Jaskiniowy Rabuś

Klasa tajemnicza
Typ ognia zielone płomienie
Sposób tresury nieznany
Barwa czarna bądź szara, żółte elementy
Główne cechy brak skrzydeł,
płaski ogon, spłaszczone ciało
Długość ciała 18 metrów

Statystyki

Atak 14
Szybkość 18
Obrona 16
Moc ognia 20
Liczba splunięć 16
Trucizna 0
Zacisk szczęk 8
Spryt 16

Jaskiniowy Rabuś (ang. Cavern Crasher) - gatunek smoka, przedstawiciel tajemniczej klasy. Jako jeden z nielicznych gatunków nie potrafi latać. Słynie z umiejętności strzelania kleistą substancją ze swojego grzbietu.

Wygląd
Smok posiada haczykowaty pysk w kształcie trójkąta. Grzbiet oraz ogon pokrywają gruczoły wytwarzające łatwopalny śluz. Oczy są niewielkie, umieszczone z przodu głowy. Smok największe zęby ma z tyłu żuchwy, z przodu są mniejsze (dotyczy tylko żuchwy), zęby na górnej szczęce mają, normalny dla smoków, stożkowaty kształt, zaś w samej paszczy znajduje się rozwidlony język.

Charakterystyczną cechą Jaskiniowego Rabusia jest spłaszczone, przypominające salamandrę ogon i ciało, na którego grzbiecie znajdują się specjalne wypustki odpowiedzialne za wydzielanie łatwopalnego śluzu. Zwierzę ma, rozstawione po bokach ciała, cztery masywne łapy służące do poruszania się po ścianach. Smok, podobnie jak Szybki Szpic, nie posiada skrzydeł.

Barwa gada została poznana tylko jedna - czarna, względnie ciemna z żółtymi elementami, zaś w Rise of Berk, Rabuś może mieć pomarańczowo-żółte, czarno-czerwone bądź, jako tytan, brązowa z fioletowo-błękitnymi plamami.

Umiejętności

Śluz
Smok, dzięki gruczołom na skórze, wytwarza łatwopalny śluz, który wykorzystuje do obrony, polowania, a także który ułatwia mu przemieszczane się w ciasnych tunelach i korytarzach. Smok potrafi nim też ciskać dzięki ogonowi, co w przypadku smoków, kiedy spróbują odpowiedzieć ogniem wywoła samozapłon, a w przypadku zwykłych drapieżników skutecznie zniechęci do dalszych działań.

Zwinność
Jako smok żyjący pod ziemią, potrafi przeciskać się w ciasnych korytarzach, prawdopodobnie przez to że jego szkielet połączony jest z mięśniami, bardzo elastycznymi ścięgnami, przez co jest w stanie układać się w nienaturalnych pozycjach, ułatwiających mu przemieszczanie się. Dzięki silnym łapom, pazurom i nisko położonemu środkowi ciężkości gad potrafi przemieszczać się po stropie i ścianach korytarzy, co w tym ciasnym świecie znacznie rekompensuje brak umiejętności latania. Potrafi też kopać w ziemi, co umożliwiają mu silne przednie kończyny i skóra pokryta śluzem.

Umiejętności bojowe
Smok jest niezwykle wytrzymały, potrafi wytrzymać otwarty ogień, na niego skierowany. Zwykłe uderzenia, a nawet zawalenie całego tunelu nie robią na nim większego wrażenia. Gad potrafi też dobrze się chować, tworzyć zasadzki.

Smok ma bardzo wyczulony zmysł słuchu, o czym świadczy fakt że jest w stanie usłyszeć cichy ryk Ognioglisty z drugiego końca kompleksu.

Ogień
Smok potrafi ziać ogniem, a dokładnie rozgrzanymi gazami.

Siedlisko
Gad zamieszkuje pod ziemią tzn. jaskinie, groty, kaniony oraz kominy, znany jest z tego że jeśli ma możliwość to zabiera gniazda innym smokom, jednakże sam potrafi drążyć tunele, co świadczy o tym że przejmuje gniazda po to by jego własne młode miały łatwy dostęp do pokarmu.

Dieta
Smok poluje na innych przedstawicieli swojego rodzaju, ale nie omieszka się także zjadać ich jaj czy potomstwa już wyklutego, prawdopodobnie poluje też na inne zwierzęta zamieszkujące pod ziemią.

