεν μπορουσα να του ανοιξω κουβέντα.
Παντα όταν έφτανε σε αυτό σημείο το παρέλειπε.

Σαν να μην ήθελε να το πει γιατί έτσι θα έπαιρνε υπόσταση.

Δεν έχω πατέρα
Δεν είναι ο πατέρας μου.
Όποιος με έβγαλε από εκεί μέσα ήταν άγιος.

Τους έδωσε λίγο ακόμα χρόνο.
Γιατί σίγουρα θα τον σκότωνα.
Όπως σκοπευω να κάνω.

Δεν νιώθω τίποτα ως Εύα.
Ούτε ως Χριστίνα.
Γιατί δεν υπήρχαν ποτέ στη ζωή μου
Ούτε έχω σκοπό να τους εντάξω σε αυτήν τώρα.

<<Απλά κοιτάξου.Τοση απόγνωση στα μάτια δεν έχω δει ποτέ ξανά,>>μου είπε ο Άγης .
Γύρισα απότομα και τον κοίταξα.

<<Δεν έχεις ιδέα τι γίνεται έτσι;Κάνεις σας δεν έχει ιδέα;>>

Συνέχισε κοιτώντας τους υπόλοιπους

<<Θα μπορούσες να μας διαφωτίσεις αν ήθελες ,>>του είπε ο Αχιλλέας.
<<Αλλά από ότι καταλαβαίνω δεν έχεις σκοπό >>.

<<Ακριβώς αυτό,>>είπε λίγο χαρούμενα ο Άγης.<<Έχει αρχίσει και μου αρέσει εδώ πέρα.Νιωθω άνετα.Οικογενεια>>.

<<Μα το Θεό,>>αναφώνησε ο Γαβριήλ.

Ο τύπος δεν ένιωθε.
Και δεν είχε σκοπό να πει κάτι.
Δεν ξέρω
Ίσως περίμενε την κατάλληλη στιγμή.

Αλλά αυτό όλο ήταν περίεργο.

<<Δεν ελυσες τον γρίφο έτσι;>>
Με ρώτησε.

<<Ότι βγαίνει από το στόμα σου είναι ένα ψέμα ,>>σχεδόν του εφτησα.

<<Είναι;>>

Σήκωσε το φρύδι του.

<<Ω καημενουλα Χριστίνα>>.

<<Μη με λες έτσι,>>του είπα νευριασμενα ερχόμενη απότομα στη μούρη του .<<Δεν το έχω σε τίποτα να σε τελειώσω τώρα>>.

<<Αναστατωμένη σε βρίσκω,>>μου είπε χωρίς καν να αντιδράσει στην επίθεση μου.
Ένα μικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

<<Κριμα που δεν είναι και εδώ το πρεζακι για να σε δει>>.

<<Μη τον βάζεις στο στόμα σου,>>ήμουν έτοιμη να του σπάσω τα μούτρα.

Η Σοφία έκανε κίνηση να έρθει ποτέ τα έμενα.

<<Εχ,πόσο μου αρέσει να σας βλέπω ετσι,όλους αγχωμενους.Νομιζεται ότι ξέρετε τα πάντα .Ότι τα έχετε βρει όλα.Αλλα πάντα οι άλλοι είναι ένα βήμα μπροστά>>.

Το μυαλό μου είναι τρενάκι του τρόμου.
Πρέπει να το σταματήσω αλλιώς θα το τρακαρω πάνω του και δε θα βγει τίποτα .

Πρέπει να σταματήσει.
Πρέπει να σταματήσουν οι σκέψεις .

Το βλέμμα του δείχνει τρέλα παράνοια.
Μπορεί από λεπτό σε λεπτό να ξεφύγει
Το ξέρει,όλοι μας το ξέρουμε.

Αλλά δεν το κάνει.

Δε θέλω να πάθει κανείς τίποτα.
Πρέπει να σταματήσει.

<<Το θέμα μικρή μου Εύα είναι πως δεν είναι γρίφος .Αλλά δε θα στο πω ακόμα...>>

<<Φυσικά.Γιατι θες κάτι από μας και τοσες μέρες δεν το λες,>>είπε ο Αχιλλέας.

Το κινητό του ξαφνικά χτύπησε και πήγε στην άκρη.

Ξεφύσηξα.
Έπρεπε να τον προσεγγίσουμε αλλιώς.
Αν όντως κάτι ήθελε από εμάς έπρεπε να τον κάνουμε να μας το πει.

