Śniło mi się dzisiaj, że wybuchła wojna.

Rosja włamał mi się do mieszkania i zawiózł gdzieś pod Warszawę, żeby robić przeręble w lodzie (tam był śnieg i harda zima jakimś cudem).

Jechałam jakimś pociągiem, tam byli mężczyźni, kobiety i małe dzieci.

Gdy dojechaliśmy na miejsce facetom i nastolatkom zostały dane jakieś łopatki i pręty. Kobiety i dzieci miały jechać dalej do Węgier (tak, do Węgier).

Potem się dowiedziałam, że wpakowano ich do komór gazowych.

No więc tak pracowałam dłuższy czas,  aż tu nagle przyjeżdża kolejny pociąg, a z niego wychodzi więcej facetów.

Wtedy każą nastolatkom wchodzić do pustego już pociągu. Wiedziałam, co się stanie z tymi, którzy pojadą, więc (biorąc pod uwagę, że to sen) wyskoczyłam przez okno jadącego pociągu i schowałam się w pobliskim lesie.

Tam spotkałam Słowację, który też przed kimś uciekał. Więcej się nie dowiedziałam.

Potem doczołgałam się do Warszawy. Chodziłam kanałami, żeby mnie nie znaleźli (byłam poszukiwana).

Tam spotkałam Feliksa i Warszawę, którzy działali w Polsce konspiracji.

No to do nich dołączyłam i było fajnie.

Ale potem trzeba było się ewakuować na zachód.

Znaleźliśmy gdzieś malucha i pojechaliśmy.

Jechaliśmy przez jakieś lasy. Wyjeżdżając na drogę dowiedziałam się, że Prusak się wypieprzył ciężarówką z cukierkami i w promieniu jakichś 800m wszędzie są cukierki. Powiedziałmi to Anglia w stroju policjanta, który razem ze Szkocją te cukierki zbierali.
Ja też wzięłam kilka i pojechaliśmy dalej.

Spotykaliśmy personifikacje miast, nie wiem jakich, ale były. W końcu spotkaliśmy jakąś personifikację, ale dziecko. Nie wiem, jak wszyscy zmieścili się w tym samochodziku (Ja, Feliks, Warszawa, jakieś 6 personifikacji i to dziecko), ale jeszcze było miejsce.

Jedziemy dalej, a tam Ameryka. Nie chciał nas słuchać, mówił, że musi pojechać na zachód, a nam nie ufa.

Wtedy dałam mu cukierka. Zaufał nam natychmiastowo.

Jedziemy dalej, a to dziecko zaczyna płakać. Wygrzebałam z tych cukierków jajko niespodziankę i dałam jej (to była dziewczynka).

Przestała, ale stało się coś innego. Alfred zaczął gapić się na to jajko dziewczynki (wiecie, taki obsesyjny wzrok). Dałam mu drugie i dopiero wtedy przestał.

Ostatecznie dojechaliśmy tam gdzie chcieliśmy. I dalej nie wiem, bo się obudziłam.

Alfred cukierkowy psychol xD