Devrik cümleler gibi eylemlerin. Anlamsız bulur insanlar cümlelerini,hareketlerini. Ne zaman ki bir sanatçı çıkar karşına şevkat ile okur cümlelerini, hayranlıkla izler eylemlerini. Yani anlamsız'a anlamsız, anlamlıya da anlamlıdır insan.

Neler geçiyor onca insanın göz kürelerinden. Ne tür yansımalar kalıyor, göz kapakları usulca örtünce küreleri; rüyalarda. Kimler düşünüyor böyle içli içli, kimler umursuz mesela. Niçin geliyor utançla kafanı eğmek aklına? Niçin korkuyorsun insanların gözlerine bakmaya?

Yaşanmışlık ağır kelime biliyorsun. Fakat o göz kürelerinin ta ardında ki zihinlerde asılmış binlerce yaşanmışlık var. Bundan korkuyorsun biliyorum. Ürküyorsun bu yaşanmışlıklardan korkuyorsun göz bebeklerinde ki his parıltılarından. Gözlerine bak insanların, insanlardan korkma, anılardan kaçma.

Kendi ellerini tutsan sımsıkı mesela. Nasıl olur? Hisseder misin ızdırap sonrası huzur. Nefesin titriyor.Belki hissedersin birazcık aciz.Hatta hemen çekersin ellerini ellerinden.

Sarıl benliğine, ne olur... Yok güvenecek, sığınacak ve yanında hep kalacak başka.