ACINASI

Multimedia Güney (bu multi niye bu kadar süper ötesi bir şey bence bakmalısınız jsjsj)

Bölüm sıkıcı olmuş olabilir ama devamını okumalısınız.İyi Okumalar 😄

Güçlü durmaya çalıştım ve gözlerimi bir an için ayırmadan gözlerinin içine baktım.

Pişman mıydı? Bırakıp gittiği için.

Geri dönmemeliydi. Her şey düzelmişken beklenmedik bir deprem misali yıkılmıştım.

Yutkundum ve aramıza mesafe koymak için birkaç adım geriledim.

Hissetmek istemediğim o kadar çok şey vardı ki. Ama bu imkansız gibiydi ne yazık ki.

Yumruğunu daha da sıktığını görmüştüm. Ardından kolumu kavradı ve peşinden yürümemi sağladı.

Söylenerek yürüyordum. Bunu yapmaya hakkı yoktu.

Asansörden indiğimizde kolumu ondan kurtardım. Yüzüne anlamsızca bakmaya başladım.

"Güneş! Kendi evin burası, ayrıca benden kaçma" dedi gözlerini gözlerime sabitleyerek.

Doğrusu çok yardımcı olmuştu. Bende biliyordum ama annemin ve Elif teyzenin haberi yoktu, bizi arkadaş sanıyorlardı.

Gerçi şuan arkadaş bile değildik, bir hiçtik. Onların yanında hiçbir şey yokmuş gibi davranamazdım.

Üstelik bana yaşattıklarından sonra böyle bir şey söz konusu değildi.

"Bunu habersizce çekip giden birisi mi söylüyor?" dedim iğnelercesine.

İçimde ona olan ne sevgi, ne de güven kalmıştı. Annem ve Elif teyze görüşüyorlardı, bizde arkadaştık ama birbirimizi sevdiğimizi düşünmüş, yanılmıştık.

Çünkü haber vermeden sessizce çekip gitmişti.

Bu olaydan sonra hiç konuşmamış, görüşmemiştik.

"İçerde konuşalım, lütfen" dedi yumuşarcasına.

Onu arkamda bırakarak zile bastım. Gözlerimi sıkıca yumdum ve sessizce nefesimi verdim.

Annemin kapıyı açmasıyla içeri daldım ve odama gidip kapıyı kapattım. Yalnız kalmak istiyordum, ki zaten öyle de olmuştu.

Üstümü değiştirip yatmıştım, saatin erken olmasını umursamayarak.

Saçlarımla oynandığını hissettiğimde aniden gözlerimi açtım.

Aklıma gelen ilk kişinin Anıl olması niyeydi ki?

Berk'in yüzüne, sen hayırdır, dercesine sinir bozucu bir şekilde baktığımda, başını eğmişti düşünürcesine.

"Artık konuşabiliriz. Annem ve Aslı teyze dışardalar" dediğinde gözlerimi devirdim.

"Ben sana kahve yapıp hemen geleceğim"deyip kalktığında,

"Istemiyorum" dememe rağmen duymamış gibi yaparak odadan çıktı.

Güney'den

Dışarıda saçma sapan bir şey yüzünden kavga etmiştim ve aşırı derecede de sinirlenmiştim.

Biraz dolaştıktan sonra aklıma Güneş gelmişti. Yönümü değiştirerek ona gitmeye karar verdim.

Kapıyı çaldığımda karşımda bir çocuğun durmasını kesinlikle beklemiyordum. Kaşlarım aniden, istemsiz bir şekilde çatılmıştı.

Aynı anda,

"Sen kimsin?"dediğimizde zamanlamama sövdüm.

Bu sefer ağzımı bile açmadım.

"Ben sevgilisiyim, sen?" deyip anormal ötesi bir ifadeyle baktığında cevap verememiştim.

Ellerimi yeterince fazla bir şekilde sıktım ve bir şey diyemeden geri döndüm.

Kendi kendime söyleniyordum.

Etrafımdan geçenler anormal bir şekilde bakmadan önce bunu sesli yaptığımın farkında bile değildim.

Karşıda ki çocuğun ben söylenirken tip tip baktığını görünce,

"Ne var? Belki aldatıldım, belki yüzüstü bırakıldım. Çok mu acınası?" dedim dişlerimin arasından zar zor konuşarak.