<<Λοιπόν,εντάξει.Προς το παρόν θα το πάμε όπως θες εσύ,>>του είπα.

<<Εύα..>>διαμαρτυρήθηκε ο Γαβριήλ.

<<Αυτό είναι.Ειδατε πάρα πολύ απλό.Τι θα λέγατε να με ξελύνατε κιόλας.Εχω πιαστεί ολόκληρος.Να μου φερνατε και ένα καφέ,>>συνέχισε .

<<Μήπως θες και κανέναν αστακό;Χαβιάρι;>>
Τον ρώτησε ειρωνικά ο Γαβριήλ.

<<Τέλειο θα ήταν.Δεν .πόρων άλλο ν τρώω αυτά τα σκουπίδια που φτιάχνεται.
Να πω την αλήθεια το πρεζακι φτιάχνει τα καλύτερα αλλά δεν είναι εδώ γιατί αυτές τις μέρες είναι απασχολημένος,>>μου κούνησε τα φρύδια με υπονοούμενο.

<<Λέγε τις θες,>>του είπα ανυπόμονα.
Η κουραση άρχισε να με καταβάλει.
Δεν ήθελα να περάσω άλλο χρόνο εδώ κάτω.
Δεν εβγαζε και πουθενά.

Έχω τόσα να κάνω
Να δω τι γίνεται και στην οργάνωση.
Η Όλιβ δεν ακούστηκε όλη μέρα.

Περνάει ώρες εκεί πλέον προετοιμάζοντας τα πάντα για να φύγουμε.

Ίσως και να ξανά γυρνούσαμε τώρα πλέον .
Να παρεκλείναμε από το σχέδιο λίγο.
Ίσως...

<<Τι είναι αυτό που θες από εμάς;>>
Τον ρώτησα.

<<Κάτι πολύ πολύτιμο>>.

<<Μάρκο μα το Θεό δεν είχε άλλες να σου βάλω στο αμάξι αυτές βρήκα .
Και είναι οι καλύτερες.
Μη φωνάζεις ....Δεν με απασχολεί αν κάνει να φένεται το αμάξι σου λες και έχει χείλη φουσκωμενα...Εγώ στις έβαλα τέλος....Τόσα λεφτά κόστισαν...>>>φώναξε ο Αχιλλέας και έκλεισε το τηλέφωνο απότομα.

<<Το υπόσχομαι κάποια μέρα θα τον στραγγαλίσω και θα μπω φυλακή,>>αναστέναξε και ήρθε δίπλα μου.

<<Μπορώ να συνεχίσω;Ή θα ασχοληθούμε και άλλο με το δράμα των ερωτευμένων;>>
Είπεο Άγης.

<<Για ποιους λέει;>>
Ρώτησε σαστησμενα ο Αχιλλέας.

<<Για δύο δεν τους ξέρεις,>>τον ειρωνεύτηκε ο Άγης.

<<Για μένα και τον Μάρκο λέει;Θα σε σκωτώσω βλημμα,>>πήγε να του επιτεθεί και εκείνος άρχισε να γελάει.

<<Γαμω το κέρατο μου,>>φώναξε ο Γαβριήλ.

Η Σοφία άρπαξε το ρόπαλο της και με μια κραυγή έτρεξε κατά πάνω μας.

Τα νευρα μου κορδέλες.

<<ΑΡΚΕΤΑ,>>φώναξα.
Η Σοφία σταματησε με το ρόπαλο στον αέρα .
Ο Αχιλλέας κρατώντας τον γιακά του Άγη έμεινε ακινητος .

<<Να τελειώνουμε.Τι θα λέγατε να τελειώνουμε,>>αναφώνησα.

<<Ναι έχεις δίκαιο,>>είπε μέσα από τα δόντια ο Αχιλλέας και άφησε τον Άγη απότομα.

<<Αξιολυπητοι είστε.Μια Εύα σας κάνει ότι θέλει .Αλλά αυτό είναι το χάρισμα της έτσι και αλλιώς...>>είπε και γέλασε.

<<Τι στο διάολο σημαίνει αυτό;>>
Ρώτησε ο Αχιλλέας.

<<Δεν έχω ιδέα.Αντε να τελειώνουμε να πηγαίνουμε πάνω γιατί η Ξένια είναι μόνη της,>>είπε ο Γαβριήλ.

<<Συνέχισε ,>>έκανα νόημα στον Άγη.

