Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.

Τα ακόλουθα αποτελούν μη πνευματική ιδιοκτησία μου και ανήκουν καθαρά στους δημιουργούς τους :
Α) Εικόνες
Β) τραγούδια +μουσική +στιχοι
Γ) Φωτογραφίες

Το παρόν έργο που είναι γραμμένο από εμένα , αποτελεί καθαρά δική μου πνευματική ιδιοκτησία. Εχει καταχωρηθεί και κατοχυρωθεί νομικά.Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αντιγραφή και κάθε είδους υποκλοπη του κειμένου χωρίς την δική μου γραπτή άδεια

🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜🔜

Λάκκοι, Κρήτη. Έτος 1897.

"Εγώ στο είπα...αυτή είναι η κατάρα τους... Ένα μαύρο νυφικό και ένας θάνατος..."

"Σώπασε κυρά Βασιλική. Θα σε ακούσουν ..."

"Τούτο το χώμα, μυρίζει θάνατο... Είτε με ακούσουν είτε όχι, κάθε τους γενιά την ίδια κατάρα θα έχει..."

"Αχ σώπασε για το Θεό... Ένα κορίτσι χάθηκε. Κρίμα η ψυχούλα της. Τόσο νέα και όμορφη..."

"Για κάθε γυναίκα που γεννήθηκε από μήτρα Ραΐση  , γεννιέται κι ένα φονικό. Ενώ για κάθε άντρα που βγήκε από μήτρα Φραγκιά, ένας φονιάς... Αυτός είναι ο νόμος του χωριού. Ένας μαύρος, αιματηρός Άγραφος Νόμος..."

"Δεν ξέρουμε ακόμα το φονιά , μη λες τέτοια και σε ακούσει κανένας ! Νομίζω κουζουλαθηκες και θέλεις να πεθάνεις μια ώρα αρχύτερα!"

"Μωρέ έννοια σου , και ξέρω πολύ καλά τι λέω. Αν έβλεπες το βλέμμα του Στυλιανού όταν ήρθαν τα μαντάτα στο χωριό ..."

Τα ουρλιαχτά μιας μάνας , ανάγκασαν τη κυρά Βασιλική να σωπάσει .

"Ηρέμησε Γιώργαινα!" Της ζήτησαν μα εκείνη ούρλιαξε ακόμα περισσότερο βλέποντας το σπλαχνο της πεταμενο και νεκρό μέσα στο ρυάκι. Το λευκό της νυχτικό , είχε μια κιτρινιασμενη όψη από το νερό και το δέρμα της ήταν μουντό και άχρωμο σαν κάποιος να έκλεψε τα χρώματα του.

Ολόκληρο το χωριό έτρεξε στο φαράγγι. Τα νέα έφτασαν όταν δύο κυνηγοί σταμάτησαν στα λιμνάζοντα νερά κοντά στο γκρέμνι και αντίκρυσαν το άψυχο σώμα της. Όλοι την ήξεραν στο χωριό...Τόσο σε αυτό, όσο και στα τριγύρω.

Η άτυχη μικρή Μαριώ, ήταν δεν ήταν δεκαοχτώ , είχε πάνω της όλες τις χάρες. Ομορφιά αξιοζήλευτη, μυαλό ξυράφι και ψυχή μάλαμα...

Οι κάτοικοι κοίταζαν ο ένας τον άλλο δίχως να ξέρουν πως τους βρήκε ένα τέτοιο κακό μα η κυρά Βασιλική, έστεκε ακόμα στην ίδια γωνιά σοβαρή ακούγοντας τα όσα έλεγε ο γιατρός του χωριού στο παπά. "Μάλλον ανέβηκε στο φαράγγι, γλίστρησε, έπεσε και πνίγηκε"

"Να μου το θυμηθείς..."είπε αξαφνα προς τη νεαρή κοπέλα που είχε πλαι της.."Σε τρεις μέρες από τώρα, οι Ραΐσιδες θα κάψουν το χωριό ολόκληρο ..."

Η κοπέλα τη κοίταξε έντρομη, και έπειτα άρχισε να τρέχει μακριά της. Όλοι ήξεραν πως η κυρά Βασιλική δεν έστεκε στα καλά της. Ποιος θα έπαιρνε στα σοβαρά άλλωστε μια γυναίκα μόνη, δίχως παιδιά και άντρα που ζούσε σε ένα ερημοσπιτο έξω από το χωριό;

Κανείς....
Για αυτό και ήταν ακόμα ζωντανή φυσικά...

Και ναι ! Είμαι σε δίλημμα ❤️
Έλεγα να ξεκινήσω με ένα βιβλίο φαντασίας μα δεν άντεξα και πέρασα στην εφαρμογή ένα ακόμα..

Δεν έχω ιδέα ποιο από τα δύο θα ξεκινήσω. Και τα δύο έχουν έτοιμους σκελετούς μα και πλοκή φυσικά ως το τέλος. Θα μιλήσει η καρδιά υποθέτω σύντομα...❤️