Raziprąd

Klasa Wodna
Typ ognia ładunki elektryczne
Tresura tak
Sposób tresury pomoc w potrzebie
Barwa niebiesko-biała z brązem
Główne cechy dwie głowy, skrzydła jak u płaszczki, brak nóg
Rozpiętość skrzydeł 15 metrów
Waga 1 tona

Statystyki

Atak 18
Szybkość 16
Obrona 20
Moc ognia 7
Liczba splunięć 12 (6x2)
Trucizna 14
Zacisk szczęk 8 (4x2)
Spryt 10

“Widzisz? Zobaczyć Raziprąda to gratka, bardzo rzadko wypływają na powierzchnię.”
—Śledzik, Szok i zgroza

Raziprąd (ang. Seashocker) — nowy gatunek smoka. Należy do wodnej klasy.

Wygląd
Raziprąd ogólną swoją sylwetką przypomina płaszczkę. W przeciwieństwie do niej posiada jednak dwie głowy, dużo większy rozmiar i parę wielkich skrzydeł, pod którymi znajduje się para mniejszych, nie służących bezpośrednio do lotu, a do jego regulacji - pełnią rolę lotek.

Wzdłuż grzbietu smoka ciągną się długie, mocne i ciemne szpikulce, można na nim zauważyć również liczne czerwone plamy. Głowy mają kształt trójkątny, szczęki są bezzębne, a szyje są niezwykle krótkie, prawdopodobnie uniemożliwiające w dużym stopniu ich gwałtowne skręty. Ogon natomiast zakończony jest dużą płetwą, ułatwiającą pływanie i przyspieszanie w wodzie.

Kolory tego wodnego smoka ograniczają się do wszystkich możliwym odcieni niebieskiego, poczynając od turkusu aż do granatowego, niekiedy i fioletowego. Takie barwy ciała ułatwiają im oczywiście maskowanie się w swoim naturalnym środowisku.

Siedlisko i dieta
Raziprądy zamieszkują głębiny północnych lodowatych mórz. Nie mogą przebywać na lądzie.

Podobnie jak inne smoki, Raziprądy mogą żywić się właściwie wszystkim. Prawdopodobnie jedzą głównie ryby, pływające w morzach przez nie zamieszkiwanych.

Zachowanie i tresura
W czasie karmienia Raziprądy pływają w kółko, zaganiając ryby tak, aby inne smoki, które nie żyją w wodzie, mogły zanurkować i je zjeść.

Kiedy pływa przy powierzchni, Raziprąd czasem wyskakuje nad wodę, podobnie jak to robią delfiny.

Raziprąd nie został nigdy wytresowany, ale z pewnością byłoby to trudne dla wikinga, gdyż żyje jedynie w morzach i oceanach.

Moce i umiejętności

Pływanie
Raziprądy są przystosowane do życia w wodzie, są jednak za to bezradne na lądzie. Mogą pływać bardzo głęboko, używając sonaru do nawigacji podczas pływania w najgłębszych zakamarkach, a ich ostrza grzbietowe są tak silne i ostre, że mogą przebić się przez grubą warstwę lodu morskiego.

Umiejętności bojowe
Będąc smokiem wodnym, Raziprąd nie zieje ogniem. Zamiast tego jego ukąszenia paraliżują ofiary ładunkiem elektrycznym, który ogłusza nawet największą zdobycz. Smok jest wstanie wygenerować łańcuch elektryczny przez zderzenie swoich głów. Przez to jest jednym z najbardziej niebezpiecznych smoków żyjących w wodnych odmętach Archipelagu.

Słabości
Raziprądy żyją głównie w oceanach i, nie mając żadnych kończyn (poza skrzydłami), trudne a wręcz niemożliwe jest ich przebywanie na lądzie.
Boją się Wrzeńców.

Ciekawostki
•Podobnie jak Zębiróg Zamkogłowy, Raziprąd posiada dwie głowy.
•Swoimi kolcami grzbietowymi potrafi przecinać nawet najgrubszy lód.
•Zwierzęta te poruszają się głównie w stadach lub ławicach, podobnie też polują.
•Naturalnymi wrogami Raziprądów są Wrzeńce.
•Raziprąd jest pierwszym i jedynym poznanym gatunkiem klasy wodnej, który ma dwie głowy.

