Aslında ölümün kendisi dünyada
ACI her anlamda
Kalana yaa evlat yarası
Yaa sevdiğinin acısı
Ailenin kaybında ise
Ruhun zaten talan viran
Belli belirsiz isyan
Hatıralar bohçasında dengesizlik yürek yakan burkan
Gözümde yaşla
Yüreğim hatıraların yasının ağırlığıyla
Elim kalbimin üstünde bir alışkanlıkla
Kalbim atıyor ama beklentisiz
Fani dünyada bu acılar içerisinde Bu zaman diliminde
Her şey o kadar yalan sahte fani
Boş anlamsız değersiz gereksiz ki
Anladığında..
O beynin aldığında..
Kalbin kavradığında...
Düşündüğün her şeye
Tartışmaların kavgaların ise
Aldığımız nefese bile
Saçma sapan sarf ettiğimiz laflarımızın yükü ile
Kaldığımızda..
Çaresizlikle durduğumuzda..
Vicdanımızın sesi hatalarımızı yüzümüze vurdukça..
Yine keşkeler'in apansız çıkmazında...