Słabości
Największą słabością tego smoka jest wysuszenie jego skóry, gdy to nastąpi, smok jest bezbronny. Nie może wtedy wytwarzać śluzu ani ziać ogniem.
Brak skrzydeł powoduje, że smok nie potrafi latać i ma ograniczoną możliwość poruszania się.

Ciekawostki
•Jest to kolejny gatunek, po Szybkim Szpicu, Oszołomostrachu i Raziprądzie który nie potrafi latać.
•Swoim ogólnym wyglądem przypomina żółwia sępiego.
•Jest to trzeci smok który praktykuje kanibalizm, pierwszym jest Czerwona Śmierć, a drugim Śmiercipieśń.

Fire Terror

Klasa ognista
Typ ognia wąski strumień ognia
Tresura tak
Barwa czerwono-żółta
Główne cechy małe rozmiary; życie stadne

Fire Terror (brak polskiego tłumaczenia) - nowo poznany gatunek smoka. Jest to prawdopodobnie podgatunek Nocnych Koszmarów, zamieszkujący wulkan na Caldera Cay. Należy do ognistej klasy.

Wygląd
Smok ten osiąga niewielkie rozmiary domowego psa. Wyglądem przypomina Nocnego Koszmara. Jego ciało jest lekko spłaszczone bocznie. Jego barwa łusek jest ciemna i ma czerwony odcień. Grzbiet oraz górną część ogona zwierzęcia zdobią żółte plamy. Oczy smoka bioluminescencjują jaskrawoczerwoną barwą.

Poza tym, ognisty koszmar ma cztery łapy, pozwalające poruszać się po lądzie, oraz dość duże skrzydła, dzięki którym smok zwinnie lata. Na zgięciach skrzydeł wyrastają szpony - po dwa na każdym, jasne na końcówkach, ciemniejące w kierunku skrzydła. Wzdłuż grzbietu ciągnie się rząd krótkich, zagiętych szpikulców. Ogon jest gruby, dość krótki, spłaszczony bocznie, i ma faliste kolce.

Zęby smoka, przy zamkniętej paszczy, wystają na zewnątrz w dość specyficzny sposób - co drugi ząb sterczy do góry, a pozostałe - w dół. Znad nozdrzy wyrasta rozdwojony róg, czym przypomina Diabelskiego Derwisza. Z tyłu czaszki również wystają dwa rogi. Oczy, osadzone poniżej nosa, są średniej wielkości i pozwalają na dobre widzenie w nocy. Kształt pyska, dzięki rogowi nosowemu oraz kolcowy na dolnej szczęce, przypomina kilof.

Zachowanie
Pojedynczy smok jest dość niegroźny. Jednak smoki te żyją stadnie, dzięki czemu wspólnie chronią się przed wrogami i polują. Nie są one jednak aż tak liczne, jak zwyczajna odmiana, nie formują też tak wielkich stad. Zachowują się też nieco inaczej od zwyczajnych Nocnych Koszmarów.

Dość charakterystycznym zachowaniem tych gadów jest zajadłe chronienie jaja Eruptodona przed obcymi smokami, a także i ludźmi. Wykazują się one wówczas dużą agresją, odwagą, walecznością i zawziętością.

Dieta
Ogniste koszmary prawdopodobnie jak większość smoków są mięsożerne, a ich główne pożywienie stanowią ryby.

Siedlisko
Jedyne znane smoki z tego gatunku zamieszkują wnętrze wulkanu na wyspie Caldera Cay.

Moce i umiejętności

Ogień
Każdy Nocny Koszmar potrafi ziać własnym, niewielkim strumieniem zwyczajnego ognia. Co ciekawe odmiana ta może go również bez najmniejszego trudu spożywać, co widać m.in gdy jeden z ognistych koszmarów zjada ogień wytwarzany przez Piekielnika.

Życie stadne
Smoki te są niezwykle szybkimi i silnymi lotnikami. Zbijanie się w grupy pozwala im na skuteczną obronę przed przeciwnikiem.