Gromogrzmot

Klasa wodna
Typ ognia fala dźwiękowa
Tresura tak
Sposób tresury pomoc i zdobycie zaufania
Barwa niebieska, zielona, fioletowa
Główne cechy lejkowaty lub płaski kształt ciała;
trójkątne skrzydła; białe plamki;
Rozpiętość skrzydeł 15 metrów
Długość ciała 21 metrów
Waga 410 kilogramów

Statystyki

Atak 12
Szybkość 14
Obrona 10
Moc ognia 16
Liczba splunięć 6
Trucizna 0
Zacisk szczęk 7
Spryt 8

“Smok - samotnik zamieszkujący morskie jaskinie i podwodne rowy. Niepokojony wytwarza potężną falę dźwiękową zdolną zatopić statek lub zabić dorosłego mężczyznę.”
—Smoczy Podręcznik

Gromogrzmot (ang. Thunderdrum) — dość pospolity gatunek smoka, przedstawiciel wodnej klasy. Charakteryzuje go umiejętność wydawania potężnych dźwięków.

Wygląd
Ciało Gromogrzmota jest szerokie i płaskie, jednak kiedy zwierzę otworzy swoje szczęki przypomina rożek z ogonem lub stożek. Skóra ma dość ciemny kolor, jedynie podbrzusze jest w jaśniejszych tonach. Stanowi to kamuflaż w wodzie - smok płynąc, widziany od spodu zlewa się z barwą nieba nad powierzchnią, zaś widziany z góry, zdaje nie odróżniać się niczym od mętnego dna. Pozwala to ukrywać się przed większymi drapieżnikami oraz czaić się na ofiary.

Zęby są długie i ostre, i przy zamkniętych szczękach zasłaniają smokowi oczy. Szpikulce ciągnące się wzdłuż grzbietu także są ostre i długie i mają nieregularne, powyginane kształty. Łapy natomiast są bardzo krótkie i wydaje się, że ledwo utrzymują ciężar smoka.

Gromogrzmot posiada jedną parę dużych skrzydeł, dzięki którym może latać. Gdy pływa, są one płasko złożone wzdłuż ciała.

Barwy ciała Gromogrzmota mogą być dowolne, jednak najpopularniejsze są odcienie zimnych kolorów, takich jak fiolet czy błękit.

Zachowanie
Gromogrzmot żyje samotnie, łącząc się w pary jedynie w okresie godowym, choć czasami można spotkać grupy gromogrzmotów na pełnym morzu. Te smoki są niezwykle agresywne, lecz są także czułe w stosunku do swych partnerów. Potrafią dbać o siebie nawzajem. Są one bardzo opiekuńczymi, a także stanowczymi rodzicami.

Tresura
Gromogrzmota można wytresować, pomagając mu oraz pokazując, że nie ma się złych zamiarów co do niego.

Moce i umiejętności

Ryk
Gromogrzmot potrafi wytwarzać głośny, odbijający się echem dźwięk przypominający swym brzmieniem grzmot. Wielu ludzi, słyszących smoka, błędnie uznaje dźwięk za zwiastun burzy. Fala dźwiękowa jest tak silna, że może odrzucić wielu uzbrojonych i opancerzonych ludzi o kilka metrów, może także rozbić pocisk Nocnej Furii na wiele małych ładunków.

Sprawność
Prócz tego, smok niezwykle szybko i sprawnie porusza się zarówno w wodzie, jak i w powietrzu. Jest także bardzo silny - jest w stanie ciągnąć za sobą na linie dwa statki wikingów.

Ogień
Gromogrzmot potrafi ziać falą dźwiękową, jednak wykorzystuje to tak wiele energii, że smok sporadycznie korzysta ze zwykłego prawie tak samo potężnego jak fala dźwiękowa ryku

Smok ten jest jedynym, któremu nie straszny jest śpiew Śmiercipieśnia. Jest to spowodowane nieco osłabionym słuchem Gromogrzmota, dzięki czemu nie słyszy on pięknego śpiewu Śmiercipieśnia i nie ulega jego hipnozytzującemu działaniu.

