Στρατός pov
Έβλεπα το άψυχο σώμα τής αγάπης μου και έκλαιγα με λίγμους πάνω απο το σώμα τής. Είμαι ένας άχρηστος που δεν μπορώ να κάνω τίποτα για την αγάπη μού ποια. Εγω φταίω για αυτό που έγινε. Αν δεν με είχε πιάσει αυτός ο Δαίμονας δεν θα γινοντουσαν αυτά, ούτε θα χάνονταν η Καρολίνα και αν  είχα προσέξει την αγαπημένη μου αδερφή δεν θα την ξεγελουσε αυτός. Έκανα τα χέρια μου γροθιές και αποφάσισα αν δεν έχω εκείνη μαζί μου ειναι άσκοπο να ζω. Τότε σηκώθηκα και με δάκρυα στα μάτια μου προχωρούσαν προς το δαίμονα που στεκόταν αλαζονικα μπροστά μας και καμαρώνε το έγκλημα που έκανε. Το χαμόγελο ήταν ζωγραφίσμενο στο πρόσωπο του.

Ρίκο pov
Δεν πίστευα στα ίδια μου τα μάτια η πουπουλενια Καρολίνα θυσίασε τον εαυτό της για να σώσει την φίλη της. Εκεί πού στεκόμουν χαμένος είδα να σηκώνεται όρθιος με κατεβασμένο το κεφάλι και δάκρυα να πέφτουν από τα μάτια του ο αδερφός της Λυδίας. Ερχόταν προς το μέρος μου με αργά βήματα. Άμεσος αρχησε να τρέχει προς το μέρος μου. Άρχισα να γελάω ενώ άρχισε να μου ρίχνει την μια μπουνιά μετά την άλλη. Δεν απέφευγα κάποια απο τις γροθιές στου. Με μια κλωτσιά που χτύπησε τον θώρακα μου έπεσα κάτω και εκείνος ανέβηκε απο πάνω μου και συνέχιζε να ρίχνει γροθιές στο πρόσωπο μου.
Λυδία:Στράτο σταματά. Είναι τρελά αυτό που κάνεις.
Αντώνης:Λυδία γιατί ο Ακατανομαστους κάθετε και δέχεται τις γροθιές του Στρατού?
Λυδία:Δεν ξέρω.

Λυδία pov
Είχα μείνει να κοιτάω σαν χαμένη. Γιατί ο Ρίκο να κάθετε να δέχεστε τα χτυπήματα του αδερφού μου. Δεν το πιστεύω κάτι ετοιμάζει αυτός και πρέπει να απόμακρινουμε τον Στρατο.
Άμεσος ενημερώσα το Αντώνη ωια το σχέδιο που είχα. Πάρε εσύ τον Στράτο και εγω να απασχολήσω τον Ακατανομαστο. Πήγαμε τότε πήραμε τον Στράτο από πάνω από τον Ακατανομαστο με τα χίλια ζόρια. Πάλευε με μανία για να συνεχίσει να το χτύπαει σαν τρελός. Γύρισα και κοίταξα τον Στράτο. Έκλαιγε και κοίταγε το κενό. Στρατό σταματά άμεσος είναι τρελά να κάνεις κάτι τέτοιο δεν έχεις την δύναμη για κάτι τέτοιο. Δεν με άκουγε όμως αρχησε να παλεύει σαν μανιακός στα χέρια που τον παγιδευαν απο την αυτό καταστροφή και την τρέλα του. Τότε απο πίσω απι τον Αντώνη εμφανίστηκε ο Ρίκο και τον χτύπησε με μια κόκκινο σφαίρα.Άμεσος ούρλιαξα. Τότε εγω μπήκα απο μπροστά απο τον Στράτο για να τον προφιλαξω απο τις επιθέσεις. Ο Ρίκο άρχισε να γελάει σαν τρελός και τα μάτια του να τρέχουν δάκρυα. Δεν καταλάβαινα γιατί ένας απο αυτούς τους Ακατανομαστους έκλαιγε. Ο Αντώνης ήταν πεσμένος στα πόδια του.

Ρίκο pov
Δεχόμουν όλα τα χτυπήματα του παρασίτου. Ήξερα ενα πράγμα ότι η αγάπη είναι ένα πράγμα που δεν θα ύπαρξη ποτέ στην ζωή μου. Το να βλέπω να θυσιάζεται έτσι η που πουπουλενια και να βλέπω το παράσιτο να θέλεις να πεθάνει γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν, κατάλαβα ένα πράγμα ότι εμένα δεν με αγάπησε κανένας έτσι. Έχασα την αγάπη μου μέσα από τα χέρια μου. Τότε νευριασα και ζήλευα τόσο που είχαν αυτή την αγάπη ανά μεταξύ τους, αδερφηκι, φιληκι και ερώτηκη που εγώ ποτέ δεν θα είχα. Σκεφτικα ένα πράγμα, να τους σκωτοσω όλους με τα χέρια μου. Άμεσος πήγα πίσω απο τον πουπουλενιο και το χτύπησα με την κόκκινο σφαίρα. Τότε είδα την Λυδία να ουρλιάζει και να μπαίνει μπροστά από το χαμένο τον αδερφό της. Τότε εκείνος έφυγε απο πίσω απο την κάλυψη της αδερφή του και ήρθε καταπάνω μου.Αφού θέλεις να πεθάνεις θα σου δόσω αυτό που θέλεις. Τον έπιασα με την ουρά μου απο το λαιμό και τον έβαλα μπροστά μου. Κάνε κίνηση Λυδία και χάθηκε.

