Ρίο pov
Ήταν τόσο εξοργησμένη που δεν τής είπα ευχαριστώ για την καλή τής πράξει που μου έβαλε το κινητό στην τσέπη του τζίν παντελονιού μου και έφυγε βρίζοντας με. Όμως δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι. Αν την ξανά δω πρώτα μου θα περάσει δύσκολα. Αλλά αυτά τα μάτια της. Τέλος πάντων δεν θα κάτσω να σκάσω, πρέπει να συνγκετρωθώ στην αποστολή μου.

Αγγελική pov
Εφόσον τελείωσα με τον ηλίθιο που βρέθηκε μπροστά μου κατεύθυνθηκα προς το εμπόρικο κέντρο για να πάρω από το μαγαζί τα πράγματα μου. Όταν έφτασα στο σπίτι ήταν είδη απόγευμα και σουρούπωνε. Η Ασπρούλα έφτασε γρήγορα κοντά μου κουνόντας την ουρά της. Άφησα τα πράγματα μου στους καναπέδες και πήρα την σακούλα με τα τρόφιμα. Έψαξα για τα σκυλομπισκότα και της έδωσα ένα. Είπα πήγα στην κουζίνα να κάνω μια απλή μακαρονάδα με σάλτσα. Ύστερα τακτοποίησα τα πράγματα που πείρα, δηλαδή όσα μπορούσα για σήμερα και αύριο τα υπόλοιπα. Ανέβηκα στο δώματιο μου, έβαλα τής πιτζάμες μου ένα σορτσάκι και μια μεγάλη φανέλα του Will για να είμαι άνετη και να μυρίζω το άρωμα του και έπεσα για ύπνο.

Ρίο pov
Έφτασα στο σπίτι και πέταξα τα πράγματα μου στο διάδρομο. Πήρα την σακούλα με την πίτσα και την κοκάκολα,έβαλα τηλεόραση και άρχισα να τρώω. Παρακολουθούσα διάφορα πράγματα όμως τελικά κατάφερα να βρεθώ και να ξενερώσω. Αύριο πρέπει να ξεκινήσω το σχέδιο μου για να μπω στην μαφία. Με όλα αυτά που έγιναν σήμερα ξεράθηκαν στον καναπέ. Ήμουν πάνω στην μηχανή και έτρεχα στην λεωφόρο μέσα στην νύχτα με μεγάλη ταχύτητα. Εκεί που έτρεχα εμφανήστικαν αυτά τα γαλανά μάτια μπροστά μου καρφωμένα στον ορίζοντα με δάκρυα να τρέχουν. Άμεσος ξύπνησαν βαριαστεναζοτας έχοντας στο ένα χέρι ένα κόμματι πίτσα και στο άλλο το τηλεκοντρόλ τής τηλεόρασης. Έλος δεν αντέχω άλλο δηλαδή. Πρέπει να θυμίσω. Να βρώ ξανά την μνήμη μου. Μπορεί να είναι η μητέρα μου αυτή που θυμάμαι ή ο πατέρας μου. Σηκώθηκα και άρχισα να ψάχνω τις σακούλες μέσα στο βράδυ. Μόλις βρήκα την σακούλα που ήθελα πήρα το μπουκάλι από μέσα,το άνοιξα και άρχισα να πίνω. Το ουίσκι με ηρεμεί και με βοηθάει να ξεχνάω πράγματά μια καταστάσεις. Μετά από περίπου μία ώρα ξανά κοιμήθηκα.

          Την επόμενη μέρα το πρωί.

Το πρωί με βρήκε να περιμένω σε μια καρέκλα σε άθλια κατάσταση.Ανησυχούσα για το τι επρόκειτο να γίνει. Τα αδέρφια μου είναι σπίτι και περίμεναν για τα νέα. Αν γίνει το χειρότερο τι θα κάνω εγώ και τα αδέλφια μου?. Ο μικρός μου αδερφός είναι πολύ βάρδια άρρωστος με άσθμα και η αδερφή μου τι να κάνει 12 χρόνον κορίτσι. Από όταν έγινε το ατύχημα,δεν ξέρω τι να κάνω είμαι έτοιμος να εκραγώ σε δάκρυα ανά πάσα στιγμή. Το ότι έχουν τούς γονείς μου εκεί μέσα για 3 ώρες δεν βοηθάει την κατάσταση μου. Η πόρτα άνοιξε και βγήκε έξω ο γιατρός. Έτρεξα αμέσως κοντά του, έτρεμα στο τι μπορούσα να ακούσω από το στόμα του. Γιατρέ πώς είναι οι γονείς μου? Θα γίνουν καλά? Έτσι δεν είναι?
Γιατρός: Μικρέ μου πρέπει να φανείς δυνατός. Τον πατέρα σου δεν μπορούσαμε να το σώσουμε γιατί είχε πεθάνει είδη, ήρθε σε εμάς πολύ αργά.
? ΌΧΙ!!! Και η μητέρα μου γιατρέ?
Έκανα ότι μπορούσα και δυστυχώς είχε τραυματιστεί πολύ βαριά, είχε καεί πολύ  και ήρθε σε τραγική κατάσταση. Λυπάμε πολύ μικρέ μου.
? ΟΧΙ!!! ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΛΉΘΕΙΑ.
Γιατρός: Αλήθεια έκανα ότι μπορούσα λοιπαμε.