Smok potrafi połknąć w całości dorosłego człowieka i strawić całe jego ciało.

Siedlisko
Gromogrzmoty zamieszkują morskie jaskinie i podwodne rowy, jednak dużo czasu spędzają poza wodą. W przeciwieństwie do na przykład Wrzeńców, Gromogrzmoty mogą swobodnie poruszać się po lądzie i nie wysychają.

Dieta
Jako smok morski, Gromogrzmot odżywia się rybami, lecz także i krabami lub innymi stworzeniami morskimi.

Słabości
Nieco gorszy słuch od innych gatunków, co jest spowodowane głośnymi wrzaskami, jakie wydaje smok, jednak dzięki temu jest mniej podatny na odgłosy, które normalnie dezorientują inne smoki.

Ciekawostki
•Gromogrzmot, w przeciwieństwie do Wrzeńca, może żyć na lądzie i nie wysychać.
•Wygląd Gromogrzmota może być oparty na wyglądzie rekina wielorybiego.
•Jest jednym z nielicznych smoków, które nie potrafią ziać ogniem.
•Podczas pływania jego ciało ma spłaszczony kształt, co podwyższa hydrodynamikę jego ciała. Rzadko ryczy pod wodą.
•Ze względu na głośny wrzask, jaki potrafi wydobyć, jego słuch jest słabszy niż u innych gatunków.
•Jest to jedyny znany smok, który nie ulega hipnozie Śmiercipieśnia.
•Gromogrzmot jest jedynym znanym smokiem trzyśrodowiskowym

Gronkiel

Klasa kamienna
Typ ognia heptan/tlen + skała = atak lawą
Tresura tak
Sposób tresury karmienie skałami
Barwa rozmaita
Główne cechy małe skrzydła;
masywne ciało; twarde wypustki na skórze; ogon przypominający maczugę;
Rozpiętość skrzydeł 5,5 metra
Długość ciała 4,2 metra
Waga 2,6 tony

Statystyki

Atak 8
Szybkość 4
Obrona 20
Moc ognia 14
Liczba splunięć 6
Trucizna 0
Zacisk szczęk 6
Spryt 5

“Gronkle są twarde, głazożerne i niczego się nie boją."
— Śledzik, Księga smoków

Gronkiel (ang. Gronckle) — pospolity, niewielki i krępy smok o mocnej budowie, przedstawiciel kamiennej klasy.

Wygląd
Gronkiel wygląda tak, jakby jego ciało było zbudowane z kilku połączonych ze sobą, różnej wielkości kul. Kiedy Gronkiel śpi, trudno odróżnić jego głowę od ogona, co nieraz kończyło się tragicznie dla łowcy. Grubą skórę pokrywają duże i grube wyrostki nieco przypominające kolce, służące prawdopodobnie do obrony.

Łapy są krótkie, lecz masywne. Podczas lotu zad smoka opada w dół, spowalniając lot. Skrzydła są małe, w związku z czym, aby utrzymać zwierzę w powietrzu, muszą poruszać się szybko (podobnie jak u pszczoły czy kolibra).

Na głowie Gronkla znajduje się para uszu, przypominających wyglądem i kształtem maleńkie skrzydełka. Zęby są liczne, krótkie i ostre, oczy okrągłe, nozdrza płaskie.

Zachowanie
Gronkiel potrafi spać podczas lotu - wówczas obudzi się dopiero, gdy zderzy się z górą bądź spadnie na ziemię lub do morza, gdyż ma naprawdę twardy sen. Jest niezdarny, leniwy i niezgrabny. Podobnie jak koty, potrafi spędzać większość dnia śpiąc.

Jeden z najbardziej wrażliwych i spokojnych gatunków smoków. W walce okazuje ogromny zapał bojowy, chociaż najzacieklej walczy tylko w obronie własnego życia. Wytresowane smoki okazują znacznie inne usposobienie. Są bardzo przywiązane do swoich właścicieli, uwielbiają zabawę i wspólne spędzanie czasu. Zdarza się, że oswojony lub zadowolony Gronkiel goni własny ogon. Są też wrażliwe na punkcie swoich słabości i niekiedy zdarza im się smucić. Bardzo źle znoszą brak zainteresowania wobec nich ze strony właściciela, stają się wówczas nieszczęśliwe i apatyczne.