Szybki Szpic

Klasa ostra
Typ ognia brak
Tresura tak
Sposób tresury zdobycie zaufania, pomoc w potrzebie.
Barwa rozmaita
Główne cechy ostry ogon z jadem, pozostałości skrzydeł na plecach, duży grzebień na głowie

Statystyki

Atak 12
Szybkość 30
Obrona 10
Moc ognia 0
Liczba splunięć 0
Trucizna 15
Zacisk szczęk 5
Spryt 30

Szybki Szpic (ang. Speed Stinger) — jeden z gatunków smoków, przedstawiciel ostrej klasy. Słynie z braku umiejętności latania i żądła znajdującego się na końcu ogona, którym paraliżuje ofiary.

Wygląd
Szybki Szpic przypomina welociraptora. Jego ciało jest zielone, a ogon zakończony jest podwójnym żądłem. Ma rozkładane błony z tyłu głowy, na tylnych łapach oraz na grzbiecie. Niektóre Szybkie Szpice, w drodze ewolucji, posiadły błonę rozciąganą między pazurami tylnych łap.

Podobnie jak Nocna Furia, nie posiada rogu na nosie. Ma brązowe pazury i mnóstwo małych, ostrych zębów. Tylne łapy są bardzo dobrze rozwinięte i mocno umięśnione, a przednie są małe, wykorzystywane sporadycznie w różnych celach.

Lider stada wyróżnia się spośród pozostałych przedstawicieli swojego gatunku - jest nieco wyższy, na głowie ma większy, czerwony grzebień, a na ciele czerwone wzory. Prawdopodobnie są inne kolory ponieważ mówiono o tym w Księdze smoków.

Siedlisko
Szybkie Szpice mieszkają głównie w jaskiniach. Posiadają swoją własną wyspę, zlokalizowaną niedaleko od Berk, spotkać je można również na Końcu Świata. Prawdopodobnie prowadzą koczowniczy tryb życia i wędrują z miejsca na miejsce w poszukiwaniu pożywienia i/lub odpowiednich warunków lęgowych.

Dieta
Podobnie jak inne smoki, Szybkie Szpice są mięsożerne. Z informacji z hologramu wyświetlanego przez Smocze Oko wynika, iż smoki te żywią się rybami oraz prawdopodobnie ślimakami.

Zachowanie i tresura
Szybkie Szpice uwielbiają walczyć i są niezwykle zwinne. Żyją w stadach liczących kilkadziesiąt osobników. Jego lider wyróżnia się spośród pozostałych przedstawicieli swojego gatunku. W razie zagrożenia wodza, wszystkie smoki, bez względu na wszystko, rzucają się, aby go ratować.

Smoki te są stworzeniami wyłącznie nocnymi - w dzień śpią w swoich jaskiniach, w nocy polują i się przemieszczają.

Taktyka walki smoków polega na niepostrzeżonym i szybkim bieganiu oraz żądleniu przeciwników w bardzo szybkim tempie. Często krążą w szybkim tempie wokół celu, aby go zdezorientować. Szybki Szpic jest agresywny, jednak można go wytresować. Jedyna możliwa tresura Szpica, czyli zdobycie zaufania.

Moce i umiejętności

Żądło na ogonie
Najniebezpieczniejszą bronią Szybkiego Szpica jest jego ogon zakończony podwójnym, rozwidlonym szpikulcem (podobnym trochę do kolca skorpiona) zawierającym jad, który może tymczasowo sparaliżować ofiarę (paraliż polega na zupełnym unieruchomieniu ciała ofiary, które często zastyga w pozycji, w jakiej została użądlona). Jad u młodych osobników jest słabszy i paraliżuje tylko część ciała użądlonego przeciwnika. Taktyka walki smoków polega na niepostrzeżonym i szybkim bieganiu i żądleniu przeciwników tak szybko, że nie wiedzą, kiedy to się stało.

Szybkość
Nazwa smoka oznacza także, że oprócz atakowania ogonem potrafi bardzo szybko biegać. Jest najszybszym smokiem na lądzie. Posiada dobrze rozwinięte tylne kończyny, dzięki którym potrafi wysoko skakać. Smok potrafi też wspinać się nawet na pionowe ściany, wykorzystując wszystkie cztery kończyny. Rekompensuje to brak zdolności latania.

