Άρης pov

Από χθες τα νεύρα μου είναι στο θεό.. Εκτός του ότι βρήκαμε κάποιον έξω από το κτήριο με το φορτίο και αποδείχθηκε μέλος αντίπαλης μαφίας η Νεφελη φρόντισε να νε στείλει κυριολεκτικά στο διαολο χθες ... τελείωσα γρήγορα αλλά επέλεξα να μην πάω σπίτι... έμεινα εδώ στο αρχηγείο...θελω να τη σκοτώσω.... Θέλω να  την πνίξω... Θέλω να πιάσω να την πετάξω κάτω και να την φιλάω.. να την αγγίζω... να της μιλάω.. να υπάρχω δίπλα της ρε πουστη μου !!! Δεν μπορώ να διανοηθώ το γεγονός πως νιώθω έτσι για μια γκόμενά.. Όλα πάνω της με τραβάνε.. και αυτο που έκανε χθες ... θα το πληρώσει ακριβά... Εγώ ο μαλακας φταίω που πιάστηκα απροετοίμαστος.. Όχι πως με χάλασε στην τελική...
δεν περίμενα ποτέ ομως πως μια γυναίκα θα βγάλει από μέσα μου έναν τέτοιο εαυτό... Ποιος χτυπάει πάλι.... ησυχία δεν βρίσκει κανείς πουθενά

Στέφανος:" να μπω ???"

Άρης:"έλα ρε μαλακά.. μπες ."

Στέφανος:" Γιατί έμεινες εδώ χθες?? Δύσκολα τα πράγματα σπίτι Αρουλη???"

Άρης:" ΡΕ ΔΕΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΛΈΩ ΕΓΏ ΠΡΩΊ ΠΡΩΊ !!!"

Στέφανος :"πω ρε .. τι τσιτες είναι αυτές ρε ?? Έλα το βράδυ θα σε πάω κάπου να χαλαρώσεις καλά? Μπας και πηδήξεις και λίγο γιατί αλλιώς.. δύσκολα τα πράγματα.. τα νεύρακια βλέπω στα υψη..."

Άρης:"Δεν θέλω να πηδάω πουτανες ρε. ..πόσες φορές θα στο πω??"

Στέφανος:" έλα μωρέ... βάλε ένα ακόμα πήδημα και τέλος... φίλε όλοι χθες σε φοβήθηκαν... Πρώτη φορά έκοψες έτσι το λαιμό του άλλου... Μέχρι κι εγώ απόρησα..γι αυτό θα σε πάω εκεί.. Για να σε χαλαρώσω..Και δεν ακούω κουβέντα.. σήκω πανε σπίτι και άλλαξε..θα έρθω με το τζιπ μαζί με το Νίκο και το Στέλιο κατά της 11... να είσαι έτοιμος.."

Άρης:" πωωω καλά.. "

Τον Στέφανο τον ξέρω από παιδί.. οι πατεράδες μας ήταν μαζί σε όλα όπως κι εμείς τώρα... "φύγανε" μαζί σε μια συμπλοκή... Από τότε γίναμε ακόμα πιο αχώριστοι.. Είναι μαλακας μερικές φορές αλλά είναι αδερφός για μένα...

Μαζεύω τα νεύρα μου και φεύγω.. Ίσως πρέπει να ξεσπάσω στο κατάλληλο άτομο.. αυτοο θα κάνω...

Μπαίνω στο αμάξι και σε λίγη ώρα ειμαι έξω από το σπίτι.. βγάζω το συναγερμό και μπαίνω μέσα... τη μυρίζει έτσι πρωί πρωί?  Η μυρωδιά με οδηγεί στη κουζίνα... βλέπω πάνω στο πάγκο ένα πια το τηγανίτες με μέλι... πωωω δεν το έχω ξαναζήσει αυτό. ..φαγητό.. να μυρίζει το πρωί σπίτι μου και να μπορώ να το φάω...Ποιος τα χεζει τα νεύρα!!!πειναωωω

Καλή Νεφελη... μπράβο μπράβο... πάω και παίρνω το πιατο .. το βάζω στο τραπέζι και αρπάζω την πρώτη τηγανιτά ..μούρλια είναι...