<<Δεν θα σας πω τι είναι φυσικό.Γιατι θα μου το πάρετε .
Απλά θέλω να με βοηθήσετε να το βρω .Γιατί είναι δικό μου..>>

<<Έπαθες πάλι ψύχωση με τίποτα;Γιατί αναρωτιέμαι αν τύποι σαν και εσένα θεωρούν κάτι τόσο πολύτιμο ώστε να νοιάζονται γι'αυτό,>>του είπε ο Αιχλλεας.

Ο Άγης έκανε πως προσβλήθηκε βγάζοντας μια κραυγή.

<<Αγενέστατε .Υποννοεις πω δεν έχω καρδιά;Καλά δεν έχω αλλά τέλος πάντων Είναι πολύ σημαντικό.Και δυστυχως πρέπει να συνεργαστούμε>>.

<<Πως θα το βρούμε αν δεν ξέρουμε τι είναι;Και ποιος μας λέει ότι δεν λες πάλι ψέματα;Θα σε σκωτώσω...>>

Αναφώνησε η Σοφία και πήγε να επιτεθεί.
Την άρπαξα από το χέρι και την τράβηξα πίσω.

Με το άλλο χέρι έκανα νόημα στα σκυλιά μου να κάτσουν κάτω.

<<Αχ επιτέλους πάρτε την .
Δεν φτάνει που δεν ξέρει να παίζει παιχνίδια .Αυτό όλο το θα σε σκωτώσω έχει γίνει βαρετό,>>την κοίταξε και εκείνη πήγε πάλι να κάνει κίνηση.
Εκείνος τραβήχτηκε πίσω.

Όσο και να ήθελε να κάνει τον βαρύ και ασηκωτο ,την έτρεμε και ήταν ξεκάθαρο.

<<Αν δεν σκάσεις δεν θα σε πάω τουαλέτα θα σε αφήσω να τα κάνεις πάνω σου,>>τον απειλήσε.

Εκείνος την μιμήθηκε ειρωνικά.

Μέγα λάθος .

Σε κλάσματα δευτερολέπτου εκείνη ξέφυγε από τα χέρια μου.
Το ρόπαλο προσέκρουσε στο μάγουλο του.
Και έπεσε ανισθητος με την μία.

<<Τι τέλεια η σιωπή,>>είπε χαρούμενα η Σοφία.

<<Κατά τα άλλα ανάκριση καναμε τώρα,>>είπε ο Αχιλλέας .

<<Αφού τελειώσαμε πάμε πάνω,>>είπε ο Γαβριήλ και ανοιξε την πόρτα για να βγούμε έξω.
Τα κουτάβια ακολούθησαν με τον Σπίθα να μυρίζει τον πισινό της Χάριβδης και εκείνη να γρυλιζει.
Η Σκύλλα με κατεβασμένα αυτιά ακολουθούσα .

Καημενουλα μου.

Τίποτα δεν έβγαζε νόημα.
Τι σκατά του ήταν τόσο πολύτιμο,που η κοινότητα θα έμπαινα στον κόπο να το κρατάει εναντίον του.
Πόσο μάλλον να χρειάζεται αυτός βοήθεια.

Γιατί η κοινότητα δεν έκανε τυχαία πράγματα.

<<Πάρε τηλέφωνο την αρραβωνιαστικιά σου,>>αναφώνησε η Ξένια μόλις ανεβήκαμε πάνω.
Αγριοκοίταξε τον Γαβριήλ καθισμε η στο καναπέ.
Με το τηλεκοντρόλ στο χέρι άλλαζε με ταχύτητα τα κανάλια.

<<Γιατί τι έγινε;>>
Την ρώτησε αλλά εκείνη δεν έδωσε σημασία.

<<Πήρε εκατό φορές τηλέφωνο στο σταθερό γιατί λέει δεν σηκώνεις το κινητό
Κάτι με τα ηλίθια λουλούδια της δεξιώσης.Και συν της άλλης θέλει να πάμε μαζί να διαλέξουμε νυφικό για να συσφιξουμε τις σχέσεις μας σαν οικογένεια>>.

<<Γαμώτο,>>είπε εκείνος και έβαλε το κινητό του .

<<Διόρθωσε το γιατί θα πάρω τον Αγη μαζί μου,>>του φώναξε καθώς εκείνος πήγαινε στη κουζίνα.
<<Και ναι αυτό ήταν απειλή>>.

Κάθησα δίπλα της

Ο Αχιλλέας άνοιξε τον υπολογιστή πάνω στον πάγκο της κουζίνας και έκανα βιντεοκλήση με την Ηρώ.

