Λυδία pov
Ήμουν στο σχολείο και στεκόμουν μπροστά στην Καρολίνα. Ένιωθα τόσο αδικημένη και ηλιθεια που δεν κατάλαβα πως με κοροϊδευε μια ζωή η καλητερη φίλη μου. Την έβριζα και την μείονα για ότι μου έχει κάνει. Τότε απο το πουθενά εμφανίστηκε ο Αντώνης.
Αντώνης:Σταμάτα Λυδία δεν φταίει η Καρολίνα?
Λυδία:Χάχαχα μην με κάνεις να γελάω. Φταίει όσο φταις και εσύ.
Καρολίνα:Δεν κατάλαβαινω Λυδία. Τι σου έκανα και μου φέρεσε έτσι?
Λυδία:Καλά δεν ξέρεις τα ιδια σου τα λάθη? Διπροσωπη σκροφα.

Λυδία pov
Πηγα να την χαστουκίσω που με δούλευε μπροστά στα ματια μου και έπαιζε την αθώα. Και τότε ο Αντώνης μου σταματισε το χέρι μου και αρχισε να με τραβάει σαν τρελός προς την ταράτσα. Εγω στην διαδρομή φώναζα να με αφήσει. Όταν φτάσαμε στην ταράτσα του έπιασα το χέρι και του το γύρισα προς την πλάτη.Τότε εκείνος έσκυψε και έβαλε το πόδι του γύρω απο το δικό μου και μου έβαλε τρικλοποδια πέφτοντας και οι δύο κάτω. Άμεσος ανέβηκε από πάνω μου και για κάτι λεπτά κοιταζομασταν.Το κουδούνι χτύπησε και τότε ξυπνισα απο το λήθαργο που βρησκομουνα. Το λήθαργο της αγάπης, του πάθους και του έρωτα μου για αυτόν. Τον έσπρωξα και σηκώθηκα, το ίδιο και αυτός. Λοιπόν θα μου πεις τι με θες ή να φύγω?
Αντώνης:Θα σου πω, αλλά θέλω να μου υποσχεθείς, ότι δεν θα πεις τίποτα από αυτά στην Καρολίνα και στον Ακατανομαστο που είστε μαζί.
Λυδία:Δεν ειμαστε... Όχι δεν θα υποσχεθω τίποτα.
Αντώνης:Καλά εξάλλου ξέρω ότι δεν είσαι κακός άνθρωπος.
Λυδία:Ξέχασες οτι ειμαι και Δαίμονας?
Αντώνης:Οχι δεν το ξέχασα, αλλά ξέρω ότι δεν θες να κάνεις κακό στους ανθρώπους που αγαπάς.
Λυδία:Φεύγω.
Αντώνης: Okay θα σου πω.

Αντώνης pov.
Όλα άρχισαν από την μέρα της γεννήσεις σου. Όταν χάθηκαν οι γονείς σου.
Λυδία:Εσείς φταίγατε για αυτό.
Αντώνης:Ναι είχαμε ενα μέρος ευθύνης. Αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι φταιγατε και οι Ακατανομαστοι και περισσότερο οι ίδιοι οι γονείς σου.
Λυδια:Απλά αγαπήθηκαν δεν έκανα να κάτι κακό.
Αντώνης:Ξέρεις πολύ καλά ότι καταπατισαν τους κανόνες.
Λυδία:Και έπρεπε να τους σκοτοσετε?
Αντώνης:Λυδία θέλεις και τα λες αυτα? Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν σκοτώνουμε εμείς και προστατευουμε.
Λυδία:Άλλο δείχνουν τα αποτελέσματα.
Αντώνης:Δεν ήρθα να μαλοσω μαζί σου.
Λυδία:Το βάζεις στα πόδια πως οι Ακατανομαστοι.
Αντώνης:Και μόνο που το ξεστομίζει λυπαμε για σένα.
Λυδία:Ναι, ναι ότι πεις.

Αντώνης pov
Τέλος παντον. Μετά από το ατύχημα, σε βρήκε η μητερα σου η Σοφία και σε υιοθέτησε. Οι Ανώτεροι τότε όρισαν για φύλακα Άγγελο σου την Καρολίνα. Τα χρόνια πέρασαν και γίνετε φιλες. Αλλά ανάπτυθηκαν και συνεσθηματα με την Καρολίνα και τον Στρατο τον αδερφό σου που δεν μπορούσαν να συκρατιθουν και μια μέρα που ηρθα με την Καρολίνα να  σε δω και να μάθω ποια είναι η προστατευομενη μου,αλλά την πόρτα δεν την άνοιξες εσύ αλλά ο αδερφός σου. Εκείνος ζήλεψε που με ειδε μαζί της, την άρπαξε και την φίλησε μπροστά μου.
Λυδία:Και τι σχέση έχει ο αδερφός μου με ότι η Καρολίνα έκρυψε απο μενα το ότι ειναι Άγγελος και με εξαπάτησε. Ασε που ήξερε τι τράβαγα με τον εαυτό μου που μεταμορφωνομουνα και δεν ήξερα τι μου συνέβαινε και πηγενα να τρελαθώ και δεν έκανε τίποτα.
Αντώνης:Δεν έκανε τίποτα γιατί δεν μπορούσε να κάνει. Δεν της είχαν δώσει άδεια οι Άνωτεροι για να σου πει. Εξάλλου εκείνη την μερα ήρθαμε  για να σε δούμε και να σου τα πούμε όλα.
Λυδία:Και ο αδερφός μου που κολαει σε όλο αυτό?
Αντώνης:Δεν έπρεπε να την φιλισει γιατί η Καρολίνα εξαιτίας του φιλιού εξωριστηκε στον κόσμο των ανθρώπων για πάντα.
Λυδία:Τώρα λέτε ότι φταίει και ο αδερφός μου? Καλά δεν ντρέπεστε? Είσαστε τι να σας πω. Τέρατα αυτό είσαστε. Φεύγω δεν ακουω τίποτα άλλο για να κατηγορισετε τον αδερφό μου.