Niektóre Szybkie Szpice wyewoluowały tworząc błonę między pazurami. Dzięki niej, w połączeniu z ich niezwykłą prędkością, mogą poruszać się po wodzie i przemieszczać się między wyspami.

Słabości
Szybkie Szpice nie potrafią ziać ogniem. Do dyspozycji mają jedynie swój jad w ogonie.
Smoki utraciły zdolność latania, tudzież mają ograniczone ruchy.
Nie potrafią działać bez lidera stada, bez niego są bezradne i nie potrafią się zorganizować.
W ostatkach jadu występuje u nich zmęczenie, a ich własny jad potrafi częściowo sparaliżować smoka.

Ciekawostki
•Szybki Szpic jest najszybszym smokiem na lądzie. Według statystyk swoją szybkością na lądzie dorównuje szybkości Nocnej Furii w powietrzu.
•Jest to pierwszy poznany smok, który całkowicie utracił zdolność latania.
•Smok, podobnie jak Nocna Furia, nie posiada rogu na nosie, a także potrafi spać, zwisając do góry nogami ze skały albo drzewa.
•Smok pojawia się w Smoczym Podręczniku.
•Zęby smoka są skierowane do tyłu.
•Są wrażliwe na własny jad, który paraliżuje je prawie w całości.
•Kiedy osiągną odpowiednią prędkość, potrafią poruszać się po wodzie, dzięki błonie pławnej między pazurami.

Gnatochrup

Klasa tajemnicza
Typ ognia chmury ognia
Tresura tak
Sposób tresury ofiarować mu idealną kość do jego pancerza
Barwa szaro-zielona, brudnozielona
Główne cechy pancerz z kości, długie szpony i zęby

Statystyki

Atak 7
Szybkość 10
Obrona 18
Moc ognia 9
Liczba splunięć 6
Trucizna 0
Zacisk szczęk 4
Spryt 8

“Smoczy Podręcznik mówi, że Gnatochrupa nic nie zatrzyma przed znalezieniem idealnych kości do swojego pancerza.”
—Śledzik, Legenda o smoku Gnatochrupie

“Weźmy, na przykład… Gnatochrupa. Ten dziwoląg zbiera kości martwych smoków i buduje sobie z nich coś jak pancerz.”
—Księga smoków

Gnatochrup (ang. Boneknapper) — gatunek smoka z tajemniczą zdolnością "przyczepiania" sobie kości innych smoków. Bardzo rzadki, uważany jest przez wikingów niemal za mitycznego. Smok jest przedstawicielem tajemniczej klasy.

Wygląd
Każdy Gnatochrup jest inny - poszczególne osobniki mogą różnić się między sobą wielkością ciała, skrzydeł, rodzajem czaszki, długością łap oraz ogona i tym podobne, gdyż gromadzą kości różnych smoków i budują z nich zewnętrzny pancerz. Skrzydła smoka są błoniaste. Poznane osobniki charakteryzuje jedna para łap i jedna para dość dużych skrzydeł, dwa skręcone rogi na głowie, dosyć długie zęby oraz potężna maczuga na końcu ogona.

Wszyscy przedstawiciele tego gatunku mają delikatne ciało o brudnozielonej barwie skóry. Pozbawiony pancerza z kości, smok wygląda dość zabawnie - jest chudy, mały i zupełnie bezbronny, ponieważ natura nie wyposażyła go w żadne kolce, szpikulce ani pazury. Dlatego właśnie gad starannie wybiera kości do swojego pancerza i zaciekle walczy o odzyskanie skradzionych elementów. Pancerz ten bowiem ma jakiś związek ze zdolnością ryku - gdy brakuje nawet maleńkiej kosteczki, smok nie może wydobyć z siebie głosu. Kościana zbroja prawdopodobnie działa jak pudło rezonansowe w gitarze.

Kolor kości Gnatochrup to oczywiście pomieszane bieli oraz odcieni szarości. Nie wiadomo, w jaki sposób smok przymocowuje kości do swojego ciała. Prawdopodobnie ma lepkie ciało bądź posiada wypustki na skórze, które trzymają kość.

Siedlisko
Gnatochrupy nie posiadają stałego siedliska. Można spotkać je w miejscach, gdzie znajduje się dużo kości martwych smoków. Jednym z takich miejsc jest Smoczy Cmentarz. Smok podróżuje w poszukiwaniu kości (wobec których jest wybredny) do swojego pancerza.