Tresura
Bardzo łatwo można go przekupić cukrem.
By zdobyć zaufanie smoka, najważniejszą rzeczą jest podanie mu smakołyku - najlepiej sprawdza się smoczymiętka. Gdy Gronkiel wyczuje jej zapach, traci cały swój zapał bojowy i staje się zupełnie niegroźny.

Wytresowane Gronkiele stanowią wiernych towarzyszy, i wbrew swojej twardej, nieustępliwej, a nawet agresywnej naturze stają się potulne i uwielbiają pieszczoty. Najbardziej gustują w drapaniu po brzuchu, nie znoszą jednak drapania po szyi.

Moce i umiejętności

Ogień
Gronkiel żywi się kamieniami, które są topione w jego brzuchu, a następnie wykorzystywane jako ogień. Smok potrafi strzelać gorącą, gęstą lawą, jednak jego liczba splunięć ograniczona jest do sześciu. W przeciwieństwie do innych gatunków smoków Gronkiel, po wykorzystaniu limitu splunięć, może bardzo szybko odzyskać zdolność do ziania ogniem, jeśli na polu walki znajdują się jakiekolwiek skały.
Smok potrafi topić w swoim brzuchu najróżniejsze rodzaje skał, lecz także metali. Przy połączeniu ze sobą w określonych proporcjach określonych gatunków kamienia, Gronkiel wydziela lawę, która po zastygnięciu staje się niezwykle odpornym, lekkim i mocnym metalem, zwanym gronklowym żelazem. Inna kombinacja pożartych przez smoka kamieni powoduje, że zaczyna on przyciągać w swoją stronę metalowe przedmioty. Jeszcze inna (najprawdopodobniej piaskowce), po wydzieleniu przez smoka w formie lawy, zastyga i staje się kruchym szkłem, którego jednak wikingowie nie używali.

Latanie
Gatunek ten wyróżnia się umiejętnościami lotniczymi. Ze względu na brak aerodynamicznej budowy ciała i szybko poruszającym się skrzydłom nie potrafi zbyt szybko latać w żadnym kierunku, potrafi jednak latać w różnych, niezależnych kierunkach: do przodu i do tyłu i w bok. Gronkiel umie też robić fikołki i zawisać w powietrzu, poderwać się gwałtownie do góry bądź bezwładnie spaść.

Wypustki
Wypustki na skórze smoka mają rzadko spotykaną zdolność. Jeśli smok zostanie sprowokowany, wypustki mogą odczepić się od ciała smoka i wystrzelić w wielu kierunkach, co stanowi jedną ze zdolności bojowych i obronnych.

Inne umiejętności
Gronkiel to jedyny znany gatunek na całym archipelagu, który nie ulega wpływowi smoczego korzenia. Podczas gdy inne smoki stają się agresywne, Gronkiel pozostaje niewzruszony.

Jego ogon przypomina broń, który w rzeczywistości faktycznie ma takie przeznaczenie. Smok może potężnie uderzyć ogonem, co nie kończy się dobrze dla ofiary.

Smok potrafi biegać na lądzie znacznie szybciej, niż lecieć w powietrzu.

Siedlisko
Gronkiel, tak jak inne smoki, zamieszkiwał w Smoczym Leżu, lecz po walce z Czerwoną Śmiercią ten gatunek udomowił w wiosce Berk. Występują też na innych wyspach w tym samym archipelagu. Są dość pospolite i spotkać je można w bardzo wielu różnych miejscach. Zamieszkują głównie obiekty skaliste, takie jak jaskinie i góry, można je również spotkać w lasach.

Odwiecznym, naturalnym siedliskiem Gronkli jest Mroczna Głębia, jednak zostało ono im odebrane przez znacznie większe i potężniejsze Miażdżytłuki Kafary. Po niedługim czasie i niewielkiej interwencji jeźdźców smok ten zwrócił Gronklom ich dom i postanowił żyć w nim razem z nimi w zgodzie.