Ο γιατρός έφυγε και εγώ έπεσα κάτω στο πάτωμα και έκλαιγα, έριχνα αυτά τα δάκρυα που κρατούσα τόσες ώρες, ούρλιαζα,χτυπιομουν να δω ότι αυτού είναι ένας κακός εφιάλτης, αλλά όχι ήταν τόσο αληθινό όσο και ο πόνος που ανέβλυζε μέσα μου.
Νοσοκόμα: Νεαρέ σας παρακαλώ ηρεμήσετε.
? Πώς μπορώ να ηρεμήσω?
Νοσοκόμα: Πρέπει να το κάνετε. Τώρα είναι δύσκολος να καταλάβετε, αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα δείτε ότι η ζωή συνεχίζεται.
?Και όμως για μένα και τα αδέρφια μου σταμάτησε σήμερα.
Νοσοκόμα: Πρέπει τότε να μαζεύετε το κουράγιο σας και όλοι την δυναμη σας  για τα αδέρφια σάς.
? Δίκιο έχετε και αυτό θα κάνω.

Σηκώθηκα με τα χίλια χωριά. Δεν μπορούσα να σταθώ ήμουν ένα πτώμα, όμως μάζεψα ότι κουράγιο και δύναμη είχα για τα αδέρφια μου. Τώρα αυτά είναι πάνω από μένα και εγώ είμαι ότι τούς απέμεινε. Πήγα έκανα τα βασικά για την κηδεία και όλα αυτά που χρειάζεται για το τελευταίο ταξίδι των γονιών μου. Το μεσημέρι είναι που θα πούμε το τέλευταιο αντίο στους γονείς μου. Είχα φτάσει είδη σπίτι και καθόμουνα έξω για πολλές ώρες ώσπου η ώρα στο ρολόι πήγε 12 και στις 3 πρέπει να είμαστε στην εκκλησία. Πήρα μια βαθιά ανάσα , σκούπισα τα μάτια μου και μπήκα μέσα στο σπίτι όσο φυσιολογικά μπορούσα. Πρέπει να κοιτάξω τα αδέρφια μου και το πώς θα πρέπει να τα καθησιχασω. Μόλις έκλεισα την πόρτα η Amelia ήρθε τρέχοντας πάνω μου.
Amalia: Steven όλα καλά? Πώς είναι οι γονείς μας? Τι έγινε?
Steven: Amelia οι γονείς μάς. Τότε άρχισαν να τρέχουν τα δάκρυα.
Amalia: Όχι δεν μπορείς? Όχι?
Steven: Ήρεμα μικρή μου. Εγώ είμαι εδώ.

Steven pov
Την πήρα αγκαλιά και τής χαιδευα τα μαλλιά τής στοργικά για να της δώσω κουράγιο όσο εκείνη έκλαιγε στην αγκαλιά μου με λιγμους.
? Steven ήρθες?
Steven: Ωωω τι κάνει το μικρό μου καλικάντζαρακι?
? Steven που είναι η μαμά?
Steven: Tony η μαμά και ο μπαμπάς θα πάνε ταξίδι σήμερα και εμείς θα τούς πούμε Αντίο.
Tony: Γιατί?
Steven: Γιατί έτσι πρέπει.Ετσι ήταν γραφτό να γίνει.
Tony: Καλά τότε θα πάω. Α ετοιμάστω.
Steven: Amelia πηγένετε να ετοιμαστήτε και θα πάω και εγώ.
Amalia: Ναι αδερφέ μου.

Steven pov
Έβλεπα τον μικρό μου αδερφό να πηγενει με χαρά να ετοιμαστεί προς το δωμάτιο του και τα δάκρυα έτρεχαν ανεξέλεγκτα χωρίς να σταματάνε. Είναι μόνο πέντε χρόνων και ευτυχώς για αυτόν θα θυμάται ελάχιστα από όλο αυτό. Πρέπει να σταθώ στα πόδια μου για. Α σηκώσω ένα σπίτι,τα αδέρφια μου και τον ίδιο τον εαυτό μου. Πήγα στο δωμάτιο πήρα τα απαραίτητα και πήγα να κάνω μπάνιο. Όταν τελειώσαμε έβαλα το μαύρο κουστούμι μου τα μαύρα σκαρπίνια και την μαύρη γραβάτα μου. Ύστερα ειδοποίησα τη θεία Φανή από την μεριά τής μητέρας μου για να κρατάει τα αδέρφια μου όσο εγώ κρατάω το φέρετρο τής μήτερας μου. Θέλω και του πατέρα μου, αλλά ένα  μπορώ να κρατίσω. Η ώρα πέρασε και ήρθε η θεία τής οποίας άνοιξε η Amelia. Ο μικρός ήρθε και με πήρε από το δωμάτιο τών γονιών μάς. Ήμουν έτοιμος να τούς αποχαιρετίσω, όσο μπορούσα να θεωρήσω σε τέτοια κατάσταση έτοιμος τον εαυτό μου. Κοίταξα την Amelia στο σαλόνι και την αγκάλιασα μαζί με τον Tony. Όλα θα πάνε καλά εγώ είμαι εδώ παλαιόν και για τούς δύο σας.

Άλλο ένα κεφάλαιο τελείωσε και επέτε  συνέχεια. Είναι κατάθλιπτικό και λυπάμαι για αυτό. Έβαλα νέα πρόσωπα στο βιβλίο που θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Τα λέμε στο επόμενο. Ελπίζω να σάς άρεσει το βιβλίο και να διασκεδάζετε. Ευχαριστώ πολύ που διαβάζετε την ιστορία μου. 😍❤️