İki kara toprak arasında,

Bir ömür karardı.

Yüzlerce çınar devrildi,

Bir orman yok oldu.

Gölgelerinde fidanlar vardı,

Gül ağaçları vardı,

Hepsi gölgesiz kaldı.

Bir maden ocağında,

Yüzlerce ocak söndü.

Arkalarından bütün dünya,

Karaya büründü.

Kapı önüne bırakılan çuval

Bedava değildi.

Bedeli yüzlerce can oldu.

Gökyüzüne hasret,

Yer altında yüzlerce can,

Kömür karasından,

Toprak karasına büründü.

Onlar yine yer altında,

Yeryüzünde ise,

Türkiye'nin gözü yaşlı.

İki toprak arasında,

Bir ömür karardı.

Ekmek, bu sefer un değil,

Kömür karasına bulandı...