Adam hastanedeydi. Birileri onu zorla kaçırıp buraya getirmişlerdi. Nedenini ise  bilmiyordu.

İçeriye birisi girdi. Adama iğne  yaptı.

"Yakında  öleceksin". diyerek kapıdan  çıktı.

Cehennemdeydi  adam. Birileri  onu  öldürmek,  işkence çektirmek için hastaneye getirmişti.

Hastane havasızdı.  Kapkaranlıktı. Adam nefes  bile alamıyordu.

Burası  cehenneme açılan  birer  kapıydı.

Buradan asla kurtulamayacaktı. Ağlamaya  başladı.

Hastane korkunçtu. Yaşadıkları  da.

O artık yaşayan birer ölüydü.

İçeriye bu seferde ölüler girdi.

Hastane  ölüler,  ve yaşayanlar  olmak  üzere  ikiye ayrılmıştı.

Artık  devir  ölülerin  devriydi.

Yaşayanlarınsa bu hastane de  hiç  bir  şansları yoktu.

Kaçış  mümkün  değildi.

İmkansızdı.

Zombiler atağa  geçmişlerdi.

Savaş  başlamıştı.

Ve  bu  durumda  olan  sadece kendisi  değildi.

Binlerce  insan  ırkı öldürülmek  üzere  hapishanelere hapsedilmişlerdi.

Zorla  kaçırılarak.

Bakalım ne  olacaktı?

Ruhlar belki  de onları kurtarırlardı.

Fakat karanlık  ruhlarda  henüz  tam  anlamıyla  özgür  değillerdi.

Savaşmaları için  önce özgür  olmaları  gerekiyordu.

Bunun  içinde  birisinin herhangi  bir  insanoğlunun hastaneye kaçırılmadan  önce   iksiri bulmaları gerekiyordu.

İksir  kurtuluştu.

Aksi taktirde insanoğlunun soyu  tükeniyordu.

Ve  hiç  bir  şansı  yoktu.

Ölüm  yakındı.

Cehenneme hoşgeldiniz.