Λυδία pov
Έβλεπα τον πολύ αγαπημένο μου αδερφό στα χέρια του τρελού. Έπρεπε να τον είχα σκωτοσει τότε που μπορούσα. Τότε με μια κίνηση εποιασε τον αδερφό μου απο το λαιμό με τα δύο του τα χέρια και τον στραγγάλισε μπροστά μου. Κοίταξα το άψυχο σώμα του αδερφού μου και έπεσα κάτω στα γόνατα δίπλα του. Άρχισα να κλαίω και να ούρλιαζω πάνω απο το σώμα του αδερφού μου. Τότε ο Αντώνης ξυπνισε και συρθηκε προς το μέρος μου. Μου έπιασε το χέρι μου και μου είπε υπάρχει ακόμα ελπίδα και για τους δυο.
Λυδία:Αυτό ήτανε. ΠΕΘΑΝΕΣ.

Λυδία pov
Σηκώθηκα σκούπισα τα κλαματα μου και μεταμορφωθείκα σε σκοτεινό άγγελο. Τα φτερά μου ηταν μαύρα αλλά μόνο με μια διαφορά είχαν διασκορπισμενα στην επιφάνεια τους πούπουλα άσπρα. Τότε άρχισα να ρίχνω την μια κόκκινο σφαίρα μετά την άλλη. Εκείνος την απέφευγε με επιδεξιότητα και όσο την απέφευγε τόσο εγώ νευριαζα και ήθελα να των από τελειοσω. Να τον κάνω να μην ξανα δει το φως του ήλιου. Τότε με ταχύτητα τον έπιασα απο τα τεράστια φτερά του και τον πέταξα πάνω στο τοίχο που είχε σίδερα τα οποία πέσανε κάτω.Ο Αντώνης φώναζε όσο μπορούσε για να με ηρεμιση και να με αποτρέψει από το να τον σκοτώσω. Τότε εκεί που ήταν πεσμένος στα σιδερα τον έπιασα απο την ουρά και ετοιμαζόμουν να του ρίξω φωτοσφαιρα. Τότε ο Αντώνης ήρθε και με αγκάλιασε απο πίσω κρατούντας μου τα χέρια.
Αντώνης:Σε παρακαλώ σταματά την τρέλα αυτή. Δεν κατάλαβενεις αυτό καταστρέφεσε απο μονη σου.
Λυδία: ΑΣΕΜΕ ΓΑΜΟΤΟ. ΕΣΎ ΔΕΝ ΚΑΤΆΛΑΒΕΝΕΙΣ ΈΧΑΣΑ ΤΑ ΔΎΟ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ ΜΟΥ ΠΡΌΣΩΠΆ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΊΓΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΕΣΈΝΑ.
Αντώνης:ΣΤΑΜΆΤΑ ΚΑΙ ΆΚΟΥΣΕ ΜΕ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΈΧΑΣΕΣ ΥΠΑΡΧΉ ΕΛΠΊΔΑ ΑΚΌΜΑ. ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΆΜΕ ΣΤΟ ΠΆΝΩ ΚΌΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΏΣΟΥΜΕ.

Λυδία pov
Εκεί που κρατούσα τον Ρίκο από την ουρά τον πέταξα για τελευταία φορά στο τοίχο με δύναμη. Να το ξέρεις θα σε Σκότωνα αν δεν ήταν να σώσω την Καρολίνα και τον Στράτο μου. Τότε ένα φως εμφανίστηκε απο πίσω μας που πλημμύρισε ολη την αποθήκη. Μόλις γύρισα εγω και ο Αντώνης να δούμε δεν το πιστεύαμε στα μάτια μας. Μια η περιοχή παρουσία στεκόταν μπροστά μας λουσμένη στο φως. Το φως αρχησε να σβήνει και έκανε την εμφάνισή σιγά σιγά το πρόσωπο του αγγέλου που στεκόταν μπροστά μας. Ναι ήταν αυτή. Μόλις την είδα πέταξα και την αγκαλιάσα τόσο σφιχτά. Ευτυχώς είσαι καλά. Είσαι καλά. Μα πως? Τι έγινε?

ΝΈΟ κεφάλαιο. Ελπίζω να σας αρέσει. Φιλάκια πολλά. 😘💕💕💕🎄🎄🎄.