Dieta
Nie wiadomo, czym żywi się smok. Najprawdopodobniej, tak jak w przypadku niemal wszystkich gatunków smoków, uwielbia jeść ryby, a także innego typu mięso, jak np. owce lub kurczaki.

Zachowanie i tresura
Nagi, pozbawiony pancerza Gnatochrup jest zupełnie bezbronny. Jednak uzbrojony w odpowiednie kości staje się groźnym smokiem. Jeśli ktoś zabierze mu choć jedną kość, zaciekle walczy o jej odzyskanie - potrafi być wówczas naprawdę przerażający, a przede wszystkim uparty i mściwy. Może trzymać taką urazę przez wiele długich lat, wciąż nękając i poszukując złodzieja. Kiedy jednak odzyska zgubę i znów jest w pełni sprawny, staje się potulny niczym baranek, a nawet z łatwością daje się wytresować. Chętnie poddaje się pieszczotom.

Nie wiadomo, jak wytresować ten gatunek smoka, lecz Pyskaczowi udało się z nim zaprzyjaźnić. Dokonał tego, oddając mu po latach ostatni fragment jego pancerza. Nie jest to jednak sposób na wytresowanie. Prawdopodobnie wystarczy dać mu cokolwiek, czego pożąda, by zdobyć jego przyjaźń.

Moce i umiejętności

Ryk
Główną, zauważalną umiejętnością Gnatochrupa jest jego głośny ryk o dość wysokim tonie. Według legendy, ryk ten jest tak głośny, że może spowodować pęknięcie ludzkich bębenków usznych. Smok może jednak ryczeć tylko wówczas, gdy jego pancerz z kości jest kompletny i nie brakuje nawet najmniejszej kosteczki. Jego ryk może też zwabić samice.

Umiejętności bojowe
Przez swój pancerz z kości różnorakich smoków Gnatochrup może sprawiać wrażenie chodzącej tarczy. Zbroja ta broni delikatne ciało pod spodem przez niepotrzebnymi obrażeniami z różnych źródeł.

Szpony, które zdobią kończyny smoka skutecznie zniechęcają do ataku potencjalne drapieżniki. Ich długość i ostrość jest z pewnością bardzo skuteczną bronią, zdolne zadać dość poważne rany. Podobnie imponują, równie długie i ostre, zęby gada, jak i kościana maczuga na ogonie, która jest kolejną bronią służącą do poranienia przeciwnika.

Ogień
Gnatochrup zieje gorącymi chmurami ognia o dość dużym zasięgu. W porównaniu do potężnego ryku, ognia może używać nawet, jeśli jego pancerz nie jest w pełni kompletny. Tak więc nawet pozbawiony obrony, nadal jest niebezpieczny.

Słabości
Brak choćby jednej kości w jego pancerzu to duże osłabienie dla gada. Nie może on wówczas używać swojego specjalnego, śmiercionośnego ryku.
Całkowity brak kościanej osłony również jest słabością Gnatochrupa. Smok jest wtedy niemalże bezbronny, gdyż ów zbroja zastępuje mu naturalny pancerz z łusek, którego sam nie posiada.

Ciekawostki
•Gnatochrup jest jednym ze smoków, w którego istnienie nie wierzono, uważano za mit.
•Chociaż każdy smok indywidualnie układa swój pancerz, wszystkie znane osobniki wyglądają identycznie.
•Smok posiada dwa "zestawy" kości - pierwszy stanowi szkielet Gnatochrupa, zaś drugi kościany pancerz, stworzony z cudzych kości.
•Według Księgi smoków Gnatochrup to jedna z odmian Zmiennoskrzydłego, u której możliwość wtopienia się w tło powoduje mniej odporną skórę, niż u innych gatunków. Nie jest to jednak logiczne ze względu na ogromne różnice anatomiczne między tymi gatunkami.
•Raz na rok Gnatochrupy zrzucają z siebie niektóre kości, aby zrobić miejsce dla nowszych i twardszych.
•Prawdopodobnie skóra smoka wytwarza sole wapnia np: siarczan VI wapnia które łączą kości ze sobą.