Dieta
Gronkiel żywi się rybami, zwierzyną hodowlaną, np. owcami i bydłem, a także kapustą. Ma ostre zęby, którymi potrafi chwytać wszystko. Żywi się także skałami i kamieniami. Są one niezbędne, aby smok mógł wytworzyć swój ogień. Zacisk szczęk Gronkla jest dość potężny, by zmiażdżyć różne typy skał.

Słabości
Smok jest szczególnie wrażliwy na hałas wywołany przez uderzanie.

Ciekawostki
•Kiedy małe Gronkle się wykluwają, wytwarzają duże ilości ciepła i lawy.
•Gronkle nie lubią, gdy drapie się je pod podbródkiem.
•Jest to najwolniejszy ze wszystkich znanych smoków.
•Gronkle lubią kapustę.
•Na Gronkle nie działa smoczy korzeń.
•Odmianą Gronkla jest gatunek znany pod nazwą Hotburple.
•Gronkiel widnieje na symbolu kamiennej klasy.
•Lawa Gronkla morze osiągnąć temperaturę powyżej 2000 stopni Celsjusza.
•Gronkiel jako jedyny smok wytwarza węglowodór będący cieczą.

Koszmar Ponocnik

Klasa Ognista
Typ ognia podpalony żel naftowy
Tresura tak
Sposób tresury położenie ręki na jego pysku i okazanie szacunku, chwycenie go za rogi i przyciśnięcie do ziemi
Barwa różnorodna
Główne cechy długie szpikulce, wydłużone paliczki na skrzydłach
Rozpiętość skrzydeł 20 metrów
Długość ciała 18,5 metra
Waga 2,3 tony

Statystyki

Atak 15
Szybkość 16
Obrona 12
Moc ognia 15
Liczba splunięć 10
Trucizna 0
Zacisk szczęk 6
Spryt 9

"Jest jeszcze Koszmar Ponocnik. Tylko najodważniejsi mają odwagę się z nim zmierzyć. Gad ma dość nieprzyjemną zdolność samozapłonu."
-Czkawka, Jak wytresować smoka

Koszmar Ponocnik (ang. Monstrous Nightmare) - jeden z najbardziej agresywnych, najsilniejszych oraz najbardziej upartych smoków, przedstawiciel ognistej klasy. Słynie ze zdolności samozapłonu i bardzo potężnego ognia.

Wygląd
Koszmar Ponocnik przypomina skrzydlatą jaszczurkę bądź węża. Ma grubą skórę pokrytą porowatymi łuskami. Z porów wydostaje się specjalny łatwopalny żel, który umożliwia samozapłon smoka. Ubarwienie skóry może być różne, smok zazwyczaj ma jednolitą barwę z jaśniejszym brzuchem i nieco ciemniejszymi plamami na skrzydłach. Łeb jest spłaszczony i zwieńczony dwoma parami sękatych rogów, jednymi większymi i drugimi mniejszymi. Pysk wyposażony jest w ostre, hakowate zęby. Smok ma także wyraźny przodozgryz, czyli wysunięcie dolnej szczęki poza górną.

Skrzydła są bardzo duże (ok. 20 metrów), nieco węższe w części barkowej, dzięki nim smok jest szybki i zwinny. Szyja i ogon są wąskie i długie, zwiększają aerodynamikę. Łapy są masywne i duże, zakończone długimi i ostrymi szponami.

Wzdłuż grzbietu Ponocnika ciągnie się rząd, na tułowiu dwa rzędy, długich i ostrych szpikulców, kształtem przypominających płomienie ognia. Szpikulce na jego ogonie są złączone i tworzą kształt wachlarza, który pełni rolę bicza podczas walki.

Zachowanie
Waleczny charakter oraz dumna postawa Koszmara Ponocnika nigdy nie pozwala mu przegrać w starciu z wrogiem. Do walki staje pierwszy, z pola bitwy schodzi ostatni. Smok znany jest z tego, że kiedy jest wściekły, cały staje w płomieniach, które praktycznie uniemożliwiają zbliżenie się do niego lub zrzucają nieostrożnego napastnika nieznającego natury tych smoków.

