......pov

Ανοίγω τα μάτια...κοιτάζω γύρω μου και βλέπω μόνο λευκές κουρτίνες... Που βρίσκομαι...?? Προσπαθώ να σηκωθώ αλλά πονάω... κοιτάζω το πόδι μου που είναι... δεμένο μέχρι το γόνατο... γάζες παντού και επιδέσμος τυλιγμένος γύρω από το στηθος μου ...
Απλώνω το χέρι και τραβάω την κουρτίνα... πονάει... Αλλά ο πόνος αυτή τη φορά είναι υπομονετικος...

Καταφέρνω και ανοίγω την κουρτίνα δίπλα μου...και ... Και παγώνω... κοιμάται δίπλα μου πάνω σε μια καρέκλα...φαίνεται ταλαιπωρημένος..εξαντλημένος... Αλλά τόσο..τόσο όμορφος... Αυτός ο άνθρωπος...Αυτός ο άντρας που κοιμάται..Είναι ο θάνατος και η ζωή μου ...

Κάνω να σηκωθώ αλλά πέφτει ό ορος και εκείνος τινάζεται...

Άρης:"Μωρό μου όχι!!!μην σηκώνεσαι μη ..."έρχεται και με παίρνει αγκαλιά...
"Μια εβδομάδα είσαι αναίσθητη μην κουνιέσαι είσαι μουδιασμένη... με κατατρομαξες το ξέρεις γαμωτο σου???"μου λέει και με βάζει στο κρεβατι ..

Νεφέλη:"είσαι καλά??"

Άρης:"είσαι σοβαρή τώρα??κόντεψες να πεθάνεις για μένα και με Ρωτάς αν είμαι εγώ καλά?? Γι'αυτό που έκανες θα σε τιμωρήσω μόλις σε πάω σπίτι μας ...Μέχρι τότε.. " τον διακόπτω όμως

Νεφέλη:"το ποιο μας ??"τον ρωτάω και χαμογελάει...Έχω να τον δω να χαμογελάει έτσι από εκείνο το πρωί που ξυπνήσαμε αγκαλιά...θεέ μου πόσο μου εχει λείψει...

Άρης:"το σπίτι μας μωρό μου ...το δικό μας σπίτι πλέον...αν βέβαια με συγχωρέσεις ποτέ για ότι σου έκανα..." λέει και δακρύζω.. δακρύζω από χαρά.. Πότε δεν κράτησα κακία σε αυτόν τον άντρα και δεν θα το κάνω και ποτέ... τον λατρεύω ...

Τραβάω το χέρι του κοντά μου και το φιλάω...

Νεφέλη:"σ'αγαπάω ρε βλάκα..." του λέω και με πιάνει και με φιλάει ..τόσο απαλά.. τόσο προσεκτικά..Σαν να ειμαι κάτι τόσο εύθραυστο και φοβάται μην σπάσω... μείναμε έτσι...οι δύο μας ..σε μια στιγμή που αυτή η ζωή μας χρωστούσε...

3 χρόνια μετά...

Νεφέλη:"ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ ΡΕΕΕΕΕ ΦΎΓΕ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥ!!ΘΕΕΕΕΕΕΕ ΠΟΝΆΩ!!!!  ΕΣΎ!!!!ΕΣΎ ΦΤΑΙΣ!!

Άρης:"συγνωμη μωρό μου ... υπομονή..με σκοτώνεις μετά..."

Γιατρός:"ΠΆΜΕ!! ΣΠΡΩΞΕ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΟΥ ΛΊΓΟ ΑΚΌΜΑ!!!"
 

Νεφέλη:"ΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΟΝΆΩΩΩΩ
ΑΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΠΟΝΆΩ... "Κλαίω...
"ΦΡΌΝΤΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΠΙΆΣΩ!!!"

Άρης:" έλα μωρό μου λίγο έμεινε.. βλέπω το .........."ΜΠΑΑΑΑΑΑΜ!!!!

Γιατρός:"Κάποιος να μαζέψει τον Άρη!!!!!λιποθύμησε!!!!"

............

Αλλά 3 χρόνια μετά...

Άρης pov

Κάθομαι στην παραλία και βλέπω τις γυναίκες και τον άντρα της ζωής μου να παίζουν μαζί στην αμμουδιά...το συναίσθημα ??απλά ολοκληρωτικό.. με την Νεφελη παντρεύτηκαμε  1 χρόνο μετα αφού βγήκε από το νοσοκομείο ... Μου χάρισε δίδυμα... το κοριτσακι μου ... κοιτάζω το κορμί της και ακόμα το θαυμάζω...Έχει ουλές βέβαια αλλά η αγαπημένη μου ουλή είναι εκείνη ανάμεσα στο στήθος της ..εκείνη την έκανε για μένα..

