Seni alsam bir sokak köftecisine götürsem

Denize karşı, karanlık, bir sen aydınlatırsın
Bir ay, bir de aciz lambalar.
Konuşsak sabaha kadar, dinlesem, izlesem
Hissetsem seni yıldızlar kaybolana dek
Gün ağarmış sessiz ve ben sana sarılmışım
Sabahın serinliği ve güneşin yeni uyanan
Sıcaklığı almış sarmış bizi
Almışım seni yanıma, yürümüşüz
Biraz karanlığa biraz aydınlığa
Sen akşam açan bir çiçeksin ya
Seversin ayı, karanlığı, geceyi
Güneş batarken ve doğmadan önce
Veya o aradaki ince çizgide
Gösterirsin dallarını, yapraklarını, çiçeklerini
En güzel halindir aslında senin sen farkında
Değilsin.
Seni izlemek için ömrümden 35 sene veririm
Bol zaten boş geçiyor sensiz, anlamsız
Ama umutlar hala sararmamış ya
Yaşıyor hülyalarda, belki senden bir tane
Bulur, o zaman ne olur?
Korkuyorum bu durumdan, ama
Söylüyorum hâlâ kapalı kutuma ümit etme
Ondan bir tane daha bulamazsın
Bu dünyada, evrende, yergökyüzünde...