[9] mrok

Tak mało widzę siebie w sobie,
Bo ciągle udaję, by podobać się Tobie.
Uśmiech na swą twarz nakładam,
By ukryć to, że powoli w sercu upadam.
Z prawdą mijają się me słowa,
Tak bardzo chciałbym zacząć wszystko od nowa.
I kiedy znów nadejdzie noc,
To znów zaleję się łzami, jak zawsze, gdy nadchodzi
Mrok.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top