Νεφέλη:" Γχμ... βλεπω γύρισες..Και βλέπω ακόμα πως τρως και το πρωινό μου !!!!!"μου λέει και τρέχει και παίρνει το πιατο... Δεν κατάλαβες καλά μικρή... το πιατο μου ανήκει!! Σηκώνομαι πάνω και την αρπάζω από τη μέση.. εκείνη γελάει και πάει να φύγει ενώ κρατάει μακριά το πιατο..

Άρης:" Φερεε τώρα το φαγητό εδώ!!!!!"

Νεφέλη:"Δικό μου είναι  ρεεέε φτιάξε δικό σου αν πεινάς!!!!"

Άρης:"Νεφελη πεινάω δεν αστειεύομαι....φέρε το πιατο εδώ!!"
Εκείνη κάνει να φύγει αλλά της πιάνω το πόδι και πέφτει κάτω.. πέφτω από πάνω της και αρπαζει μια τηγανιτά και μου την τρίβει κυριολεκτικά στη μούρη... γελάει... Για την ακρίβεια γελάει υπερβολικά.. νομίζει πως είναι αστείο ε ? Θεέ μου κοίταξε με ... Εγώ με μια γυναίκα σπίτι μου .. πεσμένοι στο πάτωμα και γεμάτος με μελια στο πρόσωπο κι εκείνη να γελάει σαν μωρό παιδί...

Ξαφνικά σταματάει... με κοιτάει υπερβολικά τρυφερά.. τι κάνει? Πάλι παίζει?  Αλλά... Δεν βλεπω στα μάτια της παιχνίδι.. με κοιτάζει σαν να προσπαθεί να διαβάσει τις σκέψεις μου ...

δειλά δειλά απλώνει το χέρι της και με το δάχτυλο της ... φτου ρε ΓΑΜΩΤΟ... αγγίζει τα χείλη μου που έχουν μέλι... Εγώ τα δαγκώνω αντανακλαστικά... Όχι πάλι... Δεν θα μου τη φέρεις πάλι μικρή σουπιά !!

Άρης:" σου αρέσει που είσαι από κάτω μου μωρό μου ??"την ρωτάω αλλά... χμ ... κοκκινιζει...Αυτά είναι που με τρελαινουν πάνω της ... Από τη μια είναι άγρια και από την άλλη μεταμορφώνεται σε κάτι υπερβολικά αγνό για να το ακουμπάω με τα βρωμοχερα μου.... Αλλά ξέρω πως παίζει... Είναι σίγουρος..

Άρης:" τώρα που σε έχω σε αυτή τη στάση... "λέω και περνάω την γλώσσα μου από το μάγουλο της που είχε μέλι....εκείνη ανατριχιάζει..
"Θέλω να σου πω έναν ακόμα κανόνα..  " της λέω και γνέφει θετικά..

Άρης:" ωραία.. λοιπόν." Τής λέω αισθησιακά και πηγαίνω προς το αυτί της ... Την νιώθω από κάτω μου πιο ζεστή... τα μάτια της με κοιτάνε και περιμένουν... Για λίγο τα κλείνει..Άρη παιζει μαζί σου τελείωνε!!λέει η φωνή μέσα μου ... Και συνεχίζω...
"Ότι και να έχεις μέσα στο γαμημένο το κεφάλι σου να κάνεις... απαγορεύεται ένα και μονο πράγμα... Δεν θα ΞΑΝΑΚΟΥΜΠΙΣΕΙΣ τα χείλη μου !!!!!! Κατανοητός????"
της λέω τις τελευταίες λέξεις με ένταση και νεύρο.. εκείνη απλά με κοιτάζει... τα μάτια της γυαλίζουν... θα κλάψει??μπάααα μόνο κόλπα ξέρει να κάνει αλλά την έχω καταλάβει πια .. Δεν θα την αφήσω ν με επηρεάσει ξανά...

Νεφέλη:"μπορείς.. μπορείς να φύγεις από πάνω μου σε παρακαλώ??"μου λέει αλλά κάτι στη φωνή της διαφέρει.. εκείνη η τρελή φωνή που είχε πριν λίγα λεπτά.. εκείνη η ζωντάνια εξαφανίστηκε.. Η φωνή της σταθερή αλλά σπασμένη...

Σηκώνομαι από πάνω της και ειλικρινά σε χρόνο μηδέν εχει φύγει επάνω.. ακούω ένα μπαμ και καταλαβαίνω πως είμαι η πόρτα...

Τι έκανα? Δεν καταλαβαίνω? Νευρίασε που ανακάλυψα τα παιχνίδια της ? Νευρίασε που της απαγόρεψα να αγγίξει τα χείλη μου ?? Αν νομίζει πως θα με κάνει κουμάντο είναι γελασμενη...

Ανεβαίνω επάνω και πάω στο δωμάτιο μου ... ευτυχώς έχω δικό μου μπάνιο και δεν χρειάζεται ούτε να βγω... ανοίγω το νερό να γεμίσει η μπανιέρα και βγάζω τα λερωμένα μου ρούχα... Κάτι μέσα μου ομως δεν μου κολλάει από την αντίδραση της .. αν δεν ήξερα την κατάσταση θα έλεγα πως ένιωθε ευτυχισμένη πραγματικά λίγα λεπτά πριν μιλήσω. ...πφφφ αρκετά!!φτάνει!!Ο Στέφανος έχει δίκιο σήμερα θα βγω και θα περάσω καλά.. θα στρώσω...

Νεφέλης pov ...

"Ο Ηλιθιος... Ο μαλακάς....Ο βλάκας...Αι σιχτίρ... άκου εκεί να μην αγγίζω τα χείλη του .. σιγά ρε .. Δεν είχα σκοπό... "μουρμούραω αλλά πιο πολύ κοροϊδεύω τον ίδιο μου τον εαυτό.. λαχταρούσα να τον νιώσω... λαχταρούσα να τον φιλήσω.. εκλιπαρουσα για ένα άγγιγμα.. ειλικρινά ένιωσα ευτυχισμένη... Για 2 λεπτά.. τόσο κράτησε... Ένιωσα σαν να είμασταν ζευγάρι και παίζαμε.. ξέχασα τα πάντα... Για δύο λεπτά.. δυο γαμημένα λεπτά μέχρι να διαλύσει τα πάντα...

Νιώθω στα μάτια μου τα δάκρυα να μαζεύονται.. Όχι.. Δεν θα κλάψω για αυτόν δεν αξίζει.. Είμαι ένα παιχνιδάκι και τίποτα παραπάνω..

Α ρε Νεφελη... σκατα τα έκανες πάλι...
Πέφτω στο κρεβάτι μου κλαίγοντας...

"ΓΙΑΤΊ.. ΓΙΑΤΊ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΎΤΗΚΑ.. ΓΙΑΤΊ???" Ούτε ξέρω πόση ώρα πέρασε... κοιτάζω το ταβανι
Και απλά δακρύζω κάθε φορά που σκέφτομαι τι έγινε...

Ακούω την πόρτα του να ανοίγει... σκουπίζω τα μάτια μου βιαστικά και σηκώνομαι προχωρώντας προς το παράθυρο... Έχει πάει απόγευμα.. ο ήλιος άρχισε να δύει..

Όπως το φαντάστηκα..Η πόρτα ξαφνικά ανοίγει απότομα...

Άρης:" εδώ μέσα θα κάθεσαι όλη μέρα??κάποιος πρέπει να μαζέψει τα χαλιά που έκανες κάτω..."μου λεει ψυχρά..

Νεφέλη:" χέρια δεν έχεις??"ρωτάω χωρίς να γυρίσω.. Αλλά τον αισθάνομαι να έρχεται κατά πάνω μου .. με γυρνάει και με πιάνει από το λαιμό σφιχτά...

Άρης:"σου είπα κομμένη η ειρωνεία ..μάλλον δεν κατάλαβες καλά...θα φύγω και θα αργήσω βασικά δεν ξέρω καν αν έρθω.. Όταν έρθω όμως θέλω τα πάντα καθαρά.. κατάλαβες ???" Ο λαιμός μου πονάει.. με σφίγγει πολύ.. μπορώ να τον βγάλω εκτός σε δευτερόλεπτα αλλά ΓΑΜΩΤΟ... Δεν θέλω να το κάνω...
Με μια κίνηση με αφήνει και αρχίζω να βηχω πιάνοντας τον κόκκινο λαιμό μου ..

Νεφέλη:" τε...τελείωσες?"ρωτάω με οση δυναμη εχω ... Πώς μου φέρεται ετσι ΓΑΜΩ... με πόνεσε... ΜΑΛΑΚΑ

Άρης:"Ναι τελείωσα... φρόντισε να υπακους μικρή για να βγεις από δω μέσα ζωντανή.."

Φεύγει και κλείνει την πόρτα.. αισθάνομαι σαν να άλλαξε το κλίμα.. Πότε δεν ήταν πραγματικά επιθετικός μαζί μου ..Πότε δεν τον φοβήθηκα εκτός από σήμερα... μάλλον έγινε παιχνίδι επιβίωσης πλέον... Ο λαιμός μου με καίει.. σε συνδυασμό με τα καυτά μου δάκρυα τρελαίνομαι..

Πώς κατάντησα εγώ έτσι? Να κλαίω για κάποιον σα  κανένα μυξιαρικο κοριτσάκι? Ποιος εγώ! Πρέπει να βρω τον εαυτό μου ... Αυτή η κατάσταση είναι αρρωστημένη.. .

Τον ακούω να μιλάει έξω στο διάδρομο.. μάλλον στο κινητό..

Άρης:"Μην έρθεις έρχομαι από εκεί εγώ "λεει και το κλείνει.. Μετά από λίγο ακούω την εξώπορτα και το μπιπ του συναγερμού...

Ανοίγω και πάω κάτω... Η κουζίνα σκατα ... αποφασίζω να τα μαζέψω όχι για εκείνον.. Αλλά γιατί μένω εδώ θελωντας και μη και δεν γουστάρω να μας φάνε τα ποντίκια.. καθαρίζω και κάνω ένα μπάνιο...Αφού ντύνομαι κατεβαίνω να ξαπλώσω να δω λίγη τηλεόραση... Ίσως χαλαρώσω...

9 ώρες μετά.... Νεφέλης  pov

Ακούω θόρυβο έξω από το σπίτι.. σηκώνομαι και κοιτάζω την ώρα... 4:15...τι σκατα.. τρέχω στη κουζίνα.. αρπάζω ένα μαχαίρι και το κρατάω... κρύβομαι και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει...ηλιθια .. έπρεπε να το φανταστώ... Ο Άρης μπαίνει μέσα και με κοιτάει περίεργα... μυρίζει αλκοόλ  τσιγάρο και φτηνό άρωμα... από χιλιόμετρα....
δεν μοιάζει μεθυσμένος.. πατάει καλά στα πόδια του ... κόκκινα σημαδια στο πουκάμισο του ... φορτώνω και δεν ξέρω γιατί...

Άρης:"Γιατί δε κοιμάσαι τέτοια ωρα??"

Νεφέλη:"λογαριασμό θα σου δώσω??πως και δεν έμεινες με τη πουτανα και ήρθες πίσω??καλύτερα θα ήταν!!!!"
Λέω νευριασμένα και φεύγω τρέχοντας επάνω..

Ένας τρελαμένος Άρης με ακολουθεί βρίζοντας....

Άσχημα τα πράγματα...

Kisses ;)