Αντώνης pov
Τι θα κάνω με αυτό το κορίτσι είναι πολύ αυθόρμητη ώρες, ώρες αλλά και ταυτόχρονα τόσο γλυκιά. Ενώ είμασταν αγκαλιά για λίγα δευτερόλεπτα. Την σήκωσα στα χέρια μου και την έφερα στην θέση τής.
Στράτος:Βλέπω θα περάσετε καλά 5 μέρες και του έκλεισα το μάτι. 😉
Λυδία:Μα πως να μην περάσω καλά. Αφού θα είμαι με τον Αντώνη μου.

Αντώνης pov
Για ποιο λόγο έκλεισε το μάτι αυτός τώρα. Αλλά ξέρω που το πάει και βέβαια είναι αδύνατον απο μένα να κάνω κάτι τέτοιο γιατί θα βρεθώ στην κόλαση. Σε παρακαλάω να είσαι ποιο προσεχτικη άλλη φορά και να μην πέφτεις έτσι πάνω μου.
Λυδία:Μα εγώ...
Αντώνης:okay Λυδία είσαι έτοιμη?
Λυδία:Ναι Αντώνη πάμε.

Λυδία pov
Σηκώθηκα και άνοιξα την πόρτα μόνη μου και μπήκα στο αμάξι αφου έβαλα τις αποσκευές στο πορτμπαγκάζ. Ύστερα ήρθε και ο Αντώνης. Στο δρόμο ο Αντώνης μιλούσε για τής δυνάμεις μου. Εγω απλά καθόμουν και τον άκουγα. Είχα θύμωση μαζί του. Για πιο λόγο κάνει έτσι δηλαδή. Τον αγκαλιάσα μόνο.

Αντώνης pov
Λοιπον Λυδία, όταν αλλάζεις χρώμα στα μάτια σου ειναι γιατί αλλάζεις συνεσθηματα. Το μοβ χρώμα στα μάτια σου ειναι επειδή είσαι αγχωμένη, τα ροζ επειδή φοβάσαι, τα χρυσά είναι για τις δυνάμεις σου και την μεταμόρφωση σου ως άγγελε και αντίστοιχα. Τα πράσινα σκούρα ματιά είναι για την ζήλια και το μίσος και τα κόκκινα μάτια είναι όταν θες να επιτεθείς και να κάνεις κακό σε κάποιον ακόμα και να το σκοτώσεις. Καλύτερα να μην το νιώσεις ποτέ αυτό. Για το καλό σού. Και ενώ τα λέγαμε αυτά φτάσαμε σε ένα ξύλινο σπίτι πάνω σε ενα βουνό μακριά από τον πολιτισμό.

Λυδία pov
Ενώ σκεφτόμουνα για ποιο λόγο τα κάνει αυτα ο Αντώνης και θυμόνα όλο και ποιο πολύ. Ξαφνικά μπήκαμε μέσα στο δάσος και ο δρόμος ήταν καλυμμένος με φύλα απο τα δέντρα. Το δάσος όσο μπαίναμε όλο και ποιο μέσα μας περικυκλώνε έτοιμο να μας κλείσει στην αγκαλιά του. Τα δέντρα τεράστια απλωνοτουσαν προς τα πάνω. Σε μια στιγμή λυγισμένα σαν τεράστια αψίδα δέντρα φτιάξανε ένα τούνελ στο πέρασμα προς στο προορισμό μάς ήταν τόσο τέλεια η ακτίνες του ήλιου ίσα ίσα που μπορούσαν να περάσουν απο τα φύλα των δέντρων και σχημάτιζαν μικρές ακτίνες που πέφτανε μπροστά στο δρόμο. Φτάσαμε σε ενα τεραστιο ξύλινο σπίτι.
Αντώνης:Εδώ είμαστε. Φτάσαμε.
Λυδία:Είναι πολύ ωραία εδώ. Εδώ θα μείνουμε για 5 μέρες?
Αντώνης:Ναι εδώ. Σου αρέσει?
Λυδία:Ναι πολύ.