Jako wierzchowce, smoki te lubią płatać figle swoim jeźdźcom. Gdy polują, zwykle jest na co popatrzeć - widowiskowe triki w powietrzu zachwycają każdego obserwatora.

W przeciwieństwie do pierwotnego przekonania, Ponocniki potrafią być wrażliwe i delikatne. Bardzo lubią smoczymiętkę oraz, gdy podrapie się je przy szyi. Są zadowolone, gdy, poprzez trzymanie za rogi, ich paszczę przyciska się do ziemi.

Tresura
Z natury Koszmary Ponocniki są nieustraszone i dumne. Są jednymi z najsilniejszych smoków. Najlepszym sposobem, aby zdobyć zaufanie Koszmara Ponocnika to oddanie mu szacunku, na jaki zasługuje. Trzeba umieścić delikatnie dłoń na jego pysku, pokazując mu, że nie jesteśmy dla niego zagrożeniem.

Moce i umiejętności

Samozapłon
Skóra Koszmara Ponocnika jest pokryta jego łatwopalną śliną, przez co po zainicjowaniu ognia w jego paszczy płomieniem zajmuje się całe ciało. Techniki tej smok używa w celu obrony, ponieważ uniemożliwia zbliżenie się do niego, co czyni trudnym także tresurę.

Ogień
Ogniem Koszmara Ponocnika jest samozapalający się żel naftowy. Po zionięciu ma on płynną konsystencję, przez co płonący żel osiada na obiekcie i spływa po nim, jednocześnie poważnie go uszkadzając.

Latanie
Koszmar Ponocnik jest bardzo szybkim i zwinnym lotnikiem, należy do czołówki najszybszych gatunków. Pozwalają mu na to wielkie skrzydła i ogólna aerodynamiczna budowa ciała. Smok potrafi też zamachnąć się z impetem skrzydłami. Dzięki temu może zdmuchnąć przeszkodę na swojej drodze.

Inne umiejętności
W walce używa swojej naturalnej siły. Posiada także niezwykle ostre zęby i szpony, których nie zawaha się użyć w obronie własnej.

Wprawnie i z łatwością potrafi chodzić po pionowych ścianach, używając wszystkich czterech kończyn. Bez żadnego kłopotu chodzi nawet głową w dół po sklepieniach.

Siedlisko
Koszmary Ponocniki są bardzo pospolitymi smokami. Odkąd wikingowie rozpoczęli tresować smoki, większość Koszmarów Ponocników zamieszkała w wiosce na wyspie Berk, jednak przed tym wydarzeniem osiedliły się w Smoczym Leżu. Poza tym można znaleźć je na wielu wyspach Archipelagu, gdzie żyją dziko w lasach i jaskiniach.

Dieta
Koszmar Ponocnik lubi jeść ryby, a także pieczywo wypiekane przez wikingów. Ponocniki przepadają za pachnącymi kwiatami.

Słabości
Poważnie przemęczony Koszmar Ponocnik może stracić zdolność samozapłonu, jednym z objawów jest utrata koloru jego skóry i zanik umiejętności ziania ogniem. Jedynym lekiem jest "użądlenie" przez język królowej Ognioglist, który powoduje wzrost temperatury ciała i odzyskanie sprawności.
Smok ma dość małą zwrotność podczas lotu.

Ciekawostki
•Niektóre Koszmary Ponocniki mają zęby na rogach, jak jelenie. Liczba zębów może wskazywać na wiek smoka.
•Smok może zapalić całe ciało, ale również daną część ciała np: wyłącznie rogi.
•U starszych osobników tego gatunku, pod szczęką wyrasta coś w rodzaju koziej bródki w postaci sztywnych pręcików. Z wiekiem Ponocnikom zmienia się również ubarwienie.
•Kości Koszmara Ponocnika płoną ogniem, który co jakiś czas powinien być podtrzymywany przez inne smoki.
•Koszmar Ponocnik jest podobny do Smauga z Hobbita.
Koszmary Ponocniki mają skłonność do plucia ogniem nieumyślnie, np. podczas kaszlu, kichania lub śmiechu.