Bazı insanlar içlerini ısıtmak için evlerine şömine yaptırır. Oysa benim buna ihtiyacım yoktu. Nemli duvarların içinde bile benim içim sıcakdı. Çünkü içimde yanıp sönmek bilmeyen sen vardın, senden parçalar vardı. Kendime ait hiç birşey bulamazken, her parçamda seni barındırmak inan bana çok zor oluyor. Tıpkı bir şöminenin içinde yanan parçalar gibi içimde durmadan alev alev yanıyorsun. Sönmem için "sen" şart. Nasıl ağır bir yük, gel tart. Evimin için de sen şartsın, o şöminenin karşısında kadeh kaldırmamız şart. Elbet şartlar elverir bize, peki ya sen hazır olur musun o vakit bize?