Τα παρατησα όλα...ο Ιάσονας με ενημερώνει που και που αλλά πραγματικά θέλω μόνο να είναι καλά η οικογένεια μου ... αν δεν με είχε ακολουθήσει εκείνη την μέρα ίσως είμασταν τώρα νεκροί...το πείσμα του όμως μας έσωσε και του χρωστάω πολλά... γι αυτό και τον άφησα υπεύθυνο για όλα.. Ακόμα και τόσα χρόνια μετά θεωρεί πως απλά εκτελεί εντολές μου...αποδείχθηκε πραγματικός φίλος..αδερφός...

"Ποιος θα τρέξει στο μπαμπά πρώτος????" Ακούω τη Νεφελη να λέει και ο μικρός τρέχει προς το μέρος μου σαν σίφουνας...παντα τον αφήνουν και κερδίζει...Και.. ειλικρινά αυτό το παιδί είναι ίδιο η μαμά του ... της μοιάζει πολύ..ειδικά στο χαρακτήρα..Ενώ η μικρή είναι ίδια εγώ...

Έχω φτιάξει μια όμορφη οικογένεια που ποτέ δεν φανταζόμουν... με την Νεφελη είμαι και θα ειμαι παντα ερωτευμένος...

Χρήστος :"Μπαμπααααα κέρδισα πάλι!!!!"

Άρης:"Ναι αγόρι μου είσαι και ο πρώτος.."

Γιώτα:"ΣΕ ΆΦΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΆ ΚΟΥΦΙΟΚΕΦΑΛΕ!!!"

Νεφέλη:"ΠΑΝΑΓΙΏΤΑ!!ΓΛΏΣΣΑ!!

Τα παιδιά αρχίζουν να τρέχουν και να παίζουν..εκείνη έρχεται και κάθεται δίπλα μου...

Νεφέλη:"αγκαλίτσα?" Με ρωτάει τρυφερά

Άρης:"μπορώ να σου πω όχι???"

Νεφέλη:"Όχι... Άρη??? Σαγαπαω πολύ.."

Άρης:"χμμμ κάτι θέλεις εσύ έτσι??"λέω και γελάω πονηρά...

Νεφέλη:" Να σου πω κάτι??"

Άρης:"πες μου μάτια μου. "Εκείνη παίρνει το χέρι μου και το ακουμπάει στην κοιλιά της ... ΘΕΕΕΕΕΕΕ ΜΟΥ !!

Άρης:"ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ....  ΕΊΣΑΙ..."
ΜΠΑΑΑΑΜ!!!!

Νεφέλη:"έλα ρε Άρη μωρό μου ξέρω πως κανείς πλάκα και πως δεν λιποθύμησες πάλι...σήκω!!!"

...........

Νεφέλη:"Άρη??Άρη μωρό μου ?? Όχι πάλι θεέ μου ......!!!"

Η Νεφελη και ο Άρης ζησανε μαζί μέχρι τα βαθειά τους γεράματα... κάνανε αλλά δύο παιδάκια και η οικογένεια τους μεγάλωσε όμορφα... μακριά από τα πάντα...

Πέθαναν ήρεμοι και ευτυχισμένοι..Και πάνω από όλα ερωτευμένοι!!!

Για εκείνους η ζωή έκρυβε ένα όμορφο τέλος..ζησανε το παραμύθι τους και αγαπηθηκανε με πάθος... Ο γιος τους ο Χρήστος τους βρήκε αγκαλιά μια μέρα στο κρεβάτι..χαμογελαστους με τα χέρια ενωμένα.. ξεκινησανε μαζί ένα μακρυ ταξίδι και το τελειώσανε ενωμένοι...

Η αγάπη είναι μια λέξη που έχει γίνει συνήθεια για μερικούς..Για κάποιους άλλους όμως είναι μια λέξη που ισοδυναμεί με όλη τους τη ζωή...Η ζωή είναι αγάπη γιατί έχουν δίπλα τους τον άνθρωπο τους ..Και όταν τον έχεις δίπλα σου μπορείς τα πάντα!!!

Πότε μην μένεις σε κάτι που δεν σε γεμίζει......πάλεψε γι αυτό που θέλεις πραγματικά...

ΤΈΛΟΣ...

ελπίζω να σας άρεσε το δεύτερο κομμάτι..  Σας ευχαριστώ όλους

Kisses ;)