Τα σκυλιά ξάπλωσαν κάτω.

Ήταν ήδη αργά και έπρεπε να είχα φύγει.
Αλλά τα πόδια μου δεν έλεγαν να με κρατήσουν όρθια.

Ηλίθιε Ορφέα με τα μαγικά σου κόλπα.

<<Πως είσαι;>>
Την ρώτησα.

Ανασήκωσε τους ώμους της χωρίς να πάρει τα μάτια της από την οθόνη της τηλεόρασης.

<<Καλά νομίζω>>.

Μπορεί να μην την ήξερα καιρό .
Αλλά με τα λίγα που είχα μάθει καταλάβαινα πως αυτό το καλά πέρα από καλά ήταν.

Πως να είναι όταν έχεις έναν μανιακό που έχει ψύχωση με εσένα κάτω στο υπόγειο.
Ο αδερφός του που είσαι τρελή για εκείνον παντρεύεται άλλη και εσύ πρέπει να πας για νυφικό μαζί της.

<<Αν θες μπορώ να έρθω μαζί σου στην πρόβα . Και μετά να ξεφορτωθούμε το πτώμα της,>>της είπα.

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της σχεδόν μανιακό.

<<Θα μου άρεσε αυτό>>.

<<Ώπα ,πλάκα έκανα ,>>της είπα και γέλασα.

<<Εγώ πάλι όχι,>>άλλαξε πάλι κανάλι.
Ήταν μέσα στα νεύρα.
Δεν κατέβαινε κάτω στον Άγη φυσικά.
Αλλά και πάλι ήταν στην τσίτα.

<<Μάθαμε τι στο καλό είναι αυτό που του έχουν πάρει;>>

<<Μπα δεν πρόκειται να μας πει τι είναι τουλάχιστον ή που είναι
Θα πάω αύριο από την οργάνωση να δω μήπως βρω κάτι μόνη μου>>.

<<Ωραια μπας και το βρει και ξεκολλήσει από πάνω μου,>>τα χέρια της εσφηξαν το ύφασμα από τον καναπέ.

<<Ξένια;Τι στο καλό συνέβη αναμεταξύ σας;>>
Την ρωτησα χαμηλόφωνα κοιτώντας προς την κουζίνα.

Ο Αχιλλέας εσμπρωχνε την Σοφία μπροστά από τον υπολογιστή και εκείνη έκανε το ίδιο
Τα γέλια της Ηρώς ακούγοντας από την οθόνη.
Πραδιπλα ο Γαβριήλ μιλούσε στο τηλέφωνο.

Εκείνη μου είχε πει πάνω κάτω την ιστορία αλλά δεν έβγαζε νόημα .
Ένιωθα πως κάτι άλλο κρυβόταν από πίσω.

<<Τίποτα.Απλα τίποτα,>>είπε με μια ανάσα.

Δεν πρόλαβα να ρωτήσω κάτι άλλο μπας και βγάλω άκρη όταν η πόρτα άνοιξε από το σπίτι.

Τα σκυλιά έτρεξαν κατά πάνω του.

Ο Ορφέας έσκυψε και τα χάϊδεψε.

<<Τι κάνετε εσείς εδώ;>>

Ρώτησε και το βλέμμα του έπεσε πάνω μου

Χαμογέλασε .

<<Έχουμε πάρτι και δεν το ξέρω;>>
Άρχισε να προχωρά κατά πάνω μας βγάζοντας το μπουφάν του

Έπειτα έπεσε δίπλα μου .

Έφερα το χέρι του στο πρόσωπο μου.

Τα χείλη του προσέκρουσαν στα δικά μου.

Γούρλωσαν τα μάτια μου γιατί δεν περίμενα αυτή τη κίνηση μπορστά σε όλους.

<<Γεια σου Όμορφη,>>μου είπε σπάζοντας το φιλί .

Καρπούζι.

Η Ξένια γούρλωσε τα μάτια .

<<Το ήξερα ,>>αναφώνησε ο Αχιλλέας.

<<Τι έγινε ;>>ρώτησε η Ηρώ.

<<Γιουπιιιιι! >>
Φώναξε η Σοφία.

<<Καιρός ήταν ,>>είπε ο Γαβριήλ καθώς είχε κλείσει το τηλέφωνο και πλέον έπινε μια μπύρα.

<<Ποτέ έγινε αυτό;>>
Ρώτησε η Ξένια.