Ben yalnız değildim. Hiçbir zaman da yalnız kalmamıştım. Ama yanımda o yok diye kendimi anında tek başına, yalnız ve acınası hissetmiştim.

Normalde olsa böyle bir şey yapmazdım. Onun yanında kendimi farklı hissediyordum.

Aklıma sabah ki tuhaf ötesi hali gelince sırıttım. Ardından artık bana ihtiyacı olmadığı gerçeğiyle sinirlenmiştim.

Başkasıyla gülebilirdi, ona sarılabilir, onun omzunda ağlayabilirdi. Bu, acınasıydı.

Aslında bunları düşünmem imkansız gibiydi.

Ben kimseye karşı bu kadar sahiplenici olmamıştım, olmamalıydım. En azından üzülüp acı çekmemek için.

Düşüncelerimden sıyrıldığımda çocuğun,

"Anlıyorum abi bende yaşadım ama gerçekten seviyorsan bırakmazsın" demesiyle her şeyden çok kendime kızmıştım.

Fazla sinirliydim. Fazla umursuyordum. Bu yüzden bambaşka Güney olmuştum.

"Ya o artık başkasınınsa, o zaman da vazgeçmez miydin?" dediğimde, yumuşamama şaşırmıştı muhtemelen.

"Seviyorsan, sonsuza dek"dedi net bir şekilde.

Saçlarımı karıştırdım ve içimdeki geri dönme isteğini bastırarak eve doğru yürüdüm.

Güneş'ten

Kapının açıldığını duymuştum ama emin değildim. Berk elinde kahveyle geldiğinde,

"Birisi mi geldi?" dedim oldukça soğuk bir şekilde.

"Yoo Ayten teyze öylesine bakmaya gelmişte, gitti işte" dedi elindeki kahveyi uzatırken.

(Hadi Berk'i bu olağanüstü dürüstlüğü yüzünden alkışlayalım)

"O kim ya?" dedim kahveyi almak için hiçbir harekette bulunmayarak.

Gerçekten her şey bu kadar kolay mıydı?

"Karşıda ki teyze" demesiyle, teyzenin adını da öğrenmiş olmuştum.

Yatağın kenarına oturarak kahveyi gözüme soktu resmen.

"Sadece dinleyeceğim anlat" dedim bir an önce bitmesini isteyerek.

"Güneş bak ben mecburdum gitmem gerekiyordu. Kimse bilmediği için de kalamazdım. Ama seni hala seviyorum" dediğinde yüzüne bakarak bir süre düşündüm.

"Kolay değil. Senden sonra birçok şey yaşadım. Ve şimdi söylediğin şeye bak" dedim ayağa kalkarak.

Kolumdan tuttuğunda,

"Bırak!" diye bağırdım.

Dolaptan uzun ve ince bir hırka alıp üzerime geçirirken fazlasıyla şaşırmış gözüküyordu.

"Nereye?" dediğinde, dönüp yüzüne bakma gereği bile duymamıştım.

"Dışarı çıkacağım" deyip odadan çıktım.

Kapıyı açtığımda,

"Gidemezsin" dedi, koyulaşmış gözleriyle de yüzüme bakıyordu.

"Niye? Yaptığına göre kolay olmalı"dedim sorarcasına.

Bir şey diyememişti çünkü haklıydım.

Derin'e onlara geleceğim hakkında mesaj attıktan sonra hızlı bir şekilde yürümeye başladım.

Sessizce birkaç kez  kapıya vurduğumda Derin hemen açmıştı. Kolumdan tutup içeri geçmemi sağladı.

Odasına girdim ve yatağa oturdum.

"Ne oldu? Kötü bir şey mi?"dediğinde konuşamayacağımı anladım ve

"Yarın konuşalım mı? Sadece uyuyup bir süreliğine de olsa her şeyi unutmak istiyorum" dedim gereğinden fazla sessiz ve yorgun çıkan sesimle.

"Tamam canım iyi uykular" diyerek diğer yatağa uzandı.

"İyi uykular" dedim başımı yastığa gömerek.

Sanırım Berk'in gelmesi çokta bir şey fark etmeyecekti. Güney'i seviyordum.

Berk geçmişimde kalan çocukluk aşkımdı.

Şimdiyse koskoca bir hiç.

Gözlerimi her şeyle başa çıkabilirmişçesine sımsıkı yumdum.

Yorumları alalım lütfen veya fikir falan da olabilir sadece yorum istiyorum 😂

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top

Tags: