Μαργαρίτα pov
Είμασταν εγω η Λυδία στη είσοδο του σχολείου και κουβεντιαζαμε για τον Στράτο. Τότε παρατήρησα τα μάτια τής και είδα ότι εχουν αλλάξει. Λυδία τα μάτια σου?
Λυδία:Τι τα μάτια, τι?
Μαργ:Εχουν άλλο χρώμα.

Λυδία pov
Τότε έτρεξα άμεσος για το μπάνιο των γυναικών, αλλά επειδή είχα σκύψει το κεφάλι με το χέρι να καλιπτη ελάχιστα τα μάτια μου για  να βλέπω. Όμως δεν πρόλαβα να παρατηρήσω το νερό που ερχόταν τρέχοντας και έπεσα πάνω του. Του ζήτησα συγνώμη χωρίς να τον παρατηρήσω ποιος ηταν και αν τραυμαστικε σηκώθηκα και πήγα κατευθείαν μέσα στις τουαλέτες. Μόλις είδα τα μάτια μου στο καθρέφτη του μπάνιου απο γαλανά που είναι είχα γίνει χρυσά και όχι μωβ. Άμεσος άρχισα να κλαίω από τα νεύρα μου, αναρωτιόμουν τι έχω πάθει και γιατί μου συνεύει σε εμένα αυτό. Άρχισε να με πονάει το πάνω μέρος του κεφαλιού και η πλάτη μου. Τότε μου εμφανίστηκαν ξανά τα τεράστια λευκά φτερά. Ήταν τόσο τεράστια και επιβλητικά που γέμισαν το χορό των γυναικείων τουαλετων. Αμέσως πήγα κρύφτηκα σε μια τουαλέτα γιατί άκουσα φωνές κοριτσιών να έρχονται Χώρεσα με το ζόρι και εγω και τα καταραμένα φτερά μου, στην μικροσκοπική για μένα τουαλέτα. Ούτε ανάσα δεν μπορούσα να πάρω λόγω των φτερών που ήταν πολύ στριμωγμενα εξαιτίας τους και επισεις κράταγα με τα χέρια μου το στόμα μου για να μην με ακουσουν που έκλαιγα. Για μια στιγμή ακούω να λένε ένα γνωστό όνομα που ηχούσε μελωδικά στα αυτιά μου.(Γειά Μαργαρίτα). Και ναι ήταν η αγαπημένη μου φίλη η Μαργαρίτα.
?? Εμείς φεύγουμε.
Μαργ:Στο καλό. Έλα βγες έξω τώρα Λυδία.
Λυδία:Δεν μπορώ να βγω τώρα.
Μαργ: Γιατί τι έχεις?
Λυδία:Τίποτα, απλά δεν νιώθω πολύ καλά.
Μαργ:Θες να φωνάξω κάποιον καθηγητή?
Λυδία:Οχι, πήγενε εσύ, εγώ θα έρθω σε λίγο. Εκείνη την ώρα χτυπάει το κουδούνι.
Μαργ:Οχι δεν πάω πουθενά.
Λυδία:Σε παρακαλώ πήγενε και θα έρθω δεν έχω τίποτα, δεν θα αργήσω στο υπόσχομαι.
Μαργ:Καλά φεύγω αλλά άμα δεν έρθει θα ερθω να σε ξανά βρω και θα μου δώσεις εξηγήσεις.
Λυδία:Εντάξει.
Μαργ:Φεύγω τώρα.

Λυδία pov
Μόλις άκουσα την πόρτα να κλείνει, βγήκα έξω απο την τουαλέτα και έπεσα στα γόνατα μου, τότε πήρα μια μεγάλη ανάσα. Τώρα τι θα κάνω με αυτά τα καταραμένα φτερά, τι? Με εποιασε για ακόμα μια φορά η απελπισία και άρχισα ξανά το καλάμα.

Μαργαρίτα pov
Ναι ξέρω τι της συμβαίνει, αλλά δεν μπορώ να την βοηθεισω, οχι ακομα, δεν έχω εντολή ακόμα. Αχ την λυπαμε δεν ξέρει τι της συμβαίνει και θα έχει τρελαθεί. Αφού τα σκεφτόμουν όλα αυτά στο διάδρομο προς την τάξη μου είδα να μπαίνει μέσα στην τάξη μου ένας νεαρός όμορφος και γοητευτικός. Μπήκα και εγώ μέσα και είδα να κάθετε πίσω απο τον Αργύρη και πήγα να τον χαιρετισω. Γειά ειμαι η Μαργαρίτα και μάλλον δεν ημουν εδώ όταν ήρθες και συστηθηκες στους μαθητές. Εσένα πώς σε λένε?
Ρίκο: Με λένε Ρίκο.Της έδωσα το χέρι για χειραψία.

Μαργαρίτα pov
Όταν πήγα για να ανταπόδοσω την χειραψία είδα τα μάτια του να αλλάζουν για 1 δευτερόλεπτο χρώμα αλλα οχι σαν αυτά που ξέρω σαν... Έλα μαζί μου έξω τώρα για λίγο.
Ρίκο:OKAY ΑΓΓΕΛΆΚΙ.

Μαργαρίτα pov
Άμεσος τον πήρα και τον  έβγαλα εξω απο το σχολείο και καθησαμε στο προαύλιο. Πες μου γιατί είναι εδώ ένας.... Ένας...
Ρίκο:Σαν εμένα Δια...
Μαργ:Μην τολμήσεις να το πεις την λέξη.
Ρίκο:Χάχαχα λιώνω απο τα γέλια με διασκεδάζετε εσείς οι πουπουλενοι.
Λοιπον για να τελειώνουμε ήρθα για τον ίδιο λόγο με εμένα πάνω κάτω μόνο που θα διαλέξει εμένα. Πάω για μάθημα.
Μαργ:Στα όνειρα σου. Μπήκα και εγώ μέσα και απολογήθηκα στον καθηγητή γιατί άργησα να μπω και καθησα στο θρανίο μου.

Λυδία pov
Αφού έκλαψα και ξεθυμάνα άρχισα να ήρεμο και τα φτερά άρχισαν να μένουν ξανά μέσα στο σώμα μου και τα ματοια μου εγηναν κανονικά. Έφοσον ημουν φυσιολογική ξανά έπλυνα το πρόσωπο μου και ξεκίνησα για την τάξη μου. Αφού άνοιξα την πόρτα στην τάξη εξήγησα τον ψεύτικο λόγω στον καθηγητή και καθησα στο θρανίο με που καθόταν η Μαργαρίτα. Μετά απο 20 λεπτά το κουδούνι χτύπησε. Άμεσος βγήκα με την Μαργαρίτα για να πάμε να φάμε στο κυλικείο. Τότε στο κυλικείο είδα τον Ρίκο να κάθετε στην ουρά για να περημενη. Έτρεξα και τον χαιρέτησα. Άμεσος τότε η Μαργαρίτα με εποιασε απο το χέρι και μου είπε να φιγουμε απο εκεί. Τότε ο Ρίκο εποιασε την Μαργαρίτα και την τράβηξε εξω απο την θεούσα του κυλικείου. Άμεσος διάφορες ερωτισεις κάναν την εμφάνιση τους στο μυαλό μου. Λες να γνωριζονται? Λες να είναι το αγόρι της και να αμήν μου έχεις πει τίποτα? Με αυτά και με αυτά ήρθε η σειρά μου για να ψωνίσω. Πήρα να φάω και να πειω και πήγα στην τάξη. Τα νευρα μου αυξανοντουσαν που με άφησαν έτσι και περημενα. Τότε στην τάξη μπήκε μόνος του ο Ρίκο αφου είχε χτυπήσει το κουδούνι. Τότε σηκώθηκα και τον πλησίασα. Που είναι η Μαργαρίτα?
Ρίκο:Ααα η πουπουλενια. Ναι λοιπόν.
Μαργαρίτα:Μην μου κάνεις τον χαζό και πες μου.
Ρίκο:Ανα θέλω θα σου πω και θα δου το πω επηδη το θέλω. Πήγε κάπου και θα έρθει μετά το σχόλασμα. Αυτά.

Λυδία pov
Άμεσος μόλις το άκουσα ηρέμησα και πήγα να κάτσω στο θρανίο μου γιατί ειχε μπει μέσα ο καθηγητής. Τι σχόλασμα ήρθε γύρω γρήγορα, αλλά η Μαργαρίτα δεν ήρθε ακόμα. Θα περημενω μέχρι να έρθει. Πέρασε πολύ ώρα και η Μαργαρίτα ακόμα να εμφανίστη και τότε πήρα την τσάντα της και την δική μου και αφού την έπαιρνα τηλέφωνο έλεγε κατειλημενο. Στο δρόμο για το σπίτι μου είχε κοντά μια μικρή πλατεία με λουλούδια, δέντρα κύριος αμυγδαλιές πεύκα και καιρασιες που τα φίλα τους έπεφτα στα μικρά δρομάκια του πάρκου. Είχα καιρώ να πάω και πήρα την απόφαση να κάτσω για λίγο εκεί για να χαλαρό σω μετά από όλα αυτά που εγηναν σήμερα.

Ακόμα ένα κεφάλαιο, ελπίζω να σας αρέσει. Κάντε και αστεράκι αν σας αρέσει η σχολιάστε φιλάκια πολλά. Αν θέλετε κάποιες απαντήσεις για αυτό το κεφάλαιο που δεν καταλάβατε παρακαλώ εδώ θα είμαι για να τις απαντήσω φιλάκια πολλά. 😘😘💕💕❤️❤️