Λυδία pov
Άμεσος τον αγκαλιάζω από την χαρά μου. Άμεσος απομακρυνθηκα πριν μου ανταπόδοση την αγκαλιά. Ζήτησα συγνώμη για την πράξη μου και έφυγα τρέχοντας σαν μικρό παιδί που το φέρανε στην παιδική χαρά, για να εξερευνήσω το σπίτι που θα μείνουμε. Μόλις μπήκα στο σπίτι είδα ένα δερμάτινο σαλόνι μαύρου χρώματος, μια τεράστια πλάσμα τηλεόραση και ένα τραπέζακι. Γύρισα το κεφάλι μου στην αντίθετη απέναντι κατεύθυνση  από το σαλόνι. Σε ενα δωμάτιο ηταν μια γλυκιά κουζίνα,με την τελευταία λέξη τής τεχνολογίας. Μπροστά όλο ευθεία στο διάδρομο ήταν 3 πόρτες λογικά θα είναι 2 κρεβατοκαμαρες και το μπάνιο. Πήγα ανοίξει την πορτα στα αριστερά και είδα το μπάνιο. Ένα μπάνιο με λευκά πλακάκια, μια μπανιέρα, ενα ντουζ ένα μεγάλο καθρέφτη στην γωνια και ένα νιπτήρα με απο πάνω ενα καθρέφτη μικρό. Ύστερα πήγα και άνοιξα την πόρτα ακριβός απέναντι απο του μπάνιου. Άμεσος έμεινα στην τέλεια θέα του δωματίου και κατευθύνθηκα στο παράθυρο. Το δάσος απλώνοντανόλο μπροστά μου με ένα μικρό δρομάκι με δύο παγκάκια στην αρχή του δρόμου. Το δωμάτιο ηταν τέλειο μια μεγάλη ντουλάπα απέναντι μου και στην μέση ενα διπλό κρεβάτι. Ακριβός απέναντι απο το κρεβάτι μια τουαλέτα σύνθετο με ένα τεράστιο καθρέφτη απο πάνω. Άμεσος έτρεξα να δω το δωμάτιο του Αντώνη γιατί εγώ βέβαια είχα διάλεξη ήδη το δικό μου. Μόλις άνοιξα είδα ακριβός το ίδιο εκτός απο την τουαλέτα το σύνθετο δεν υπήρχε ηταν στην θέση του μια τεράστια τηλεόραση και δίπλα στην τηλεόραση ένα τεράστιο ολόσωμο καθρέφτη.

Αντώνης pov
Εγω έβαζα σιγά σιγά της αποσκευές στο σαλόνι και ενώ έβαζα την τελευταία είδα την Λυδία να κοιτάει ένα απο τα δωμάτια. Λυδία το σπίτι σου αρέσει?
Λυδία:Ναι πάρα πολύ είναι πολύ γλυκό και άνετο. Πήγα να τον αγκαλιάσω αλλά άμεσος σταματισα ένα βήμα μακρυά του. Ούτε κίνηση δεν έκανε για να με αγκάλιασει. Αλήθεια δεν ξέρω τι να σκεφτώ και πως να συμπεριφερθω μπροστά του. Δεν ξέρω τα συνεστηματα του και τι σκέφτεται για μένα. Αν με αγαπά όπως και εγώ ή αν με αντιπαθεί γιατί είμαι και σκοτεινός Άγγελος.

Αντώνης pov
Άμεσος μόλις την ρώτησα αν της αρέσει το σπίτι έτρεξε να με αγκαλιάσει αλλά σταματισε ενα βήμα μπροστά μου και κοιταζομαστα για λίγα λεπτά. Ένοιωσα ενα ρίγος στην καρδιά και μια λύπη ταυτόχρονα. Μου αρέσει πολύ αυτη η υπέροχη κίνηση όταν με αγκαλιάζει και γενικά με τρελαίνει αυτή όταν είναι έτσι γλυκιά και αθώα. Τι κάθομαι και λέω. Αυτά που σκέφτομαι δεν γίνεται να γίνουν. Είμαστε διαφορετικοί και δεν θα τής προκαλέσω κακό και ειδικά το ίδιο όπως έπαθαν οι γονείς τής. Θέλω να την προστατεύσω. Το μετανιώνω ταυτόχρονα. Αχ τι μου έχει κάνει. Έρχομαι σε αντίθεση και κόντρα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Θα τρελαθώ στο τέλος.

Λυδία pov
Καθόμασταν έτσι για αρκετά λεπτά. Προσπαθούσα να δω τι σκεφτετε και πως με σκεφτετε. Αποφάσισα να μιλήσω.Δεν θα τον αφισω να πάει χαμένο το 5 ήμερο. Πότε θα αρχίσουμε το μάθημα?
Αντώνης:Σήμερα δηλαδή τώρα αν θέλεις?
Λυδία:Ωραία πάμε τότε.

Λυδία pov
Άμεσος τον έπιασα απο το χέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το δάσος.
Όσο τρέχαμε οι παλμοί μου αυξανοντουσαν και τα μάγουλα μου τα ένιωθα ζεστά για καποιο λόγο αν και δεν αισθανόμουν πολύ καλά.

Αντώνης pov
Με εποιασε και τρέχαμε προς το δάσος. Έβλεπα την φιγούρα της απο πίσω και τα μαλλία της που αιωρούνταν περα δοθε απο την ταχύτητα και το άρωμα τής να με πλημμυρίζει. Οι παλμοί μου αυξανοντουσαν όλο και περισσότερο και το χέρι μου ίδρωνε σε κάθε βήμα. Πόσο την αγαπώ. Ναι πλέων είμαι πολύ συγουρος για τα συνεσθηματα μου για αυτήν, αλλά αυτα που νιώθω θα τα κρατήσω για μένα. Θα την προστατεύσω με κάθε κόστος. Εκεί που ημουν χαμένος στην σκέψη μου σταματάει απότομα και γυρνάει να με δει.

Τι λέτε να γίνουν αυτές τις 5 μέρες μόνοι τούς? Ελπίζω να σας αρέσει το βιβλίο και να διασκεδάζετε πάνω από όλα. Και συγνώμη που δεν ανέβασα εχθές. Θα ανεβασω σήμερα το βράδυ και άλλο για να ξεπληρωσω το χθεσινό. Φιλάκια πολλά. 😘❤️❤️💋