Nie ważne ile mieć będę,
Jak wiele osiągnę,
Jak wiele marzeń spełnię.
Zawsze będę płakać tak samo.
Z tym samym bólem,
Z tego samego powodu,
Z którego płakałam.
Rok, dwa, osiem lat temu.
Bo najbardziej boli, kiedy nie możesz się od tego źródła odciąć.
Fizycznie i psychicznie.
Po prostu musisz przy nim trwać,
Żałując każdej nocy i każdego dnia.
Bo zwyczajnie jesteś człowiekiem.
Takim jak ja.