Λυδία pov
Πήγα να φύγω αλλά με έπιασε απο το χέρι και με γυρισε απότομα προς το μέρος του για να τον κοιτάω. Με κρατήσε με τα δύο του τα χέρια στα μπρατσα. Κοιταζομαστα στα μάτια. Τότε άρχιζε για άλλη μια φορά να μου λέει ψέματα και να με κοροϊδεύει.

Αντώνης pov
Θυμασε τους κανόνες που σου είπα για το τι δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε οι Αγγέλου και οι Ακατανομαστοι?
Λυδία:Ναι θυμάμαι πολύ καλά.
Αντώνης:Πολύ ωραία. Ένας από τους κανόνες ειναι να μην ερωτευτούμε ποτέ τον προστατευομενο μας. Εε λοιπον οταν ο αδερφός σου φίλησε την Καρολίνα, οι Άνωτεροι το μάθανε και για την τιμωρία, την εξορισανε στην Γη παίρνοντας της την μνήμη και αλλάζοντας της το όνομα της.
Λυδία:Και όλα αυτά γιατί αγάπησε και αγαπήθηκε από τον αδερφό μου?
Αντώνης:Ναι.
Λυδία:Και πως λεγόταν πριν.
Αντώνης:Το κανονικό της όνομα είναι Μαργαρίτα.
Λυδία:Από όλα αυτά που λες δεν θημαμαι τίποτα.
Αντώνης:Δεν θυμασε γιατί όσοι εμπλέκονταν στην ζωή της Μαργαρίτας. Ενώ της Καρολίνας έπαθαν αμνησία όπως και αυτή. Μόνο εγω ξερω την ιστορία και οι Ανώτεροι.

Λυδία pov
Το κουδούνι χτύπησε για διάλειμμα και τότε έπρεπε να κάνω την δουλειά για την οποία ήρθα και με διαταξαν. Έτρεξα κατευθείαν προς τους διάδοσμους. Στους διαδρόμους που βρίσκουμουν έτρεξα προς τις γυναίκιες τουαλέτες. Μπήκα μέσα και άρχισα να περνώ βαθιές ανάσες. Πως θα μπορέσω να βάλω φωτιά μέσα στο σχολείο και να μην πάθεις κανένας τίποτα?Πως? Σκέψου Λυδία σκεψου. Κάτι θα βρεις. Εκεί που σκεφτούμουν, μου ήρθε μια ιδέα. Άμεσος βγήκα τρέχοντας και ετρεξα κάτω στην αποθήκη στο λέβητα. Μόλις έφτασα άρχισα να ψάχνω γύρω, γύρω για να βρω κάτι μυτέρο για να ανοίξω το βαρέλι με το πετρέλαιο. Στο μάτι μου έπεσε το φτιάρι. Το πήρα και άρχισα με την μύτη να τρύπαω το πλαστικό βαρέλι. Στο τέλος όταν χτύπησε το τελευτεαιο κουδούνι κατάφερα να το τρύπησω Τότε άρχιζε τα τρέχει πετρελαίο. Δεν είχα τίποτα να ανάψω την φωτιά. Άμεσος μου ήρθε η ιδέα να τριψω το φτιάρι στο πέτρινο πατομα για να βγάλει σπίθες. Μετά απο 30λεπτα κοπου οι σπίθες πετάχτηκα και άρχισαν να φλόγες να απλόνοντε παράλληλα στα μέρη που είχε πετρέλαιο. Ο συναγερμός της πυρκαγιά άρχισε να χτυπάει και φωνές παιδιών να ακούγονται στους διαδρόμους. Έτρεξα και εγώ να βγω έξω. Όταν έφτασα στις τουαλέτες, άκουσα μια κοπέλα να φωνάζει για βοήθεια. Τότε πήγα να δω ποιος ήταν. Όταν έβαλα το χέρι για να ανοίξω την πρώτα, συνιδειτοποιησα ότι ήταν κλειδωμένη.Η κοπέλα αρχισε να φωνάζει και να ουρλιάζει χτυπώντας την πόρτα απο τον πανικό. Εγώ τότε άρχισα να χτυπάω την πόρτα με το πόδι οστε να καταφέρω να την ανοίξω, αλλά τίποτα. Το μέρος και ο διάδρομος που βρησκομουνα άρχισε να γεμίζει με καπνό. Τα μάτια μου ετσουζαν και δυσκολευομουνα να αναπνεύσω. Τότε μια ιδέα μου ήρθε στο μυαλό. Έτρεξα στο γραφείο των δασκάλων και έψαχνα για να βρω ενα χαρτοκοπτι και έτρεξα πάλι στις τουαλέτες. Άμεσος το μέρος είχε γεμίσει με πολύ και πυκνό καπνό. Η κοπέλα σταματισε να φωνάζει. Άμεσος έβαλα στην σχισμή της πόρτας το χαρτοκοπτι και άρχισα με δύναμη να κλοτσιά και να σπρώχνω το χαρτοκοπτι στην σχισμή. Τότε η πόρτα άνοιξε και είδα μπροστά μου λυποθημη την Καρολίνα.

Συγνώμη οου άργησα να ανεβάσω ημουν άρρωστη. Ελπίζω να σας αρέσει το νέο κεφάλαιο. Φιλάκια πολλά. 😘💋💋💋