<<Εεε,>>πήγα να πω .
Τη ντροπή είναι αυτή ξαφνικά.
Ελεος.

<<Σταμάτησε μωρέ,>>αναφωνησε ο Ορφέας .<<Κάνετε λες και δεν ξέρω εγώ τι...Λοιπόν πάω να κοιμηθώ είμαι κομμάτια γινόταν χαμός στο εστιατόριο,>>σηκώθηκε και μου άρπαξε το χέρι.

<<Ορφέα,>>αναφώνησα καθώς με τράβαγε στις σκάλες.
<<Τι κάνεις;>>

<<Τι τι κάνω;Πάω με το κορίτσι μου να ξαπλώσω>Καληνύχτα παιδιά.Καληνυχτα Ηρώ,>>φώναξε και κούνησε το χέρι.
<<Εσείς θα μείνετε απέξω >>είπε στα σκυλιά.

<<Καληνύχτα Ορφέα,>>φώναξε η Ηρώ από την κλήση.

<<Αν σπάσεις το κρεβάτι παλι σε γάμησα,>>του φώναξε ο Γαβριηλ.

<<Όλο λόγια είσαι και από πράξεις τίποτα ,>>του φώναξε ο Ορφέας και γέλασε.

Τι στο καλό ;
Τι κάνει;
Τι συμβαίνει;

Τι είναι;
Είμαι το κορίτσι του;
Γαμώ το κέρατο μου.

Πως πέφτω έτσι όλο και πιο πολύ .
Δεν πρέπει να αφήσω τα συναισθήματα μου.

Τα θηρία δεν έχουν συναισθήματα.

Πρωτο χτύπημα στομαχι.
Ο πόνος είναι μεγάλος.
Με ανακατεύει.

Δεύτερο χτύπημα στο πρόσωπο.
Τρίτο χτύπημα στη λεκάνη.

Αίμα παντού.
Δεν μπορώ να κουνηθώ.

Με έχει κρεμάσει με δύο αλυσίδες.
Η λεπίδα από το μαχαίρι του με κόβει ξανά και ξανά .
Το γυμνό κορμί μου τρέμει και τρανταζεται σε κάθε χτύπημα.
Ιδρώτας και αίμα τρέχουν στο στόμα μου.

Βαθιά στο δέρμα κάθε χαρακιά.
Τόσο αίμα δεν έχω ξαναδεί.

Το σώμα μου είναι μουδιασμένο.

Από τα χτυπήματα
Και από την βεβήλωση του.

Δεν ξέρω πόσες φορές ξέσπασε πάνω μου.

Αυτός .
Ο φρουρός του .

Παίρνοντας με ,με τησειρά.

Θα πεθάνω εδώ.
Γιατί είμαι ηλίθια.

Αίμα τρέχει ανάμεσα από τα πόδια.

Η ζημιά έχει γίνει
Το νιώθω.
Αν δεν πεθάνω από εσωτερική αιμορραγία σύντομα θα είναι θαύμα.

Θα είμαι σύντομα όμως κοντά στην Έμιλι.

Έχασα τα λογικά μου.
Ήμουν απερίσκεπτη.

Δεν έπρεπε να αφήσω τα συναισθήματα μου να με καταβάλουν.

Οι φωτογραφίες της.
Τα βίντεο απο την βιασμό της.

Ήξερα πως ήταν εκείνη
Αν και το πρόσωπο της ήταν καλυμμένο.

Αναγνώρισα το σώμα της
Τα χέρια της .

Ήξερα κάθε γωνιά του σώματος της σαν την παλάμη μου

Τα έχασα.
Και εκεί που ήταν όλα έτοιμα για να χτυπήσω έπεσα στη παγίδα.

Και χτύπησαν πρώτοι.

Εδώ στην έπαυλη που είμαι κανείς δεν με βρει σύντομα.

Μέχρι να πάρει χαμπάρι η Έρη τι έχει γίνει θα έχω ήδη πεθάνει.

Μου αξίζει .
Για την ηλιθιότητα μου.

Ο μαλάκας με νάρκωσε.
Έχασα τις αισθήσεις μου.
Και ξύπνησα έτσι

Γελάει
Με κοροϊδεύει.

Ξέρει ποια είμαι.

Ελπίζω να με σκοτώσει γιατί αν δεν το κάνει.
Θα έρθω για αυτόν για τον φρουρό του.

Και για όλοι την οικογένεια του.

Οι αισθήσεις μου με εγκατέλειψαν ξανά .

Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε.

Άκουσα την άχνη φωνή του .
Σαν να ήταν από μακριά.
Αλλά η καυτή ανάσα του υποδεικνύει πως
είναι δίπλα μου.

Δεν μπορώ όμως να κουνηθώ.

<<Ψόφα σκρόφα. Δεν θα σε βρει εδώ,>>είπε και τα βήματα του άρχισαν να απομακρύνονται.

Κάνει κρύο.
Είμαι ημίγυμνη.

Θα πεθάνω είτε από το κρύο εδώ στο δάσος.
Ίσως είμαι τυχερή και με φάει κάνα ζώο.
Αλλά όπως και να έχει παθαίνω.

Έμιλι έρχομαι.
Συγγνώμη Ελάιζα μου
Μικρέ μου.
Η μαμά τα σκατωσε.

Τα μάτια μου άρχησαν να θολώνουν.

Το σώμα μου να τρέμει.

Πόνος.
Μόνο πόνο πόνο νιώθω.

<<Belle>>.

Τι είναι αυτή η φωνή;

<<Belle κρατήσου>>.

<<Έμιλι,που είσαι;>>.

<<Εδώ είμαι.Κρατήσου>>.

<<Δεν μπορώ.Δεν θέλω Άσε με να έρθω κοντά σου>>.

<<Όχι,Belle Δεν είναι η ωρα σου>>.

Ακούω καθαρά την φωνή της.

Καθώς το συνειδητό μου πλευρό με το ασυνείδητο να με κρατήσουν.

<<Belle>>.

<<Eυα>>.

<<Έμιλι>>.

Τα μάτια μου κλείνουν.

<<Μη φύγεις Έμιλι>>.

Σκοτάδια.
Πέφτω σε κάτι μαλακό.
Φωνές ακούω γύρω μου.
Το όνομα μου ξανά και ξανά.

Κάτι πιέσει το πρόσωπο μου.

Αέρας ξαφνικά μπαίνει στα πνευμόνια μου.

Με καιει.

<<Εύα κρατήσου,>>ακούω την φωνή της Έμιλι.
Όχι δεν είναι εκείνη.
Όλιβ;
Ανοίγω αργά τα μάτια μου καθώς νιώθω να με μεταφέρουν σε φορείο μέσα στο φορτηγάκι .

<<Ηλίθια ,γαμώτο σου,>>με μάλωσε εκείνη.

<<Εύα,>>άκουσα την ανήσυχη φωνή της Άλις.

Από δίπλα έβλεπα αχνα τον Ρεν να με κοιτάζει με τα χέρια του να περνάνε από τα μαλλιά του ανήσυχα .

<<Συγγν..Συγγν..>>πήγα να πω αλλά δεν έβγαιναν οι λέξεις καθώς ξανά έπεφτα.

<<Πρέπει να σταματήσουμε την αιμμοραγια την χάνουμε....>>.

Χάνομαι...

Όταν ξύπνησα όλα είχαν τελειώσει και όλα άρχιζαν.
Ο πόνος το τρέμουλο.

Έκανα μέρες να επανέλθω .

Αναγεννήθηκα χωρίς να το θέλω.

Από τι στάχτες μου.

Όπως έγιναν και εκείνοι στάχτες όταν τους βρήκα
Οι κραυγές ήταν μουσική στα αυτιά μου.
Το αίμα τους εξιλέωση στα χέρια μου.

Υποσχέθηκα πως ποτέ ξανά δεν θα αφήσω τα συναισθήματα μου να με κατακλύσουν.
Μέχρι να τελειώσουν όλα.

Έχασα πολλά.

<<Θα πέθαινες Εύα;Τι σκεφτόσουν;>>
Έκλαιγε η Άλις στην αγκαλιά μου .

Όλα καλά θα πάνε.

<<Έπρεπε να κάνουμε υστερεκτομή
Μπορεί να μην μπορείς να κανεις παιδιά ...Υπάρχει αυτή η πιθανότητα..Ήταν μεγάλη η βλάβη>>.

Το ξέρω την ένιωσα .
Τα σημάδια από τις αλυσίδες στα χέρια μου είναι η απόδειξη πόσο πολεμούσα τον πόνο μου όταν με βίασαν .

Αυτό είναι το τίμημα τις απερισκεψία μου

Αλλά ακόμα έχω τον Ελάιζα.
Πρέπει να τον βρω .